r’s liiïïii Niet door menschenhanden gebouwd Uit het Engelsch van DAVID LYALL door J. P. WESSELINK—VAN ROSSUM NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN No. 15238 Zaterdag 19 Mei (923 82“Jaargang Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen lEF Lijst No. 3. te en goedkoopst) Uw voordeel i smaak is ook ivordert s op ;e Fabrieken KOEKEN 3 I «X EERSTE IlLAD. De a.s. Raadsverkiezing. Is Vader iar huis rvlndlng sid van d doet, in adem, ille ver- jke pijzen ten Koekjes - BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEU WERKERK OUDERKERK,, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. 11 ■IWiWtE» BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. HAGENAAR. veroverde. Hij FEUILLETON. k' en •t HOOFDSTUK XVI. INKMAN ZOON, pw n«ki. aar pakje De toestand is wel heel veel veranderd bij vroegere jaren. Toen was het alleen aan hen, die als de besten der burgerij werden beschouwd, beschoren om zitting te kunnen nemen in den Raad. Nu is het eere-ambt ge worden tot een harde plicht, die in het be lang van ’t algemeen moet worden vervuld. Het is verheugend dat desondanks nog vooraanstaande personen gevonden zijn om een candidaatstelling te aanvaarden. Er zijn vragen die beter met de schou ders dan met de tong beantwoord kun nen worden. wege wordt opgelegd, menteeren wat voot i Hng v r y moet z(jn. Wie het werkelijk belang der gemeente wil dienen, stemme daarom Woensdag 23 Mei op de candidaten van den Vrijheidsbond ot- ik la ■eplomkwr* aakkaa t WORMERVKB et verkeerde uitlegging Zie Etalage 1ODERN”1 AUm f egarandaerd Negen Gowden Dit nummer bestaat uit twee bladen. MAANDAG (2e Pinksterdag) ZAt DE GOUDSCHE COURANT NIET VERSCHIJNEN. 1384 1 Vier jaren heeft de Raad van thans zit ting. Zooals men zich zal herinneren bracht de vorige uitslag een geheele ommekeer in de bezetting van den Raad: Er kwamen 6 sociaal-democraten en 5 roomsch-kathol. die al heel spoedig met het Christel ijk-sociale Vier jaren heeft dit spel geduurd. En, er iq ook een tweede acte van het wethoudersspel der rooden afgespeeld. Toen wethouder Knuttel als wethouder bedankte, omdat de sociaal-democraten wederom ageerden tegen het beleid en het deden voor komen alsof zij, indien de mogelijkheid daar voor bestond, toen w e 1 een wethoudersze- tel zouden aanvaarden, scheen het alsof de sociaal-democraten ditmaal den dans niet zouden ontspringen. Maar jawel, het was slechts schyn. Want zy deden de keurige vondst, dat alleen, indien de afdeeling o n - d e r w s aan een sociaal-democraat zou worden toegewezen, de heer Lafeber als wethouder zou optreden. Deze eisch was niet voor inwilliging vatbaar en zoo triom- Wij staan aan den vooravond van de ver kiezing van den nieuwen gemeenteraad. Woensdag 23 Mei is het de groote dag waar op, de mannen en vrouwen, kiezers van Gou da, zullen beslissen of de thans zitting heb bende leden, voor zoover zij althans opnieuw candidaat zijn gesteld, in den Raad zullen terugkeeren of wel hun plaatsen zullen zien innemen door anderen. Stond de gemeenteraadsverkiezing vroe ger steeds in het teeken der grootste belang stelling, dit is wel veranderd. Sinds de sa menstelling van de candidaten! ij sten bij voorkeur in de kiesvereeniging, die als ge volg van de bepalingen’ der wet practisch het macht-instituut is geworden voor de bezetting der raadszetels, heeft de verkie zing veel aan belangstelling ingeboet. En dit is te meer het geval nu de samenstel ling van den Raad juist het tegenbeeld is geworden van het gezaghebbend en vertrou wen wekkend college dat volgens de wat staat „aan het hoofd der gemeente” en dat door den grondwetgever ook als zoodanig is bedoeld. Indien dit nu de practijk moet blijven van het stelsel van evenredige vertegenwoordi ging, dan is dit toch een treurig verschijn sel. De Raad van thans, hier zoowel als el ders, is verlaagd tot een politiek praat-col- lege en vaak tot propaganda-instituut voor groeps- en klassebelangen, in stede van te zijn het onafhankelijk college, dat waakt voor de belangen der gemeente en haar in woners in haar geheel- (Nadruk