UWS- EN* A
AMBACHT, BERKENWO
a. d. U„ OUDERKERK
Dit blad verschijnt dagelijks bé
FEUILLETON.
In den Maalstroom
Roman van
Bit ons Parlement
immer baataat uit 2 bladan.
EERSTE BLAD?"
r
UITDEN OMTREK
V 1B0B8
en
leek
45 71
54 1516
11
l
Iedere liefde, ook de reinste, heeft een trek
tem zelfzucht.
fortuin
cent, ereral
LIS. tart Za
zyn bovenlij
igen Gerhard
863 3088
972 3144
1049 350}
H
oog<
op
•en
«nu»
«M
«XM6
20145
120006
onge
stige
pijlei
stem
voor,
niste
Vc
ring,
naan
hoeft
van
1'
r
■rgeten, waar
‘heelen avond,
onverwachte
vangat, las
Taysen telegra
mes Roeckwitz
zij
Ertil
huist
zich
gedu
drie
ware
„L
M<
verb
de 1
ten
voor
respt
gerai
men
zelf
van
van dit
OLGA WOHLBRüCK.
Geautoriseerde vertaling van Mevrouw
Wessel ink—-van Rossom.
op de half verstikte opmer-
Oberwall. Allen keken naar
He
zekei
beho
over
eisdi
doen
tie
voor]
zekei
zen i
te w
mag,
tenzij
len
roep
tie, t
tie
vffes'
wijze
vrijh
baarl
roer.
Al
waar!
liep i
Merk
beek
vrees
tfculi
nendi
Het gold het ontwerp van «Mkustora vooo ai
aan
den 1
dat d
de hi
schal
brenj
geen
ook
aantr
tegen
meth
volen
ger 1
He
verze
andei
mr.
déér
als e
misst
A. P
kerin
stone
hij z
derz<
Mi
jong!
vens-
deele
nen
zouden ontgaan, bleek de Kamer al even het 1
igen geld.)
rflSK”’14
9329 14101 16845 20568
Later aflosbaar.
beurtenis, die hen hier vereenigde; hun woor
den hadden geen ander doel dan te doen ver-
geten,wat hen hier samengebracht had.
kenis hadden geschonken, sterker zelfs dan
alle traditie......
Weer werd een telegram binnengebracht.
De heer Roeckwitz stond op, zooals hy telkens
gedaan had en las luid en pathetisch, zonder
eerst naar de onderteekening te zien:
Verneem zooeven je huwelyk. Harteiykste
gelukwenschen. Als je kunt bezoek my aan
het Gardameer. Atelietr voor papa gereed.
Wacht hem hier.
TWEEDE KAMER.
Aan het werk. Regeling van
Xerkzaamhedcn. Het debuut van
«linister Van Swaay. Regeling
van het Levensverzekeringsbedrijf.
L Ce Kamer is weer aan het werk, al zal het niet
>ël lang duren. De bedoeling is toch, nog
fanigen vrijen tijd te nemen tusschen het thans
teezette bijeenzijn en de begrootingscampagne.
rHst begem met de inzwering van nieuwe leden,
milers voor Ministers, die als Kamerlid be-
ankt hadden, figuren, die nogal afstaken bij hen,
Ie ze vervangen. In vroeger jaren was de in
hering van een nieuw Parlementslid een plech-
gheld n de nieuweling verscheen in rok
ana had geen van de vier nieuwe parlemen-
«rifra zich in feestgewaad gestoken. Misschien
loden sommigen dit wel bijzonder „democra-
F De regeling van werkzaamheden liep vlot van
Mapei. De heer Van Braambeek zal weldra over
He tekorten bij de Spoorwegen mogen interpel-
{•eren, sheer on K. ter Laan's interpellatie over
het reglement op de krijgstucht werd bij de
Interpellaties ingeschreven, welke op den beken
pen „nader te bepalen dag" worden gehouden
in mr. Troelstra legde zich er bij neer, dat zijn
pterpellatie over,den pensioenaftrek voor bur
gerlijke ambtenaren bij de algemeené beschou-
'ringen over de Staatsbegrooting werd gevoegd.
