19
tl
i. TILH
garta.
DE HöllAHDSCHE HUMUI
NIEUWS. EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
Zaterdag 13 Januari 1923.
No. 13133
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon* en Feestdagen
S
Dit numm.r b&s'aat uit i fetaiiw.
EERSTE BLAD.
FEUILLETON.
Vaartlendaagsoh Blad
voor da Huishouding,
o o o
•s
ng
5
flES
ïll.«
lilt werkdajo
i v.ro.
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEUW Eli.
KERK a. <L U., OUDERKERK a. d. U„ OUDEWATER, REEUWUK. SCHOONHOVEN. STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
d? -wt7>en in de
art niet het éémge «jn op grond van den
z.g. niet-uitgalokten aanval zou „mogen"
mobiliseeren en tot optrekken overgaan de
beste verdediging kan immers de aanval zijn!
In de neutrale landen prtJet dan de arbeiders
beweging de sohuldvi4ag oplossen om te
kunnen bestuiten, of de economische boycot
moet worden toegepast, een vraag die nu
citeeren wij „Het Volk" „blijkens de jong
ste ervaring juist op het oogenblik dat een
oorlog uitbreekt wel het moeilijkst is te be
antwoorden." En drt z<rea aldus erkent zelfs
het hoofdorgaan der S. D. A. P., in een mo
ment, waarop de grootste mate van eenheid
onmisbaar is, een element van noodlottige
onzekerheid en verdeeldheid in de arbei-
rer.’i dersklasse brengen. Deze vragen zullen vol-
In den Maalstroom.
BUITENLAND.
61» Jaargang^
M
30 880
IJS,
wi» daal
(Wordt vcrvolgdJ
eg;
ÏR-
rE.
<L
F.
IAe
3 G"JJ
ft li.i..v «riIioglB
t Van Iterate
alle werkda
Wie iets ten halve doet, dóet niets.
ABONNEMENTSPRIJS» par Kwartaal /2-2B. per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal f2.»O. per week 22 cent, overal waar do bezorging par looper geschiedt
Franco per post per kwartaal 8.1B, met Zondagsblad 880.
Alxronmnenten worden dagelijks aangenomen aan ons Bureaus MARKT 1L GOUDA,
hy onze ageatea ca loopers, den boekhandel en do postkantoren.
Onze bureaux rijn dagelijks geopend van P-4 uur.| Administratie Tal Int 321
'MedartteT< MA
roor
ige>
niön
eliik
era’*,
la ast
oorloofd en
verhoopt wederom een oorlog flreigtn, de
zelfoverschatting van de heeren OudegeesL
Fimmen c.s. de wereld niet voor een ramp
zal kunnen behoeden, doch de ramp zal
verergeren, door er de mogelijkheid, ja zelfs
waarschijnlijkheid van burgeroorlog aan toe
te voegen.
antwoord van den ntichteren toeschouwer
niet anders dan onbevredigend zijn. Er is op recht in strijd met de leuze;'nooit
dit congres veel welsprekendheid gehoord,
er is vfeel geapplaudisseerd, er is ook gehoord
en gefloten (wanneer het tegen de commu
nisten ging), er is wij denken er niet aan,
dit in twijfel te trekken goede wil gewe'est,
maar het resultaat was n e g a t i e f. Als iets
gebleken if, dan wel ditvan een eenheids
front der arbeiders is geen sprake en al ware
dit er reeds geweest, dan nog ware niet ge
bleken van een macht, die i n s I a' a t is oor
log te voorkomen.
Géén eenheidsfront der arbeiders. Niet
alleen weigeren de christelijke en neutrale
arbeiders zich door de heeren Oudegeest en
Fimmen te laten leiden, ook is er scherpe
strijd tusschen de arbeiders, die zich wèl op
den bodem van den klassenstrijd stpllen> die 1918 den gruwel zou hebben bedreven van
Advertentieprijs» uit Goud» omstreken (behoorande toidre imargkrtaxh
1—8 regels 1.80, elke regel meer 0.2b. Vaa bulten Gouda «n daa baxorgkringi
1—8 regels U>5, elke regel meer 0.30. Advnrtontiën la bot ZataHagaummer M
beslag op den prijs. IJefdadigheids-advertaKtiën da helft vaa daa prijs.
