NIEUWS- EN A
BERGAMBACHT, BERKENWOU
KERK a. d. U„ OUDERKERK
Dit blad verschijnt dagelijks beh
BUITENLAND.
FEUILLETON.
In den Maalstroom
"N.V. „DE TIJDGEEST".
UIT DEN OMTREK
-J2520 H551 J7431 Ig674
12673 14634 17598 19761
- 92 17716 19913
14921 79 28
- 81
Su:
92
89841L
91
9020 1151;
ADVERTENTlëN
jwoonte van 't huis
Later aflosbaar.
7513
Roman van
(Wordt vervolgd.)
OLGA WOHLBRüCK.
6003
39
1138
ravin kneep de oogen toe.
dus alles wat deze oude dwaas u
o het witte
en op haar
a een zorg-
652 71 4315
37 38
55 48
ABONNEMENTSPRIJSper kwartaal ƒ21
per kwartaal ƒ2.90. per week 22 cent, overal i
Franco per poet per kwartaal 8.15, met Zond
A bodementen worden dagelijks aangenomen
Ml onze agenten en loopers, den boekhandel
Onze bureaux «jjn dagelijks geopend van i
Redactie TeL 50.
op
al
N
hetwell
erkend
legd.
2>
30
33
87
99
711
X
38
96
98
3522
4700
22
50
7051
7150
7243
78
”301
13933
44
73
97
187
’es
sen,
be-
Gêautoriseerde vertaling van Mevrouw
Wesselink—van Roasum.
15207
61
87
92
15302
14 1772
15400 1781
813
16
W
61
90
61
63
2301
79
2412
- 44 15008
1041212875
93
12916
13019
21
73
81
13106
36
13208
46
78
13306
lag op
il jon-
n >ro>op 49 56
kin-
22
64
M6
73
79
242
53
60
86
353 2501
434 4
46 24
56 74
90 2608
70
78 5346 81-
3008 5415 43
40 49
42 85
67 93
8245 10503
47 20
48 72
GOT
ook e
militai
eigena
Engels
De
neutra
noemd
zijde
doch
genom
Turkei
raties
dreige:
Dat
rust is
versch
mentei
zich o
Daai
gecom
plaats
gaandt
wen o
schen.
daan 1
richt t<
volgen
waardi
Als he
van hi
dan lig
hem a
wenscl
voortk'
gespro
van wi
zal wt
vaan i
blijkt
een st<
welke i
de. tha
geering
schepe
ken, n
aanwez
De f
voeligk
antwoo
Pacha
als ’t
Kemal
Maai
daar v
hier dt
tersche
pliceer
land t<
rentie,
Groot-
niet’ all
grond
kwestie
Engela:
schrijvi
over d
Tege
verwac
nig ve
mèt Bi
eisch v
Trekking van 950 nummers ten overstaan van
Notaris A. G. Mulié.
Donderdag 28 Septembei 1922
Prjjs van
mij nie
den za
Neer
kunst i
om lee
stijf, v<
hij in
ten en
luide k
gen, n
open,
„Susel,
boos v
waarbij
moest
spijt
zenuwa
zoo we
morger
en afg
over dt
dagen
zou zij
van dei
betalinj
van hf
kon! b
voorste
maaltiji
God’,
woord
optooie
uit Glo
ken, di
leerling
Het i
dienen
„Wat
Het i
kindere
18
31
3772
4000 61„
4209 6304 8703
14 6405 7
- 97 8822
6672 Jf“
92 801
6874
6943 91—
7071 9258
7165 9512121
-1 14243 16536 18885
.1907 57 70 18901
15 14353 73 18
40 72 16618 54
58 14412 66 55
99 -
12025
48
63
HAASTRECHT.
Ter gelegenheid van den Rooden Kruisde»
30 September a.s. zullen door een aantal jo
ge dames Roode Kruis-vlaggetjes ten verkc
worden aangeboden. Des middags zullen ki
derspelen en wedstrijden worden gehouden,
met welwillende medewerking van Vios en
Sparta. Het*terrein van Vios werd daarvoor
beschikbaar gesteld, terwijl ook ’t muziekge
zelschap St. Caecilia z’n medewerking zal
verleenen.
