BESTEL UW DBUKWEBK
Dit blad verschijnt dagelijks bel
Dit nummar bestaat alt 2 bladen
EERSTE BLAD.
BUITENLAND.
nTON.
8»
FEUI<
N.V. „DE TIJDGEEST*.
Het Verinrpn Tehuis.
UIT DE7N OMTREK
0. 14900
toen hy hun de kruik toe-
EMERSON.
over het stn
Heriot
B e r 1
In den
Engelse!
ven gest
diefstal
by hem om
vrouw
naar e
leden
ais haar
rug.
der
dat
1159 3908
Bei
In den
maakt,
ten hei
Genua
van di
mocht
overeei
als de
Naar r
rikaans
drehor
hH?
vertege,
nua te
wonen,
sproker
opnieui
wijze t
De
B e r
der dri<
dennacl
verklari
natiopa
1 bewuste
conferei
nieuwe
oog op
geacht.
Stak
Ma a
van de
I beiders
der sche
gelijk
roept
eenh<
van t
ter n
afbal
stig i
lutie
pled
artik
de v
berat
risch
maak
zaak
van
en ht
deze
teerct
„Van
zijn. J
het gt
waren
Deze
vullen
treedt
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal
Franco per post per kwartaal /3»16, met Zon
Abonnementen worden dagelijks aangenorne
bö onze agenten, en loopers, den boekhandel
Onze bureaux zijn dagelyks geopend van
Redactie TeL 646.
Een mensch gaat door voor *t geen hij
geld.
15052 17622 »4W
83 25 11684 69 23 8
7401 10457 11968 15234 17822 19783
7902 68 12634 69 17906 20200
8115 10768 36 15427 18019 51
83u2 10805 13026 42 18520 20318
10977 13147 15786 43 20780
11102 14423 15836 80 20874
GDI
nieuws- en a
bergambacht, berkenwoi
KERK a. d. IJ., OUDERKERK
naar de
God, je
konden
daar zo<
,4e kt
en ik zi
en den
blieft w<
worden."
„Ik ga
kerels,
is. Je ht
ongeschi
je vrouw
Godfre
stand op
Heriot
aan.
„Als il
heid zien
daaraan
goed are
schrijver;
duizend l
het vak
had wat
Hale s<
lijn.
„Maar
„Neen:
weet ik rr
kan gevet
huis afhe
vrouw en
gen, maai
gelegenhe
te behand
ten. Laat
tien u«r k
Natuur
ADVERTENTIëN;.
Trekking van Itt nummers ten overstaan VM
Notaris A. G. Mulle,
Donderdag 6 April 19M
Prijs v«m f 20.000 8739
- 100 7287
Prijzen van f 90.— eigen
4620 7367 9921
4990
3020 5166
3149 5448
74 5812
3388 5924
3789 6060 8453
- 80 8558
Uit het Engelsch door
“•n, J. p. WBSSEL1NK-VAN ROSSUM.
door
DAVID L/ALL.
HAASTRECHT.
De Raad dezer gemeente is bijeengeroepen
op Maandag 10 April, des voormiddags te 10
uur. Aan de orde komt:
Indeeling der Gemeente ter uitvoering van
de Vleeschkeuringswet. Voorstel van Burge
meester en Wethouders: Wijk A, No. 1 tot en
met No. 75 (Halflege) en Wyk B in te dee-
len by Oudewater; het overige deel by Gouda.
Adres Wed. W. van Eyk, om behoud van
het pensioen aan haar overleden echtgenoot
toegekend.
Burgemeester en Wethouders stellen voor
gunstig te beschikken.
Wijziging besluit tot het aangaan der geld-
leening ten behoeve van de Bijzondere Lagere
School op Gereformeerden grondslag.
Kohier Hoofdelijken Omslag.
zich heen terwijl hy zich op zyn beurt
„c de oogen uitwreef.
„Wat is er gebeurd?” vroeg hy, nog inaar
half wakker.
„Wy hebben dogr Gods genade gegeten, ge
dronken en geslapen”, zei Kuggiero by wyze
van antwoord.
