BUITENLAND.
FEUILLETON.
Het doodend zwijgen.
DE HOUANDSCHE HÜISVRQÜW
Veertiendaagse!! Blad
voor do Huishouding.
NIEUWS. EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
Woensdag 7 Maart 1923.
No. 15178
r
i'
i
ar
rijs.
61* Jaarnpnq
*1
BERGAMBACHT, BERKENW0UDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP. GOUDERAK. HAASTRECHT. MOORDRECHT. MOERCAPELLE. NIEUWER.
KERK a. d. U., OUDERKERK a. d. IJ„ OUDEWATER. REEUW1JK. SCHOONHOVEN. STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
msterdoro, vertrok
ontevideo te Bue-
van
rok 2 Maart van
Rotterdam, voer
va, voer 2 Maart
n Malaga te Na*
iotterdem, kwam
Batavia, voer 5
,41&
ar:
581
Vondel.
Hoofdstuk XVI.
In de val.
berioht.
orgen van:
(TEN
IGHT=
ZANT
IT DE
IT.-
van Z.-Afrika te
Maart naar Rot-
Men dekt de waarheid, maar zij rust niet voor
zij naakt is.
ABONNEMENTSPRIJS» per kwartaal ƒ2.25. per week 17 cent. met Zondagsblad
per kwartaal ƒ2.90. per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.80
Abonnementen warden dageltfks aangenomen aan ons Bureau: MARKT IL GOUDA*
1>Ö onze agenten en loopers, den boekhandel a» do postkantoren.
Onze bureaus zfjn dagelijks geopend va» 9—uur.i Administratie TM. lat tZj
Redactie Tel 545.
INGEN.
leva, voer 2 Maart
„Voor mij een citroentje", reide ik mijn lesja
op.
„Met of zonder suiker F, vroeg de juffrouw.
„Met suiker", raadde ik blijkbaar goed, want
't scheen niet dwaas gevonden te worden.
(Wordt vervolgd^
use.
shavn.
1 van den 7en
Oorspronkelijke detectiveroman
door
R. J. BRANDENBURG.
3 0 0
Pril» per Kwartaa llr. p. peat, f 1^,»
O G O
SST Men kan aeh aboauaacea bfc d*t
Boekhandel of bjj de U»tgevM> A. MRIMKMAX
ZOUH, GOUDA.
omstmkea behoortnde tet da» beaonrtrtng)|
Van bulten Gouda en dan baaorgknngt
Hvertentië» ta het Zataniagnunuaar 20
den prijs. l.lefdarligheidB-advertantiite de helft van drai prijs
Op een kruispunt van drie straten stopte de
auto.
„Zijn we er al V vroeg ik.
het
zinken
Westelijke wind,
ter wellicht Op-
jen. weinig ver-
iten.
r e e n i g i n ff
TREKEN".
Excessen.
Ook tegen heele steeden keert zich de over
moed der vreemde soldateske. In Recklinghau
sen voert de Fransche divisiegeneraal Laingelot
een waar schrikbewind tegen de bevolking en
legde hij zander pardon de hand op alle levens-
middelenleveringen. Toen deze ophielden, ver
langde Laingelot van den burgemeester en het
hoofd der politie de handcldnfvendeQ tot ver-
ar Japan, vertrok
otterdam, vertrok
aar Java, voer 2
«outset IE COURANT.
ADVERTENTIEPRIJS» Uit Gouda a»
15 regsla 1.80. alk» regel mw 0.25.
1—4 regels f 1.55. elks regel meer 0.80 A<
bijslag op den prC- T-* L_’.L
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN» 1—4 regale /KOK elk» regel maar MO. Og
de voorpagina 50 honger.
Gewon» advertentiën en ingezonden mededeelinge» bQ emrtraet tet sear gwwtteaeeg
den prijs Groot* letters en randen worde» berekend naar plaataruimt*
Advertentiën kunnen worden ingezonden door Uuuwhonkomst van eolieda bnakhate*
dolaren. Advertentiebureaus en onze Agente» s» moeten daags
het Bureau zü» Ingekomen, teneinde va» opname verzekerd
Ofschoon het niet druk was, daarvoor was het
nog te vroeg, hing er een damp van rook in het
vertrek, afkomstig van een stelletje matrozen,
in gezelschap van sigarettenrookende vrouws
personen, dot zat te kaarten in een hoek in 3»
buurt van het buffet.