De opbrengst is geheel ten bate van het
Roode Kruis.
62 82
79 2300 w
759 6 64 49
9 89 73
□79
86
96
5027
88
100
80
2254 4446
45Q6
27
79
-- 4607 7301
412 13 42
86 31 10
62 46 84 98 48 99
70 48 7436 9597 63 14505 16726
60 48 9714 12106 9 29
75 80 31 31 44 41
80 47 54
81 52 62
w ,513
94 45 63 36
505 52 80 40
98
7622
We vestigen er de aandacht op, dat de op
brengst uitsluitend aan Nederlandsche instel-*
lingen ten goede komt en 20 ervan plaat-
selyk gebruikt kan worden.
96 4971
2828
30
61
93 51(
- 2900
913 4
18 17
25 29
37 38
46 -
65
>038 3113
56 24
59 25
>106 77
18 3244
39
47
76
1254
70
1470
81
85
91
507
55
95 -
<26 3704
34 54
35 77
66 3833
b7 ~z
77 3906
«terk Fransch accent, maar grammaticaal juist.
De gravin zei:
Ge kunt Fransch met mij spreken, kind
lief. Mijn moeder is uit uw streek.
O werkelijk? Dat verheugt my zeer. Dat I
wist ik niet. Fgankryk is zoo groot en overal
anders. Maar als wjj in de Provence van ons i
vaderland spreken, dan bedoelen wy ons Zui
den.
Haar stem beefde een weinig. Zij tastte naar
de gouden broche die den lagen, met witten
kant afgezetten kraag sloot.
Kom, lief kind, ga hier op dezen stoel
zitten. Zoo.
Gravin Marie Antoinette Oberwall maakte
het prachtige diamanten halssnoer los, dat op
haar zijden kanten inzetstuk fonkelde en hing
het om den hals van haar schoondochter.
Heel plechtig zei zy:
Getrouw aan de gewoonte van 't huis
Oberwall geef ik u bij uw komst in dit huis het
sieraad, dat u rechtens toekomt en dat ik
maar al te lang gedragen heb. Is het niet zoo,
André?
Maar graaf Oberwall had de kamer onge
merkt verlaten. Susanne Oberwall glimlachte
voor den eersten keer, zoodat haar schitterend
witte tanden zichtbaar werden.
Ik dank u, mevrouw
Zeg, mama, mijn kind verbeterde de gra
vin zeer minzaam.
Ik dank u, mama. Ik zal het zeer in e»re
houden, maar ik hoop, dat het spoedig een nog
jongere vrouw zal tooien.
De oude gravin hief de kin van haar schoon-
op, keek haar onderzoekend,
•istheid in de oogen.
ge daarmee?
uurlyks, lieve mama. Ik hoop,
spoedig trouwt,
daar iets van?
ravin hield de handen van haai
vast in de hare.
geschreven
in het gelaat van Su- „v
v dags hebben de stieren vyf paarden op hun
XI 928511881
150 9323 11907
4i -
53
96
9447
49
84 98
7436 9597
19487
.5517
I 37
42
69
i 94
19602
62
I 83
19742
65
i 76
19811
52
i 61
76
80
83
19947
87
92
94
20059
20134
i 40
i 73
20
26
55
20304
i20405
_J 23
18096 2050J
88 36 18129 53
•'>10 80 90 20623
31 98 18203
63 15811 19
89 12 20
90 57 26 i
13707 15917 76 I
16 29 18340 2071.
66 59 28
69 18414 36
16122 91 52
16308 18520 66
15 52 93
53 62 20809
54 84 19
93 86 25
16333 18674 99
39 81 20927
79 18782 37
96 90 78
1640318808
75 43
16504 72
26
De hofmeester vroeg:
Kan er opgedaan worden, mevrouw? 1
Ja... dat spreekt.
