„De Groofa Zwaan" ,,DE LELIE HEDEN AVOND OPENIHG!!! jioudsche Courant Jncrrtf 16, Qouda. IÉ Vraagt baar tarief eg inliehtingee "I A. L. J. v. d. VEER A. L. J. VAN DER VEER WNT* ADVERTEEREN DO VM SER SEEK's OCHTENDVOER Lantaarns t PHOrOKJUIRTEN EXPOSITIE DER MJSac°m?*n noijveaute's Costumes, Blouses en Avondtoiletten naar maat GEZ. VAN DANTZIG, Hoogstraat 9-11, Gouda. TeL 385. Ie bergambacht moderne Japon Nlenwe Japon ËSKSEJM 9.50 «-* 34.75 Voor do behandeling van Uw waaehgotd vrage men prijs- opgave aan de *Tm> fff CHEMISCHE fftSSCHERU De Stoomwasscherij geheel modern ingericht •n behandelt Uwe wasch met de uiterste accuratesse van het VOLKSKLEEDING MAGAZIJN van Wij hebben ten doel: om het publiek zoo goed: en goedkoop mogelijk van kleeding te voorzienwij dragen zorg voor prima kwaliteiten: en onze prij zen zijn beneden elke oonourr'entle. l TiENDEWEG 1-3 T TEL. 657 ROTTERDAM, Hoogstraat, hoek Viaduct GEBRUIKT voor Uwe kippen Zuiverheid gegarandeerd. Vraagt bet bij Uwen Winkelier Rijwislmnziin I. HULLEMtM Unit Tiidini S EourisTil.~35l Mil I. 1.1. Wi O.-Hmi. BRANDSTOFFEN. Steenkolen - Eierkolen Prima Beig. Anthraciet Geklopte Cokes Briketten /it\ en Union JOH. DESSING Co. 8846210 VANAF MAANDAG 25 SEPTEMRpd Rum*. CONFECTIE-AFOEELING brengen WIJ .toed, lui nl.uwM.ln COSTUMES. MAUTELS.i!maNT^LCOSTUMES E.nig.1 .d„. hè. —B-Ukan »)d ep Atelier. "133* ma en van Mantels en Mantalooslumn. naar maal onder leiding van DAMESCOUPEUR TW1IEDE BLAD. Mttbeflich WtrkiB. ^5P?!5PÏH|HPH h!LPCTi lilluhi Brlif. BrliYii Ut is lifstai. ■oiaaraatju wenneer tf M dit sfeoe* Vwé *oop*n, bekijk dan eens de «magea dei schillende miguljaen. Ala daaibfl naowkeuto let op kwaliteit, afwerking en prlj», rijn wll« zeker van. dat U zult besluiten Uwa InfcooL* bij ons te doeiybiwUtjllt,bJ(jke4aal taiJw^!3 belang uillib •Mm'wollen gabardine, ra koordjes en nikkelen knoo: prime keper fluweel, tnug, Bancnetten en extra breeds «ceintuur ra. goud -fffWSS 1 elecüta 19.75 VERAND Aan Schriftelijke kan niet porta JsModerne Paletot Negante Paletot goede kwaliteit stol «et aardige ledetgarneeilag I* I*" «te pêche, het geheel m. koordjes 'Ijk gegarneerd üiaftiiWelllajitèl ■ledut29.75 ma kwslltel^yelonn ne, prachtige groote (blberetlej. modern 3» Mooie Paletot EngetsdM lantaslesloT In moderne tA - Nechte 14.75 ^Chique Paletot prima gianslaken, met wol- pludieen koordjes smaakvol opgtm. tlethü 24.50 ÏSL-?i°_M8i> «oGOUDA DE OOUDSCHC FRUITHANbEL Laag* 'lleml.weg *7 TaltLai* U«u(ta heelt la roarraadi Blauw* druiven Forzikeu ■eloentni tomaten jaaaneu sruitnen «318 24 Ta lel peren Tafelappelen Oiti oenen Amines m blik Diverse soorten noten ens. 505 Ml ui n. u ui 35'/. eiwit en rel. 8380 40 ELECTRISCHE- SOLAR. LUCAS'. CARBID- RIEM ANN- KAARS- 8880 2 1,1 flïoote verscheidenheid voorrad;n 20 MOTORRLrEDJiSfO JASBESCHERMERS. S^AI'LAPPHV 0ri°^epSolar OouriaMjS^ vanaf f I, Fotografisch Atelier WIJ h.bhen nu lllnke roorrnrtpn Doet tij «Mg Uw bestellingen. 40 8885 WU Icvoren lot billijke prijzen. Kantooor: Oosthaven 24 BESTRIKLNTOOü: Ksrnmnelksloct 134 Ms*» MAfWAIfN lfb. 16049. MATMtDAG. M SEPTHNBWEl 19*. bondeiy «rbefcl I» toeft ten slotte gerief* op b^réHsen v«i\ een bepaald resultaat, niet» Dat wil nog niet «eggen, dat de «r- M telt ons geen genoegen kan verschaf- ons niet tot op zekere hoogte voWoet. sioh tofpoawven geeft hel bewustzijn an kracht, van kunnen, opent voor ome o?en mogelijkheden, die door hoar ver- Met ons bekoren kio>nei<. Maar ook het phiksgevoel, waarvan we ons zoodoende vusrt worden, ontstaat toch alleen door :t bewustzijn, dat we met die kracht, die ifipannh^r iets doen, iets bereiken kunnen, e mogettjkheden, die we zien, zijn mfoge- fkheden van bereiken. En het kon dan ook in aibeki zijn, die hét verschiet op een openbaart, waarin we piefeier heb- Zoo het kunnen ons een gevoel van ening geeft; ie toch hieraan de gedach» het te kunnen bereiken, onafscheidelijk