BH.
ILTJL
ria Tonic
Kit hit iNKhuteiNliii oebouwd
UK hat Engeladi vu DAVID LYALL
DEN
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEl’
WERKERK OUDERKERK., OÜDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
62’Jaargang
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon-en Feestdagen
EERSTE BLAD.
Elide.
■■errr--
tK
kA io
Goederenprijzen en loonen
!fc
den
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
BRIEVEN HIT DE HOFSTAD.
1515 lo
ik
ver-
b
(Wordt vervolgd)
iSAGE
orden,
gazQn
ird ia.
vnQlNAS
POWKXMO
FWIAND
Of BAAI
De wijze merkt alles op, de dwaas
maakt over alles een opmerking.
IEGISTER in
iteringen voor-
trdlestrook en
ke
tT
Ohio(U S.A,)
ROTTERDAM
Slagveld 19
N ZOON, Good»
FEUILLETOa.
*»r J. P. WESSELINK—VAN KOSSUM.
(Nadruk vetboden.)
>OR DE
tW.RS
iggen, smetten en
rand-, snij- en ver-
uiden en voeten, ge
huld, huidverschil-
tweren, open bée-
e in en uitwendige
n met Wortelboer*»
Wortelboer.
at by de verkoopt»
eten. 956 18
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal ƒ3.15, met Zondagsblad ƒ8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 81, GOUDA,
bij onze agenten cn loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 96 uur.; Administratie Tel. Int 82;
Redactie Tel. 545.
Jniverteeie genee»-
tegen
lumathiak,
t M Jicht
iw doM.
RUGBAAR.
667 IS
Ten opzichte der prijzen dient er aller
eerst op te worden gewezen, dat het z.g.
„duurtevraagstuk” een geld- en een goede
renzijde heeft.
Aangezien men vóór den oorlog gewend
was aan stabiliteit van het geld, is het niet
voldoende tot de menschheid doorgedrongen,
dat ook b(j de geldzijde een belangrijke fac
tor kan worden aangewezen, die tot prijsop
drijving heeft geleid. Dit wordt eerst goed
duidelijk, wanneer men de zaak tot zijn een
voudige proportie’» terug brengt. Nemen wij
aan, dat in een land 100 uniforme producten
worden voortgebracht ,die éénmaal in een
zeker jaar verkocht worden, waarvoor 1000
gelükwaai-dige geldstukken gebruikt wor
den, die in dat zelfde jaar éénmaal gebruikt
worden om de goederen te verhandelen. Het
is volkomen duidelijk, dat de prijs van één
product den 10 zal zijn. Daalt nu b.v. door
oorlog de productie het volgend jaar tot 50,
dan zal bij gelijk gebleken aantal in circu
latie zijnde geldstukken de prijs van het
product 20 zijn.
Schaarschte van goederen zal dus een
groote prysverhooging geven.
Naast de prijsverhooging, die het gevolg
is van oorzaken aan de geldzijde gelegen,
komen, die aan de goederenzijde in aanmer
king. Zoodra de productie vermindert, moet
het resultaat wel een verhoogd prijsniveau
zijn.
In landen met „hooge valuta”, d. w. z. die
waar het monetaire stelsel betrekkelijk nor
maal is gebleven, zooals in de Vereenigde
Staten, Engeland, Zwitserland en Neder
land, kan men gemakkelijker waarnerron in
hoeverre de goede ren schaarsch te de prijzen
omhoog heeft gebracht dan in landen, die
den papieren standaard hebben ingevoe-L
De prijsdaling in d«sgroothandelsprijzen
is zeker wel het gevolg geweest van de op
ruiming van groote goederenvoorraden, die
tijdens de hausseperiode waren opgeruimd.
