Het Verloren Tehuis.
JÏÏEÜWS- EN A
Bergambacht, berkenwol
KERK a. d. U., OUDERKERK
Io, 14888
Dit blad verschijnt dagelijks beh
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Jg
405
99
527
774
„SgllBlïïSlSfi
9012846 15006 17216 1983’
12952 15107 17504 1908:
1013060 15508 17619 20480
13781 15839 78 20550
-142061611917952 J»
10366 51 16233 1855720677
N.V. „DE TIJDGEEST”
Trekking vm 1M fta overstaan van
DE
IJ
ik-
verdedigend, doch
Mm. J. P. WBSSELINK-VAN ROSSUM.
tr m Brigl
meisje"
ADVERTENTWN:
en ik dacht
by me. Of an-
ik sta er op dat
der
van
voelden,
dag van het grootsche
Lon
Arthur
bour-p«
een op'
rijkskanselier Wirth als de rijksminister van bui- I heeft v
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal /2J
■p«r kwartaal 2.90. per week 22 cent, overal i
franco per poet per kwartaal 8.15, met Zond
Abonnementen worden dagelyk» aangenomen
Mj onto agenten en loopere, den boekhandel e
Onse bureaux zijn dagelijks geopend van
Redactie TeL MS.
door
DAVID LYALL.
47
Bo
Gib
bericht
botsing
gedure:
man en
Blijkt
mannin
bij een
Tarifa
HEI
er
De Bel-
r, dien stoet
ich aan
moeite geve
5, anderen g(
gevoe-
buiten,
jenotene.
stilte...
Ber
middag
conuni
ris Pis
lasten"
zijn in
sie van
mirristt
UIT
Ber
den uil
gehouc
Mannh
gebrac
de stal
zeggin)
digt. K
stand 1
arbeidt
leggen.
opzet
Heelë
Uit het Engelsch door
tenlant
den ge
‘g, te:
tisch v
gedooi
de not
ten in
tot sta
dus, v
répara
krasse
belasti
vraag,
het v<
Entent
geëiscl
schers
biaet i
Zijda t
verder»
anderz.
den da|
baar
al blev
ties ac
te dwi:
hachell
zou in
zijn of
10481 14391 16470 19123 30749
10971 14447 16864 2» 20803
wap
woorden.
komen.
'k Vertelde hem, toen we in Rochefort aan
tafel gingen, wie de dames waren en dat ik
journalist wasI
„Neen maaren ik dacht nog wel met
heel gewone muzikanten te doen te hebben...
ik wilde jullie ook eens wat gunnen, eens een
afleiding bezorgen... in Uw zekerlik kommer
vol bestaanik
„Nu, mynheer Muysu heeft ons aflei
ding bezorgd.èn, wat veel meer zegt, u heeft
me het bewys geleverd, dat er nog menschen
ton te j
vrouw,
heb her
heid de
was bij
naar de
teren g<
,Jfa, n
„Geof
Anna, a
kon ik r
moet wc
nen en
Anna
een vo
schap, c
„Heb
Ferrars i
had ik
komen
vertellen
„O, n
pen. En
Geoffrey
er zelfs
Jou j
Hem ten
Het m
toe.
„Lieve
ren. Ik b
anders ii
Toen 1
nen in L
,Jk ka
waai dig
dat dit j
diepten i
licht op
dingen n
het leven
GOl
„Als de laatste stralen blinkend,
„De Zon vertoont, die nederzinkend
„Verdwijnt in 't onbekende „Niet”,
„Zoo uw oog, haar niet meer ziet
„Doch ge door haar laatste spieg’ling
„De wolk’ren goud ziet zacht in wiegiing...
„Komt dan in u niet 't ontwaken...
„Nader bij uw God te raken?
57
„En wat deed hij daar in Brighton?”
was een ander meisje” ging
bedaard verder, ofschoon de
„Als de zon haai- gouden stralen...
„In schitt'ring over d’ aard doet dalen
„Als Natuur vol glans en pracht
„Geheel ontwaakt u tegenlacht
„Voelt ge dan, hóe nietig-klein.
,,’n Mensch by al dat „groots” moet zijn...?