Susanne keek haar aan met een vreemde,
byna vrome aandacht en gaf slechts .af en toe
een kort antwoord. De oude gravin, die van
alles maar eenhapje nam, sloeg haar met toe
nemende verbazing gade. Een beetje knorrig
zei zy eensklaps:
Ach, lieve, doe dien collier toch af. Hij
staat afschuwelijk op uw wollen japon.
Heel bereidwillig gehoorzaamde Susanne.
Dat dacht ik al, mama.
JGe draagt zeker weinig sieraden, kind
lief
Het is zoo ongemakkelyk, zei Susanne
en voegde er haastig aan toe, tx^n zij de ai
keurende uitdrukking op het gelaat van de
oude vrouw opmerkte: Twee, drie maal in het
jaar maak ik groot toilet als allen uit de om
geving op myn naamdag by mij komen en ook
ais ik naar Nimes ryd voor de Spaansche stie
rengevechten.
De oude gravin boog zich vol belangstelling
nar voren.
Och kom, zyn die er nog?
Niet» bij ons in de Provence, maar oy
onze buren in Languedoc. Mijn goede v,ader
zei altyd, dat Provence en Languedoc even
verschillend waren als olie en watér. Hij zeil
kwam uit Arles, waar ook onze oudste fami-
liewoning staat. Maar myn moeder is uit Tou
louse. Zij kon niet buiten haar Spaansche stie
rengevechten en reisde, toen zij nog jonger
was, elk jaar naar Nimes of Montpdllfer. Myn
vader hield niet van de Corrida. Daar moet
men nu eenmaal van kindsbeen af aan ge
woon zijn dan trekt het buitengewoon sterk.
Zoo... zoo... u houdt yan stierengevech
ten? vroeg de oude gravin.
De donkere, zachte oogen der jonge vrouw
begonnen te stralen:
Ontzaglijk veel. Verleden jaar hadden
wij een matador van, den eersten rang, ’s Mid-
20
lEen andere nicht van mij, wij zijn al-
Fn zeer muzikaal in de familie, die leert
weer bij een anderen zangonderwijzer en
^ie moet, als zij gamma’s zingt, altijd met
permissie, mijnheer Graebner, plat op den buik
Saan liggenen dan drukt de onderwijzer met
»>jn hand eerst zacht ziet uzoo en dan
■teeds op haar rug. Want de toon, zegt hij,
kwam toch uit het onderlijf, en als de spieren
tan het onderlijf maar sterk genoeg waren, zou
feder kunnen zingen en goed ademhalen. Deze
picl.t zingt ook al in gezelschappen I”
Otto Graebner verloor zijn geduld: „En Hgt
■“arbij zeker ook op den buik, mevrouw f
Hij wist, hoe dikwijls stemmen verkeerd be
ton de ld werden. Hij wist ook tot welke bela
chelijke en dwaze ^neöhoden” vele, anders
oede en verstandige leeraren grepen, alleen om
P te vallen, door het vreemde van hun leer-
HJze te overbluffen en te imponeeren. Hij kende
lUn schamper lachen aJa tij onder elkaar' wa-
111 en het pochen op hun overtuiging in het
Itenbaar. Maar hy was niet van die kracht
wMavrow. aia a d^kt, dat uw dochter Mj
.51
54
83
105 2715
18 32
50 2844
268 2957
339 ::r
41 84
406 3179
35 3514
52
75
635
1034
61
1204
77
1458 4338
82 58
1644 88
1702 4415
54 4513
1949 55
2033 4657
27 75 58
51 76 66
87 19034
47
57
59
67
92
13155
19253
19337
46
68
90
66 83 19487
93 17005 19517
14s79 8
14911 24
12 27
52 33
5317168
61 17234
78 42
93 71
94 17321
XCX 32
13 55
23 92
5517459
64 97
15108 17501
12 3
42 22
57 34
- 51
- 17605
6510615 13208 87 8
73 54 46 92 43
8326 10709 78 15302 70
53 44 13306 14 17729
8407 57 27 99 42 20211
910821 39 15400 17811 T
64 78 77 6 33
8523 10924 13412 8 62
30 61 3415587 17917
5511007 83 90 24
74 37 13511 15609 46
87 38 67 12 58
55 82 34 180CS
89 88 36 18tr
11127 1361C
60 31
87Ö1 11203
- 16
47
69
85 16
92 17
1340 20
53 21
1406 90
11 13810
1513 28
32 45
69 58
11621 63
42-
6811717
80 47
9201 11813
26 25
47 31-
50 7314187 26 70
m.z. 136*6 1 m
9636 m.z. 9839
72
”56 5518
3405 23
40
68
5605
47
- 62
31 80
75 98
78 5758
3612 5820
Jö 5988
6007 8604
70 27
90 68
52 6100 84
- 7 8701
94 M 26 55
09 25 61 78
14 26 6220 87
96 8837
6345
65
6452
47 66
14608 16808
73 12210 9 16901 191
9814 60 16 31 19;
2012337 27 47
22 41 70 64
34 12401 14721 70
44 16 37 75
52 24
67 81
10035 12512
60 22
'.0112 49
10222 50
55
57
7881 10314 12632
- 88 44 59
5222 8006 81 12714
32 24
39
78
1128
horens genomen.