Aan deze liquidatie is echter zoo langza
merhand een einde genomen, en dit is wel
de oorzaak dat de groothandelsprjjzen weer
over het laagste punt heen zijn en overal
een neiging tot oploopen vertoonen. Men
heeft nu weer eens een staaltje van rubber
en suikerprijzen gezien, welk voorbeeld door
andere ongetwijfeld gevolgd zal woelen. De
conclusie ligt voor de hand: wy zullen voor
de naaste toekomst geen laag prijsniveau
krijgen, doch veeleer een verhoogd. Dit is
ever het algemeen geen prettig vooruitzicht,
want op historische gronden kan worden
aangetoond, dat een hoog prijsniveau geen
teeken vnn welvaart is. Volgens de index
cijfers van Sauerbeck waren b.v. voor Enge
land na Napoleontische oorlogen de cijfers
(■DI DM.IIE COURANT.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda ra OBUtraku (bohoorendo tot dra boior(kHo()
1—5 regel, 1.30, elke regel moer 0.25. Van bulten Gouda ra dra beaorgkrlng
1—6 regel, f 1.56, elke regel moer 0.30. Advertentie In het Zaterdegnummer 30
bijslag op dra prijs. LlaIdadlgheldB.advertanti6n de helft van don prlja.
INGEZONDEN MEDEDEBLINGEN: 1—4 regels ƒ106, elke regel meer /0.60. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentièn en ingezonden mededeelingen bü contract tot zeer gereducéer-
den prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentièn kunnen worden ingezonden door tusschfakomat van «oliede boekhan
delaren, Advertentiebureau* «n onze Agenten en moeten daag* vóór de plaatsing
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
40 -
Alison zou hem kunnen genezen en
’’«l het waarschijnlijk ook. Wij moe
ten veronderstellen, dat hij om haar
geeft, daar zij niets dan zichzelf heeft
5“ aan een man als Crewe te geven,
^ulke wonderen zijn wel vaker bij
«en man verricht door een reddende
genade.”
♦•Maar ik geloof niet, dat het noo-
w, dat Alison een man trouwt om
nem te verbeteren,” steunde Tibbie,
i dat ®Hes 200 wanhopig ha
ren. En ofschoon zij veel ouder is dan
18 nog een kind in onschuld
J reinheid. Zij heeft nog nooit iets
gwien, en als ik er wel eens aan be
gon haar eenige van de ervaringen te
nJi* en’ die hier ®®der het volk
P«oe, veranderde zij altijd van on
ia rkLerp‘ haat het kwaad. en het
l0?1* aab’j gekomen. Ik kan
helpen’ 818 voe>» dat eén
*ehjk van Alison met den heer
GÏÏL,ete vree8eliik8 moet worden-’’
u.Affle,rkte °P» dat Tibbie recht
het hart der dingen was .ge-
DCLVIII.
Als we on* wel herinneren was het Isa
dora: Duncan die als eerste de wereld kwam
verrassen met een nieuw soort dansen. De
groote attractie waa het bloote-voeten-sya-
U-em en het witte-henMlen-trtelsel. Sinds Isa
dora zjjn er zeer velen geweest, meest van
het vrpuweltyk geslacht, die deze nieuwe me
thode hebben nagevolgd, ieder jaar bracht
ons een of twee spiksplinternieuwe dag
sterren en ten slotte kwam er een manne-
tjeb-Hter l»M, luisterende naar tien nogal
Ruaaisch-klinlcenden naam van Gadescow.
Aldus heette hjj op de planken, In de wereld
was zijn naam minder klankrijk al was die
ook teer poëtisch. Een dorpje diobt by Haar
lem, waar men vermoedeltyk veel gezang
van vogeltjes pleegt te hooren, heet Riwcie-i
als h(j.
Het is me niet mogeljjk te zeggen of or
van het jaar al een nieuwe ster ia versche
nen, want de meeste namen klihken zoo
grillig dat het moeite kost ze te onthouden.