verboden.) van den huislijken vrede, rouw door ore te besteden, e daag’lijks te eten biedt! KRISTAL- altijd welslagen je magen, keuken niet! Lwuwardtn. Symen, de belastingbetaler, legt nu het loodje en de „democratische” vrienden van diverse kleur doen als onnoozele halzen, die daarvan niets begrijpen, zy zijn natuurlijk niet de schuld daarvan! lid een wedstrijd organiseerden in het be denken van allerlei waarmede zij de „de mocraat” konden spelen. Aanvankelijk was er sprake van dat de sociaal-democratische groep als de sterkste in den Raad ook de verantwoordelijkheid van dezen stembus uitslag zou aanvaarden dóór zitting te ne men in het college van B. en W. Maar daar van is niets gekomen. In die groep zelf be stond daarvoor aanvankelijk wel eenige ani mo, inaar de pa rtij achtte het volstrekt niet wenschelyk dat dit zou geschieden, want dan zou daarmede het spel van de propagan da uit zijn geweest. En daarom verscheen er een urgentie-program dat de andere groe pen zouden moeten aanvaarden, want an ders wilden de sociaal-democraten geen wet- houders-zetel accepteeren. Dat urgentie-pro gram was zoo gesteld, dat by geen der groe pen eenige animo bestond om daarop met de sociaal-democraten de verantwoordelijkheid te deelen en alzoo geschiedde het dat niet de rooden in B. en W. zitting namen, zoo als op grond van den stemhusuitslag mocht worden verwacht, maar dat de kleine libe rale groep zich in het belang der gemeente gaf om twee wethouderszetels te aanvaar den, in de verwachting dat de toezeggingen tot medewerking bij het besturen ook zou den worden nagekomen. Wat is dat anders uitgekomen! Instede van steun hebben de sociaal-demo craten zich steeds beijverd waar mogelijk het college van B. en W. den voet dwars te zetten en hebben zij hun lust tot propaganda bot gevierd. Zoo kwam de wedstrijd in „de mocratie” tot stand, waaraan rechts en rood lustig hebben meegedaan. Symen, de belastingbetaler, legt breedö groep goed-willenden moet lijden voor een kleine groep onwiligen. Er ia een tijd geweest dat de overheid zich tot taak «telde ddar regelend op te treden waar de burgers met elkaar in botsing dreigden te kernen omdat hun opvatingen niet geheel strookten. De regeling berustte dan hier op, dat dergelijke botsingen werden opge heven en voorkomen. Meer niet. Men ia echter hoe langer hoe verder gegaan en steeds meer de ééne groep gaan dwingen zich neer te leggen bij hetgeen een ande re graag wil. De begrippen omtrent aller lei levensaangelegenheden loopen hoe lan ger hoe meer uitéén en het is juist met het oog daarop dat de vrijheid van han delen hoe langer hoe meer in het gedrang komt wanneer die overheid zich niet vol maakt neutraal tegenover alle begrippen zet. Het eigenaardige is dat daarnaast de overheid telkens weer nalaat de goed-wil- lenden te beschermen tegen onwilligen, die de eerste het leven noodeloos onaangenaam maken. We herinheren hierbij aan de actie „voor de stilte”, die even sympathiek is als die „voor de vrijheid”, al lijke deze actie misschien op sommige punten met elkaar in strijd. Men zou kunnen betoogen dat iemand de vrijheid moet hebben om zyn auto-hoom midden in den nacht zóó lustig te laten toeteren als hij zelf wil of in zijn tuin zooveel hanen te laten kraaien als men belieft, maar hier komen de be langen der burgers met elkaar in strijd, Maar waarom mag de heer A. Zondag morgen niet in het Mauritahuis gaan kij ken, waarmee geen enkel belang van den lieer B. wordt geschaad, die er alleen een principe op na houdt dat hem zelf ver biedt zulks te doen; waarom mag C niet op zijn manier in zee baden, terwijl D een mijl ver daarvan daan thuis zijn pijp zit te rooken, maar D meent dat het voor C”« heil beter is anders te handelen? Het is natuurlijk dikwijls een moeilijk geval om alle vrijheid te respecteeren en ieder zijn vrijheid te laten. Maar het is voor een regeling daarvan dringend noodig dat die beperking in geen geval eenzyidg geschiedt. En dat is op het oogenblik juist herhaaldelijk het geval en daartegen zal de nieuwe vereeniging zich schrap zetten. Alleen reeds