in dus zeggen^ det verrewaj iJ t om hqt resultaat vcJ alle drbeidi ten siQtte geeft, zoolang de hvogetijè iken van een rèsultaat j ildua de gedacl MJk fs van hef resfil' M^ar w< arbeid t|esultaat 'óf met hex Pan is het ook rationeel,|wanri(jer jlen met dien arbeid bereiken het resultaat fetlaT poK-jdat we trachton met den tyogeüjken arbeid het gwlotwt mpgelijk SLltaat te verzekeren, da* wil dus zeg^ 4 dat we geen arbeid verloten laten gaan. |De meïischhedd heeft dat intuïtief, ail Jbesrepen. En onze moderne darivenievi feitelijk geheel op dat inzicht gebasi Do \er doorgevoerde a^beidsverdeeling, die wij kennen en de steeds verder voortgaan de specialisatie van den arbeid zijn er de volgen van. Maar ook het individueele me thodische werken, dat ons ^aloeKjk leven steeds meer begint te kenmerken, steunt Op dit beginsel. We doen het niet intuïtief fneer, maar zijn ons van dit beginsel en van &e natuurlijke levenswet, die eraan ten grondslag hgt, bewust geworden. En de jAmerikanen, praktische menschen als lijn, hehben het beginsel zoo systematisch jnogelyk tot toepassing trachten te brengen, Waarvan het bekende Taylor-systeem het gevolg werd. De doorvoering heeft als Iedere consequentie haar nadeelen en geva- fen. Zij maakt ben slotte den mensch tot W machine. Maar dit neemt niet weg, dat öe gedachte, die eraan ten grondslag ligt, juist blijft en dat het verstandig is niet al- ;leen in strikt zakelijk en zin, in eigen leven deze gedachte in toepassing te brengen. flJPant feitelijk doen we dat in eigen leven »n eigeh individueel werk nog veel te wei» nig. Het geindustraliseerde groot- en ook veelal het kifeinnbedrijf heeft de anbeids- yerdeeling ver doorgevoerd en ten deele bok een methode van werken ingevoerd, die het te loor gaan van arbeid en insparv* jung tot de kleinst mogelijke afmetingen ^terugbrengt. Maar wij zelf, als individueele werker», denken nog veel te weinig om de noodzakelijkheid ervan, 't zij we in ons da- geüjksch bedrijf of daarbuiten arbeiden. We hebben nog naar zelden geleerd metho disch te weiken en geen inspanning te ver spillen. En dit bemoeilijkt ons leven onnoo- dig, omdat het van ons öf meer inspanning Vergt voor het bereiken van een resultaat ■dan, strikt genomen, noodig is, öf belet bet gewenschte resultaat te bereiken. Het Verspillen van arbeid is het gevolg van twee vrooto oomAerv ckwïoafcnartg gebruMc van dan tijd en ondoehnnrig gefttvfk van onze touch*, ander* getegd, verkeerde tildrindee- Itog, waardóór MVena onnoodig tijd onge- fcruHt* tijdens onze «ftekfevMrlcbtkwen voor-1 ftij gaat en onnoodlge krachtsinspanning, ln-| apanntog, die voor het beoogde effect onnoo- <Hg of althans tn dl» mate niet noodig wasl Van fongsaf aan moeten we feitelijk het cmel-l I matig aanwenden van or»a kracht lugin.l Wie een kfnd gedeatoat, kan gemakkelijk op- Het alleen wiljji| merken, hoeveel mensch iet» doen wiL allemaal nog. verpleegster «en wegdragen, wat niet goed ol kan, bewijet dft bestaat voor «en doelmatig mat Maar ook de tijd door onni kracht. In Amerika in methode te- Kjk de goede e) het werit vdor ti lichtjes can 4e hl de verschillende maakt dan van bewegingen d< Ben Amerikaan* onlangs in orva daarbij een foto 151 lettergrepen] kan tikken en di' New-V ode een Men ziet op d. massp, de hin< voor jde opni ©chtqr g< haar laat9tenil geheel gingen. i bewegingen een maakt, wanneer: hij "t later doen we 'het dat b.v. een «wïjkke i uit bed kan tiMen en sterke man aorps sterke inspanning l geheim van een vpk t deel to de kun»t om hap om te *aan- i verspilt nog al- bewegingen abbeids- i trachten ook hl*r- i door wetenschappe- XÜge beweging bij n. Door electrische v den werker worden en nagegaan/Men foto's, waairop de vtlijnen zijn afgebeeld, i^ieur, die da#over hiel1^, Het i die nuut ÖP een wedstrijd te j\ 5000 dollars won. n^jpt» dan pfn vfipige gen zichi te snél I der typisti had