We hebben nu verleden week eens «en
echte Qostersche danser gezien, maar nu
een heuschen, Raden Mas Jodjana. Om
maar dadelijk eerlijk te bekennen: we heb
ben van dit dansen verbaasd gestaap. In alle
opzichten steekt dit af en uit, vergeleken
bij de hekktn-springery waarop westersche
joffers ons plegen te onthalen. Eveneens
willen we ter lijk bekennen, dat wij niet alles
in hun mystische beteekenis hebben kunnen
vatten, maar wat onsjpoeide was in de eer
ste plaats de ongeaveiiaarde lenigheid van
den danser. Geen spW vaA zijn lichaam of
ze luistert naar den wil van den danser en
doet dus mee in het spel van ryttune en sier
lijkheid. Daarnaast trof ons <le expresie van
den'speler in zijn bewegingen, waardoor h|j
tal van gemoedsuitingen wist uit te druk
ken. In de fantasiedansen der moderne dun-
seresiên treft altijd ’t traditionele van alle
uitdrukkingen. Men kan ze alle zelf verzin
nen en ze zijn meestal zeer alledaagsch en
goedkoop. Bü Jodjana schuilt er iets vorste
lijks in zün manieren en geen enkele bewe
ging is banaal en alledaagsch. JDe wijze waar
op hjj z(jn slendang (gordel-doek) doet be
wegen is zóó typlpch majestueus en élégant,
dat alleen deze kleine manualen alles ach
terstek in de dans-methodes der hedenclaag-
sche dames.
Het is niet mogelijk een beschrijving te
geven van ite dansen zelf. Laat het slechts
een opwekkmg zün om te gaan zien aan elk
die er voor in de gelegenheid is. De ooster-
«che dans heeft een andere beteekenis dan
de westersch§,: er zit een veel grooter psy
chisch element in en dat ervaart h|J die met
aandacht volgt, al spoedig, zelfs wanneer de
diepere *in van de dansen verborgen blijft.
Het dansen is de laatste jaren wel heel
erg in tie mode gekomen en het aantal dans
instituten en zelfs dans-ucademies ia legio.
Wü in onze jeugd spraken hoogstens van de
dans-les of de dans-school, maar sedert aijn
het instituten on academie# geworden. Wel
licht komt er straks een leerstoel aan één
der universiteiten voor de danalogie. Zoo
heel gek zou dit naar hei oordeel van velen
niet s(jn.
Het trio muziek, zang en dans was oud
tijds het heilige trio, dat zich uitsluitend
richtte op de uiting van godsdienstige ge
voelens. Nu, daarvan is niet veel meer te
bespeuren in de step en de shimmy. Zooals
de kermis vroeger in nauw verband stond
met de kerk, zoo was «ie dans nauw ver
want aan de religieuze rite. Wat thans de
kermis is, een verworden pretje, Is ook de
daas geworden. Zou wel ooit den dans die
attractie hebben wanneer het niet tevens
een aangenaam samenzijn tusschen de jon
gelui van beiderlei kunne was? t
Waarom is het tennis-«pel zoo zeer ge
liefd" bü de jongelui? Neem het hun niet
kwalÜk, maar laat men het geval niet
mooier maken dan het is.
Nu genoeg van het dansen. Men danse
zooveel men wil; volgen» de oude Romeimm
danste niemanddie nuchter was of hy moc«t
stapelgek zün. Zoo erg is het gedykkig niet.
Onze gemeenteraad zorgt voor onze ze
nuwen. Braaf, niet waar? Het strontventen,
luidkeels, is al verboden, maar aanstonds
werd een hulpmiddel gevonden. Bellen, toe
ters, hoorns deden nu allemaal dienst. Ook
daartegen 1» nu een verbodsbeMHng ge
maakt De tjinge'ende ijskar is duj^^khcl
tooneel gevoerd; de U^kar blijft maa^iW
balletje is verboden. Nu is het waar, dat we
al genoeg straatgeluiden hebben en dat al
les wat niet strikt noodig ia wel aehterwoge
kan blüven. Daarnaast is het echter jam
mer dat die typische rirastgebeurteniKsen
hoe langer hoe meer vordwünen. Het wordt
op den duur een echte dooie boel en «Jat is
niet plezierig.
Ook heeft de raad getracht bepalingen
te mdken tegen de roofholen, waarin dage-
lüks domme kerel» van hun pcrtefeulllr
worden beroofd. Het was misschien verstan
digar geweest als men hier maar niet zich
had uitgesloofd; in «Ie eerste ploate niet
omdat de beroofden zelf alle schuld hebb r
<lfi>n zich aan «Ie kans b'oot te stelten en ir
de tweede plaats omdat het toch n et helpt.
