Abonneert U
op
dit blad!
NIEUWS- EN
’"buitenland.
s
Io. 16135
Dit blad verschijnt dagelijl
FEUILLETON.
BERGAMBACHT, BERKEN
KERK d. IX, OUDERKI
In den taalstroom.
N.V. „DE TIJDGEEST".
8
632»
A
ADVERTBNTWNi
KOI
57
84
5306
55
58
2047
2238
2415
66
2508
2791 4616
10100 11!
12
Alleen onze handelingen^ bepalen onze waarde.
„Grijpt een drenkeling niet naar de redding- ders in ’t geheel niet haar
boei. Hij zou een «zei zijn als hij het niet deed!
En dan al verdrink ik ik heb toch altijd een
revolver.' Maar., jullie... jullie?”
„Nu ik heb leeren werken.”
„Mjjn God, meisje, .maak my het spreken
toch niet zoo moeilijk!"
„Wat komt er dan nog meer?”
,',Nu, dan die kletskous, die Solten heeft, gis
teren aan Joachim verteld, dkt de1 deurwaar
der by tins is’geweest.”
„Wat gemeen!”
„Hij hfeeft het misschien goed met ons be
doeld!"
Ja, ja, ja!... Nu dan, Joachim Blottstedt,
heeft gisteravond met zijn neef gesproken.”
Toen boog^Grete diep het hoofd en kon met
moeite haar snikken onderdrukken.
„En de goede Wuasow denkt niet aan trou
wen! Nu huil maar niet dadelijk! Ga zitten,
je krijgt nog meer te hooren!”
ZO sleepte zich haar een stoel, nam plaats
en wischte haar tranen af.
Na deze mededeeling legde Joachim eenvou
dig de dertig briefjes van duizend op mijn
schrijftafel.
„Ik wilde ze natuurlijk niet aannemen, maar
weet je wat hy toen zei Het is mijn privaat-
vermogeA", het gaat niemand aan..." nu komt
het Grete... „ik heb je dochter lief, zoo lang
als-ik mij herinner, maar ik, doodzieke man,
heb natuurlyk\^ezwegen. Maar zooals de za
ken nu staan, doeN^t fyat niet langer. Ik vraag
nu in allen vorm aanhaar vader om de hand
van juffrouw Dankersbach. Spoedig zal ik er
niet meer zijn, en als weduwe van den majo-
raatsheer is zij voor haar geheele leven ver
zorgd... Ja, dat heeft hy gezegd en als dat
je geruststelt er nog aan toegevoegd, dat je
er op kunt rekenen ook als Vrouwe von Blott
stedt Grete Dankersbach te blijven. Vergeet
deze openhartigheid, maar soms is die een ze
gen. Denk er nu veertien dagen over na, wat
je daarop zult antwoorden.”
Grete sprong van haar stoel op. „Ik neem
zijn aanzoek aan!” zeide zy vast
,,'Kahn wat, myn dochtertje. Zoo snel ver
bindt men zich piet, al ja het slechts voor
twee jaren!”
Even diep ademhalen, een vasten blik op
haar vader, daarna verliet zij met hoog op
gericht hoofd kalm de kamer.
De majoor veegde zich het zweet van het
voorhoofd, greep zijn hoed en liep door de
stallen en daarna het veld in. Hy deed zyn jas
los, frommelde zyn lichte pet in de hand in
een: zijn zenuwen dreigden te barsten
Toen hy tegen acht uur terugkeerde en het
hulppostkantoor voorbijging, kwam zyn doch
ter juist de lage deur. uit.
„Wat nu?"
Haar lippen trilden, maar zy zeide kalm:
„Ik heb aan Joachim Blottstedt geschreven
en zyn aanzoek aangenomen.”
Meid, dat heeft toch den tijd!”
