I Tuiten land. 1SÖÖ2 Dit blad verschijnt dagelijks be FEUILLETON. rw In den Maalstroom 'W 7633 85 46 90 ,71? •1$ 2 3 2 NV. „DE TIJDGEEST' rrekklnp van 500 nummers een overstaan van Notaris A. G. Muite J18 S “Ji 1 ADVBRTBNTIëNi 9098 73 84 53 73 96 wi zoo. i gehoord had, het „vereerde ze i- Dt te vc dat 2 rijks! parte heid, nanc tijen, zetel onbe niste den, dan wel i genu de nu toch steur Roman van OLGA WOHLBRüCK. Geautoriseerde vertaling van Mevruuw Wesselink—van Rossum. 22 it 77 93 13116 10206 GOT tfeüWS- EN A (GAMBACHT, BERKENWO IK a. <L U.. OUDERKERK 4939 u_, - 83 7104 10510 96 58 18 81 57 1350 58 7884 10905 7~: 13 19 11( 47 51 som... 8211! 8136 11< 68 “243 47 20813 83 3/ 18606 99 55 20900 96 l> 16716 41 55 74 62 16224 18867 82 12602 22 40 67 -75 7901 14 12710 13 57 12807 >1063 50 14507 75 79 51 51 16904 11161 70 79 79 65 71 14669 17019 11262 12^68'“““ 11329 13027 11438 46 «512 49 60 79 2684 57 94 95 2720 98 39 503 77 5? 64 88 95 628 93 732 814 32 72 331_ 73 3463 95 66 991 3731 1013 92 55 97 1106 3808 89 scho kenC de f schij min den eens zees deze voor zijde won vred de f maa vens vise! dooi de r zulle trale tulaf cipe, haaf' zulle betn de ca ré die 5 kije zond king het ceert den. hebb op d Curz milit b.v. vrijw alliee mino zoud ailie< Chici vergt al liet oorlc geall ding Grie] de T Int Heen op n zet c „M geste vijf* koop ga ei 't o< moet arme met F’i Iade open „M hul pl ik - besta best dwaz uw 1 Ze bren» De „G dede doeli allee) en o! mevr maai wat huiie vrou brenf mevi doelt D. licht elkai Gich( 90 1803 2111 2204 83 2339 41 63 ABONNEMENTSPRIJS» per kwartaal per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal franco per post per kwartaal 8.15, met Z01 Abonnementen worden dagelijks aangenom jjj onze agenten en loopers, den boekhandel Onze bureaux zijn dagelijks geopend vat Redactie TeL 64*. schudde het hoofd en Plannen, die niet uitgevoerd worden, ver lammen onzen wil 5083 5114 7- 28 71 33 94 5242 81 97 5485 98 86 2836 5527 2920 5606 3014 42 59 88 3110 79 67 -- ^Doodgraver”, zoo noemde hij haar man! Rx> werd hij misschien ook werkelijk in de kli- ■Wc genoemd en iedereen droeg den scheld- *'Mra naar buiten, noemde hem verder, onder lijnde den grond onder zijn voeten, de repu tetie, het dagelijksch brood, waardeering, be dekking I Geen geluid kwam achter de brand- kest vandaan. i En het was goed zoo. Als ze het nu gehoord had, het „vereerde ►evrouw,” zou ze zich niet hebben kunnen v»diouden, zelfs niet in 't bijzijn van die infame geniepige afperster. De vrouw snikte luid en droog in haar zak- rDat ig allemaal onzin, wat u zegt V^uwMijn man slaat ver boven al die •talie praatjes verheven, boven alle verdacht- jteakiiigen Hier is een telegram lees het |*M«eer u wilt.... Hij is naar een Groothertog liepen, geloof me.” «Mr gedachten raak'en in de war. Wat ging let telegram die vrouw aan? Was het niet *®*®t>ig, daarover te spreken? schoof de brieven pen heen en weer. De begon te lachen. Woensdag 22 November 1922. Pr<js van 1 1500 10318 17425 400 13203 200 ’4414 100 8894 10428 11219 16947 Prijzen van f 90 (eigen geld.) 48 2412 ------ 59 73 126 91 49 2512 214 47 97 447 lyk is hy ais een kind, dat van jou zyn le ven ontvangt. Een teere blos steeg Lou naar de slapen, een droomerig lachje gleed langs haar trek ken. Zij geloofde de vurige hartstochteiyke woorden, die, naar het haar toescheen, van Gerhard zelf kwamen, die haar verzoenden met alles, wat haai- soms zoo zonderling en vreemd in hem had geleken. Zij was bereid alle schuld op zich te nemen van de vervreem ding, die zy dagelijks meer voelde. Kom lieveling, laat dien dommen brief. Bederf je mooie oogen niet. Ik zal je nu naar bed brengen als vroeger zqoals in Ber lijn, weet je het nog? Zoo En Lou liet zich door haar naar het groote, öreede bed der Vidals brengen, liet haar blond haar tot een vlecht maken, liet het naar