UWS- EN* A AMBACHT, BERKENWO a. d. U„ OUDERKERK Dit blad verschijnt dagelijks bé FEUILLETON. In den Maalstroom Roman van Bit ons Parlement immer baataat uit 2 bladan. EERSTE BLAD?" r UITDEN OMTREK V 1B0B8 en leek 45 71 54 1516 11 l Iedere liefde, ook de reinste, heeft een trek tem zelfzucht. fortuin cent, ereral LIS. tart Za zyn bovenlij igen Gerhard 863 3088 972 3144 1049 350} H oog< op •en «nu» «M «XM6 20145 120006 onge stige pijlei stem voor, niste Vc ring, naan hoeft van 1' r ■rgeten, waar ‘heelen avond, onverwachte vangat, las Taysen telegra mes Roeckwitz zij Ertil huist zich gedu drie ware „L M< verb de 1 ten voor respt gerai men zelf van van dit OLGA WOHLBRüCK. Geautoriseerde vertaling van Mevrouw Wessel ink—-van Rossom. op de half verstikte opmer- Oberwall. Allen keken naar He zekei beho over eisdi doen tie voor] zekei zen i te w mag, tenzij len roep tie, t tie vffes' wijze vrijh baarl roer. Al waar! liep i Merk beek vrees tfculi nendi Het gold het ontwerp van «Mkustora vooo ai aan den 1 dat d de hi schal brenj geen ook aantr tegen meth volen ger 1 He verze andei mr. déér als e misst A. P kerin stone hij z derz< Mi jong! vens- deele nen zouden ontgaan, bleek de Kamer al even het 1 igen geld.) rflSK”’14 9329 14101 16845 20568 Later aflosbaar. beurtenis, die hen hier vereenigde; hun woor den hadden geen ander doel dan te doen ver- geten,wat hen hier samengebracht had. kenis hadden geschonken, sterker zelfs dan alle traditie...... Weer werd een telegram binnengebracht. De heer Roeckwitz stond op, zooals hy telkens gedaan had en las luid en pathetisch, zonder eerst naar de onderteekening te zien: Verneem zooeven je huwelyk. Harteiykste gelukwenschen. Als je kunt bezoek my aan het Gardameer. Atelietr voor papa gereed. Wacht hem hier. TWEEDE KAMER. Aan het werk. Regeling van Xerkzaamhedcn. Het debuut van «linister Van Swaay. Regeling van het Levensverzekeringsbedrijf. L Ce Kamer is weer aan het werk, al zal het niet >ël lang duren. De bedoeling is toch, nog fanigen vrijen tijd te nemen tusschen het thans teezette bijeenzijn en de begrootingscampagne. rHst begem met de inzwering van nieuwe leden, milers voor Ministers, die als Kamerlid be- ankt hadden, figuren, die nogal afstaken bij hen, Ie ze vervangen. In vroeger jaren was de in hering van een nieuw Parlementslid een plech- gheld n de nieuweling verscheen in rok ana had geen van de vier nieuwe parlemen- «rifra zich in feestgewaad gestoken. Misschien loden sommigen dit wel bijzonder „democra- F De regeling van werkzaamheden liep vlot van Mapei. De heer Van Braambeek zal weldra over He tekorten bij de Spoorwegen mogen interpel- {•eren, sheer on K. ter Laan's interpellatie over het reglement op de krijgstucht werd bij de Interpellaties ingeschreven, welke op den beken pen „nader te bepalen dag" worden gehouden in mr. Troelstra legde zich er bij neer, dat zijn pterpellatie over,den pensioenaftrek voor bur gerlijke ambtenaren bij de algemeené beschou- 'ringen over de Staatsbegrooting werd gevoegd. Het debuut van minister Van Swaay als Minister van Waterstaat is niet (iül XBONNEMENTSPRUSl P*r mr Wartaal MO, par mak 9 Abcmmrctail worden dagalljka aaagwxam M onaa ajantaa «n loepen, den boekhnndri Ou. bureaux atpl dagaUitai geopend we BedactloToL M*. ivin had Mendel tweemaal op en, omdat