I
Tuiten land.
1SÖÖ2
Dit blad verschijnt dagelijks be
FEUILLETON.
rw
In den Maalstroom
'W
7633 85
46 90
,71?
•1$
2
3 2
NV. „DE TIJDGEEST'
rrekklnp van 500 nummers een overstaan van
Notaris A. G. Muite
J18 S “Ji
1
ADVBRTBNTIëNi
9098
73
84
53
73
96
wi zoo.
i gehoord had, het „vereerde
ze i-
Dt
te vc
dat 2
rijks!
parte
heid,
nanc
tijen,
zetel
onbe
niste
den,
dan
wel i
genu
de nu
toch
steur
Roman van
OLGA WOHLBRüCK.
Geautoriseerde vertaling van Mevruuw
Wesselink—van Rossum.
22
it
77
93
13116
10206
GOT
tfeüWS- EN A
(GAMBACHT, BERKENWO
IK a. <L U.. OUDERKERK
4939 u_, -
83 7104 10510
96 58 18
81 57
1350 58
7884 10905
7~:
13
19 11(
47
51
som...
8211!
8136 11<
68
“243
47 20813
83 3/
18606 99
55 20900
96 l>
16716 41
55 74
62
16224 18867
82
12602
22
40
67
-75
7901 14 12710
13 57 12807
>1063 50 14507 75
79 51 51 16904
11161 70 79 79
65 71 14669 17019
11262 12^68'“““
11329 13027
11438
46
«512
49
60
79
2684
57 94
95 2720
98 39
503 77
5?
64
88
95
628
93
732
814
32
72 331_
73 3463
95 66
991 3731
1013 92
55 97
1106 3808
89
scho
kenC
de f
schij
min
den
eens
zees
deze
voor
zijde
won
vred
de f
maa
vens
vise!
dooi
de r
zulle
trale
tulaf
cipe,
haaf'
zulle
betn
de
ca ré
die 5
kije
zond
king
het
ceert
den.
hebb
op d
Curz
milit
b.v.
vrijw
alliee
mino
zoud
ailie<
Chici
vergt
al liet
oorlc
geall
ding
Grie]
de T
Int
Heen
op n
zet c
„M
geste
vijf*
koop
ga ei
't o<
moet
arme
met
F’i
Iade
open
„M
hul pl
ik -
besta
best
dwaz
uw 1
Ze
bren»
De
„G
dede
doeli
allee)
en o!
mevr
maai
wat
huiie
vrou
brenf
mevi
doelt
D.
licht
elkai
Gich(
90
1803
2111
2204
83
2339
41 63
ABONNEMENTSPRIJS» per kwartaal
per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal
franco per post per kwartaal 8.15, met Z01
Abonnementen worden dagelijks aangenom
jjj onze agenten en loopers, den boekhandel
Onze bureaux zijn dagelijks geopend vat
Redactie TeL 64*.
schudde het hoofd en
Plannen, die niet uitgevoerd worden, ver
lammen onzen wil
5083
5114 7-
28 71
33
94
5242
81
97
5485
98 86
2836 5527
2920 5606
3014
42
59
88
3110
79
67 --
^Doodgraver”, zoo noemde hij haar man!
Rx> werd hij misschien ook werkelijk in de kli-
■Wc genoemd en iedereen droeg den scheld-
*'Mra naar buiten, noemde hem verder, onder
lijnde den grond onder zijn voeten, de repu
tetie, het dagelijksch brood, waardeering, be
dekking I Geen geluid kwam achter de brand-
kest vandaan.
i En het was goed zoo.
Als ze het nu gehoord had, het „vereerde
►evrouw,” zou ze zich niet hebben kunnen
v»diouden, zelfs niet in 't bijzijn van die infame
geniepige afperster.
De vrouw snikte luid en droog in haar zak-
rDat ig allemaal onzin, wat u zegt
V^uwMijn man slaat ver boven al die
•talie praatjes verheven, boven alle verdacht-
jteakiiigen Hier is een telegram lees het
|*M«eer u wilt.... Hij is naar een Groothertog
liepen, geloof me.”