ie dps iheestb d« r vo*rti oeien^e be« is ftjaariftrt watfingew, zaak dezéi werken, arbeid meKjke ken ven het ven aan te wenden. Wat :eHjk HchamüHj] De groote oor- onsystematisch dageKjksche (pctuedié en licha- ie voor het berei- zouden behoe- bet verrichten van een ènkelvoudige mechanische Iwrnde- ling1 als het typen gemakkelijk door een foto te demonstreeren is, geschiedt ook in meer samengestelde handelingen en in onze ge dachte-werkzaamheid. Het is daar niet al leen moeilijker aan te toonen, maar ook moeilijker te controleeren en vaak moeilijker in bepaalde feiten vast te leggen. Maar we zijn ons allemaal bewust, dat het gebeurt en bij voortduring gebeurt Het feit alleen, dat de meest» mensdien zoo weinig planmatig werken, geeft die verspilling van arbeids kracht al aan. En het eenige algemeene mid del om haar te voorkomen is, om bij onzen arbeid en bij iedere erbeadsverrichting af zonderlijk het doel goed to het oog te hou den, dat we met dien arbeid en met iedere verrichting op zich zelf bereiken willen. We moeten vaststellen, wat we willen, dan langs welken weg we het willen en met welke mid delen om ten slotte het juiste gebruik van weg en middelen te zoeken voor we het werk beginnen en bij het verrichten van het werk ons niet laten afleiden, maar het verder lig gende en ook het naderbij zijnde dfeel van iedere handeling straks to onze gedachte houden. We zullen er zelf bij winnen. Het le ven is te zwaair, dan dat we arbeid of tijd zouden mogen te loor doen gaan. Bn ieder van ons, maar ook het geheel der mensche- lijke samenleving zal profijt trekken van het doelmatig aanwenden van tijd en arbeid, die alleen door methodisch werken mogelijk is. Mr. K. NsuablomVnirwv DMfnsn ondsc u, dl® i®*r vaak het slacht offer «Ifn van een neusbloeding, zonder dat hiervoor eenlg® reden bestaat, dia onmiddellijk aantoonbaar is, zou ik een goeden raad willan geven en wel deze: Stelt u zich bnder behan del (hg van uwen huiaarta en laat deze oordee- len of het euvel, waarmede ge te kampen hebt, van ematigen aard ia of slechts een onbetee kenend verschijnsel ie. Hiermede wil ik geens zins zeggen, dat ge bij de eerste de beste neusbloeding naar uwen huisarts moet hollen. Keert evenwel dit verschijn»»! telkens en tel ken® binnen betrekkelijk korten tüd terug, dan is medisch onderzoek de eenige weg, waarlangs ge voortaan veilig kun* gaan. Immcra aan hen- haalde neusbloediiurenjjknn een ernstig lijden ton grondslag liggen. Zoo kan het voorkomen, dat onze nieren niet in|den haak zijn, ons hsrt niet naar behooren wérkt, hetgeen gewoonlijk hand in hand gaat. Ook hebben we een enkelen keer de oorzaak van het lijden te zoeken in de aamenstelling van het bloed. Bij tal van bloed ziekten, waarover wij het later wel eens zullen hebben met elkander, en jWaarbij de verhou ding lusschen de roode en wit|te bloedlichaamp jes een geheel andere is dan normaal, ja waar bij vaak geheel andere elementen dan normaal vertegenwoordigd zijn, vaak als do- mineerend Verschijnsel de neusbloeding aan. Is nu eenersijds de i neusbloeding een ver schijnsel, een symptoojn, *«n meer o| minder ernstig lijden, |oo karf aan den ondejen kant de neusbloeding tu«t meer dan lastige kwaal sijn, Waarmede men echter honderd jaar zou kunnen woéden, als niet andere buitenstaan de impedimenten eerder den levensdraad af integendeel, de neusbloeding bewerkt veel goeds. Immers er zullen er zonder onder u zijn, die wel een» een dof ge- In hun -hoofd gehad hebben of gekweld dooi een' moeilijk ondpr woorden te i hoofdpijn; een neusbloeding verlicntte fan in ^Öoge mate en wij waren dat doffe, [ke gefm^ dat ons denkvermogen in niet Jfe mite Jn den weg ston4 kir ij', illgt evenwel geen prnftig lijden aan een bloeding ten grondslag, toch k^n deze f heft% karakter ainnesnen, dat ons den om hft^hart slaat. Pegenen van u, die wel degelijke sc^ne hebben medegemaakt^ («recht