7n NIEUWS- E - s I 1 fl s Dit blad verachilnt dagelijks I FEUILLETON. 'r A BERGAMBACHT, BERI KERK a. d. OUDERKER Ho. IB144 F g In den Maalstroom. 9 ^"•E i z: l 39 33 S fi 8U4 N.V. „DE TIJDGEEST' „Z 8 2 - 42 17546 58 BUITENLAND. OVERZICHT. 8- “S 3 Ss» x^ c 3668 5510 >•*8 I L J 4wS4 “1 15013 X 2317323 54 C M 79 4 O ADVERTENTIëN: van 84 MULTATULÏ. (Wordt vervolgd.) en de 8349 8670 m G01 M3 57 84 37 04 38 97 1 der Pre het ten, fer< B de Frc afg I gei ma hai sd uit don T die ges h tenl fera pok E dat h er 1 Lee! tuss schi mtfi doó wee raar der W righ (W H in den een Ti niet pk M *3 lan be; scl liet hè st< he sc va lai Di co na rei Di mi all va sti nit he bli eis f» 38 84 46 86 51 89 ft' 1812 4387 61 4498 1933 4507 $0 - 2016 LM 10400 34 KJ530 31 12974 43 13026 72 6052 8682 6145 96 6219 8718 48 68 6305 86» Roman van OLGA WOHLBRüOC Geautoriseerd» vertaling van Mevrua We-welink—van Rossom. 78 9640 97 7314 46 9700 7409 1 an on M men van Fran- tal invang der Duit- de 93 I 9910811 9040 82 89 89 AKONNEMENTSPRU8. per kwartaal per kwartaal /3J0. par waakH cent, ®w Franco per poet par kwartaal /S.U, mat AbnnnanrnntMk warden degel üka aangam bij onze agenten en leopara. den boakhant Oma bureaus (ga dagalUke geopend Xadactio Tol MA ft 90I0I4O4O 27 44 66 81 931811202 29 1813754 2813MB Het is onbillijk van den circel, den hoek te herwijten, dat hij recht ia jfcomen. Kalm wendde zij zich om, glimlachte en wilde aan zijn linkerhand gaan zitten. „Neen, liever hier.” „Jij eigenzinnige waarom?” ,«Omdat ik mijn arm om je heen wil slaan.” Het was reeds gedaan. Nu leunde zy met een vermoeid lachje haar hoofd tegen zijn schouder. Vaster sloeg hij zyn arm om haar heen. „Je leven is moeilijk, arm kind!” Het wend diep treurig gezegd. Nu heft zü haar hoofd hoog op, brandende oogen. keken hem aan. „Wat zijn dat voor woor den, Joachim! Voel je je ongelukkig?" Mij schudde het hoofd. „Neen, neen, ik denk niet aan mijzelf, maar aan jou, lieveling!” „Geloof je dan werkelijk niet, dat ik gelukkig bij je ben?” Niet gewoon ta liegen, viel het antwoord hem moeilijk. Zy las in zijn oogen zyn smart. „Jij! - Ach jij!” Haar vurige kus brandde op zjjn lippen. Je moet mij niet'op myn mond kussen,” stotterde hij. „Ik heb je immers zoo lief!” Rondom de lippen van Joachim Blottstedt speelde het stille, weemoedige lachje niet meer, bij zyn mondhoeken groefde zich een energieke trek. De kapitein van de Er Wörmann had ge lijk, het geloof maakte gelukkig. De zieke wilde hier opleven, gelooven aan zijn leven! En hy wilde leven voor zyn schoone vrouw, voor haar di ehy zoo hartstochtelyk liefhad, voor haar, die ook hem liefhad. Nu wist hij het heel goed en hy voelde zich gezond! „Grete!” Hij breidde de armen uit, drukte haar tegen zich aan en gaf haar duizend lieve naampjes. Zij sloot de oogen en was gelukkig. Hy leefde slechts voor haar, haar vreugde te geven was zyn gansche levensdoel, hij deed het op zjjn tactvolle manier en dan denkt een jonge, krachtige vrouw niet aan den dag van morgen. Haar eenige zorgen was‘immers maar: haar echtgenoot te verplegen! Zij zag hpe hy onder haar verpleging opfleurde: Zijn, houding werd strammer, veerkrachtiger zijn gang, en als de steeds minder voorkomende droge hoestaanval kwam, dan week zij niet van zyn zyde, daar kwam de barmhartigheid dar liefde tot haar recht. En als de booze aanval voorbij was dan schertste hy en wierp zyn stok in een hoek. O, dat is lang zoo erg niet meer, ik voel ter nauwernood meer pyn. Tegen het voorjaar zal ik er boven op zyn. Om instorting te voorko men, zullen wy het volgend najaar weer naar hier gaan. Is het niet, lieveling?” Wel overviel haar dan dikwijls een bang ge voel, maar zy drong het terug en knikte krach tig. „Natuirriyk, Joachim! Wat zullen de men- schen thuis zeggen, als ik je zoo gezontf terug breng?” Het eenige juiste en ware: „haar liefde heeft hem gezond gemaakt!” Zy geloofde het en wilde de wereld tenminste toonen hoe zij heldhaftig met het noodlot met haar man worstelde. Zij vlijde zich tegen hem aan, en droomerig in stil geluk dachten beiden aan niets dan aan het zaligmakende heden. Het was April geworden. De koffers werden gepakt, en toen de stoomsloep hen weer naar de Erna Wörmann bracht, ontving de kapitein hen met een luid hoera. „Wat heb ik gezegd! Madeira doet wonderen! Men moet slechts gelooven, dan is de mensch precies zoo taai als een kat! En u barones ziet er uit als een echte Duit sche voorjaarsdag!” Weer betrokken zy de „galakajuiten”. Maar zy vermeden het kennissen te maken. De ka pitein liet op het dek al naar de windrichting' schermen opstellen, en liet de Blottstedts bo ven komen. 168189» 86 74 215 78 54 19037 57 38 M 52 72 76 16312 19120 - J6 29 171 211 2425 460 2529 034 3261 re 3311 1413 1211 1394 14W 88 H00 3684 1643 M 69 00 75 X 94 3992 1886 - 2064 85 4354 2135 2057 4084 7262 955611321 139231611 95 47J3 - - 113 51 re na 50 70 85 M 2210 46 9423 9587 51 Vorige lij.t M*dt HMJcuz lx. 4i07eax. NM*'*!, 4879 4921 22 40 7512 49 69 13 «4 5009 7098 2334 5125 1332 «7 44 3800 64 2 92 12 1424 39 1509 - 1629 3757 88 3807 6011 «5 14 1701 38 54 97 14 «S3 71 Ho 84 M - mi k 5M8 780410062 93 71 7908 10105 8009 30 900011311 13781 16193 18584 72 2713825 16371 18705 068911445 52 87 59 9016 48 63 16421 18907 38 95 96 16672 32 58 1154613831 M 41 “22 11640 72 16780 19171 96 11707 14172 16805 19221 1182314301 53 44 71 14469 17017 85 5311921 14542 19432 75 12018 14741 27 97 100141»75 86 32 19666 10106 78 14887 98 9-J 1221214904 17116 19717 12462 14 Tl 19806 65 15036 17249 19959 12690 89 17695 20091 12736 15212 17720 20121 12991 17 17886 &8 13014 15330 17948 20285 13175 15454 99 20570 74 13392 15635 18014 20601 84 13430 15734 76 44 86 52 15808 18197 20848 1H19 13525 15981 18282 11224 13602 16063 18482 84 >3 16177 18544 114 Maar Mister Juck stoode zich niet aan het •wijgen van den dokter. Het beviel hem altijd foed, wanneer er vreemde lui naar GHdiën •wamen, hij verveelde zich dood op het «tüle wmdgoed, en hij was bang voor „Mister GU- wien het pleizier deed hem angst aan lagen, hem bij het kaartspelen plotseling de ®n 1 geacht if gooien, hem, „schoft”, ^dneger" toe te roepen, of hem met den wan- «elstok te dreigen, hem te dwingen nog een keer val van „Kolonna** te vertel'en en dan weer roepen„allemaais leugens, Juck 1 Allemaal •wgens I Ik schiet je het rechteroor af Ue verplegers liepen weg, hun livrei bracht em niet meer in verwarring. Hij sloeg er met sU* op Het was nog het beste, wan- r,r nj zich niet lieten zien, in de bediendwv *n' roten en sigaretten rookt», mes stel ik voor, een gSie paard.... rooet toch hebben een beetje platóeT.... 