hing
EK
leoscli.
tap”.
zen
MEI
Kilt iur iiBuholuiiiiu gobiuwd
Uit het Engetech van DAVID LYALL
deer J. P. WESSELINK—VAN ROSSUM.
(Nadruk verboden.)
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
82-Jaargang
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon-en Feestdagen
burg.
t Bal)
>ekjas
Hanaoh.
ZOON
De persico ver het antwoord van Engeland en Italië.
loesem"
p. post,
staat.
Trmwh^cHZ^m^jfThïerTï^^
ben. Ik geloof niet, dat een dame do- inkomen zou ontvangen'
ze kamers ooit heeft betrokken, «on
der het een of andere dienstmeisje,”
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEl)
WERKERK OUDERKERK., OUDEWATER, RBEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enx
i f 0.75 per
r gelegenheid
1209 90
7e DRUK
FEUIIXETOR.
*r» en onder-
lichaamsbouw
naar beneden te
80, franco te
WH
GOUDA.
Mand?
OS w.l,
JTTEN
Zoo duurt de stryd maar voort. Hoe lang
de Roeroorlog nog zal blijven weet nie
mand. Hoe lang zullen de Duitsehers en
De revlale In het Knapp-prom komt Za
terdag In behandeling.
ERK
’EN,
:ht-
'EN,
De toestand in het Ruhrgebied. Revisie van het Krupp-proces.
«Ht Engeloche kabinet heeft oen boopre
Londen ontvangen. Heden wu het kabinet
ontfer Cureon bijeenkomen ter beepreklM
van een nota van antwoord.
in officleote kringen wa» nog niet be
kend! wanneer Kreooin in Londen aou ko
men.
e Soeieteit.
recteur.
Het Engelache kabinet heeft een bearpe-
king gewijd aan de bealiaeing van het Hoo-
gerhuit* en besloten onverwijld stappen te
doen om de invrijheidstelling van alle naar
Ierland gedeporteerde mannen te verkre
gen. De regoering zal een wetsontwerp in
dienen tot het verkenen van «chadelooa-
■telling.
inde
'0310
iet de uiterste
en, gehuwden,
en.
iet persoonlijk
doch recht-
el. No. 80).
;sen mag geen
Het antwoord van Engeland en Italië
heeft in parlementaire kringen in Duitsch
land natuurlijk teleurstelling gebracht. Aan
vankelijk meende men immers, dat meer
met het Duitsche standpunt zou worden re
kening gehouden, terwijl nu ten slotte blijkt,
dat Engeland en Italië beiden toch eigenlijk
een zelfde oordeel als Frankrijk uitspreken.
Met geen woord wordt gerept van de ont
ruiming van het Roergebied, noch van een
door een internationale commissie te hou
den onderzoek naar de draagkracht van
Duitschland, noch van het vraagstuk van
de politieke waarborgen, noch van het aan
bod van ©economische samenwerking.
De nota van lord Curzon biedt weliswaar
de mogelijkheid tot voortzetting der ge
dachtenwisseling, doch de vraag waar het
op aankomt is te weten of de rijksregeering
zich in staat aal achten haar voorstel van 2
Mei in de door Engeland verlangde wijze te
herzien. In regeeringskringen gelooft men
niet, dat het door Duitachland aangeboden
definitief bedrag zal kunnen worden ver
hoogd. Daarentegen acht men het niet on
mogelijk,dat de Duitsche voorstellen be
treffende de waarborgen nauwkeuriger zou
den kunnen worden omschreven.
De meeste Duitsche bladen spreken ook
hun teleurstelling uit over het antwoord van
Lord Curaon. In het Berliner Tageblatt
schrijft Theodor Wolff, dat het geen doel
heeft het feit te verbloemen, dat het ant
woord van Engeland en Italië een teleur-
stelliiy^ is. De ontwikkeling der gebeurte
nissen, die in de goede richting ging, is
thans weder op een verkeerden weg geko
men. Evenals Duitachland heeft ook Enge
land den juisten weg gemist door niet vol
doende te letten op de feiten. De Vorwürts
is van meening, dat het antwoord de weg tot
verdere besprekingen open houdt.
