Het Verloren Tehuis. JÏÏEÜWS- EN A Bergambacht, berkenwol KERK a. d. U., OUDERKERK Io, 14888 Dit blad verschijnt dagelijks beh BUITENLAND. FEUILLETON. Jg 405 99 527 774 „SgllBlïïSlSfi 9012846 15006 17216 1983’ 12952 15107 17504 1908: 1013060 15508 17619 20480 13781 15839 78 20550 -142061611917952 J» 10366 51 16233 1855720677 N.V. „DE TIJDGEEST” Trekking vm 1M fta overstaan van DE IJ ik- verdedigend, doch Mm. J. P. WBSSELINK-VAN ROSSUM. tr m Brigl meisje" ADVERTENTWN: en ik dacht by me. Of an- ik sta er op dat der van voelden, dag van het grootsche Lon Arthur bour-p« een op' rijkskanselier Wirth als de rijksminister van bui- I heeft v ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal /2J ■p«r kwartaal 2.90. per week 22 cent, overal i franco per poet per kwartaal 8.15, met Zond Abonnementen worden dagelyk» aangenomen Mj onto agenten en loopere, den boekhandel e Onse bureaux zijn dagelijks geopend van Redactie TeL MS. door DAVID LYALL. 47 Bo Gib bericht botsing gedure: man en Blijkt mannin bij een Tarifa HEI er De Bel- r, dien stoet ich aan moeite geve 5, anderen g( gevoe- buiten, jenotene. stilte... Ber middag conuni ris Pis lasten" zijn in sie van mirristt UIT Ber den uil gehouc Mannh gebrac de stal zeggin) digt. K stand 1 arbeidt leggen. opzet Heelë Uit het Engelsch door tenlant den ge ‘g, te: tisch v gedooi de not ten in tot sta dus, v répara krasse belasti vraag, het v< Entent geëiscl schers biaet i Zijda t verder» anderz. den da| baar al blev ties ac te dwi: hachell zou in zijn of 10481 14391 16470 19123 30749 10971 14447 16864 2» 20803 wap woorden. komen. 'k Vertelde hem, toen we in Rochefort aan tafel gingen, wie de dames waren en dat ik journalist wasI „Neen maaren ik dacht nog wel met heel gewone muzikanten te doen te hebben... ik wilde jullie ook eens wat gunnen, eens een afleiding bezorgen... in Uw zekerlik kommer vol bestaanik „Nu, mynheer Muysu heeft ons aflei ding bezorgd.èn, wat veel meer zegt, u heeft me het bewys geleverd, dat er nog menschen ton te j vrouw, heb her heid de was bij naar de teren g< ,Jfa, n „Geof Anna, a kon ik r moet wc nen en Anna een vo schap, c „Heb Ferrars i had ik komen vertellen „O, n pen. En Geoffrey er zelfs Jou j Hem ten Het m toe. „Lieve ren. Ik b anders ii Toen 1 nen in L ,Jk ka waai dig dat dit j diepten i licht op dingen n het leven GOl „Als de laatste stralen blinkend, „De Zon vertoont, die nederzinkend „Verdwijnt in 't onbekende „Niet”, „Zoo uw oog, haar niet meer ziet „Doch ge door haar laatste spieg’ling „De wolk’ren goud ziet zacht in wiegiing... „Komt dan in u niet 't ontwaken... „Nader bij uw God te raken? 57 „En wat deed hij daar in Brighton?” was een ander meisje” ging bedaard verder, ofschoon de „Als de zon haai- gouden stralen... „In schitt'ring over d’ aard doet dalen „Als Natuur vol glans en pracht „Geheel ontwaakt u tegenlacht „Voelt ge dan, hóe nietig-klein. ,,’n Mensch by al dat „groots” moet zijn...? J2r was een ander meisje" ging mevrouw errajs bedaard verder, ofschoon de blos, die a« wangen verlaten had, nu de hare over- Jlet is een lage, ofschoon ik geloof toch “'schuldige geschiedenis, Anna, iet is mis- len beter, dat je die verneemt. Dan laat ik jou over, je oordeel te vellen. Het schijnt, verscheidene maanden terug, Geoffrey die _rouw heeft. Zij is een toonaplspeelster •***^1- Zij heeft ondervinding gehad op menig Zij i> niet jong meer en zij heeft «n gfenoot in leven, ofschoon Geoffrey niet op ,u 00£’® was van dat feit Zij heeft mij verle- A™.WeT W“cht. Het speet mij voor haar, a", éij behoort niet in onze