JURQENS' „VOOR ALLE STANDEN N. V. B. Ie Klasse OP HET BROOD VOOR. BAKKEN EN BKADEN SCHUIMT IN DE PAN >V£H De Uitslagen van de Wedstrijden worden Zondag ,18 November aan ons Bureau i Markt 31 bekend gemaakt. Seidithi hikBnkil-, limpviltl- ii SaikirairUibriik Jac. v. d. Kind Jac. v. d. Kind. FRANS DEE, Brillen sn Pincs-Nsz. INGEZONDEN MEDEDEKLINGEN. Ol a- PLANTA U ten tuinstoelen. Deze stoffeering valt wel ietwat uit den toon maar och, hinderlijk is het tenslotte niet. Eenige honderden dames en heeren zijn aanwezig. De heeren keurig in smoking, de dames geven een keur van toiletten te zien die de twee laatste afleveringen van WeLdon's Magazine gansoh en al in beeld brengen. Dat is het eerste dat opvalt en dat verschilt met Parys: hei volslagen ge mis aan orginaliteit in de dameskleeding. Den Haag laat zich daarne op z\jn artisti citeit voorstaan maar drommels of de Haagsohe dames bobben er weinig van of de Haagsohe coupeuses zyn er niet mee begiftigd. Zou het misschien gemis aan durf zyn om met iets aparts te verschij nen? Niet onmogelyk want dat zefide ge mis blijkt in de gansche Btenuiüng te schui len. Het milieu heeft klaarblijkelijk niet den minsten invloed op de aanwezigen: de dansavond verloopt nog precies op dezelfde wijze als vijf en twintig jaar geleden het groote gala slot-bal van onze danscursus verliep. Bij den eersten toon van de muziek ver rijzen de heeren uit hun stoelen, zjj bui gen even voor de dame die vlak naast hen zit in het eigen clubje dus en de paartjes gaan den dansvloer op. De laatste knetter-accoorden zijn gevallen, met vaart schieten allen op hun stoelen af en zitten. O, dat zitten, dat stijve-harkerige houten klazen-zitten van al die dames en hee ren! Er is geen fierheid in hun zitten, geen elegance in de wijze van gesprek-voeren, geen luchtigheid, geen spontaan bewegen. Men zit te... zitten. Wanneer het decor vaA de zaal plotseling veranderde in dat van een ouderwetsche balzaal met veel spieèels, veel licht en veel deftig meubi lair kou dat alles op de gasten niet de min ste uitwerking hebben. Zij ondergaan niet de stemming van het milieu, dat langs ge leidelijke evolutie juist is voortgekomen uit de stemming van het publiek. Grappig was in dit milieu de poging om ook in de aanwezigen kleur en Reke ning te brengen door een groepje dames en meisjes in z.g. apachen-pakjes te ste ken, grappig hierom, omdat deze aange kleed» apachen zich als tip-top dames ge droegen. De fijne, dikwerf onschuldige ge zichtjes, de elegante maniertjes leden niets onder deze costuums en zü maakten dus een typischen indruk van aangekleede pop pen en karakteriseerden daardoor het ge heel van dezen dansavond. De omgeving maakt niet een Mont-Martre, zoo min als de kleeding een Haagsch meisje tot apache omschept. Bij den opzet van deze poging om Pa- rü zerig te doen vergeet men het psychi sche element dat daarin juist overheerscht Wat gsvolg is geweest tracht men oorzaak te doen zijn: de enscèneering van een too- neel maakt houten-klazen nog niet tot soepelev artïsten. Wü zeiden het reeds: den Haag is nog te klein voor dergelijke wereldstad-allures. A!b juffrouw A vanavond meer dan drie maal heeft gedanst met meneer B en daar bij tien maal heeft gelachen, weet morgen heel de kennissenkring het, want wat dat betreft, zijn wij hier nog een dorp. Slechts heel weinigen komen over hun schroom heen en zij riskeeren daarbij te veel. Holland is mij altijd te *ijf en te def tig, te provinciaal en te degelijk om zich te laten gaan en daarom la zoo*n mon daine inrichting ten slotte toch weer ten doode gedoemd. Zy past niet bij den volks aard en niet bij de fase van ontwikkeling of degradatie als gij wilt die wij hier over het algemeen bereikt hebben. 'tls aardig maar meer ook ni.it. Een kijkspul en meer niet. Precies als 15 jaar geleden. De tijden zijn veranderd, maar wij Hollanders maar zeer weinig. HAGENAAR Brieven ven een (Jouweneer uit Parijs. ra Parijs, 15 November 1923. „Heb je 't ooit zoo zout gegeten", mompelde ik tusschen m'n tanden, „grys- geel-blauwe juffrouwen met onwijs dikke en lange beenen en een miniatuur bovenlijf, zittende in een paars weiland, waarop on mogelijk blauw-oranje boomen groeien..." „Wat beweer je?" vroeg haastig m'n vriend, een Franschman die me vergezelde naar de Salon d'Automne, de groote schilde rijen-expositie in het Grand Palais. „O, ik wou even zeggen, dat ik hier machtig-leelijke dingen zie hangen", repli- ceerde ik, „idiote vormen en kleuren, on werkelijk en absurd." „Mon vieux", zei hij toen met een ze ker aplomb, „je bent conservatief! Je mist de moderne