INGEZONDEN MEDEDEEMNGEN» 1-4 regah /L08. elk» regel maar f OM
de voorpagina 80 boogcr.
Gewon» advertcntlën en ingezonden tnededeellngen b(j contract un *oar gnredum e-
den prjja Groote letter» en randen worden berekend naar plnnurutmtK
Advertentiën kunnen worden Ingezonden door toaaebanlmmsi van noliede bookbun-
delaren. Advertentiebureau» en onze Agenten ea moeten daag» vóór da plaatatng
aan hot Bureau riln Ingekomen, teneinde van opname verzekerd te rijn.
hoe opgewonden de stem
klonk, en dat zij opeen» de
uitstrekte.
MVr
Mei
„Neen, iaat maar,
iswie L 4—
Zij mompelde: Jk kan e niet
hoe zegt u, wie?" K
Hard, vlijmscherp zei zet „Je... mevrouw
von GlidiiSn?.ft ben het, mevrouw Gracb*
nar, n en heeft u met het sanatorium verbom
den. Zoo... j»...7 dat hindert niets.... Eet»
verpleger wilt u Dat kan ft toch Mij»
man wilf spreken.... wet wenscht vu
mijn man?!"
Prtfs per kwartaal ir. p. peat. I lr-4
O O O
99* Mea ksa afeh beweren b|
Beokhaadol et bf 4e Uitgovom A. BBUUUUM
A ZOOM. GOUDA.4
hebben, wanneer hij hem te jjnkken had gekre
gen.
„Spreek, wat heb je uitgevoerd, spreek l
Daartoe kon ze hem niét dwingen. Dat was
het eenige. Hij bleef meester over zijn woorden.
Zeggen deed hij slechts wat hem paste. En nu
paste het hem ook niet meer, dat ze hem maar
steeds sloeg. Kalm en krachtig ontwrong hij
haar de liniaal, brak die op zijn knie in tweeën,
gooide de stukken op den grond.
„Laat nu maar, nu is het genoeg I”
’Het klonk niet vijandig, het klonk niet treurig,,
het klonk slechts zoo vreemd en zoo koud.
Zij hijgde, nog geheel buiten adem, bleek van
opwinding„Dat is nu de dank er voor dat ik
hier zit, dag in, dag uit, dat ft zwoeg zonder
mij rust te gunnen, dat ik mij met zorgen over
laad, dat de dank f"
Dat begreep hij nietf Voor hetgeen zij hier
in haar kamer deed daarvoor was hij hefsch
niet dankbaar! Het was toch haar eigen wil,
dat zij het deed. Somber, met pruilende lippen,
mompelde hij„Wat heb ik er aan, dat u hier
ritf
Daaraan had hij nooit iets gehad. Andere
moeders zaten niet den. heelen dag voor hun
boeken, rekenden, schreven, en gaven toch hun
kinderen ook zakgeld, goede kleeren, fietsen,
rackets en wat meer gebruikelijk was in hun
kringen. Nooit had zij met hem gespeeld,
nooit rijn vader er bij geroepen wanneer er een
feest op school was, wanneer hem de eer, van
nummer één te zijn van zijn klasse, werd toe
gekend. Zijn «treken had zij voor zijn vader wel
verborgen, daarentegen, ook atlas wat hem had
kunnen verblijden.
'«Zondags, wanneer zijn ouders samen aan
tafel satan, dan had hij dikwijl» alleen moeten
-11*— «mXé ar *--v w»a»
F „Nu zult u slaan, misschien I"
Er lag iets in zijn toon, dat haar deed denken
•mi vrouw Seiler, aan Baumann, deed haar den
ken aan alles wat verbitterend, vernederend, ver
nietigend op haar neer gekomen was. Zij sprong
®P» geen meester meer over haar stem, sloeg
»et de liniaal er op loc, op zijn armen,'zijn
Ochouders, zijn rug.