jggrijpeto, wat het is te Jijderfesjj bij wie(n| het bloed afe «e neus stroomt, terwijl de pofe slapper Vordt, het gelaat van jdt(e| al bleeVcr erf bleetyfr en deze fjehj&l en al büiten westen* geraakt, efijke tqofteélën wel eena heeft bij- eet het. dit allee biggen wil. i-hooren fdérjjelijke heftige' neusbloe- de uitzonderingen, maar ze komen ikele magli.foor. Het béhoeft geen betoog, dat in dergelijke omstandigheden de eerste de beste medicus op het appèl dient te verschijnen, die met behulp van de z.g.n. Bel- locqsche sonde paal en perk kan stellen aan een neusbloeding, die, zoo heftig zijnde, zonder twijfel den dood tengevolge zou kunnen heb ben. Meestal evenwei behoeven wij dit middel niet toe te passen, doch zijn eenvoudiger metho den in etaat de bloeding tot staan te brengen. Wij beginnen daartoe allereerst dep patiënt zooveel mogelijk horizontaal te liggen, terwijl wij hem absoluut verbieden te snuiven of te slwrffelen, hetgeen gaarne gedaan wordt, wan neer men eenige vocht afscheiding in één of beide neusgaten bespeurt. Komt het bloed vit één neusgat, dan lukt het doorgaans door dit dicht te houdeit, een bloedstolsel te voorschijn te roepen, waardoor de verdere bheding ver hinderd wordt Koude natte compressen op de neus gelegd, waardoor men eveneens een bloed, stolling in de hand tracht te werken, heeft in het meerendeel der gevallen meestal eerf gunstig effect. Ziet men het bloed komen uit een plaats gelegen voor in 't neusgat en helpen genoemde middelen niet voldoende, den kan men met wat watten of verbandgaasjes (liefst jodoform- gaas) het neusgat dicht stoppen of zooals men het met een geleerd woord noemt: „tampon- neeren". Baat dit alles niet en dit is juist doorgaans het geval, warneer de plaats der bloeding heel achterin de neusholte gelegen is dan dient men wel naar het eenige redmid del te grijpen, det ik u boven noemde, rul. naar het instrument, dat de naam draagt van den uitvinder Bellocq, die met zijn sonde den medicus in staat gesteld heeft menig menschen- ieven te redden. DCXXVII. Vele grootsche plannen zijn een droeve dood gestorven tengevolge van de malaise. Onder deze slachtoffers behoort ook het plan tot toèlenacht, herinnerde een den tijd dat og moir.ncht ministers' weren. Toen dit getal stichting van een nieuw gebouw voor de Tweede Kemer. Danrvoor was r«n h-A«r van see mil- Hoen gulden noodig det in een peer laar tijd» «ou worden uitgegeven. Voorloopig echter la er geen kijk op dat ooit tot de stichting van ean nieuw en behoorlijk Kamergebouw «al kunnen worden overgegaan. Het terrein er voor Ie er echter en al is het tijdelijk door een noodge bouw bezet, het bezit ervan Is het eenige da» de kans vergroot dat er nog wel eens een mo numentaal gebouw zal komen. Met opzet zeiden we zoo even „oen behoor lijk" gebouw, WHtu het tegenwoordige voldoet allerminst aan deze kwalificatie en zelfs na de uitbreiding die tot stond is gebracht is het alles bij elkaar nog maar een tamelijk sjofel gebouw. De inrichting ervan is wel verbeterd. Tot nu too Was er eigenlijk geen behoorlijke gang om de vergaderzaal te bereiken en waren er haast geep spreekkamers. Thans zijn die verkregen door de oude koffiekamer te verbouwen en de van dep Raad van Staten vrijgekomen saai te bestemmen voor rook-kamer. Voor de dames en de nfet-rookera fs er nu ook een kamertje. Hoe treurig de inrichting wel wee moge blijken uit dit kleine detailpunt. Er is een lange smalle zoal waarin de leden de Handelingen en ver ders stukken kunnen inzien «In lezen. Om in deze zaal te komen moest men door de kamer waar de klerken van de griffie werken. Z«ten in <Ji® zaai eenige leden en ging het schelletje voor de stemmingen den was het een gedraaf door die kamer om nog op tijd binnen te zijn. AaA dit inconvenient is nu ook een einde gemankt. Ben ender merkwaardig euvel wa* wel, dat <Je aar digste en ruimste kamer uit de serie