zy haar wyn wil- -zoodoende had de oude dame -hien van het goede te veel genoten, want zoon prikkeWe haar he- HURGERLIJKE STANih HAASTRECHT. GEBOREN: Willemina Matgrita, d. v. J. D. van de® Heuvel en W. M. Schoonde rbefek. ONDERTROUWD: I. W. Kemp en M. H. Kuyf. GETROUWD: G. van der Laan en J. Hol. VLIST: Geen aangifte. ADVERTENTIëN: ongeveer de- iheele bruiloft rnaak- .Ji van een lijkdienst. iun, ueve, mooie misverstand - kwestie van temperament. Dat het gevoel te Omstreken” te Gouda. Veiling van 13 October 1922. Chrysanten 1025 ct., Troschrysanten 4-~ 10 ct., Primula 13—18 ct., Cyclamen 2540 ct., Cypres 46 ct, per stuk; Dahlia’s 10 35 ct., Rozen 1040 ct., Anjelieren 1020 ct., Heliantus 20 ct., Delphinium 58 ct. per10 stuks. 110 1110 4348 326 1419 4739 54 1516 5863 63 10342 1*3719 405 2621 5969 7726 10906 14029 Rfi 6309 811311486 14618 Het verheugde haar, dat het vreemde, vu rige bloed, haar bloed, zich begon te roeren by haar kleinzoon. Je bent myn jongen! zei ze ostentatief en groette haar kleinzoon met de hand. Ernstig keken de gryze oogen van den voormaligen diplomaat op de, als het ware kunstmatig in elkaar gezette, van steenen flonkerende vrouw in den rooden leunstoel, met wie hy pas op lateren leeftijd tot een dragelijke verhouding was gekomen. Moeder, vrouw en zoon zaten aan <jeze tafel, levend, grijpbaar, volgens ale wetten der natuur de zijnen,— en toch vreemd aan het geslacht, waaruit hij was ontsproten. Zoo vreemd, dat zy er zich nooit geheel één mee gevoeld had den; hun levens kwamen er mee samen en weken weer af, gehoorzamend aan onverklaar bare wetten, die hij niet beheerschen kon. Deze vreemdeling had zyn geslacht in zich opgenomen, vele, vele jaren lang reeds... al in den tyd van zyn vader, wiens grootste ge luk zyn vroege, roemrijke dood was. Het werk te «fis een ontbindend vergif, dit vreemde bloed; ’t was sterker dan de eeuwen, die aan geslacht der Oberwalls aanzien en betèe-- jende roep tegenklonk, waafop hij met toe dank tot dag had lenfin een koort- N.V. „DE TIJDGEEST”. Trekking van 100 nummer» ten overstaan van Notaris A G Mulle. Vrijdag 13 Octobei 1922. 643J met f 90.» en premie van f 3„00. Prijs van t 100 1243 1'rijzen van t 90.- ei< 1969 5372 6680 7608 2106 5462 7369 - 5070 5898 80 6650 8422 11993 15221 93 19764 7125 9416 12575 15655 17019 84 6987 1215 1869 6952 m 6957 wZi.698? °P’'l8' 2i S*?* «laat 3774"i ontbreekt 1 iw1»’ 28 wrv.lt‘“8“ 8" «O ganger tot naasting van den spoorweg van Zut- phen langs Winterswijk naar de Pruisische gren- ïen in de richting van Borken en van Bodiolt Deze lijn van de Nederlandsch-Westfaalsche Spoorweg-Maatschappij heeft zich in den loop fier jarert belangrijk ontwikkeld. De aanvankelijke vraagprijs beliep 5 millioen. pe opbrengsten verminderden echter, vermoe- lelijk doordat de concurrentie tusschen Holland- ;:he Spoor en Staatsspoor verviel en daarmee akte de vraagprijs tot 3% millioen. De Regee- 1nga chtte dezén prijs verantwoord, de baten iij naasting zekerder achtende dan de kans op vermindering bij het op touw zetten van een langdurige procedure. Op deze gronden verdedigde ook de nieuwe bondsman (die vlot sprak en gemakkelijker te rdgen is dan zijn ambtsvoorganger) het voor gestelde ontwerp. De Kamer vermocht hij ech ter allerminst te overtuigen. Mr. Marchant, aan wie zulk