NIEUWS- EN A BERGAMBACHT, BERKENWOU KERK a. d. U„ OUDERKERK Dit blad verschijnt dagelijks beh BUITENLAND. FEUILLETON. In den Maalstroom "N.V. „DE TIJDGEEST". UIT DEN OMTREK -J2520 H551 J7431 Ig674 12673 14634 17598 19761 - 92 17716 19913 14921 79 28 - 81 Su: 92 89841L 91 9020 1151; ADVERTENTlëN jwoonte van 't huis Later aflosbaar. 7513 Roman van (Wordt vervolgd.) OLGA WOHLBRüCK. 6003 39 1138 ravin kneep de oogen toe. dus alles wat deze oude dwaas u o het witte en op haar a een zorg- 652 71 4315 37 38 55 48 ABONNEMENTSPRIJSper kwartaal ƒ21 per kwartaal ƒ2.90. per week 22 cent, overal i Franco per poet per kwartaal 8.15, met Zond A bodementen worden dagelijks aangenomen Ml onze agenten en loopers, den boekhandel Onze bureaux «jjn dagelijks geopend van i Redactie TeL 50. op al N hetwell erkend legd. 2> 30 33 87 99 711 X 38 96 98 3522 4700 22 50 7051 7150 7243 78 ”301 13933 44 73 97 187 ’es sen, be- Gêautoriseerde vertaling van Mevrouw Wesselink—van Roasum. 15207 61 87 92 15302 14 1772 15400 1781 813 16 W 61 90 61 63 2301 79 2412 - 44 15008 1041212875 93 12916 13019 21 73 81 13106 36 13208 46 78 13306 lag op il jon- n >ro>op 49 56 kin- 22 64 M6 73 79 242 53 60 86 353 2501 434 4 46 24 56 74 90 2608 70 78 5346 81- 3008 5415 43 40 49 42 85 67 93 8245 10503 47 20 48 72 GOT ook e militai eigena Engels De neutra noemd zijde doch genom Turkei raties dreige: Dat rust is versch mentei zich o Daai gecom plaats gaandt wen o schen. daan 1 richt t< volgen waardi Als he van hi dan lig hem a wenscl voortk' gespro van wi zal wt vaan i blijkt een st< welke i de. tha geering schepe ken, n aanwez De f voeligk antwoo Pacha als ’t Kemal Maai daar v hier dt tersche pliceer land t< rentie, Groot- niet’ all grond kwestie Engela: schrijvi over d Tege verwac nig ve mèt Bi eisch v Trekking van 950 nummers ten overstaan van Notaris A. G. Mulié. Donderdag 28 Septembei 1922 Prjjs van mij nie den za Neer kunst i om lee stijf, v< hij in ten en luide k gen, n open, „Susel, boos v waarbij moest spijt zenuwa zoo we morger en afg over dt dagen zou zij van dei betalinj van hf kon! b voorste maaltiji God’, woord optooie uit Glo ken, di leerling Het i dienen „Wat Het i kindere 18 31 3772 4000 61„ 4209 6304 8703 14 6405 7 - 97 8822 6672 Jf“ 92 801 6874 6943 91— 7071 9258 7165 9512121 -1 14243 16536 18885 .1907 57 70 18901 15 14353 73 18 40 72 16618 54 58 14412 66 55 99 - 12025 48 63 HAASTRECHT. Ter gelegenheid van den Rooden Kruisde» 30 September a.s. zullen door een aantal jo ge dames Roode Kruis-vlaggetjes ten verkc worden aangeboden. Des middags zullen ki derspelen en wedstrijden worden gehouden, met welwillende medewerking van Vios en Sparta. Het*terrein van Vios werd daarvoor beschikbaar gesteld, terwijl ook ’t muziekge zelschap St. Caecilia z’n medewerking zal verleenen. De opbrengst is geheel ten bate van het Roode Kruis. 62 82 79 2300 w 759 6 64 49 9 89 73 □79 86 96 5027 88 100 80 2254 4446 45Q6 27 79 -- 4607 7301 412 13 42 86 31 10 62 46 84 98 48 99 70 48 7436 9597 63 14505 16726 60 48 9714 12106 9 29 75 80 31 31 44 41 80 47 54 81 52 62 w ,513 94 45 63 36 505 52 80 40 98 7622 We vestigen er de aandacht op, dat de op brengst uitsluitend aan Nederlandsche instel-* lingen ten goede komt en 20 ervan plaat- selyk gebruikt kan worden. 