1 zijn dochter gedroeg zich niet goed te- hem. Town Mister GlidUn too bang wee St rJÜJT0’ doctor* Tmkkteg wm 9M muamen tea overstaan van Notaris A. G. Malit Donderdag 25 Jaauari 19 i 3 JMk WO f 3000 313 MOO 6799 9238 13370 15532 J76B7 19750 <0 2872 10753 18358 200 975 5171 8065 8606 1734> 18396 100 7733 M563 15383 18097 20152 Frgxea van f 90- (eigen geld). 02266 4451 6445 - 23U 4302 47 99 2780 4007 0643 - M MSI .XT 9782 I» 3145 4996 «01 X -- 7030 9834 89 9904 19 77 84 95 63 74 89 79 17692 J01I3 46 13132 !«07 17756 46 89 39 8 66 88 91 56 11 17854 20260 1072D 67 50 86 66 X2 02 94 72 15376 17925 95 9615450 28 96 84 89 30449 92 I8(N9 57 15583 Z32C»V‘ ■x: 32 b 19 51 46 2418104 65 50 14 66 82 28 20637 71 98 71 7318278* 96 (8325 2072 «0 15723 18402 Tl 49 79 e. 9515824 93208). 519 2318557 n> 48 02 18021 2001< - n gl Voor het huis knarsten voetstappen in het zand, zacht stond hij van zijn rustbank op en keek door de smalle reten der jaloezieën. De t roode parasol over den schouder, zoo lien zijn vrouw heel langzaam met neelgebogen noofd, daarheen. Joachim trok zjjn bovenlip tusschen de tanden, zijn blik boorde zich in haar gelaat. Er viel niet aan te twyfelen zy leed! En nu hief zy het hoofd op, keek door de al tijdgroene boomen naar den top van de Buivo, welks wit glinsterende muts, klein en vlekkerig was gewonlen. Zij drukte den zakdoek, dien zij in de saamgeknepen hand hield, tegen de oogen, hief haat- schoone gestalte op daarna liep zij wegr met gebogen hoofd verder. Zacht trad hy van het venster terug, heftig klopte zyn hart. Nu wist Joachim Blottstedt heel zeker, dat hy niet meer mocht twijfelen.”* Te vyf uur hadden zij gegeten, het kon nu half zeven zijn, den schoonen achternamiddag wilde hy met haar op het terras doorbrengen, ej' moest een gelegenheid gezocht worden tot een rustig gesprek. „Reeds op, Joachim?" „Zij was geschrokken toen zij onverwacht zijn sell réden hoorde. „Ifc heb in het geheel niet geslapen, lieve ling.” „Jy, stoutert!” Zy dreigde hem schalks met den vinger. HU lachte. Daarna riep hy Wilhelm en liet zyn hoed en jas brengen. „Je commandeert alsof je een regiment voor •je hebt! Had ik die dingen niet kunnen bren gen?” „Waarom?" Hij richtte zich op. „Ik wil je geen minuut missen. En dan, voel ik my lichter, vrijer! Van tijd tot tyd moet men zyn krachten beproeven!” Zy stak haar arm door den zijnen, langzaam liepen zy door den grooten tuin. Laurierstruiken omgaven de wegen, eèn paar geweldige steeneiken strekten hun takken uit naar den helderen hemel, over slanke da- delboomen wierp de zon haar gouden glans. „Het is een paradijs!” Waaruit wij in het voorjaar toch worden verdreven door verlangen naar ons geboorte land, tenminste my grypt het steeds