Beiden stonden op, schudden zich wat af
en keken toén met de handen in de zakken
naar de zee. Hun beenen waren, evenals hun
voeten, naaKt en hun kleedy bestond alieen
uit gescheurde broeken, grove witte hemden,
die by de schouders flink gelapt waren en
versleten petten. Na eemge oogenbiikken
stonden zy, als door een zelfde instinct ge
dreven, op en gingen in de open deur staan
kyken naar de gasten. Don Antonino stond
acnter zyn zwarte toonbank en was bezig met
het inschenken van wyn. Zyn vrouw was nu
Kte hedpen, een vroolyke, zindelijke
met een frissche gelaatskleur, grys
laar en ronde scherpe oogen met roode oog-
een vreemdelinge in Calabrië, even
aar echtgenoot Zy hield'den hals vast
van een groote, peervormige, met stroo om
wonden flesch, waarvan het benedenstuk op
i de toonbank ruste. Antonino hield een kwart
kruik op om gevuld te worden, terwijl zy den
mond wat naar omlaag bracht en hy het vocht
er telkens door een zwarte tinnen trechter in
goot. Zy telden beiden hoorbaar de maten,
waarbij ZÜ elkaar als het ware aanvulden. De
wyn was heel donker en sterk en de lucht
ei van vergilde de kleine kamer en drong
door de deur naar buiten. Een half dozyn
mannen zaten aan de tafels, bijna allen aten
zy hun scheepsbeschuiten met de kaas van
geitemelk, die zy zich by den wyn gekocht
hadden. Het waren ruwuitziende kerels, meest
al met flanellen geruite hemden aan en eigen
geweven broeken.
(Wordt vervolgd.)
BERGEN WOUDE.
i By de gisteren gehouden verkiezing van een
hoofdingeland-plaatsvervanger voor de Krim-
penerwaard alhier, is gekozen de heer G. D.
I Rehorst
OVERZICHT.
De bijeenkomst der drie Internationales.
De conferenties der 3 Internationales is Woens
dagavond laat geëindigd en heeft, tegen alle
verwachting in, toch nog tot een resultaat ge
leid.'De vertegenwoordigers der drie uitvoeren
de comités zijn na urenlange debatten en nadat
de opening der slotzitting van 9 uur s morgens
tot 3 uur s middags, van 3 uur ’s middags tot
6 uur s avonds en ten slotte tot half twaalf was
uitgesteld, tot overeenstemming gekomen over
een manifest, dat zij gemeenschappelijk tot het
wereJdproletariaat zullen richten. Maar dit ma
nifest draagt de duidelijke sporen van het groo
te verschil in opvatting, dat tusscheh de drie In
ternationales bestaat. Het is een compromis ge
worden, dat men heeft aangenomen om ten min
ste iets bereikt te hebben, maar elk der drie uit
voerende comités heeft zich gehaast, ten aan
zien van deze resolutie verklaringen af te leg
gen, waarin zi^er den nadruk op leggen, dat zij
deze eigenlijk liver niet hadden geteeikend en
het ten slotte slechts hebben gedaan om de
eventueele vorming van het proletarische een
heidsfront niet te verijdelen. Het manifest zelf
is een bloedeloos en kleurloos stuk werk, dat
men na eindeloos loven en bieden en debattee-
ren in elkaar heeft geflanst en waarin men ge
tracht heeft alle geschilpunten zoowel mogelijk
uit den weg te blijven. De groote principieelo
vraagstukken, die in de drie dagen der confe
rentie tot vaak heftige debatten hébben geleid
heeft men in de roslutie wijselijk laten rusten
en al is zij daardoor m staat den ODDprvdAVtt
yen lezer een oogenblik te doen gelooven, dat
er werkelijk overeenstemming tusschen de drie
internationales is bereikt, de lectuur van de
aanvullende verklaringen is voldoende om ieder
te doen inzien, dat de eensgezindheid en het
porletarische eenheidsfront nog altijd een il
lusie zijn, zelfs wellicht verder dan ooit van hun
verwezenlijking verwijderd zijn.