Tusschen Duitachland en Frankrijk staat
de Roerbezetting, doch tusschen Duitachland
en Engeland en Italië bestaan alleen kwes
ties van financieelen aard, welke door on-
derhandeling tot oplossing kunnen worden
gebracht In de Vossische Ztg. is Georg
Bernhardt van meening, dat er voor
Duitschland niets overblijft dan de gebreken
in het Duitsche aanbod ten spoedigste aan
te vullen. Het nieuwe aanbod, dat ten spoe
digste komen moet, moet een „voorstel zijn
van het Duitsche volk”. Juist omdat het
kabinet Cuno geen partij-regeering is, doch
steunt op verschillende-.groepen, moet de
regeering thans peilen hoé het volk over
deze dingen denkt.
De Engelsche bladen bewonderen natuur
lijk de nota van Lord Curzon en de Daily
News o.a. zegt, dat Duitachland Engeland
dankbaar mag zijn voor de opnieuw geboden
W/j vergeven soms gemakkelijfer een
beleediging dan een raad.
Invrijheidstelling van naar Ierland gedeporteerden. De spoorwegsta
king in België. De Rusische delegatie uit Lausanne terug geroepen
gelegenheid te voldoen aan de blllyke
eischen van een redelijke openbare meening
in Frankrijk en elders en om alshog den stap
te doen, dien het tot dusverre hardnekkig
heeft nagelaten. Als Duitachland in twijfel
mocht verkeeren in welk opzicht het by het
doen van het laatste aanbod is te kort ge
schoten, kan het zich uit de nota van Cur
zon daaromtrent op de hoogte stellen. Het
is nu voor Duitachland het aangewezen ding*
te treden in wat Curzon wenscht, n.1. ten
spoedigste een scherpomlijnd bondig en on
dubbelzinnig voorstel te doen, waaruit de
wereld de overtuiging kan putten, dat
Duitachland besloten is uit ’t moeras een
weg te zoeken, waarop redelijke menschen
kunnen meegaan.
De Times zegt, dat Curzon allervoorzich
tigst te werk is gegaan bij zijn wensch om
een atmosfeer te scheppen, waarin het pro
bleem, waarover het gaat n.1. dat der scha
devergoeding gemeenschappelijk en kalm
zal kunnen worden besproken tusschen de
bondgenooton en Duitschland. Het blad
stemt van harte in met de verklaring, dat
Engeland er niet aan denkt zijn practische
belangen bij de schadevergoeding op te ge
ven, maar betreurt het, dat de nota geen
melding maakt van het eenige practische
voorstel, dat de Duitsche nota bevatte, n.1.
de beslissing over de draagkracht van
Duitschland over te laten aan een interna
tionale commissie van deskundigen.
De Fransche bladen wijzen op de eens
gezindheid der geallieerden om de Duitsche
aanbiedingen van de hand te wijzen, doch
merken op, dat de Italiaanschc en Engel
sche nota’s aanmerkelijke verschillen too-
nen. Maar wat de critiek der verschillende
geallieerden ten opzichte der voorstellen
betreft, deze getuigt van een onbetwistbare
eensgezindheid. De „Figaro" zegt, dat En
geland niet meer aan het succes der Roer-
onderneming twijfelt, hetwelk reeds zou
zijn verkregen als het Frankrijk in Januari
had vergezeld. De „Gaulois” schrijft, dat
de toenadering van de standpunten der vier
geallieerden het gegronde der bezetting be
wijst.