visie en „Beste kerel", viel ik 'm in de rede, „laat mij alsjeblieft maar conservatief zijn, dat ben ik liever dan gek." Waarna er van zijn kant een heele oratie volgde over onze moderne schilderkunst, over impressie en expressie, visie en fanta- sie- j i „Luister", hernam ik, „je weet dat ik je altijd het beste wensch. Ik mag lijden, dat jij met een vrouw trouwt, die er zoo uitziet (hierbij wees ik op een doek, waarop een rolmopsige heerlijk blauw-groen-ro.se vrouw geschilderd was) en dan zul je later mis schien nog wel eens aan me denken." Hij zweeg en bekeek de juffrouw in casu. Toen voer er een zichtbare rilling door z'n leden en zachtjes fluisterde hij in m'n oor: „Kom alsjeblieft mee, ik voel me niet erg lekker". Buiten kwam hij weer bij en toen we groen gras en een paar bekoorlijke Eva's- kinderen gezien hadden, schudde hij me dankbaar de hand en prevelde: „Goddank, ik zie de natuur toch ook maar liever zoo." Het motto waarmee verschillende liedjes van Speenhoff vergezeld gaan luidt: „t Is anders" en deze wijze woorden zijn volgens mij dan ook uitstekend van toepassing op de Salon d*Automne. Natuurlijk zie je er ook schilderijen, die het bekijken waard zijn, maar het gros van de doeken ifl monstrueus. M'n geachte confrère Barbarossa, ge tooid met z'n roode Legioen van Eer-lintjes liep er ook rond met een gezicht, waarop duidelijk te lezen stond de bekende vraag- uitroep: „Nou moe!?" Ik heb voor Baiba- rossa's kritiek veel respect gehad en het doet me plezier, dat ook hij in z'n ParUsche kroniek in de Telegraaf z'n afkeer van deze moderne schilderijen niet verborgen heeft. Hem was het ook vuil groen en groezelig voor z'n oogen. Onze landgenoot van Dongen exposeert in de eerezaal twee portretten, die de moeite waard zijn en dan ook zeer geroemd worden, een portret van den tooneelschrijver Romain Coolus, precies het type van een circusdirec teur, en een van de markies de Castellane, die wel wat van een onnoozele clown heeft. In ieder geval zijn dit doeken die iets tot je zeggen, vooral door hun realiteit. Bij de schilders is er, naar ik meen, verder geen Hollandsch werk, maar bij de afdeeling „interieurs", waar buitengewoon mooie, knusse en origineele inrichtingen van eet-, slaap-, huis- en andere kamers te vinden zijn, maken de inzendingen der Hollanders, Willem Penaat, Bromberg en Liberty (Metz Co.) een keurigen indruk. Dit, overigens nog al stiefmoederlijk behandelde, deel van de Salon, geeft ook getuigenis van een drang naar iets moderns. Maar tot zulke excessen als de schilders is men nog niet gekomen. Bijna zonder uitzondering heb ik artistieke, stemmige enpractische meubileeringen gezien, die mij als „conservatief" zeer kon den bekoren. Rest me nog volledigheidshalve te vertel len, dat aan deze salon verbonden is een „section gastronomique", waar fijnproevers de heerlijkste producten van de kookkunst, oftewel de negende kunst, kunnen savou- eeren. Aangezien er echter een formeele salon" van de Fransche keuken op komst is (ja, 't houdt niet op met salons!) meen ik dit gedeelte wel stilzwijgend voorbij te kunnen gaan. Verder is het hier nog steeds duur, on danks alle pogingen om het leven goed- kooper te maken en maken de politici (dat zjjn dus de diplomaten, kamerleden, jour nalisten en de mensohen in de tram, auto bus of metro) zich erg druk over den kroon prins, die, zooals iemand me verweet „jullie Hollanders, expres hebben laten ontsnap pen", terwijl de kranten hardnekkig het be richt lanceeren, dat onze welbewaakte gast te Doorn beslist naar Duitschland terug zal gaan, en reeds pas, visum en toestemming van onze regeering heeft. „Is dat waar van de kaiser?" vragen de menschen me telkens, als ze weten dat ik Hollander ben en dan kijken ze me aan of ze zeggen willen „pas op hoor, dat je die „salaud" niet laat schieten". Want o, er bestaat nog zoo'n ontzettende haat tegen alles wat „Boche" heet en vanzelf tegen den man in wien zij nog steeds den oorlogszuch- tigen keizer zien, zonder te beseffen, dat ook hij misschien maar een speelpop was in <k? handen van z'n omgeving. De oorlog is voorbij maar nog lang niet vergeten. De naweeën erva^atfh dan ook verschrikkelijk. Ach, het gewone leven gaat. door, Paris s' amuse, maar als jeal die ongelukkige oor logsgewonden ziet, als je hoort van de tien duizenden die nu nog lijden... en sterven, ten gevolge van de giftige gassen, als je al die rouwkleeren ziet... dan kun je ook wel die haat tegen de Duitschers billijken. Om dan nog te zwijgen van miserabele financiën, wederopbouw van verwoeste gebieden enz. Enfin, daar praat ik nog wel