J2r was een ander meisje" ging mevrouw
errajs bedaard verder, ofschoon de blos, die
a« wangen verlaten had, nu de hare over-
Jlet is een lage, ofschoon ik geloof toch
“'schuldige geschiedenis, Anna, iet is mis-
len beter, dat je die verneemt. Dan laat ik
jou over, je oordeel te vellen. Het schijnt,
verscheidene maanden terug, Geoffrey die
_rouw heeft. Zij is een toonaplspeelster
•***^1- Zij heeft ondervinding gehad op menig
Zij i> niet jong meer en zij heeft «n
gfenoot in leven, ofschoon Geoffrey niet op
,u 00£’® was van dat feit Zij heeft mij verle-
A™.WeT W“cht. Het speet mij voor haar,
a", éij behoort niet in onze wereld thuis en
oonde mij, wat het leven maakt van een
wanneer deze afstand doet van de din-
«He zoo kostbaar zijn. Zij verbeelde zich op
®ndere manier, dat Geoffrey erfge-
Van Epleys was. Maar toen zij den weren
k-iV£n “hen vernam, wilde zij hem niet aan
k-M./ ,ou^en’ Mf haa. scheen gegeven
«men. Maar zelfs daarna zouden wij, geloof
n'et ^her van geweest zijn, als Mr.
Heriot er niet geweest was, een vriend
EL. *len hij de geschiedenis verteld
t Ht ««jot w
Welk een Majesteit, welk een Baring
Natuur.. wélk een heerlijk monument
Gods Scheppende Mttcht...
Anderhalf uur dwaalden we langs die gan-
gen, spelonken van marmer en graniet.soms
bevend van extase, dan weer neerknielend voot
zooveel onbegrijpelijks
Hoort... Ginds klinken klokketxmen we
buigen onze hoofdén 't is als een Pelgrims
tocht.. die lange stoet; zwijgend, in ons zelf
gekeerd, bestormd door gevoelens van nietig-
heki-anbidding voor dit Mysterie
In grille vormen plooien zich de uit eeuwen
Ik was niet de eenige, die door deze
lens bestormd werdWe stonden
allen nog onder den mdfuk van het gt
De heer Muys vroeg een oogenbiik
wees, met diep gevoelde woorden op het
„vergankelyke”, dat wij, menschen, slechts te
voorschijn kunnen roepen, vergeleken by de
eeuwen-trotseerende wonderen der Natuur...
„Wy allen, bouwers(zoo sprak hy)...
wat zijn onze werken, bij die van den „Groo-
ten Bouwmeester
Ik wap den heer Muys dankbaar voor die
We waren dichter bij elkaar ge-
Notaris A. G. MuM.
Doaderdag 23 Maart 1922
Prijzen vm f 90.— eigea geld.
2201 5069 6776 8885--
47 5206 86 9209
2922 5382 7024 -
3121 5518 7193 9409
3763 5775 7246
3847 6063
774 95 73
1262 4301 6179
1655 9
1804 4401
57 4585
„Zoo, zoo... dat is een aardig idee.
„Mag is me even voorstellen, m n naam is
Breurs en hy gat jne z’n kaartje.
„En ik ben Muys'kwam een tweede heer
by ons zitten.
k ertelde de heeren dat we eiken dag met
de Doet meevoeren.
„Maar gaat u mei. ons mee.(op m’n hoofd-
sctiudden) toe... doet U ons dat genoegen...
we hebben dan nog eens een nummertje mu
ziek... Neemt U t aan u bent de gasten van
de vereeniging.”
En zich tot Us wendend, ging de joviale
heer Muys voort: „Heeft u de grot van Han
ai gezien? .Neen? O... dan gaat u mee. Dat
moet u zien. Komaan, boven nog een num
mertje muziek, dan zul ik de lui vertellen, dat
u ons t genoegen wilt doen de gasten te zyn
wan „Algemeen Belang”.
Maar mynheer Muys, ai onze bagage is in
Namen. De dames hebben niets bij zich.'
„Wat hindert dat? Ik heb wel een kam of
wat de dames noodig hebben»
ders koopen we die rommel... II
u meegaat.”
Wat kon ik doen tegen zooveel hartelijke,
ongekunstelde gulheid? Us genoot reeds bij
't idee van de Grot van Han... en... ik zelf
dito’.
De boot arriveerde in Dinant. Met
bleven we in de kajuit. Maar jawel... 't
stel kwam de trap af stormen!
We bezweken voor de verleiding... neen, we
namen ’t hartelyke aanbod met zes handen
s aan.
Eerst lunchten we in Hotel Hermt
de la Meuse, ’k Vertelde dan heer I
geboren druipsteen silhouetten
Een smal bruggetje voert over donkere
klove, waar de onzichtbare Lesse, klatei Kab
belend verder stroomt.