De „Echo de Paris” zegt nog, dat Rome
en Londen, ondanks het acht dagen onder
handelen en de bij uitstek gunstige om
standigheden. in afzonderlijke nota’s hun
aanmerkelijk verschillend standpunt moes
ten uiteenzetten. Dit rechtvaardigt de
Franseh-Belgische weigering van Curzon’s
voorstel tot het zenden eener collectieve
nota.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per'week 17 cent, met Zondagsblad
par kwartaal f 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan *ons Bureau: MARKT SI, GOUDA,
bö onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur.; Administratie TeL Int 82;
Redactie TeL 545.
thans beschikten over de groote hoeveel
heid wagons, die by de bestaande voorraad
plaatsen der steenkolen geconcentreerd, wa
ren, konden ze deze hoeveelheid thans ver
zenden. Die wagons keerden echter niet ge
regeld genoeg uit Frankrijk terug om dit
spelletje zoo lang mogelyk te maken; cm
de direct opschepbare kolen en cokes Jou
den ook niet lang meer toereikend zijn. De
veelvuldige spoorwegongelukken,“die geens
zins alleen aan sabotage of aanslagen dar
Duitsehers te wijten zijn, alsmede het tel
kens weer verstopt raken der spoorweg
emplacementen, bewijzen wel, dat de Frea-
schen dit ongelooflijk ingewikkelde spoor
wegnet van het Roergebied nog lang niet
onder de knie hebben.
Waar de Franschen weer eens iets nieuws
bedenken, z.g. om hun kolenlevering te ver-
h oogen, werkt dit slechts verder desorgani-
seerend. Bezetten ze een mijn, dan weten «e
van te voren dat er gestaakt en niets meer
geproduceerd zal worden. Beginnen ze cokes
in beslag te nemen, dan laat men de oven»
uitgaan. Zoo kan Frankrijk dus wel hét
Roergebied verder desorganiseren, den vij
and op steeds grooter kosten en ontzetten
der verliezen Jagen, den concurrent den nek
omdraaien. Maar weer kolen krygt men zoo
toch niet en dan moet men ook steeds min
der verwachtingen gaan koesteren over wgt
deze gewurgde concurrent na afloop van
den strijd nog zal kunnen verdienen en dus
aan Frankrijk zal Binnen betalen.
De industrieelen, de eigenaars en bestuur
ders van al die mijnen en fabrieken zien
zeker met bldedend hart dit deaorganUatld-
en vernietigingsproces, berekenen wat dage
lijks verloren gaat en vertellen u tham
graag hoe dom Frankrijk is, hoe men te
men, dé Franschen met hun ertsen, <fe
Duitsehers met hun cokes, een geweldig*
ijzer- en staaltrust had en nog zou kunneh
vormen, die voor beide landen welvaart ty
herstel zou kunnen beteekenen en die op cis
wereldmarkt alle concurrentie het hoofd zoü
kunnen bieden.
Daar voelt men de ramp die deze bezet
ting voor het Roergebied reeds was en dife
een lang voortduren nog kan worden zeek
sterk; daar is de lust om den strijd, tot eep
voor de industrie noodlottig eimie, door te
voeren niet zoo groot. Maar des te grooter
is die bij de arbeiders en bij de bevolking
van het Roergebied. Daar, bij deze koppige
Westfalers, is de lust om vol te houden,
om telkens weer iets nieuws te verzinnen
teneinde den gehaten indringer het land
weer uit te werken, zeker in den loop van
den strijd nog grooter geworden. Bij dezen
heeft generaal Degoutte en zijn mannep
tot nu toe ni^ta ander» bereikt dan een die
pe verachting voor de Fransche soldaten ep
zelfs een haatvoor zoover een Duiii-
seher überhaupt voor haat vatbaar is, het
geen ik steeds meer begin te betwijfelen,
sedert ik hier woon.
Wat de Roernrbeiders betreft, kan deze
strjjd nog jaren duren. Die zullen de Fran
schen niet zoo licht murw kragen als m het
de Rijnlanders doden.
Franschen het nog kunnen uithouden 7 Ve
len in Duitschland maken zich nog de il
lusie dat dit met Frankrijk niet lang meer
het geval zou kunnen zijn.
