I
NIEUWS. EN Al
de genezer
door
Dit blad verschijnt dagelijks behi
FEUILLETON.
No. 14990
650-jarlj bestaan der stad
Gonda.
BERGAMBACHT, BERKENWOU
KERK a. d. U„ OUDERKERK i
S
N.V. „DE TUDQEEST".
Trekking van 5M nununera tan overaMMn vnn
Nou* A G MOM.
- w-
4701
20
53
- M 7J
15
s
(Wordt vervolgd.)
ADVERTENTIëNs
50
74
64
i
worden; want de daarin verwerkte stof had
minder betrekking op de zeden en eigenaardig
heden der landen, die hy bereisd had, dan wel
dingen
stichter
gedenk
bet Stc
Het is heden 650 jaar geleden, dot Gouda
Wedelijke rechten kreeg; van 26 Juli 1272
dateert dius feiteiijk de stichting dCT stad.
GOU
71
98 X»
ROBERT HERRICK.
moet zich amuseeren, André.”
„Neen, mama, een Oberwall amuseert zich
niet,” zei de graaf, scherper misschien dan zyn
bedoeling was geweest. Zy moeder haalde de
schouders op.
„Je doet tóch altijd alleen wat je zelf wilt
vraag er my dan ook niet meer naar.”
Dat haar in het geheel geen vraag gesteld
was, zei de grgaf niet. Haar opzettelijk kwet
sen lag niet in zyn bedoeling. En tenslotte zei
niemand in het huis aan de Kupfergraben alles
wat hy dacht Men ging elkaar steeds op de
ter kwam
stap na
de kleine
tusschen
was opge
rots bekl
de zon d<
wierp ree
pende bo
/tZiet
zij dacht
gestaan h
de boomt
er toen h
baarlijk t
bracht ha
telde, dat
bron is d
nu strootr
Het pa<
steenen h
lange tak]
dakrand n
had in he
bode uit 1
zwak kind
had een ti
en zij had
geten. Br
gemaakt 1
omweg ov
Terwijl
zijn zak pi
op zijde ei
mer was i
laten. Het
met de rus
gevoel, ali
vroeger w
aan was
m uen n’e^ De onzen bekleeden de een of andere
zaten staatsl)etrekking. Of amuseeren zich. De kleine
-n moet zich amuseeren, André.”
besliste antwoord.' stukken, verheugde hem.
„U geeft my een vermogen in handen, graaf
Oberwall”, had hy gezegd.
Graaf Oberwall glimlachte slechts en maakte
een afwijzend gebaar.
„Deze kleine vergoeding ben ik u wel schul-
i dig voor de belangstelling, die u aan myn an-
I dere vyf deelen geschonken hebt, welke u een
vermogen kosten.’
„Dat haal ik er wel weer uit. Met dé boeken
c gaat hef als met de kinderen de jongsten
moeten het vaak voor de eerstgeborenen weer
goed maken. Jammer, jammer, dat u het niet
wilt beleven.”
„Men moet ook vreugde gevoelen over de
dingen, die na ons komen, waarde Draeger."
Graaf Oberwall verkeerde ofschoon klein
zielige ijdelheid hem overigens vreemd was
klaarblykelyk in zeer plechtige stemming. Het
ergerde hem zelfs, dat zyn zoon in 't geheel
niets zei. Zijdelings wierp hy een vluchtigen
blik op hem. Hij bemerkte, dat zyn huid flets
en geelachtig was, dat diepe schaduwen om zyn
oogen lagen.
„ie bent lang opgebleven, myn jongen, is
het niet? Altyd je nieuwe werk
Gerhard knikte.
„De stof is moeilijker dan ik had gedacht.”
„Waarover gaat het dan wel?”
„De grammaticale vormen van het Proven-
gaalsch.”
„Zoo zoo - tja.”
De titel zei den graaf niets. Hy knipte alleen
nog zenuwachtiger met de oogen in de zwavel
gele lucht en streek met zyn blanke, zeer slan
ke hand over zyn kin. Na een poosje zei hy
„Myn jongen, ik geloof, dat de pennelikkery
je niet goed bekomt."
