ÜWS- EN ADVERTENTIEBLAh VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
WBAGHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOdr gÓvDERAK/HAASTREUHT,* moordrecht, moercapelle, nieuwer.
B. d. IJ., OUDERKERK a. d. IJ„ OÜDEWATER, lüLEUWUK, SUSoONMOVEN. St-OLWIJK, WADDlNXVEEN, ZEVENHUIZEN» enz,
DE HOILAHDSCHE HUISVROUW-
Veertiendaagsoh BJad
voor de Huishouding.
61* Jaargang*
Zaterdag 27 M«l 1922.
i
ir bestaat nlt 2 bladen.
STE BLAD.
ILLETON.
vm.
BENEZER
Ia Bloeimaand.
940 v ./V- S-
blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
BUITENLAND.
o,
de voorpagina 50 booger.
I
K.
aan
(Wordt vervolgd.)
door
>BERT HERRICK.
matuur toch onberekenbaar. Ze
zoo gansch anders dan ze de
maar vooral bet vorig jaar te
n was er een warme, bloeiende
3n nu gaf Mei aanvankelijk een
die menigeen zijn heil deed
rt haardvuur, En ineens is ze
rd en is een hittegolf over ons
0 alie vroegere warme Mei-
rfd. Alles ontluikt en komt tot
De naderende 3Te Me!»
Berlijn, 2Ö Mol. (W.-B.). Naar do Vos*
Ztg. meldt, hebben de ministers Rathenaa, Hen*
mes en Braun vanochtend in de i ijkskanselarff
een bespreking gehouden, die hoofdznkelijk ten
doel had de meeningsvorochillen nopens de Ul
Parijs tusschen minister Hermes en de commhM
sie van herstel getroffen voorlopige afspraken
uit den weg te ruimen.
De internationale leening
voor Duitschland.
Parijs, 26 Mei. (B. T. A.). De commissie
voor de buitenlandsche leening voor Duitschland
heeft drie vergaderingen op 23 en 26 Mei go*
houden en is tot 31 Mei verdamrd om enkel*
leden in staat te stellen nadere inlichtingen il
te winnen en in contact te komen met hun resjn
financieel*) Wngelw
En zij is dat ouk, omdat het immers de al-
gemeene levensdrang is, die ze uitdrijft.
Daarom bok Hoesemen ze uit in wild* en
overmatige Ètocseming, wanneer de nieuwe
lente de "hoornen tooit, omdat ze van een-
zelWen levensdrang de ónderen zijn. Deze
levensdrang, it\ allen en alles aanwezig* pn
waaruit ook ons groote levensverlotvgen'ont
springt, te die diepere beweegkracht ven on*?1
leven. Wil zij tot groofsche residuen‘voe
ren, dan moet «ij aterk en groot zijn. Bn de
wenschen en verlangens, waarin zij tot uitleg
komt, moeten altijd verder reiken dan de
werkelijkheid, omdat zoo alleen vooruitgang,
een verder komen op den weg dtr mensch-
heid mogelijk is. Dit levensverlangen, dot
in de bloeseming van de Meimaand en in
de ongebreidelde onstuimigheid onzer lente-
verlangens tot uiting komt, is de groote
kracht, die het leven beweegt en die, hefti
ger bij iederen levensuitbloei, naar steeds
verder plannen reiken doet. Het is niet doel
loos, niet onvruchtbaar.
Iedere nieuwe bloeimaand bereidt het
leven een nieuwe groei voor, die het al
heerlijker denkt, maakt het zich op tot een
nieuwen strijd voor het ideaal.
(iOÏIISCHE COURANT.
ONNEMENTSPRIJSt per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zoadagsblad
wartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar da bezorging par tamper geschiedt
o per pose per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad fü.80.
>nnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureaus MARKT II, GOUDA#
ze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
ie bureaux zijn dagelijks geopend van 9—d uux.j Administratie Tel. Int B2f
tie Tel 545.
enkel maar dit ééne oogenblik van v, oudere
begenadiging de betoovering Van dien len
tedroom ondergaan. De rijke volheid van
dien droom is voor wie het leven niet ken
nen en daarom van het leven nog alles ver
wachten kunnen, wier hoofd nog niet buigt
onder druk en wier hart nog niet zwaar is
van ervaringen.
Maar toch.Nietwaar? zwakker of ster-
ker, maar iets van dien wonderen lentedrang
openbaart zich in elk hart en drijft de
nieuwe bloesems uit de zwellende knoppen.
Het is het groote, onuitroeibare verlangen
der menschenziel, dat zich er in uitspreekt
Is het-herinnering aan een gelukkig para
dijs, die we nog meedragen uit de eeuwen»-
verre jeugd der menschheid of het vooruit
zien van een gelukkiger toekomst, die voor
het menschelijk geslacht is weggelegd Wat
het ook zij, onmiskenbaar leeft in aller hart
een vreemde droom, als een verwachting,
een vertrouwen, een zekerheid van heerlij
ker en schooner dingen. En telkens, wan
neer het leven in nieuwe bloesems operv-
bloeit, en de aarde tooit in het kleed der
bruid, die het nieuwe geluk verwacht, dan is
het, of deze altijd sluimerende droom ook
tot nieuw leven gewekt wordt, en een glim
lachend verlangen de handen uitstrekt naar
het tooverbeelrd van een nieuw en grooter
geluk.
Moet dan deze droom, die ook het lente-
verlangen wekt, niet altijd reiken buiten de
grenzen der mogelijkheid En zullen onze
wenschen en begeerten, die van dien droom
de kinderen zijn, niet altijd ook boven die
mogelijkheid, 'boven de waarschijnlijkheid
uitgaan Ze zijn de uitdrukking van wat we
r niet van wat
geleedd heeft, dat gebeurt.
Daarom worden ze bescheidener, gematigder
gewoner naarmate we ouder worden. Maar
hardleersch als we allen zijn, verstaan we
nooit de les van het leven zoo goed, dat we
wenschen en verlangens met die lessen in
overeenstemming kunnen brengen. Nooit
komt dat beter uit dian in het voorjaar, wan
neer de boomen bloeien en in ons hart de
levensdroom nieuwe scheuten schiet, fax den
tijd, waarin de levenskracht het sterkst, de
levensdrang het hoogst is, zijn onze wen
schen en verlangens het uitbundigst. Is dat
ten slotte niet een wonderlijk teeken? Uit
de bloesems, die nu om ons heen de wereld
in een feestkleed zetten, moeten die vruch
ten rijpen. Maar uit onze wenschen en ver
langens moeten ook de daden, moet ook de
vrucht van ons leven groeien. En wanneer
een sterker en rijker bloei ook een beter
vrucht 'belooft, dan zullen ook uit onze ster
kere, onze onvervulbare verlangens rijker
daden ontkiemen.
Er valt zooveel af, niet waar? ieder jaar
van den rijken bloes em tooi der boomen, dat
nooit tot vrucht zich zet. Daarom zorgt de
natuur voor een overdadigen bloei. De bloei
onzer verlangens moet ook overdadig zijn.
HS'WSSï
kampen boven in dalbergen, hij wasjteheel af*
gesloten van de buitenwereld, hatlRMs geen
jrief kunnen verzenden. Nu was dat ook weer
voorbij, een groot aantal sterfgevallen, arm*
kerels, hij was weer terug en weer aan het bom
wen, en hoopte nu maar ronder onderbrekingen
verder het werk af te maken Het wns nu
een kalme, rustige tijd voor hem, diep in do
sneeuw, maar het weer was zonnig en mild. De
bouwerij vorderde goed, de muren waren bij*
na hoog genoeg en wachtten op do dakbafa
ken Te midden van de loome, yan bloemen*
geuren zware lucht in <*en Ciciliaanschen tuin,
terwijl do bijen om haar heen gonsden, trachtte
zij zich hem voor te stellen, haar „Wilde", ia
zijn ndge zchapenpels, met de dikke wollen
putties over zijn mocassins zooals de houthak»
kers ze dragen, en zware handschoenen van
beestenvel aan. Zij zag hem de steenen en da
stukken rots uitgraven uit hun sneeuwbed en
ze zorgvuldig stuk voor stuk in do muren vaa
het steenen huis plaatsen, en haar hart klopte
vreemd en omustig.
