Abonneert U op dit blad! NIEUWS- EN ’"buitenland. s Io. 16135 Dit blad verschijnt dagelijl FEUILLETON. BERGAMBACHT, BERKEN KERK d. IX, OUDERKI In den taalstroom. N.V. „DE TIJDGEEST". 8 632» A ADVERTBNTWNi KOI 57 84 5306 55 58 2047 2238 2415 66 2508 2791 4616 10100 11! 12 Alleen onze handelingen^ bepalen onze waarde. „Grijpt een drenkeling niet naar de redding- ders in ’t geheel niet haar boei. Hij zou een «zei zijn als hij het niet deed! En dan al verdrink ik ik heb toch altijd een revolver.' Maar., jullie... jullie?” „Nu ik heb leeren werken.” „Mjjn God, meisje, .maak my het spreken toch niet zoo moeilijk!" „Wat komt er dan nog meer?” ,',Nu, dan die kletskous, die Solten heeft, gis teren aan Joachim verteld, dkt de1 deurwaar der by tins is’geweest.” „Wat gemeen!” „Hij hfeeft het misschien goed met ons be doeld!" Ja, ja, ja!... Nu dan, Joachim Blottstedt, heeft gisteravond met zijn neef gesproken.” Toen boog^Grete diep het hoofd en kon met moeite haar snikken onderdrukken. „En de goede Wuasow denkt niet aan trou wen! Nu huil maar niet dadelijk! Ga zitten, je krijgt nog meer te hooren!” ZO sleepte zich haar een stoel, nam plaats en wischte haar tranen af. Na deze mededeeling legde Joachim eenvou dig de dertig briefjes van duizend op mijn schrijftafel. „Ik wilde ze natuurlijk niet aannemen, maar weet je wat hy toen zei Het is mijn privaat- vermogeA", het gaat niemand aan..." nu komt het Grete... „ik heb je dochter lief, zoo lang als-ik mij herinner, maar ik, doodzieke man, heb natuurlyk\^ezwegen. Maar zooals de za ken nu staan, doeN^t fyat niet langer. Ik vraag nu in allen vorm aanhaar vader om de hand van juffrouw Dankersbach. Spoedig zal ik er niet meer zijn, en als weduwe van den majo- raatsheer is zij voor haar geheele leven ver zorgd... Ja, dat heeft hy gezegd en als dat je geruststelt er nog aan toegevoegd, dat je er op kunt rekenen ook als Vrouwe von Blott stedt Grete Dankersbach te blijven. Vergeet deze openhartigheid, maar soms is die een ze gen. Denk er nu veertien dagen over na, wat je daarop zult antwoorden.” Grete sprong van haar stoel op. „Ik neem zijn aanzoek aan!” zeide zy vast ,,'Kahn wat, myn dochtertje. Zoo snel ver bindt men zich piet, al ja het slechts voor twee jaren!” Even diep ademhalen, een vasten blik op haar vader, daarna verliet zij met hoog op gericht hoofd kalm de kamer. De majoor veegde zich het zweet van het voorhoofd, greep zijn hoed en liep door de stallen en daarna het veld in. Hy deed zyn jas los, frommelde zyn lichte pet in de hand in een: zijn zenuwen dreigden te barsten Toen hy tegen acht uur terugkeerde en het hulppostkantoor voorbijging, kwam zyn doch ter juist de lage deur. uit. „Wat nu?" Haar lippen trilden, maar zy zeide kalm: „Ik heb aan Joachim Blottstedt geschreven en zyn aanzoek aangenomen.” Meid, dat heeft toch den tijd!” „Misschien met gezonde menschen, niet met zieke! Ik wil geen nagel aan zyn doodkist worden, integendeel, ik wil hem verzórgen en verplegen, opdat hy, voor zoover dat bij zijn toestand mogelyk is, nog gelukkige dagen te gemoet gaat!” e De majoor zeide geen woord, wischte al leen een traan uit zyn oog. Zwygend zaten vader en dochter bij het avondeten tegenover elkaar, zy vermeden het zelfs elkaar aan te kijken en herademden toen het eindelijk tyd was om, op te staan. „Goeden nacht, myn kind, er is in ons bei der hoofd vandaag zooveel omgegaan, dat het 't best ia, dat we verder alleen zyn. Zij zeide geen woord, hielp het dienstmeisje werktuige|jjk met het opruimen en Dankers bach liep weer in zyn werkkamer op en neer. Als hij maai- goed zag, maar hij kende zyn Grete, er was nu niets uit haar te krijgen, en er zou ook wel nooit iets uit haar te krjjgeri ,zijn. Zoo snel 'een besluit te nemeji was an- ‘1 „J_J L. aard.Zy dacht al- tijll