vertrekken, dienst deed als vestiaire. Dat koh nu eenmaal niet anders. Nu is er een aardige tamelijk mo derne kleedkamer gemaakt. Sjofej^ blijven de kamers Von den president, van den griffier en den chef der griffie. Er z(jn nu eigenlijk pas twee behoorlijke vertrekken n.l. <Je niot-rook-kamer cn ti® ministers-kamer. Deze laatst», was er el vele Jaren. Hoe raar men soms met het meubilair omspringt blijkt in dief kame*. Danr'staap acht mooie leuning» StOl ao£~'-r- Werd uitgebreid heeft rpen niet een paar feu- tèuMS er uiten bij mnkeii, maar eenvoudig een peqr ordihéjre stoelen er bij gépjaatst, dl» er nu een schunnig effect maken. Bij de pj^zichtiging van het opgelapte ge bouw vertoefden we ook weer eens een oogon» blik in de Jrroote vergaderzool. Och, och, wat is het daarj toch sjofeltjes. Het groene lalym is op vele blaataen Verschoten, de stoelen aie er zjjn hootjen bij een uitdrager/thuis, de thee- warmer, die els hemel boven het hoofd ven den president hangt, kan een curiosum zijn voor een verzamelaur. y Neen, wadrlijk, de hulsvesting van de Tweede Kamer kan op den naam van behoorlek, nog geen aanspraak maken. Waar de hoeren fonds gelden ook aan verspild mogen hebben, een hun eigen huis en hun eigen comfort geens zins. Dat moeten we hun dan toch nageven. Br zjjn deelen van het meubilair, die geen dorps gemeente in haar raadszaal zou dulden. Het Rijksmuseum in Amsterdam heeft eenige schilderijen ter wandversiering afgestaan en dat is gelukkig want ook met dat deel van het meubilair wes het niet te best gesteld. Het zijn wel geen eerste klasse schilderstukken mner zij doen het hier wel goed. Ook een afgietsel van het borstbeeld van Jan de Witt kreeg een pleats (in de koffiekamer) tegenover.... het borstbeeld van Dr. Schaapman. In de dames kamer staat een buste van de Koningiiv die al leen maar leelijk is al is ze von Bart von Hove. Voor het overige bestaat de wandversiering uit oude kopergi avure, gezichten op het Bin nenhof en portretten van stadhouders enz. Het bekende boek van dr. Riemer schijnt daarvoor leeggeplunderd te zijn. Tegelijk met deze verbouwing is centrale ver warming aangelegd. Tot nu toe bestond die al leen voor de groote vergader, rl. Daarnaast zijn nog een goede veertig kachels in het ge bouw unnwezig. Men behoeft niet te vrogen wat een tijd de verzorging daarvan eischt. Thans rest nog de verandering van de ka mers voor de pers. Deze zijn tot nu toe geheel in den stijl van de rest en dus mogen we niet zeggen dat ze achtergesteld waren. De verbete ringen, die de journalisten wachten, zjjn niet onaanzienlijk. In plaats van een klein hokje krijgen zij twee flinke kamers beneven# twee spreekkamertjes en een weschgelegenheid. Zelfs voor het publiek zei iets gedann worden. Daar voor wordt een wachtkamer Ingericht zoodot het staan in regen en wind op een tochtige hoek ook niet meer noodig zal zjjn. Alvorens deze verbeteringen konden worden aangebracht moest het zegel-kantoor worden verplaatst en daarvoor diende eerst een gelegenheid te woi- den gezocht. Die lokaliteiten zijn nu gereed en dus kan de laatste hand worden gelegd een de verbéteringen. Met opzet hebben we ditmaal eens uitvoerig bij het Tweede Kamergebouw stilgestaan ome dat wfj gaarne willen meehelpen om de gedeeh» te teawn te gaan dat de «We ton die aan dg gebouw besteed zijn. een ontoelaatbare uitgaf» ln deren tijd waren. Dat is onjuist. Het we» fna derdaad onhoudbaar en tegenover de vele mos numentaie gebouwen die het Rijk in de laat-1» tien Jaren etichtte, stak det van de Tweeds KW mer erbnrmelj|k af. Wij herhalen dat telfe n», de meubileering speciaal nog uiterst poovec I» en wij gunnen zelfs de Kamerleden gaarne, dal zij een flink bedrag daarvoor zullen uittrekken,! Misschien was voor desa meubileering het geld, eerder te rechtvaardigen geweest dan voor vers hooging van de schadeloosstelling der leden self, hetgeen nu twee' ton