had afscheid van haar gei
de' pracht van de zonsopgai
nen in de wildernis en zij
verwacht, zelfs niet bij
daarop, op een grijzen Nc
a o
PrV» per kwartaal tr. p. peet.
O O O
■Or* Men kan ziek
Boekhandel of ba de Ui Ar
a zoom onupl w
OVERZICHT.
Door den Romeinschen correspondent van de
Frankfurter Zeitung wordt een brief geschreven
over „Italië en ’t resultaat van Genua", waarin
wordt opgemefkt, dat men in Italië met de uit
komsten nog al content is en men 't te Ronk
niet al te erg vindt, dat de conferentie haa-
voornaamst^ deel volgens 't programma (de
zekere én duurzame vestiging van den Europee-
schen vrede) niet heeft bereikt. Ook van de
Haagsche conferentie stelt men zich niet te veel
voor, al bleef 't feit bestaan, dat een aantal sta
ten door onderhandelingen, die voor een deel
al heel aardig zijn opgeschoten, zich voor de
reconstructie van Rusland interesseeren en zoo
doende het vraagstuk betreffende het uit den
weg ruimen der economische wereldellend» dich- - -w
ter tot een oplossing hebben gebracht. Stellig was van levensbelang 1
twijfelde Italië ook nog eenigszins aan de be- stond bij hem vast, dal
trouwbaarheid der bolsjewistische regeering,
maar het hield tevens nuchter rekening met het
feit, dat althans den eersten tijd een andere re
geering in Rusland niet mogelijk is. Overigens
had Italië zijn opvatting, dat Europa Rusland
niet als een paria mocht behandelen, zien triom-
feeren en zelfs Frankrijk tot op zekere hoogte
bekeerd
Niettegenstaande al het razen der Fran-
sche officieusén tegen de „immoreele” en
„met bloed bevlekte" regeering van Mos
kou weet men hier zeer w*l, dat Parijs reeds
sinds genrimen tijd langs particulieren weg
voeling met deze machten heeft ge
zocht
De Romefnsche correspondent constateert
daarna, dat de mogelijkheid van een collectief
verdrag met Rusland door de regeering te Rome
steeds meer of minder sceptisch is beoordeeld,
daar de belangen der afzonderlijke mogendheden
verschillen en omdat men het moede is voor
ADVERTkWiMPKUR. Vit ttoo.1» 0 om.tr.kra (belioormd. tot dm braonrkrto,)l
1—S regel. 11.3f>, elk. r«rel meer 0.2K V» buit» Gouda ra dra b«or,lrrto|rr
1—S regel» LB6. elke reit.f meer 0.30. AdverUntiSu to h.t Zatentogamraw M
Gtwons advertentiën ea ingezonded medadeelingen bfj contract tol zeer feraducaer*
den prijs. Groots lattani en randen wonden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusachenkonmt vaa aolfeda boekhan
delaren. Advertentiebureau» en onze Agenten en moeten daags vóór de plaatstal
aan het bureau zijn ingekpman. teneinde van opname verzekerd te sUn.