een taak is toe- «ertrouwd, zette scherp uiteen, dat de Staat nog niet „bijten" moest. De naasting was op den grondslag van buitengewoon gunstige jaren be mand, de maatschappij was reeds murw en zij »ou zeker nog meer afslaan, wanneer men ge pild oefende. Vandaar een motie om de be raadslagingen te schorsen, met de bedoeling om i^en beter tijdstip af te wachten. Voor het bchrikbeeH van de baten, die inmiddels den fot zoude het j langt nemende moedeloosheid van dl gewacht dat alles bracht he. i -die hem anders alleen zijn werkuren beving. Niet hy iets buiten hem sprak en ju belde zooals steeds iets buiten hem ge schapen had zoodat hy blind en doof was voor zyn omgeving, opging in het gevoel, dat hem beheerschte. Hij streek met zyn handen langs zyn lyf, alsof hy de zakken van zyn werkkiel zocht^ trad van de tafel terug, stond wydbeens, zoo als zyn gewoonte was, midden in de zaal, veer krachtig, jong en gebiedend, met heerschzuch- tige, groote bewegingen en stralende oogen, die ergens heen keken, ver v^eg over de ge zichten heen van deze menschen. (Wordt vervolgd.) HAASTRECHT. Men verzoekt ons te melden dat vanaf 15 October de postbestelling op Zondag vervalt. Er zal echter gelegenheid zyn om tusschen 9 en 9.15 correspondentie af te halen. Gisterennacht is by den kleermaker L. in gebroken. Toen niep tot de ontdekking ervan kwam, bleek dat eenig geld werd vermist De politie stelt een onderzoek in. MARKÏBÊRÏCHTiËNÏ «Nu dan Hij zette kalm zijn hoed op, •Mn zijn donkerbruine, leeren handschoenen en )treek even langs zijn jas. Zij vervolgde„Er b namelijk eeri’ brief gekomen. Een ihijnheer ton Glidiën en zijn vrouw willen hier voor acht 1 Hagen komenzij vragen of er twee kamera «rij zijn. Ik geloof, dat je een paar jaar geleden Nj hen bent geweest Zij brak haar zin af en voegde er toen spot tend aan toe: „Het was nu juist geen winstge vende reis." Weer streek hij langs zijn jas, maar lang- ■m», alsof hij iets onder Het fijne laken zocht Dp haat spottenden toon sloeg hij geen acht. „Wanneer willen zij komen T vroeg hij. Undone t'en Teer^en riagen. De brief ia uit „Uk Mentbne zoo .1* Hf had sedert dien dag niet veel meer van ven Glidito's gehoord. Zoodra de toeetand fo adfahe* roa Ofidu. het toeetoo^ «M Vorstin Sukewitsch. Roeckwitz schraapte zyn keel, kuchte, zou den naarn graag weer ingeslikt hebben en zet te een zeer verbluft gezicht De stilte aan ta fel werd drukkend. Hörselkamp4 werd bleek tot aan zyn lippen en strekte zyn hand uit: Waar Gardameer Toen hield hy het telegram in de hand en staarde op de woorden. Lou was opgesprongen. Wat scheelt er aan, Loü? vroeg Gerhard. Zy sloeg geen acht op hem, zy lette op niemand. Den eenigen naam, die hier niet ge- i, uoemd had mogen worden de heer Roeck witz had hem in zyn onhandigen ijver als een fanfare uitgebazuind. En haar vader leed sig gejaagde stemming, moest dubbel lyden, hier in dit huis. Zij boog in zijn werkuren bevinj zich over hem heen, haar bruidssluier omhul- de hem, onttrok hem aan de oogen der ande ren. Suzanne Oberwall, die eerst met kloppend liavt had gezeten, vouwde haar handen. ZQ had zulk een vroom, mooi gezicht op dit oogenblik, dat dominee Taysen door een groo te ontroering werd aangegrepen. Lieve mynheer Hörselkamp niet waar als uw vrouw u roept *op een dag als deze dan kunt u