la vendel geurende laken over zich heen sprei den, liet zich de oogen kussen en de haren streelen. En als je zoolang wy den vreemden gast hebben niet naar beneden wilt komen... dan, lieveling, zullen wij niet boos op je zyn. Ik zal Gerhard zeggen, dat hy je wensch res- pecteeren moet. Het zijn maar twee dagen. Maak je daarover n et bezorgd. Onze gast be hoeft in het geheel niet te weten, dat je er bent of wy zeggen hem, dat je niet heel goed bent. Een jonge vrouw hy zal dat be grijpen... Zy lachte weer haar oud, zacht, moederlijk lachje en gaf Lou zelfs geen tyd om te ant woorden. Zoo, lieveling en nu stuur ik je je man. Slaap niet dadelijk in, hoor hy zal bly zijn, als je vroolyk en opgewekt bent. Ik zal je nog wat wyn boven sturen en biscuits. En zij glipte de deur uit Het was moeilijk voor Lou aan het vreem de land te gewennen. 'Dat wist Suzanne. Zy dacht aan Engeland. Als haar man destijds een jonge, verliefde jongeman was geweest, hoe anders zou alles dan geworden zyn. Dan zou zy zich zeker in alles hebben ge schikt, in de vreemde menschen en het vreem de land. De echtgenoot zou voor haar dan al les goed gemaakt hebben en haar met alles hebben verzoend. Nu was Gerhand jong en verliefd daar om moest alles in orde komen. Men moe^t al leen geduld hebben en vreemden invloed verre houden Gerhard, lieveling... Suzanne Oberwall ging de huiskamer bin nen. Mevrouw Vidal had haar hoornen bril op en las in een gebedenboek. De professor blies kleine bescheiden rookwolken uit zijn pijp. Het glinsterende, oud zilver en het geurige tafellinnen wachtten op de groote tafel op- de feestelijke bestemming van den volgenden morgen. Door het nauwe traliewerk van het vliegenraam glinsterden in blauwachtig licht de sterren; zachtjes ritselden de dorre blade en gonsde h^t licht Mevrouw hief voor het eerst 't hoofd op keek over haar bril. In de dienstbodenkamer is zy niet, zei zij kortaf. Dan zal zy in den tuin zyn. Mogelyk. Ik zal haar roepen, bood de professor nog eens aan. Te snel, te dringend, want Suzanne zei plot seling: Neen. Laat maar zoo belangrfjk is het niet er is geen haast bij. Zy verliet de kamer zacht, alsof zy weg wilde sluipen en omzichtig trok ,zy de deir achter zich dicht. Mevrouw Vidal keek den ouden man bij den schoorsteen beteekenisvol aan. Madlon heeft nooit willen deugen. Ik zal haar naar Arles terugsturen. De kleindochter van Kasper zal haar als leermeisje byyich nemen. Daar kan zy leeren knippen on na&len. In de nauwe kamer zal zy haar kuren wel af- leeren. Suzanne Oberwall liep langzaam en door zichtig het smalle tuinpad af. Zy trok haar japon goed op, om nie tte blyven hangen aan de hooge stekelige struiken, waar de licbt- kevers omheen zwermden als glinsterende sterren. Zilverachtig stroomde het maanlicht door de takken van de reusachtige ahornbbo- men en spookachtig in slangachtige kronke lingen steunden de holle oiyfboomen hun vlak- ke fyne bladerenkronen. Steeds hooger werd het gras, hoe dieper Su zanne den tuin indrong. Door de op een zeef gelijkende vliegenhor van de eerste verdieping drong het licht van de roode hanglamp. Daarachter lag Lou. (Wordt vervolgd.) OVERZICHT. Ofschoon de conferentie van Lausanne Maan- is geopend, heeft de eerste officieele zit- pas gisterenvoormiddag plaats gehad. Ver- iijenwoordigd waren Engeland, Frankrijk, Italië, Japan, Griekenland, Roemenië, Zuid-Slavië en furkije. Belangrijke beslissingen zijn tot dusver log niet genomen en voornamelijk werd het re glement behandeld. Uit de berichten blijkt, dat krachtens het voorloopig reglement behalve bo vengenoemde mogendheden de staten, die aan de Zwarte Zee grenzen, aan de conferentie kun nen deelnemen, wanneer zal worden gesproken ever het bestuurssysteem der zeestraten. Doch tok andere mogendheden, die geïnteres- I leerd zijn bij de Oostersche kwestie, kan worden joegestaan, om, hetzij