Bet Verloren Tehuis.
14922
Dit blad verschijnt dagelijks behalv
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Huls met Tuin
te huur of te koop gevraagd.
Huurprijs 600.-800.
74
I.
^.V. T.ÖÉ TUDGEÉST’.
Trekking van 100 nummers ten overstaan van
lyj
AMIBL.
-Gewoonten veranderen wil zeggen, het leven
kern treffen, want het leven is slechts
P®W>el van gewoonten.
Over eer
geeringen
regeering
nancieele
zelf of ht
lijk-Russi*
sische reg
landsche
Uit het Engelsch door
Mm. J. p. WBSSELINK-VAN ROSSOM.
door
DAVID LYALL.
ADVERTENTIëN:
Br. onder No. 1792 bureau
van dit blad. 6
„O, ne
niet goe
noeg gek
3".
zijn hela
hij niet
had in 1
der hoo]
nZij S<
Henry h
schrijven
Maar he
dat Joy
zoow
„Dat
derlijk
een vee
achter F
uit de si
In dien z
op de h
wijl hij
hebben
,rNog
^Alst
dat hij 1
der wee
Jfail
ren, wat
ben,” st<
tig brie
omi? Hi
bruggen
dat wij
geregek
i naar dei
Weer
dering a
„Maai
GOH
1EUWS- EN AD
rgambacht, berkenwoudi
kK a. (L UM OUDERKERK a.
154 9292
73 9583
91 10047
705
821
89
954
1294
1478 3543
£114 4175
83 98
2350 99
2473 4319
2524 92
Alle firn
tegenc
land teger
der voorbi
komsten,
uitgesteld
wordt ges
associeerd
en de reg
OVERZICHT.
vah thans te beschikken over den tekst
w 't memorandum, dat de geallieerden aan
k Russische gedelegeerden ter conferentie van
bnua hebben doen toekomen. De eischen, die
rorden gesteld, zijn neergelegd in dertien
oofdstukken. Het heele stuk is natuurlijk ge-
tiseerd op de bepalingen van de resolutie, die
b Cannes is aangenomen en waarbij o.a. is be
taald, dat alle naties zich moeten verpiieh-
en zich van elke propaganda, die aanstuurt op
wmverwerping van de orde en het politieke sys-
eem in andere landen, te onthouden.
In het eerste hoofdstuk van ’t memorandum
rorden de Russen er nog eens aan herinnerd.
schulden,
overzicht s
Het von
de crediet'
gere Russ
bleven, we
sische reg
die de ver
leeningen,
dit land t
uitgegever
treffende
derden hit
gen. De
haar ooj
verminder'
ABONNEMENTSPRIJS» per kwartaal ƒ2.25, p
mt kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal waar
franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsb
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan
Mj onze agenten en loopers, den boekhandel en de
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6
Redactie Tel 545.
Het zou het hoogste genot zijn zoo te worden
bemind, hartstochtelijk, met lichaam en ziel,
in sterke armen gehouden te worden, gekust
te worden met geheel het hart.
Zij staakte haar overpeinzingen, toen zy be
dacht, dat haar moeder ze zeker niet goed zou
keuren, en in haar meisjeahart was zij er zelf
ook vanovertuigd, dat ze ook met goed waren.
En toen glimlachte ze flauwtjes. De man uit
i haar wakenden droom geleek niet op San Mi
niato. Hjj geleekmeer op Ruggiero, den armen
zeeman, die neergehurkt zat op den achterste-
1 ven vlak achter haar. Zy glimlachte onrustig,
toen zy zich daarvan bewust werd en daarna
dacht zij er een oogenblik ernstig over na. In
dien zoo’n man als Ruggiero verscheen, niet
als een zeeman, maarala een man van haar
eigen wereld, zou hij dan niet iemand zijn,
waard om bemind te worden; zou hij de trage
dames op het terras van het hotel in Sorrento
het hoofd niet op hol brengen? Die gedachte
ontstemde haar. Ruggiero, de arme kerel zou
zijn rechterarm gegeven hebben om te weten,
dat zulk een mogelijkheid haar overdenkingen
zelfs had gekruist. Maar het was niet waar
schijnlijk, dat hij het ooit zou weten, en hij
zat stil en onbewegelijk op zijn plaats, terwijl
hy de boot naar het punt van haar bestemming
stuurde, en aan haar dacht.