Hier zag ik voor me.V rome monniken, die
op 't klepperend klokkeroepen in stille devotie
kapelwaarts schrijden... Pilgerchor...
Werd hier Wagner geïnspireerd voor z’n Ve-
nusgrot
Waren die draperieën niet, als een „gazig''
tarlatan.noodend een maagt zich te onthullen
in een beschermend pantser van doorzichtig
waas, als opaal zoo hard... maai ook zoo
schoon
Waren die stalagmieten niet als duivelsche
horden uit Dante’s Hel Opduikend in demoni
sche boete.Door Hoogere Machten, straffend
m steen veranderd
Doch ik dacht niet aan Negromantie
Ik zag het liever als Wagner... een Paleis»
ypar zijn Elisabeth ,als verpersoonlijking van
de hooge menschelyke liefde troonde
...Als schatkamer van een T’aust... zoekend
zyn geluk in eindige menschelyke wetenschap,
daarmee dorstend te doorgronden de onoplos
bare levensmyteriën
’t Wordt donker rondom ons... nacht...'
droomwake... we staren... turend... smeekend,
om één lichtstraal...
Heel hoog een flikkering... Starreflonker
't Is toortsenlicht... Men roept... als Hemel-
sche klank, wordt het voortgepiant.verder
rollend, ten slotte ons toejuichend door „Echo-
ische” weerkaatsing
De toorts kwam nader... met ongeloofelyke
snelheid srpong de gids, met z’n flambouw over
kloven, en rotsige punten
We herademenen... 't Was als wakend droo-
men geweest
De tocht dooi den Grot was bijna ten ein
deMen zou ons over den Styx zetten.:, uit
Tartarus bevryd terug naar het „Beloofde
Land”
In booten gleden we zachtkens langs de on-
deraardsche Lesse. Nog was het „nacht’nog
rondom die kluister van zwartig somberen ne
vel... Doch déérdaarzagen we een
schim'n schynsel„en God gaf licht”.
Hier zagen, voelden, beleefden we ais t
ware ,dien eersten
Scheppmgverhaal
Plassend vielen de riemen in ’t water... om
met eiken slag, ons nader te brengen, dichter
by dat heerlyke schouwspeldat aureool
over die weilanden... dien douwigen Zonne-
Mongen
Zoó voelt zich een onschuldig veroordeelde...
als hy snakkend naar VrijheidGods Zonne
weer ziet schynenZóo moet een blinde zich
gevoelendie na jaren van drief-doffe duis
ternis ziet het „Licht”en wordt herbo
ren't Is als een legendeeen ontwa
keneen Openbaring!! O „Zonne" met goud
glans van stralenTc Begroette u nimmer
te voren met zulk een verheven gevoel van
dankbaarheid... omdat ik leefdat ik nietig
menschenkindUw grootheid mag aan
schouwen
50 41 13781
8128 99 14206
6179 8297 11-
6451 tón IC
6566 8821 10971 14447 16864 2»!
6761 5311131 68 HM» 19308
gevonden worden, die zich i
zonder aanzien des persoons, -
ge momenten te verschaffen... Helaas... op al
m’n zwerftochten vond ik dat zoo weinig...”
't Ging gezellig toe aan tafel... het eene glas
na het andere werd geledigd.talrijke toasten
werden geslagen... geestdriftig werd „het
nieuwtje, door den heer Muys meegedeeld, be
groet
Natuurlijk moest ik ook een woordje zeggen
en ik stelde voor een felicitatie-telegram te
zenden aan Mr. Van Kamebeek, met zijn be
noeming tot Voorzitter van den Volkrenbond,
namens de Rotterdamsche Bouwers!!!
Men vond het een aardig idee,#zoodat het de
algemeene goedkeuring wegdroeg en ook uit
gevoerd werd. De stemming werd zoo geani
meerd, dat we haast vergaten, om 2.58 naar
Luik te vertrekken
KomaanDe muziek voorop!!
Gauw onze instrumenten uit de étui’s... en
onder de blyde tonen van „Houdt den moed
er maar in!” trokken we naar 't station
De aannemers gearmd, zingend, hossend ach
ter ons aan!... Wat een echt onvervalschte Hol-
landsche jool’t Werd onze lijfiang, dat
„Houdt den moed er maar in!"
Op 't station gingen we, nog steeds in op
tocht, door de wachtkamers, over de perrons,
door de vestibules.