96 4971 2828 30 61 93 51( - 2900 913 4 18 17 25 29 37 38 46 - 65 >038 3113 56 24 59 25 >106 77 18 3244 39 47 76 1254 70 1470 81 85 91 507 55 95 - <26 3704 34 54 35 77 66 3833 b7 ~z 77 3906 «terk Fransch accent, maar grammaticaal juist. De gravin zei: Ge kunt Fransch met mij spreken, kind lief. Mijn moeder is uit uw streek. O werkelijk? Dat verheugt my zeer. Dat I wist ik niet. Fgankryk is zoo groot en overal anders. Maar als wjj in de Provence van ons i vaderland spreken, dan bedoelen wy ons Zui den. Haar stem beefde een weinig. Zij tastte naar de gouden broche die den lagen, met witten kant afgezetten kraag sloot. Kom, lief kind, ga hier op dezen stoel zitten. Zoo. Gravin Marie Antoinette Oberwall maakte het prachtige diamanten halssnoer los, dat op haar zijden kanten inzetstuk fonkelde en hing het om den hals van haar schoondochter. Heel plechtig zei zy: Getrouw aan de gewoonte van 't huis Oberwall geef ik u bij uw komst in dit huis het sieraad, dat u rechtens toekomt en dat ik maar al te lang gedragen heb. Is het niet zoo, André? Maar graaf Oberwall had de kamer onge merkt verlaten. Susanne Oberwall glimlachte voor den eersten keer, zoodat haar schitterend witte tanden zichtbaar werden. Ik dank u, mevrouw Zeg, mama, mijn kind verbeterde de gra vin zeer minzaam. Ik dank u, mama. Ik zal het zeer in e»re houden, maar ik hoop, dat het spoedig een nog jongere vrouw zal tooien. De oude gravin hief de kin van haar schoon- op, keek haar onderzoekend, •istheid in de oogen. ge daarmee? uurlyks, lieve mama. Ik hoop, spoedig trouwt, daar iets van? ravin hield de handen van haai vast in de hare. geschreven in het gelaat van Su- „v v dags hebben de stieren vyf paarden op hun XI 928511881 150 9323 11907 4i - 53 96 9447 49 84 98 7436 9597 19487 .5517 I 37 42 69 i 94 19602 62 I 83 19742 65 i 76 19811 52 i 61 76 80 83 19947 87 92 94 20059 20134 i 40 i 73 20 26 55 20304 i20405 _J 23 18096 2050J 88 36 18129 53 •'>10 80 90 20623 31 98 18203 63 15811 19 89 12 20 90 57 26 i 13707 15917 76 I 16 29 18340 2071. 66 59 28 69 18414 36 16122 91 52 16308 18520 66 15 52 93 53 62 20809 54 84 19 93 86 25 16333 18674 99 39 81 20927 79 18782 37 96 90 78 1640318808 75 43 16504 72 26 De hofmeester vroeg: Kan er opgedaan worden, mevrouw? 1 Ja... dat spreekt. Susanne keek haar aan met een vreemde, byna vrome aandacht en gaf slechts .af en toe een kort antwoord. De oude gravin, die van alles maar eenhapje nam, sloeg haar met toe nemende verbazing gade. Een beetje knorrig zei zy eensklaps: Ach, lieve, doe dien collier toch af. Hij staat afschuwelijk op uw wollen japon. Heel bereidwillig gehoorzaamde Susanne. Dat dacht ik al, mama. JGe draagt zeker weinig sieraden, kind lief Het is zoo ongemakkelyk, zei Susanne en voegde er haastig aan toe, tx^n zij de ai keurende uitdrukking op het gelaat van de oude vrouw opmerkte: Twee, drie maal in het jaar maak ik groot toilet als allen uit de om geving op myn naamdag by mij komen en ook ais ik naar Nimes ryd voor de Spaansche stie rengevechten. De oude gravin boog zich vol belangstelling nar voren. Och kom, zyn die er nog? Niet» bij ons in de Provence, maar oy onze buren in Languedoc. Mijn goede v,ader zei altyd, dat Provence en Languedoc even verschillend waren als olie en watér. Hij zeil kwam uit Arles, waar ook onze oudste fami- liewoning staat. Maar myn moeder is uit Tou louse. Zij kon niet buiten haar Spaansche stie rengevechten en reisde, toen zij nog jonger was, elk jaar naar Nimes of Montpdllfer. Myn vader hield niet van de Corrida. Daar moet men nu eenmaal van kindsbeen af aan ge woon zijn dan trekt het buitengewoon sterk. Zoo... zoo... u houdt yan stierengevech ten? vroeg de oude gravin. De donkere, zachte oogen der jonge vrouw begonnen te stralen: Ontzaglijk veel. Verleden jaar hadden wij een matador van, den eersten rang, ’s Mid- 20 lEen andere nicht van mij, wij zijn al- Fn zeer muzikaal in de familie, die leert weer bij een anderen zangonderwijzer en ^ie moet, als zij gamma’s zingt, altijd