Geinig hoopvolle I’ransche porticuHere belangen,
tooals de betaling der tsaristieche schulden,
een eeuwigheid )«ng op te homen. De kanseft
op afzonderCyke Jverdiagcn noemt de correspon
dent groptfr en Italië zelf hoopte binnenkort
met dfli'^vsssn tot een jx>sitief resultaat te ko
men. (Dit fp| inmiddels reeds geschied; Woens
dag j.l. is het hdndelsaccoord tusschen Rusland
engaliö getee^nd. Red
De samenwerking ten aanzien van de Russi
sche kwestie en de pacificatie van Europa leidde
tot een toenadering tusschen Groot-Britthnnië
en Italië; wel bestond er geen veelomvattend po
litiek verdrag, dat b.v. officieel 4® Entente in
twee groepon verdeelde, maar er waren tot dus
ver vijt bizö'ndere overeenkomsten gesloten, die
meerendcels een| economisch karakter droegen.
Op 18 Mei zegde Engeland den Italianen de
open deur toe in alle door Groot-Brittannië
gecontroleerde petrolcumgebicden. Dit was
vooral vaa belapg, omdat de olie van zooveel
beteekenis is voör de industrieele toekomst van
Itarlië, alsmede voor de marine van dit land.
Ten tweede werd een accöord gesloten voor ge-
meenschappel ijken arbeid in Zuid-Rusland;
daarbij zal de Itqliaansche regeering vooral voor
arbeidskrachten Izorgen, de Engelsche voor ka
pitaal. Een derde overeenkomst betreft een ge
meenschappelijke politiek in Noord-Afrika,
waar het Italiaansche Lybië de buurstaat is van
het feitelijk nog steeds door Engeland gecon
troleerde Egypte; een vierde overeenkomst r»«
geit het gemeehschappe'ijk economisch optre
den in Klein-Azië, n.l, in de gebieden van Smyr
na en de Italiaansche belangenzöne van Adalia.
Het vijfde accoord is van zuiver politieken aard
en betreft het geheele samenstel van vraagstuk
ken inzake het Oosten vnn de Middellandsche
zee en ia het blzonder de Turksche Levant.
it gauw I" fluisterde zij.
i rozerood, zacht overgaande in
r alles straalde. En in dat
»t bleeke, magere gezicht van
zijn oogen brandden. Als door
ichte bezield keerden zij zich
tij keek hem aan en hij sloeg
ar heen en kuste haar lippen.
t morgenlicht alsof zij duizend
dingen ging begrijpen, haar
het wezen van den man, hoop,
wier van te leven en te strijden,
t leven, 't Was ook hun zons-
die hun leven zou belichten, de
zijn kracht, van haar liefde.
ofd aan zijn borst
nmcillor eindelijk geeuwend in
nlucht wakker werd, keek zij in
3 gezicht en de zacht stralende
leis je.
I" zei ze dadelijk tot zichzelf,
tig gevoel van naijver.
en bezig met het ontbijt bij het
kolonel kwam htfgend en bla-
aorgenbad in het meer terug,
er geen wonder van rozerood
hen en bergen geweest; maar
mms ook da stralende «om-nlat
TELEGRAMMEN.
DE CONFERENTIE TE GENUA»
Lloyd George opnieuw
't woord.
Londen, 26 Mei. (R.) In een toespraak aan
een lunch, hem aangeboden door 300 leden van
de beide Huizen van het parlement ter eere van
zijn arbeid in Genua, zeide Lloyd George, dat hij
niet wilde bewegen, dat te Genua het werk was
afgedaan, maar de taak, te Genua begonnen,
moest worden yoortgezet tot het einde. Die taak
voor de menschheid. Het
_*t de gëest, te Genua op
gewekt de oproep, die Genua gericht had tot
de regeering, maar ook tot hen, die de regeer
ders leiden den vredeswagen zou voeren naar
het einddoel. Groot-Britannië ging naar Genua
om zijn best te doen, dat de millioenen, die had
den gevochten voor den vrede en daarvoor ge
vallen waren, riiet tevergeefs hadden gestreden.