„En van je héla, hola, houdt den moed
in!Het werkte aanstekelyk.
gen, die eerst in stomme verbazing,
hadden gadegeslagensloten zie-
Men vergat haast, dat men op een trein stond
te wachtenzelfs dekruiers hosten
mee
Daar rolde de trein binnen.. reizigers
staarden uit de raampjes... men dacht, dat
„Rochefort lichtelyk krankzinnig was ge
worden
5 minuten vertraging kregen weDe con
ducteurs, de machinist, j'a zelfsde stations
chef vonden ,,’t geval" zóó amusant, dat we
nog eerst even „de Braban$onne” moesten ge
ven
Tenslotte rolden we, holder de bolder, de di
verse compartementen inVoort snelden
wedoor tunnels, langs bergkloven
Hoü wacht even„dóór tunnels” schreef
Wat werden Us en ik geplaagd, als ’t
weer stikdonker in de coupé’s werd... doch nie
mand misgunde ons zalk een „moment su
prème"!!
Wel fluisterde „men" „Houdt den moed 'r
maar in!”... natuurlijk... „Schadenfreude”
In Luik stapten we over in den trein naar
SpaWe namen onzen intrek in ’t Hotel
Britannique, 't grootste te dezer stede... Daar
woonde eens de Dniteche keizer... ’t kan raar
gaanNu logeerden er.straatmuzikanten.
De portier, de kellners, keken wel wat
vreemdDoch de overmacht doet zwich
ten... Dertig Hollanders tegelijk. noem ik
een overmacht kregen we de mooiste ka
rn ws...! Nou, zóó hadden we 't op onze reis
nog niet gehad!!!
Ik toch, beschikte over een salonnetje
een slaapkamer, en... een badkamer!!
Overal prachtig ingebouwde kasten... die ik
natuurlijk, als „bagageloos"niet noodig
hadMaaaaar 't bad!II Enfin
Schwamm d’r über...! Wat voel je je dan weer
mensch!!
Ende dames„piek fijn!!” Het
mooiste en beste was voor hen nog niet goed
genoeg!
Naar 't CasinoWe wilden naar de rou
lette!! Geen denken aan...! De Secretaris
wees ons, met een meelijdenden blik op onze
„costumes”„Af”...!!
Ja, maar ik ben journalist! Hier heeft u mü"
persbewijzen... U zult dus me zeker niet wei
geren... Doch, hy wist me te vertellen, dat
„men” een dag tevoren moest zyn .ingeschre
ven"I
Huichel aar!!!
(Wordt vervolgd.)
lan, Place
Muys dat
de dames m’n verloofde en haar mama waren,
doch wie... Dat hield ik alsnog voor me!
De directeur van ’t hotel keek vreemd, al
die heeren... en drie muzikanten. Wy moesten
aan ’t tafeltje bij 't bestuur zitten. Protesten
hielpen niet. U bent onze gasten... Basta!
De president nam z’n glas en stelde een
dronk in... op de vermeerdering van 't geze1-
schap... speciaal op de dames.
„Weet u wel heeren, dat de aanwezigheid
der dames onze reis zeer veel zal veraange
namen. Nu zal onze vroolijkheid... vroolyk-
heid blijven, we zullen niet vergeten, wat wc
aan het damesgezelschap verschuldigd zijn!
„Juist mijnheer Muys, dacht ik, „al denkt
u met een gewoon strjjkje te doen te hebben,
toch weet u een vrouw, al is ze ook „musi
cienne” te eerbiedigen. M’n hulde! Zoo hoort
het. Als alle mannen er zoo over dachten, zou
het moreel van vele vrouwen hooger zijn.”
Na de lunch gingen we in zeven auto’s naa>-
de Citadel.
Welk een heerlijk vergezicht hadden we
daar. De Maas stroomt ver beneden ons. Alles
leek als een miniatuur bouwdoos van een kind.
Jawel, van een kinderbouwdoos... Alles ge
broken... Niet minder dan twaalfhonderd hui
zen werden in Dinant vernield.
We zwierven door de donkere gangen, ein
delijk kwamen we in een gewelf, waar bloed-
spatten en prikgaten in den muur nog wezen
op verwoedde bajonetgevechten.
Welk een oogenblikken werden daar door
leefd... afschuwelijk... welk een doodsangsten
uitgestaan!
Dertig soldaten hielden in die kamer stand,
met de bajonet hun leven verdedigend, doch
tenslotte voor de overmacht zwichtend...
Boven op die Citadel, in één graf rusten de
gevallenen van dien dag, Belgen en Duit-
schers... vriend en vyand...