„Misschien met gezonde menschen, niet met
zieke! Ik wil geen nagel aan zyn doodkist
worden, integendeel, ik wil hem verzórgen en
verplegen, opdat hy, voor zoover dat bij zijn
toestand mogelyk is, nog gelukkige dagen te
gemoet gaat!” e
De majoor zeide geen woord, wischte al
leen een traan uit zyn oog.
Zwygend zaten vader en dochter bij het
avondeten tegenover elkaar, zy vermeden het
zelfs elkaar aan te kijken en herademden toen
het eindelijk tyd was om, op te staan.
„Goeden nacht, myn kind, er is in ons bei
der hoofd vandaag zooveel omgegaan, dat het
't best ia, dat we verder alleen zyn.
Zij zeide geen woord, hielp het dienstmeisje
werktuige|jjk met het opruimen en Dankers
bach liep weer in zyn werkkamer op en neer.
Als hij maai- goed zag, maar hij kende zyn
Grete, er was nu niets uit haar te krijgen, en
er zou ook wel nooit iets uit haar te krjjgeri
,zijn. Zoo snel 'een besluit te nemeji was an-
‘1 „J_J L. aard.Zy dacht al-
tijll lang na en had nog steeds den spijker
op den kop geslagen. Daarom had hij zyn zor
gen nooit voor haar verborgenrg-ehouden, zij
bespraken allee kalm met elkaar, en waren
elkaar tot steun geweest. En nu opeens dit
ove/ijld besluit!Als zyn vrouw nog maar
leefde. Die was hem altijd aan vefstand een
paar paarden leng ten voor geweest In dit op
zicht aardden de kinderen gelukkig naar haar.
Daar stond hij nu voor de nieuwe schuur
deur, en wist niet of hy binnen zou gaan!
Maar als hy,het niet deed, 'dan dreef men
hem eenvoudig binnen... „En ten slotte was
zijn meisje verzorgd en hij redde voor zijn
kinderen het goed... Natuurlijk zou men den
neus ophalen en zeggen: Grete Dankersbach
heeft Joachim Blottstedt „voor afbraak” ge
trouwd! nu ja en Wjissow daarby beet ge
had omdat hü haar heeft laten zitten! De
bende mocht praten. Als hy Süderlohe had
moeten verlaten, dan zou niemand hem meer
dan een goed woord hebben gegeven. Maar
zyn kerngezond meisje, en de doodelijke zie
ke? Een koude rilling ging over zijn breeden
rug dat was het raadselachtige.'
Was het alleen zuiver uit haat tegenover
Wussow Blottstedt? Was het een wanhoops
besluit om hem en zyn jongens te redden?
Was het niet ónmogelijk als medelijden wer
kelijk haar hart tot het besluit had gebracht,
nu dan was het andere te verdragen.
Joachim was door en door een echt edel
man, dat wist Grete en dat was een punt, dat
niet over het hoofd moest gezien warden.
Hel «lot zyner wijsheid was: Ik laat de der
tig bankjes van duizend in mijn schrijftafel
liggen, totdat ik alles goed inde, en als ik
merk, dat het offer te zwaar is, dan geef ik
85
4519
21
51
94 72
ABONNEMENTSPRIJS» per kwart
per kwartaal 2.90, par week 22 cent»
Fr per port per kwartaal ƒ8.15, a
innomenten worden dagelyka aan;
'bb •>nze agenten «o loopers, den boek]
Onze bureaux zijn dagelijks geopea
Redactie Tel 545.
1619938
17808 43
9 85
10 20037
45 77
50 20151
63 89
65 92
216
303 96
47 3fü9
744
66 26
858 85
1031 3361 5210
54 81 5723
85 3492
1220 3511
1478 3652
1515 4069
19
24
64 421!
1626
1755
Roman van
OLGA WOHLBKüCK.
Geautoriseerde vertaling van Mcvruuw
Wesselink—-van Rossom.