lang na en had nog steeds den spijker op den kop geslagen. Daarom had hij zyn zor gen nooit voor haar verborgenrg-ehouden, zij bespraken allee kalm met elkaar, en waren elkaar tot steun geweest. En nu opeens dit ove/ijld besluit!Als zyn vrouw nog maar leefde. Die was hem altijd aan vefstand een paar paarden leng ten voor geweest In dit op zicht aardden de kinderen gelukkig naar haar. Daar stond hij nu voor de nieuwe schuur deur, en wist niet of hy binnen zou gaan! Maar als hy,het niet deed, 'dan dreef men hem eenvoudig binnen... „En ten slotte was zijn meisje verzorgd en hij redde voor zijn kinderen het goed... Natuurlijk zou men den neus ophalen en zeggen: Grete Dankersbach heeft Joachim Blottstedt „voor afbraak” ge trouwd! nu ja en Wjissow daarby beet ge had omdat hü haar heeft laten zitten! De bende mocht praten. Als hy Süderlohe had moeten verlaten, dan zou niemand hem meer dan een goed woord hebben gegeven. Maar zyn kerngezond meisje, en de doodelijke zie ke? Een koude rilling ging over zijn breeden rug dat was het raadselachtige.' Was het alleen zuiver uit haat tegenover Wussow Blottstedt? Was het een wanhoops besluit om hem en zyn jongens te redden? Was het niet ónmogelijk als medelijden wer kelijk haar hart tot het besluit had gebracht, nu dan was het andere te verdragen. Joachim was door en door een echt edel man, dat wist Grete en dat was een punt, dat niet over het hoofd moest gezien warden. Hel «lot zyner wijsheid was: Ik laat de der tig bankjes van duizend in mijn schrijftafel liggen, totdat ik alles goed inde, en als ik merk, dat het offer te zwaar is, dan geef ik 85 4519 21 51 94 72 ABONNEMENTSPRIJS» per kwart per kwartaal 2.90, par week 22 cent» Fr per port per kwartaal ƒ8.15, a innomenten worden dagelyka aan; 'bb •>nze agenten «o loopers, den boek] Onze bureaux zijn dagelijks geopea Redactie Tel 545. 1619938 17808 43 9 85 10 20037 45 77 50 20151 63 89 65 92 216 303 96 47 3fü9 744 66 26 858 85 1031 3361 5210 54 81 5723 85 3492 1220 3511 1478 3652 1515 4069 19 24 64 421! 1626 1755 Roman van OLGA WOHLBKüCK. Geautoriseerde vertaling van Mcvruuw Wesselink—-van Rossom. - 30 840 3465 996 67 1056 3507 1155 51 1208 68 61 94 94 3711 1334 23 1413 86 1578 88 1730 3824 88 3813 1813 46 58 58 n es 80 91 1904 4041 13 4101 22 27 75 4307 99 39 2013 41 34 42 24 86 4500 2100 78 4655 95 4171 Joachim von Blottstedt iets te maken met Wussow ven Blottstedt? Zij drukte de tanden op elkaar en dwong zichzelf tot kalmte: er was toch al zorg genoeg in het Süherloher heerenhuis. De majoor liet zich in den stoel voor zjjn schrijftafel neervallen, sprong daaran weer op en liep met de handen op den rug de kamer vp en neer. Grete leunde tegen de deur en wachtte op hetgeen nu zou komen. Eindelijk bleef de majoor voor zijn dochter staan. „Zeg jy met je Blottstedt reken daar maar niet meer op!" Hy schreeuwde het haar letterlijk in *t ge zicht. Zij keek haar vader slechts met groote, treu rige oogen aan. Dat hield hij niet uit, als woest rende hy door de kamer. „Ik ben maar een man met gewoon ver stand ja! den titel van majoor gekre gen, en toen was het: Adieu! U bent goed af, u behoeft geen verzekeringsagent te worden, u hebt uw bezitting! Dus dien uw ontslag In; niet ieder kan regimentscommandant worden! Maar wat my daarboven ontbreekt, dat hebben jullie!” En Adalbert in de eerste plaats. Ik laat hem niet ten onder gaan, vooral nu niet, nu hij zijn examen voor de hoogere krijgsschool heeft gedaan. Wat goede wyn zal worden schuimt reeds als most. Begrijp je dat?” „Natuurlijk, papa. Maar schreeuw toch zoo niet!