Aan de leestafel «at een matroos met het
hoofd op den arm te slapen hij had zeker dien
nacht wachtdienst of sliep zijn roes uit
Bij ons binnenkomen keken enkelen der kaart*
spelers even om en Arthur zwaaide met rijn
arm en riep „HalloOld boys F
We gingen in een hoekje aan een tafeltje
zittende slonzige buffetjuffrouw kwam de be
stelling opnemen.
„Breng mij whisky!" bromde Arthur, „Ala fle
tl wat zeg
of Ie soort 16;
Ie soort 12.50
2 20—3, alles per
boerekool 2.40
rber 1.20-5.10;
1.40; peterselie
eidsrechter niet op-
B.
I, afgekeurd.
-0, C. J. v. d. Maat
afgekeurd.
band te leggen tusschen dit onrecht en het on
recht aan de Roer. Pas na voltrekking der ge
welddaad overhandigt het een nota, dat de Fran
sche regeering als vergeldingsmaatregel voor de
beweerde opzettelijke versperring van het Rijn—
Hemekanaal door het doen zinken van aken be
sloten heeft de havens Mannheim en Karlsruhe,
benevens de spoorwegwerkplaatsen der stad
Darmstadt te bezetten. Alleen omdat in
Duitsche binnenland aken moeten tot
gebracht zijn, wordt nieuw gebied bezet.
Cuno beschuldigt Frankrijk
rechtsschennis.
Deze rechtschending sluit zich aan bij den op-
marsch in Offenburg en Appenweier, die een
straf moest zijn voor het uitvallen van enkele
sneltreinen en voor tekortkomingen van alge-
meenen aard en bij de rechtsschending der be
zetting van Emmerik en Wesei alsmede bij de
jongste „inbraken" aan den Midden Rijn, waar
Königswinter, Caub en Lorchhausen zonder
rechtsgrond, zelfs zonder voorwendsel van recht
door Frankrijk bezet werden en wel omdat de
bij hef vredesverdrag bepaalde begrenzing der
bruggehoofden Frankrijk niet meer beviel. Gis
teren verklaarde in het Engelsche Lagerhuis
een vertegenwoordiger der regeering, dat dit
optreden niet gebaseerd kon worden op het vre
desverdrag.
[en en Rotterdam^
aan.
van Batavia naar
I—D, X van Djjk
I, afgekeurd.
L
hap II, scheidsrecht
I hebt
i'
I’s.
kelljk
totd*
II,
„Neen, maar per auto durfde ik niet verder."
Arthur stapte uil, direct in zijn rol, hielp mij
ditmaal ook niet bij 't uitstappen. Met veel ver
toon haalde hij een groote linnen beurs te voor
schijn en gaf Benson vijf shilling. „Ga nou
i vóór de plMUzac
te xüb
R..jj!L.U-l I J I!11.R»
meer dan 70 Schupo-beambten, uit de Beiersche dere leveringon te dwingen. Toen beiden ver»
Palts 87, uit Baden 9 ambtenaren uitgewezen, j klaarden daartoe niet bij machte te zijn, ant»
Veroordeeld werden van het bestuift* van het woordde Laingelot, dat hij niet rou terugdein»
rijksverkeer 25, rijkspostbestuur 3, bestuur der zen voor de scherpste maatregelen, tot Reckling
hausen voor hem op de knieën lag. En er volg
den maatregelen van terreur. Zelfs in den
schouwburg, waar Koning Lear werd opg®"
voord, drongen officieren binnen en verdreven
de toeschouwers, van wie drievierde uit vrou
wen bestond en sloegen met rij zweep en op hen
In. Dertig in het gymnasium te Recklinghausen
ondergebrachte gevangenen werden gedwongen
zonder dek op den vloer te liggen. Een poet
met de bajonet waakte er voor, dat niemand
opstaat, ritten gaat of spreekt. Geneeskundig»
behandeling werd zelfs geweigerd, toen een ver»
tagenwoordiger van het Roode Kruis gecon
stateerd luid, dat zes gewonden geneeskundig»
hulp noodig hadden. Do Roode Kruia-vertegen-
woordiger werd daarop niet meer toegclaten.
Te Heme hebben dergelijke buitensporigheden
plaats. De plundering van de Kamer van Koop
handel te Bochum en van het vliegveld te Gel
senkirchen ligt nbg in aller herinnering. Zelfs
voor moorden schrikken de troepen niet terug.