Levend op hun horens genomen? vroeg
de gravin met belangstelling.
Het 'zijn oude, afgewerkte paarden, .zei
gravin Susanne geruststellend.
De oude gravin herinnerde zich „zoo iets"
wel eens te hebben gelezen in de „Mémoires”
van haar zoon.
Hoe kwam het toch, dat je André trouw
de, lief kind?
Hoe bedoelt u, mama?
De beide dames lepelden haar mokka.
Susanne trok langzaam haar volle schou
der^ op. Zonder een spoor van verlegenheid,
heel open, richtte zij haar mooie oogen op de
oude vrouw.
Ik weet het werkelijk niet, lieve mama.
Ik geloof, dat hy er iets jonger uitzag, toen
ik hem trouwde.
De oude gravin sloeg met het gouden le
peltje op de tafel.
Iets jonger! Kindlief het is een kwart
eeuw geleden.
Denkt u werkelijk, mama, dat het al zoo
lang geleden is? Ik weet nog heel goed, hoe
ik destijds van Londen vertrok. André bracht
mij naar den trein. Hy was heel boos op my.
En ik was altijd een beetje bang voor hem.
Hyzou myn vader hebben kunnen zyn.
Heel dringend vroeg de gravin:
Waarom was André boos op u?
Susanne vouwde de handen op
met kant doorwerkte tafelkleed, e
helder, glad voorhoofd legde zich
volle rimpel.
Ik geloof, mama, alleen omdat ik anders
was als andere dames. Ik was toen toch nog
heel jong, en had nooit anders dan op het
land gewoond. Altijd in de zon. Het lijkt wel
een stukje van het Paradijs, by ons in het
Zuiden. Wij zijn natuurlijk eenvoudige men-
schen. En zoo lang André ziek was, beviel het
hem by ons. Maar later had hy op alles wat
te zeggen. Ik moest my inrijgen en vóór ta
fel toilet maken. Ik mocht niet meer in de
groote hal van de dienstboden komen, als de
herders daar hun verhalen deden. En dan, toen
de jongen kwam...
Prijzen van f 90.- eigen geld.)
2259 4725 7174 9650 12118 14233 15982 18758
2300 34 7348 973312243 61 16019 81
2488 96 7414 84 90 62 16134 18835
2539 4825 58 93 93 78 16469 19169
- 4945 7503 9858 12347 14317 16512 19269
59 8 9950 12459 2417039 94
5318 7703 10010 63 88 78 19313
21 58 10155 83 14443 17113 71
87 89 20107
93
-354
20609
i 74
20782
98
)84l
dochter naar zich c
met eenige ongerus
Wat bedoelt g
r- Iets heel natui
dat myn zoon
Weet ge
De oude gn
schoondochter
Heeft André u iets
Een donkere blos kwam
sanne. Z ijschudde het hoofd. v
Neen, dat is niet noodig. De natuur is me
dedeelzaam genoeg.