De muring heeft al eeuwen lang geleerd,
dat d« ov« iheiif onmachtig is om tegin der
Ke'Üke tvken te vechten en het blijft a‘tijd
slechts tot het tegengaan van verdere uit
breiding in het openbaar. Men bepale zich
daartoe en de domme plattelan«ler die op
straat met een dametje meegaat, verdient
eens gevoelig gestraft te worden voor zijn
domheid.
Maar, men zet nu eenmaal dezen atrtyd
voort. Het zü zoo. Wie weet, over drie eeu
wen komt misschien hri succes.
HAGENAAR.
hoog in 1820 en 1825, on men zal toch moei
lijk kunnen zeggen, dat het Enge'scho vHk
toen, welvarender en gelukkiger was dan
h v. in het laatst der vorige eeuw.
Wat kan nu ten opaichte der loonen
verband met de prijzen gezegd worden?
Door de productievermindering tü<tens cn
na den oorlog waren de prüzon steeds hoo
ger geworden, wat begrüpelü* is> wanneer
men het hiêrbovenslaande goed voor oogen
houdt. De hoogere prijken lokten hoogere
loonen uit en deze op hun beurt weer hoo
gere prijzen, zoodat men in een vicieuzen
cirkel was gqkomen. Maar de loonaverhoo-
glngen konden in het haussetüdperk „lijden”
cn dit gaf aanleiding de loonen volgens glij
dende schaal in verband te brengen met de
indexcijfers, zoodat b.v. te Amsterdam in
1920 op zoodanigen grondslag een nieuwe
loonregeling voor de gemeentewerk lieden
werd ingevoerd.
Wanneer men echter bedenkt, dat produc
tievermindering «Ie oorzaak was van de hoo
ge loonen, ligt het voor de hand, dat deze
politiek eenmaal móest spaak loopén, toen
men in het depressietijdperk was aangeland.
Om vermeerdering van den goederenvoor
raad te verkrügen, zün de ondernemers wel
genoodzaakt het kostprüsniveau, waarvan
de loonen een groot deel uitmaken, tti druk
ken, wil de industrie niet in de laatste
plaats in het belang der arbeiders zelf, zich
staande kunnen houden, terwijl de indexcij
fers niet dadelijk in.gelüke mate omlaag
kunnen gaan, aangezien daarvoor noodig is,
dat veel meer geproduceerd wordt, dan op
het oogenblik geschiedt.
De conclusie zal dan ook niet anders kun
nen zün dan deze dat men het vaststellen
der loonen tüdelük piet meer zal kunnen
baseeren op den stand der Indexcijfers. Een
daling der indexcüfers zal noodwendig
moeten worden voorafgegaan door een da
ling der loonen.
Dit alles is wel zeer te betreuren, doch
de oorzaken hiervoor zyn nüet te vinden in
het binnenland. Eerst wanneer de productie
in Europa weer op een gezonde basis zal
zün gebracht, waarvoor in de eerste plaats
de geschillen tusschen Frankrijk en Duitsch-
land moeten worden uit den weg geruhnd,
de handel met Rusland hervat, de monetaire
stelsels hersteld en de wisselkoersen gesta
biliseerd, eerst dan zullen de arbeiders weer
geleidelijk kunnen profiteeren van betere
bedrijfsresultaten, die tot op heden voor het
meerendeel der ondernemingen negatief
zijn.
Er is wel geen vraagstuk, dat momenteel
zoozeer dé aandacht vraagt als dat van het
verband tusschen goederenprijzen en de loo
nen.
Handel en Industrie en Landbouw, doch
niet alleen die kringen, maar de gansche
bevolking houdt zich met dit vraagstuk be
zig, wijl ieder zonder onderscheid hierbij
belanghebbende is. Stügen de prüzen der
eerste levensmiddelen, zooals b.v. onlangs de
«letailprü* van suiker, die een sprong maak
te van 28 op 35 cent het pond, dan is er bü
alle huismoeders een „rumor in casa”, die
zyns gelyke niet vindt; dalen de groothan-
delsprüzen, dan zyn „les plus beaux yeux
d’une jeune vierge” nauwelyks in staat bü
zakenmenschen een grootere emotie te weeg
te brengen. En de stand der loonen in ver
band met de prüzen, maakt in arbeiders
kringen een voortdurend onderwerp van be
spreking uit ,terwyl de wüzigingen in de
wisselkoerstm, dat zyn de prüzen der wis
sels, in het grootste deel van de wereld, een
ongekende agitatie teweeg brengen!