„Jij infame, brutale jongen, jij infame, bni-
jongen...." Hij hield slechts zijn arm be-
•chermend voor zijn oogen en Met haar slaan.
Hij merkte er nauwelijks iets van. De jongens
tan school konden dat veel beter. Wanneer die
•r op sloegen dan deed het een beetje meer
Mn! Waarom zon hij haar niet door laten
jMn, wanneer het haar kalmeerde? Hij kon
best begrijpen. Wanneer man geon raad
***r wist dan bleef er niete andere over dan
wbten. Den bleef er niete andere oser den
«ween, •reels hil aetf Jn<
GDIIWHE (dl KIM'
wel het „kapitalisme" bestrijden en het so
cialisme willen nastrèven. Die strijd is scher
per dan ooit tevoren en het congres was niet
enthousiaster en applausgrager dan wanneer
het ging tegen de Russische „proletariërs”,
die naar hartelust „ontmaskerd" en „afge-
stiiemd" werden, terwijl omgekeerd de com
munisten hun diepe verachting voor deze
I. V* V.-ërs niet onder stoelen en 'banken
staken. Gelooft nog iemand aan. het be
faamde eenheidsfront? En stel, dat de ont
wikkeling der maatschappelijk omstandig
heden er toch te eeniger tijd toe leidt, dat de
proletariërs van de Amsterdamsche en Mos-
kousche Internationalen elkaar vinden, twij
felt dan iemand er aan, dat op hetzelfde
oogenblik de klem zal gelegd zijn voor een
nieuwe arbeidspartij, die de nieuwe combi
natie veel te gematigd, veel te „burgerlijk"
zal vinden Ziet men niet nu reeds allerlei
elementen van de communisten afbrokj^en,
nu Moskou na eenige jaren van vernieling
aan opbouw ging doen, d.w.z. concessies
en welke! - moest doen aan het „stelsel"
dat men daar meende omver gekegeld te
hebben Ja, als de arbeiders, de werkers in
het algemeen geenmenschen wa
ren, met alle nienschelijk deugden èn on
deugden
Er is méér.
Is er eenheid van opvatting tegenover
het militarisnie in deze kringen? Wij laten
nu voor een oogenblik daar, dat de comnu-
nisten allerminst geweldloozen zijn. Zij wil
len geweld plaatsen tegenover het kapita
lisme, tegenover de bourgeoisie, zij willen
den burgeroorlog ontketenen, indien zij het
oogenblik daartoe gunstig achten, d.w.z. in
dien zij zich van de overwinning zeker wa
nen. En de socialisten? Moeten wij geloo-
ven, dat bijv, de Duilsche socialisten, die in
1914 niet minder in den oorlogsroes ve.
keerden dan de „bourgeois", thans van
gansch andere mentaliteit zijn geworden?
Laat ons het hopen! Maar dan blijft nog de
zeer ernstige controverse, dat de Belg
nu de vraag, wat dit hoog- Vandervelde den verdedigingsoorlog, dus de
noodzakelijk acht. Dat is Üjn-
t meer oor
log, ontwapening, geen man en geen cent. En
als men nu nqg bedenkt, dat geen enkele
Regeering de schuld van het uitbreken van
eerr oorlog op zichzelve laadt, m. a. w. dat
iedere Regeering bij het uitbreken van een
oorlog baar volk de overtuiging bijbrengt,
dat het land aan een aanval blootstaat en
dat er dus slechts van afweer en ver
dediging tegen een nooit uitge-
lokten! aanval sprake it, dan begrijpt
men, dat „het standpunt van de Belgische
sociaal-democratie het gansche systeem
van het „proletarische” congres bederft.