Zoo schoten te Oberhausen Fransche soldaten
zonder eenige aanleiding op twee Schupo-be-
axnbten en verwondden den een doodelijk, den
ander zwaar. Te Bochum en Oberhausen wer
den drie andere personen ernstig gewond en
twee gedood. Deze voorbeelden kunnen slecht»
een fractie vormen van hetgeen onze broeder»
en zusters dagelijks wordt aangedaan. Ik vraagt
Waar is hier de eer Bij smadelijk gevangenen
cn brutaal mishandlden of bij vertegenwoordi
gers der natie, die zich gaarne de ridderlijk»
laat noemen? Dat is de eerste post van het
Ze vertelde nu hoe goed Arthur was en hoe
lief hij geweest was, toen hij nog een heel klein
kereltje was, hoeveel hij van dieren hield en
van kinderen. Ze wist allerlei anecdotes en ge
beurtenissen uit Arthur’s leven. En da* hij ver
liefd was, had ze allang gemerkt Ze had hem
al een paar maal gepolst en gezegd: „Mijnheer
moest toch trouwen gaan, heusch, het begon
mijnheer zijn tijd te worden." Maar mijnheer
Arthur had gedaan alsof hij haar niet begreep
en gevraagd of ze hem lastig begon te vinden
en of ze bij hem weg wilde, waarop ze veront
waardigd de kamer was uitgegaan.
Vervolgens kwam een opsomming van de lie
velingsgerechten van mijn toekomstigen heer
gemaal en zeker zou juffrouw Raven het eerste
uur nog niet uitgepraat geweest zijn, wanneer
z» niet plotseling met een kreet van schrik was
opgerezen.
In de deuropening stond een zwaargebaarde
zeeman wiens verweerd gelaat de sporen droeg
van regen en wind en wiens roode neus bewees,
dat de bezitter niet afkeerig moest zijn van de
traditioneele hartversterkingen, zonder welke een
Al beteekent een en ander dus nog niet, dat
Engeland zijn houding van „welwillende neu
traliteit" laat varen, niettemin blijkt <och uit
het feit, dat Engeland bezwaren heeft geopperd
tegen de bezetting door Frankyjk van bepaalde
gebieden, dat Groot-Brittannië niet volkomen in
t Fransche zog vaart. Misschien ook zijn dc
uitslagen der jongste tusschentljdsche verkie
zingen in Engeland niet zonder invloed op den
loop der gebeurtenissen. Het resultaat toch der
by-elections was, dat de conservatieven, der
halve de regeeringspartij, een nederlaag leden.
Zal deze te denken geven en zal dit voor de re
geering een aansporing zijn om aan de tegen
over Frankrijk gevolgde politiek iets van de wel
willendheid te ontnemen? Het moet worden afge
wacht, doch de mogelijkheid bestaat in allen ge
valle. Het Fransche militarisme wordt ook in
vele Engelsche kringen niet onderschat. De
jongste, senaatsrede van Maginot, den
Franschen minister van oorlog, geeft even
eens de Briten te denken. Zijn plei
dooi voor den diensttijd van achttien maanden,
die gemotiveerd werd door het z.g, „oorlogs
gevaar” heeft ook de aandacht van meerdere
Engelschen getrokken, die het militairisme van
Frankrijk niet a*s zo° onschuldig beschouwen
als Maginot het wil laten voorkomen, De Fran
sche regeering ging volgens Maginot bij de
tegenvoorstellen uit van 't principe, dat een land
„het leger zijner politiek" moet hebben en volgens
den Franschen minister kan een oorlog alleen
worden voorkomen, wanneer Frankrijk sterk was.
Om sterk te zijn, moest men offers brengen.
Frankrijk moest in staat zijn een nieuwen oorlog
te beginnen, wanneer deze het zou worden op
gedrongen. Voor vredestijden heeft Frankrijk
volgens Maginot een leger noodig, sterk genoeg
om de wacht aan den Rijn te houden, te voor
zien in de behoefte van 't binnenland en de kolo
niën en om te kunnen overgaan tot de vereischte
dwang-operaties, teneinde te garandeeren, dat
het vredesverdrag wordt uitgevoerd. In oorlogs
tijd moest Frankrijk bij machte zijn dadelijk de
grenzen te overschrijden om de vijandelijkheden
op het gebied van den tegenstander te kunnen
overbrengen. En wijzend op Duitschland’s revan-
chegeest, zijn onvoldoende materieele en moreele
ontwapening, enz. kwam Maginot voor den dag
mef ®®n voorstek strekkende tot het op de been
brengen van 660.0C0 man.