het feit, dat de aandacht zal worden gevestigd op de willekeurige vrij heidsbeperking kan een gelukkig effect hebben. Het wordt zoo zoetjes aan usance dat men het met de vrijheid niet te nauw meer neemt. Het is zoo gemakkelijk eenige beperking op te leggen. Maar gewoonlijk gaat dat ten koste van een gedeelte der burgers terwjjl een ander deel er alleen van profiteert. Tegen die onbillijkheid moete inaar eens verzet komen. Eigenaardig is het dat de overheid zelf zich telkenmale vrijheden permitteert die in het dagelyksch leven als onbehooriijkhe- DCLXI. Er is hier ter stede een vereeniging ge sticht, die zich ten doel zal stellen halt en front te maken voor de individueele vrij heid. In den gang van zaken der overheids bemoeiing zien zeer velen en met den dag stijgt hun aantal een steeds groo- tere belemmering van de persoonlijke vrij heid. Niet ontkend kan worden dat daar van veel juist is en dat het aantal wetten en verordeningen zóó onrusbarend toe neemt dat men haast geen stap meer kan zeten zonder tegen één van deze op te bot sen. In de groote steden wordt het op zul ke punten inderdaad haast ondrageljjk. Het ergste is dat een menigte van deze bepa lingen slechts onder zekere omstandighe den nut hebben en dat altijd weer een ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt Franco per post per kwartaal 3.15, met Zondagsblad 3.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan oüa Bureau: MARKT 31. GOUDA, bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur.; Administratie Tel. Int. 82; Redactie Tel. 545 Qracleuset, WtMtjn banket, Goudsche;Sprlh{ artikelen enz. penstraat 32. Telefoon 4U feerde de roode party opnieuw en bleef haar de gelegenheid geschonken als de grootste groep in den Raad, oppositie te blijven voeren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den besorgkring) l5 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgltring: 1—5 regels ƒ1.55, elke regel meer ƒ0.30. Advertentiën in het Zaterdagnununer 20 bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiijn de helft van den prijk. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels ƒ2.05, elke regel meer ƒ0.50. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiën en'ingezonden mededeelingen bfj contract tot zeer gereduceer- den prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede boekhan delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn. Het werk van den dag. „Ik ben gekomen om eens te zien, hoe je je ochtenden doorbrerifet, jon genlief,” zei Alison dj^eürekt, terwijl rij de denr van Stephen’s zitkamer in dtn toren opende. 57 - „tv om lieve, je voelt de spanning,' zei Tibbie, met een besliste beweging haar hand op haar arm leggend. Zij zag, dat Alison nu beefde en dat er donkere schaduwen om haar oogen “gen. „Je hebt het goed gedaan, oude dame,” zeide zij, terwijl zij de deur van de ruime slaapkamer achter haar SlOOt. VA O r» Iml «./.I .1 n aelsangs bet begu veroverde. Hij voelde, dat alles beter voor hem zou worden, en dat zijn we reld minder treurig zou zijn, nu de yrouw van zijn vader er in versche nen was. Al zijn denkbeelden waren onrijp, bijna ais van een kind, of- schoon hij den mannelijken leeftijd na derde. Maar zijn gedachten waren ver- wi ongen en zijn denkbeelden over de macht van het onrecht in het leven waren abnormaal. Daar had Alison echter nog geen kennis mee gemaakt. „Ik ben er zeker van, dat u houdt van alles, wat mooi ia,’’o zei hij im pulsief. „U bent zelf zoo mooi." Alison’s kleur steeg bij deze per soonlijke opmerking en zij hief een waarschuwenden vinger op. „Mijn jongen, je bent te jong om zulke complimenten te maken en voor mij is het, hoop ik, niet noodig." „O, maar zoo bedoelde ik het niet. Het is volkomen waar. Ik heb het aan Anna gezegd, nadat u hier dien avond hoeft gegeten. Ik vind het prettig om naar u te kijken." „Krijg je schetsboek, Stephen laat het mij zien$” zei zij snel. Hij liep met zijn stootenden stap door de kamer naar een groote kast, die in een nis bij den haard was ge maakt. Alison, die hem scherp gade sloeg met de levendige belangstelling van iemand, die het ergste zou willen weten, opdat zij zou kunnen helpen en genezen, zag, dat het eene been korter scheen te zijn dan het andere, en dat het loopen nem pijn deed. (Wordt vervolgd.) i n«i, ant- „En bet zijn eigenlijk meer de menschen dan de plaats, die ons gelukkig maken, vind je niet? I Het ken. ten?’ „Dadelijk," herhaalde zij. „Ik neem alleen een kijkje in je schatten. Dus van teekenen en van boeken hou je het meest?” „Hoofdzakelijk van teekenen,” ga! hij toe. „Maar ik heb nooit les ge had, tenminste niet iets, dat dien naam verdient, en ik maak zooveel fouten, dat ik er een hekel aan heb er naar te kijken ais het klaar is. O ja, ik heb een massa schetsboeken; zoudt u ze werkelijk willen zien?” „Ik wil ze heel graag inzien, schoon ik je moet bekennen, dat van kunst niet veel afweet. Waar schijnlijk zal ik het verkeerde bewon deren. Ik geloof, dat me dat heel dik wijls overkomen is op onze plaatse lijk tentoonstellingen te Seadoon en zelfs te Glasgow, ik hield bijvoorbeeld niet van wat men de Glasgower school noemde, ofschoon ze buitengewoon knap wérk leverde." Stephen keek haar met belangstel ling aan en een glimlach plooide zich cm zijn mond. Zij zag ér zoo lieftal lig en vriéndelijk, zoo verstandig en zoo moederlijk uit, dat zij zijn hart den plegen te worden aangewerkt. We her inneren bijvoorbeeld aan de misère van de navorderingsbelasting. Den Haag heeft zijn eigen gemeentelijke inkomstenbelas ting opgeheven en die vastgeknoopt aan die van het Rijk. Echter vielen de belas- tingjaren niet gelijk en nu heeft de ge meente, inzage krygend van de rijkakohie- ren, eenvoudig alle belastingplichtigen die bil haar minder opgaven dan by het Rijk verrast met een navordering. Natuurlijk was dat gansch willekeurig want het kan best zijn dat de toestand op 1 Mei heel an ders is dan die op 1 Januari. Reeds dade lijk rijst de vraag of de gemeente nu ook eigener beweging heeft terugbetaald waar te veel voor de gemeente werd opgegeven. Dat kun je begrijpen! Maar dan was het ook alleszins redelijk geweest om eerst in lichtingen te vragen over de oorzaak van het verschil. Maar ook dit kun je begrij pen! Een ambtenaar weet het altijd veel beter en nam dus dadelijk aan dat er b(j een verschil van tijdstip van vier maanden geen verschil in inkomen mogelijk was. Alle verschil was bedrog! De vrijheid die het gemeentebestuur zich met deze opvat ting heeft gepermitteerd zou in het dage- lijksch leven als een beleediging worden opgevat en onmiddellijk een verbreking van de goede verstandhouding ten gevolge hebban. Trouwens de verstandhouding tus- schen zeer vele burgers en de overheid is ook verre van goed en al houdt de laatste allerlei bevoegdheid, men vergist zich als men meent dat dat gemis aan samenwer king geen nadeel ige zyde heeft Er ia ee» toenemend verzet tegen het tiranniseeren door de overheid en de ver eeniging tot verdediging der persoonlijke vryheid is daarvan het eerste en tevens deugdelijke bewijs. Men lacht om het Hol- landsche fascisme, maar het Is onze erva ring dat er een veel sterker stroom van verzet bezig is samen te vloeien dan men tuin de oppervlakte van het maatschappe lijk leven wel meent te mogen vermoeden. Het is slechts de vraag of die stroom een bedding weet te vinden waar binnen een geregelde vloeiing mogel(jk is. We zeggen dit niet als een alarmeering maar alleen omdat wij dagelijks meer en meer waar nemen hoe zeer het verzet en de ontevre denheid over velerlei in de overheidAe- moeiïng toenemen. Wie daarvan geen noti tie neemt en meent dat het alles maar oud- Hollandsch gemopper is, zou zich toch wel eens kunnen vergissen in de beteekenis en den omvang ervan. De crisisjaren laten nog steeds sporen na van de tirannie, die toen heerschen moest maar nu overbodig ia, maar die sommige wenschen te behou den ten eigen bate. Caviant consules! GOIDSIHE C0ÜR1VT. „Maar het is niet noodig de gst te verlengen en evenmin in net begin heel veel te zeggen. Geen van. allen is bang voor je, of voelt eenigen afkeer van je of iets derge- ‘UKs. Neen zij zijn allen oprecht en eenstemmig blij, en hun blijheid zal met?’