eens over. Voor ditmaal genoeg. A. C. S. MOPEPRAATJE. St. Nicolaasgeschenken. Er zijn zoo van die kleine kostbaarheden, door de Mode tot begeerenswaardige nieu wigheden geproclameerd en die elke vrouw verlangt te bezittenmits zij ze niet zelve behoeft aan te schaffen. Gelukkig is dan ook weldra weer de goede Sint in het land, die de uitgesproken en onuitgespro ken wenschen vervult en niets liever wil dan uitdeelen al wat het hart begeert. Daarom is er nu een goede t\jd aangebroken voor de afdeelingen der kleine nouvéauté's. Want wie de vrouw kent, kent hare behoeften, weet dat deze wisselen met de fraaiigheden die zij ziet en waarop zij al spoedig verzot is. Nu de leuze „bezuinigen" weder van alle kanten aangeheven wordt, is het maar goed dat vele zaken hunne kunstnaaldwerken al vroegtijdig exposeeren. Als men ten minste alles wat i» wol met schrille kleuren ge werkt wordt tot de kunstnaaldwerken reke nen mag. Zeer zeker is er heel wat fraais onder en wie eenigermate geoefend is in het hanteeren van naald en draad, zal geene moeite hebben om aan de hand van het „veelgeziene" zijn kunstnaaldwerk-geschenk klaar te spelen. Theemutsen, kussens, slui- merrollen, langwerpige en ronde pouffes ze zijn er in overvloed alle bewerkt met grillige bloemenpatronen en in fantastische Bo- heemsche en Hongaarsche kleuren. Hoe langer zoo meer legt men zich op dit kleurrijke borduurwerk toe of transponeert de rjjke kleursamenstellingen op fleurig haak- en breiwerk zoowel voor homeversie- ring als tot practisch eigen gebruik. Want behalve de genoemde attributen van thee tafel en cosy-corner handwerkt men gaarne aan de modieuse luchtige shawls, die elkeen een welkom geschenk zijn, en aan wollen of zijden jumpers, zonder dewelken de garde robe der hedendaagsche vrouw niet com pleet ia. En dan de eigen gewerkte taschjes, van de eenvoudigste tot de meest geraffi neerde! De industrie die in alles het voor beeld geeft, heeft alleraardigste ideeën, welke door de mode wederom op nog inne mender wijze gepousseert worden. Daar is het allereenvoudigste taschje van lichte perlé-zijde, niets anders dan een buideltje van open steken met als kleurig middenstuk een bont chiné lint, dat er een bijzonder relief aan geeft. En het taschje van goud en zilvergazen, ook al in buidelvorm met lieve jours en vaste partyen met hier en daar garneeringen van de snoezigste rozetjes. Laat u vooral ook wijzen op de nieuwe bonbonnières van beschilderd en gelakt, in figuren uitgesneden hout, die in alle forma ten en in alle prijzen een aanslag doen op uw goeden smaak en uwe beurs tegelijk. Hebt ge het ooit zoo gek vernomen? Er zijn nu voor dames volledige rookétuis in den handel, niet alleen die welke een plat sigarettenkokertje met pijpje en rolstokje bevatten, maar ook nog zulke wier hoofd inhoud uit een prachtig bewerkt aschbakje met toebehooren bestaat. En dat nog wel in een tijd, waarin de vrouwelijke belft van het menschdom weer tot inkeer komt en het rooken net zoo hard weer afzweert als het er eerst op aangevlogen is. Iedereen moet het toch bemerkt hebben, dat de ware vrouw niets meer van mondaine en studentikoze manieren gediend is? Daarom kom ik nog eens terug op de bonbonnière, want dat deze zoo in aanzien stijgt zal wel niet vreemd zijn aan het uit-de-mode raken van het roo ken voor vrouwen. Behalve de snoezige dingkes, die ge kant en klaar kunt koopen, kunt ge er eene zelf maken, die even sierlijk als practisch is. Ge hebt slechts op handige wijze een blikken bisquittrommeltje van bui ten met gebloemde, gewatteerde zijde te be- kleeden en daaroverheen chiffon te plooien. Ge legt dan een smal bloemenrandje om alle contouren, plaatst een rozetje midden op het deksel en ge hebt een gebruikstukje, dat zijne wedergade in geen winkel «windt. Het laat zich even goed van binnen uitwasschen als uw blikken koektrommel en het heeft ten minste een inhoud, die voor een heele visite toereikend is. Onder de kleine voor werpen, welke onder de practische geschen ken te rangschikken zijn troffen mij nog de nieuwste toiletgarnituurs van licht en don ker imitatie-schildpap. Alles wat ge als reizende vrouw op uwe geïmproviseerde toi lettafel noodig hebt, kunt ge nu in dit vrien- ielyk-doorschijneiu! goedje hekomen. Het zal op een fleurig dekje heel wat aardiger staan als dat doffe celluloid, Nog wil ik wijzen op de schitterende collectie Eau-de-colognes; welke in alle luxe zaken in overvloed te vin den zijn. Zoowel „Imperiale" pis 4711, Maria Farina als Caraba-Coty en Houbigand, alles in de sierlijkste luxe flacons en van een om vang om van te