7n
NIEUWS- E
- s
I
1 fl
s
Dit blad verachilnt dagelijks I
FEUILLETON.
'r
A
BERGAMBACHT, BERI
KERK a. d. OUDERKER
Ho. IB144
F
g
In den Maalstroom.
9
^"•E
i z:
l 39 33
S fi
8U4
N.V. „DE TIJDGEEST'
„Z 8 2
-
42 17546 58
BUITENLAND.
OVERZICHT.
8-
“S
3
Ss»
x^ c
3668 5510
>•*8 I L
J 4wS4
“1 15013 X
2317323
54 C
M 79
4
O
ADVERTENTIëN:
van
84
MULTATULÏ.
(Wordt vervolgd.)
en
de
8349
8670
m
G01
M3
57
84 37
04 38
97
1
der
Pre
het
ten,
fer<
B
de
Frc
afg
I
gei
ma
hai
sd
uit
don
T
die
ges
h
tenl
fera
pok
E
dat
h
er 1
Lee!
tuss
schi
mtfi
doó
wee
raar
der
W
righ
(W
H
in
den
een
Ti
niet
pk
M
*3
lan
be;
scl
liet
hè
st<
he
sc
va
lai
Di
co
na
rei
Di
mi
all
va
sti
nit
he
bli
eis
f» 38
84 46
86 51
89 ft'
1812 4387
61 4498
1933 4507
$0 -
2016
LM
10400
34
KJ530
31 12974
43 13026
72
6052 8682
6145 96
6219 8718
48
68
6305 86»
Roman van
OLGA WOHLBRüOC
Geautoriseerd» vertaling van Mevrua
We-welink—van Rossom.
78 9640
97
7314
46 9700
7409
1
an
on
M men van Fran- tal
invang der Duit-
de
93
I 9910811
9040 82
89 89
AKONNEMENTSPRU8. per kwartaal
per kwartaal /3J0. par waakH cent, ®w
Franco per poet par kwartaal /S.U, mat
AbnnnanrnntMk warden degel üka aangam
bij onze agenten en leopara. den boakhant
Oma bureaus (ga dagalUke geopend
Xadactio Tol MA
ft
90I0I4O4O
27 44
66 81
931811202
29 1813754
2813MB
Het is onbillijk van den circel, den hoek te
herwijten, dat hij recht ia
jfcomen. Kalm wendde zij zich om, glimlachte
en wilde aan zijn linkerhand gaan zitten.
„Neen, liever hier.”
„Jij eigenzinnige waarom?”
,«Omdat ik mijn arm om je heen wil slaan.”
Het was reeds gedaan. Nu leunde zy met een
vermoeid lachje haar hoofd tegen zijn schouder.
Vaster sloeg hij zyn arm om haar heen.
„Je leven is moeilijk, arm kind!”
Het wend diep treurig gezegd.
Nu heft zü haar hoofd hoog op, brandende
oogen. keken hem aan. „Wat zijn dat voor woor
den, Joachim! Voel je je ongelukkig?"
Mij schudde het hoofd. „Neen, neen, ik denk
niet aan mijzelf, maar aan jou, lieveling!”
„Geloof je dan werkelijk niet, dat ik gelukkig
bij je ben?”
Niet gewoon ta liegen, viel het antwoord hem
moeilijk. Zy las in zijn oogen zyn smart.
„Jij! - Ach jij!”
Haar vurige kus brandde op zjjn lippen.
Je moet mij niet'op myn mond kussen,”
stotterde hij.
„Ik heb je immers zoo lief!”
Rondom de lippen van Joachim Blottstedt
speelde het stille, weemoedige lachje niet meer,
bij zyn mondhoeken groefde zich een energieke
trek. De kapitein van de Er Wörmann had ge
lijk, het geloof maakte gelukkig. De zieke wilde
hier opleven, gelooven aan zijn leven! En hy
wilde leven voor zyn schoone vrouw, voor haar
di ehy zoo hartstochtelyk liefhad, voor haar, die
ook hem liefhad. Nu wist hij het heel goed
en hy voelde zich gezond!
„Grete!”
Hij breidde de armen uit, drukte haar tegen
zich aan en gaf haar duizend lieve naampjes.