^eUn V°°r je z^n’ A’lie, 's het >>Ja, Ik weet het, maar maar—” Tikui80^ 8 mdndhdekën beéfdbn nu en ue JeSde haar twee éterke, beem- ge handjes óp haar sëhöüöëts en be- proefde Hhdr te Italhieeren. „Bbdaanf, béate rfieid, heel bedaard, nill 18 alles 8<*d, alles heel goed, waar? Ik hoop niet, dat je spijt voor een vatbaar was. „Het is hier toch heel lief,” woordde zij opgeruimd. eigenlijk meer de piaais, <_1_ - nietY f „Ik heb er nooit over nagedacht. t is beter in het geheel niet te den- Zoudt u niet willen gaan zit- De zittingstyd is thaiu/Verstreken en aan het spel komt nu een eind, Over enkele da gen zal de stembus spreken of de politiek der propaganda-democraten, die <Je gemeen te op onverantwoordelijke kosten jaagt en haar ontwikkeling in'den weg staat, de in stemming heeft van de meerderheid der bevolking. Wy mogen verwachten dat bij de kiezers met grooten ernst zal doordringen het be sef dat de politiek der roode en rechtsche democraten voor de gemeente onhoudbaar is en tot een desolaten toestand moet leiden. Wat de fractie van den Vrijheidsbond in de afgelóopen periode deed, wyst qr op dat by die leden den grooten ernst voorzit, die in dezen hoogst moeilijken tyd geboden is. Op grond van hetgeen zy deed, mag van die fractie worden verwacht, dat zy ook in de komende tijden haar medewerking zal geven aan een beheer der gemeente dat vóór alles evenwicht moet brengen tusschen de uitga ven en de inkomsten, die uit de belastingen moeten worden gevonden; Dat is de allereerst^ ei»ch, waarvoor alles moet zwichten. En daarnaast moet paal en perk worden gesteld aan den dwang die van overheids- door alles te regle- Befr fcoede ontwikke ld ij zat aan de tafel met teekenbe- wat noodigdheden voor zich, maar veel had hi, niet uitgevoerd en zijn gelaat had een peinzende uitdrukking. Het klaar de echter op, toen hij van zijn stoei gleed en zoo recht ging staan als hij kon. om de vrouw van zijn vader te begroeten. „Ik doe niets,” antwoordde hij en streek met zijn slanke, blanke vingers door zijn haar, met een jongensachti ge beweging, die Alison deed denken aan haar eigen broers in de dagen, die ver achter haar lagen, toen zij hen ook ondervroeg, gewoonlijk zon der bevredigende antwoorden te krij gen „Ik liefhebber, maar zoo’n beetje. Een afschuwelijke dag, vindt u nut? 7,oo koud. Wilt u niet wat bij het vuui komen zitten?” „Dadelijk,” antwoordde Alison, de kamer met belangstelling rondziende. Het was pas de tweede keer, dat zij ei in was, en zij herinnerde zich de uitdrukking op het gelaat van den jongen, toen zij, een deelnemend woord tot hem had gesproken. „Vind je ’t zoo vreeselijk, als een beetje koud is?" vroeg zij. „Ja, aan kou heb ik een hekel. Ik zou hier wel weg willen en ergens gaan wonen, waar het nooit koud is. Vindt u Birtley geen afschuwelijke plaats? Ik kan mij niet begrijpen, dat u er bent komen wonen, hoewel u toch niet moest." Toen bloosde hij; hij was er zich van bewust, dat hij iets had gezegd, hobt? Om Godswil, zeg met, dat je spijt hebt. „Neen, neen, m het geheel geen spijt,” zei Alison, iets inslikkend. „Waar is Guy? Het is een teleurstel ling voor me, dat ik hem niet gezien heb.” „Bezig met zijn gewone werk, maar hij verwachtte om half zes gereed te zijn en hij komt hier eten. Anna heeft aan alles gedacht, wat je gelukkig zou kunnen maken en je meer thuis zou doen voelen. Zij heeft zich prachtig gehouden." „Dat weet ik, dat heeft iedereen gedaan,” stemde Alison toe. „Zelfs de heer Crewe?” vroeg Tib bie en onmiddellijk daarop zou zij haar tong wel hebben kunnen afbij ten voor haar grove impertinentie. „Zelfs de heer Crewe,” antwoordde Alison; de woorden kalmeerden haar als niets anders gedaan kon hebben. „Wat is het laatste nieuws van Pat en Edith?” Toen wist Tibbie, dat Alison de deur van haar huwelijksleven gesloten wenschte te houden, en dat, met wat daarachter gebeurde, noch zij noch een ander zich zou hebben te bemoeien. J463 110 SU* I

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1923 | | pagina 1