KOOP fa D.D. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEU WEK KERK OUDERKERK,, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, W ADDI NX VEEN, ZEVENHUIZEN, era. 62*Jaargang No. 15410 Zaterdag 8 December 1923 Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen EERSTE BLAD. I DOOR SMART GELOUTERD door HALLIWELL SUTCLIFFE voor Nederland bewerkt door J. P. Weese link—Van Rossum Nadruk verboden Het budget moet sluiten. OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, W ADDI NX VEEN, ZEVENHUIZEN, era VALKEHBURG'S-7 ■leeiavai Dit nummer bestaat uit twee bladen. INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN. FEUILLETON. I Vaak noemt men goedheid wat slechts een gebrek is aan tegenwoordigheid van geest. iliede Boekhaa- r plaatsing 3513 4M g Terwijl het nog zeer onzeker is, op welke wijze de Kabinetscrisis zal worden opge lost, 1) staat één ding vast: het voornaam ste onderwerp, dat de aandacht der nieuwe Regeering zal vragen, is en blijft het slui tend maken van het budget. Bij dit vraagstuk verzinken alle andere feitelijk in het niet. In ieder geval zal er voor de verwezenlijking van andere poli tieke desiderata weinig of geen tijd overblij ven. Op dezen grond hebben wij de „kleur” van het toekomstige Kabinet steeds bijzaak gevonden en daarom betreuren we het ook, dat de heer Beelaerts van Blokland zich uitsluitend met de rechtsche partijen heeft verstaan. Het wordt op die manier half werk: openlijk zou de rechterzijde niet regeeren vandaar Koolen’s terugtreden doch niettemin zou het nieuwe Kabinet zich o n n o o d i g tegenover de linkerzijde hebben geplaatst. Wie zich herinnert, hoe van de zijde der Vrijheidsbonders reeds om ingrijpende bezuiniging werd geroepen, toen het Kabinet- Ruysde Vries van de noodza kelijkheid van ingrijpen nog zeer weinig overtuigd was, moet het bevreemden, dat eerst Kooien en nu weer Beelaerts van Blokland meenden, dat er niet anders dan een rechtemyde bestaat. Meenen wij dus, dat men door contact met de liberalen de positie der Regeering zou kunnen versterken, anders gaat het met de grootste party ter linkerzijde, de sociaal democraten. Hun positie het worde gaarne erkend is in deze dagen een zeer onbehaaglijke. De knapste koppen onder de socialisten gevoe len zeer goed, dat de economie haar .eischen stelt, waartegen niet te vechten valt. De so- J. DE MOL EN ZOON Turfmarkt 7» - Tal. 4lt - Sauda Hum- ii Dinsskludioi ■aar aaat. 34u5 a ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bworgkring): 1—6 regels ƒ.1.80, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den beaorgkring: 1—6 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bbslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentlkn de helft van den prUs. INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN: 1—4 regels ƒ2.05, elke regel meer ƒ0.50. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot «eer geredueeer* den prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkonurt van soli dolaren, Advertentiebureau* en onze Agenten en moeten daags vóór aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn. Irupptle D.D.D. >|ja a de om de hevigste I ea bedarea. Kooptl eea proeflaeea H| LEVERTRAW- stal wekten zij de herinnering in hem ann lang vervlogen dagen. Hij voelde ook een andere tegenwoordigheid die van zijn moeder, lang, levendig, krach tig van woord en daad, die hem ge holpen had een man te worden. Ep toen drong zich, gewekt door warmte en gezelligheid van het tooneel, de vraag aan hem op „hoe had hij met zuIk een moeder en zulke mannen als Joshua Royd om zich heen schipbreuk kunnen lijden En hij wierp de vraag driftig van zich af. Ündertusschen had Joshua voortdu rend gebabbeld over dit en over dat, maar hooldzakelijk over de mooie da gen, die vootrbij waren, toen Stephen Koyd een rijker bloedverwant van aan- zienlijker huize, het hof had gemaakt aan de kleine Barbara Cunlifte en Wy- nyates