^Ik heb u toch nooit aangeraden Adel bert aan zijn lot over te laten? „Dat ontbrak er nog aan. Maar wat ik daar gezegd heb, is slechts de inleiding. Wacht even." Hij trok het middelste vak van zijn schrijftafel open en nam het dikke pakket er uit. „Weet je wat daar in zit?” „Dertig bankjes van duizend dertig! Denk eens!” „En die heeft Joachim Blottstedt te uwer beschikking gesteld?" Haar stem trilde. oZeg gerust: geschonken.” „Papa, dat moogt u niet aannemen!” 68 90 15319 15406 17527 49 57 32 19706 64 72* 74 75 92 79 77 17609 19827 13520 15646 28 15721 36158L7 93 9 1517 13657 44 6913710 16035 77 30 40 80 U 75 M 9613865 82 90 ,93 99 13910 91 17909 20226 1600 14056 16111 59 11 14120 12 88 20330 43 83 30 18031 80 71 1420416222 3 4011 ■- *416385 4404 7209 9916 52 42 16411 38 8811842 44 49 93 10060 54 6816626 78 7366 86 56 93 fC 7451 10100 11903 14323 16725 7517 12 29 61 39 het geld terug en scheid de twee met ijzeren hand. Grete zat in haar eenvoudige, vriendelijke kamer. De meubelen waren met lichte ge bloemde cretonne overtrokken, de gordynen war4h van dezelfde stof. Zy staande naar bui ten in de invallende schemering, onwillekeu rig fluisterden haar lippen: „Wuasow, waar om moest je mij dat aandoen?” (Weidt vervolgd.) 18642 .31 47 46 7 59 58 93 81 18793 58 14504 16824 18865 12207 60 49 70 45 14639 5918920 84 90 54 93 84 9112310 95 16908 19011 94 85 98 67 87 10505 12424 14719 84 WU9 20 25 38 17011 47 62 34 92 17129 70 10662 45 14934 88 74 214 84 12594 43 89 19206 33 86 12605 15019 96 16 “"10703 9 6017205 36 87 1315101 44 51 33 8 79 81 7912764 86 91 98 94 12853 1522017387 19431 89 10942 79 68 17404 19506 8616 7612990 90 20 19612 81 1300015319 74 48 86 5 15406 17527 11000 71 7313117 -.168 20 .1239 13234 --- 50 77 80 46 42 6913318 91 17714 98 11303 .1424 98 11517 Later aflosbaar. 4776 '7531 10173 11954 14365 16744 4814 7695 85 73 14401 47 28 7712 87 12107 7 59 58 29 10277 II 93 81 68 75 10321 78 7821 73 11 83 34 10440 90 7962 4938 75 5025 8070 10» O Wat ton haar de tui» schelenl Het uitzicht >P de binnenplaats, op de k'iniek Was haar vee! Bever. Dan zag zij tenminste, wanneer haar man •Wam, wanneer hij wegging. Maar Ertzky’s stem had iets .waarop jedere tegenwerping te pletter sloeg. Heel tnders .was <u'e, dqp de stem van haar man... zoo merk waardig hard en fcoud. Hot lag misschien aan «et dialect, dat nog steeds te hooren wos net lag daaraan, dat er niets lusschen hen be stond, <Jat de band van het gemeenschappelijke zakenbeiang. Hoe eigengerechtigd en eigenzin nig haar man ook was, een ondertoon van mild» neid en inschikkelijkheid lag toch altijd in zijn •tem voor de vrouw, die hem kinderen gebaard n»d, voor het vrouwelijke in Jraar. Voor Ertzky was zij niet meer of minder den procuratiehouder... toe toevallig rokken •oeg... had zijn vader geroepen met de wooc- *n: „Papa.... er is iemand aan de telefoon *>or «ft Ghdtë*T «Uit Glfdien? Daar? Hoe kim dat nou.Laat Trekking van 709 nummers ten overstaan van Notaris A G Mulié. Maandag IS Januari 1923. Pr*. ran f 10000 5000 400 8793 19461 200 8308 100 93 449 1259 3648 6876 7101 8486 14272 van 90- (eigen geld.) (16 9781 12358 14656 16869 19144 80 99 12403 14957 75 19317 7535 10092 12548 15129 16903 76 7811 10174 64 15254 17069 19433 96 10384 12655 15372 17171 19581 "957 10402 12936 15546 17626 19669 10679 13092 54 17722 19722 10795 13197 61 32 19845 99 10929 13491 15668 44 56 3111 1102. 13616 82 18116 90 8352 26 20 15718 24 93 8454 11145 52 48 58 19997 8701 62 9615834 18240 20018 886311290 13750 73 18343 45 11481 13862 15916 72 20133 900211572 13928 79 18415 64 14 90 3416234 58 73 52 11676 14205 16417 18516 20237 ""Z. 11732 25 58 49 20461 85 11831 4916536 18613 63 .326 11933 56 91 18843 20578 9565 95 1432146614 52 20746 12094 14452 31 18955 20862 12230 77 16813 19032 OVERZICHT. 