De schemering was nog niet ingevallen, toen
de boot langs de lage, uitgetande rotsen lag
tusschen de klippen, waar ze een soort ruw
platform vormden. Daar waren, tot de onuit
sprekelijke verlichting van de Marchesa, de
ontelbare voorwerpen, die als onontbeerlijk in
den catalogus opgenomen waren en reeds ge
rangschikt; zij stond toe, dat zjj door Ruggiero
en zijn broer uit de boot werd getild en naar de
kust gebracht en dat zonder een zucht of een
klacht over vermoeidheid een verbazingwek
kende triomf voor de strategie van San Mi
niato.
Daar was de tafel, het scherm en de lampen,
de stoelen en het karpet de heele noodza-
kelyke meubileering voor de eetzaal van de
Marchesa. En daar bij haar plaats stond een
persoon in avondjas en witte das, bereid en ver
langend haar bevelen op te volgen. Zij overzag
de voorbereidselen met meer voldoening dan zjj I
gewoonlijk voor iets toonde. Maar op eens be
trok haar gelaat.
„Goede hemel, San Miniato carissimo,” riep
zij, „ge hebt de roode peper vergeten! Nu kan
ik niets gebruiken! Ik zal op deze plaats ster
ven!"
„Pardon, liefste Marchesa, ik ken uw smaak,
er is roode pep«? en ook tabasco op tafel. Zie
maar hier en hiCT."
’t Voorhoofd van de Marchesa klaarde op.
„Vergeef mij, beste vriend,” zei ze. „Voor
mij komt het op deze kleinigheden zoo zeer
aan! Ge zijt een engel, een generaal en een
man van hart”
„De man van uw hart, hoop ik, dat u be
doelt,” antwoordde San Miniato, terwijl
naar Beatrice keek.
„Natuurlijk wat ge maar wilt ge zijt
verrukkelijk. Maar ik val om van vermoeidheid.
Laat mij gaan zitten.”
„Gij hebt niets vergeten zelfs de maan
niet, die gij mij beloofd hebt,” zei Beatrice met
ineengeslagen handen kijkende naar het groote,
gele schild, dat zich boven de verre zuid-oos-
telijke heuvels verhief.
„Ik zal nooit iets vergeten, dat gij mij
vraagt, Bonna Beatrice,” antwoordde San Mi
niato zacht. Iets zei hem, dat hij bij de over-
heerschende schoonheid der natuur heel een
voudig moest spreken en hij had gelijk.
Er is maar een oogenblik in den overgang
van dag en nacht, dat mooier is dan het op
komen van de volle maan bij zonsondergang,
en dat is wanneer het zilveren licht der onder
gaande volle maan op het water schijnt.
De groeiende duisternis te zien, den purperen
wijn drinken, die de lucht, de zee en de lichte
wolken kleurt, tot het bijna donker is en dan
weer de duisternis zien licht worden door de
Ook r
zesde ar
nemen in
kracht w<
verstrijkei
ders van
of haar v
randeerd,
hervatting
en de be
deze ovei
uitstel va
vervat m
betaling
feitelijker
de noodz
den geh
komst za
op alle 1
scheid vi
Indien
m<
tr iten
worden op den grondslag der particuliere arbitrage
en deze maatregelen nemen, wanneer Rusland
friet van de eischen uit hoofde van de z.g.
erantwoordelijkheid der geallieerden voor de
erliezen en schade, die Rusland heeft geleden
j^ens de revolutie en na den oorlog.
Alle schulden, die door de radenregeering of
aar voorgangsters zijn aangegaan ten opzich-
e van buitenlandsche onderdanen en waarvoor
ren buitenlandsche regeering de verantwoor* reikt,
lelijkheid op rich heeft genomen, zullen behan- plicht
--■ -1 J -1 1 .-l.