Een vreemde onzekerheid maakte zich van de
oude'gravin meester.
Hoe bedoelt ge dat, Susanne?
Heel eenvoudig, lieve mama. Wy leven
zoo geheel mee met de natuur, dat wy teekenen
kunnen verklaren, die voor anderen onbegrijpe
lijk zijn. Ik heb een ouden schaapherder op de
hoeve. Hy zal wel bijna negentig jaar zijn. Hij
is geheel blind. Maar als er een stier of een
geit in de kudde wordt gemist, dan is hy de
eerste, die het merkt. Hy is het ook, die mij
het eerst gezegd heeft, dat myn zoon ziek was
en mij heeft aangeraden de verre reis te on-
dememep.
De oude gn
Ge doet
zegt.
Susanne schubde het hoofd met den prachti-
gen haartooi en haar mooie oogen keken haar
schoonmoeder smeekend aan.
U moet hem niet voor dwaas uitmaken,
lieve mama. Hy is een vroom en goed man.
Zyn raadgevingen laat ik door myn biechtvader
onderzoeken en nauwgezet overwegen, voordat
ik ze ten uitvoer breng.
Gravin Marie Antoinette Oberwall frommel
de aan haar kraag.
Vindt ge niet, kindlief, dat ’t heel warm fn
myn kamer is?
Ik houd van warmte, maar als u het wilt
mama, zal ik het raam open doen.
Neen, neen, laat dat
De oude gravin legde haar glinsterende vin
gers op den zachten vollen schouder van haar
schoondochter.
Ik denk, dat.wy het mettertijd goed samen
zullen kunnen vinden.
Zeker, lieve mama, dat weet ik.
De beide vrouwen keken elkander aan en
glimlachten. De glimlach van de oude gravin
was byna verlegen.
Mendel kwa mbinnen met de mededeeling,
dat graaf Gerhard sliep, en de graaf mevrouw,
liet verzoeken hem nu niet wAkker te maken,
maar bij de oude gravin te blyven dineeren.
De groote, donkere oogen vulden zich met
tranen.
Goed. Ik zal wachten. Ik heb leeren wach
ten.
Mendel dekte, geholpen door den hof met
ter, de tafel. Om over iets anders te sprekt
vroeg de oude gravin, of de kamenier al l
gig was den koffer uit te pakken.
Ik heb in het geheel geen kamenier, zei
Susanne. Voor kameniers zijn onze dienstmeis
jes niet geschikt. Bij onsthuis maken wij geen
toilet.
Ik maak altijd toilet, ook als ik geheel
alleen ben, zei de gravin weer een beetje uTt
de hoogte.
Susanne knikte.
Ja toen ik binnenkwam, zag u er uit
als de heilige Barbara in onze parochiekerk.
Ik dorst u daarom ook niet omhelzen.
De oude vrouw glimlachte, blijkbaar volko
men tevreden gesteld.
58
-65
6716 91
74 9145
6839
»13 93
20 6917
22 81
23 7005
31 7
Vorige lyst stond 13656’*
OVERZICHT.
'Het met spanning verwachte antwoord van
Moeetafa Kemal Pacha op de voorstellen der
geallieerden, is ingekomen binnen den termijn
iraa 4Ö uur, die door generaal Harington, den
commandant der Britsche strijdkrachten aan
Iden Bosporus, als een soort van ultimatum aan
Ben Turkschen opperaonvoerder was gesteld
Het antwoord van Kemal Pacha is politiekhij
iftraagt van neutrale zónes geen kennis. Dat wil
■eggen: hij erkent ze niet. Niettemin doet hij
löe toezegging, dat hij zal pogen ^incidenten te
jrermijden. In de practijk merkt men daar in-
tasschen weinig van. De Turksche troepenaf-
feelingen, die de neutrale zóne zijn binnenge-
Brongen bij Erenkeuy,’ zijn met versterkingen
jppgenxkt naar het Noordoosten, blijkbaar met
J8e bedoeling, om den Britschen voorpost bij Ke-
hez af te snijden aldus meldt een Reuter-
bericht uit Konstantinopel, hetwelk verder me
dedeelt dat een Brilsche colonne, door artillerie
gesteund, uit Tsjanak is vertrokken, teneinde
>e Turksohe poging te stuiten.