In de resolutie wordt gezegd, dat nog een
tweede conferentie der drie intemationales,
waartoe de uitvoerende comité’s in principe be
reid zouden zijn, in deze maand, nog geduren
de de conferentie te Genua, niet meer mogelijk
chifrvt, maar dat later de drie Internationales
og weer een conferentie kunnen houden. De
rie intemationales zijn het er daarentegen
ver eens, dat gedurende de conferentie te Ge-
ua, en wel op 20 April, of, indien dit niét mo
elijk is, op 1 Mei massa-demonstraties van de
iternationale arbeiders moeten worden gporgal
"eerd voor den adrturendog, voor de bestrij-
g der werkloosheid, die door de schadever-
edingsijpolitiek der Entente ontzettend is toe
nomen, voor de eensgezinde actie van het
oletariaat tegen het kapitalisme, voor de Rus-
che revolutie, voor hongerlijdend Rusland en
or het herstel der politieke en economische
trekkingen met sovj“t-Ru*dand.
Dat lijkt nu allemaal heel mooi, en men zou
dijk kunnen gelooven dat de Rote Fahne
tiano Keet, van tyd tot tyd verlegen op, maar om
uuggiero siaarue met vasten mik naar de ook
*ee, een trotsene onverschilligheid voorwen-
uende, die een jongen van twaalf jaar zoo hall
goed staat. Eindeiyk bewoog de oude man
zien, draaide langzaam als om een spil en
ging den winket in.
„waarom praat je niet met hem?” vroeg
beDastiano nuisterend aan zyn broeder.
„iiy is dooi. Als hy ons met verstaat, zou
hy boos worden en ons geen brood geven.”
Nu kwam Don Antomno weer naar buiten.
Hy hield een half brood en een dikken homp
Kaas van geitenmelk tusschen zyn grooten
duim en vinger, hy bleef weer even staan op
i de plek, waar hy straks zoolang gestaan had
en scheen verdiept in de beschouwing der
leege visschersbooten, die in de zon lagen. Se-
oastiano sloeg hem oplettend gade met hon
gerige oogen, maar Ruggiero wendde zyn blik
met van de zee af. Na verscheidene minuten
ging de oude bootsman weer verder en toen
hy by hen was gaf hy hun het brood.
„Eet”, zei hy lakoniek.
Beiden sprongen zy op en dankten hem,
door weer aan hun petten te trekken, vóórdat
zy het brood en de kaas uit zyn hand namen.
Hy knikte ernstig, daarmee op zyn manier
uitleggende, dat hy mets hooren kon, maar
dat het in orde was, en toen bleef hy hen
staan aankyken, terwyl zy aan ’t werk sloe
gen.
„Als wolven”,zei hy plechtig, al maar naar
hen ky kende.
Het yvas op dat uur heel eenzaam aan het
strand. Alleen ging er nu en dan een vrouw
voorby met een aarden waterkruik op het
hoofd en een tinnen emmertje met een touw
schien in de hand. De publieke bron ligt op nog geen
u ...v i zou vyftig meter van Antonio’s huis, links van de
a «v Dat wist ik niet. beek. De bries was aan het afnemen en het
Als Don Antonino niet van werd gloeiend heet, ofschoon de zon reeds
ve wel wat brood krijgen. achter de hooge rotsen van de kaap verdwe-
met moeite door het zand nen was.
Itjjd zeer heet op het „Waar zyn de beesten?” vroeg Antonio, I V-» A A
..-3 toen de jongens hun laatsten hap hadden ver- --
•ren slonden.
Ruggiero
vertrouwde zich hem geen oogenblik
b. Hij voelde spijt voor den man, wien kna-
nde zorg drukte. Hij ontdekte de steelsche
ikken uit zijn oogen en den angstigen klank
de vroolijk babbelende stem.
-Vertel mij eens wat van het Amersham huis.
Inchien zou het kunnen gebeuren, dat ik
’'and wist, die het van je' overneemt.”
,AXil je het niet komen zien?” zeide Hale
et>g. „Het is een zeer goed huis, althans
wer het een landhuisje betreft. Ik pcisoon-
k verafschuw het buiten-zijn en ik begrijp
6t- waarom het bestaat. M-ï« krijgt daar geen
"'oediging noch ingeving, niets anders dan
en vuile slootenf Maar er zijn toch men-
die er mee dweepenl”
i herinner mij, dat je ook er toe behoord
xeide Heriot droogjes.
ja, wij moeten alles doormaken, kerel.