„Het zal in ieder geval niet zoo warm zyn
als in het hotel, en m elk geval is het met zoo
erg vermoeiend geweest”
„Neen”, zei de graaf. „Ik zie niet in, waar
mee u zich buitengewoon vermoeid zoudt kun
nen hebben.”
Ruggiero keek naar zijn heer en de aanzien
lijke dame, zooals zy daar lusteloos uitgestrekt
lag in haar rieten stoel, en hy voelde, dat hy
hen in zyn hart beiden evenzeer haatte, ais
hy Beatrice lief had, wat veel zeide.
Maar hy vroeg zich af, hoe het mogelyk
was, dat hy een half uur eerder bereid was
geweest de boot om te werpen en allen, die
er in waren te verdrinken. Toch geloofde hy,
dat hy, indien er op dat oogenblik een styve
bries gewaaid had, voldoende om zyn voorne
men uit te voeren, de boot een anderen koers
zou hebben gegeven en hy kende het kleine
vaartuigje genoeg om zeker te zyn van wat er
dan zou gebeuren. Moorddadige bedoelingen,
zeer zeker, als hy er nu over nadacht op het
kalme water onder de groote klip, vanwaar,
naar de overlevering zegt, Tiberius de veroor
deelden in de diepte liet vallen.
De mannen, roeiden hard langs de eenzame
rotsen, de zon was byna ondergegaan en zy
wisten, hoe scherp de steenen te Tragara zyn,
als men ze met bloote voeten moet betreden
en belast met pakken en ketels en alles, wat
by een pic-nic behoort.
Daarna werd het licht ryker en dieper. Het
water was als een spiegel, waarin alle soorten
van zeldzame en lieflijke dingen werden weer
spiegeld en de lucht was vol van de zwakke,
zoute geuren, die de eenzame plaatsen by de
zee vervullen, lieflijk en bitter tegelijk, als de
laatste dagen van een jong leven, dat weg
sterft. Daarna verhieven zich de groote spit
sen van uit de diepte ten hemel en er achter,
door den geheimzinnige®, duisteren boog, die
een er van doorboort, opende zich een heerlijk
verschiet van een verwijderd, door wolken ver
licht water; een enkel donkei zeil op verren
afstand teekende zich aW het ware tegen den
rand van de wereld af.
Beatrice leunde achterover en staarde naar
het schouwspel en haar teere neusvleugels ver
wijdden zich, terwijl zy ademhaalde. Er was
minder kleur op haar gelaat dan er geweest
was en de lange wimpers bedekten haar oogen
ten halve. San Miniato sloeg haar nauwkeurig
gade.
„Hoe mooi! Hoe mooi!” riep zy tweemaal
uit, na een lange stilte.
„Het zal nog mooier zyn, als de maan is op
gekomen,” zei San Miniato, „ik ben blij, dat gy
geniet.”
Die eenvoudige woorden bevielen haar mis
schien beter dan zyn gekunstelde van straks.
„Dank u”, zei zy, „dank u, dat ge ons hier
hebt gebracht”
Hy had zich, naar zy meende, zeker veel
moeite gegeven en het was wel het minste, wat
zy doen kon, dat zy er hem voor dankte, gelyk
zy deed. Maar zy was werkelijk dankbaar en
voor een oogenblik voelde zy een soort van ge
negenheid voor hem, die zy te voren niet ge
voeld had. Hy kon tenminste begrijpen, dat
men van iets in de wereld meer kon houden
dan van het eeuwige terras van een hotel met
zijiwstijve oranjeboomen, zijn leelyke lantaarns
en eeuwigdurend gebabbel en gepraat. Hy was
tenminste iets anders dan die andere menschen,
te beginnen met haar moeder, die het eerst
aan zichzelf denken, het tweede aan hun ge
mak en aan anderen zoo ongeveer eens in de
maand, en dat alleen nog in het gunstigste
geval. Toch was zy eenigszins nieuwsgierig
naar het leven, dat achter hem lag en zij vroeg
zich af, of hij ooit tegen een vrouw had ge
sproken met dien doortrillenden hartstocht,
dien zij in de stem van Ruggiero had gehoord,
met dien fonkelenden blik, dien zy in de hel
dere, blauwe oogen van den zeeman had ge
zien. Het zou goed zyn, zoo te worden toege
sproken. Het zou goed zyn de kleur in het ge
laat van een man te zien veranderen, te zien
komen en gaan, rood en wit, als leven en dood.