Het debuut van minister Van Swaay als
Minister van Waterstaat is niet
(iül
XBONNEMENTSPRUSl P*r
mr Wartaal MO, par mak 9
Abcmmrctail worden dagalljka aaagwxam
M onaa ajantaa «n loepen, den boekhnndri
Ou. bureaux atpl dagaUitai geopend we
BedactloToL M*.
ivin had Mendel tweemaal op
en, omdat zy haar wyn wil-
-zoodoende had de oude dame
-hien van het goede te veel genoten, want
zoon prikkeWe haar he-
HURGERLIJKE STANih
HAASTRECHT.
GEBOREN: Willemina Matgrita, d. v. J.
D. van de® Heuvel en W. M. Schoonde rbefek.
ONDERTROUWD: I. W. Kemp en M. H.
Kuyf.
GETROUWD: G. van der Laan en J. Hol.
VLIST: Geen aangifte.
ADVERTENTIëN:
ongeveer de-
iheele bruiloft rnaak-
.Ji van een lijkdienst.
iun, ueve, mooie
misverstand -
kwestie van temperament. Dat
het gevoel te
Omstreken” te Gouda.
Veiling van 13 October 1922.
Chrysanten 1025 ct., Troschrysanten 4-~
10 ct., Primula 13—18 ct., Cyclamen 2540
ct., Cypres 46 ct, per stuk; Dahlia’s 10
35 ct., Rozen 1040 ct., Anjelieren 1020 ct.,
Heliantus 20 ct., Delphinium 58 ct. per10
stuks.
110 1110 4348
326 1419 4739
54 1516 5863 63 10342 1*3719
405 2621 5969 7726 10906 14029
Rfi 6309 811311486 14618
Het verheugde haar, dat het vreemde, vu
rige bloed, haar bloed, zich begon te roeren
by haar kleinzoon.
Je bent myn jongen! zei ze ostentatief
en groette haar kleinzoon met de hand.
Ernstig keken de gryze oogen van den
voormaligen diplomaat op de, als het ware
kunstmatig in elkaar gezette, van steenen
flonkerende vrouw in den rooden leunstoel,
met wie hy pas op lateren leeftijd tot een
dragelijke verhouding was gekomen. Moeder,
vrouw en zoon zaten aan <jeze tafel, levend,
grijpbaar, volgens ale wetten der natuur de
zijnen,— en toch vreemd aan het geslacht,
waaruit hij was ontsproten. Zoo vreemd, dat
zy er zich nooit geheel één mee gevoeld had
den; hun levens kwamen er mee samen en
weken weer af, gehoorzamend aan onverklaar
bare wetten, die hij niet beheerschen kon.
Deze vreemdeling had zyn geslacht in zich
opgenomen, vele, vele jaren lang reeds... al
in den tyd van zyn vader, wiens grootste ge
luk zyn vroege, roemrijke dood was. Het werk
te «fis een ontbindend vergif, dit vreemde
bloed; ’t was sterker dan de eeuwen, die aan
geslacht der Oberwalls aanzien en betèe--
jende roep tegenklonk, waafop hij met toe
dank tot dag had
lenfin een koort-
N.V. „DE TIJDGEEST”.
Trekking van 100 nummer» ten overstaan van
Notaris A G Mulle.
Vrijdag 13 Octobei 1922.
643J met f 90.» en premie van f 3„00.
Prijs van t 100 1243
1'rijzen van t 90.- ei<
1969 5372 6680 7608
2106 5462 7369 -
5070 5898 80
6650 8422 11993 15221 93 19764
7125 9416 12575 15655 17019 84
6987 1215 1869 6952 m 6957
wZi.698? °P’'l8' 2i S*?* «laat 3774"i
ontbreekt 1 iw1»’ 28 wrv.lt‘“8“ 8" «O
ganger tot naasting van den spoorweg van Zut-
phen langs Winterswijk naar de Pruisische gren-
ïen in de richting van Borken en van Bodiolt
Deze lijn van de Nederlandsch-Westfaalsche
Spoorweg-Maatschappij heeft zich in den loop
fier jarert belangrijk ontwikkeld.
De aanvankelijke vraagprijs beliep 5 millioen.
pe opbrengsten verminderden echter, vermoe-
lelijk doordat de concurrentie tusschen Holland-
;:he Spoor en Staatsspoor verviel en daarmee
akte de vraagprijs tot 3% millioen. De Regee-
1nga chtte dezén prijs verantwoord, de baten
iij naasting zekerder achtende dan de kans op
vermindering bij het op touw zetten van een
langdurige procedure.