Dit alles is nu eenmaal het gevolg van
onz« ingewikkelde maatschappelüke verhou
dingen, waardoor geen goederen meer ge
ruild worden tegen goederen, doch waar de
ruil geschiedt door middel van geld.
Vóór den oorlog ging dit alles zeer een
voudig toe, daar het geld vrijwel stabiel
was. Doch nu de gouden standaard ver
laten is, het goud op abnormale wü’ze over
de verschillende staten verspreid (in de
Vereenigde Staten b.v. heeft men een groot
goudsurplus), nu in vele landen de „papie
renstandaard” is ingevoerd, door dit alles
alle kyk op de wisselkoersen verloren ging,
en de monetaire stelsels in vele rüken ho
peloos in de war zijn, nu weet de bevolking
nauwelyks meer, waar zij zich aan te hou
den heeft.
Toch zün bü de tegenwoordige maat-
schappelüke verhoudingen de prüzen het
eenige richtsnoer en zü zullen dit in de toe
komst wel blyven. Daarom verdient het
aanbeveling het verloop van het prijsniveau
nauwkeurig te volgen, daar niet alleen het
bestaan der ondernemingen er van afhangt,
doch het wel en wee der bevolking er nauw
mede is verbonden. Vervolgens dient even-
tens een antwoord te worden gegeven op
deze vraag: „In hoeverre moeten de loonen
gebaseerd zün op de indexcüfers, die een
gemiddelde geven van de voornaamste goe
derenprijzen
gaan, veel dieper dan bij hem of eenig
man mogelijk zou zijn geweest, un
hij was meer dan verbaasd over de
diepte en hoogte en breedte van de
opmerkingsgave van zijn kleine zuster.
„Nu Tib, hier kunnen wij het niet
bespreken,” zei hij nuchter. „En bo
vendien is het de zaak van Aliaon.
In elk geval is het voor onze familie
een gewichtig ding en ik zal er Celia
door krijgen. Ik ben genoeg egoïst
oui mij daarover te verheugen, en ik
hoop, dat' jij de toekomst te somber
inziet. Nu moet ik gaan.”
«ftKom zoo jjauw als je kunt, thuis
om te eten, want ik heb een gevoc*
of ik nooit uitgepraat zal rgken en of
ik ten slotte ♦toch nog" wat vergeten
heb te zeggen. O, ik moet je nog zeg
gen, dat hij vanavond om negen uur
komt om je te spreken. Voor dien
tijd moeten wij weten, hoe wij zuilen
optreden, maar Alison, o, help! Ik kan
het mij niet voorstellen. Het, is on
denkbaar en ik kan mij nog maar niet
begrijpen, hoe het mogelijk was$ dat
hij het ïn twee dagen zoover gebracht
heeft.”
Haar toon was zoo treurig, dat Guy
niet kon ns laten te lachen, toen hij
wpei op zijn fiets stapte en wegreed.
Tibbie, die in geen stemming was
om zich met de kleine huishoudelijke
bezigheden in te laten, zette haar
wa ndeling voort door de zijstraat, die
ha: ir een anderen en rustiger weg naar
huis bood.
l Kan het eind van de zijstraat, waar
Haar gelaat verhelderde, toen xij
Iwflr hoofd oprichtte van het bloem
bed en snel naar het hek liep o
Tibbie’s groet Ie beantwoorden.
„Vreemd, juffrouw Fleming, ik heb
vannacht van u gedroomd en vanmor
gen heb ik zooveel aan Mu gedacht, dat
ik al van plan was u vanmiddag te
bezoeken. Ik hoop, dat het u go'i
gaat
„Ik maak het heel goed; maar
heb vanmorgen ’Hete gehoord, dat
ety schok gegeven heeft, mevr Okll
Ja, ik wil wel binnenkomen en uw
mcening eens hooren.”
