□e
'KT
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
No. 18278
Zaterdag 7 Juli 1823
82* Jaargang
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon-en Feestdagen
EERSTE BLAD.
»OL5A
dit Blad.
NKER I
HIER
(rieken
EN
REH
's Zomers naar buiten.
v
Uiit door menschenhanden gebouwd
IHEID
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEU
WERKERK OUDERKERK,, OUDEWATER, REEUWLIK, SCHOONHOVEN, STOLWDK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
HAGENAAR
dat
ze
«plombeert»
zakken
ndermynende
ctheid terug
ei»; wier eet-
ahoefte hebt:
m deifcelyke
In geen en-
Pol Denude,
weemaal per
Wij kunnen gemakkelijker onze ge
dachten verbergen dan onze gevoelens.
676 34
andeerd zuiver
«den Medailles
I ITER’S N
•KANTEN
BOLS/
en
KORMERVEFR
95 5
Haag. 50
i by ANTON
1723 30
Pain-Expel-
geen I
i en verpakking
Het wordt weer zomer. We hebben al
mooie dagen gehad. En of er veel zullen zyn
of weinigi of dit jaar zal lyken op zyn
voorganger en zyn vele voorgangers, wan
neer zoo zelden de zon door de wolken
breekt, dan wel na de koude, natte lente en
voorzomer een langer reeks van kleurige,
warme dagen, zullen volgen, zomer wordt
het, nu scholen en bureaux sluiten, onze
volksvertegenwoordigers naar huis gaan en
al wie er maar kans op heeft, zyn vrije da
gen neemt. Het teekent op eigenaardige
wijze den korten duur van onzen zomertijd,
dat we hem met den vacantietijd als ’t ware
vereenzelvigen. Twee maanden maar en als
het goed gaat nog enkele mooie September-
weken. Het is niet veel voor heel een jaar.
Maar juist, omdat het niet veel is, is het
noodig, dat we hem volop en vrijuit genie
ten. We hebben den zomer noodig niet zyn
zonneschijn en warme kleuren, noodig voor
ons physiek-, maar meer misschien nog voor
ons psychisch leven. En we voelen dat mis
schien njoit duidelijker dan wanneer hy ons,
zooals dit jaar, zoo lang onthouden wordt
en we humeurig en lastig worden en ons
neergedrukt voelen als onder een onzicht-
baren lac. Het is niet allereerst de warmte
of den zonneschijn, die we miesen. maar de
kleur en «k levensvreugde, de vrijheid pok
en de ruimte, die hij ons brengt, 't Is of wy
met het zonnige zomerweer, vrijer geworden
van de beschuttende grenzen van ons huis
en onze warme kamers, ons ook. waar de
wereld met zijn eindelooze verschieten als
noodend voor ons open ligt, losser voelen
worden van den band onzer dagelyksche
zorgen, van zooveel onnoodigen rompslomp
in ons leven, losser van de enge bekrompen
heid van ons dagelyksch trednwlenleven en
of met tiit gevoel van grooter vrijheid van
zooveel wat ons leven belemmert binnen te
enge grenzen en wat ons denken vasthecht
aan altijd weer dezelfde noodelooze zorge
lijkheid en beslommering en zorg ook voor
allerlei, in ons weer de oude natuur-instinc-
ten ontwaken, die ook een leven van eeuwen
lange plichtmatigheid en ordelijkheid en
netjes in het gareel loopen niet in ons ge
slacht konden dooden. En als een morgen
de zon lacht en de verten verleidelijk blau
wen en een zoele wind ons de sproken in
het oor fluistert van een andere en schoon*1
wereld, dan gooien we overmoedig den knap
zak over den rug en trekken er op uit de
wijde wereld in.
partijen zeker een
maakt ook gekozen te worden als
in het onmiddellyk gevolg zijn
als den Haag waar bekwame e
figuren voor den gemeenteraad i
scheppen liggen, ér eenige léden
ben die nauwelijks voor bode in de raads
zaal of voor portier voldoende capiciteit be
zitten. Het aantal voor het raadslidmaat
schap alleszins bekwamen is uiterst gering
en ten slotte drijft het op een paar perso
nen, die ieder een bepaalde party vertegen
woordigen. Men kan met hetzelfde succes
in plaats van 45 raadsleden er tien aanstel
len. Dan gebeurde er niets anders dan nu
het geval is.