overeenkomst mocht worden
regeling van haar
esp. oorlogsschaden, die geallieerde regeerin-
ten maatregelen zullen
het doel is om volgens
rekening houdende met
financieren toestand van
--j van de schulden, die de ra-
iregeering heeft te betalen, te verminderen
te regelen. Maar de geallieerden willen al-
Volgen’
gfeering o
tingen vai
louwen de wedergeboorte van zijn crediet. zijn dememinj
- - - gens ond
erkennen
wordt ed
f*t oogenb
gegaan, l
of de on<
tröle der
sische re,
geering s
bt het dus ook hun plicht is zich niet te men-
pen in de buitenlandsche aangelcgenb'^U” v,'n Rnd
mdere naties en af te zien van elke
|en territorialen en politieken status-quo zou
kunnen verstoren. Ook moet de radenregeering
lp ach nemen op haar gebied elke poging te
Bnderdrukken, die het steunen van revolutionai-
le bewegingen in andere landen beoogt. De
Kwjet-regeering zal al haar invloed moeten
Banwenden om mede té werken tot het herstel
jan den vrede in Klein-Azië en een strikt neu
trale houding ten aanzien van de bollige renten,
Grieken en Turken, moeten aannemen.
h artikel II wordt geëischt, dat de raden-
Begeering alle schulden en publieke verplich
tingen erkent, die door de keizerlijk-Russische
regeering of door de Russische voorloopige re-
geering of door haar zelf met andere mogend
heden zijn aangegaan of gegarandeerd. Maar de
Brediteuren-mogendheden hebben een hart vol
Wdeom Rusland te helpen bij zijn wederop~
«Ij wel zoo goed voorloopig af te zier zoo
wel v»n de betaling van 't kapitaal als van dé
rente der voorschotten, die aan de Russische
Wgeeringen tijdens den oorlog zijn verstrekt.
Men herinnert zich, dat de radenregeering de
feellieerden verantwoordelijk heeft gesteld voor
Ie verliezen en de schade, die Rusland tijdens
<de revolutie en na den oorlog heeft geleden. In
bet memorandum stellen de geallieerden echter
todrukkelijk vast, dat zij deze verantwoordelijk
heid niet willen erkennen.
De geallieerden stellen voorts vast, dat, wan
eer tusschen de geallieerde en geassocieerde
logendheden een
fesloten over de liquidatie of r<
tap. ooriogsschuiden, aie
«n aan haar parlement
oorleggen, waarvan
etzdfde principe en
en econonvschen en
island het bedrag
enregeerini
8
Dus heeft nooit een man een meer waardee-
wnde gezellin gehad, dan Naomi voor haar va-
wm. Zij was v]Ug bereid tot dankbaarheid
’oor elke kleine oplettendheid, en dat zette hem
oohts aan, ze te verdubbelen.
.?°n ^un P081 ^le*n was' was z*i zeer
kar leven
Je moeder, schijnt in Schotland dar tijd van
«e»en te hebben, meid I Deze brief is uit
Hater, waarheen zij de Lumgairs heeft mede-
l^omen voor een zomervacantiedag. Zij vindt
■*«eerlijk de edelmoedige dame te kunnen
en schijnt geen haast te hebben terug te
z*gt, dat zij in Upleys denkt te zijn
ML ^ee^e wee«c vnn September. God zegene
ziel I Dat zal binnen een paar dagen zyn,
’««egt de tijd toch.”