Zij sloot de oogen en was gelukkig.
Hy leefde slechts voor haar, haar vreugde te
geven was zyn gansche levensdoel, hij deed het
op zjjn tactvolle manier en dan denkt een jonge,
krachtige vrouw niet aan den dag van morgen.
Haar eenige zorgen was‘immers maar: haar
echtgenoot te verplegen! Zij zag hpe hy onder
haar verpleging opfleurde: Zijn, houding werd
strammer, veerkrachtiger zijn gang, en als de
steeds minder voorkomende droge hoestaanval
kwam, dan week zij niet van zyn zyde, daar
kwam de barmhartigheid dar liefde tot haar
recht. En als de booze aanval voorbij was dan
schertste hy en wierp zyn stok in een hoek.
O, dat is lang zoo erg niet meer, ik voel ter
nauwernood meer pyn. Tegen het voorjaar zal
ik er boven op zyn. Om instorting te voorko
men, zullen wy het volgend najaar weer naar
hier gaan. Is het niet, lieveling?”
Wel overviel haar dan dikwijls een bang ge
voel, maar zy drong het terug en knikte krach
tig. „Natuirriyk, Joachim! Wat zullen de men-
schen thuis zeggen, als ik je zoo gezontf terug
breng?”
Het eenige juiste en ware: „haar liefde heeft
hem gezond gemaakt!”
Zy geloofde het en wilde de wereld tenminste
toonen hoe zij heldhaftig met het noodlot met
haar man worstelde. Zij vlijde zich tegen hem
aan, en droomerig in stil geluk dachten beiden
aan niets dan aan het zaligmakende heden.
Het was April geworden. De koffers werden
gepakt, en toen de stoomsloep hen weer naar
de Erna Wörmann bracht, ontving de kapitein
hen met een luid hoera.
„Wat heb ik gezegd! Madeira doet wonderen!
Men moet slechts gelooven, dan is de mensch
precies zoo taai als een kat!
En u barones ziet er uit als een echte Duit
sche voorjaarsdag!”
Weer betrokken zy de „galakajuiten”. Maar
zy vermeden het kennissen te maken. De ka
pitein liet op het dek al naar de windrichting'
schermen opstellen, en liet de Blottstedts bo
ven komen.
168189»
86 74
215 78
54 19037
57 38
M 52
72 76
16312 19120
- J6
29
171
211 2425
460 2529
034 3261
re 3311
1413
1211
1394
14W
88
H00 3684
1643 M
69 00
75 X
94 3992
1886 -
2064
85 4354
2135
2057 4084 7262 955611321 139231611
95 47J3 - -
113 51
re na
50 70
85
M
2210
46
9423
9587
51
Vorige lij.t M*dt
HMJcuz lx. 4i07eax. NM*'*!,
4879
4921
22 40 7512
49 69 13
«4
5009 7098
2334 5125
1332 «7
44 3800
64 2
92 12
1424 39
1509 -
1629 3757
88
3807 6011
«5 14
1701 38
54 97
14
«S3
71 Ho
84 M
- mi k
5M8 780410062
93 71
7908 10105
8009 30
900011311 13781 16193 18584
72 2713825 16371 18705
068911445 52 87 59
9016 48 63 16421 18907
38 95 96 16672 32
58 1154613831 M 41
“22 11640 72 16780 19171
96 11707 14172 16805 19221
1182314301 53 44
71 14469 17017 85
5311921 14542 19432
75 12018 14741 27 97
100141»75 86 32 19666
10106 78 14887 98 9-J
1221214904 17116 19717
12462 14 Tl 19806
65 15036 17249 19959
12690 89 17695 20091
12736 15212 17720 20121
12991 17 17886 &8
13014 15330 17948 20285
13175 15454 99 20570
74 13392 15635 18014 20601
84 13430 15734 76 44
86 52 15808 18197 20848
1H19 13525 15981 18282
11224 13602 16063 18482
84 >3 16177 18544
114
Maar Mister Juck stoode zich niet aan het
•wijgen van den dokter. Het beviel hem altijd
foed, wanneer er vreemde lui naar GHdiën
•wamen, hij verveelde zich dood op het «tüle
wmdgoed, en hij was bang voor „Mister GU-
wien het pleizier deed hem angst aan
lagen, hem bij het kaartspelen plotseling de
®n 1 geacht if gooien, hem, „schoft”,
^dneger" toe te roepen, of hem met den wan-
«elstok te dreigen, hem te dwingen nog een keer
val van „Kolonna** te vertel'en en dan weer
roepen„allemaais leugens, Juck 1 Allemaal
•wgens I Ik schiet je het rechteroor af
Ue verplegers liepen weg, hun livrei bracht
em niet meer in verwarring. Hij sloeg er met
sU* op Het was nog het beste, wan-
r,r nj zich niet lieten zien, in de bediendwv
*n' roten en sigaretten rookt»,
mes stel ik voor, een gSie paard....