wereld thuis en oonde mij, wat het leven maakt van een wanneer deze afstand doet van de din- «He zoo kostbaar zijn. Zij verbeelde zich op ®ndere manier, dat Geoffrey erfge- Van Epleys was. Maar toen zij den weren k-iV£n “hen vernam, wilde zij hem niet aan k-M./ ,ou^en’ Mf haa. scheen gegeven «men. Maar zelfs daarna zouden wij, geloof n'et ^her van geweest zijn, als Mr. Heriot er niet geweest was, een vriend EL. *len hij de geschiedenis verteld t Ht ««jot w Welk een Majesteit, welk een Baring Natuur.. wélk een heerlijk monument Gods Scheppende Mttcht... Anderhalf uur dwaalden we langs die gan- gen, spelonken van marmer en graniet.soms bevend van extase, dan weer neerknielend voot zooveel onbegrijpelijks Hoort... Ginds klinken klokketxmen we buigen onze hoofdén 't is als een Pelgrims tocht.. die lange stoet; zwijgend, in ons zelf gekeerd, bestormd door gevoelens van nietig- heki-anbidding voor dit Mysterie In grille vormen plooien zich de uit eeuwen Ik was niet de eenige, die door deze lens bestormd werdWe stonden allen nog onder den mdfuk van het gt De heer Muys vroeg een oogenbiik wees, met diep gevoelde woorden op het „vergankelyke”, dat wij, menschen, slechts te voorschijn kunnen roepen, vergeleken by de eeuwen-trotseerende wonderen der Natuur... „Wy allen, bouwers(zoo sprak hy)... wat zijn onze werken, bij die van den „Groo- ten Bouwmeester Ik wap den heer Muys dankbaar voor die We waren dichter bij elkaar ge- Notaris A. G. MuM. Doaderdag 23 Maart 1922 Prijzen vm f 90.— eigea geld. 2201 5069 6776 8885-- 47 5206 86 9209 2922 5382 7024 - 3121 5518 7193 9409 3763 5775 7246 3847 6063 774 95 73 1262 4301 6179 1655 9 1804 4401 57 4585 „Zoo, zoo... dat is een aardig idee. „Mag is me even voorstellen, m n naam is Breurs en hy gat jne z’n kaartje. „En ik ben Muys'kwam een tweede heer by ons zitten. k ertelde de heeren dat we eiken dag met de Doet meevoeren. „Maar gaat u mei. ons mee.(op m’n hoofd- sctiudden) toe... doet U ons dat genoegen... we hebben dan nog eens een nummertje mu ziek... Neemt U t aan u bent de gasten van de vereeniging.” En zich tot Us wendend, ging de joviale heer Muys voort: „Heeft u de grot van Han ai gezien? .Neen? O... dan gaat u mee. Dat moet u zien. Komaan, boven nog een num mertje muziek, dan zul ik de lui vertellen, dat u ons t genoegen wilt doen de gasten te zyn wan „Algemeen Belang”. Maar mynheer Muys, ai onze bagage is in Namen. De dames hebben niets bij zich.' „Wat hindert dat? Ik heb wel een kam of wat de dames noodig hebben» ders koopen we die rommel... II u meegaat.” Wat kon ik doen tegen zooveel hartelijke, ongekunstelde gulheid? Us genoot reeds bij 't idee van de Grot van Han... en... ik zelf dito’. De boot arriveerde in Dinant. Met bleven we in de kajuit. Maar jawel... 't stel kwam de trap af stormen! We bezweken voor de verleiding... neen, we namen ’t hartelyke aanbod met zes handen s aan. Eerst lunchten we in Hotel Hermt de la Meuse, ’k Vertelde dan heer I geboren druipsteen silhouetten Een smal bruggetje voert over donkere klove, waar de onzichtbare Lesse, klatei Kab belend verder stroomt. Hier zag ik voor me.V rome monniken, die op 't klepperend klokkeroepen in stille devotie kapelwaarts schrijden... Pilgerchor... Werd hier Wagner geïnspireerd voor z’n Ve- nusgrot Waren die draperieën niet, als een „gazig'' tarlatan.noodend een maagt zich te onthullen in een beschermend pantser van doorzichtig waas, als opaal zoo hard... maai ook zoo schoon Waren die stalagmieten niet als duivelsche horden uit Dante’s Hel Opduikend in demoni sche boete.Door