Dat zijn geweldige cijfers, die ook in Enge
land een gevoel van onbehagen wekken.
maar naar je baas, je bent bedankt hoor."
Met waggelenden gang, als iemand, die de
laatste mannden voortdurend een schommelend
dek onder zijn voeten heeft gevoeld, liep Arthur
voort. Nadat we een paar honderd meter had
den afgelegd, gaf Arthur mij een arm, maar t
ging niet, we konden niet met elkaar in den pas
blijven.
,,'t Gaat niet juffie, we zullen de babels los
motten gooien."
„Hé, kapiteintje, hou Je roer recht F gilde een
kwajongen en Arthur wierp hem ren vernieti
genden blik toe.
„Ik mot zoo meteen mijn keel weer eena sme
ren", knorde Arthur, „mijn tong is als een droge
scheepsbeschuit"
Opmerkzaam keek ik rond, op den hoek van aan wal hen moet ik drinken, en veel wat zeg
de straat zag ik een bar waar een roode lan- jij ervan juffie F
taarn uithing, waarop in witte letters de naam
„Oriental” was aangebracht. Daar moesten we
dus zijn.
„En jij krijgt zeker ook trek in een citroentje,
Bessie
„Tc Heb den heelen middag nog niks van je
gehad,” klaag<le ik, geheel in mijn rol, „Tt ken
niet zeggen dat k scheutig bent uHgevallenJ'
We traden binnen in een vrij laag vertrek. In
het midden een tafel waarop een stapel kranten
en tijdschriften, die er smerig en veel-gelezen
uitzagen. Langs de Wanden, waaraan afbeeldin
gen van schepen hingen, tafeltjes, morsig en
beringd, en stoelen, waarvan sommige de tee-
kenen droegen als slagwapetis te zijn gebruikt
Achter het buffet ron griezelig uitziende juf
frouw van twijfelachtigen leeftijd Op de apkast
een scheepsmodel, een driemaste, waaraan on
telbare touwtjes. In *t midden, tegen een der
lengtewanden, stond een piano Het gaslicht
brandde, er waren geen ramen, behalve aan den
voorkant.
DU1TSCHLAND.
DE BEZETTING VAN HET ROERGEBIED.
De groole rede van rijkskanselier Cuno.
Berlijn, 6 Maart. (W. B. De rijkskansa-
lier dr. Cuno zeide in zijn groote met spanning
verwachte rede in den Rijksdag o.a.
De Franschen hebben zonder aankondiging
op 3 Mwn den Rlln overschreden"i
de havens Mannheim en Karlsruhe en de spoo.- ry,..
wegwerkplaatsen alsmede de locomotieffabi'ek
te Darmstadt. Indien dat elders onder beschaaf
de staten gebeurde, dan zou de wereld veront
waardigd zijn geweest over de vredesbreuk. Voor
Duitschland geldt het echter als en kleine u.'fr-
breiding der Roeractie en is het niet de moeite
waard zich er druk om te maken. Frankrijk geeft
rich ook nauwelijks moeite een schijn van ver-
toch dat je me beter kende, maar mijn meisje
is je de baas geweest."
Juffrouw Raven mompelde zoo iets van dat
ze hier nu toch waarlijk niet op bedacht had
kunnen zijn en iets vaneen flauwe streek om
haar er zoo in te laten loopen.
Daarna verdwenen we door de achterdeur, waar
de auto Benson was zeker t® voren door Ar
thur ingelicht al gereed stond. Snel stapten
we in de dichte landaulette. Het was me nu ook
duidelijk, waarom Arthur aan tante de open
wagen had afgestaan.
In de auto gezeten, haalde Arthur uit zijn bin
nenzak een kleine reisnecessaire met rouge,
poeder, koolzwart en andere verfmiddelen, die
ik verafschuw, en een auto-shawl.
„Je zult je ook nog een beetje moeten
schminken", zei hij, '^r is niets aan te doen."
„Vooruit dan maar, het doel heiligt de mid
delen,” antwoordde ik en begon gehoorzaam
rouge op te leggen en mijn wenkbrauwen en
wimpers te zwarten, de poeierkwast deed de
rest.
„Ik voel me net als een gekalkte muur”, zucht
te ik.