en nog verder terug, toen de eigen vader van Griff en de onstuimi ge landjonker Daneholme van Sascilton en de oude Tom Hirst een vroolijk le ventje geleid hadden op de groote heide. Hester was zwijgzaam, behalve wan neer de beleefdheid een dienst vorder de Pas toen hij reeds een paar schre den gedaan had in den sneeuwjacht, herkreeg zij haar stem. Ge zult voorzichtig zijn met den weg fluisterde zij, terwijl zij hem volgde en haar hand heel even op zijn arm lei. „Wel natuurlijk, kind. Die is duide lijk genoeg.” Omdat omdat denk aan de BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. X DCLXXX1X. De genwenteiijKe senouwburg, die ueiaus nog aiiiju gouieeniu-oigenuom is, heen eéu nai, een nolle Kale nal. leiüBnd schijnt up net lumineuze mee gek om en te zijn om daarin scuilderiu- gen aan te brengen, hen Haagsen scntl- uui werd begenuuigd met de bekroning van zijn werk uit een drietal mededin gers die waren uitgenoodigd. De jury'1 uc stond uit de heeren Haverman, Van Gelder (onzen directeur der musea) en de Kalft. Hoewel deze jury alleszins ais deskundig kon worden aangemerkt, Leeft do gemeenteraad toch maar be sloten om liet bekroonde ontwerp met aan te nemen. Enkele leden waren legen het aanbtrengen van schilderingen uuiar andere keurde het schilderstuk zet! af. Tot deze laatste behoorde o.a. de president van de kruidoniesw-ooOpw- ratie, waarschijnlijk dus volledig be voegd om een oordeel te vormen. Het spijt ons dat het gemeentebestuur niet de welwillendheid heeft gehad om hol ontwerp voor de pers ter bezichti ging te stellen, zoodat wij niet kunnen vertellen wat het stuk bedoelt en hoe hel er uit ziet. In korten lijd is dit nu het tweede kunstincident in den Haag. Het eerste is geweest het weigeren van het ge brande raam voor de Groote Kerk. Men kent daarvan de geschiedenis waar schijnlijk al. Een rijke dame wenschle een dusdanig raam aan ie bieden eu niemand minuer dan Toorop zou het ontwerpen, ’t Was gereed eu een vrij onbekende schilder vestigt er de aan dacht op dat hel ontwerp zeer Roomseh is, dus niet past in een Protestantsche Kerk, één der predikanten neemt die grief over en hoewel vele anderen ook onder de predikanten zich tegen de klacht verzetten, wees ten slotte de iKuikeraad het aangeboden raam af. Er is nogal heel wat te doen geweest over dit onderwerp maar de weigering blijft en het gevoel van benepenheid blijft overheerschen. GUI I1SUIIU COURANT. ciaal-denwcratie, vanouds getraind op eischen stellen in het dadelijke belang van de arbeider», kan thans met veel groote woorden den schyn wekken, alsof zjj en zy alleen het voor de arbeiders opneemt tegen de „reactie”, zy kan zooals men ‘t daar noemt vechten, ageeren, als één man staan en zoo meer, haar intellectueele lei ders weten zeer wel, wat dit alles waard is; propaganda, niets dan propaganda. Het ware arbeidersbelang eischt niet, de waarheid zooveel mogelijk te verbloemen en voor een z.g. hoog loon door-dik-en-dun te vechten, wanneer op deze w^ze de gulden zou gaan zakken, tot de arbeider te laat zou bemerken, gelijk in verscheidene lan den om ons heen, dat een gave munteen heid duizend maal meer waard is dan een groot aantal papiertjes van twijfelachtig allooi. Mr. Troelstra, die nimmer op het ge bied der economie uitblonk, is er zelfs toe gekomen, te zeggen, dat „een beetje” in flatie niet zoo erg zou zijn. Dus maar tekorten houden, d.w.z. er op los blyven leenen en dan moet de gulden maar „een beetje” dalen. Misschien wil Troelstra een volgenden keer wel verklaren, hoe ver de daling mag gaan voor de S. D. A. P. en haar „moderne” Ned. Vakver bondHet zou om te lachen zijn, wan neer zulke dingen door derderangs groothe den in hun onnoozelheid wenden gedebiteerd. Dat de leider der sociaal-deonocratie tot zulk een fatale propaganda komt, is echter bui tengewoon bedenkelijk. Wanneer een man als Troelstra zóó spreekt, is het geen won der, wanneer eenvoudige