Hoogere Machten, straffend m steen veranderd Doch ik dacht niet aan Negromantie Ik zag het liever als Wagner... een Paleis» ypar zijn Elisabeth ,als verpersoonlijking van de hooge menschelyke liefde troonde ...Als schatkamer van een T’aust... zoekend zyn geluk in eindige menschelyke wetenschap, daarmee dorstend te doorgronden de onoplos bare levensmyteriën ’t Wordt donker rondom ons... nacht...' droomwake... we staren... turend... smeekend, om één lichtstraal... Heel hoog een flikkering... Starreflonker 't Is toortsenlicht... Men roept... als Hemel- sche klank, wordt het voortgepiant.verder rollend, ten slotte ons toejuichend door „Echo- ische” weerkaatsing De toorts kwam nader... met ongeloofelyke snelheid srpong de gids, met z’n flambouw over kloven, en rotsige punten We herademenen... 't Was als wakend droo- men geweest De tocht dooi den Grot was bijna ten ein deMen zou ons over den Styx zetten.:, uit Tartarus bevryd terug naar het „Beloofde Land” In booten gleden we zachtkens langs de on- deraardsche Lesse. Nog was het „nacht’nog rondom die kluister van zwartig somberen ne vel... Doch déérdaarzagen we een schim'n schynsel„en God gaf licht”. Hier zagen, voelden, beleefden we ais t ware ,dien eersten Scheppmgverhaal Plassend vielen de riemen in ’t water... om met eiken slag, ons nader te brengen, dichter by dat heerlyke schouwspeldat aureool over die weilanden... dien douwigen Zonne- Mongen Zoó voelt zich een onschuldig veroordeelde... als hy snakkend naar VrijheidGods Zonne weer ziet schynenZóo moet een blinde zich gevoelendie na jaren van drief-doffe duis ternis ziet het „Licht”en wordt herbo ren't Is als een legendeeen ontwa keneen Openbaring!! O „Zonne" met goud glans van stralenTc Begroette u nimmer te voren met zulk een verheven gevoel van dankbaarheid... omdat ik leefdat ik nietig menschenkindUw grootheid mag aan schouwen 50 41 13781 8128 99 14206 6179 8297 11- 6451 tón IC 6566 8821 10971 14447 16864 2»! 6761 5311131 68 HM» 19308 gevonden worden, die zich i zonder aanzien des persoons, - ge momenten te verschaffen... Helaas... op al m’n zwerftochten vond ik dat zoo weinig...” 't Ging gezellig toe aan tafel... het eene glas na het andere werd geledigd.talrijke toasten werden geslagen... geestdriftig werd „het nieuwtje, door den heer Muys meegedeeld, be groet Natuurlijk moest ik ook een woordje zeggen en ik stelde voor een felicitatie-telegram te zenden aan Mr. Van Kamebeek, met zijn be noeming tot Voorzitter van den Volkrenbond, namens de Rotterdamsche Bouwers!!! Men vond het een aardig idee,#zoodat het de algemeene goedkeuring wegdroeg en ook uit gevoerd werd. De stemming werd zoo geani meerd, dat we haast vergaten, om 2.58 naar Luik te vertrekken KomaanDe muziek voorop!! Gauw onze instrumenten uit de étui’s... en onder de blyde tonen van „Houdt den moed er maar in!” trokken we naar 't station De aannemers gearmd, zingend, hossend ach ter ons aan!... Wat een echt onvervalschte Hol- landsche jool’t Werd onze lijfiang, dat „Houdt den moed er maar in!" Op 't station gingen we, nog steeds in op tocht, door de wachtkamers, over de perrons, door de vestibules. „En van je héla, hola, houdt den moed in!Het werkte aanstekelyk. gen, die eerst in stomme verbazing, hadden gadegeslagensloten zie- Men vergat haast, dat men op een trein stond te wachtenzelfs dekruiers hosten mee Daar rolde de trein binnen.. reizigers staarden uit de raampjes... men dacht, dat „Rochefort lichtelyk krankzinnig was ge worden 5 minuten vertraging kregen weDe con ducteurs, de machinist, j'a zelfsde stations chef vonden ,,’t geval" zóó amusant, dat we nog eerst even „de Braban$onne” moesten ge ven Tenslotte rolden we, holder de bolder, de di verse compartementen inVoort snelden wedoor tunnels, langs bergkloven Hoü wacht even„dóór tunnels” schreef Wat werden Us en ik geplaagd, als ’t weer stikdonker in de coupé’s werd... doch nie mand misgunde ons zalk een „moment su prème"!! Wel fluisterde „men" „Houdt den moed 'r maar in!”