met permissie, mijnheer Graebner, plat op den buik Saan liggenen dan drukt de onderwijzer met »>jn hand eerst zacht ziet uzoo en dan ■teeds op haar rug. Want de toon, zegt hij, kwam toch uit het onderlijf, en als de spieren tan het onderlijf maar sterk genoeg waren, zou feder kunnen zingen en goed ademhalen. Deze picl.t zingt ook al in gezelschappen I” Otto Graebner verloor zijn geduld: „En Hgt ■“arbij zeker ook op den buik, mevrouw f Hij wist, hoe dikwijls stemmen verkeerd be ton de ld werden. Hij wist ook tot welke bela chelijke en dwaze ^neöhoden” vele, anders oede en verstandige leeraren grepen, alleen om P te vallen, door het vreemde van hun leer- HJze te overbluffen en te imponeeren. Hij kende lUn schamper lachen aJa tij onder elkaar' wa- 111 en het pochen op hun overtuiging in het Itenbaar. Maar hy was niet van die kracht wMavrow. aia a d^kt, dat uw dochter Mj .51 54 83 105 2715 18 32 50 2844 268 2957 339 ::r 41 84 406 3179 35 3514 52 75 635 1034 61 1204 77 1458 4338 82 58 1644 88 1702 4415 54 4513 1949 55 2033 4657 27 75 58 51 76 66 87 19034 47 57 59 67 92 13155 19253 19337 46 68 90 66 83 19487 93 17005 19517 14s79 8 14911 24 12 27 52 33 5317168 61 17234 78 42 93 71 94 17321 XCX 32 13 55 23 92 5517459 64 97 15108 17501 12 3 42 22 57 34 - 51 - 17605 6510615 13208 87 8 73 54 46 92 43 8326 10709 78 15302 70 53 44 13306 14 17729 8407 57 27 99 42 20211 910821 39 15400 17811 T 64 78 77 6 33 8523 10924 13412 8 62 30 61 3415587 17917 5511007 83 90 24 74 37 13511 15609 46 87 38 67 12 58 55 82 34 180CS 89 88 36 18tr 11127 1361C 60 31 87Ö1 11203 - 16 47 69 85 16 92 17 1340 20 53 21 1406 90 11 13810 1513 28 32 45 69 58 11621 63 42- 6811717 80 47 9201 11813 26 25 47 31- 50 7314187 26 70 m.z. 136*6 1 m 9636 m.z. 9839 72 ”56 5518 3405 23 40 68 5605 47 - 62 31 80 75 98 78 5758 3612 5820 Jö 5988 6007 8604 70 27 90 68 52 6100 84 - 7 8701 94 M 26 55 09 25 61 78 14 26 6220 87 96 8837 6345 65 6452 47 66 14608 16808 73 12210 9 16901 191 9814 60 16 31 19; 2012337 27 47 22 41 70 64 34 12401 14721 70 44 16 37 75 52 24 67 81 10035 12512 60 22 '.0112 49 10222 50 55 57 7881 10314 12632 - 88 44 59 5222 8006 81 12714 32 24 39 78 1128 horens genomen. Levend op hun horens genomen? vroeg de gravin met belangstelling. Het 'zijn oude, afgewerkte paarden, .zei gravin Susanne geruststellend. De oude gravin herinnerde zich „zoo iets" wel eens te hebben gelezen in de „Mémoires” van haar zoon. Hoe kwam het toch, dat je André trouw de, lief kind? Hoe bedoelt u, mama? De beide dames lepelden haar mokka. Susanne trok langzaam haar volle schou der^ op. Zonder een spoor van verlegenheid, heel open, richtte zij haar mooie oogen op de oude vrouw. Ik weet het werkelijk niet, lieve mama. Ik geloof, dat hy er iets jonger uitzag, toen ik hem trouwde. De oude gravin sloeg met het gouden le peltje op de tafel. Iets jonger! Kindlief het is een kwart eeuw geleden. Denkt u werkelijk, mama, dat het al zoo lang geleden is? Ik weet nog heel goed, hoe ik destijds van Londen vertrok. André bracht mij naar den trein. Hy was heel boos op my. En ik was altijd een beetje bang voor hem. Hyzou myn vader hebben kunnen zyn. Heel dringend vroeg de gravin: Waarom was André boos op u? Susanne vouwde de handen op met kant doorwerkte tafelkleed, e helder, glad voorhoofd legde zich volle rimpel. Ik geloof, mama, alleen omdat ik anders was als andere dames. Ik was toen toch nog heel jong, en had nooit anders dan op het land gewoond. Altijd in de zon. Het lijkt wel een stukje van het Paradijs, by ons in het Zuiden. Wij zijn natuurlijk eenvoudige men- schen. En zoo lang André ziek was, beviel het hem by ons. Maar later had hy op alles wat te zeggen. Ik moest my inrijgen en vóór ta fel toilet maken. Ik mocht niet meer in de groote hal van de dienstboden komen, als de herders daar hun verhalen deden. En dan, toen de jongen kwam... Prijzen van f 90.