rooet toch hebben een beetje platóeT.... 1
zijn dochter gedroeg zich niet goed te-
hem. Town Mister GlidUn too bang wee
St rJÜJT0’ doctor*
Tmkkteg wm 9M muamen tea overstaan van
Notaris A. G. Malit
Donderdag 25 Jaauari 19 i 3
JMk WO f 3000 313
MOO 6799 9238 13370 15532
J76B7 19750
<0 2872 10753 18358
200 975 5171 8065 8606 1734>
18396
100 7733 M563 15383
18097 20152
Frgxea van f 90- (eigen geld).
02266 4451 6445 -
23U 4302 47
99 2780 4007 0643
- M MSI
.XT 9782
I» 3145 4996 «01 X
-- 7030 9834
89 9904
19
77
84
95
63 74 89
79 17692 J01I3
46 13132 !«07 17756 46
89 39 8 66 88
91 56 11 17854 20260
1072D 67 50 86 66
X2 02 94
72 15376 17925 95
9615450 28 96
84 89 30449
92 I8(N9 57
15583 Z32C»V‘
■x: 32 b
19 51 46
2418104 65
50 14 66
82 28 20637
71 98 71
7318278*
96 (8325 2072
«0 15723 18402
Tl 49 79 e.
9515824 93208).
519 2318557 n>
48 02 18021 2001<
- n gl
Voor het huis knarsten voetstappen in het
zand, zacht stond hij van zijn rustbank op en
keek door de smalle reten der jaloezieën. De
t roode parasol over den schouder, zoo lien zijn
vrouw heel langzaam met neelgebogen noofd,
daarheen. Joachim trok zjjn bovenlip tusschen
de tanden, zijn blik boorde zich in haar gelaat.
Er viel niet aan te twyfelen zy leed!
En nu hief zy het hoofd op, keek door de al
tijdgroene boomen naar den top van de Buivo,
welks wit glinsterende muts, klein en vlekkerig
was gewonlen. Zij drukte den zakdoek, dien zij
in de saamgeknepen hand hield, tegen de oogen,
hief haat- schoone gestalte op daarna liep
zij wegr met gebogen hoofd verder.
Zacht trad hy van het venster terug, heftig
klopte zyn hart. Nu wist Joachim Blottstedt
heel zeker, dat hy niet meer mocht twijfelen.”*
Te vyf uur hadden zij gegeten, het kon nu
half zeven zijn, den schoonen achternamiddag
wilde hy met haar op het terras doorbrengen,
ej' moest een gelegenheid gezocht worden tot
een rustig gesprek.
„Reeds op, Joachim?"
„Zij was geschrokken toen zij onverwacht
zijn sell réden hoorde.
„Ifc heb in het geheel niet geslapen, lieve
ling.”
„Jy, stoutert!”
Zy dreigde hem schalks met den vinger.
HU lachte. Daarna riep hy Wilhelm en liet
zyn hoed en jas brengen.
„Je commandeert alsof je een regiment voor
•je hebt! Had ik die dingen niet kunnen bren
gen?”
„Waarom?" Hij richtte zich op. „Ik wil je
geen minuut missen. En dan, voel ik my lichter,
vrijer! Van tijd tot tyd moet men zyn krachten
beproeven!”
Zy stak haar arm door den zijnen, langzaam
liepen zy door den grooten tuin.