... natuurlijk... „Schadenfreude” In Luik stapten we over in den trein naar SpaWe namen onzen intrek in ’t Hotel Britannique, 't grootste te dezer stede... Daar woonde eens de Dniteche keizer... ’t kan raar gaanNu logeerden er.straatmuzikanten. De portier, de kellners, keken wel wat vreemdDoch de overmacht doet zwich ten... Dertig Hollanders tegelijk. noem ik een overmacht kregen we de mooiste ka rn ws...! Nou, zóó hadden we 't op onze reis nog niet gehad!!! Ik toch, beschikte over een salonnetje een slaapkamer, en... een badkamer!! Overal prachtig ingebouwde kasten... die ik natuurlijk, als „bagageloos"niet noodig hadMaaaaar 't bad!II Enfin Schwamm d’r über...! Wat voel je je dan weer mensch!! Ende dames„piek fijn!!” Het mooiste en beste was voor hen nog niet goed genoeg! Naar 't CasinoWe wilden naar de rou lette!! Geen denken aan...! De Secretaris wees ons, met een meelijdenden blik op onze „costumes”„Af”...!! Ja, maar ik ben journalist! Hier heeft u mü" persbewijzen... U zult dus me zeker niet wei geren... Doch, hy wist me te vertellen, dat „men” een dag tevoren moest zyn .ingeschre ven"I Huichel aar!!! (Wordt vervolgd.) lan, Place Muys dat de dames m’n verloofde en haar mama waren, doch wie... Dat hield ik alsnog voor me! De directeur van ’t hotel keek vreemd, al die heeren... en drie muzikanten. Wy moesten aan ’t tafeltje bij 't bestuur zitten. Protesten hielpen niet. U bent onze gasten... Basta! De president nam z’n glas en stelde een dronk in... op de vermeerdering van 't geze1- schap... speciaal op de dames. „Weet u wel heeren, dat de aanwezigheid der dames onze reis zeer veel zal veraange namen. Nu zal onze vroolijkheid... vroolyk- heid blijven, we zullen niet vergeten, wat wc aan het damesgezelschap verschuldigd zijn! „Juist mijnheer Muys, dacht ik, „al denkt u met een gewoon strjjkje te doen te hebben, toch weet u een vrouw, al is ze ook „musi cienne” te eerbiedigen. M’n hulde! Zoo hoort het. Als alle mannen er zoo over dachten, zou het moreel van vele vrouwen hooger zijn.” Na de lunch gingen we in zeven auto’s naa>- de Citadel. Welk een heerlijk vergezicht hadden we daar. De Maas stroomt ver beneden ons. Alles leek als een miniatuur bouwdoos van een kind. Jawel, van een kinderbouwdoos... Alles ge broken... Niet minder dan twaalfhonderd hui zen werden in Dinant vernield. We zwierven door de donkere gangen, ein delijk kwamen we in een gewelf, waar bloed- spatten en prikgaten in den muur nog wezen op verwoedde bajonetgevechten. Welk een oogenblikken werden daar door leefd... afschuwelijk... welk een doodsangsten uitgestaan! Dertig soldaten hielden in die kamer stand, met de bajonet hun leven verdedigend, doch tenslotte voor de overmacht zwichtend... Boven op die Citadel, in één graf rusten de gevallenen van dien dag, Belgen en Duit- schers... vriend en vyand... Na ’t bezoek aan 't oude fort, stegen we weer in de auto’s... in flinke vaart ging het langs den rechter Maasoever. By aankomst te Walzen werden we over de rivier gezet, bewonderden het kasteel dat bo ven op de rotsen is gebouwd, waarin de hee ren aannemers groot belang stelden... „Hé Müys”, riep één