- 30
840 3465
996 67
1056 3507
1155 51
1208 68
61 94
94 3711
1334 23
1413 86
1578 88
1730 3824
88 3813
1813 46
58 58
n es
80 91
1904 4041
13 4101
22
27
75 4307
99 39
2013 41
34
42 24
86 4500
2100
78 4655
95 4171
Joachim von Blottstedt iets te maken met
Wussow ven Blottstedt? Zij drukte de tanden
op elkaar en dwong zichzelf tot kalmte: er
was toch al zorg genoeg in het Süherloher
heerenhuis.
De majoor liet zich in den stoel voor zjjn
schrijftafel neervallen, sprong daaran weer op
en liep met de handen op den rug de kamer
vp en neer. Grete leunde tegen de deur en
wachtte op hetgeen nu zou komen.
Eindelijk bleef de majoor voor zijn dochter
staan.
„Zeg jy met je Blottstedt reken daar
maar niet meer op!"
Hy schreeuwde het haar letterlijk in *t ge
zicht.
Zij keek haar vader slechts met groote, treu
rige oogen aan.
Dat hield hij niet uit, als woest rende hy
door de kamer.
„Ik ben maar een man met gewoon ver
stand ja! den titel van majoor gekre
gen, en toen was het: Adieu! U bent goed af,
u behoeft geen verzekeringsagent te worden,
u hebt uw bezitting! Dus dien uw ontslag In;
niet ieder kan regimentscommandant worden!
Maar wat my daarboven ontbreekt, dat
hebben jullie!” En Adalbert in de eerste plaats.
Ik laat hem niet ten onder gaan, vooral nu
niet, nu hij zijn examen voor de hoogere
krijgsschool heeft gedaan. Wat goede wyn zal
worden schuimt reeds als most. Begrijp je
dat?”
„Natuurlijk, papa. Maar schreeuw toch zoo
niet!^Ik heb u toch nooit aangeraden Adel
bert aan zijn lot over te laten?
„Dat ontbrak er nog aan. Maar wat ik daar
gezegd heb, is slechts de inleiding. Wacht
even." Hij trok het middelste vak van zijn
schrijftafel open en nam het dikke pakket er
uit. „Weet je wat daar in zit?”
„Dertig bankjes van duizend dertig!
Denk eens!”
„En die heeft Joachim Blottstedt te uwer
beschikking gesteld?"
Haar stem trilde.
oZeg gerust: geschonken.”
„Papa, dat moogt u niet aannemen!”
68
90
15319
15406 17527 49
57 32 19706
64 72* 74
75 92 79
77 17609 19827
13520 15646
28 15721
36158L7
93 9
1517 13657 44
6913710 16035
77 30 40
80 U 75 M
9613865 82 90 ,93
99 13910 91 17909 20226
1600 14056 16111 59
11 14120 12 88 20330
43 83 30 18031 80
71 1420416222
3 4011
■- *416385
4404 7209 9916 52 42 16411
38 8811842 44 49
93 10060 54 6816626
78 7366 86 56 93 fC
7451 10100 11903 14323 16725
7517 12 29 61 39
het geld terug en scheid de twee met ijzeren
hand.
Grete zat in haar eenvoudige, vriendelijke
kamer. De meubelen waren met lichte ge
bloemde cretonne overtrokken, de gordynen
war4h van dezelfde stof. Zy staande naar bui
ten in de invallende schemering, onwillekeu
rig fluisterden haar lippen: „Wuasow, waar
om moest je mij dat aandoen?”
(Weidt vervolgd.)
18642
.31 47 46
7 59 58
93 81 18793
58 14504 16824 18865
12207 60 49 70
45 14639 5918920
84 90 54 93 84
9112310 95 16908 19011
94 85 98 67 87
10505 12424 14719 84 WU9
20 25 38 17011 47
62 34 92 17129 70
10662 45 14934 88 74
214 84 12594 43 89 19206
33 86 12605 15019 96 16
“"10703 9 6017205 36
87 1315101 44 51
33 8 79 81
7912764 86 91 98
94 12853 1522017387 19431
89 10942 79 68 17404 19506
8616 7612990 90 20 19612
81 1300015319 74 48
86 5 15406 17527
11000 71
7313117
-.168 20
.1239 13234 ---
50 77 80 46 42
6913318 91 17714 98
11303
.1424
98
11517
Later aflosbaar.