Werd na de eerste invallen der Turken in
Is neutrale zóne als verzachtende omstandig
heid aangevoerd, dat op het tijdstip ervan de
fegeering te Angora nog geen kennis had kun-
hen nemen van de voorwaarden der geallieer
den, of de Turksche voorposten daarvan nog
keen bericht had kunnen doen geworden, thans
p deze, van geallieerde zijde veelvuldig gebe
lgde, dooddoener moeilijk meer vol te hou-
len. Het valt toch moeilijk om aan te nemen,
|ht er zulk een los verband zou bestaan tus-
l Ichen het hoofdkwartier van het Turksche le-
I *er en de voorhoede ervan, dat de bevelheb-
|ers van deze laatste niet op de hoogte had-
I len kunnen worden gebracht van dén wensch
I fcr’geallieerden dat, hangende de huidige on-
r JbAandelingen met Kemal, de neutrale zóne
I Itiet-zou worden geschonden. Aan op zich zelf
I staande ondernemingen van eigenmachtig
J fredende Turksche officieren, valt onder
I leze omstandigheden hoe langer hoe moeilij-
ler te denken.
Uit andere bron kwam dezer dagen het be-
richt, dat Kemal Pacha wel met de geallieer-
I len zou willen onderhandelen, doch van zijn
kant tevens de krijgs-operatiën zou willen voort-
letten, iets wat op zichzelf dwaasheid is en
raaraan de geallieerden dan ook nimmer zul-
en denken. De conferentie, welke men met
Cemal Pacha en andere belanghebbenden
renscht, moet zijn een „wapenstilstands-con-
erentie”. Men zou evenwel haast gaan geloo-
'en dat Kemal daar niet aan wil. Maar dan
i het ook niet mogelijk oriP„incidenten te voor
tornen". Wellicht zal Kemal Pacha trachten
i *t odium daarvan te leggen op de Brittenals
l ij geen neut: !t» zóne erkent, dan hebben de
I urken immei s even veel recht er te vertoeven
Is de Engelschen I En wanneer deze de Tlfr-
ten beletten voorwaarts te rukken op hun eigen
•nein, dan komen de „incidenten" voor hunne
Rekening. Zoo zou de zaak wel eens kunnen
I edraaid worden. Het is opvallend hoe Kemal
’acha onmiddellijk al een schuld op de Engel-
fchen wil ladenze hebben namelijk verschil-
ende verwoestingen aangericht.
En merkwaardig is, dat generaal Ha-
rington in een dadelijk aan Kemal Pacha toe
gezonden weder-antwoord deze verwoestingen
7711
20 101
84 102
86 58
93 62
314
81 1271
85
112
32
34
45
62
73
93
14 2S
20 73
71 4001
81 43
1803 48
53 49 6519
1977 94 38
2011 4185 61
36 4215 86
6689
112
13 22
40 82
43 441?
55 -
78
f 1000 3719 6511
400 2176 3787 4610 5116 10527
12947 14086 14566 18777 18941
200 284 9968 12488
100 517 585 1274 3591 5961 7581
12445 20448
eigen
12118141
7348 9733 12243
7414 84 90
58 93 93
12347 .-
8 9950 1245?
770310010
5810155
3002 5439 7865 10360
51 8022 10428
5728 8415 59 12764 92 17716199K
80 48 94 95 14921 79
3608 5932 53 10677 13027 87 89 201
55 8544 10708 13133 15098 17888
65 89 37 15156 17911
8612 10885 13228 15251 18036 203:
97 10909 30 89 46“"'"
110291339915402 75
7 11141 13438 69 88
11494 91 15512 18170
591173013555 54 18 201
J13 80 89 5118352
63 11884 13677 15623 18427
»58 12011 13795 15767 18598
- 9313891 87 18673
►102 94 15920 18715