met een fatsoenlijk, goed karakter een vrouw i
vinden, met een kleinen bruidschat zelfs, hoe
arm hy zelf ook moge wezen. Meestal trekt
hy er binnen een week en altijd binnen veer- 1
tien dagen dan alleen op uit, neemt al het
geld van zyn vrouw mee en laat haar by haar
ouders achter, om te werken voor haar eigen
onderhoud. Hy gaat naar Buenos Ayres of
naar Montevideo. Als hy na een jaar of vier,
vyf, zes er in geslaagd is het geld zoo te doen
aangroeien, dat het een klein inkomen kan
opleveren, en als zyn vrouw zich in zijn af
wezigheid goed gedragen heeft, gaat hy naar
huis terug, koopt een stuk land en bouwt er
een huis op. Zyn vrienden blyven niet in ge
breke hem gedurende dien tyd op de hoogte
te houden van zyn vrouw» gedrag, en hy be
schouwt haar bruidschat als een waarborg
som voor haar trouw. Maar als hy er niet in i
slaagt zyn geld te vermeerderen of als zy i
hem ontrouw wordt, komt hij nooit meer te- i
rug. Het is dus duidelijk, dat een jongen zon-
geld niet naar Amerika kan gaan voor-
hy getrouwd is. -
„Dat is volkomen waar”, herhaalde Rug
giero.
„En w|j moeten eten”, zei Sebastiano, die
bij ondervinding wist hoe waar ook dit was.
„En we hebben altyd honger. Het is vreemd.
Ik heb nu al weer honger en toch hebben wij
vanochtend nog die boonensoep gehad. Het is
waar, dat het bord niet vol was nu wy met
ons tweeën waren. Ik wilde dat wij zoo waren
als de zoon van Antonio, die nooit eet. Dat
hoorde ik zyn moeder den vorigen winter aan
db» apotheker vertellen.”
„Die is nudood”, zei Sebastiano. „Heil ons!”
voegde hij er naar het gebruik aan toe.
„Heil ons!” herhaalde Ruggiero. „Misse!
stierf hy omdat hy niet at. Wie weet. Ik
zeker sterven. Is hy dood. 2.
Kom, ga mee!
huis is, zullen we we» --
Zoo stapten zij met moeite door het zand nen was.
voort. Het was nog altyd zeer heet op het „Waar zv.. 7“
geelachtig witte zand, onder de gloeiende toen de jongens hun laatsten hap hadden
zuidelijke Septemberzon, maar de kinderen slonden.
van den Koning waren al aan smartelijker er- Ruggiero wierp het Rotrfd in den nek en
veringen gewoon dan hitte ot kou, en de ge- stak zijn kin naar voren, ten teeken van ont- i
dachte aan de groote, bruine sneden in Don kenning. Hy wist wel, dat het nutteloos was
Antonine’s wijnzaak gaf hun frisschen moed. Om te spreken, tenzij hjj in het oor van den
Lindelpk bereikten zü de voet van het ter- oude zou kunnen schreeuwen.
rasvormig gebouwde dorp, dat met zijn rijen „En wat doet ge hier?" vroeg de laatste,
witte en bruine huizen van het strand tot aan Nu moest er een antwoord komen. Rug-
den top van den heuvel reikt Het is niet zoo'n giero ging op zijn teenen slaan en de oude
groote, noch zoo n welvarende plaats als Ver- man boog zijdelings wat naar voren, eenigs-
bicaro, maar veel grooter en rijker dan Dia- z,ns „p de wijze, waarop een zwaar beladen
mante. Lr liggen altijd een groot aantal vis- Hollandach vrachtschip bü een harde bries
schesschuiten op het strand te wachten, maar overhelt
gtj zult er niet dikwijls een vrachtboot zien „Moeder is dood!” bulderde de jongen met
behalve in den herfst Don Antonino houdt uijn hooge, sterke stem.