werkers, met een minimale en reeds goeddeels weer vergeten school-ontwikkeling, gaan denken, dat de strijd tegen de tekorten niet zoo heel noodig is, niet veel meer is dan een dwangdenk- beeld van vuige kapitalisten en dat zy dus tegen het eerst-noodige dwars zullen in gaan. De socialisten en N. V. V.’ers hebben be grepen, dat zy in deze dagen niet konden volstaan met afkeuren wat anderen willen, om tot herstel te geraken. Zy hebben een manifest doen verschijnen en ook in hun verdere propaganda nemen zy, wy nemen gaarne aan: te goeder trouw, het air aan alsof ook zij tot een sluitend budget willen geraken. Van de leer van Troelstra vindt men er niet in gesproken, al komt het pro gram er ten slotte wel op neer, wyl de voorgestelde bezuinigingen absoluut on voldoende zijn tegenover de vele en velerlei eischen, die tegelijkertijd in het manifest gesteld worden en waar mee ongetelde mülioenen gemoeid zul len zyn. Wat baat ons de bewering: „Ook de moderne arbeidersbeweging weet, dat naar een sluitende begroeting moet worden gestreefd”, onderstreept nog door den daar op volgenden zin: „Geen Staat kan blijven meer uitgeven dan hij ontvangt”, indien het plan de campagne van de heeren zelven dui delijk bewyst, dat met deze wenschen een sluitende begroeting uitgesloten is en de Staat meer zal blijven uitgeven dan hij ont vangt? Dan belandt men fanraers vanzelf by het „beetje” inflatie van den heer Troelstra I Zelfs indien men de beztinigingswenschen van de roode beweging met een zeer welwil- lenden blik beziet, komt men nooit verder dan tot een bezuiniging ah Colyn becijferd had (wat nog iets anders is dan bereikt zou hebben). Neemt men dit echter aan, dan komen Troelstra, Stenhub c.s. met „een krachtig program van deqpocratischen voor uitgang van sociale politiek”, hetwelk een niet te ramen aantal mlllioenen zal eischen. Nu vragen wy toch, wat in dezen tyd de klinkklank van „democyati&chen vooruit gang van sociale politiek” beteekent, ter wijl er eenvoudig geen cent voor disponibel is. Iedere cent, die vrijkomt, moet bespaard blyven; van het voteeren van nieuwe tien tallen millioenen kan, zelfs na het aanbren gen van krachtige besparingen, niet de min ste sprake zijn. Nu kan men in zyn propa ganda allerlei nieuwe eischen stellen, waar van hetzij de kosten op 'den Staat sullen drukken, hetzij op het zakenleven, nóch de Staat nóch de ondernemers zullen daartoe in staat zijn en de menschen, wien men al dat schoons voorhield, zullen eenvoudig bedro gen uitkamen. De heeren-aelf gevoelen wel, waar hun fantasieën heenvoeren. Zij zyn wel zoo1 vriéndelijk de ,gnogelykheid”(l) te zien, dat doorvoering van hun hervormingen ver sterking van staatsinkomsten zal noodig maken. In een hoofdartikel van „Het Volk" van S.(tenhuis?) luidt het al positiever: „Daarnaast (d,i. naast de bezuinigingsvoor- nemens van S.D.A.P. en N.V.V.) zal echter versterking van de staatsinkomsten nood takel ijk wezen.” Geen mogelijkheid dus meer; het zal dus noodzakelyk zyn. Volkomen juist! Zal het ook kunnen? Wij, wy bekennen het gaarne, zouden het niet kunnen. Maar de roode heeren hebben speciale bronnen, die onmetelijke schatten zullen opbrengen als zy het slechts wen- schen. Gij zoudt in uw onschuld meenen, dat de Nederlanders reeds te zwaar onder aller lei belastingen gebukt gaan, dat ons zaken leven reeds kwjjnV onder de lasten en on vrijheid? Welk een onnoozelheid! Wanneer gij en wij maar bereid zfjn( de door de roode agi tatoren ontdekte bronnen mee aan te boren, is er volop geld voor nog veel meer sociale wetgeving en politiek-economische proefne mingen. Uit directe belastingen kan het niet meer, dit erkennen de socialistische hoeren, uit indirecte willen ze niets halen. Ze hebben hun eigen, anti-kapitalis- tische bronnen, die ons intuaschen regel recht naar het bankroet zouden voeren, doch hierover een volgenden keer. 1) Er wordt over geklaagd, dat de crisis zoo lang duurt; nu