Een flauw lachje gleed langs de smalle lip
pen van den jongeman.
„Waarom, papa? Pennelikkers zijn wij bei
den.”
Graaf Oberwall zweeg. Hy voelde er niets
voor een meeningsverschih, lang uit te spinnen
en in den grond was hy er niet ontevreden
over, dat zyn zoon zich uitsluitend met de we
tenschap bezig hjeld. Wel had hy er vroeger
aan gedacht zijn zoon soldaat te laten worden,
wat alle Oberwall’s waren geweest, of diplo
maat maar hy had aan den wensch van zyn
zoon om vergelijkende taalstudies te maken
geen hinderpaal in den weg gelegd.
In een onderhoud van een half uur had hy
van zijn kant zich met deze toekomst van Ger-
hard verzoend met zeer weinig woorden 1
alleen me| een lichtelijk verbaasden blik.
De oude gravin aan wie graaf Oberwall het
mededeelde, was de eenige, die er, nog altijd
vol temperament, tegen inging.
„Dat is geen carrière voor een Oberwall.
Wat beteekent dat geleerde? Dat begrijp ik
teenen voorbij en men spaarde elkaar meestal
door te zwijgen.
tToch namen vader en zoon alle uiterlyke
op dat deel van zyn leven, dat hy in diploma- eerebetoon jegens de oude vrouw ten volle in
acht. Er ging geen dag voorbij, waarop zij niet
de trappen opgingen naar haar „appartement”,
zooals haar woning werd genoemd ieder af
zonderlek. Graaf Oberwall bleef meestal een
uur bij haar, Gerhard ternauwernood een half.
De geparfumeerde, overwarme lucht drukte
hem en het glinsterend gefonkel van hare kost
bare, in de geheele stad beroemde edelsteenen
bracht hem in verwarring. De persoonlijkheid
van zyn grootmoeder was hem vreemd en bijna
onbegrijpelijk. Het medelijden, dat in haar don
kere oogen verscholen lag, toen hy verlegen
en stijfhoofdig de eerste buiging voor haar
maakte, was in den loop der jaren in spottende
koelheid overgegaan.
En deze glimlach had elke zucht om open
hartig mee te deelen wat er in hem omging,
gedood.
Zonder spot, ajleen met gevoellooze streng
heid hadden de blikken van zyn vader op hem
gerust. Door zyn moeder was hy vurig gekust
en heftig geslagen en met behuild gezicht
en gezwollen wangen had hy dan op haar
schoot gezeten en met een grooten lepel kwee
peren- en aardbeziënmarmelade uit dikbuikige
glazen gesnoept.
plan van
seum.
Op Dinsdag na Sint-M ar griet van het jaar
1272 schonk Graaf Floris V aan zijn voogd,
den Ridder Nicolaas van Cats, naar luid uit
erkenning voor diens verdiensten ten jare
1271, door rust te brengen in de Stad
Utrecht, waar onder de burgers een groot
oproer was, een handvest, waarin aan Ter
Goude stedelijke privilegiën werden toege-
fcend.
Dit historische stuk, voorkomende in
trWalvis^ Beschrijving der stad Gouda”, luidt
aldus:
„Wij Floris Graive van Hollant ende van
„Zeelant maecken condt alle den gene die
,>dese hantveste sullen zien of hooien lesen,
„dat wy met onsen vry en wille, ende by
„Rade onser mannen gegeven hebben een
tendienst had doorgebracht, toen hy mede
mocht zitten aan den weefstoel der geschiede
nis. Indiscreties waren hierby onvermijdelijk,
ongetwijfeld zouden zy sensatie gewekt hebben.
Hjj schuwde echter elke sensatie, zooals hy alle
schrille geluiden en kleuren schuwde.