De heer N ij pels van het Hbkl. herinnert
eraan hoe de bevolking in het Roergebied,
na het binnenrukken der Franschen er niet
aan dacht zich door de Fransche bevelen te
laten dwingen tot samenwerking «n dat er
dus van meer kolen en cokes niets zou ko
men. Dit vormde toen in conferentiekrin-
gen te Lausanne natuurlijk reeds een da-
gelijksch onderwerp van gesprek. Men hield
den Franschen toen al voor wat ze alle
maal zouden derven, dat hun hoogovens
geen cokes meer zouden hebben, het avon
tuur vele millioenen zou verslinden; de
Fransche valiqta, die in die dagen onrust
barend. viel, nog verder zou daten. De aer
ate dagen verzekerden ons, zoo zegt de heer
N., de Fransche coilega’s „dat alles voor
zien was, elke Duitsche actie ónmogelijk
gemaakt was”; toen aldra bleek, dat niets
voorzien en niets georganiseerd was, kwam
het kalme vertrouwen van de oorlogsjaren
weer boven: on tiendra! Dat bewonderens-
waardige on tiendra, dat met het even be-
nijdenswa&rdige on se débrouiltera op den
duur alles goed rrjaakt wat aan voorziening
en organisatievermogen ontbreekt Ik hoor
het een Fransch collega nog zeggen, met
die heerlijke zorgelooze zelfbewustheid van
den Paryzenaar, in antwoord op allerlei
Germaansche, Angelsaksische en zelfs zus-
ter-Latijnaehe waarschuwingen of bezorgd
heden: „nous avons tenu quatre ans Ver
dun; eh bien, on tiendra quntre ans dans
la Ruhr si nécessaire; quant aux dffftcuV
tés: on se débrouillera!”
Natuurlijk kan Frankrijk het desnoods
Jaren uithouden. Waarom nietT
Een andere vraag is hoe lang de Duit-
schers het kunnen uithouden en of de Fran
schen den strijd snel zullen willen en kun
nen beëindigen door de Duitsehers tot ca
pitulatie te dwingen; iets dat ze tot nu toe
niet wilden, konden of durfden.
Voorloopig voeren de Franschen en Duit-
schers een soort stellingoorlog zonder he
vige offensieven, nadat de eerste Fransche
offensieven tot vrijwel geen resultaten ge
leid hebben. Hoeveel kolen en cokes de
Franschen nu eindelijk uit het Roergebied
weten weg te voeren, speelt geen groote
rol. Toen ik er was, had minister Le Troc-
quer verteld, dat het 8000 ton per dag wa
ren. Volgens de Duitsche arbeiders kon dat
ongeveer kloppen. Maar dat de Franschen
thans, met behulp van hun dure werkkrach
ten, het cijfer zoo hoog hadden weten op
te voeren, wilde, volgens deze plaatselijke
deskundigen, nog geenszins zeggen, dat het
ook steeds verder crescendo zou blijven
gaan en dat men binnen afzienbaren tijd
geregeld zelfs ook maar een even groot
quantum naar Frankrijk zou kunnen blij
ven verzenden. Slechts omdat de Franschen
een jaarlijteeif
_^_N<aB viauen-
honderd pond, met volkoAen vrijheid
om te wonen, waar »»j hei zou wen-
when. Haar broer Patncfc was sprake
loos geweest, toen Crewe hem Md
uiteen gezet, welke maatregelen hij te
dien opzichte getroffen had; onder vier
oogen had hij ftfn Alison gevraagd,
of «ij wel besefte, in welke buitenge
woon bevoorrechte omstandigheden «ij
verkeerde Natuurlijk overdreel Patrick
Fleming de waarde van het geld, om
dat hij «ijn leven lang niet genoeg
had gehad. Een groot deel van de im
en dertig jaren van zijn bestaan bad
hij vergeef» gehaakt naar dingen, 'die
volkomen buiten zijn bereik lagen.^tn
toer hij Alison zoo kalm en onver
schillig zag tegenover alle», wat haar
te o beurt gevallen was, vervulde hem
dit met zulk een verbazing, dat hij het
niet onder woorden kon brengen. Hij
voelde, dat het voor een man eed ón
mogelijk ding wa» den aard vafi „een
vrouw te begrijpen en dat hij maar*
beter deed zijn pogingen daartoe in
wanhoop op te geven.
De mooie japon van rilver-grijs sa
tijn, opgemaakt met Maltezer kant, een
gevehenk van mevrouw Dunlop, stond
haar uitnemend, maar zij zafc er zedig
uit, bijna als een kwaakster Crewe
bekeek haar'met eritfechen blik, toen
lij weer in de zitkamer terug kwam
(Wordt vervolgd.)