per jaar iel kosten--, Hopen wij det de verfraaiing ven het Kamer* gebouw tel terugwerken op de verfraaiing dec debetten, waardoor het eeruien naar buiten ven* hoogd kan worden. HAGENAAR. BONT. Ongetwijfeld heeft de mode zicK reeds uitge sproken in tal van voorteekenen en mogen wff voor het aanslaande winterseizoen ecne groote bontmode verwachten. De oorspronkelijke Pn» rijzer modellen sijn dan ook reeds gerulmen tijd geleden uitgekomen, al werden ze door de groote modehuizen tot na de algemeene mode vrees achter het scherm van verborgenheid weggestopt. Benige groote Ween er en Hongaar* );che modellen firma's hebben te Schevenlngeiv Amsterdam en Utrecht op hun modeshow eerste bonten mantels ven dit seizoen veioond en deze muntten uit door fraaien vorm n af werking. Ditwinterseizoen zal ruime en rijke bont mantels brengen. Schitterend Hudson-SeaVJzal het materiaal zjjn voor den wijden klokmnntjl met ruime pelerine- mouwen en rijken Skungskraog, die tot over de ooren reikt. Het zal er bij de nieuwe bontjassen niet opean komen of se wat meer of minder wijdte hebben. De vormen doen daarvoor te sterk aan den cape en de pelerine denken en alle bontmantel* hebben zulke pakken wijdte om- en onder den arm dat men „lompmaken" niet «al kunnen ver* mijden. „Men zal er aan moeten wennen", zoo rede neert de mode en van het oogenblik dat men daarmede klaar is, krijgen de breede passen een kleedzaam en élégant aspect. Zoo is het met een ln plooien gelegde fmite- tk-beverjas, die met zijn jukstuk en omvang rijke mouwen, met zijne knoopen en zjjne bree ds ceintuur van leder, een uitmuntende sport* jas zal wezen, als hoedanig hjj den ook be doeld is. Een zeer welgeslaagde en even prachtige al» rijke bontcape is van heerlijk Shungsbont, ge heel in rollen gewerkt Het is als het ware een verlengde koetsier»- pelerine, dear het in dwars* rolen gelegde bo venstuk tot halverwego do armen reikt en deze, evenals de schouders nauw omsluit Daaraan ia dan in rechte strepen het ruime onderstuk ge zet, det in het dragen op vlugge, sierlijke wijze over elkaar geslagen wordt, De groot*, dubbe le, recht-gestreepte bontkraag is een» waardige bekroning Van dit kostbare bonistuk. De mode tracht naar prachtige tegenstelling gen in het tegen elkaar zetten der vellen, en on derstreept dat menigmnol, door eene rij va» staartjes op de afscheidingen te plaatsen. Denk U, het zoo Jukt beschreven cépe-model in glanzend-bruinrood Colinskjj roef een» staartfranje op de verbindingen der drie vellen* hoogten en ge zult een effect krijgen, zoo uit- bundig-fraai als voor een gratievollen avond cape maar mogelijk is. Behalve Skungs en Colinskjj leenen zkh voot deze streep of rolelfccten, die de Pransche» „Qekinés" noemen, nog bijzonder goed, petit- gris, Amerikaensch Opossum en Nerz-murmeU De laatste bontsoort die altijd geverfd i», krjjgt langs kunstmatlgen weg de donkeie rug* streep, die de gloria van «ie naturel-vellen uit maakt en dear zij niet voluit zoo kostbaar is els natuurlijk-gekleurd bont, levert zij mantel* die binnen het bereik ven meerderen vallen. Er valt dit seizoen een streven neer nieuwe bontcombinaties waar te nemen, det menigmaal m«*t succes bekroond wordt. Wie zou vroeger b.v. ooit een petit-gris te zemen verwerkt met mollebont gedacht hebben toch nu men deze samenstelling heeft aangegrepen, blijkt het een 1de® geweest te zijs dat de moeite loont. Ook de bontmantels lonpen niet vrij van d» wijde-mouwen. Juist nu men een begin maakt 'n Boottochtje, JET VAN STRIEN. De salonboot, witgeverfd en statig, gleed over de breede rivier. In de verte lag reeds Dordrecht. Men was op de terugreis, naar Rotterdam. Op het bovendek, te bereiken via het smalle kippentrapje, zat do leerares van de meisjes school met haar hoogste klas, die over enke le weken „volleerd" zou zijn. Zij had de meis jes, acht in geta.1, dit uitstapje aangeboden eV-1° meis-iea