watertanden. Het blijkt al weder dat men niet eens geparfumeerd be hoeft te zjjn, om van „geuren doortrokken", door het leven te gaan. GRACE ALLAN. MEDISCHE BRIEVEN. Verlamming der aangezichtszenuw. I. Een van de verlammingen, die het aller meest den mensch kunnen treffen is wel die voor de aangezichtszenuw of nervus faciales. Dit is wel te verwachten wanneer wy beden ken, dat deze zenuw voor een belangrijk gedeelte aan de oppervlakte der huid is ge legen en bovendien onze huid daar ter plaatse onbeschermd pleegt te zijn tegen de verschillende invloeden voor buiten. Als een der meest veelvuldige oorzaken der z.g. fa ciales paralyse of verlamming der aaiige- lichtszenuw is dan ook het koude vatten. Zoo kan men b.v. midden in den zomer zelfs, na met een open raam 's npchts geslapen te hebben, des morgens opstaan met een aan gezichtsverlamming of tijdens een spoor- reisje des zomers, terwijl je 't heerlijk vond dat de raampjes aan beide zijden van de coupé openstonden en de wind heerlijk in het gelaat blies, dat gij 's avonds naar huis te rugkeerde met een fiksche facialisparalyse.- Deze beide voorbeelden zijn aan het dage- lijksche leven ontleend, doch het spreekt van zelf, dat behalve op genoemde wijze ook nog op tal van andere manieren de aangeziAts- zenuw aangetast kan worden. Bedoelde ze nuw neemt haar oorsprong uit een bepaald gedeelte der hersenen en loopt dan na haar weg door de hersenmassa te hebben afge legd door een nauw kanaal achter het oor gelegen. Wanneer men nu weet, dat de bee- nige massa achter ons oor, het rotsbeen ge naamd, nog al eens aan ontsteking bloot staat, dan is 't niet te verwonderen, dat de aangezichtszenuw by een dergelijke gele genheid vaak aangetast wordt. Ook in de omgeving van de grootste speekselklier, die een mensch bezit en die voor ons oor gelegen is en waar de nervus faciales zich vertakt, dreigt gevaar. Zooals bekend is, gaat deze speekselklier of paiotis nog al eens opzwellen en spreekt men aan van de bof. In een dergelijk geval ontkomt de aangezichtszenuw nauwelijks aandege- volgen, die* de bof met zich medebrengt, vooral wanneer het ontstekingsproces een ernstig karakter draagt en geen voldoende maatregelen getroffen worden. Voegt^~*" hier nog bij, dat een of ai proces of door een gezwelvorming in de hersenen genoemde zenuw in de knel komt, dan is het duidelijk dat op velerlei wijzen deze in haar functie belemmerd kon worden. Gelukkig is men in Btaat onmiddellijk te con- stateeren of de aandoeningsposifeer of cen traal gelegen is d. w. z. of de aangpiichts- ienuw in de hersenmassa aangetast of wel de kwetsuur meer aan de oppervlakte zit. Het spreekt van zelf, dat dit feit, in verband met de in te stellen behandeling van buiten gewoon gewicht is. Voor ons «loei willen wij in de eerste plaats er op wyzen, dat de ver schijnselen van de verlamming der aange- xichtszenuw zoo typisch zijn, dat zy voor iedereen kenbaar zijn. Alvorens hierop nader in te gaan, moet ik u er op wijzen, dat de aangezichtszenuw tot taak heeft om aan ons aangezicht, een ge wilde uitdrukking te geven, d.w.z. de be trokken spieren zoodanig te beïnvloeden, dat dezen de gewenschte bewegingen uitvoeren op een gegeven oogenblik. De prikkel der bewegingen wordt door de hersenen via de nervus facilis overgeseind naar de betrok ken spier. Wanneer nu door een of andere reden storing in het geleidingsvermogen der zenuw ontstaat, zal de verlangde samen trekking der aangezichtsspieren achterwege blijven. Met deze kennis toegerust zullen wij den volgenden keer met elkander bespreken op welke wijze de faciales paralyse zich doet gelden. De pantoffelheld. Maar mijnheer, nu is u al een half uur in de telefooncel. Spreek dan toch eindelijk. Ik ben al aan het spreken... met mijn vrouw! LAND- EN TUINBOUW. Wat elke maand te doen geeft. (2e helft November.) In den tuin staat nog andijvie, wat zijner uot mooie knoppen, komt de vorst oigaat ze rotten, breng ze dan in den kelner, ais die droog is, in liet zann oï op cou rantenpapier. Wanneer ge van den wor tel zooveel mogelijk iaat zitten, kunt ge er nog iang van eten. Kunt gij ze op een droge, vorstvrije plaats opnangen, dan kan ze uuren zelis tot l' eoruari. Zaak is elke week nazien om de rotti gs blaren te verwijderen. Selderij kan wel tegen een vorstje, maar vriest het aanhoudend, dan gaat het blad, waarom het te doen is, verloren. Nu kan men ze dekken, maar zoo licht gaat het blad dan ook rotten. Wie ze wil behouden, moet ze in een bak onder glas zetten en vorstvrij dek ken als het niet vriest bij go<ed weer luchten. Men kan dan geregeld de groot