reeds ruim vyf weken. Wy zullen de laatste zijn, om te ontkennen, dat er by de rechterzijde blijkbaar niet aan alle zijden de wil voorzit om de crisis zoo spoedig mogelijk te beëindigen. Anderzijds verlieze men niet uit het oog, dat hoofdzaak is, dat er een s o l i e d e oplossing worde gevonden. Het is zoo, in Duitschland had men 3 Kabinetsformateurs in één week en het nieuwe Kabinet is er reeds. Maar in Duitschland versleet men reeds sinds No vember 1918 niet minder dan tien Ka binetten en hier te lande is het nu demis- sionnair Kabinet-Ruys de Beerenbrouck, af gezien van een paar „reconstructies”, nog hetzelfde als van vyf jaar geleden. Wat zou beter zyn? ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal 3.15, met Zondagsblad 3.80. Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, bjjj onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zijn dagelyks geopend van 9—6 uur. Administratie Tel. Int 82; Redactie Tel. 545. nu uu uil tweede gevut do scmldor, wien hot uier troll. Luwe, i» wol goou Kurop, maar hel geval dal een college voor nel overgroote deel int onbevoeg den bestaande, de beslissing neemt ui volslagen atwijking vau het advies der dusKunaigeu, blijft hetzellde. Voor de zooveelste maal w daardoor gedemon streerd dat kunstbevordering allomiust gevchikt is voor overheidsbemoeiing, irouwem* waar deze wei voorgeschikt is blijkt hoe langer hoe minder le zijn. Moeten wo nog aan deri Girodienst her inneren Hel rapport over de misère van dien dienst is de meest njerkwaar- d'ge aanklacht logon overheidsbemoei ing die zich deuken laat. Het is nu ge bleken dat het al lang een rommeltje was. Het valt al weor op dat in dit rapport ook met geen enkel woord ge il ag wordt gemaakt vgn het schandelij ke dat daarin schuilt tegenover de HO duizend burgers die in goed vertrou-f wen deel namen aan deze instelling. Och, dat publiek is maar bijzaak I Naai verluidt zou als directeur van dezen dienst een zekere postambtenaar zijn bestemd, een man die ook ai naar de zestig loopt. Zou het nu waarlijk woef gebeuren, dat men er een Ouden heer aan het hoofd stelt die over een paar jaar met pensioen gaat Het zou toch wel kras zijn als dit geschiedde en een brutale herhaling van de beide vo rige directeursbenoemingen. Het resul taat laat zich van te voren al overzien, het loopt op een goeden dag weer mis mei dezen dienst. Men zegt dat heropening thans spoe dig is te wachten maar wij weten ook dat men zich den eersten tijd geen illu sie moet maken, dat het zaakje glad inarcheeren zal. De deskundige die ons vroeger al meer heeft meegedeeld en wiens mede deel ingen tot nu toe alle bewaarheid zijn is nog steeds zeer sceptisch en ge looft nog niet dat het gelukken zal om den dienst naar behooren te laten func- tionneereu. Er is een tekort aan het stolsel, waardoor het steeds weer in gebreke zal blijven. De machines zijn heel fraai maar de bediening is bijna gevaarlijk omdat herstel der fouten on- mogelijk is. Waarschijnlijk zal de gan- sche dienst weer met het handschrift woiden ingezet en slechts geleidelijk zullen de machines in dienst gesteld wtrden. Den eersten lijd na herope- Onzin I Het ia mogelijk om naar Windy Farm te gaan, maar de sneeuw zat driemaal zoo diep liggen tuuchen hier en Ling Crag en je moet ook aan de sneeuwkuilen denken, waar nie mand bij dit licht erg in tan hebben. Heb je je vrouw niet gewaarschuwd, dat je ver weg moest en door den sneeuwstorm overvallen zou kunnen worden „Ja maar Greta maakt zich altijd ongerust, wanneer ik een nacht van huis ben. Zij hoort stemmen in den wind en denkt, dat die baar komen zeggen, dat ik buiten op de heide dood lig” Het was verrassend, welk een ver andering er op het gelaat van Gabriöi kwam, toen hij over zijn vrouw sprak; do gestrengheid verdween en matige lijnen van teederheid, bijna schalksch- heid, kwamen te voorschijn. „Beter zoo, dan dat je werkelijk op do heide ligt, onder de lakens