mondeling hetzij schrif- Itlijk, opmerkingen in te dienen over die kwes- ‘bij zij direct zijn betrokken. Maar in Iterband met het feit, dat de mogendheden, die tan de discussies mogen deelnemen, zijn opge- tornd in de geallieerde nota van 23 Sept en le iens in het Kemalistische antwoord daarop vai» 4 October en verder in velband met het feit, dat d» regeering van Angora haar gedelegeerden llgeheele volmacht heeft verstrekt, is door de Jurksche delegatie kort en goed te verstaan ge geven, dat het haar onmogelijk is om bespre kingen te voeren met andere mogendhedèn dan Üie, welke zijn genoemd in bovenvermelde no ta's 23 Sept, en 4 Oct. M. a. w.de Turken lijn van oordeel alleen te kunnen confereeren »et Engeland, Frankrijk, Italië, Japan, Grieken land, Roemenië, Zuid-Slavië en de Zwarte Zee- Itaten, De Turken wenschen dus niet te pra ten met mogendheden, welke niet ter conferen tie van Lausanne zijn uitgenoodigd, al zijn deze tok g zoozeer betrokken bij de Oostersche I kwestie, o.a. in verband met het vraagstuk der topitulaties. Wat evenwel dit laatste woord be treft, hef za ter conferentie niet worden ge bruiktde geallieerden zijn terecht van oordeel, dat hef een voor de Turken kwetsende beteeke- lüs heefter zal daarom worden gesproken van ^bepalingen ten aanzien van vreemdelingen’’. De Turken schijnen echter ook om andere re denen verstoord te zijn zoo hebben zij niet hun tin gekregen, toen zij erop aandrongen de zit tingen openbaar te doen zijnzij blijven ge heim. Evenmin kon het ^un behagen, dat geen der ingestclde commissies door een Turk wordt Voorgezetenzij achten zich te dezer zake ge passeerd, al heeft Curzon npch zoo nadrukkelijk betoogd^ dat het usance, is het presidium te ver- leenen aan vertegenwoor digers van uitnoodden- de staten. Zoo is dan ook het voorzitterschap der drie commissies, die in 't leven zijn geioe- pen, toevertrouwd aan de geallieerden lord Cur- ton presideert de commissie voor de territoriale en militaire kwesties, markies Garoni die voor hef bestuurssysteem ten aanzien der vreemde lingen en de minderheden in Turkije, Barrère ten- dotte die voor de financieele en economische Zitgelegenheden, havens, spoorwegen, hygiëni- Bche vraagstukken. Bizonderheden over den dag van gisteren zijn »og niet veel uitgelekt. De perscommuniqué toch zijn zeer beknopt geredigeerd en de pers heeft tot de zittingen geen toegang. De commu niqués vertellen uit den aard der zaak alleen dat gene, waf de geallieerden kwijt willen zijn. Maai het kan zijn, dat de Turken nu en dan uit de 1319 391S* 71 3- 76 4027 1416 50 74 81 99 4116 1575 71 1(503 4237 23 49 - 73 6783 86 6856 4345 69 4503 72 84 97 4610 99 13 6904 41 15 101 4701 31 56 551M3 .Vorige stood 10119 a.z. 10190 45 50 93 - 11666 5830 54 117X 39 8733 11804 81 96 53 63 51 11915 8415122 1762U 26 69 8883 --- 46 83 8952 319 6116 9179 39 41 9217 49 57 12004 99 9324 6207 9507 29 99 6340 9685 Z‘^2 9412115 6567 9701 53 «58 1221313583 J2 5813612 94 2615908 - 95 42 60 12304 57 90 15 13837 16090 5913965 54 138 14033 48 ren van de ahornboomen van de bolle hanglamp. Waar is Gerhard? vroeg Suzanne Ober wall. Mevrouw Vidal verstond het niet. Hij was straks op het erf, daarna heb ik hem in den tuin gezien, zei de professor. Zal ik hem roepen, mevrouw Suzanne Een schaduw gleed over haar trekken. Neen ik ga zelf. Zy nam eerst een flesch wyn uit het ryk besneden, zeer breede buffet, schikte eenige fyne beschuiten op een bord en zette twee glazen op een blad. Madlon moet dit naar de jonge mevrouw boven brengen, zei zy. En zjj riep: Madlan Madlon... ZU ia aeker gaan slapen, zei de profes sor. Hy moest nu hoesten, omdat de rook hem in de keel was gedrongen. Of ik zal in de dienstbodenkamer gaan hooren, mevrouw Suzanne. - Neen ik ga welf. 17794 17842 78 3t 17952 81 56 83 79 2040.) ÖJ i2054»7 72 2062« 88 71 18236 2072/ 15628 52 68 58 18335 