ste bladen afsnijden in 't voorjaar plaatst ge de wortels weer in den kou den grond, waar ze weer spoedig uit- loopen. Hebt ge, in den nazomer spi nazie gezaaid, dan hebt ger er tot dusver nog van gegeten. Zorg er straks voor, als 't gaat winteren dek ze met een licht dek, als de strenge kou is ge passeerd, gaat ze weer groeien. Bi eten, wortelen, rapen, schorseneer moet ge nu als hot nog niet geschied is (alles is laat), spoedig bergen, eer de vorst ze overvalt. Tusschen de wortels en er over komt wat vochtig (niet te vochtig) zand, dit voorkomt het uitdrogen. Heeft men veel, dan kan men inkuilen. Staat het water hoog in uw grond, dan sta pelt ge de vruchten boven den grond, bedekt ze met een handdikte stroo en daarover de omringende aarde. Is de grond erg nat, dan make men van den loop af een greppel. Ontdoe de bieten eerst van het loof (afdraaien)en breek dit ook van de wortels. Men kan nu bij los weer vruchtboomen planten, wij ko men hierop terug. De H ovr t e n s i a s welke in den herfst prijken met groote witte en rose bloemtrossen, kunnen vrij wal vorst verdragen en lang zonder dek king blijven. Er zijn echter ook bonte Hortensia's, prachtige!» gaaompianten, welke men niet buiten mag laten, maar vorstvrij moet bewaren. Uw Rhododendrons hoeft ge ook niet te dekken, maar be schermen tegen den scherpen noor denwind met een rietmat b.v. en een laag blad om de wortels is aan te be velen. Huismoeder, denk nu om uw ka- mei planten laat de lucht in de kamer door het stoken niet te droog worden. Hcud de planten zelf ook matig voch tig, verwijder 'het stof door afsponson en besproeien. Kon. Nederl. Landbouw-Comité. Het Kon. Ned. Landbouwcomité hield een dezer dagen zijn 10e algemeene ver gadering. Ip deze vergadering heeft de voor zitter de heer H. V. R. IJ. Croesen een rede gehouden over „De beteeke- «is van land- en tuinbouw voor de sa menleving." Spr. betoogde, dat een uiteenzetting van dit onderwerp voor d* honderd duizenden, die buiten do landbouwbe- weging staan, broodnoodig is. Telkens toch ziet men het weer gebeuren, dat die bet eekenis schromelijk onderschat wordt, zoowel in de z.g. groote bladen, Do ooroto uitslagen worden draadloos ta hall vl|l verwacht, do laatsto vóór aoa uur. Dief stal-epidemie. uij geiieel staan ouder den invloed van do stedelijke maatschappijbeschouwing, als in de Volksvertegenwoordiging en ui de kringen van de verschillende overlieden, die geroepen zijn om de belangen van heel het volk te dienen. £.11 ook komt het telkenmale voor, dut, wanneer de belangen vun het land- en tuinbouwbedrijf en de veehouderij niet geheel sumeidoopeu met die vuu de an dere groepen in de> samenleving en meer in het bijzonder met die van de stedelingen en de arbeiders, men de belangen van onze bedrijven aldus spr van ondergeschikte beteekenis op den uchtergroud schuift of wel ge heel verwaarloost. En vraagt men dan nuar het waar- om, dan kan men de meest uiteenloo- pende, maar vooral ook bekrompen ant woorden uooreii. Niettegenstaande dut, moet het echter toch tot de onaanvecht bare waarheden gerekend worden,, dat land- en tuinbouw de grondslagen vor men voor iedere samenleving en dut zonder die grondslagen onze heden daagsche samenleving niet zou kunnen bestaan, daarom is het niet alleen een landbouwbelang maar ook een gemeen schapsbelang, dat betere begrippen om trent de beteekenis vun den land- en tuinbouw en de veehouderij gepropa geerd worden en dat dienovereenkom stig bij voorkomende gelegenheid ge handeld wordt. Spr. betreurde het dat bij een zeer groot deel van de op den voorgrond tredende Nederlanders de meaning be staat, dat industrie en handel de meest belangrijke bronnen voor ons volksbe staan zijn, die een geheel zelfstandige plaats innemen en waarvoor men mits dien maatregelen kan treffen zonder de vraag te overwegen, welken invloed deze maatregelen op ons land- en tuin bouwbedrijf. zullen hebben. Om te komen tot beantwoording van de vruug, welke de beteekenis van ons eigen land- en tuinbouwbedrijf in onze samenleving is, staail meerdere wegen open, en spr. wees ar op hoe over het jan 1922 de totaalwaarde van onzen uitvoer 1257 millioen gulden bedroegen waartegenover een totaalinvoerwaarde van 20J4 millioen staat. Hiertegenover noemde spr. voor het ja er 1922 verschillende cijfers voor de waarde van de uit- pf ingevoerde land en tuinbouwproducten en grondstoffen voor die bedrijven. Voor den uitvoer komt hij tot een totaalcijfer van 378.2 mill, gld., hetgeen, vergeleken met de totaalwaarde van onzen uitvoer in dat jaar. wil zeggen, dat 30 van de to- taal-uitvoeirwuarde