„Dat gaat wel over", klonk het troostend.
Ik sloeg de auto-shawl om mijn gericht.
rijksambtenaren 26 ambtenaren. Het optreden
was eenvoudig genoeg wat de toepassing be
trof. De deur gaat open, officieren en gendar
mes treden binnen, pakken den ambtenaar en
voort gaat het naar de gevangenis. Snel wordt
een aanklacht ingediend vqor den krijgsraad,
midden in den vrede en in dienst van een
vreedzame ingenieurscommissie. Bezwaren en
verdediging worden kort afgehandeld. Het von
nis wordt uit een vooraf klaargemaakt schriftuur
voorgelezen. Lange gevangenisstraffen en zware
geldboeten zijn het lot der hun vaderland trouw
toegedane mannen, die de met het recht strij
dende aanwijzingen van den indringer niet op
volgen. Dagen en weken lang ztfn zij in cellen
opgesloten, die anders voor een kort verblijf
van landloopers dienen. Zij mogen noch verwan
ten noch Roode Kruis-vertegenwoordigers zien.
De Franschen weten wel waarom. De oer van
Duitsche mannen wordt door zulk een schande
lijke gevangenschap niet aangetast Maar hoe
is deze schande met de eer van het Fransche
volk in overeenstemming te brengen? De uit
wijzingen en aanhoudingen hebben geheele Duit
sche overheidsbureelen van hun dienstpersoneel
en hun leiders beroofd. Groote steden verloren
hun burgemeesters. Steeds werd met ruwheid
ojjgetreden en ook de gezinnen, zieke vtouwen
en kinderen heeft men mee uitgewezen en hun
.woningen in beslag genomen. Ook de wegvoe
ring geschiedde geraffineerd en zonder conside
ratie. Personen van boven de zestig jaar werden
in den kouden winternacht op een hun onbe--7 TT--
kenden straatweg neergezet. Uit de groote ver- .dejLP«*n*ht ^lonS van J"**:
zameling rechtsscherwlingen slechts enkele voor
beelden: De bijna zestigjarige eerste-burgemees-
tei van Oberhausen werd geboeid, omdat hij
weigerde den bedrijfsleider der electrische cen-
ttale te ontbieden en met drie andere trouwe
ambtenaren in een halfdonkeren kleinen kelder
op- opgesloten en daar meer dan acht dagen vast»
be- gehouden. Thans zitten de gevangen mannen
cellulair in de mannengevangertfs van Dussel- "’T;
'orp onder de scherpste bewaking en krijgen r* 5SC onn --
Fransche gevangeniskost.
Het optreden tegen dc veHig-
heidspolitie.
Vooral wordt ruw opgetreden tegen de be
ambten der Sohutzpolizei, die met de grootste
opoffering hun zweren die.' ;t verrichten. In tal-
looze gevallen werden zij met de rijzweep ge
slagen, omdat zij plichtmatig weigerden de in
dringers te groeten.
Tc Gelsenkirchen wetd een beambte der
Schupo, die een zonder licht met groote vaart
rijdende automobiel aanhield, door de inzittende
Fransche officieren doodelijk gewond. Kame
raden van den getroffene beantwoordden het
vuur en verwondden de Fransche officieren. Des
wege werd een strafexpeditie tegen Gelsen
kirchen ondernomen.
Fransche terreur.
Enkele dagen te voren vaardigde Frankrijk
de beruchte verordening 147 uit, volgens welke
ieder, die door vrijwilUgt» handelingen of door
vrijwillig nalaten iela te doen een spoorweg-
transport in gevaar brengt, zoodat een doodelijk
ongeval veroorzaakt wordt of kan worden, met
den dpod wordt gestraft en wel niet alleen de
dader, maar ook de leider van den betrokken
diensttak. Deze verordening is de terreur tegen
de Duitsche spoorwegmanpen, die door onge
hoord wreede strafbepalingen gedwongen moe
ten worden zich in strijd met hun diensteed
actief aan het met het reenj in Strijd zijnde
treden tegen Duitschland deel te nemen. Dit
wijst, dat Frankrijk thans elk voorwendsel van
recht zonder schaamte prijs geeft. De Fransche
regeering heeft echter bij alle economische be
rekeningen teleurstellingen en bij alle politieke
combinaties mislukkingen beleefd. Dit wekt heat
tusschen de buurvolken en het zal moeilijk rijn
hem weer op te heffen.