Hij eindigde met de vermaning, dat de wereld
en de menschheid nog niet buiten gevaar waren
DE DUITSCHF SCHADELOOSSTELLING
Berlijn, 27 Mei. (W. B.) Aangaande het
door minister Hermes aan de rjjksregeering
voorgelegde Duitsche ontwerp-antwoord op de
nota der commissie van herstel, waarin het ver-
leenen van een moratorium wordt afhankelijk
gesteld van bewilliging van 60 milliard nieuwe
beleastingen dpor den rijksdag, welke voor 30
Juni moeten zijn ingevoerd en van toelating
eener geallieerde contróle op de financiën, weet
het Berliner'Tageblatt mede te deden:
zenaar en vooral de rotsachtige klip met het
uitzicht op de bergen en het meer. Van uit de
duisternis van ziekte en herstel, had haar Gene
zer haar geleid langs het steile pad naar boven,
naar het rotsachtige plateau, en daar op die
plaats, waar zij toen gestaan had, was hij nu
bezig zijn tempel voor hun liefde te bouwen. En
haar hart zwol van zachte, vrouwelijke triomf
over de macht van zijn vereenng
Zijn kus brandde nog op haar lippenzij zag
hem nog voor zich, zooals zij /afscheid genomen
hadden bij den zonsopgang,/temidden van de
kleurenvlammen aan den ooslelijken hemel, bo
ven op den berg. Die zonsopgang, die voor hen
’t begin van een nieuw level was geweest, de
verwezenlijking van onbekende wonderen f Hij
Amen temidden van
g, was toeKSterdwe-
had hemWiiet terug
lun vertrek spoedig
lonitL”1* rotS!
da eerste sneeuwvlokken begonnen te vallen.T*1® m'
Er was iets, dat haar zeide, dat zij hem niet Letlgeh
terug zou zien voor dat hij met zichzelf geheel e^n| ZW|
in het reine was gekomen en in staat zou zijn bij ihet
haar mede te voeren omhoog. Daarom had zij ei).
zacht geglimlacht in antwoord op haar moeders *’j' ri
klacht over zijn „gebrek aan opvoeding", op de na s<Y'r'
ruwe grappen van den kolonel en op Veras moe,en
onderzoekenden blik. Toen de boot afvoer naar
de „nederzetting” had zij omgekeken naar het
gebergte boven de Genezende bron. Zag zij
een eenzame gestalte daar staan onder de den-
neboomen Haar kus op zijn lippen, dat was het
onderpand, dat zij hem had achtergelaten. En
nu wachtte zij.
Brieven, die elkander geregeld opvolgden,
zetten den kleinen roman voort, brachten haar
steeds nader bij het kleine, steenen huis, dat
zij daardoor voor het oog van L__ A
zag optrekken van beneden af tot den top
„Nu ben ik begonnen ons huis te bouwen, den
eenen steen stapel ik op den anderen daar, waar
wij hebben gestaan op den rotsrand boven het
meer bij de Genezende bron, een huis van
steen op steen gebouwd." Zoo schreef hij haar
toen de koude Decemberstormen begonnen te
waaien. En zij las die woorden, gemakkelijk uit
gestrekt in een dekstoel op een Nijlstoomboot
en haar gezicht werd door een blijden, warmen
glans overtogen. Droomerig liet zij den brief
in haar schoot vallen en terwijl haar oogen
staarden op de uitgestrekte Egyptische zand
vlakte, zag zij in haar verbeelding de magere
gestalte van een man voorover gebogen, zijn
handen geklemd om zware steenblokken, afge
broken van granieten wanden, bouwend daar
ver weg in de ruwe wildernis een huis van steen
voor „haar f"
Wat een overmoed in die woorden, die woor
den, die zoo kalm klonken „steen op steen"
voor de eeuwigheid I Omgeven en gewiegd door
al de comfort om haar heen, voelde zij een
groote vreugde als zij zich dien man voor
stelde, die daar zijn woning bouwde, zijn wo
ning, die ook de hare zou zijn zooals hij vast
vertrouwde, en haar hart zwol van trots omdat
zij hem daartoe gebracht had; het rustelooze
verlangen naar haar had dat gedaan en ook
zijn wil om wat in haar diepste ziel verborgen
was tot volle ontwikkeling te brengen.