afkomstig is uit het land en tuinbouw bedrijf. Voor den invoer komt men in 1922, wat betrelt de grondstoffen voor het land- en tuinbouwbedrijf, tot een totaal bedrag van 244 mill. gld. Onder de in gevoerde granen en meel komt even wel een groote hoeveelheid voor, welke geen betrekking heeft op de behoefte van het land- en tuinbouwbedrijf. Spr neemt aan, dat alle tarwe en tarwemeel bestemd was voor menschelijk voedsel en alle rogge, roggemeel, haver en gerst voor de voeding van onze land- bouwdieren. Vermindert men nu bot ci ter van 244 mill, met de waarde van de ingevoerde tarwe en tarwemeel, dan blijft er als waarde van de ingevov'rde grondstoffen voor het land- en tuin bouwbedrijf over f 160.5 millioen. Uit gedrukt in procenten van totaal invoer waarde is dit 8.1 Uit <fe verschillende cijfers volgt, dat ons land- en tuinbouwbedrijf en de veehouderij een hoogst belangrijke rol spelen bij het herkrijgen van het zoo zeer gewenschte evenwicht in onze be talingsbalans. Uit de cijfers voor het jaar 1920 blijkt, dat onze land-, tuinbouw- en ve houderijproducten toen 23 van de waarde van den totaal-uitvoer uitmaakt- ten en de grondstoffen voor die bedrij ven 4.4 van de waarde van den to taal-uitvoer. Ook voor den oorlog vorm den de producten van onzen bodem een belangrijken factor in onze haudelsba lans t ons pluimvee. Sprokkels uit de praktijk. Alleen die overjarige nut-rashoender» mogen ruien, welke waard zijn aange houden te worden dat zijn dus fok- hanen, welke men alsnog in het vol gend broedjaar hoopt te kunnen gebrui ken, de jonge fok-hennen, welk in den eersten leg bewezen hebben goede en regelmatige legsters te zijn, terwijl de oudere fok-hennen bovendien buiten gewone eigenschappen hadden. Aan al le andere overjarige hoenders moet het ruien belet worden door ze tijdig door afslachting op te ruimen. Hoewel het ruien! een natuurlijke eaak en geen ziekte is, kan het de hoen ders toch terdege aanpakken, vooral de tnindeA krachtige, alweer een reden nm zulke exemplaren goed in het oog te houden en gedurende en nè de rust periode te onderzoeken of zij wel ge schikt zijn voor de fokkerij. Men kan bij veie hoenders den rui veigemakkelijken door bijtijds die stof fen bij tiet dagelijKs wees- of droog- voeder te voegen, welke eeu goeden invloed uitoefenen op nol vormen van nieuwe vederen, warmte in het ticliuam brengen en de dieren, op kracht hou den. Die stoffen zijn o*m. lijnzaad, pit ten van zonnebloemen, hennepzaad, ka- uurieaaad, veel versch en mulscii groen voer, versch gemalen beenderen, ge hukt van puarüonvleesch, zwavel en an- dero miuoraalzouten ettz. enz. Wat dit lautste aangaat zoude wellicht Dr. 't Hoen de hoenders ter wille kunnen zijn door in ons olad een opgave te geven van de noodzakelijkste mineraal- zouten en de hoeveelheid van elk, wel ke dagelijks in liet voeder gegeven zoude kuiinen worden. Goede voeding en verzorging gedu rende den rui is een yereischte. Aan gezien de hoenders in den ruitijd wut leem, derhalve traug zijn, moeten zij zonder overdrijving natuurlijk op koude dugen ia beweging worden gehouden, waardoor zij dan minder last van de koude zullen hebben. Veelvuldig toezien op den gezond heidstoestand is zeer noodig en groote zindelijkheid op nacht- en dagbokken zeer gebiedend. Zijn de hoenders door den rui, dan volgt voor hen een rust-periode, waar in zij zich moeten herstellen èn van den rui èn van de afgeloooen legperiode, om wederom op kracht te zijn tegen het volgend legseizoen. Aangezien het fok-dieren zijn inoetepVj in de rust periode ook rust» hebbenden dus niet tot leggen wordepr aangezbL integen deel. In deze rustperiode worden zij alleen op onderhoudsvoeder gezet, dat is alleen gemengd graanvoer, grooten- deels vérstrekt onder het strooisel ge harkt, zoodat zij het korrel voor korrel moeten opzoeken en den geheelen dag volop, zoo lang mogelijk versch groen voer. Het voeder dat zij gedurende den rui verkrijgen moet dus oordeelkundig en van lieverlede overgaan op onder- houds voeder. Op deze wijze zullen de hoenders ge durende de rustperiode wederom op kracht kunnen komen, uniet vet worden, niet geprikkeld wordéti tot vroegtijdi ger leg en derhalve tegen den tijd, dat broedeieren verlangd worden, krachti ge eieren van goede samenstelling kun nen geven. Voor dat de hoenders op krachtvoer worden gezet, moet door een streng onderzoek worden uitge maakt, welke exemplaren niet meer voor de fokkerij gebruikt mogen, wat dus zeggen wil, dat zij zich niet krach- lig genoeg hersteld hebben. Zulke ex emplaren worden dan door afslachting opgeruimd. Wanneer men