Wanneer het alles nog steeds op zyn
pootjes terecht komt, dan is het meer stom
geluk dan wys beleid.
Stom geluk is het bijvoorbeeld dat de raad
in zake het vraagstuk van de Gevangen
poort een goede beslissing heeft genomen,
vooral nu deze in gaat tegen het voorstel
van het dagelijksch bestuur. Het besluit is
daarorh goed omdat het nog alles mogelyk
laat. Er zal niets veranderd worden aan den
toestand zooals die geworden is nadat de
huizen langs den vijver zyn afgebroken. De
oude doorgang onder de poort door, wordt
voetpad en het nieuwe gedeelte dat vrijge
komen is door de afbraak wordt rijweg. Er
wordt niets meer van den hofvijver gedempt
en het prachtige uitzicht op den vyver blijft
ongeschonden. Dat is dus een zeer verstan-
FEUILLETOB.
Uit het Engelsch van DAVID LYALL
door J. P. WESSELINK—VAN ROSSUM.
(Nadruk verboden.)
iDlNAS I
JRIOPICO I
WIANO I
f Baai I
5
vormen door Dr.
1CHE KRACHTPIL.
derbare Bustes, ook
zwakken. Bekroond
m eere-diploma’s. In
I toeneming. Gegar,
anbev. Streng reëel.
r doos van 100 st.
Franco thuis onder
an postwissel Filiaal
traat la, Den Haag.
1503 1
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per poet per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur.; Administratie TeL Int 82;
Redactie Tel. 545
MEDISCHE BRIEVEN.
Misbruik van alcohol en tabak in verband
met ons gezichtsvermogen.
II.
Wy hebben den vorigen keer ’t een en an
•Ier nagegaan wat betreft de verschijnselen
die bovengenoemd misbruik kunnen te weeg
brengen en op welke eenvoudige wijze men
in staat is één en ander te kunnen consta-
teeren. Het behoeft nauwelijks eenig betoog,
dat het doorgaan met deze slechte gewoonte
deze ziekte niet beter maakt, integendeel
de zaak langzamerhand erger wordt en gaat
men door met overmatig gebruik dan is 't
gevolg hiervan dat de gezichtsscherpte blij
vend geringer is dan normaal, terwijl tevens
het defect in t centrum van het gezicht*
veld, hetgeen wij den vorigen keer met el
kander besproken hebben, eveneens onher
stelbaar Is.
Het is dus zaak om op te passen en zoo
men reeds met het gebruik van alcohol en
(of) tabak te ver gegaan is, spoedig weer
op den rechten weg terug te keeren, opdat
de nadeelige gevolgen voor het oog zooveel
mogelyk gecoupeerd worden. Natuurlijk be
hoef ik u niet te zeggen, dat een der gelijk
misbruik niet minder ongunstig werkt op
tal van andere organen in ons lichaam,
kortom onze geheele gezondheidstoestand
op deze wijze schade lydt. Dit evenwel m»r*
ten wij voor heden buiten beschouwing la
ten, daar w(j alleen het verband met ons
oog thans te bespreken hebben.
Willen wjj iets nalaten, dan moeten wij
allereerst weten, wat wij hebben na te laten
en wat wij onder misbruik van alcohol en
tabak hebben te verstaan. Wat het eerste
betreft is het vrijwel eenvoudig. Is geregeld
d.w.t. dagelijksch gebruik vpn alcohol, in
„Ik maak mij bezorgd over mijn tes
tament, Alison; het duplicaat zou van
daag zijn gekomen en ik verlang er
naar het je te laten zien,” zoi hij. „la
er geen bestelling om een uur o( twee?
Zou je met eens naar beneden willen
gaan, om te hooren, oï die er al ia?”
„Zeker, maar ik verlang vandaag
geen testamenten te lezen,” antwoord
de zij vriendelijk, ofschoon zij toch de
kamer verliet om aan zijn wensch te
voldoen. Zij wist, dat men zieken in
kleinigheden toe moet geven, omdat zij
zich juist daarover zoo licht opwinden.