Vooral voor ons land als buurland van Bel
gië is dit standpunt van Vandervelde van be
lang. Wat dunkt ge, in dien België in
lrv«o j - ,_.l
Nederland een deel van zijn grondgebied te
willen orttrooven, zou dan in België niet
de voorstelling gewekt zijn, dat de gehuld
bij Nederland lag en dat België „recht" had
op de „afgestane” provincies^-
En ten slotte: de directe ectie, de alge-
meene werkstaking, die het L V. V; thans
wil gaan toepussen om een oorlog te voor
komen. De hand op het hart: indien met een
algemeene werkstaking, hoe 'n verschrikke
lijk middel ook, de zeker véél erger ver
schrikking, die oorlog heet, werkelijk ware
te voorkomen, welaan, wie zou dan niet over
de bezwaren tegen het middel heenstappen?
Maar behoeven wij nog te betoogen, dat
dit middel ondeugdelijk is en moet zijn? Tn-
dien immers dit dwangmiddel niet overal on
feilbaar werkt, moet het gevolg «ijA, dat het
land, waar het middel niet slaagt, aanvalt en
het land, waar de algemeene staking wer
kelijk slaagt, overrompelt en totaal ohder den
voet loopt. Alleen hierom reeds is het
dwangmiddel van algertieene staking ven.
werpelijk, om nog te twijgen van het feit, dat,
- gens „Het Volk" bij nader onderzoek blijken
met vele andere te worden vermeerderd
Zegt u dat wel 1
En daarom is onze conclusie: Er fs!
Dt flo»ie wig?
Heeft het groote congres van het socialis
tische Internationale Vakverbond voor
den yredt iets goeds opgeleverd?
Ziedaar een vraag, welke de moeite loont
Mn er even bij stil te staan.
Het congres is voorbij de congresbe-
•choirwingen duren voort en het spreekt
vAnzelf, dat de sooiaal-dernocraüsche 'pers
en d« met haar verbonden socialistische
vakv^, nden den indruk geven, dat het 1.
V. congres hoogst belangrijk is geweest.
Er zijn zelfs eptkhisten, die gélooven, dat er
thans een macht is opgestaan, die den oor
log zal weten te verhinderen.
Ware het slechts wéér I
Wij denken er niet aan, het belang van dit
congres te ontkennen. Ook wij hebben bet
met groqfe belangstelling gevolgd, dit „eer
ste congres der vredesbeweging onder pro-
4?ische leiding”, zooals het hoofdefrgaan
der Nederlandsche S. D. A. P. het noemde.
Ondèt ^proletarische" leiding? Nu ja, dat
kennen we. Wie met een lidmaatschapboekje
eener socialistische-partij in zijn portefeuille
loopt, heet in die kringen „proletariër." Hij
beete dan Troelstra, Wibaut, Vandervelde
en hoe die proletarische leiders meer mogen
beeten, met wie millioenen „bourgeois" zoo
gaarne zouden wi"en overstekenE* wij
hebben het onze gedacht, toen de bekende
Radek, feen der RttSsische -cornmunisteh, die
dit congres bijwoonde, er van schreef, dat
bij da?? niets dan ,^atte bourgeois" had
ge;r n de eenige proletariër, dien hij er
ontdekt had, hijzelf was, waarop éen der so-
tjWistische -kopstukken op het tongres vin-
mg antwoordde, dat niet iedereen lust heeft
om zich te verkleeden als een chauffeur,
hetgeen op „proletariër" Radek sloeg, die
in.de vergaderaaal rondliep met een pels
•an en een platte pet* op het hoofd f
Noem dit bijzaak, uiterlijkheid geheel
zonder beleekenis is zulke onderlinge ken
schetsing van mannen, die orts den prole-
tarischen wereldvrede willen brengen, toch
niet.
Wel is natuurlijk van heel wat grooter be
lang de vraag wat is er voor den vrede be
reikt Voor den vrede, want of de politieke
heeren van de 2e en 2He Internationale el
kaar al in Den Haag gevonden hebben, kan
•ns uit vredesoogpunt koud laten, behalve
dan de vraag, of een internationaal socia
lisme, zich stellend op den klassenstrijd en
dat dus principieel tegen de verzoening der
■venschheid ingaat voor den internationalen
•wede werkelijk een factor van beteekenis
kan zijn.