De laatste zeven weken zijn niet aan ons volk
voorbijgegaan zonder een spoor achter te laten.
Het waren weken, zooals nog nooit van een cul
tuurvolk in vredestijd gevergd werd. De onder
de verschrikkelijkste offers opgedwongen vrede,
aan welks nakoming ons volk tot de letterlijke
verarming toe gewerkt heeft, is door Frankrijk
met voeten getreden, zonder dat een der talrijke
garanten ook maar een vinger uitsteekt. Het
zelfs de nieuwe, door de mogendheden voor de
vestiging van een duurzamen vrede geschapen
en schriftelijk erkend® rechtsorde, waartegen
aanval evenzoo richt als tegen
aar Buenos-Ayres,
mas.
r New-Zork, ver-
Uitzettingen en vonnissen.
Zoo hoeft het niet te verbazen, dat de Duit
sche volksziel met nauwelijks te dragen span
ningen wordt bezwaard. Zoo werden van het
bestuur van het rijksverkeer 71, van het rijks
postbestuur 55, van het bestuur der rijksfinan
ciën 279, voorts 610 gemeente-embtenaren,
zeeman nu eenmaal niet in ’t leven schijnt te
kunnen blijven. De binnenkoïnende was een man
van een jaar of vijftig, zijn haar begon aan de
slapen al eenigszins grijs te worden, maar zijn
baard was vol en nog zwart. De man had zware
wenkbrauwen, die boven den neus samenge
groeid waren en aan het gelaat een streng en
onvriendelijk voorkomen gaven.
Hij droeg op het hoofd een uniformpet, zijn
zware duffelsche jekker was niet nieuw meer,
van de ankertjes op den kraag was hel goud
draad afgesleten, boord en overhemd waren
alles behalve smetteloos wit, de manchetten wa
ren gerafeld, met de wit flanellen broek scheen
de man op een vat teer te zijn gaan zitten, ook
droeg het kleedingstuk sporen van olie. De voe-*
ten waren gestoken in grove, vetleeren schoe
nen, die zonderling afstaken bij zijn broek.
De man kwam naar ons toe en plotseling zag
ik aan een schittering der staalgrijze oogen dat
het Arthur was. Juffrouw Raven bemerkte even
wel niets. Bij ons gekomen deed de man de geld
stukken in de zak van zijn jekker rinkelen,
sloeg met de vuist op het tafeltje en bulderde
,^eg, voor den drommel hebben jullie hier
ook whisky in huis, ik heb trek in een oorlam."
bent hier niet in een boerenherberg”, gilde
juffrouw Raven met eten moed der vertwijfeling,
boeren en matrozen dooreen haspelend.
„Beste Raven, dat weet ik rok wel" antwoord
de Arthur met zijn innemend 'e stem, „maar je
zult toegeven dat mijn vermomming uitstekend
is geslaagd."
„Wel heb ik van mijn leven", slaakte juffrouw
Raven den uitroep, dien ze blijkbaar steeds bij
de hand had om aan haar verwondering uiting
te geven, „het is lord Comway.”
„Mijn goeie, ouwe Raven”, en Arthur klopte
haar vriendelijk op den schouder, dadit nu
Ook in Frankrijk schaamt men er zich naar
het schijnt over, want men waagt zich er niet
aan der wereld en het rigen volk de waarheid te
leggen. Een teugenachtige propaganda mo»t
bedekken, wat rechtsschennis cn geweld hebben
gedaan. Dat rijn dc (riten: rechtsschennis »n
gruwden, zooels rij werkelijk »ijn voor da gt*
heete wereld, opdat d® wereld een onpartijdig
oordeel kan vellen. Wat op het gebied van
.-.M..Mv»»».ls gebeurde, toont een blik op het
verdrag van Versailles. Het verwijt van gruwe
len wordt reeds bewezen door het weinige, wat
ik zeide. Aan den tijd van den dertigjarigen
oorlog herinnert, wat aan misdrijven tegen Hjf
en leven, tegen geld on goed aan de Roer en
den Rijn in het jaar 1923 geschiedt. Daarbij
lebben de Ingenieurs niets kunnen vertieren
unn de ontbrekende hoeveelheden kolen en
cokes, die de beweerde aanleiding tot het bin
nenrukken boden. Dat is de tweede post op het
passief der Fransche balans.
De improductiviteit der Roar-
actie.