UB?BM. mlwoordde niet en haar vader, die zag
de brief, dien zij ontvangen had, haar in
Ml ,Mrn Toe«de een plotselinge smar^ die
onder woorden te brengen.
h***1 k toch niet geschreven, wel Na-
1 Woeg hjj dreigend.
warmgele maan de juweelen zien schitteren
op de fluweelen zee en de scherpe, zwarte klip
pen je zien veranderen in gebeeldhouwd zilver
te weten, dat de heele nacht slechts een
zachterevor mis voor den dag te zien hoe de
i liefde van de zon voor de aarde een ding is en
de liefde van de maan weer iets andere dat
is een oogenblik waarvoor iemand veel moet
over hebben en toch niet teleurgesteld zal zyn.
Beatrice Grammichele zag en voelde, wat zy
nooit te voren had gezien of gevoeld, en de be-
toovering van Tragara had een invloed op
haar, gelyk ze heeft over de enkelen, die het
kunnen zien, zooals zy het zag. Zy wendde
zich langzaam op en keek San Miniato in het
gelaat. Naar haar meening maakte het maan
licht hem knapper. Er scheen meer leven in de
goedgevormde lijnen en meer kracht in het
voorhoofd dan zy tot nu toe had opgemerkt.
Zij voelde, dat zjj sympathie voor hem koester
de, en dat de sympathie een blyvende zou kun
nen zyn. Daarna keerde zy zich geheel om en
zag de gewone lamp met de rose kap, die op
de eettafel stond, en zy kreeg een onaange-
name gewaarwording.
De Marchesa waaide zich langzaam koelte
toe met haar waaier en zat reeds op haar
plaats.
„Indien gy menschelyke wezens zyt en geen
sterrenkundigen, zei zy, „zouden wy misschien
kunnen gaan eten.”
„Ik ben wat my betreft zeer menschelyk,”
zei San Miniato, terwyl hy een stoel voor
Beatrice gereed hield.
„Het was werkelijk niet noodig hier een lamp
neer te zetten, mama,” zei zij, terwyl zy haar
blik op de maan gevestigd hield. „U ziet welk
een illuminatie wy hebben, San Miniato heeft
ons iets beters dan een lamp gegeven.”
„San Miniato, lief kind, is een man van zeld
zaam groot genie. Dat heb ik altijd gezegd.
Maar indien je gaat veronderstellen, dat het
mogelyk zou zijn te eten zonder lamp, dan kan
je evengoed voorstellen, dadelijk de heele be
schaving weg te vagen.”
„Ik wilde, dat wy het konden doen!” riep
Beatrice uit.
„En ik evenzeer met geheel myn hart,” zei
San Miniato.
„Daarbij baccarat en quince niet uitgeslo
ten?” vroeg de Marchesa, traag de lekkerste
stukjes van de koude visch op haar bord op
pikkende.
„Baccarat, quince, de wereld, het vleesch en
de duivel daarin begrepen," zei San Miniato.
„Bedenk, beste vriend, dat Beatrice aan ta
fel zit,” zei de Marchesa met een toon van
zacht verwijt in haar stem.
(Wordt vervolgd.)
jen in de buitenlandsche aangelegenheden vnn
„.2.;; _r. „f ic _L.. .„a elke actie, die
Notaris A. G. Mulié.
Donderdag 4 Mei 1922.
Prijs van f 1000 9358 -
200 10876 14058
Prijzen van f 90.— eigen geld.
2643 4998 7154 9202 11566 14662 17907 19570
2720 5032- 73 9583 11Ö43 14762 40 19654
58 5403 91 10047 12243 15373 18056 19887
2828 5585 7204 74 12357 15724 18274 20210
1294 3323 6185 89 10279 12709 16242 18345 20368
92 7478 10431 13 16640 18658 20531
6362 7871 10522 13036 16734 18982 68
6611 8475 57 1314917180 19017 20705
6714 8653 11021 13474 17215 19128 20847
6914 8731 40 14168 17341 19397
36 9221 11493 14384 17674 19480
Vatiae Hint stond 18557 m,?. 1&5£