Zij keerde na eeu oogenblik terug
met een lang, blauw, officieel mtziend
couvert in de hand.
„Ik heb het niet noodig. Maar ga
hier zitten, waar je gezeten hebt,” zei
hij op een toon van groote voldoening,
„en leen het, zoodat ik je gezicht kan
waarnemen.”
„Ik geloof niet, dat hel me buiten
gewoon interesseert. Wat doel hol er
loe, zoolang je leeft en nieuwe testa
menten zult kunnen maken, misschien
nog vele.”
„Dit zal het eenige zijn, dat practise!»
wat beteekent,” antwoordde htj en
weer alleen om hem terwille te zijn,
verbrak zij het zegel, streek het geze
gelde document glad en liet haar oogen
er over gaan. Hij sloeg haar aandach
tig gade eh zag hoe de uitdrukking van
haar gelaat gaandeweg zachter went
en toen zij bij een der paragrafen op
keek, waren haar oogen vol tranen.
(Wordt vervolgd)
typeerde daarmede precies het karakter
van de Haagschë tram. De tram heeft heele-
maai iet» lui’s over zich. Het rijden gaat
lui, het stoppen, wachten en weer op gang
komen, het gaat alles even lui. Wanneer
uit een propvolle tram passagiers gelost
moeten worden, dient een puazle te wor
den opgelost; langzaam werken de vertrek
kende zich door de dichte r(j> aan de los
hangende heen en schuren zy door de volle
bi>Icon-passagiers. De tjjd die Itiarmedo
verloren gaat is alleen nadeel vjor de rei-
z.gers, en voordeel voor de tram.
Het 1» dringend noodig dat het gemeente
bestuur eens met kracht gaat optreden en
dat het spoedig besluit in 1925 de exploita
tie over te nemen. Hoe weinig wjj voor ge
meentelijke exploitatie in het algemeen
voelen, zien wy toch de noodzakelijkheid
daarvan in. De tonnen gouds die de aan
deelhouders in den loop der jaren in den
zak hebben gestoken, kunnen dan voortaan
opgeofferd worden voor oen beteren dienst.
Zooals het op het oogenblik is, is het meer
dan treurig.
weest, zou hij nog jaren kunnen leven.
Alison aanvaardde met blijdschap dit
oordeel, en in haar eigen gemoed had
zij het element van twijfel weten te on
derdrukken. Hij zou nog jaren leven;
jaren, die rijp en heerlijk zouden zijn
en het geluk, dat nu aangebroken was,
zouden voltooien. Hij was zeer veran
derd; nu scheen hij alleen verlangend
te zijn om alles, wat m zijn macht lag,
te doen, teneinde alle leed van het ver
leden te vergoeden. $Aliron had die
stemming met levendige vreugde waar
genomen, met een warme waardeenng,
die haar zelf had verbaasd en ofschoon
volkomen geluk tusschen deze twee,
die een zonderling paar vormden, mis
schien nooit zou jiomen, was vrede toch
hun deel. En vnede is geen slechte
plaatsvervanger yoor geluk, indien hij
al niet het volmaakte evenbeeld er
van is.
„En wat ga je vandaag doen?” vroeg
hij met belangstelling, terwijl hij haar
gadesloeg, zooals zij ^daar doer de
kamer liep met dien langzamen, beval
lig en gang, dien hij zoo graag mocht.
„O, het gewone werk. Ik moet eens
gauw overloopen en zien, hoe het Edie
gaat. Zij was gisteren lang niet goed.
Ik zal blij zijn, als alles voorbij is. Ik
moet bekennen, dat ik mij ongerust
over haar maak, Edmund. Zij schijnt
te weinig weerstandsvermogen te be
zitten.”
„Misschien zal zij zich beter houden,
als t afgeioopen is.”
„Ik hoop het van harte,” zei zij met
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda an omstreken (behoorende tot den beaorgkringji
1—5 regels 1.80, elke regel moer 0.25. Van bulten Gouda on den bexorgkringi
15 regels 1.55, elke regel moer 0.80. Advertenttën in het Zaterdagnummer 20
bjjslag op den prijs. Liefdadighoids-advertantiën de helft van den prija.