4776 '7531 10173 11954 14365 16744
4814 7695 85 73 14401 47
28 7712 87 12107 7 59
58 29 10277 II 93 81
68 75 10321
78 7821 73 11
83 34 10440
90 7962
4938 75
5025 8070
10» O
Wat ton haar de tui» schelenl Het uitzicht
>P de binnenplaats, op de k'iniek Was haar vee!
Bever. Dan zag zij tenminste, wanneer haar man
•Wam, wanneer hij wegging.
Maar Ertzky’s stem had iets .waarop jedere
tegenwerping te pletter sloeg. Heel tnders .was
<u'e, dqp de stem van haar man... zoo merk
waardig hard en fcoud. Hot lag misschien aan
«et dialect, dat nog steeds te hooren wos
net lag daaraan, dat er niets lusschen hen be
stond, <Jat de band van het gemeenschappelijke
zakenbeiang. Hoe eigengerechtigd en eigenzin
nig haar man ook was, een ondertoon van mild»
neid en inschikkelijkheid lag toch altijd in zijn
•tem voor de vrouw, die hem kinderen gebaard
n»d, voor het vrouwelijke in Jraar.
Voor Ertzky was zij niet meer of minder den
procuratiehouder... toe toevallig rokken
•oeg...
had zijn vader geroepen met de wooc-
*n: „Papa.... er is iemand aan de telefoon
*>or «ft Ghdtë*T
«Uit Glfdien? Daar? Hoe kim dat nou.Laat
Trekking van 709 nummers ten overstaan van
Notaris A G Mulié.
Maandag IS Januari 1923.
Pr*. ran f 10000 5000
400 8793 19461
200 8308
100 93 449 1259 3648 6876
7101 8486 14272
van 90- (eigen geld.)
(16 9781 12358 14656 16869 19144
80 99 12403 14957 75 19317
7535 10092 12548 15129 16903 76
7811 10174 64 15254 17069 19433
96 10384 12655 15372 17171 19581
"957 10402 12936 15546 17626 19669
10679 13092 54 17722 19722
10795 13197 61 32 19845
99 10929 13491 15668 44 56
3111 1102. 13616 82 18116 90
8352 26 20 15718 24 93
8454 11145 52 48 58 19997
8701 62 9615834 18240 20018
886311290 13750 73 18343 45
11481 13862 15916 72 20133
900211572 13928 79 18415 64
14 90 3416234 58 73
52 11676 14205 16417 18516 20237
""Z. 11732 25 58 49 20461
85 11831 4916536 18613 63
.326 11933 56 91 18843 20578
9565 95 1432146614 52 20746
12094 14452 31 18955 20862
12230 77 16813 19032
OVERZICHT.
1 Duitschlend gaat hardnekkig door met pro-
Weeren, in velerlei vormen, tegen de bezet-
«ng dopr de Franschen van de Roerstreek; Zon-
Üag was het de dag der rouwbetoogingen «n
fciir en daar, ten uiterlijk teeken van misprij-
ging van en rouw over de occupatie, zijn de
yleggen halfstok gehescheh. Maar vooral waren
4e Herlijn ontzaglijke menigten op de been om
Se manifesteeren en te protesteeren tegen Frank-
rijks handelwijze; het aantal protestanten in
de rijkdroofdstad wordt in een Duitsch rttdio-
gn-m op een millioen geschat, maar ook in
andere deelen van Duitschland worden de ma
nifestaties der Duitschers als „gewaltig” ge
schetst. Doch ook in Cuno’s rijksdagrede. Zater
dag gehouden heeft de rijkskanselier felle
woorden gericht Kaan het adres- van Frank
rijk in verband met den „gewapenden in
val” van dit land. De rijksdagzitting ein-
'Agds dan ook met de aanvaarding van
een protestmotie, waarijt plechtig verzet
>erd aangeteekend tegen de „inbreuk dp het
pecht en ’t vrédestractaa-t, die door 't geweld
dadig bezetter, van 't Roergebied wordt tre-
V01 md."