Laurierstruiken omgaven de wegen, eèn
paar geweldige steeneiken strekten hun takken
uit naar den helderen hemel, over slanke da-
delboomen wierp de zon haar gouden glans.
„Het is een paradijs!”
Waaruit wij in het voorjaar toch worden
verdreven door verlangen naar ons geboorte
land, tenminste my grypt het steeds weer aan.
Dat zal zeker wel komen omdat ik niet in
sneeuw en ijs mag vertoeven. Wat wy men-
schenkindeien niet mogen hebben, daarnaar
verlangen w(j nu eenmaal dubbel,"
Stil sloeg hy haar gade om te zien welken in
druk zijn laatste woorden op haar hadden ge
maakt. Met lichte gilling in haar stem bracht
zij snel het gesprok in een andere richting.
Als het niet te koel voor je is, Joachim, la
ten wy dan wat op gindsche bank tegen den
muur gaan zitten, het uitzicht is daar zoo won
derschoon!”
„Zooals je wilt, lieveling! Al« ik het koud
kryg, zal ik het je zeggen."
Maar Grete ging nift naast hem zitten. Zjj
bleef terzijde met de handen op den müur staan
en tuurde over de zee. Er was tn het geheel
geen wind, het water trilde bijna onmerkbaar.
Een paar stoombooten lagen aan de reede, de
zwarte rock steeg boven de schepen omhoog.
Funchal lag als speelgoed aan hun voeten. Aan
den linkerkant groefde zich een diepe klove in
den steil omhoog gaande berg; men hoorde het
geratel van een rijtuig. Haar blik gleed weer
over de/»e, in het vent, verre verschiet, in de
richting waarheen in het voorjaar de Erna
Wömn haar weer zou brengen. Een zachte
summing overviel haar, zij dacht aan haar ve
der, die nu alleen te Suderlohe zat. Zij moest
zich geweld aandoen. De hemel mocht weten,
waarom de tranen haai; tegenwoordig soo dik
wijls in de oogen kwamen!
Zy voelde niet, dat haar man haar scherp
opnam, vermoedde niet, hoe heftig zijn hart
klopte. Zoo aiet het verlangen er uit, dat was
zijn eenige gedachte. Een vurig paar oogen
gleed langs de schoone gestalte, bleef aan het
dichte volle blonde haar hangen. Wil je aiet
naast my komen zitten, Grete
Langzaam, moeüjjk wam de woord* f*
64 241
68
*33
206
13
53
65
88 56
307 2403
4M
7 B
92 83
23 2505 ft
S 10 MM
60 TD ft
808 ft 54ft
32 2t>44 82
43 86 5606
2743
Ri
703939 0
73 M 5B0
88 77 M
1030 3202 96
61 73 5980
73 3317 -
96 38
110 41
32 88 48 59
25 06 80
43 CC XX
*6 3544 14 56
1251 81 32 77
57 8921 32 13222
6402 - -2
6515 52
17 83
46 27 -
W 48
76
De toestand in ’t Roergebied verscherpt zich
üuidelyk waarneembaar; de uiterlijke teekenen
daarvan zijn de toenemende antl-Fransche inci
denten; niet alleen in het reactionaire Beieren
kunnen de leden der geallieerde commissies
hauwlijks nog voor den nacht een dak boven
Vin hoofd krijgen en voedsel voor hun mond,
jnaar ook elders weert men de Franschen zoo
veel mogelijk uit hdtels, enz. Vooral het proces
tegen de mijneigenaren voor den geallieerden
krijgsraad heeft, toen de gearresteerde indus-
ttieelen werden vrijgelaten, aanleiding gegeven
tot nnti-Fransche manifesaties. Verder uit men
de vijandschap jegens de Franschen, die tot
telkens meer botsingen dreigt te leiden, o. a.
«door een boycot van Pransche waren.