toonden zich, in meerderheid, plichtmatig dankbaar, en welopgevoed-be» ieefd. Tot de kleine, maar natuurlijkere, minder heid behoorden Leen en Dikky. Leen en Dik- ky wilden voor hemel en aarde wel getuigen öat zij zich, op de vouwstoeltjes van het pronionadedck, onder het alziend oog van Juffrouw Kaps, dóód-verveelden, om in haar •i«en terminologie te blijven. Ze hadden ei- haar al 'n paar maal malen aangestooten «n verstolen gegicheld om de gelatenheid oer overige zes, die, als Juffrouw Kaps' gas ten, al haar 17 jarige uitgelatenheid kwijt •cheneii. Toch scheen de boot vol verborgen avon turen? Waarom eischte de beleefdheid dat men hier opgeprikt zat en naar juffrouw *aps staarde? Het was onverdrageljjk. Dp een hoogtepunt van saaiigheid geko- nen, wipte plots Leen met haar gewone jolige brutaliteit overeind. «Ik ga 'n beetje rondstappen", verklaarde 7?- "u vindt het wel goed, hé juffrouw! Ga jie mee, Dikky?" De overval gelukte dankt zij Leen's radde ng. Zoo snel ze konden en met gesmoord Resten trippelden ze het kippentrapje af, "d door zes paar jaloersche oogen. Kaps doceerde vriendelijk over de der rivier ter nlnatse en «prak jan i het handwerk, waarmee de ijverige oever- bevolking zich ophield. Maae Leen en Dikky waren vrij, goddelijk vrij! Latenyve iets géks doen!", inviteerde Leen met aandrang. „Na al dat stilzitten en dat gelijmvvan Kaps „Het gekste wat we kunnen doen is in dat kajuitje daar beneden te gaan, waar ze bier drinken, zei Dikky. Ze had gelijk. Dikke stugge boeren keken met doezelige verbazing van hun grofglazen bierpullen op, toen de twee jopge dingen, met kleuren als boeien en ingehouden lach- stuipen, de kajuit binnenkwamen. Nu ze er eenmaal waren gingen ze ook even zitten, om zich groot te houden, maar aanstonds kwam Leen's aesthetisch gevoel in opstand. Ze was van tevoren weinig be kend geweest met de edele pruimkunst in al haar uitingen en deze joegen haar thans op de. vlucht. Dikky volgde. Buiten, op dek, genoten ze even van den joligen wind, die met haar haren en rokken speelde. „Ik ga nog niet naar boven," kondigde Leen aan, en Dikky knikte, in volle verstand houding. „Wenschen de dames iets te drinken?' Het was een goedklinkende mannenstem, achter haar. Ze kwam van een personnage in 't blauw-en-goud, met blinkende knoopen en een hagelwit boord. „Hofmeester" stond op zijn pet, Het is 't zelfde als kelner, bepeinsde Leen, maar 't klinkt beter. ,,Nee zei Dikky, met dé oogen op Le«n gericht, Jets drinken, dat kunnen we niet doen, hévoor héér daarboven!" De blauw-en-tgouden glimlachte en öet mooie witte tanden zien. „Ik zou dê dames een rustig plekje kunnen wijzen, waar men baar niet gemakkelijk vond." m Dikky blikte in Leen's, en Leep^fc Dikky** >gen. Hier lonkte nft&jtaHlt i Men moest toehappen! „Wéér, hofmeester?" De blauw-en-gouden duidde ergens naar omlaag. Hij had welverzorgde handen en witte manchetten aan. „Hij is niet onknap, hè," fluisterde Dikky in Leen's oor. Leen deed onverschillig „óch!", met een schouderschok. Maar inwendig vond ze de opmerking ter plaatse. Hij wès knap. De blauw-en-gouden ging haar voor, een trapje af, naar een halfduister roefje. Er was niemand. „Zal ik thee brengen, en een paar sigaret jes?", vroeg met zelfbewuste klankvolheid zijn stem. De „dames", die het avonturen zagen groeien, knikten met overtuiging en de blauw-en-gouden wipte luchtig naar boven. Enkele seconden later was hij met het be geerde terug. ,Wat is dit voor 'n hokje. informeerde Dikky. „Eigenlijk 'n plekje voor't personeel, dame. Komen de dames van Loevestein?" De conversatie wés er. De blauw-en-gou den maakte handig de thee gareed. presen teerde sigaretten uit het doosje, bood vuur aan. Wat konden ze anders doen dan hem er een aanbieden op hhèr beurt? H(| accep teerde gradeuselijk. Goede manieren, constateerde Dikky. Ook was er een hoffelijke blik in 's mans bruine oogen, die zij