- eigen geld.) 2259 4725 7174 9650 12118 14233 15982 18758 2300 34 7348 973312243 61 16019 81 2488 96 7414 84 90 62 16134 18835 2539 4825 58 93 93 78 16469 19169 - 4945 7503 9858 12347 14317 16512 19269 59 8 9950 12459 2417039 94 5318 7703 10010 63 88 78 19313 21 58 10155 83 14443 17113 71 87 89 20107 93 -354 20609 i 74 20782 98 )84l dochter naar zich c met eenige ongerus Wat bedoelt g r- Iets heel natui dat myn zoon Weet ge De oude gn schoondochter Heeft André u iets Een donkere blos kwam sanne. Z ijschudde het hoofd. v Neen, dat is niet noodig. De natuur is me dedeelzaam genoeg. Een vreemde onzekerheid maakte zich van de oude'gravin meester. Hoe bedoelt ge dat, Susanne? Heel eenvoudig, lieve mama. Wy leven zoo geheel mee met de natuur, dat wy teekenen kunnen verklaren, die voor anderen onbegrijpe lijk zijn. Ik heb een ouden schaapherder op de hoeve. Hy zal wel bijna negentig jaar zijn. Hij is geheel blind. Maar als er een stier of een geit in de kudde wordt gemist, dan is hy de eerste, die het merkt. Hy is het ook, die mij het eerst gezegd heeft, dat myn zoon ziek was en mij heeft aangeraden de verre reis te on- dememep. De oude gn Ge doet zegt. Susanne schubde het hoofd met den prachti- gen haartooi en haar mooie oogen keken haar schoonmoeder smeekend aan. U moet hem niet voor dwaas uitmaken, lieve mama. Hy is een vroom en goed man. Zyn raadgevingen laat ik door myn biechtvader onderzoeken en nauwgezet overwegen, voordat ik ze ten uitvoer breng. Gravin Marie Antoinette Oberwall frommel de aan haar kraag. Vindt ge niet, kindlief, dat ’t heel warm fn myn kamer is? Ik houd van warmte, maar als u het wilt mama, zal ik het raam open doen. Neen, neen, laat dat De oude gravin legde haar glinsterende vin gers op den zachten vollen schouder van haar schoondochter. Ik denk, dat.wy het mettertijd goed samen zullen kunnen vinden. Zeker, lieve mama, dat weet ik. De beide vrouwen keken elkander aan en glimlachten. De glimlach van de oude gravin was byna verlegen. Mendel kwa mbinnen met de mededeeling, dat graaf Gerhard sliep, en de graaf mevrouw, liet verzoeken hem nu niet wAkker te maken, maar bij de oude gravin te blyven dineeren. De groote, donkere oogen vulden zich met tranen. Goed. Ik zal wachten. Ik heb leeren wach ten. Mendel dekte, geholpen door den hof met ter, de tafel. Om over iets anders te sprekt vroeg de oude gravin, of de kamenier al l gig was den koffer uit te pakken. Ik heb in het geheel geen kamenier, zei Susanne. Voor kameniers zijn onze dienstmeis jes niet geschikt. Bij onsthuis maken wij geen toilet. Ik maak altijd toilet, ook als ik geheel alleen ben, zei de gravin weer een beetje uTt de hoogte. Susanne knikte. Ja toen ik binnenkwam, zag u er uit als de heilige Barbara in onze parochiekerk. Ik dorst u daarom ook niet omhelzen. De oude vrouw glimlachte, blijkbaar volko men tevreden gesteld. 58 -65 6716 91 74 9145 6839 »13 93 20 6917 22 81 23 7005 31 7 Vorige lyst stond 13656’* OVERZICHT. 