Maar de eerbiedige betuigingen van ingeno
menheid door den uitgever die zyn vreugde
nauwelijks had trachten te verbergen by het
vluchtig doorzien der volgorde van de hoofd-
schiet
„hond*
„flaegs
Hoet
de arcl
sten h
groot
is toch
privilej
bissohc
van Jc
jaar 13
1307 o
regeer!
van Be
fin latt
ringen
stadsbe
rechter
Februa
Raad
Uit
der sta
„Edelefi man Heere NJcolaes van Catse, gedenk
ren tijd; sommige geschiedschrijvers be
weren zelfs dat eertijd1» de Kimbren en Kei- "van c
ten hier hunne woonsteden hebben geves- "ben
tig<k maar die gegevens om dit na te speuren «&egev
ontbreken. Wel is na te gaan dat Ter Gouw v*“
of Ter Goude, zooals het eeuwen terug
heette, vóór 1272 een Heerlijkheid was; een
1270 berust in het Stedehjk Mu-
„Ridder van sonderMng getrouwen dienst,
„dien hy ons gedaen heeft ende noch doen
„mach deze vrijheyt Tot ter Goude van
„vierde half hondert geerden langft van der
^halver Yssel opwaerts te Brouckwaert, en
„vierde half hondert ga’erden breet. Alsoo
„dat alle die geene die Mnnen deser vrijheyt
„woonaftich zijn, en poorters zijn tollen vry
„varen sullen voor alle onse tollen, door alle
„ons lant, mat allen hoeren eygen schepen
„en mit hoere eygene goeden. Voort soo
„hebben wy gegeven alle de eigene binnen
„deser vrijheyt Ter Goude woonaftich rijn
„en poqgters zijn, waert dat zy eenen man
„sloegen binnen hoye vrijheyt, ende zy borg
Vijfti,
staan c
rijke w
eenige
de juist
rijn, 23
«teld oi
datum
aangezi
- schuivir
„setten mochten voer tien pont Hollaendts, ben pla
J-. U--J. -maal va
optouw
een sch
sche iru
vertegei
eerewac
certen
en een
fraai ge
een stoc
behoord
Maar na
ganiseer
den, wat
oude inc
waardige
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2d»
per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal w
Franco per post per kwartaal 3.16, met Zonda
Abonnementen worden dagelijks aangenomen
bjj onze agenten en loopers, den boekhandel en
Onze bureaux rijn dagelijks geopend van S
Redactie Tel. 645.
beperken. Wat ik noodig heb ia rust. Want
ik heb een taak: de opvoeding van mijn zoon
en een werk het neerschryven van myn her
inneringen.'1
„Allee zal zoo ingericht worden, als het voor
ons beiden het gemakkelykat is”, zei zjj.
Daarna bedekte zy haar gelaat en fluisterde:
„Hy heet Gerhard zooals je vader
De man knikte kort.
„Ginds heette hy Gérard, en zoo werd hy
gedoopt Maar hier zal hy in het geloof en de
opvattingen der Oberwalls opgevoed worden.
Later kan hij dan zelf kiezen.'"
„Lijkt hy op zjjn moeder?” vroeg zy zacht.
„Neen" klonk het zeer
„Ook uiterlijk is hy een Oberwallblond, slank
met blauwe oogen. Een echte Noord-Duitscher.
Maar Duitsch spreken kan hjj niet, dat moet
hy hier leeren.”
By den volgenden ontvangdag van de gra
vin moesten de bezoekers zich de moeite geven
een trap hooger te gaan. De roode leunstoel
stond nu in het vertrek, dat eens de studeer-
kamdfc,was geweest van graaf André en die
grensde* aan zyn slaapkamer, welke nu tot
slaapkamer voor de oude gravin diende...
Het doffe rollen van een rijtuig op de geas-
phakteerde binnenplaats rukte de gravin uit
haar herinneringen.
„Hoor je dat?" vroeg de gravin aan haar ka
menier. Zonder een bevel af te wachten, als een
automaat, ging de kamenier naar het gesloten
raam, keek door een reet van de gordijnen, die
zjj dadelijk daarop weer zorgvuldig sloot.
De graaf en graaf Gerhard, mevrouw."
„Ja nu rijden zy naar het kerkhof. Het zal
wel spoedig elf uur zyn. Als ze terugkomen
moeten ze in de vestibufe voor den haard gaan
staan, voordat zy by my boven komen. Geef
my nu het testament uit myn secretaire, en het
juweelenkistje.”