de hoenders in 't vrije veld aandachtig gadeslaai dan zal men spoedig tot de overtuiging komen dat een groote hoeveelheid groenvoer tot het dagelijksche voeder moet behooron en toch, hoeveel hoenders krijgen veel te weinig of moeten zich daarvan ge heel spenen. Groenvoer dient aan op gesloten hoenders den geheelen dag ter beschikking te zijn en niet alleen tus schen „12 en 2 uur" volgens „voor schrift". Het mag alleen verstrekt wor den in goeden toestand en droog, hoe jonger en malscher hoe beter. Thans is er volop en keur en keus, weshalve het nfet ondienstig is eens te herinneren, dat het dan ook thans de gunstigste tijd is om een goeden voorraad groeuvoer te dpogen voor de wintermaanden. Daarvoor komt in aanmerking de brandnetel, de paardebloem en het dui zendblad, dat als onkruid op alle vel den en wegen en langs de sloten massla te vinden is. In den wind schaduw gedroogd en goed droog be waard zal,het in de wintermaanden zeei te waardeeren eu goedkoop derdéel van het dagelijks te geven weeWvoeder kunnen uitmaken. Brand- ntels bijv. bevatten 5% vet en 15% eiwit. Heeft men hiertoe geene gelegenheid dar wordt aanbevolen gedurende de wintermaanden geschoten of gekiemden havr to voeren. Goede haver is een van de beste graansoorten om aan de hoenders te voeren door die haver te doen schieten of ontkiemen heeft men tegelijkertijd groenvoer, terwijl dan te- vons het nadeel wordt weggenomen dat dj scherpe bastpunten aanleiding zou den kunnen geven tot kropwandontste- king. Om de haver te doen ontkiemen moet men voorbereidingen maken, welke juist nu goed kunnen geschieden. Voor de hoeveelheid te ontkiemen haver, die per dag voor de hoenders noodig is, moet men één platte kist hebben van pl.m. 5 c.M. diepte, waar van de bodem uit zeer eng gemaast vertind vlechtdraad bestaat, zoodat de haver er' niet door kan vallen en toch lueht heeft. Heeft men zulk engmazig vlechtdraad niet, dan neemt men ver tuid vlechtdraad met groote mazen en legt daarover een passend stuk zak- keugoed, dat ua eenigen tijd vervan gen moet worden. De haver die ontkiemen moet, wordt daarin gedaan op de hieronder uuu te geven wijze eu ueelt dau naar gelang ue temperatuur vun de opslugpiuuts ii 10 dugen noodig om spruiten te ver krijgen van pl.m. 2 c.M. Acht tien van die kisten bevat tende de hoeveelheid voor éóu dag zijn voldoende. Zij, kunnen op eikaur worden geplaatst met voidoeude tus- scheiiruimte, in een bergplaats of ka mer, met gelijkmatige temperatuur vuu 15 gr. C. Een luchtige kelder eigent zich daar toe het beste. De hoeveelheid haver, voor éón dag noodig, wordt in een pot of bak geduan vu uiet zooveel lauw warm water overgoten, dat de haver onderstaat. De pot of bak zet men 2 A dagen In eeu warm vertrek waarnu de haver in éón der kisten wordt ge stort, gelijkmatig over de bodemopper vlakte verdeeld en met eeu dubbel ge vouwen stuk zakkengoed overdekt, zoo dat de haver vochtig blijft. Dagelijks moet de haver in die kisten worden omgezet en met lauwwarm water rijke lijk besprenkeld. Begint de haver te ontkiemen dan laat men de kisten rus tig staan totdat de kiemen pl.m. 2 c.M. lang zijn en voert ze dan. Na het ge bruik worden de kistetn en zakken zorg vuldig met water, waarin 1 creolin, gewasschen, g-oed nagespoeld en daar na in de zon of wind gedroogd om ze dan wederom in gebruik te nemen. We leven (hik) in een vreeselijken (hik) t(jd (h*). Nu hebben ze van den maan (hik) ook al drie kwart gejat... ONDERWIJS. WETENSCHAPPELIJK NIEUWS. Nad. Ouderraad hij het openb. U. Dezer dagen had ten stadhuize te Utrecht do eerste vergadering van deu bestuursraad van den Nederlhndsclion Ouderraad bij het O. L. O. (N.O.RO. L.O.) plaats. Het Dagelijksch Bestuur werd als volgt saamgesteid li. de Vries Mzn., Amsterdam, voor zitter C. J- do Best Can., Jakob CNtn- kade 22, Amsterdam, secretaris mevr. J. BeiinfanteMendes da Costa, Deu Haag, penningmeester©» N, M, H, Luns berg, Utrecht, 2e voorzitter W. Nieuwholf, 2e secretaris. De bestuursruad besloot een onder zoek in te stellen naar de werking van de Ouder commissie» bij de openbare la gere scholen in Nederland, en drang uit te oefenen op de besturen van on derscheidene kleinere gemeenten, dia nog steeds in gebreke zijn gebleven om uitvoering te geven aan het R. b. van 31 December 1920, waarbij de instel ling van oud er commissies bij de o. 1 scholen wordt voorgeschreven. Over de geneeskrachtige werking van het N oordzeeklimaat. E aantal Duitsche medici hebben een onderzoek ingesteld naar den aard ven de werking vun een verblijf uan he: Noordzeestrand op slecht gevoede, ziekelijke