71 708) 10465 12440 14044 16289 18899 7104 10510 51 8716337 18904 90 14119 59 46 12577 32 67 63 84 14222 93 97 36 16401 19054 76 13 1927/ 81 37 1930 1 85 68 33 14304 75 98 14476 16521 19421 78 16718 41 75 72 16904 80 72 79 19622 14669 17019 59 14720 82 1972s 14826 93 2j 73 52 17166 6e 86 82 81 1985j 94 14940 17208 79 13110 53 38 80 31 78 42 19981 84 79 17312 99 13242 93 26 20080 51 15010 63 92 59 .94 17419 20126 27 73 49 15122 17u2ü 20244 94 15260 17794 7b 13320 63 17842 2032 33 15316 74 60 90 78 13405 95 35 15430 18045 46 15501 60 918102 50 41 60 99 Maar zyn drongen als vurige spelden in het hart harer dochter. De Duitsche vrouwen hebben koud bloed zei zy met witte lippen en een poging om te lachen. Maar onze zoon is warm, antwoordde de oude vrouw en langzaam, met moeite stond zy op. Kleed je uit, Suzanne, ik zal je helpen... Het was tien uur in den avond, toen Suzan ne Oberwall heel zacht aan de huiskamer „der kinderen” klopte. Lou, reeds in een van haar fyne, met kanten versierde nachtponnen, ’t lichtblonde haar op den rug, qat by 't schijnsel van twee kaarsen aan de schrijftafel. Je schryft Lou wendde haar teer, vermoeid gezicht naar haar schoonmoeder; donkere schaduwen lagen onder haar oogen. Zy glimlachte mat en pakte haar haren by een. Ja aan papa. Hy is nu heel gelukkig. Hy werkt veel; in het najaar gaan zy samen naar Beriy'n. Daar stelt hy een menigte van zyn werken tentoon en daar hoopt hy ons te zien. Zoo ja Op dit oogenblik kon Suzanne Lou niet om helzen, gelyk zy had willen doen. Je denkt dus in het najaar te vertrekken Lou’s handen lagen krachteloos op de tafel, haar lichte oogen staarden in de gele vlammen der kaarsen. Ik zou bly zyn, als ik papa weer kon terugzien. Haar bleeke lippen trilden. Maar dat hangt fiatuurlyk van Gerhard af, voegde zy er zacht aan toe. Hy is hier heel gelukkig, zei Susanne Oberwall en streek Lou over het haar. Zy knikte. En je wilt hem toch gelukkig zien, niet waar, hartje? Weer knikte Lou. Je hebt ’t my gezworen je weet immers op je trouwdag. Zy drukte Lou’s hoofd tegen haar borst en gaf haar een kus op het voorhoofd. Denk eens, myn hartje, jij verlangt nu naar je vader, met wien je tot voor enkele we ken samen waart. Wat mag ik dan wel zeggen, die bijna twintig jaar myn kind heb moeten missen. Lou drukte haar warme lippen op de hand van haar schoonmoeder. Het is voor ons beiden moeilyk, fluisterde zy. Suzanne Oberwall sprak tot Lou: Wy moeten alleen maar aan Gerhard denken. En dan zullen wij gemakkelijk ’t of fer kunnen brengen, dat het noodlot van jou of van my vraagt. Ik zweer je als hü weg wil, dan laat ik hem vertrekken. Zonder klacht zonder tranen. En zoo moet jy ook doen als hy hier wil blyven, moet je het hjer met hem uithouden zonder klacht en zonder tranen. Wil je zeg lieveling, wil je? Zeker ja ik ben toch zyn vrouw en zoo lang hy my liefheeft... Maar jy dom, dom kind! Of hy je lief heeft! Hy kon toch niet leven zonder jou. Het eenige dat hem kwelt, is dat het jou zoo moei lijk valt je hier thuis te gevoelen. Dat is het. En hoe hy je liefheeft!... Zy hield het blonde kopje van Lou tegen zich aangedrukt en schilderde de liefde van haar zoon in gloeiende kleuren in de kleu ren van het stralende Zuiden. Elk woord, dat Gerhard ooit over Lou en zyn liefde voor haar tegen zijn moeder gesproken had, kreeg in haar mond een zeer bijzondere beteekenis. Zy vond uitdrukkingen, die een dichter waar dig zouden zyn geweest om deze liefde te schilderen. Niemand zal je ooit liefhebben als Ger hard. Ik zyn moeder weet het. IJc weet, wat je voor hem bent; welke diepe, heilige liefde onder zyn koele woonden verscholen ligt. Hy is trotsch en prikkelbaar inner- 6496 83 16 66 90 96 8243 91 82 5710 8391 11541 315 21 8409 62 46 63 70 66 8652 54 11705 133 11804 915 26 37 90 96

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1922 | | pagina 4