De bezettingsautoriteiten op haar beurt gaan
niet alleen door met verdere arrestaies eh ver
banningen, maar schijnen tfeans met toenemen
den ijver te werken aan de instelling van een
douane-cordon, teneinde het bezette gebied
Duitschland te scheiden. In dit verband worden
Steeds meer troepenbewegingen gemeld. Het
»ou voor de Franschen het geriefelijkst zijn,
wanneer de Duitsche mechinisteriy stokers
conducteurs de troepen vervoerden naar
plaatsen, waar de Franschen moeten zijn. Doch
bet J.-uitsch» spoorwegpersoneel denkt er niet
‘aan d - Franschen ter willd te zijn; zij verkiezen
de (roepen van den vijand en als zoodanig
wordt Frankrijk wegens zijn militaire onderne-
jning ook door de 'arbeiders beschouwd niet
te bestemder plaatse te brer jen. Partieele sla-
(kir.gen van spoorwegpersoneel zijn dan ook
reeds uitgebroken en,
'sche zijde voortdurend s
sche stakingsactie als onm-teekenend voor te
Stellen, niettemin wijzeh allé teekenen er op, dat
'een ventueele Fransche eisch om Fransche troe
pen en munitie te vervoeren, zal worden beanty
woord met een algtmeer^spóorwegstaklng. DJ ]<o
Pi in,chen zullen in ddt geval genodpt zijn dot*- ffe
■Budd 1 van auto’s of te voet de plantsen hunner jail
■béste nming te bereiken. Het zal dus nog wel
enkele dagen duren, voordat de instelling van de
dou..negrens door de Franschen Kaar beslag zal
hebben gekregen. Maar wanneer dit den Frau-
•chen zal zijn gelukt, onda^Vs de voortdurende
Xjdelijke resistentie der Duifschers, zal jtelbg
de 1 ositie voor Duitschland er moeilijker op
W,er/ n. Op. het ©ogenblik heeft, wat b.v. de ko
ter crzienfng betreft, het onbezette gebiec| nog,
niet veel van de occupatie te lijden; integendeel:
het vaart er zelfs wel'WJ. De hoeveelheden, dooi
de Belgen en Franschen gerequireerde, kolen,
die de Duitsche grenzen zijn gepasseeerd, heb
ben niet al te veel te bettekenen. De geheele
productie nagenoeg, waarvan in normale om
standigheden een aanzienlijk deel werd bestemd
Om aan de schadeloosstelb'ngs-verglichtingen te
Voldoen, blijven nu in Duitschland en worden
Mar het onbezette gebied gezonden. Doch wan
neer eenmaal de instelling van een nauw aan
eengesloten douane-cordon een. feit is geworden,
tal het in Duitschland stellig meer gaan nijpen,
tenzij Duitschland andere wegen en middelen
weet te vinden om ook dit inconvenient te boven
te komen. Maar de douanegrens is er nog niet
en voordien kunnen nog allerlei gebeurtenissen I
den toestand ten gunste of ten ongunste wijzi
gen. j
27
3993 6756
4102 6814
704
7,m
55
T2I3
47 35
70 44
99 55
4705
M «10 7M0
309 5268
33 SOW 7303
7460-
r: 91 10246
83 7501 W638 12462
33 70
71 96
702310088
20 10812
8010946
47
13424
33
501!
M6 601360
- 78 -
82
92
74 ”18 0 47 5
79 29 7014 64 52
«13611
5019903
«6 60 76 Li
«81003918713 cj
M
18837
39
26
901621!
14003
176
8216312
14200 43
28 >3 72
11815 66 75
981433016430 -
- 7419I3B
16548 40
1064210346
- 48
50
V
19412
4?
56
96
01960
0019730
M 40
I 310901 M15ÖU *01000
2317333 67
_J 48 39 «8 54 67 045
96 8634 57 12633 05 7-'
36 5812773 83 0409
t® 671281315104 10
- 5 43
N 57
86
«20022
S
5624
90 SMO
XX 78 807411031
4208 5953 8103
5 0148-
XL 34
«45 -
92 0 8749
2234 44M 6444 ft
Utar afloabMr.
121
30
51 79
7t IMg
"T11590
61116331411
80 28
9011706
92
984011
03711028 35
30 34 42
M 56 40
7812015 87 66
- 8014410 16709
12188 2516852
95 14522 95
6 12201 99 16912
514602 73
36 4 0
017000
- 4019602
«12338
89 M MJO3I71I7
KO36 99 0 X
«WMOMMOtnM