Maar ongeveer tezelfder tijd, dat alom in het
rijk aan toorn en misnoegen de vrije loop Werd
- gelaten, is elders zakelijk onderhandeld: er heb-
aen n.l. Zaterdag besprekingen plaats gehad
lusschen de geallieerde contröle-commissie te
Es* n en de door directeuren vertegenwoordigde
mijnondernemingen,. Met protesteeren alleen
komt men er niet; in het Roergebied, waar het
hart klopt van Duitschland's bedrijfsleven, dient
men de dingen zakelijker en nuttiger óp te vat
ten. Enkele feiten mogen dit illustreeren; per
mt.nr.d moeten de Roefmijnen 165 milliard aan
ioonèn voor de mijnwerkers en salarissen voor
de beambten betalen, daar de totale „Beleg-
schaft in afgeronde cijfers uitgedrukt,
550,000 man bedraagt. 0 De mijnen van het
reeds-bozette en het pas-geoccupeerde gebied
moeien iederen dag aan loon 750 millioen op-
biengen. Maar wanneer in dit mijngebied geen
omzet plaats heeft en dientengevolge geen geld
in de Ifi komt, ontstaan verwarde toestanden en
cf' der e'crs^' symptomen daarvan is werkloos-
he t'. Dat zijn weinig rozige vooruitzichten en
dt - overwegingen zullen dan ook hebben gc-
gclden, toen Zaterdag te Essen !n het gebouw
ven t kolensyndicaat onder leiding van Coste,
het» hoofd der Fransche ingenieuremissie, be
sprekingen plaats hadden met de kopstukken
dor Duitsche mijnondernemingen; vertegen
woordigd waren o.a, de mijnen.van Krupp,
minnes, Thyssen, om ons té bepalen tot klin-
kewde namen. Op deze vergadering werd door
Costé gevraagd, waarom men had opgehouden
met de kolcnleveringen. De woordvoerder der
Duitschers Fritz Thyssen, heeft daarop ver-
jklaord, dat voor Duitsche onderdanen steeds de
Duitsche wetten en de instructies van de regee-
ring te Berlijn golden. Men riet, dat Thyesen
hier de verordening op het oog had van den
rijkskolencommissaris, volgens welke geen
•chadeloosstellingskolen meer mochten worden
felcverd als protest tegen den Franschen inval.
Het rijk toch bejaalde in den vervolge geen
«oleri meer, dfe naar Frankrijk en België gingen.
Maar aldus de strekking van Thyssen’s be-
3 2205
19 13
25 18
28 2372
63 242b
83 65
100 2701
34 40
57 86
92 3802
261 59 97 81
329 98 5123 8124
-41
96 58
5238 82P
8329 1(
72
8461 10858
83
8587
8616
30
8704
^9
8911 lilt
15112!
40
w
- 8611;
49 9024 U.
84
6460 9107
r 84
6503 9242
6634 9354
6746 9469
06 9585
81 '82
- 44 4297 6956
--
7016
28
Prijzen
3069 4619 741
4807
80
3205 4922
“'3059
91 7957
5210 78
5723 8096
89
5903 81
18
6079
74 6258
93 70 -
4219 6478 8966
83 6691 -
4314 6792
1850 4460 <5989
97 9281
7046 f'
7163 931
71 Xi-
7229 755
39 951;
f*
93
13331 80
flf2()42.
18302 205,
30 2061
88 207!
18434 2't'
36
96 18513
!25 97
3918601
40 293/
42 3007
43 29
439 45
42 67
74 85
518 98
662 3203
702 3314 79
8 43 85
60 5445
75
81
84
5524
33
5638
6169
6230
89
52
57
9758
74 72 8
985211722 14
130 12
83 30
16385