Op den sterfdag van haar man gaf de gravin
altijd een der kostbaarheden aan haar kleinzoon
voor hem zelf, of „voor zijn toekomstige
vrouw". Voor haar kamenier verhoogde zjj het
in den vorm van een lijfrente geplaatste legaat
met vijftig mark.
„Kom toch niet altyd zoo dicht by mij”,
voer zjj ontstemd tegen haar kamenier uit,
wier japon bij het heen en weer loopen haar
leunstoel raakte.
Deze glimlachte niet eens.
Ondanks haar vjjf en vjjfti'g jaren had zy
nog geen zieke kies, nog geen wit haar. Haar
huid lag strak en geel als oud perkament op
de sterk uitstekende kaakbeenderen. Zy hield
zich geheel afgescheiden van het overige
dienstpersoneel, zei ternauwernood het aller
noodzakelijkste, ging nooit uit, verliet de twee
de verdieping vdn het huis slechts om „voor
den graaf” het een of ander te verrichten.
In haar dertigjarigen diensttijd had zy geen
enkelen dag door ongesteldheid op haar post
ontbroken. Alleen in het voorjaar leed zy re
gelmatig* een paar dagen aan lichte keelontste
king. Dan droeg zy een roode das eenige kee-
ren om haar hals geslagen, en daarover een wit
zyden doek, waarvan zij de punten met een
broche van gevlochten haar bevestigde. Bij het
aan- en uitkleeden van de gravin moest zy 1
echter een tweeden zijden doek voor den mond
binden om het gevaar voor besmetting te ver
mijden.
Zeer correct, de spiegelgladde, hooge hoeden
op gelijken afstand van de wenkbrauwen, den
dewarten glacé handschoen over de linkerhand,
de zwart ribsen das in gelijke breedte om den
boord van dezelfde hoogte gelegd zoo
de graven Oberwall vader en zoon
I lichte donkerblauw gelakte auto, die hen in
J matig tempo van het kerkhof naar huis bracht.
Graaf Andreas knipte voortdurend met de
oogen, zooals menschen die veel bij lamplicht
werken, gewoonlijk doen. Hy was kort geleden
klaar gekomen met het vyfde en op een na
laatste deel van zijn „Herinneringen” en had
gisteren met een der voornaamste Duitsche uit-
gevers de bijzonderheden met betrekking tot de
uitgave van het laatste deel geregeld, dat pao
tien jaar na zijn dood openbaar gemaakt mocht
„of dat hoer goedt tien pont Hollaendtse
„waerdich waere, dat mense tot geenen
Rechte houden en mach, alsoo lange als
„den man den adem binnen heeft. Voort soo
„hebben wij hen gegeven dat mense buyten
r/hoire vryheyt niet winnen en mach om
„«enigerhande borchtochte te doene van
„doodslage oft van leemte die geschiet
„buyten hoire vrijheyt. Voort soo hebben
onse voorsz. Poorters van Der Goude
„gegeven alle datselve recht dat die Poor
ters van Leyden hebben. Ende daer by soo
„wanneer dat die Schepenen van Der Gou-
gegeven beladen rijn mlt oirdelen en
„mit Vohnisse, dat zy hoir recht zullen halen
„«n versoecken aen de schepenen van Ley-
98 K
»63 406
87 W
W «M ON*
66 r
74 OM
Vorige N>t Moodi 405 «.x. 4515 M 6634
IM0 hit»
Dinsdag M Mi 19M.