1 Duitschlend gaat hardnekkig door met pro- Weeren, in velerlei vormen, tegen de bezet- «ng dopr de Franschen van de Roerstreek; Zon- Üag was het de dag der rouwbetoogingen «n fciir en daar, ten uiterlijk teeken van misprij- ging van en rouw over de occupatie, zijn de yleggen halfstok gehescheh. Maar vooral waren 4e Herlijn ontzaglijke menigten op de been om Se manifesteeren en te protesteeren tegen Frank- rijks handelwijze; het aantal protestanten in de rijkdroofdstad wordt in een Duitsch rttdio- gn-m op een millioen geschat, maar ook in andere deelen van Duitschland worden de ma nifestaties der Duitschers als „gewaltig” ge schetst. Doch ook in Cuno’s rijksdagrede. Zater dag gehouden heeft de rijkskanselier felle woorden gericht Kaan het adres- van Frank rijk in verband met den „gewapenden in val” van dit land. De rijksdagzitting ein- 'Agds dan ook met de aanvaarding van een protestmotie, waarijt plechtig verzet >erd aangeteekend tegen de „inbreuk dp het pecht en ’t vrédestractaa-t, die door 't geweld dadig bezetter, van 't Roergebied wordt tre- V01 md." Maar ongeveer tezelfder tijd, dat alom in het rijk aan toorn en misnoegen de vrije loop Werd - gelaten, is elders zakelijk onderhandeld: er heb- aen n.l. Zaterdag besprekingen plaats gehad lusschen de geallieerde contröle-commissie te Es* n en de door directeuren vertegenwoordigde mijnondernemingen,. Met protesteeren alleen komt men er niet; in het Roergebied, waar het hart klopt van Duitschland's bedrijfsleven, dient men de dingen zakelijker en nuttiger óp te vat ten. Enkele feiten mogen dit illustreeren; per mt.nr.d moeten de Roefmijnen 165 milliard aan ioonèn voor de mijnwerkers en salarissen voor de beambten betalen, daar de totale „Beleg- schaft in afgeronde cijfers uitgedrukt, 550,000 man bedraagt. 0 De mijnen van het reeds-bozette en het pas-geoccupeerde gebied moeien iederen dag aan loon 750 millioen op- biengen. Maar wanneer in dit mijngebied geen omzet plaats heeft en dientengevolge geen geld in de Ifi komt, ontstaan verwarde toestanden en cf' der e'crs^' symptomen daarvan is werkloos- he t'. Dat zijn weinig rozige vooruitzichten en dt - overwegingen zullen dan ook hebben gc- gclden, toen Zaterdag te Essen !n het gebouw ven t kolensyndicaat onder leiding van Coste, het» hoofd der Fransche ingenieuremissie, be sprekingen plaats hadden met de kopstukken dor Duitsche mijnondernemingen; vertegen woordigd waren o.a, de mijnen.van Krupp, minnes, Thyssen, om ons té bepalen tot klin- kewde namen. Op deze vergadering werd door Costé gevraagd, waarom men had opgehouden met de kolcnleveringen. De woordvoerder der Duitschers Fritz Thyssen, heeft daarop ver- jklaord, dat voor Duitsche onderdanen steeds de Duitsche wetten en de instructies van de regee- ring te Berlijn golden. Men riet, dat Thyesen hier de verordening op het oog had van den rijkskolencommissaris, volgens welke geen •chadeloosstellingskolen meer mochten worden felcverd als protest tegen den Franschen inval. Het rijk toch bejaalde in den vervolge geen «oleri meer, dfe naar Frankrijk en België gingen. Maar aldus de strekking van Thyssen’s be- 3 2205 19 13 25 18 28 2372 63 242b 83 65 100 2701 34 40 57 86 92 3802 261 59 97 81 329 98 5123 8124 -41 96 58 5238 82P 8329 1( 72 8461 10858 83 8587 8616 30 8704 ^9 8911 lilt 15112! 40 w - 8611; 49 9024 U. 84 6460 9107 r 84 6503 9242 6634 9354 6746 9469 06 9585 81 '82 - 44 4297 6956 -- 7016 28 Prijzen 3069 4619 741 4807 80 3205 4922 “'3059 91 7957 5210 78 5723 8096 89 5903 81 18 6079 74 6258 93 70 - 4219 6478 8966 83 6691 - 4314 6792 1850 4460 <5989 97 9281 7046 f' 7163 931 71 Xi- 7229 755 39 951; f* 93 13331 80 flf2()42. 18302 205, 30 2061 88 207! 18434 2't' 36 96 18513 !25 97 3918601 40 293/ 42 3007 43 29 439 45 42 67 74 85 518 98 662 3203 702 3314 79 8 43 85 60 5445 75 81 84 5524 33 5638 6169 6230 89 52 57 9758 74 72 8 985211722 14 130 12 83 30 16385

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1923 | | pagina 4