Op deze gronden verdedigde ook de nieuwe
bondsman (die vlot sprak en gemakkelijker te
rdgen is dan zijn ambtsvoorganger) het voor
gestelde ontwerp. De Kamer vermocht hij ech
ter allerminst te overtuigen.
Mr. Marchant, aan wie zulk een taak is toe-
«ertrouwd, zette scherp uiteen, dat de Staat nog
niet „bijten" moest. De naasting was op den
grondslag van buitengewoon gunstige jaren be
mand, de maatschappij was reeds murw en zij
»ou zeker nog meer afslaan, wanneer men ge
pild oefende. Vandaar een motie om de be
raadslagingen te schorsen, met de bedoeling om
i^en beter tijdstip af te wachten. Voor het
bchrikbeeH van de baten, die inmiddels den
fot zoude
het j
langt
nemende moedeloosheid van dl
gewacht dat alles bracht he.
i -die hem anders alleen
zijn werkuren beving.
Niet hy iets buiten hem sprak en ju
belde zooals steeds iets buiten hem ge
schapen had zoodat hy blind en doof was
voor zyn omgeving, opging in het gevoel, dat
hem beheerschte.
Hij streek met zyn handen langs zyn lyf,
alsof hy de zakken van zyn werkkiel zocht^
trad van de tafel terug, stond wydbeens, zoo
als zyn gewoonte was, midden in de zaal, veer
krachtig, jong en gebiedend, met heerschzuch-
tige, groote bewegingen en stralende oogen,
die ergens heen keken, ver v^eg over de ge
zichten heen van deze menschen.
(Wordt vervolgd.)
HAASTRECHT.
Men verzoekt ons te melden dat vanaf 15
October de postbestelling op Zondag vervalt.
Er zal echter gelegenheid zyn om tusschen
9 en 9.15 correspondentie af te halen.
Gisterennacht is by den kleermaker L. in
gebroken. Toen niep tot de ontdekking ervan
kwam, bleek dat eenig geld werd vermist De
politie stelt een onderzoek in.
MARKÏBÊRÏCHTiËNÏ
«Nu dan Hij zette kalm zijn hoed op,
•Mn zijn donkerbruine, leeren handschoenen en
)treek even langs zijn jas. Zij vervolgde„Er
b namelijk eeri’ brief gekomen. Een ihijnheer
ton Glidiën en zijn vrouw willen hier voor acht 1
Hagen komenzij vragen of er twee kamera
«rij zijn. Ik geloof, dat je een paar jaar geleden
Nj hen bent geweest
Zij brak haar zin af en voegde er toen spot
tend aan toe: „Het was nu juist geen winstge
vende reis."
Weer streek hij langs zijn jas, maar lang-
■m», alsof hij iets onder Het fijne laken zocht
Dp haat spottenden toon sloeg hij geen acht.
„Wanneer willen zij komen T vroeg hij.
Undone t'en Teer^en riagen. De brief ia uit
„Uk Mentbne zoo .1*
Hf had sedert dien dag niet veel meer van
ven Glidito's gehoord. Zoodra de toeetand
fo adfahe* roa Ofidu. het toeetoo^ «M
Vorstin Sukewitsch.
Roeckwitz schraapte zyn keel, kuchte, zou
den naarn graag weer ingeslikt hebben en zet
te een zeer verbluft gezicht De stilte aan ta
fel werd drukkend.
Hörselkamp4 werd bleek tot aan zyn lippen
en strekte zyn hand uit:
Waar Gardameer
Toen hield hy het telegram in de hand en
staarde op de woorden.
Lou was opgesprongen.
Wat scheelt er aan, Loü? vroeg Gerhard.
Zy sloeg geen acht op hem, zy lette op
niemand. Den eenigen naam, die hier niet ge-
i, uoemd had mogen worden de heer Roeck
witz had hem in zyn onhandigen ijver als een
fanfare uitgebazuind. En haar vader leed sig gejaagde stemming,
moest dubbel lyden, hier in dit huis. Zij boog in zijn werkuren bevinj
zich over hem heen, haar bruidssluier omhul-
de hem, onttrok hem aan de oogen der ande
ren.