Mevr. Odell deed haar tuinhand-
seboenen haastig in de mand on open
de de deur. Zij had geen dienstbode
er zij tdoofdfe zich af met zwaar werk
voor een dochter, Mie het niet waar
deerde. Maar zij beklaagde zich nooit.
„Het lijkt mij, of ik u in langen
tijd niet gezien heb,” zei mevrouw
Odell, „maar Clara vertelde mij, dat
u. naar zij gehoord had, bezoek van
uw zuster hebt gehad.”
„Ja, zij te hier verleden week ge-
wtest, en wij hebben er nog .over ge
dacht u te bezoeken, maar de tijd ont
brak Het spijt nij eigenlijk, dat u
baar dezen keer niet heeft gezien
maar ik veronderstel, dat ge u- haar
nog goed herinnert?”
„Ja, natuurlijk, en ik bewonderde
haar zeer. Ik vond haar een knappe
verschijning, die grooten indruk op
mij maakte.”
„Ja Ik geloof ook, dat zij dat te,”
Guy was opgedoken, stond een klein
roodsteenen huisje, waarin een wedu
we met haar dochter woonde, die als
typiste oj> het kantoor der ijzergieterij
werkzaam was. Mevr. Odell was de
weduwe van een vroegeren kassier
der ijzergieterij; zij was een hoog
staande vrouw, die gedurende haar
weduwschap zich' dapper door het le
ven had geslagen en in haar onder
hond had voorzien door muzieklessen
te geven. Tibbie en zij stonden op
zeer vriendschappelijken voet; maar
Tibbie mocht de dochter, Clara niet
best lijden, een mooi peisje, ijdel «in
dwaas, zeer zorgeloos en zelfzucht^
in haar gedrag tegenover haar moe
der.
Juist aan de andere zijde van Rose
Cottage kon men het open veld be
reiken en zoo terugkeeren naar het
legere gedeelte van de stad langs een
aangenamer weg. Toen Tibbie het hek
van Rose Cottage bereikte, zhg zij
mevrouw Odell bezig in haar kleine
tuintje, en zij stond stil om haar te
begroeten.
Zij was een vriendelijke vrouw» die
er wat vervallen uitzag en het uiter
lijk 'had van iemand, die een leven
van hard werken achter den rug heeft
Zij koesterde een diepe vereering
Aoor dë Flemings, sinds zij geduren
de een ernstige ziekte door den dok
ter was behandeld en tijdens haar her
stel menig bewijs van de vriendelijk
heid zijner zuster had mogen ontvan
gen
zei Tibbie peinzend en zij verbn.u<L
er zich over, dat zij, de fanrilietodra,
volkomen blind schenen te zijn ge
weest voor de tioedanighcden en b?
keorlijkheden van Alteon.
„Ik zal u iets vertellen, waarover
ge u zeer zult verbazen, mèvr. (Mefl:
ben er zeker van, dat u het niet
vefder zult vertellen. Ik praat nooit
een» vertrouwelijk met iemand, v
zou dit graag aan een vrouw vertel
len en hooren, wat zij er van denkt
„Lieve juffrouw Fleming, wal
het?” vroeg mevrouw OdelL en haar
•kh ine dunne mond zag er^wat
langend uit
„Hit: mijn zuster zal met miinhe< r
Crewe trouwen.”
Zelfs Tibbie werd getroffen door d«*
uitdrukking op het gezicht, dat zoo
trof; het scheen, alsof er plotseling,
ren masker over de trekken en voor
den bleoken. nogal strengen mond
was getrokken.
Ja, dal Is inderdaad verrussvwl! U
zegt het op een toon, abof u -ar ni
erg mee ingenomen bent.”
„Ik weet ook niet, of ik dat wel
ben; en eerlijk gezegd, noen, dat hen
ik niet. U heeft hem veel, langer
kent*’dan ik, mevrotnr JDdell Gel» d
u dat hij een vrouw M mijn zuster'
gelukkig zou kunnen maken?"
671 17