Na ’t bezoek aan 't oude fort, stegen we
weer in de auto’s... in flinke vaart ging het
langs den rechter Maasoever.
By aankomst te Walzen werden we over de
rivier gezet, bewonderden het kasteel dat bo
ven op de rotsen is gebouwd, waarin de hee
ren aannemers groot belang stelden... „Hé
Müys”, riep één hunner, „hier hebben ze je
heipalen niet noodig!”
Om 7.86 namen we den trein naar Roche
fort.
Na ‘t diner concerteerden we in de conver-
satiezttftl van ’t Hotel de l’Etbile en togen we
vroeg naar onze kamers, want den volgenden
morgen om 7.20 vertbok het trammetje naai
den Grot van Hün.
OVERZICHT
Ds Dirifcsche »chadeloossteHing und kein
'thde I De commission des réparations
«naniem heeft vastgesteld dat, Duitsch-
land ia 1922 een bedrag van 720 mil-
hoen goudmark in contanten moet opbrengen,
alsmede voor een waarde van 1450 millioen
aan leveranties in naturadit als schadeloos-
■te) ling en ter bestrijding der bezettingskosten.
Voorts zijn de commissieleden het eens gewor
den over de voorwaaiden, die aan Duitschland
zu ien worden opgelegd en tevens over de waar-
borgen, die zullen worden geëischt in verband
wiet het voorloopiga en partieel» uitstel van be
taling. Wat echter de nota van de commissie
v&q herstel in da oogen der Duitschers haar
meest onaangename karakter geeft, is de om
standigheid, dat zij niet alleen de bovenvermel
de finoncieele beslissing bevat, maar tevens o.a.
den waarborg, dat Duitschland een nieuwen be
lastingdruk en wel van 60 milliard op het
Duitsche volk legt. Dit ia ónmogelijk te beta
len aldus de strekking der Duitsche protes
ten een dergelijke maatregel vermoordt ons
economisch leven, dat toch al zoo geducht is ge
knauwd, volkomen. En tezelfdertijd rekent de
Temps heel leuk en nuchter en met een heele
hoop cijfers uit dat de inkomstenbelas
ting in Duitschland op geheel onvoldoen
de wijze wordt geind en dat de schroef
nog wel wat straffer kan worden aan
gezet. Het is niet de Temps alleen, die aldus
denkt en spreekt. In geheel eenderen geest heeft
zich Berenguer uitgelaten, die als rap
porteur van de commissie van financiën pit den
Franschen Senaat heeft opgemerkt, dat IJuitsch-
Jand wanneer de wil maar voorzit best kan
betalen. Volgens Berenguer vërkeeren Duitsch-
land’s nijverheid en landbouw in een uitsteken-
dep economischen toestand, maar hij was van
oordeel, dat het Reich stelselmatig aanstuurt op
een staatsbankroet om intusschen 't land door
trusts en kartels te verrijken. Dit zijn ehkéle
Fransche stemmen, die met tallooze andere
zouden kunnen worden vermeerderdvan alle
is echter de zin de Duitsche fiscus betoont zich
te mild. En dat de commissie van herstel er
precies zoo over denkt, blykt wel uit de voren
genoemde 60-milliard-eisch.
De ontstemming in elk geval is in Dultsch-
lend algemeen en er Kvordt alom reeds druk
gegesticuleerd, dat onmogelijk die zestig mil
liard nieuwe belastingen ook maar ergens van
daan kan worden gehaald. De Dtrifschers vin
den, dat de citroen tóch al geheel uitgeknepen
is. Ook de Duitschë regeering schijnt door den
eisch eenigszins te zijn overrompeld en de man
Van 't Journal, die uit Berlijn vernam dat
de Duitsche ministerraad zich had bezig gehou
den met de beslissing van de commissie van
herstel, die in regeeringskringen met een groote
mate van pessimisme is ontvangen, zou in prin
cipe best gelijk kujinen krijgen, toen hij aan zijn
bericht toevoegde, dat het kabinet de mogelijk
heid zou hebben overwogen om voor de ope
ning van de conferentie van Genua af te tre
den. Trouwens dit geluid wordt sindsdien van
Verschillende kanten vernomen algemeen wordt
net gevoelen te kennen gegeven, dat het kabi-
net-Wirth een dergelijken eisch niet kan in-1
willigen. Algem. wordt vastgesteld, dat Zoowel bedrijf
tilkskan.selif>r m/irtR nlc L.«. I KaaF*
-- t -
’pf