'Het met spanning verwachte antwoord van Moeetafa Kemal Pacha op de voorstellen der geallieerden, is ingekomen binnen den termijn iraa 4Ö uur, die door generaal Harington, den commandant der Britsche strijdkrachten aan Iden Bosporus, als een soort van ultimatum aan Ben Turkschen opperaonvoerder was gesteld Het antwoord van Kemal Pacha is politiekhij iftraagt van neutrale zónes geen kennis. Dat wil ■eggen: hij erkent ze niet. Niettemin doet hij löe toezegging, dat hij zal pogen ^incidenten te jrermijden. In de practijk merkt men daar in- tasschen weinig van. De Turksche troepenaf- feelingen, die de neutrale zóne zijn binnenge- Brongen bij Erenkeuy,’ zijn met versterkingen jppgenxkt naar het Noordoosten, blijkbaar met J8e bedoeling, om den Britschen voorpost bij Ke- hez af te snijden aldus meldt een Reuter- bericht uit Konstantinopel, hetwelk verder me dedeelt dat een Brilsche colonne, door artillerie gesteund, uit Tsjanak is vertrokken, teneinde >e Turksohe poging te stuiten. Werd na de eerste invallen der Turken in Is neutrale zóne als verzachtende omstandig heid aangevoerd, dat op het tijdstip ervan de fegeering te Angora nog geen kennis had kun- hen nemen van de voorwaarden der geallieer den, of de Turksche voorposten daarvan nog keen bericht had kunnen doen geworden, thans p deze, van geallieerde zijde veelvuldig gebe lgde, dooddoener moeilijk meer vol te hou- len. Het valt toch moeilijk om aan te nemen, |ht er zulk een los verband zou bestaan tus- l Ichen het hoofdkwartier van het Turksche le- I *er en de voorhoede ervan, dat de bevelheb- |ers van deze laatste niet op de hoogte had- I len kunnen worden gebracht van dén wensch I fcr’geallieerden dat, hangende de huidige on- r JbAandelingen met Kemal, de neutrale zóne I Itiet-zou worden geschonden. Aan op zich zelf I staande ondernemingen van eigenmachtig J fredende Turksche officieren, valt onder I leze omstandigheden hoe langer hoe moeilij- ler te denken. Uit andere bron kwam dezer dagen het be- richt, dat Kemal Pacha wel met de geallieer- I len zou willen onderhandelen, doch van zijn kant tevens de krijgs-operatiën zou willen voort- letten, iets wat op zichzelf dwaasheid is en raaraan de geallieerden dan ook nimmer zul- en denken. De conferentie, welke men met Cemal Pacha en andere belanghebbenden renscht, moet zijn een „wapenstilstands-con- erentie”. Men zou evenwel haast gaan geloo- 'en dat Kemal daar niet aan wil. Maar dan i het ook niet mogelijk oriP„incidenten te voor tornen". Wellicht zal Kemal Pacha trachten i *t odium daarvan te leggen op de Brittenals l ij geen neut: !t» zóne erkent, dan hebben de I urken immei s even veel recht er te vertoeven Is de Engelschen I En wanneer deze de Tlfr- ten beletten voorwaarts te rukken op hun eigen •nein, dan komen de „incidenten" voor hunne Rekening. Zoo zou de zaak wel eens kunnen I edraaid worden. Het is opvallend hoe Kemal ’acha onmiddellijk al een schuld op de Engel- fchen wil ladenze hebben namelijk verschil- ende verwoestingen aangericht. En merkwaardig is, dat generaal Ha- rington in een dadelijk aan Kemal Pacha toe gezonden weder-antwoord deze verwoestingen 7711 20 101 84 102 86 58 93 62 314 81 1271 85 112 32 34 45 62 73 93 14 2S 20 73 71 4001 81 43 1803 48 53 49 6519 1977 94 38 2011 4185 61 36 4215 86 6689 112 13 22 40 82 43 441? 55 - 78 f 1000 3719 6511 400 2176 3787 4610 5116 10527 12947 14086 14566 18777 18941 200 284 9968 12488 100 517 585 1274 3591 5961 7581 12445 20448 eigen 12118141 7348 9733 12243 7414 84 90 58 93 93 12347 .- 8 9950 1245? 770310010 5810155 3002 5439 7865 10360 51 8022 10428 5728 8415 59 12764 92 17716199K 80 48 94 95 14921 79 3608 5932 53 10677 13027 87 89 201 55 8544 10708 13133 15098 17888 65 89 37 15156 17911 8612 10885 13228 15251 18036 203: 97 10909 30 89 46“"'" 110291339915402 75 7 11141 13438 69 88 11494 91 15512 18170 591173013555 54 18 201 J13 80 89 5118352 63 11884 13677 15623 18427 »58 12011 13795 15767 18598 - 9313891 87 18673 ►102 94 15920 18715

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1922 | | pagina 4