«Mr gedachten raak'en in de war. Wat ging
let telegram die vrouw aan? Was het niet
*®*®t>ig, daarover te spreken?
schoof de brieven pen heen en weer. De
begon te lachen.
Woensdag 22 November 1922.
Pr<js van 1 1500 10318 17425
400 13203
200 ’4414
100 8894 10428 11219 16947
Prijzen van f 90 (eigen geld.)
48 2412 ------
59 73
126 91
49 2512
214
47
97
447
lyk is hy ais een kind, dat van jou zyn le
ven ontvangt.
Een teere blos steeg Lou naar de slapen,
een droomerig lachje gleed langs haar trek
ken. Zij geloofde de vurige hartstochteiyke
woorden, die, naar het haar toescheen, van
Gerhard zelf kwamen, die haar verzoenden
met alles, wat haai- soms zoo zonderling en
vreemd in hem had geleken. Zij was bereid
alle schuld op zich te nemen van de vervreem
ding, die zy dagelijks meer voelde.
Kom lieveling, laat dien dommen brief.
Bederf je mooie oogen niet. Ik zal je nu naar
bed brengen als vroeger zqoals in Ber
lijn, weet je het nog? Zoo
En Lou liet zich door haar naar het groote,
öreede bed der Vidals brengen, liet haar blond
haar tot een vlecht maken, liet het naar la
vendel geurende laken over zich heen sprei
den, liet zich de oogen kussen en de haren
streelen.
En als je zoolang wy den vreemden
gast hebben niet naar beneden wilt komen...
dan, lieveling, zullen wij niet boos op je zyn.
Ik zal Gerhard zeggen, dat hy je wensch res-
pecteeren moet. Het zijn maar twee dagen.
Maak je daarover n et bezorgd. Onze gast be
hoeft in het geheel niet te weten, dat je er
bent of wy zeggen hem, dat je niet heel
goed bent. Een jonge vrouw hy zal dat be
grijpen...
Zy lachte weer haar oud, zacht, moederlijk
lachje en gaf Lou zelfs geen tyd om te ant
woorden.
Zoo, lieveling en nu stuur ik je je man.
Slaap niet dadelijk in, hoor hy zal
bly zijn, als je vroolyk en opgewekt bent. Ik
zal je nog wat wyn boven sturen en biscuits.
En zij glipte de deur uit
Het was moeilijk voor Lou aan het vreem
de land te gewennen. 'Dat wist Suzanne. Zy
dacht aan Engeland. Als haar man destijds
een jonge, verliefde jongeman was geweest,
hoe anders zou alles dan geworden zyn.
Dan zou zy zich zeker in alles hebben ge
schikt, in de vreemde menschen en het vreem
de land. De echtgenoot zou voor haar dan al
les goed gemaakt hebben en haar met alles
hebben verzoend.
Nu was Gerhand jong en verliefd daar
om moest alles in orde komen. Men moe^t al
leen geduld hebben en vreemden invloed verre
houden
Gerhard, lieveling...
Suzanne Oberwall ging de huiskamer bin
nen. Mevrouw Vidal had haar hoornen bril op
en las in een gebedenboek. De professor blies
kleine bescheiden rookwolken uit zijn pijp.
Het glinsterende, oud zilver en het geurige
tafellinnen wachtten op de groote tafel op- de
feestelijke bestemming van den volgenden
morgen. Door het nauwe traliewerk van het
vliegenraam glinsterden in blauwachtig licht
de sterren; zachtjes ritselden de dorre blade
en gonsde h^t licht
Mevrouw hief voor het eerst 't hoofd op
keek over haar bril.
In de dienstbodenkamer is zy niet, zei
zij kortaf.
Dan zal zy in den tuin zyn.
Mogelyk.
Ik zal haar roepen, bood de professor
nog eens aan.
Te snel, te dringend, want Suzanne zei plot
seling:
Neen. Laat maar zoo belangrfjk is
het niet er is geen haast bij.