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN1-4 regels ƒ2.05, elke regnl moor 0.50. Op
do voorpagina 50 booger.
Gewone advertentiin en ingeaonden medodoelingen by contract tot soer geroduceer-
den prijs. Groote letton en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingesonden door tusschenkomst van Bollede boekhan
delaren, Advertentiebureau» en onse Agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD,
DCLXVIU.J
Ziezoo, de gemeenteraad is weer voor vier
jaar by elkaar gebracht. Enkele dames en
heeren zyn verdwenen van het tooneel en
andere zyn er voor in de plaats gekomen.
Het totaal zal wel niet veranderd zyn wat
de kwaliteit betreft. Er zijn er een paar in
gekomen waarvan niemand ooit heeft ge
hoord en wier namen voldagen onbekend
zijn. De zegeningen van’het evenredige
stelsel bestaan hierin dat zy.de aanvoerders
der partyen zeker een plaMs garandeeren
en dat zij volslagen onbekenden mogelyk
ze maar
van een aan
voerder. Zoo is het mogeltfk.dat in een stad
en geschikte
voor het op-
a zitting heb-
Het kan zyn, dat die wyde wereld niet
zoo heel wyd blykt en dat we niet veel ver
der komen dan het eerste bosch of de eerste
hei. Dat doet er by slot van rekening ook
niet zoo heel veel toe. Voor ons gevoel zyn
we niet meer meneer zus, die daar in die
straat een winkel houdt en raadslid is mis
schien of lid der schoolcommissie of meneer
zoo, die eiken dag achter een deftig bureau
pleegt te zitten om de belangen der mensch-
heid te overwegen en die een steunpilaar
heet van de maatschappelijke orde, maar
zyn we niet anders dan een mensch zonder
naam en gewichtigheid als een vogel onder
God’s vryen hemel, die nergens thuis hoort
dan op de wereld en voor wien daarom die
heele wereld open staat, maar voor wiert
ook die heele wereld tothaareenvoudigstei»
en natuurlyksten staat is teruggekeerd^ En
daarop, op dat gevoel komt het alleen aan.
We hebben het noodig, omdat we eens een
tydlang ,al is het nog zoo kort, moeten uit
gespannen wezen uit het gareel niet alleen
van ons dagelyksch werk, maar van onze
maatschappelijke positie en gewichtigheid,
van onze wereldsche wijsheid en correctheid,
van heel de vormelijke gewichtigdoener,
waartoe het leven ons allen in meerdere
of mindere mate verplicht. Die vryheid, Hat
uitgespannen zyn werkt op ons als een ver-
frissehend bad, dat we noodig hebben om
lichamelijk, maar vooral ook om geestelijk
gezond te blyven. Het is de ware en de
eenige ontspanning, waarvan we zoo vaak
den mond vol hebben. En we hoeven haar
niet aan de Riviera of in de Zwitserache
bergen of Noorsche dalen te zoeken. Ze is
overal te «inden buiten ons huis en onze da-
geljjksche omgeving, waar we leven als vrije
vogels onder God’ - ruimen hemel, niet geen
andere gedachte dan dat het leven grenzen-
loos en heerlijk is en wy, menschjes, goed
doen het niet met onze gewichtigdoenerij te
willen bedisselen en bepeuteren.
Daarom is het misschien juist niet aan de
Riviera in de weelderige vormelijkheid der
luxe-hotels en langs de stoffige promena
des vol geparfumeerde dames en heeren,
maar onder het linnen dak van den zwer-
verstent of in het boerenhuisje aan den rand
der hei.
De tijden zyn veranderd. We behoeven
niet meer naar de aangewezen hotels. Onze
jeugd, vryer dan wy waren, kampeert on
der den vrijen hemel of zwerft met de tent
op den rug ons mooie’ land door. En zelfs
als volwassenen kunnen we onze vacanties
in het vrye veld doorbrengen met een sim
pele mattras als eenige slaapgelegenheid,
zonder dat we ons zelven in opspraak bren
gen of als ordentelijke menschen blameeren.
De waarde van het buiten zijn, het in
als alles geregeld is, dan kan ik wer
kelijk aan mijn huis beginnen.”