niet neen zeggen ,niet waar u kunt het niet?! Suzanne! Wat beteekent dat? Niemand lette king van graaf Hörselkamp. Hy had het warm gekregen onder den wa- zigen bruidssluier van zyn dochter. En hy duwde haar van zich af, heel zacht, met warme, bevende handen. Zijn neusvleu gels beefden, zyn~ fijne, vermetel gewelfde lippen trilden. Het'leek wel een lach. Inge houden jong, verlegen en overmoedig. U zult niet neen zeggen, beste mynheer Hörselkamp, drong de volle, weeke stem aan. Suzanne Oberwall hield hem bezwerend haar handen voor. En hy greep over tie tafel deze handen en drukte ze aan zyn heete lippen. Ik denk er immers niet aan, lieve, mooie vrouw. Alles was maar een misverstand Coöperatieve Kweekersverwnigtag „Gouda een dwaze kwestie van temTW”-aTno’'+ - heeft in het geheel niets met maken nietwaar? Hörselkamp had volkomen vei hy was. De opwinding van den gel de verschillende wijnsoorten, het telegram van zyn vrouw, waaruit hem de ver- Gerhard, dien de vurige wyn uit den kel der van zyn vader en de onafgebroken geluk zaligheid van zyn moeder het bloed hadden verhit, zoodat hy de ijzige koelheid niet op merkte, die uitging van de beide vaders, troK den arm van Lou door den zijnjen, fluisterde haar verliefde, vurige woorden in het oor, als een jong student, die den eersten kus van zijn meisje wacht; hy ging zich zelfs in la chenden overmoed te buiten aan spot op de „oude heeren", die, al waren zy het dan ook niet eens in de keus hunner kinderen, het toch waren in hun bewondering voor Rodin. Het verdriette hem, dat zij zoo terughou dend bleef, en verlegen zyn blik ontweek. En hü trok haar als een ongemanierden jongen aan haar sluier. Zeg eens, kleine Pruis, zeg jy koude... Mémère, die de zacht gesproken woorden had opgevangen, lachte zy lachte heel zacht goedhartig, met eenig verwyt in de mooie, oOgen. Zy fluisterde haar schoonmoe der de woonden in het oor, waarop de oud^ gravin behaaglijk achterover leunde in haar stoel en luider dan beslist noodig was, zei: De jongen gaat vooruit. Wat zegt u, mama? vroeg graaf André argeloos. De oude grai_ haar hand, geslagen de wegnemen, en misse!' o__ de koelheid van haar den meer dan anders. Het is met het bloed als met den wjjn. Wie wijn vermengt óf bloed die weet niet, wat daaruit ontstaat. Zy wees naar haar kleinzoon en lachte haar zoon boosaardig toe. Wat is de jongen na zijn ziekte opge knapt, fluisterde de heer Roeckwitz'zyn ouden vriend ih en hy streek melancholiek over zijn witten knevel. Zyn dames waren in Wildbad. Het huweiyk van Gerhard met de kleine Hörselkamp mede aanzien dat kon men niet van haar ver langen. En als zy zouden zien, wat een ro- buste kerel de jongen was geworden. Jam mer van het geslacht, dacht de goede Roeck witz en zuchtte. Want de kleine Hörselkamp een heel aardig poppetje, maar als stam moeder neen. Graaf André Oberwall had zelfde gedachten. Deze gehc^L te t>p hem meer den indruk Zyn geheele geslacht begroef hy op dezen dag. Onder het verwisselen der ringen klemde hy zyn lippen vast op elkaar. Hörselkamp beet zich op zyn bovenlip. Hy had plotselihg weer wat tegen Gerhard Ober- wall. Iets, dat hy zich niet kon verklaren. Dat gebaar, alsof ’t de natuurlykste zaak ter we reld was, waarmede hy Lou's hand greep, er gerde hem. En dat men by de geheele ge schiedenis gladweg