weer aan. Dat zal zeker wel komen omdat ik niet in sneeuw en ijs mag vertoeven. Wat wy men- schenkindeien niet mogen hebben, daarnaar verlangen w(j nu eenmaal dubbel," Stil sloeg hy haar gade om te zien welken in druk zijn laatste woorden op haar hadden ge maakt. Met lichte gilling in haar stem bracht zij snel het gesprok in een andere richting. Als het niet te koel voor je is, Joachim, la ten wy dan wat op gindsche bank tegen den muur gaan zitten, het uitzicht is daar zoo won derschoon!” „Zooals je wilt, lieveling! Al« ik het koud kryg, zal ik het je zeggen." Maar Grete ging nift naast hem zitten. Zjj bleef terzijde met de handen op den müur staan en tuurde over de zee. Er was tn het geheel geen wind, het water trilde bijna onmerkbaar. Een paar stoombooten lagen aan de reede, de zwarte rock steeg boven de schepen omhoog. Funchal lag als speelgoed aan hun voeten. Aan den linkerkant groefde zich een diepe klove in den steil omhoog gaande berg; men hoorde het geratel van een rijtuig. Haar blik gleed weer over de/»e, in het vent, verre verschiet, in de richting waarheen in het voorjaar de Erna Wömn haar weer zou brengen. Een zachte summing overviel haar, zij dacht aan haar ve der, die nu alleen te Suderlohe zat. Zij moest zich geweld aandoen. De hemel mocht weten, waarom de tranen haai; tegenwoordig soo dik wijls in de oogen kwamen! Zy voelde niet, dat haar man haar scherp opnam, vermoedde niet, hoe heftig zijn hart klopte. Zoo aiet het verlangen er uit, dat was zijn eenige gedachte. Een vurig paar oogen gleed langs de schoone gestalte, bleef aan het dichte volle blonde haar hangen. Wil je aiet naast my komen zitten, Grete Langzaam, moeüjjk wam de woord* f* 64 241 68 *33 206 13 53 65 88 56 307 2403 4M 7 B 92 83 23 2505 ft S 10 MM 60 TD ft 808 ft 54ft 32 2t>44 82 43 86 5606 2743 Ri 703939 0 73 M 5B0 88 77 M 1030 3202 96 61 73 5980 73 3317 - 96 38 110 41 32 88 48 59 25 06 80 43 CC XX *6 3544 14 56 1251 81 32 77 57 8921 32 13222 6402 - -2 6515 52 17 83 46 27 - W 48 76 De toestand in ’t Roergebied verscherpt zich üuidelyk waarneembaar; de uiterlijke teekenen daarvan zijn de toenemende antl-Fransche inci denten; niet alleen in het reactionaire Beieren kunnen de leden der geallieerde commissies hauwlijks nog voor den nacht een dak boven Vin hoofd krijgen en voedsel voor hun mond, jnaar ook elders weert men de Franschen zoo veel mogelijk uit hdtels, enz. Vooral het proces tegen de mijneigenaren voor den geallieerden krijgsraad heeft, toen de gearresteerde indus- ttieelen werden vrijgelaten, aanleiding gegeven tot nnti-Fransche manifesaties. Verder uit men de vijandschap jegens de Franschen, die tot telkens meer botsingen dreigt te leiden, o. a. «door een boycot van Pransche waren. De bezettingsautoriteiten op haar beurt gaan niet alleen door met verdere arrestaies eh ver banningen, maar schijnen tfeans met toenemen den ijver te werken aan de instelling van een douane-cordon, teneinde het bezette gebied Duitschland te scheiden. In dit verband worden Steeds meer troepenbewegingen gemeld. Het »ou voor de Franschen het geriefelijkst zijn, wanneer de Duitsche mechinisteriy stokers conducteurs de troepen vervoerden naar plaatsen, waar de Franschen moeten zijn. Doch bet J.