Stellen wij ons i 2.
Opgezette congres bereikt heeft, den kan het verdediging bij niet-uitgelokten aanval, ge-
I^gonnen wojdt met vast Ie sl< P p
«nood» tractaats-ochennis en de brulde
val, zoowb de Pruisische tninhter-p*evident
uitle, voltrokken rijn: in 't Westen rolden d»
militaire treinen naar het hart van het Du t-
seta bedrijfsleven en Poincaré, de vreJ-
stoorder vnn Europa, zou met groot» then
pose aan de Kamer vpn 't nationale blok kun
nen verkondigen, dat op het marktplein vin
Essen d« geweren van de Franache Wau'eria
aan rotten worden gezet. De tekst van
Pr^nsche en Belgische nota, waarmee de Dutte
sche regeering werd verwittigd van de onge*
hoorde breuk van het volkenrecht, bevesb ida
de tendentieuse berichten der vijandeiijke p« s»
De overval werd eigenlijk slechts door |-rmv
sche ingenieurs uit gevoerd en geschiedde hen?
lemaal in het belang vnn Duirtchlund relt
Dit liedje, zegt het blad, kennen wij uit -’et»
tijd van den wapenstilstand. Wanr.dat was >g
niet genoeg. In het Oosten had het Fuim hs
mllitsrisri!» Litausche colonnes in beweging
gebracht en het door-en-door Duitscht Memeü
land laten binnenvallen om door ren <otip
d'état ook hier voldongen feiten te scheppen*
Het blad noemt een en ander geWti’ en v-r<r
dragsbreuk in het Oosten en in het besten, t
beroep op de ruwe militaire macht en e.-n vo!«
slagen ignoreeren van tusschen «taU-n geslo
pen overeenkomsten. Op de meest brutale wife
ie had de vijand gedaan, o! er geen Duitse ho
soevereiniteit bestond. De Duilsche regeering
moest daaruit dadelijk de voor de hand liggen*
de consequentie» trekken: da Duitsche uq>.u«
matieke vertegenwoordiger» te Parijs en Buis*
sd werden teruggeroepen en de gezanten i«
de andere landen kregen opdracht de regerin
gen plechtelijk In kennis to stellen van de scheiw
ni» door Frankrijk van 't verdrag van Versaik
les. De wapens waren DuitscMaqd uit h>ndM
geslagen, soodat geen goorganfteeid militair
Verzet kon worden geboden aan de PransdMl
troej»en, die een vreedzaam land waien bionaw»
gedrongen. Maar, zegt het blad, waartBgjuAt
en eer van een natie kunnen niet heeteréaM
vertrapt worden. Daarom juichte het Duitecftt
volk dankbaar en voldaan, sonder verschil «M
partijen, den vanreHaptekenden stap d»r re»
geering toe: ,J3r bestaap grenzen voor db
vernedering en het vuistrecht, wanneer de maart
overloopt”.
Ds Franach» regeering, aldus gaat de D-’Ute
sche AUgemeine Zeitung door, mI. gelijk haar
pers tot dusver beeft gedaan, met de meest go*
slepen argumenten doorgaan met de wereld to
bedjiegen. Nog onlangs nidus het blad -e
stelde Gauvain in 't Journal des Débafs in cm»
tegen onze krant gerichte polemiek Frankriji
voor als de deugd, die door de Du it sch» propas
ganda onschuldig wordt vervolgd.