een kokerij en heeft een wijnkelder in het Vreemd genoeg kwamen hem voor het eerst
hmzje aan de zee, dat ge langs komt vóórdat dc tranen in de oogen, toen hfl dit den ouden,
ge rechtsom slaat om het dorp in te gaan. Hy dooven man toeschreeuwde, en op hetzelfde
is een oude zeeman, een eerlyke kerel, die ge- oogenblik trilde kleine Sebastiano k onderlip,
boren is m Massa, dichtby Sorrento. Antonino schudde zijn hoofd in ruw medege-
Een eerbiedwaardig oud man is hy, met voei 6
scherpe, rustige grijze oogen waarboven „wy hebben D(m pietro Casale j
7 H" B en WS weggeloopen”, gilde de
gebouwd, heeft een dikken buik en platte voe- knaap s
ten, hi) heeft ijzeren vuisten en komt slechts Antonino bromde wat in zijn baard en zijn
langzaam vooraiL Len witte baard draagt hjj grijze oogen zcmltcrden, toen h( zich lang-
als een monnik en een wollen pet. Zun hmd Zaam oprichtte. Vastberaden ging hjj den
^S. "fn,.8 f™chhe“l derverl°- kei weer en kwam ditmïai terug met
feu hee t, gelukt op den ruigen kant van een een groote maat landwjjn en water,
lichtbruinen leeren zool de kleur is geel- „Drink zei hij t-
achtig grys, als van doode blaren. Hy is stok- reikte.
doof en daardoor meestal heel stil. Hij is Wpdpr trr>klr«n ,io u
bootsman geweest aan boord van menig goed potten en elk van hen hief de k?oik e“rt eer”
en er zyn maar wemig havens van Ba- bledlg „,rglen 0U(len hjj drènk.
k“h«ft XleZ V°°r -°P Uw ««“la-eid”, zeiden ,y beiden en
Ker neett gelegen. Antonino knikte hun ernstig toe.
De jongens zagen hem al uit de verte, en Toen Mm Ru ler0 de
hun moed weid grooter. Hu kwam dikwijls te huis en di gelijk hij wtet dit
Verbicaro om wyn te koopen en had hun va- zi1n Diicht
der gekend en kende hen ook. Hij zou hen S re J Tiïn 1"’
stellig een «tuk brood geven. Toen hij hen Koertje^Ln e^ wSte toU.7 t? z
zag mtnkomen, volgde» «ijn rustige oogen hen, S uzevZan
terwül Zü daar over het strand naderden. Stilte tr volgde een lange
Maar hy keerde zyn hoofd niet om en be-1 na 8iflDpn” ?p1 dn mid r
-- ^.j, ojot. toen ,B dicht jp" "Later
68 12634
36 15427
13026 42
13147 15786
14423 15836
bij A. BRINKMAN ZOON,
MARKT 31 - QOUOA.
bij hem kwamen. Hij zag er zoo sterk en oe- Hy ging weer op zyn oude plaats aan den
slist uit, zooals hy daar stond Aan den in- 4ngang staan en staarde onafgewend in de
gang van zyn winkel, dat men hem voor een zee> De jongens gingen opzy van het huis lig-
reusachtigen ledepop had kunnen houden, uit gen( en na (je vijftien mjjlen, die zy geloopen
eikenhout gesneden, die als uithangbord voor hadden, vielen zy, nu hun honger en dorst ge-
zijn eigen zaak diende. De twee jongens raak- stii<j waren, binnen drie minuten in een vasten
ten hun versleten wollen petten even aan en slaap.
stonden hem aan te kijken, in onzekerheid, Met zonsondergang werd Ruggiero opeens
of hjj zich ooit weer zou gaan bewegen. Ein- wakker en wreef zijn oogen uit Don Antonino
deljjk begonnen zyn gryxe oogen te flikkeren, stond niet meer aan zyn deur en van binnen
„Heb jelui nog nooit een Christen gezien? kwam het geluid van allerlei mannenstem-
vroeg hy met een diepe, barsche stem. menr n Uen dan vermengd met het doffe ge-
Hij scheen in geen goed humeur te zyn. De rfhkel van ruwe glazen op houten tafels.
jongens deinsden vol ontzag een paar stappen „O!” Ruggiero riep zachtjes zyn broeder,
terug en gingen toen zitten uitrusten op de voegde er daarna nog een letter by en riep
steenen bij de muur. Antonino s oogen volg- weer: „04!” De kleine Sebastiano werd hier-
den hen, al bewoog hjj zich nog niet Sebas- wakker, ging rechtop zitten en keek
1732 4276 6754 9189 11262 14757 16817 19085 6180
2229 4475 7018 9902 76 14923 17481 19197
Vorige lijst stond 10021 m.z. 10002