kinderen. Niemand betwijfelt de gunstige werking van eeu verblijl uu'i zee voor zwakke, scrofuleuze Kin deren. Maar niemand wist tot beden hoe deze werking is te verklaren. in de eerste plaats werd onderzocht hoeveel zuurstof door de kinderen werd verbruikt, wanneer zij aan hot strand naakl in de zou lagen of als zij zeebad namen. Vooral dit laatste deed het zuürstofgebruik sterk toenemen muar ook een bad van warm zeewater haa een anuioge, hoewei minder sterke werking. Het grootere zuurstofgebruik beteekent verbranding van een grootere hoeveelheid vet of hoolhydraten in het lichaam en ais een gevolg daarvan een verireerdeïing van den eetlust. Daar door kunnen grootere hoeveelheden ei witten en vitaminen ingenomen worden, wat bij zwakke kiuderen voordeelig is. Ten tweede werd het gehalte aan bloedkleurstof bepaald van het bloed bij kindoren met normaal bloed wissel de dit niet bij bloedurme kinderen daarentegen ging het bloedkleurstofge- liülte snel naar boven en wel evenredig met de hoeveelheid zon, die de kinde ren genoten hadden. Eindelijk werd onderzocht het ver mogen van de huid om op koudeprik- kels te reageeren met verwijding van de huidvaten. Ook dit vermogen nam tijdens het verblijf aan zee belangrijk toe. De schrijvers wijzen er op, dat de zon e n der belangrijkste factoren is van het verblijf aan ?ee en dat er dus naar gestreefd moet worden de kinde ren zooveel mogelijk buiten in de zon te laten. (Klinische Wachenschrift Een succes volle-oog-opers tie. Dr. Bonnefou te Bordeuux h< eft, naar de „Daily Mail" meldt, onlangs een op zienbarende oog-operatie verricht. De arts heeft een patiént, die reeds zes ja ren volslagen blind was, het gezichts vermogen teruggegeven. De patiënt werd in den oorlog door de splinters van een granaat getroffen Zijn linkeroog werd gedeeltelijk ver nield, terwijl zijn'rechteroog ernstig g». wond werd het netvlies scheurde en geraakte los. De man werd geheel van zijn gezichtsvermogen beroofd. Daar 1 wam nog bij, dat zich op het netvlies grauwe staar ontwikkelde. Zes maan- d«*r. geleden ongeveer zes jaar het verlies van het gezichtsvermogen onderzocht dr. Bonnefon de oogen. Ze kere vage aanwijzingen gaven hem aan leiding den man „van de staar te lich ten". Na de operatie kreeg het netvlies allengs het vermogen om beelden op te nemen, terug. Verleden week ontving nu de be kwame oogarts tot zijn groote vreugde een brief, door zijn met zooveel Succes geopereerden patiënt geschreven. Ook het lezen is (lezen weer mogelijk ge worden. Naar dr Bonnefon heeft vast gesteld, heeft zijn patiët 3,10 van het •normale gezichtsvermogen teruggekre gen. GEMENGDE BERICHTEN» Overreden. Gisteravond Is op de Paul Kruger- laar te 's-Gravenhage, de 32-jarige me vrouw M. F. uit de Asterstraat onder een volgwageii van lijn 12 gekomeu. Volgens ooggetuigen zou de dame, die op de fiets was, links hebbeo uitgewe ken voor een pas» eerend en handwagen en daardoor tegen een wagen van lijn 12 zijn aangereden, met het noodlottig gevolg dat zij kwam te vallen en ouder, deu wagen terechtkwam, zij brak een sleutelbeen en hoeft een beenfractuur opgeloopen. Drenken of achter. Dr. Bruce, een politie-dokter te Black pool (Lancashire) heeft een proefne ming ontworpen om te zien, of een chauffeur dronken dan wel nuchter is, uldus letten wij in de Euge|Uche bladen. Deze proefneming luidt als volgt le. Hem zijn naam en adres laten noemen. 2e. Hem in een rechte lijn laten loo- pen 3e. Hem eeu bepaald punt op een muui laten aanraken. 4e. Hem eerst met de linker, dan met '<fe rechter*" hand zijn neus te laten aan raken. 5e Hem zijn neus te laten aanraken met gesloten oogen. 6e. Hem het woord „rural" laten uit spreken. 7e. Hem een speld te laten oprapen. Dr. Bruoe heeft zijn methode reeds dadelijk in toepassing gebracht en vast gesteld, dat een chauffeur die als dron ken werd beschouwd, slechts lichtelijk onder invloed was. ADVERTENTIEN. Print Hendrikstraat 106. BOTERLETTERS TOMPOESEN GEVULDE KOEKEN.. SIROOPWAFELEN SUIKERGOED BORSTPLAAT 18 cent per ons. 5 cent per stuk. 6 cent per stuk. 314 cent per stuk. 12 cent per oen 12 cent per ons. Alles wordt uit de beste vrendstoflen Wegens de St. NieeUasdrukte beleefd ver zoek: Boterletters en Suikergoed tgdig te bestellen. Let'goed op bet juiste adres. 3262 30 Aanbevelend, OPTICIËN, mm Westhaven 14, Oouda, Telef. 292. Groote sorteering in Electriscbe Slgp- en Reparmtie-Inriebting. Levering van Brillen op voorschrift. Barometers. Kijkers. Thermometers. Leverancier dm Geodacbe Ziekeafendsen

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1923 | | pagina 2