Deze woorden, waarmee hij blijkbaar
doelde op de omzetting van de gieterij
in een maatschappij op aandeelen, de
den haar toch huiveren.
„Je bent wel heel haastig, Edmund.
Doet het er nu zooveel toe, wanneer
de overdracht plaats heeft, nu alles
volgens je eigen wensch is geschikt.”
„Het is alleen in zooverre van belang
dat ik geen rust vind, voordat alles vol
komen is geregeld. Wat maak je daar?”
Een lachje speelde om den lieven
mond van Alison toen zij een vierkan
ten lap van fijn flanel omhoog hield,
waarop zij bezig was iets met witte
zijde te borduren.
„Het is een flanellen kapje voor den
derden Patrick Fleming, ais dat je wij-
maakt. Ik wilde, dat hij wat voort-
maakte en al hier was om het te dra-
gen."
„Leg het nu eens neer en kom hier
aan het voeteneind van het bed zitten,
zooals je ’s morgens en ’s avonds doet
an praat met mij, met heel je hart on
je stem en je oogen. De derde Patrick
Fleming kan er alleen wel bij varen,
(lat hij de aandacht van zijn tante Ali
son bezit, zoodra hij werkelijk op het
tooneel is verschenen.”
Alison lachte, vouwde het fijne stuk
je werk op, en kwam naar hem toe.
H t was heel stil in huis en in de groo
te, gezellige kamer verspreidde een
houtvuurtje, dat in den haard vlamde
en knetterde, een vrootijken gloed.
98 -
„Schrijf haar vanmorgen en zeg haar,
dat zij Zaterdag en Zondag komt; J t
zal waarschijnlijk wel goed zijn.”
Alison keek hem met een verbijste
renden blik aan. Haar oogen, nu vrij
wel geoefend in de kennis van zijn ge
laat, misleidden noch verontrustten
haar. Zij geloofde, dat hij gestadig
vooruitging, en de dokters en de chi
rurgijn, die op verzoek van den ouden
huisdokter in Seadoon waren gekomen,
om hun oordeel te zeggen, hadden in
h t geheel niets verontrustends kunnen
constateeren. Zij hadden gezegd, dat
er geen enkele reden was, om niet te
veronderstellen, dat de heer Urewe
weer een betrekkelijke gezondheid,zou
herwinnen. Indien er al een lichte Jia-
druk op het bijvoegelijke naamw^rd
was gelegd, had Alison het missri^en
niet opgelet. Bij de verpleging, die hem
werd gegeven en de volkomen onthou
ding van bemoeiingen met zijn zaken
en met andere dingen, die vroeger na-
deelig voor zijn gezondheid waren ge
volle vrijheid buiten zyn, is erkend. En
daarmee hebben we ons natuurrecht herkre
gen. Zoodra maar met de ons gewoonlyk
zoo krap toegemeten zomerdagen de vacan-
ties in het land komen, mogen we naar bui
ten om in de vryp natuur onze tjjdeljjke
verlossing te vieren van het, zware juk on
zer maatschappelijke dienstbaarheid en niets
anders te zyn dan vrye ijphepselen op de
vrije aarde. Laten we dan ,^an het recht ge
bruik maken en den kortq ,«omer, dien we
te genieten krijgen, zoov;ing.nogelyk buiten
doorbrengen. Het kan de. Wner werkelijk
zomer voor ons maken. ,ei ons leven en
ons levensgeluk zullen er «eer by winnen
dan we gewoonlyk nog vermoeden.
dig besluit vooral ook omdat alles ter
plaatse nu nog mogelyk blijft. Gelukt het
eens een bebouwingsplan te ontwerpen dat
algemeene instemming heeft dan kun het
nog worden uitgevoerd. Moeiiyker zou het
zijn wanneer thans reeds een uitvoering
werd gemaakt omdat dan de kosten weer ge
weldig hoog zouden zijn. De deskundigen
zyn het op «dit oogenblik absoluut niet met
elkaar eens en dus is het verstandig niets
te doen dat vooruitloopt
Het is nu alleen te hopen dat de uitvoe
ring heel snel zal plaats hebben en dat de
verkeersweg, die reeds eenige maanden ge
opend had kunnen zyn, binnen enkele dagen
gereed is, zy het gedeeltelijk. Het is opzette
lijk door het gemeentebestuur tegengehou
den omdat men het plan van bebouwing
zeer veel in kans verminderde wanneer men
het publiek het genot van een goeden ver
keersweg had gegeven. Nu de beslissing ge
vallen is, is deze opzettelijke dwingelandij
nutteloos en het is te hopen dat men nu on
middellijk tot aanleg overgaat.