Zij kon zich de plaats goed voorstellen, het
zonnige voorgebergte omlijnd door hooge den-
neboomen boven het blauwe meer, waar, voor
het eerst, hun harten tot elkaar gesproken had
den. Hoe goed herinnerde zij zich den weg daar
heen, dm zondigen oeverrand, de sombere open
plek fn het booch met de verlaten hutten, den
JflpaMQ' dMtwwwim nonL de tots van dm kkxfe
De rijksregeéring is bereid onder voorwaard*. I
dat Duitschland «‘«■p Intei nationale leening zal
worden .verstrekt, het* deficit der gewone en buk*
tengewone begroeting onder alle omstandighee
dm te dekken m wel uit eventueel hoogeT
opbrengsten der belastingen en door de uitgas
ven van het rijk nogmaals te herzjén en to<
mogelijk te verminderen; zoo noodig zal d<
rijksregrering, teneinde haar budget in evens
wicht te brengen, biuncnlnndjche leeningtn op
langen termijn opnemen. Mochten deze drlaf
maatregelen nog niet voldoende blijken, dan zal
do regeering nagaan of nieuwe belastingen vcm
eischt zijn tot dekking dor uitgaven. Teneinde
de inflatie tegen te gaan, zal worden optjehowt
den met het uit geven van papier-geld; als cijfer
voor den omVang van den paplet tonloop zal 31
Maart 1922 gelden. Nn dien lijd ultgegcveW
bankbiljetten zullen worden ingetrokken.
Een vei klaring van Ra (hens*
B e r 1 Ij n. (N. T. A. Draadloos). Dr. Rathena*
heeft aan den vei tegenwoordige! van do Köln,
Ztg. te Berlijn betreffende de kwestie der sunos
ties verklaard, dat op grond van de briefwiM
seling van Klotz en Poincaré evenmin als dg
mogendheden op zich zelf zonder de commissie
van herstel aanspraken op schadeloosstellingen
op Duitschland kunnen doen gelden, zij ook
niet voor zichzelf hun toevlucht kunnen nemen
tot dwangmaatregtden voor de uitvoering dezer
eischen. In ieder geval biedt het verdrag van
Versailles geen rechten hiertoe. Het is echter
te betreuren, dat op denzelfden dag, dat dr
slotzitting te Genun gehouden werd, een Frans
sche gedelegeerde tot het uiterste toe betoogd
de, dat in Frankrijk zelfs in hot openbaar het
recht tot het treffen vnn militaire dwangmaat*
regelen bekend gemartkt wprd.
De besprekingen te Parijn,
Berf(jn, 26 Mei. (VA B.). De rijksminlster
vun financiën Hermes is gisteren, voordat hij ia
de zitting van het rijkskabinet rapport uil*
bracht, hij president Ebert geweest. Omtrent dn 1
daarop volgende zitting van het kabinet veme*
men wij het volgende
De zitting, wnaraan president Ebert deelnam,
stemde over ’t geheel in beginsel in met dn
voorstellen, die dr. Hermes te Parijs tteeft go<
daan. Otschoon de ministerraad eerst na elf uur
's avonds eindigde, kon men reeds aannemen, dal
er een grondslag aanwezig was, waarop heden*
middag te vier uur verder zal worden beraad*
sfaagd. De voortzetting van de zitting van het
ministerie wordt heden gehouden in het rijks*
dagsgebouw. De rijksdag komt tevens bijeen oitt
de discussies over do lijksbegrooting voort Ml
zetten.