Zy verliet de kamer zacht, alsof zy weg
wilde sluipen en omzichtig trok ,zy de deir
achter zich dicht. Mevrouw Vidal keek den
ouden man bij den schoorsteen beteekenisvol
aan.
Madlon heeft nooit willen deugen. Ik zal
haar naar Arles terugsturen. De kleindochter
van Kasper zal haar als leermeisje byyich
nemen. Daar kan zy leeren knippen on na&len.
In de nauwe kamer zal zy haar kuren wel af-
leeren.
Suzanne Oberwall liep langzaam en door
zichtig het smalle tuinpad af. Zy trok haar
japon goed op, om nie tte blyven hangen aan
de hooge stekelige struiken, waar de licbt-
kevers omheen zwermden als glinsterende
sterren. Zilverachtig stroomde het maanlicht
door de takken van de reusachtige ahornbbo-
men en spookachtig in slangachtige kronke
lingen steunden de holle oiyfboomen hun vlak-
ke fyne bladerenkronen.
Steeds hooger werd het gras, hoe dieper Su
zanne den tuin indrong.
Door de op een zeef gelijkende vliegenhor
van de eerste verdieping drong het licht van
de roode hanglamp. Daarachter lag Lou.
(Wordt vervolgd.)
OVERZICHT.
Ofschoon de conferentie van Lausanne Maan-
is geopend, heeft de eerste officieele zit-
pas gisterenvoormiddag plaats gehad. Ver-
iijenwoordigd waren Engeland, Frankrijk, Italië,
Japan, Griekenland, Roemenië, Zuid-Slavië en
furkije. Belangrijke beslissingen zijn tot dusver
log niet genomen en voornamelijk werd het re
glement behandeld. Uit de berichten blijkt, dat
krachtens het voorloopig reglement behalve bo
vengenoemde mogendheden de staten, die aan
de Zwarte Zee grenzen, aan de conferentie kun
nen deelnemen, wanneer zal worden gesproken
ever het bestuurssysteem der zeestraten. Doch
tok andere mogendheden, die geïnteres- I
leerd zijn bij de Oostersche kwestie, kan worden
joegestaan, om, hetzij mondeling hetzij schrif-
Itlijk, opmerkingen in te dienen over die kwes-
‘bij zij direct zijn betrokken. Maar in
Iterband met het feit, dat de mogendheden, die
tan de discussies mogen deelnemen, zijn opge-
tornd in de geallieerde nota van 23 Sept en le
iens in het Kemalistische antwoord daarop vai»
4 October en verder in velband met het feit, dat
d» regeering van Angora haar gedelegeerden
llgeheele volmacht heeft verstrekt, is door de
Jurksche delegatie kort en goed te verstaan ge
geven, dat het haar onmogelijk is om bespre
kingen te voeren met andere mogendhedèn dan
Üie, welke zijn genoemd in bovenvermelde no
ta's 23 Sept, en 4 Oct. M. a. w.de Turken
lijn van oordeel alleen te kunnen confereeren
»et Engeland, Frankrijk, Italië, Japan, Grieken
land, Roemenië, Zuid-Slavië en de Zwarte Zee-
Itaten, De Turken wenschen dus niet te pra
ten met mogendheden, welke niet ter conferen
tie van Lausanne zijn uitgenoodigd, al zijn deze
tok g zoozeer betrokken bij de Oostersche I
kwestie, o.a. in verband met het vraagstuk der
topitulaties. Wat evenwel dit laatste woord be
treft, hef za ter conferentie niet worden ge
bruiktde geallieerden zijn terecht van oordeel,
dat hef een voor de Turken kwetsende beteeke-
lüs heefter zal daarom worden gesproken van
^bepalingen ten aanzien van vreemdelingen’’.