-uitsch» spoorwegpersoneel denkt er niet ‘aan d - Franschen ter willd te zijn; zij verkiezen de (roepen van den vijand en als zoodanig wordt Frankrijk wegens zijn militaire onderne- jning ook door de 'arbeiders beschouwd niet te bestemder plaatse te brer jen. Partieele sla- (kir.gen van spoorwegpersoneel zijn dan ook reeds uitgebroken en, 'sche zijde voortdurend s sche stakingsactie als onm-teekenend voor te Stellen, niettemin wijzeh allé teekenen er op, dat 'een ventueele Fransche eisch om Fransche troe pen en munitie te vervoeren, zal worden beanty woord met een algtmeer^spóorwegstaklng. DJ ]<o Pi in,chen zullen in ddt geval genodpt zijn dot*- ffe ■Budd 1 van auto’s of te voet de plantsen hunner jail ■béste nming te bereiken. Het zal dus nog wel enkele dagen duren, voordat de instelling van de dou..negrens door de Franschen Kaar beslag zal hebben gekregen. Maar wanneer dit den Frau- •chen zal zijn gelukt, onda^Vs de voortdurende Xjdelijke resistentie der Duifschers, zal jtelbg de 1 ositie voor Duitschland er moeilijker op W,er/ n. Op. het ©ogenblik heeft, wat b.v. de ko ter crzienfng betreft, het onbezette gebiec| nog, niet veel van de occupatie te lijden; integendeel: het vaart er zelfs wel'WJ. De hoeveelheden, dooi de Belgen en Franschen gerequireerde, kolen, die de Duitsche grenzen zijn gepasseeerd, heb ben niet al te veel te bettekenen. De geheele productie nagenoeg, waarvan in normale om standigheden een aanzienlijk deel werd bestemd Om aan de schadeloosstelb'ngs-verglichtingen te Voldoen, blijven nu in Duitschland en worden Mar het onbezette gebied gezonden. Doch wan neer eenmaal de instelling van een nauw aan eengesloten douane-cordon een. feit is geworden, tal het in Duitschland stellig meer gaan nijpen, tenzij Duitschland andere wegen en middelen weet te vinden om ook dit inconvenient te boven te komen. Maar de douanegrens is er nog niet en voordien kunnen nog allerlei gebeurtenissen I den toestand ten gunste of ten ongunste wijzi gen. j 27 3993 6756 4102 6814 704 7,m 55 T2I3 47 35 70 44 99 55 4705 M «10 7M0 309 5268 33 SOW 7303 7460- r: 91 10246 83 7501 W638 12462 33 70 71 96 702310088 20 10812 8010946 47 13424 33 501! M6 601360 - 78 - 82 92 74 ”18 0 47 5 79 29 7014 64 52 «13611 5019903 «6 60 76 Li «81003918713 cj M 18837 39 26 901621! 14003 176 8216312 14200 43 28 >3 72 11815 66 75 981433016430 - - 7419I3B 16548 40 1064210346 - 48 50 V 19412 4? 56 96 01960 0019730 M 40 I 310901 M15ÖU *01000 2317333 67 _J 48 39 «8 54 67 045 96 8634 57 12633 05 7-' 36 5812773 83 0409 t® 671281315104 10 - 5 43 N 57 86 «20022 S 5624 90 SMO XX 78 807411031 4208 5953 8103 5 0148- XL 34 «45 - 92 0 8749 2234 44M 6444 ft Utar afloabMr. 121 30 51 79 7t IMg "T11590 61116331411 80 28 9011706 92 984011 03711028 35 30 34 42 M 56 40 7812015 87 66 - 8014410 16709 12188 2516852 95 14522 95 6 12201 99 16912 514602 73 36 4 0 017000 - 4019602 «12338 89 M MJO3I71I7 KO36 99 0 X «WMOMMOtnM

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1923 | | pagina 4