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda on omstreken (behoorende tot den bezorftatag)
1—5 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorg kring
1-5 regels flM, elke regel meer /OM Advertentie in het Zaterdngaummer 20
2A>5*“ki“oJel meer OW. Op
^(tew2?KertentitoM!r^ mededeel ingen bjj contract tot zeer gereduceer-
den prijs. Groote letters en renden worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentie kunnen worden ingezonden door tusecheakomat van soliede boekhan
delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau rijn ingekomen, teneinde van opname verzekgrd to sgn.
Hoewel het personenverkeer betrekkeHjk
ln z(jn vollen omvang wordt gehandhaafd,
was gisteren hot aantel reizigers in Brus
sel, Antwerpen en Mechelen zeer gering.
Het ongunstige weer hield veel meautchen
thuis, maar duidelijk merkte mea dat de
onsekere toestand betreffende het verteer
de reislust zoer temperde.
De treinen van Antwerpen naar Gent,
Dendermoode en Charleroi, waarvan het
personeel niet vm den Antwerpschen sec
tor deel uitmaakt, ioopen regtematig. Het
reizigersverkeer is met 58 verminderd.
Naar verluidt zal or geen steking op do
Rjn Antwerpen-Mechelen-Bruasel uitbre
ken. In het ergste geval sou bet publiek er
geen last van ondervinden, daar de dienst
zou verzekerd worden door ingenieurs of
genietroepen.
In het algemeen te de toestand in de
Scheldestad «enigszins verscherpt. Het
Zuidstation is volledig gesloten.
Volgens oen bericht -uit lausanne hoeft
de Russische delegatie uit Moskou instruc
tie ontvangen om Lausanne heden te ver-
latén.
VERSPREIDE BERICHTBN
rijk bekleedsel der meubelen, de teere
geur en glans der kasbloemen, dat
alles maakte haar maar onrustig. Zij
uas nog slechts twee dagen een ge
trouwde vrouw en de herinnering aan
dat laatste moeilijke uur in de kleine
pastorie te Rochalian was haar nog
niet uit de gedachten.
„Waarom kijk je zoo, Alison?” vroeg
Crewe goedhartig. „Bevallen de ka
mers je niet?”
„O ja, ze zijn prachtig; zij moeten
zij moeten ontzettend veel kosten,
zei zij met een zenuwachtig lachje.
„Dat is mijn zaak, vrouw, zei hij
kalm. „Nu, ik weet niet, hoe jij je
voelt, maar ik heb honger. Hoe gauw
kun je klaar zijn om naar beneden te
gaan?”
„Je bedoelt voor het diner, naarde
restauratiezaal? Moet ik er mij - voor
kleeden?”
„Maar natuurlijk, het beste, wat je
hebt, die lievt japon, die je WBens-
dag aan hadt!”
„Mijn trouwjapon, bedoel je?” vroeg
Alison met een uitdrukking van groo
te verbazing op baar gelaat.
.»Ja”
„Ik zal z^ aantrekken, als jij het
wenscht, maar ik wilde, dat wij niet
naar beneden behoefden te, gaan, ik
zou veel liever hier boven dineeren.
Zou dat niet gaan?”
„Dat zou natuurlijk ook kunnen,
maai je moet wat van het leven zien,
lieve. Daarvoor komt men Mar Parijs.
Kom, maak je gereed. Je zult een
58 -
Men kon zich gemakkeiijk voorstel
len, hoe snel Clara Odell in zekere
huiselijke omstandigheden tot een slons
en een morsebel gedegenereerd zou
zijn. Zenuwachtig tikte zij met haar
potlood op de tafel, totdat zij den op
roep uit de naaste kamer zou verne
men. Dat gebeurde binnen vijf minu
ten, de gewone, snelle, luide, dubbele
tik op de deur, die de vertrekken
verbond. Zij stond op, veegde haar
mond met haar zakdoek af, kneep in
haar wangen, om te trachten er wat
kleur op te brengen, nani haar schrijf
papier en ging de kamer er naast
binnen.