Lloyd George en de „coamopolhlsche ban*
klere" in de Vereenigde Staten bezorgden
Duitschland zaken. Het tot de tanden gewnpen*
d» Frankrijk, dat midden in den vrede een
weerloos land binnenviel, aldus het artikel, heeft
aan deze doorzichtige legende nu iel! defini
tie! een einde gemaakt. Niet eens da Italiaan*
•che regdbring, die toch stellig te Parijs ten
standpunt innam, dat het Fransche in buitan»
gewone mate naderde, hnd zich bij den jsaii-
tairen roofoverval aangesloten. En zou Af
Fransch» pere ook durven beweren, dat g»e»i*
dent Harding zijn goedkeuring verleende eun
het terugroepen der Amerikaansch* trüepea
gomden Was zijn vader dasroin minder ge- op
worden, geen dokter meer, omdat er toevallig klo
een draagbaar geval lep was, een gemeen wijf
hard geschreeuwd had en in de kliniek een paar
sterfgevallen meer voorgekomen waren?!
„Wat heb ik er aan, dat u hier zit?"
Iet» andere wist hij niet te zeggen.
Zij klemde haar lippen op elkaar en hield $ich
uan de leuning van een stoel vast, opdat de
verontwaardiging haar niet ten tweeden male
overmande.*
,^ouw erfdeel, versta je, jouw geld houd .ik
voor je bij elkaar. Dat je dat tenminste hebt,
wanneer de naam van je vader meer kwaad dan
goed doet.”
Zij wilde bijna zeggen„Wanneer je vader
zijn plichten tegenover jou en mij vergeet."
Maar dat kwam haar niet over de lippen, toen
zij dien starren blik van den knaap zag.' Zij
schrok van dezen blik.
„Ga naar je’kgjner I Direct ga je naar je ka
mer. En je komt er, zonder verlof, niet uit,
begrepen. Geen stap buiten de deur doe je zon
der uitdrukkelijk verlof daartoe, geen stap!"
Er^ werd aan de telefoon gescheld.
Elise Graebner nam den hoorn op.
„U wordt tut Maagdenburg opgebel^ Gil-
diënT
Ze verbleekte, herhaalde: „Uit Maagdenburg,
Glidlön?"
Hans bleef als vastgenageld aan dm grond
staan
GHdftn.stal GlidiënMartyn t.Ko-
lonne... Jock... Jimmy O’Brien..
Al die namen schoten wild dooreen door rijn
brein. Zijn ooren werden vuurrood, zijn oogen
t w i h—nsir— tib hot I- ..Wmtmb .hmi-Tih -nsd»r s—janauj -jriat giiwn -wildjocsc. Hst yitl hi .hssUmsnl aM
Roman van
OLGA WOHLBRüCK.
v Geautoriseerde vertaling vaA Mevrouw
Wessellnk—van Rossum.
104
4an iiin raordet
ft?nd naar hem
.Vraag eens wie dear te. Hans. Vlaag eensT
«aar meteen duwde zij hem wegl
‘•ar maar..*, ik weet z«R
te daar F
niet verstaan...*
OVERZICHT.
De Rubicon is overgetrokkende' bezettmg
Van het Roergebied door Frankrijk (en het
meeloopertje) is een feit geworden. Br h b-
ben zich geen nieuwe saillante gebeurte
nissen voorgedaan. Vermeldenswaard is*
nochthans het feit, ^dat de Franschcn in
i het bezette gebied den staal van beleg
hebben nfgekondlgd on voorts het feit,
dat Engeland zijn bezettingslege*! in Duitsch-
land handhaaft. Het wil de „breuk” met Frank-
I rijk, om de woorden van een Biitsch rudio-
i gram te gebruiken, tot c«n zoo klein mogelijk
minimum reduceeren. Daarom blijft Groot-
Brittannië dan ook vertegenwoordigd in de
Commissie van Herstel, de Rijnland-commissie
1 en den mad van ambassadeurs. Mna; dit neemt
niet weg, dat Engeland zich de opmerking ver-
oorlooft, dut het dit land niet zal spijten, maar
slechts verbazen, wanneer Frankrijk door rijn
huidige politiek resultaten bereikt. Engeland
bljjft dus de staatkunde van Parijs averechtsch
vinden. Poincaré daarentegen heeft gisteren in
de Kamer, waar hij het Briische plan ter con
ferentie van Parijs aan een ferme kritiek heeft
onderworpen, de gelegenheid tJ baat genomen
om uitvoerig aan te toonen, dat Duitschland
Mj herhaling moedwillig zirh ann z ;n verplich
tingen onttrok. Poincaré zag niets anders dan
i Duitschland's kwade trouw en ook vermoedde
hg, dat het wegvoeren der archieven van ’t ko-
lensyndicaaf naar Hamburg moesr worden toe
geschreven aan het feit, dat zij de bewijzen be
vatten van Duitschland’s overtredingen. Even-,
als zulks geschiedde in de Frnnsche en Belgi-
c-_4: -t in Kamer Poincaré er
den nadruk op, dat de bezetting heelemaal geen
militair karakter droeg en slechts beoogde de
uitvoering van de taak der geallieerde inge
nieurs te garandeeren. Wij moeten de rechten
handhaven, die ons het vredesverdrag schenkt,
ziedaar de conclusie van Poincaréj betoog.