De Turken schijnen echter ook om andere re
denen verstoord te zijn zoo hebben zij niet hun
tin gekregen, toen zij erop aandrongen de zit
tingen openbaar te doen zijnzij blijven ge
heim. Evenmin kon het ^un behagen, dat geen
der ingestclde commissies door een Turk wordt
Voorgezetenzij achten zich te dezer zake ge
passeerd, al heeft Curzon npch zoo nadrukkelijk
betoogd^ dat het usance, is het presidium te ver-
leenen aan vertegenwoor digers van uitnoodden-
de staten. Zoo is dan ook het voorzitterschap
der drie commissies, die in 't leven zijn geioe-
pen, toevertrouwd aan de geallieerden lord Cur-
ton presideert de commissie voor de territoriale
en militaire kwesties, markies Garoni die voor
hef bestuurssysteem ten aanzien der vreemde
lingen en de minderheden in Turkije, Barrère ten-
dotte die voor de financieele en economische
Zitgelegenheden, havens, spoorwegen, hygiëni-
Bche vraagstukken.
Bizonderheden over den dag van gisteren zijn
»og niet veel uitgelekt. De perscommuniqué
toch zijn zeer beknopt geredigeerd en de pers
heeft tot de zittingen geen toegang. De commu
niqués vertellen uit den aard der zaak alleen dat
gene, waf de geallieerden kwijt willen zijn. Maai
het kan zijn, dat de Turken nu en dan uit de
1319 391S*
71 3-
76 4027
1416 50
74 81
99 4116
1575 71
1(503 4237
23 49
- 73 6783
86 6856
4345 69
4503 72
84 97
4610 99
13 6904
41 15 101
4701 31
56 551M3
.Vorige stood 10119 a.z. 10190
45
50
93
- 11666
5830 54 117X
39 8733 11804 81 96 53
63 51 11915 8415122 1762U
26 69 8883 ---
46 83 8952
319 6116 9179
39 41 9217
49 57 12004
99 9324
6207 9507
29 99
6340 9685
Z‘^2 9412115
6567 9701 53
«58 1221313583
J2 5813612
94 2615908 -
95 42 60
12304 57 90
15 13837 16090
5913965 54
138 14033 48
ren van de ahornboomen
van de bolle hanglamp.
Waar is Gerhard? vroeg Suzanne Ober
wall.
Mevrouw Vidal verstond het niet.
Hij was straks op het erf, daarna heb ik
hem in den tuin gezien, zei de professor. Zal
ik hem roepen, mevrouw Suzanne
Een schaduw gleed over haar trekken.
Neen ik ga zelf.
Zy nam eerst een flesch wyn uit het ryk
besneden, zeer breede buffet, schikte eenige
fyne beschuiten op een bord en zette twee
glazen op een blad.
Madlon moet dit naar de jonge mevrouw
boven brengen, zei zy.
En zjj riep:
Madlan Madlon...
ZU ia aeker gaan slapen, zei de profes
sor.
Hy moest nu hoesten, omdat de rook hem
in de keel was gedrongen.
Of ik zal in de dienstbodenkamer gaan
hooren, mevrouw Suzanne. -
Neen ik ga welf.
17794
17842
78 3t
17952 81
56 83
79 2040.)
ÖJ
i2054»7
72
2062«
88
71 18236 2072/
15628 52 68
58 18335 71
708) 10465 12440 14044 16289 18899
7104 10510 51 8716337 18904
90 14119 59 46
12577 32 67 63
84 14222 93 97
36 16401 19054
76 13 1927/
81 37 1930 1
85 68 33
14304 75 98
14476 16521 19421
78 16718 41
75 72
16904 80
72 79 19622
14669 17019 59
14720 82 1972s
14826 93 2j
73 52 17166 6e
86 82 81 1985j
94 14940 17208 79
13110 53 38 80
31 78 42 19981
84 79 17312 99
13242 93 26 20080
51 15010 63 92
59 .94 17419 20126
27 73 49
15122 17u2ü 20244
94 15260 17794 7b
13320 63 17842 2032
33 15316
74 60
90 78
13405 95
35 15430 18045
46 15501 60
918102
50 41
60 99
Maar zyn drongen als vurige spelden in het
hart harer dochter.
De Duitsche vrouwen hebben koud bloed
zei zy met witte lippen en een poging om te
lachen.