Hardjng hoorde de korte wisseling
van het „goeden morgen”, in den tijd,
die tusschen het openen en sluiten der
deurverliep. De heer Crewe zat reeds
••n zijn schrijftafel, die dwars voor
het verste raam stond. Hij keek maar
even op, toen het meisje binnenkwam
en zei zoo kortaf en barsch als hij
alleen kon:
DUITSCHLAND.
Mevr. Krupp van Bchlen nnd HaHmch.
Naar de Vopslsche Zeitun# verneemt,
heeft de Fransche bezetttnffaoverheid Me
vrouw Krupp von Bohlen Hriboch bevolen
haar hute te verlaten.
Zooals men weet, woonde nen*<tet J»-
quemet, die ala opperbevelhebber te Eason
het hoofd te van den krijgsraad, in de villa
der Krupp’s waar hij ook na het vowria
Mevr. Krupp en »te tea kinderen dngelbk»
kon ontfnoeten.
„Ik zou niet weten, wat ik er mede
moest doen,” antwoordde Alison vol
komen naar waarheid, en de tusschen-
deur openend, keek «ij in een groote
kleedkamer, die nog naar andere Ka
mers sche n te leiden. x
„O, Edmund, je bent ontzettend ver
kwistend geweest!” «ei «ij, terwijl «Ij
verdween on» haar koffer uit te pak
ken De andere kamers waren even
weelderig ingericht en een oogenblik
voelde Alison zich bedrukt onder de
gtoote verandering, die haar gebeele
leven had ondergaan. Indien die lang
zamerhand, voetje voor voetje was ge
komen, tou het haar aangenamer zijn
geweest. Maar nu zij den stap gedaah
had, was zij veel te moedig om terug
te .deinzen op den drempel vai^ haar
nieuwe levqj» Bovenal was rij ervan
doordrongen, 'dat het gebiedend noo-
dig was den man niet teleur te stel
len, die haar zooveel had gegeven.
Grenzen loos edelmoedig had hij zirt»
bij elke gelegenheid getoond. Toe#
zij met groote beslistheid hel denk
beeld verwierp, dat er beschikkingen
zouden worden getroffen, had hij ge-
zega, dat het niet méér dan billijk
was, dat haar positie als echtgenoot©
van een man met vier kinderen on
aantastbaar werd gemaakt. Maar het
was haar moeilijk gevallen aan de ge
dachte tê wennen, dat zij» indien zij
„Ik heb u vanmorgen niet noodig,
juffrouw Odell. Ik heb juist uw moe
der bezocht. Ik geloof, dat rij u wat
te zeggen heeft. kunt nu naar haar
toegaan en als gewoonlijk om twee
uur terugkomen.”
Het bloed steeg het meisje naar de
wungen, en een oogenblik fonkelde
iets, dat half «uitdagend, half-bevreesd
was in haar oogen.
Toen rij hem niet dadelijk gehoor
zaamde, keek hij nog eens op en
wierp een beteekenisvollen blik naar
de deur. Die blik dwong haar oogen-
blikkelijk te doen, wat hij verlangde,
wat trouwens met iedereen het geval
was, die binnen het bereik van hun
onheilspellend licht kwam- Zij maakte
snel, dat zij wegkwam, en toen Har-
dii^z haar gelaat zag, twijfelde hij er
niet aan dat, zooals hij het fijn uitr
diukte, „zij het vuur in moest.”
HOOFDSTUK XV.
Mijnheer os Mevrouw Crewe.
De heer en mevrouw Edmund Crewe
hadden een reeks kamers in het hotel
Meurice te Parijs betrokken, die meer
dere malen in gereedheid waren ge
bracht voor vorstelijke personen. Ali
son, die met den avondtrein van zeven
uur uit Londen was aangekomen, en
in de vergulde zitkamer werd gebracht^
keek met een lichte huivering rond.
De spiegels langs de wanden weer
kaatsten haar gelaat on gestalte bij
elke wending; de zachte tapijten, het
GOl IkMHL COURANT.