1 rija van f 20.000 8546
5000 14298
2000 15936
1500 6892
1000 3131 8848
400 6467 8058 1W6
200 4964
WO 4075 2036 9878 189M
Prezen van f 90.- (eigen geldj
2416 4670 6578
ye*'w*jl rij hem door het doode kreupelhout
▼olgde, bedacht zij, dat zy hem nog niet over
plan gesproken had. Het leven aan het
«teer rerveelde haar. Vooral dezen zomer, mêt
«e geschiedenis m« mevrouw Laioige en die
w*enlange droogte en warmte hadden haar
tegemat. Bovendien had zjj nog eem.groote te-
leurstelhng gehad, doordat het beloofde be
doek van Vera Travers, die naar het buitenland
gegaan, niet had plaats fcehad. De laatste
*ar*u was zij gewoon om een deel van den win
ter m de stad, bij haar moeder te logeeren. Maar
4’oor dezen herfst had rij iets anders bedacht,
Jtamehjk om met haar moeder den heelen win-
“r op reis te gaan. Haar man zou haar dan in
bet voorjaar kunnen volgen en met hen terug**
reizen, zooals zooveel Amerfkaansche families
tegenwoordig deden. Nirta Farrington zou dezen
Winter ook in Europa zijn, evenals de Traverses
«n eenige andere kennissen.
I „Erik, laten wij niet naar huis, gaan om te
•ntbijten,” «telde zij voor, toen rij goed en wel
F het bosdi weren. „Laten we naar het stee-
Jm huisje gaan! Wij hebben alles bij ons enl
**t zal zoo gezellig rijn om weer eens in ons
•’•de huis te ontbijten, zooals vroeger."
Hij antwoordde niet en toen zij de baai be
reikten, sloeg zij het steile rotspad in. Het was
•og vroeg en de patiënten in de hutten onder de
•oomen. waren nog niet wpkker. Een nachttu»-
120
56 2528
226 34
45 54
57 63
90 73
314-
24
43
83 2711
97 46 17
527 50 88
682 60 5057
83 71 80
712 73 8:
31 92 90
83 2809 5463 -- -
806 34 68 7311 78 44
29 74 5275 13 8211661
«2 94 88
928 2948 97
82 80 5394
95 3045 5406
1099 45
1130 3305
1296 3487
1403 3549
34 33
72 50
1627 W
89 3005
94 25
KM8 80
85 3307 -
86 36 «00
91 3QM
1328 30
1848 40
„den; i
„penen
„len zi
„Poorti
„rechtf
„renet
^Weliswaar bestond! Gouda reeds in vroege- „heyt
- Jyk vi
56 9301
3411
9475
82
9519
9511
9634
„11661
971b 11760 1-
71 11814 1'
985011927
5713082
ee r
79 9905 1311
7612
7770
5584 7935
-80OT 6512425 48
41 10022 12505 50
H 15144
26 61 15314
34 13660 62
10354 67 64
1042612880 76
8400 MB00 IttQO 15323 1<
30 35
«3063213015
'•""5 15877 18423
.2 98 49
141503418524
13849 16000 97
76 77 18600
13967 16101 57
14036 30 63
14178 162» «723
14206 33 46
98 24 25 88 40
M)1 97 1434010315 «g
'11445 73 35 «907
57 99 63 19075
00 14401 92 10428
96 1316400 64
115H 31 24 78
>8 55 8810030
59 M601 49^
79 68 75
14510 88 19340
14604 90 50
33W606 52
57 1010407
95 Kil 62 23
111 31 «822 30
H 61 14836 94 57
17 87 631604519523
22 12214 14036 17001 10619
Ö512425 48 mil 64
- -? W225 07
I 90102Z3
MM3 30
15 K
81 08
17451 «812
60X001
17500 u
76 84 56
84HEM Tl
S 74 98 3620137
72.13172 tö42H»S| 20316
36 VfiMO X 44 88
82MM22 70 4M8Q62 20303
30 N 13380 MM 20 20465
03 «80S 12420 46 20636
31 8806 S U 4MNQ6
60 "Sg100* S13«BB 20WO
I 86 9313604 620848
336 M60 82HO26 21 1000 MaM
40161
91271106013710
6687 31 11114 12
99 50 67
6796 61 82
6996 9211 11274
89 97 30 84
2630 4813 7018 57 11309
00 26 47 77 10
07 65 7114 88 14
4901 41
7202
25
32
99
"311
13
17
7444
72
91
7511
SB07
44 41
52 64-
*45 8M6N021
67
8801
w
«96 MM
22 05 X
33 4MS 45
MB MD0
05
M