Suzanne Oberwall, die eerst met kloppend
liavt had gezeten, vouwde haar handen. ZQ
had zulk een vroom, mooi gezicht op dit
oogenblik, dat dominee Taysen door een groo
te ontroering werd aangegrepen.
Lieve mynheer Hörselkamp niet waar
als uw vrouw u roept *op een dag als
deze dan kunt u niet neen zeggen ,niet
waar u kunt het niet?!
Suzanne! Wat beteekent dat?
Niemand lette
king van graaf
Hörselkamp.
Hy had het warm gekregen onder den wa-
zigen bruidssluier van zyn dochter.
En hy duwde haar van zich af, heel zacht,
met warme, bevende handen. Zijn neusvleu
gels beefden, zyn~ fijne, vermetel gewelfde
lippen trilden. Het'leek wel een lach. Inge
houden jong, verlegen en overmoedig.
U zult niet neen zeggen, beste mynheer
Hörselkamp, drong de volle, weeke stem aan.
Suzanne Oberwall hield hem bezwerend haar
handen voor. En hy greep over tie tafel deze
handen en drukte ze aan zyn heete lippen.
Ik denk er immers niet aan, lieve, mooie
vrouw. Alles was maar een misverstand Coöperatieve Kweekersverwnigtag „Gouda
een dwaze kwestie van temTW”-aTno’'+ -
heeft in het geheel niets met
maken nietwaar?
Hörselkamp had volkomen vei
hy was. De opwinding van den gel
de verschillende wijnsoorten, het
telegram van zyn vrouw, waaruit hem de ver-
Gerhard, dien de vurige wyn uit den kel
der van zyn vader en de onafgebroken geluk
zaligheid van zyn moeder het bloed hadden
verhit, zoodat hy de ijzige koelheid niet op
merkte, die uitging van de beide vaders, troK
den arm van Lou door den zijnjen, fluisterde
haar verliefde, vurige woorden in het oor, als
een jong student, die den eersten kus van
zijn meisje wacht; hy ging zich zelfs in la
chenden overmoed te buiten aan spot op de
„oude heeren", die, al waren zy het dan ook
niet eens in de keus hunner kinderen, het toch
waren in hun bewondering voor Rodin.
Het verdriette hem, dat zij zoo terughou
dend bleef, en verlegen zyn blik ontweek. En
hü trok haar als een ongemanierden jongen
aan haar sluier.
Zeg eens, kleine Pruis, zeg jy koude...
Mémère, die de zacht gesproken woorden
had opgevangen, lachte zy lachte heel zacht
goedhartig, met eenig verwyt in de mooie,
oOgen. Zy fluisterde haar schoonmoe
der de woonden in het oor, waarop de oud^
gravin behaaglijk achterover leunde in haar
stoel en luider dan beslist noodig was, zei:
De jongen gaat vooruit.
Wat zegt u, mama? vroeg graaf André
argeloos.
De oude grai_
haar hand, geslagen
de wegnemen, en
misse!' o__
de koelheid van haar
den meer dan anders.
Het is met het bloed als met den wjjn.
Wie wijn vermengt óf bloed die weet niet,
wat daaruit ontstaat.
Zy wees naar haar kleinzoon en lachte haar
zoon boosaardig toe.
Wat is de jongen na zijn ziekte opge
knapt, fluisterde de heer Roeckwitz'zyn ouden
vriend ih en hy streek melancholiek over zijn
witten knevel.
Zyn dames waren in Wildbad. Het huweiyk
van Gerhard met de kleine Hörselkamp mede
aanzien dat kon men niet van haar ver
langen. En als zy zouden zien, wat een ro-
buste kerel de jongen was geworden. Jam
mer van het geslacht, dacht de goede Roeck
witz en zuchtte. Want de kleine Hörselkamp
een heel aardig poppetje, maar als stam
moeder neen.
Graaf André Oberwall had
zelfde gedachten. Deze gehc^L
te t>p hem meer den indruk
Zyn geheele geslacht begroef hy op dezen
dag.
Onder het verwisselen der ringen klemde hy
zyn lippen vast op elkaar.