over hem heenliep. Hy zou honderdmaal neen hebben kunnen zeggen, ■taen zou toch niet naar hem hebben geluis terd. Maar nu moest hy hier zitten als een vogelverschrikker, als een figurant. De vader. Ook wat mpois! Hörselkamp ja dat was iemand. Maar de vader Een heer in rok, die na den dominee de bruid het eerst mocht gelukwenschen. Wat was er van den vader als hoofd van het gezin overgebleven? Waar was het va derhuis zelf gebleven? Een heer in rok, wien Lou de hand kuste, een heer in rok, wien Lou beide armen om den hals legde en: „Papa lieve papa”, toefluisterde. Uit de andere kamer klonk een zacht ge ween. Daar was de oude Seraphine heel stil binnen gegaan in haar beste kleeren. Heel stil en bescheiden zy, die zoo vaak vader en moeder had moeten vervangen. In de dienst bodenkamer mocht zy van den zoeten wijn drinken en vdn den koek eten, die daar voor de dienstboden was neergezet. Maar de heer in rok zat tegenover het bruidspaar aan de tafel en moest zich stilhouden, toen de domi- ,nee van de vaderlijke liefde sprak. Hy had zyn meisje zelfs geen huwelijks geschenk kunnen geven. Als een arme schooier stond hy daar met zijn grooten naam, dien men liefst niet noemde in de trot- sche, aanzienlijke huizen, waar de beroemd heid, hoe groot ook, nooit de onberispelijkheid kon vervangen. Roeckwitz, die zich, by zulke gelegenheden altijd een beetje als ceremoniemeester voelde, nam de binnenkomende telegrammen in ont- ze overluid en pathetisch voor, jrafeerde uit New-York. De da- vz zonden uit Wildbad dé „harte- lijke wenschen voor het lieve jonge paar’’. De naaste vrienden van graaf André Oberwall telegrafeerden en eenige kennissen van Ger hard uit den laatsten tyd, kameraden vah zijn roeipartijen en schermlessen. Tot de uitgaan de wereld was het bericht nog niet doorge drongen. Suzanne Oberwall zei telkens: „O, hoe be minnelijk!" en drukte stilletjes de hand van haar zoon. Ben je gelukkig, lieveling? De oude gravin trommelde met de vingers op de tafel, hield haar hoof£l scheef, vroeg naar den naam van den afzender. Meestal zei Ken ik niet, trók een ronden rug en haar zoon met fonkelende oogen giftig aan. Dat was toch geen bruiloft. Al kon men niet pronken met de stiefdochter van vorstin Sukewitsch zoo ongemerkt kon men de ge- lieurtenis toch ook niet voorbij laten gaan. Ten slotte zat zij zelfs aan het einde der ta fel. Zij Marie Antoinette, gravin Oberwall. En zij was toch iemand graaf André Oberdgn goedhartig, wall neeg echter maar steeds dankend het’ donkere oogen. hoofd met het koude lachje, dat hem als een pantser beschermde, ’t Leek wel, of het bij zondere van dezen avond hem geheel voorbij ging. Hem doormaken meer wilde hy niet. Meer wilde ook Hörselkamp niet. En deze beide vaders in onberispelijken rok, met de smalle, witte, correct gestrikte das over het blauwachtig, witte overhemd die slechts door de breedte van de feesttafel, innerlijk door werelden gescheiden waren, deze beide mannen, die door uiterlijke omstandigheden aan elkaar waren opgedrongen en beiden le den onder de tegenwoordigheid van den an der, voelden het drukkende van dit tafeluur als denzelfdey looden last. Zij spraken beleefd, oppervlakkig over din gen, die in geen verband stonden met de ge-

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1922 | | pagina 4