het houten dak toe. De eene kant van het huis 1
was naar het Noorden, naar de bergen gekeerd,
juist zooals zij op dien bewusten morgen ge
staan had, de andere kant lag naar de zon, zoo- i
dnf de stralen, getemperd door de omringende 1
dennen, er op yielen. Aan een kant was een be- t
schutte plek, geschikt voor een bloementuin, i
herinnerde zij ?ich dat wel een klein rotsach-
tig plekje, er moest aarde op gebracht worden. J
In December ging het werk maar langzaam 1
vooruitop menigen stormachtiger*, regenach- i
tigen winterdag werden de steenen muren I
slechts langzaam hoogernu eens een flinke i
krachtige stoojt aan den bouw, dan weer een
verslapping van werkkracht, juist alsof het
bouwen gelijken tfed hield met een ongelijkma-
tige wilskracht. De drempels en de dwarsbal
ken van stevig eikenhout werden met veel moo-
te op hun plaats gebracht. Toen volgde de be
schrijving van een groote schouw, gemaakt
uit rotssteen, zoo groot, dat hij den eenen van
middenvertrek geheel besloeg, waardoor
geheele huis verwarmd moest worden. Ook
i zware eikenhouten deur, laag, zoodat men
(het binnenkomen moest bukken, maar wijd
'rastvrij dit alles kwam zij te weten ter-
lij in Khartoem bij het golf-veld zat Daar-
’ireef hij weer, dat het werk gestaakt had
...uv.v.i worden, dagen lang was er geen steen
gemetseld, geen balk geheschen. Maar dit op
onthoud was alleen te wijten aan zijn beroep.
,JEr zijn zooveel zieken in de houthakkerskam
pen, elk oogenblik word ik uitgehaald." Daarop
volgde een lange stilte en het jonge meisje
vreesde, dat door haar heen en weer trekken
van de eene plaats naar de andere een brief
verloren was gegaan. Eindelijk, temidden van
de zonnige Siciliaansche natuur deed weer een
brief, met het in 't oogvallende postmerk van
haar verbeelding I Sanguishine, haar hart sneller kloppen. Er was
van I een pokkenepidemie uitaebroken in een van da
te tijd, dat alle verwachtingen,
ens naar alle kanten ails bloe-
opervbreken. Wanneer de nieu-
et land komt, dan rekken zich
en reiken onze handen naai;
ten. Dat is ieder jaar zoo. 't Is,
de natuur, een mystieke drang
nieuw leven tot barstens toe
«bloeit. We voelen hem in ons
e verhoogde levenskracht en
j ons onrustig maken en onge-
varmer gloeien van ons bloed,
r gespannenheid onzer spie-
voelen hem ook, en vooral, in
■nsveriangen, in de onbestem-
lauw-begrepen verwachting, in
dat ons hunkeren doet naar
iar vermoede, maar naar ze-
ieuwe levensweelde. Wanneer
openspringen aan de nog
xnen en een nieuwe lentebloei
djnt ie petten in^en vreemd* hopen, ons denken kunnen,
ur én kleur, «tanghet, leven ons geleedd beeft,
het leven voor ons opnieuw
terv opensluit en een nieuwe
sa geneugten en droomen te-
Dat is wel de verwachting van
en zomer, die ons, Noorder-
•veel doodsche maanden weer
d des levens openbaren zal
die verwachting niet alleen
den zomer en over véle zo-
s nieuw verlangen heen naar
erweélde, naar meer dan men-
kfs en meer dan wat de aarde
i. 't Is of onze ziel zelf open-
e in de bedwelming van dien
roer een kort oogenblik de
leven zien, zooals de jeugd
id ze droomde.
wie ouder warden en wier
en zwaar misschien van kom-
i zorgen, zij kunnen misschien
der oogenblik, wanneer de
elte van het zonnige buiten
raam napr binnen wuift en
streeff, d4t ze verrast opkij-
1 rusten blijft op het papier en
end wegstaart in de blauwe
verleden, zij kunnen wellicht