Maar onze zoon is warm, antwoordde de
oude vrouw en langzaam, met moeite stond zy
op.
Kleed je uit, Suzanne, ik zal je helpen...
Het was tien uur in den avond, toen Suzan
ne Oberwall heel zacht aan de huiskamer „der
kinderen” klopte.
Lou, reeds in een van haar fyne, met kanten
versierde nachtponnen, ’t lichtblonde haar op
den rug, qat by 't schijnsel van twee kaarsen
aan de schrijftafel.
Je schryft
Lou wendde haar teer, vermoeid gezicht naar
haar schoonmoeder; donkere schaduwen lagen
onder haar oogen. Zy glimlachte mat en pakte
haar haren by een.
Ja aan papa. Hy is nu heel gelukkig.
Hy werkt veel; in het najaar gaan zy samen
naar Beriy'n. Daar stelt hy een menigte van
zyn werken tentoon en daar hoopt hy ons te
zien.
Zoo ja
Op dit oogenblik kon Suzanne Lou niet om
helzen, gelyk zy had willen doen.
Je denkt dus in het najaar te vertrekken
Lou’s handen lagen krachteloos op de tafel,
haar lichte oogen staarden in de gele vlammen
der kaarsen.
Ik zou bly zyn, als ik papa weer kon
terugzien.
Haar bleeke lippen trilden.
Maar dat hangt fiatuurlyk van Gerhard
af, voegde zy er zacht aan toe.
Hy is hier heel gelukkig, zei Susanne
Oberwall en streek Lou over het haar.
Zy knikte.
En je wilt hem toch gelukkig zien, niet
waar, hartje?
Weer knikte Lou.
Je hebt ’t my gezworen je weet immers
op je trouwdag.
Zy drukte Lou’s hoofd tegen haar borst en
gaf haar een kus op het voorhoofd.
Denk eens, myn hartje, jij verlangt nu
naar je vader, met wien je tot voor enkele we
ken samen waart. Wat mag ik dan wel zeggen,
die bijna twintig jaar myn kind heb moeten
missen.
Lou drukte haar warme lippen op de hand
van haar schoonmoeder.
Het is voor ons beiden moeilyk, fluisterde
zy.
Suzanne Oberwall
sprak tot Lou:
Wy moeten alleen maar aan Gerhard
denken. En dan zullen wij gemakkelijk ’t of
fer kunnen brengen, dat het noodlot van jou
of van my vraagt. Ik zweer je als hü weg
wil, dan laat ik hem vertrekken. Zonder klacht
zonder tranen. En zoo moet jy ook doen
als hy hier wil blyven, moet je het hjer met
hem uithouden zonder klacht en zonder
tranen. Wil je zeg lieveling, wil je?
Zeker ja ik ben toch zyn vrouw en
zoo lang hy my liefheeft...
Maar jy dom, dom kind! Of hy je lief
heeft! Hy kon toch niet leven zonder jou. Het
eenige dat hem kwelt, is dat het jou zoo moei
lijk valt je hier thuis te gevoelen. Dat is het.
En hoe hy je liefheeft!...
Zy hield het blonde kopje van Lou tegen
zich aangedrukt en schilderde de liefde van
haar zoon in gloeiende kleuren in de kleu
ren van het stralende Zuiden. Elk woord, dat
Gerhard ooit over Lou en zyn liefde voor
haar tegen zijn moeder gesproken had, kreeg
in haar mond een zeer bijzondere beteekenis.
Zy vond uitdrukkingen, die een dichter waar
dig zouden zyn geweest om deze liefde te
schilderen.
Niemand zal je ooit liefhebben als Ger
hard. Ik zyn moeder weet het. IJc weet,
wat je voor hem bent; welke diepe, heilige
liefde onder zyn koele woonden verscholen
ligt. Hy is trotsch en prikkelbaar inner-
6496
83
16
66
90
96 8243 91
82 5710 8391 11541
315 21 8409
62 46
63 70
66 8652
54 11705
133 11804
915
26
37
90
96