van sneeuw. Neen. Gabriöi, je blijft hier, en morgen als het heeft opgehoudèn met sneeuwen, breng ik je veilig naar I ing Crag. Nu, jongen, ga jij In dien stoet zitten en ik zal mij behelpen met dit blok eikenhout, dat mi| als tafel dient.” Hij rolde het blok naar den primitie ven haard, deed Gabriöi plaats nemen in den stoel met een vriendschappelij- ken druk van zijn beide handen op dien schouders, stak toen zijn pijp aan en blies groote rookwolken uit. (Wordt vervolgd.) ten naar de steile heuvels, die onbe wogen daar stonden en hem niet kou don beklagen, noch prijzen of oordee- len. Dan ging hij als iemand, die de begoocheling van een nacht ver achter zich in het water van een somber moe- 1 ras had geworpen, weder zijns weegs. Hij leefde in het heden, niet in het verleden. Ja meer nog hij leefde op den drem pel van de toekomst, want terwijl hjj aan de deur van zijn hut stond en een oogenblik wachtte voor hij binnenging, loon hij terugdacht aan Hester’s ang sten, kwam er werkelijk een Witte Vrouw door de sneeuw naar hem zoe ken. Toen ging hij binnen en vond daar Gabriöi Hirst, die ongeduldig op zijn 9) - Zorgvuldig geschoren, sterk van jukbeenderen, hoog van voorhoofd, met grijze, vertrouwenwekkende oogen; het geheel getuigde van zelfbewustheid en volharding, maar ook van teederheid jegens zwakkeren over gelaat én ge stalte lag bovendien die eigenaardige rust, welke het gevolg is van een recht schapen leven en van kracht, wel ge bruikt gedurende jaren van zwaren ar beid. Zulke mannen als Joshua waren vriendelijke ouderen voor Lomax, toen hij een jongen was zulke hoeven met dikke muren als deze hadden hem als ®en trouw bezoeker gekend, wanneer hij terugkeerde, laat ons zeggen van de jacht op hazen en konijnen of van een drijfjacht met een overmoedig ge zelschap ruiters, gevolgd door honden evon roekeloos als zij zelf. De oude, vriéndelijke atmosfeer omgaf Grift weer ®n evenals straks de damp van de koe- tewgkomst wachtte. HOOFDSTUK III. Een waarschuwing. Gabriöi stond voor den haard, toen Griff de deur openstiet van zijn hut, en binnenkwam met een geweldig go- slump van zijn met sneeuw bedekte laarzen. „Ik ben blij, dat je terug bent, Grift. Ik heb een woordje met je te spreken” zei de predikant, terwijl hij rondkeek. „Veel woorden, jongen, als je wilt”, antwoordde de ander vroolijk „en waarachtig, je wit er den tijd voor hebben, want vannacht kun je de heide niet meer oversteken.” ,.Ik moet het beproeven Witte Vrouwen, die in deze winterstor men rijden, en arme reizigers op een verkeerd pad brengen door hen te ver -leiden tot den sneeuwslaap.” „Ik heb van haar gehoord, maar ik het er nooit een gezien. Vertrouw er maar gerust op, dat ik mijn oogen op hei pad gericht zal houden, inplaats van naar haar te kijken.” „Ik heb haar gezien,” zei Heeter eenvoudig. „Zie voor uw voeten.” Met deze woorden was zij verdwenen en Grift stapte het erf van de hoeve over, de weide door, en zoo naar het spoor, dat zich nog altijd als een wit lint tusschen de heistruiken aan beide zijden kronkelde, en terwijl hij voort liep - zonder een oogenblik stil te staan bij de gedachte, wat het stilzwij gen en de bezorgdheid van Hester wel zenden beduiden, ’t geen hij trouwens dadelijk geweten zou hebben, indien hij zijn kennis van deze dingen niet geheel vergeten was kwam de snelle reactie op de vriendelijkheid, die hij daar in Windy Farm had genoten. In den door sneeuw doorjaagden nacht verscheen zijn geheim en stond levend en gloeiend voor hem. Hoe had hij dur ven aanzitten met eerlijke lieden en hun kameraadschap deelen? Hij droeg zijn verdriet, zooals reeds menig ander van zijn geslacht voor hem dit gedaan had. Stormen en duisternis omringden hem, doch zijn gedachten zweefden naar de wijde vlakten, waarboven de serene lucht zich welfde en hij verza melde kracht door zijn blikken te rich-

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1923 | | pagina 1