Inmiddels neemt het aantal protesten in
Duitschland voortdurend toe en de Duitsche
regeering, die het vredesverdrag vrijwel als
verbroken beschouw», schijnt order le hebben
gegeven om het vervoer van kolen op reke
ning van de schadevergoedfng^stop te zetten.
Het is echter niet het Stinno»-blad bij uitne
mendheid, de Deutsche AUgemeine Zeitung, al
leen, die tegen de Fransche plannen te keer
gaatalle bladen, zonder onderscheid van po
litieke kleur, hekelen en kriliseeren het optre
den van Parijs. De vertolking van de publieke
opinie door de Deutsche AUgemeine Zeitung
echter geeft wel een goeden indruk, waf er op
het oogenblik in de harten van 't meerendeel
der Duitschers omgaat. Wij meenen deswege,
om een denkbeeld te geven van de stemming
in Duitschland, bijbeen artikel in genoemd blad
mets bereikt. Wel zijn er illusies gewekt, een poos langer stil te moeten staan. De titel
En wij zijn er niet zeker van, dat, mocht on-1 ervan luidt„Landgraf, werde hart
geld brachten, dat zijn moeder bij elkaar
schraapte. Hij had zich hier nooit thuis ge
voeld, had nooit kunnen zeggen wat hem voor
den mond kwam; dat hij weleens verdriet had,
vermoedde zijn moeder nietgetroost had zij
hem nooit, zooals die vrouw in Karlshorst ge
daan had. Slechts wanneer hij met zijn week
geld niet uitkwam, dan had zij hem de les gele
zen. Of had hem haar wang toegestoken, wan
neer zijn rapport eens bizonder goed wa» uit
gevallen. Tijd had zij nooit voor hem gehad
of alleen maar toen hij eens ziek was. En ook
toen had zij er niete voor gedaan, dat zijn
vader naar hem kwam, had zij hem door een
dokter uit de kliniek laten behandelen, mis
schien we! omdat zij «et wilde hebben, dat zijn
vader tijd aap hem verspilde, tijd, die voor haar
geld was, altijd maar geld.
Neen, dan had „mevrouw Percy Well anders
gedaan, toen haa^ man de toegang tot de wed
strijden voor een jaar werd ontzegd, dan zijn
moeder na dien naren dag, toen politieagenten
die loeiende bende van de binnenplaats gejaagd
hadden. Tot in zijn kamer had hij haar den
daarop volgenden nacht hooien huilen en jam
meren nrinèert mij, tot den bedelstaf breng
je me, ten gronde richt je ons!".... Hij had
toen aan die jockeyvrouw moeten denken,
toen ze gezegd had: „Och Percy, laat maar!
Je blijft wie je bent, en heb je een stommiteit,
begaan, over een jaar spreekt niemand er meer
over. Met hun llauwlteit, je het rennen te ver
bieden, bederven zij hoogsten hun rennen en
niet jouw rijden! En of het waar was of niet,
het had Percy opgebewrd, zoodot Wj weer vioo-
lijk werd en niet ging zuipen, zooals de ande
ren altijd deden, wanneer hun zoo fete óver
kwam.