Hörselkamp beet zich op zyn bovenlip. Hy
had plotselihg weer wat tegen Gerhard Ober-
wall. Iets, dat hy zich niet kon verklaren. Dat
gebaar, alsof ’t de natuurlykste zaak ter we
reld was, waarmede hy Lou's hand greep, er
gerde hem. En dat men by de geheele ge
schiedenis gladweg over hem heenliep. Hy
zou honderdmaal neen hebben kunnen zeggen,
■taen zou toch niet naar hem hebben geluis
terd. Maar nu moest hy hier zitten als een
vogelverschrikker, als een figurant. De vader.
Ook wat mpois! Hörselkamp ja dat was
iemand. Maar de vader Een heer in rok,
die na den dominee de bruid het eerst mocht
gelukwenschen.
Wat was er van den vader als hoofd van
het gezin overgebleven? Waar was het va
derhuis zelf gebleven? Een heer in rok, wien
Lou de hand kuste, een heer in rok, wien Lou
beide armen om den hals legde en: „Papa
lieve papa”, toefluisterde.
Uit de andere kamer klonk een zacht ge
ween. Daar was de oude Seraphine heel stil
binnen gegaan in haar beste kleeren. Heel
stil en bescheiden zy, die zoo vaak vader
en moeder had moeten vervangen. In de dienst
bodenkamer mocht zy van den zoeten wijn
drinken en vdn den koek eten, die daar voor
de dienstboden was neergezet. Maar de heer
in rok zat tegenover het bruidspaar aan de
tafel en moest zich stilhouden, toen de domi-
,nee van de vaderlijke liefde sprak.
Hy had zyn meisje zelfs geen huwelijks
geschenk kunnen geven. Als een arme
schooier stond hy daar met zijn grooten
naam, dien men liefst niet noemde in de trot-
sche, aanzienlijke huizen, waar de beroemd
heid, hoe groot ook, nooit de onberispelijkheid
kon vervangen.
Roeckwitz, die zich, by zulke gelegenheden
altijd een beetje als ceremoniemeester voelde,
nam de binnenkomende telegrammen in ont-
ze overluid en pathetisch voor,
jrafeerde uit New-York. De da-
vz zonden uit Wildbad dé „harte-
lijke wenschen voor het lieve jonge paar’’. De
naaste vrienden van graaf André Oberwall
telegrafeerden en eenige kennissen van Ger
hard uit den laatsten tyd, kameraden vah zijn
roeipartijen en schermlessen. Tot de uitgaan
de wereld was het bericht nog niet doorge
drongen.
Suzanne Oberwall zei telkens: „O, hoe be
minnelijk!" en drukte stilletjes de hand van
haar zoon.
Ben je gelukkig, lieveling?
De oude gravin trommelde met de vingers
op de tafel, hield haar hoof£l scheef, vroeg
naar den naam van den afzender. Meestal zei
Ken ik niet, trók een ronden rug en
haar zoon met fonkelende oogen giftig aan.
Dat was toch geen bruiloft. Al kon men
niet pronken met de stiefdochter van vorstin
Sukewitsch zoo ongemerkt kon men de ge-
lieurtenis toch ook niet voorbij laten gaan.
Ten slotte zat zij zelfs aan het einde der ta
fel. Zij Marie Antoinette, gravin Oberwall.
En zij was toch iemand graaf André Oberdgn goedhartig,
wall neeg echter maar steeds dankend het’ donkere oogen.
hoofd met het koude lachje, dat hem als een
pantser beschermde, ’t Leek wel, of het bij
zondere van dezen avond hem geheel voorbij
ging. Hem doormaken meer wilde hy niet.
Meer wilde ook Hörselkamp niet. En deze
beide vaders in onberispelijken rok, met de
smalle, witte, correct gestrikte das over het
blauwachtig, witte overhemd die slechts
door de breedte van de feesttafel, innerlijk
door werelden gescheiden waren, deze beide
mannen, die door uiterlijke omstandigheden
aan elkaar waren opgedrongen en beiden le
den onder de tegenwoordigheid van den an
der, voelden het drukkende van dit tafeluur
als denzelfdey looden last.
Zij spraken beleefd, oppervlakkig over din
gen, die in geen verband stonden met de ge-