heimelijk bewonderde. Dikky had een romantische natuur. Als hij eens de gestolen afstammeling was van een graaf, roo Iemand, door Zigeuners weggevoerd Hti zag er bepaald naar uit! Leen scheen dat nfet zoo te voelen. Leen opende zoowaar een zeer «Uedaagsche flirt met den man en Dikky horifóo met gemengde gevoelens toe. Het choqueerde haar om een verward kluwen van radenen. Ze luisterde stil een poosje en dronk toen haar koud ge worden thee, zich afvragend of ze in het groote leven, waar *e over een naar weken zou instappen, óók dikwijls zoo zou hebben te zitten naast een vriendin, die out-in-the- sun» was, terwijl zij in vage en kille schadu wen zat. „Dus het fs nfet saai, om hfer zoo almaar op en neer te varen, dag in, dag uit?", vroeg Leen, met coquetterie in stem in oogen. „Niet altijd", antwoordde de blauw-en- gouden. „Soms komen zonnestraaltjes, die veel vergoeden." Zijn welsprekende blik vul de brutaliteit aan. „Ziet u", zei hij, zijn stem wat omfloersend, „hot beroep lijkt enfin, dat is duidelijk, maar men ls toch ook mensch! Men zou graag anders willen, alleenhet gaat niet zoo licht, dat kunt nog niet zoo weten." Hij zuchtte dramatisch en het effect ging niet verloren. „Ik begrijp hot bè3t," zri Leen met eenige verontwaardiging en nam een nieuwe ciga- ret. De blauw-en-gouden gaf vuur, oplettend. Dikky stond, ineens wat treurig, op. Ze voelde zich overbodig. Ze stapte naar het trapje naar boven en riep, hal/omgekeerd. Leen toe dat het haar hier beneden een beetje te benauwd werd. Ze voelde een vaag verdriet en alle uitge latenheid van te voren was weg. De twee zagen haar zwijgend naar boven verdwijnen. In het kajuitje ging de flirt haar gangetje. Boven leunde Dikky over de railing en tuur de in het water. Ze hoopte dan Leen gauw komen zou. Ze wilde het liefst weer naar boven, ze handelden, vond ze plotseling, toch eigenlijk zeer onbeleefd tegenover juffrouw Kaps. Beneden legde de blauw-en-gouden man Leen uit waarom hij vanmorgen, toen hij het het hinderlijk, onaangenaam warm. Maar boven, aan de railing, stond, als door den traditioncelen iddor gestoken, Dikky. Ze was plotseling op den schouder gotikt en de gene. die dat deed w«s niemand minder dan juffrouw Kaps geweest, Juffrouw Kap», tie nadrukkelijk vroeg: „Waar blijven JuWt» toch? Waar is Leen?" Geen tien wilde panrden waren ln «laat geweest om Dikky Leon te doen verraden. Dus zweeg ze verward en kleurend, zich zéér schoolkind gevoelond. ommnk» de aanstaan de vollairdheid. Juffrouw Kaps toog zelf op onderzoek uit, geërgerd door hot onaangename inter mezzo. Het trapje omlang passeerend, trol een stem, Léén's stem baar oor. Kordaat sjorde ze haar rokken MJeon en daalde oro» 'sag. Boven wachtte, to halve ertvrtjfellng, Dikky en ontdekte bij deze gelegenheid hoe zeldzanm-snel een menschcnklnd van uit d» Zous des lovens in de donkere schaduw ver» mocht te belanden. Op de trapte staarde Juffrouw Kape, spra keloos, naar het tn'reel aan haar voeten. Leen zat op een tafelpunt en refckte. Aan haar voeten op een kistje, zat de blauw-en gouden hofmeeser en rookte eveneens. HIJ scheen let» gezegd, e govraagd te hebben dat antwoord vcreischte. Glimlachend en mot geheven hoofd, wachtte hij er op. Leen. met een kleur als 'n pioen, zag opzij uit. En ei was Btilte. Leen!" Het snééd door de lucht, en als door een doodelijken kogel getroffen, zag Juffrouw Kaps' onzalige leerlinge op. „Ga mee." Het klonk streng en minachtend. Juffrouw Kaps maakte een halven draal links en verdween naar boven. Leen volgde, gedwee. Snel zag ze nog even om, maar d» blauw-en4gouden bleek op raadselachtig» wijze verdwenen. Boven wachtte trillend, Dikky. „Kom," was al wat Jutlrouw Kapa mL „de meisjes zullen niet weten waar w» blij ven." Dikky en Leen's oogen tfoffen elkaar ta dankbare verrassing. Er kwam dus geerf oreekf

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1922 | | pagina 3