Rond 14.75 millioen tonnen kolen moest
Duitschland in het jaar 1922 leveren. Onder
inspanning van alle krachten gelukte het dit
cijfer in hoofdzaak te bereiken. Achterstallig
gebleven slechte 78.000 ton kolen in October,
85.000 in November en 66.000 in December.
Zoo doorgaande zou Frankrijk thans per werk
dag 46.500 ton kolen krijgen. Maar Frankrijk
meende de gewillige vlijt van den vrijen arbeid
niet noodig te hebben. Het resultaat te, dat het
van 11 Januari tut 5 Maart in plaats van 2.1
millioen ton in het geheel 74 000 ton verkreeg.
Aan hout moest in 1922 166.000 M*. geleverd
worden. Daarvan kreeg Frankrijk 92.000 M».
OVERZICHT.
Er glanst nog geen bewijsje licht aan de poli
tieke kimmen. De toestand wordt geleidelijk,
maar zeker, met den dag ernstiger. De bezetting u_’ts
neemt gestadig in om vang toe. Na de wee -
wraak-bezetting van Mannheim, Darmstadt en
Karlsruhe, die, naar wij opmerkten, Duitschland
vooral moet treffen op economisch-kwetsbare
plaatsen, is ook nog Remscheid bezet, terwijl
volgens verschillende berichten de Franschen
verder oprukken naar Wipperfürth. Waarschijn
lijk zit bij deze uitbreiding der bezetting het
doel voor een verbinding in het leven te roepen
tusschen het bruggenhoofd Coblenz en het reeds
bezette Roergebied. Men herinnert zich, dat
dezer dagen de z.g. „flesschehals” door de Fran
schen is bezet. Hieronder wordt de streek ver
staan tusschen het bruggenhoofd Coblenz en de
Engelsche zone. In dit gebied ligt o.a. het d°or
do Franschen bezette Königswinter. Het schijnt
nu, dat de Franschen van zins zijn in de rich
ting van dat gebied op te nikken. Wanneer ze
dit in hani-en hebben, kunnen ze de douaneafslui
ting dermate vervolledigen, dat een douane, j x,
die zich uitstrekt van Bazel tot aan de Neder-
l&ndsche greiis, tot stand is gebracht. Wannee-
de Franschen hierin slagen, kunnen zij zich des
te beter roeren en de Duitschers afbreuk doen.
Een moeilijkheid vormt nog het transport door
de Engelsche zone. Men herinnert zich, dat de
Britten den Franschen hier in zooverre een con
cessie hebben gedaan, dat zij een beperkt aan"
tal stations hebben mogen bezetten en langs een
beperkt traject hun treinen mogen vei voeren.
Het heeft indertijd heel wat voeten in de aarde
gehad om het Duitsche spoorwegpersoneel op
bedoeld baanvakgedeelte er toe fe bewegen den
dienst te handhaven en aan ’t werk fe b’ijven.
Maar hst r ord tusschen de bezettingsautori-
teiten en oe Duitsche spoorwegmannen zou stel
lig gevaar loopen, wanneer de Engelschen den
Franschen nog meer ter wille zouden zijn. Er
•chijnt op het oogenblik druk onderhandeld te
worden tusschen de Franschen en Britten ov»r
nieuwe concessies, waarop de eersten, naar het
heet, aandringen.
In dif verband is van belang, dat de kwestie
ven de bezetting door de Franschen van de
strooken grondgebied tusschen de bruggenhoof
den van Mainz en Coblenz en van Coblenz en
Keulen, welke op 25 Febr. plaats vond, een punt
van ernstige overweging heeft uitgemaak* in de
Lagerhuisbezitting van Maand. Bij deze gelegen
heid is van Britsche regeeringszijde meegedeeld,
dat de hooge commissie van 't Rijnland, nadat
de bezetting een voldongen feit was geworden,
te kennen had gegeven, dat het geoccupeerde
g’ ied onder haar eigen gezag viel. De Britsche
hooge commissaris heeft echter alle verantwoor
delijkheid voor dit besluit afgewezen De Engel
schen zijn van gevoelen, dat noch de Rijnland-
overeenkomst, noch het verdrag von Versailles
bepalingen bevat, waarop de hooge commissie
het uitoefenen barer jurisdictie over de bezette
Streken kan baseeren. De Fransche regeering is
van Britsche regeeringszijde op deze aangelegen
heid gewezen en tusschen Parijs en Londen
■wordt over de zaak druk onderhandeld.
ia