hunner, „hier hebben ze je heipalen niet noodig!” Om 7.86 namen we den trein naar Roche fort. Na ‘t diner concerteerden we in de conver- satiezttftl van ’t Hotel de l’Etbile en togen we vroeg naar onze kamers, want den volgenden morgen om 7.20 vertbok het trammetje naai den Grot van Hün. OVERZICHT Ds Dirifcsche »chadeloossteHing und kein 'thde I De commission des réparations «naniem heeft vastgesteld dat, Duitsch- land ia 1922 een bedrag van 720 mil- hoen goudmark in contanten moet opbrengen, alsmede voor een waarde van 1450 millioen aan leveranties in naturadit als schadeloos- ■te) ling en ter bestrijding der bezettingskosten. Voorts zijn de commissieleden het eens gewor den over de voorwaaiden, die aan Duitschland zu ien worden opgelegd en tevens over de waar- borgen, die zullen worden geëischt in verband wiet het voorloopiga en partieel» uitstel van be taling. Wat echter de nota van de commissie v&q herstel in da oogen der Duitschers haar meest onaangename karakter geeft, is de om standigheid, dat zij niet alleen de bovenvermel de finoncieele beslissing bevat, maar tevens o.a. den waarborg, dat Duitschland een nieuwen be lastingdruk en wel van 60 milliard op het Duitsche volk legt. Dit ia ónmogelijk te beta len aldus de strekking der Duitsche protes ten een dergelijke maatregel vermoordt ons economisch leven, dat toch al zoo geducht is ge knauwd, volkomen. En tezelfdertijd rekent de Temps heel leuk en nuchter en met een heele hoop cijfers uit dat de inkomstenbelas ting in Duitschland op geheel onvoldoen de wijze wordt geind en dat de schroef nog wel wat straffer kan worden aan gezet. Het is niet de Temps alleen, die aldus denkt en spreekt. In geheel eenderen geest heeft zich Berenguer uitgelaten, die als rap porteur van de commissie van financiën pit den Franschen Senaat heeft opgemerkt, dat IJuitsch- Jand wanneer de wil maar voorzit best kan betalen. Volgens Berenguer vërkeeren Duitsch- land’s nijverheid en landbouw in een uitsteken- dep economischen toestand, maar hij was van oordeel, dat het Reich stelselmatig aanstuurt op een staatsbankroet om intusschen 't land door trusts en kartels te verrijken. Dit zijn ehkéle Fransche stemmen, die met tallooze andere zouden kunnen worden vermeerderdvan alle is echter de zin de Duitsche fiscus betoont zich te mild. En dat de commissie van herstel er precies zoo over denkt, blykt wel uit de voren genoemde 60-milliard-eisch. De ontstemming in elk geval is in Dultsch- lend algemeen en er Kvordt alom reeds druk gegesticuleerd, dat onmogelijk die zestig mil liard nieuwe belastingen ook maar ergens van daan kan worden gehaald. De Dtrifschers vin den, dat de citroen tóch al geheel uitgeknepen is. Ook de Duitschë regeering schijnt door den eisch eenigszins te zijn overrompeld en de man Van 't Journal, die uit Berlijn vernam dat de Duitsche ministerraad zich had bezig gehou den met de beslissing van de commissie van herstel, die in regeeringskringen met een groote mate van pessimisme is ontvangen, zou in prin cipe best gelijk kujinen krijgen, toen hij aan zijn bericht toevoegde, dat het kabinet de mogelijk heid zou hebben overwogen om voor de ope ning van de conferentie van Genua af te tre den. Trouwens dit geluid wordt sindsdien van Verschillende kanten vernomen algemeen wordt net gevoelen te kennen gegeven, dat het kabi- net-Wirth een dergelijken eisch niet kan in-1 willigen. Algem. wordt vastgesteld, dat Zoowel bedrijf tilkskan.selif>r m/irtR nlc L.«. I KaaF* -- t - ’pf

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1922 | | pagina 4