Zonderlinge beweringen zyn by deze aan
gelegenheid weer eens ten beste gegeven,
beweringen die zoo duideiyk doen zien dat
het goed inzicht in een vraagstuk als dit by
velen niet aanwezig is. Des te meer ver
heugt het dat de eindbeslissing ten minste
goed is geweest.
Het wekt in de residentie algemeene er
gernis dat de Haagschë Tram thans haar
dienst op de erbarmelijkste wyze uitbuit. Te
onzaliger ure is toegestaan dat meer per
sonen in de wagens werden toegelaten dan
het oorspronkelijk bedoelde getal. En thans
is het maar instappen en volproppen. De
maatschappij vertikt het eenvoudig om
meer materiaal in te leggen, terwijl «y dit
heeft. Altyd heeft deze maatschappij het
leugentje gecolporteerd dat zij door den
oorlogstoestand niet voldoende materiaal
kon krygen. Hoe duidelijk bleek dat dit een
leugentje was, wjjst uit de aanleg van de
electrische tram naar Delft en naar Wasse
naar, waarvoor wel materiaal te krygen is
geweest. Om een eenigszins behoorlijken
dienst op de Haagschë lijnen te kunnen voe
ren, waren zeer vele motorwagens noodig.
Dat gebrek dateert niet van vandaag of
gisteren, maar reeds in 1902 was er een aan
zienlijk tekort en altijd maar heeft de maat
schappij aanhang-wagens aangeschaft.
Slechts eenmaal zijn eenige motorwagens
ingevoerd, een aantal belachelijk klein in
verband met de noodzakelijkheid. Het stel
sel dat de tram volgt is zeer doorzichtig;
zij i» er op uit om zoo min mogelyk trams
te laten loopen maar dan de capaciteit van
het vervoer op te voeren door groote bij
wagens.
Typisch was de opmerking van een Am-
sterdamsch kind dat in den Haag logeerde.
Het was eenige malen met lyn A meege
gaan en altyd had het heel lang moeten
wachten eer er een tram kwam. Wat is dat
een luie tram, zoo merkte het kind op en
GOIDSCHE (0IH l\T.
een zucht. „De arme Fat kan zijn werk
met doen, zoo bezorgd maakt hij zich
over haar. Ik heb nog nooit zoo iets
wonderlijks gezien.”
„Wat is zoo wonderlijk?”
„Wel, zooals Fat veranderd is. Toen
ik met hem samenwoonde, was hij een
onbeholpen man, die zelfs nauwelijks
een hemd kon vinden. Hij wist nooit,
waai iets was en ik hield zelfs boek
van zijn afspraken.'
„Dat was jou schuld, lieve. Je bent
hem als een jongen blijven behande
len, lang nadat hij een man was.”
„En om de balans in evenwicht te
brengen en een man van hem te ma
ken, moest hij een hulpelooze vrouw
trouwen. Ik zou wel eens willen weten
welke vrouw jou het best zou hebben
gepast.”
„Alleen zij, die ik gekregen heb, is
geschikt voor mij,” antwoordde hij; op
dat oogenblik kwam de zuster binnen
met het blad, waarop zijn ontbijt stond
een afleiding, waar Alison dank
baar voor was. Er waren oogenblikken,
v'aarop zij de spanning van een intiem
gesprek haast met kon verdragen,
waai op de afhankelijkheid van haar
man haar smartelijk trof.
Hij scheen veel over zijn zaken na
te denken, en ’s middags, toen zij
meende, dat hij rustig sliep, en zij zelf
had gedacht naar de pastorie te gaan
om naar Edie te zien, keek hij plotse
ling op en zei met duidelijke stem:
„Met de post moet een brief uit
Birtley komen, Alison, Ik zal blij zijn,
1390 38
