Abonneert U op dit Blad.
BAHLINANN Co.
WITTE WEEK
De Voetbal-llitslaien
N.V.B. li Klasse
ópetarifo
INFLUENZA
ABDIJSIROOP
I t. Til nm VijM 20 Hl
1. DB i Ct. - Hoor 00111 24 - ML 143.
I
mtZiniMra
BRANDSTOFFEN.
DE (iOllhSCllE FRUITHANDEL
Tarwe Kaf
Goudsche Dienstverrichting
HEDEN
Mantels, Mantel-Costumes, Japonnen, Blouses, Rokken,
iKinderjurken en Pelterijen. stamm—mm
Snd'out^oltanteey!
Wafelbc
GOUDSCHE COURANT - ZATERDAG 26 JAN. 1924 - TWEEDE BLAD
prima Bezuinigings Sigaren
Kachelkolen - Eierkolen - Belg. Anthraciet
Engelsche Anthraciet - Briketten
Turfmarkt 1 - Telef. 344 - Gouda
Zeer snelle verhuizingen met auto-verhuiswagens van
en naar alle plaatsen.
Transport van Piano's, Orgels, Brandkasten, enz. enz.
ALTIJD ONDER GARANTIE.
Goedkoope prijzen. Zeer nette behandeling.
Tihkilabritk „IET WIPER Til 6IID1"
Fa. J. C. DOR LAS
'|2 pulls pik i cis.
I ons pakjii 24 ets.
i 12 cis.
MARKT 9
GOUDA
Onze bekende WITGOED-OPRUIMING bevat wederom
een groote partij Lakens en Sloopen, Hand- en Theedoeken
enz., Tafel en Servetgoed, Lingeries, Wit Katoen, Mada-
polam, Graslinnen, Halflinnen, Witte Kepers, enz. enz.
Speciale gelegenheid voor UITZETTENen aanvulling van de Linnenkast.
■W UITSLUITEND PRIMA KWALITEITEN. Wl
Tevens een ongekende lage aanbieding in
HW ENORME KOOPJES!
worden
ZONDAG 27 JANUARI
vanaf half vijf
aan ons Bureau:
MARKT 31
door onzen draadloos-
telefonischen dienst
bekend gemaakt.
J. J. den Hollander
Hygiënische
Artikelen"
„Urine-onderzoek"
Fa. B. ROOS Co.,
S. H. van Loon
Pertussin en
Teerliqeur.
BISCUITS,,DC UN
Zend proefwaseh naar de
Stoom- en Chemische Wasscherij
Mde Groote Zwaan" Tai. S40
6 PH0T0KAARTEN
Uit ons Parlement.
Feuilleton.
l
Overal zweven nu de kiemen van ver
koudheid en influenza in de lucht.
Akker'i Abdijsiroop bestrijdt dit kie-
mengevaar op afdoende wijze en dankt
haar krachtdadigheid aan de kruiden
extracten die een deel van de samenstel
ling vormen. Keelontsmettend, borst
versterkend en verzachtend, zonder
vergiften of verdoovende middelen.
AKKER*.
Alom verkrijgbaar in kokers v. fc 230 gr. a 1,50. v. 550
gr. a ƒ2.75 en v, 1000 gr a ƒ4,50. Eisckt kokerverpskking.
U KOOPT THANS BIJ
oudste adres van KOOPHANDEL Sigaren, Rook, Pruimtabak en Snuif
voor 4, 5 en 6 CENT. 229 30
ROOKTABAK vanaf 6 cents per '/j ons. -VJ
Vraagt: GOUDSCHE KRUL 12 ct. p. V, ons; MéLANGE 2 20 ct. p. ons.
M
Wij hebben nog voldoende vooraad
Bestellingen worden ook aangenomen KARNEMELKSLOOT 134.
LANOE TIENDEWEO 27 - TELEF 313
hseft in vooraad:
GOUDA
BLAUWE DRUIVEN.
PERZIKEN.
PRUIMEN.
TAFELPEREN.
TAFELAPPELEN.
MANDARIJNEN.
SINAASAPPELEN.
BANANEN.
ANNANASSEN.
DOOSJES TUNISDADELS.
NIEUWE VIJGEN.
DIVERSE SOORTEN NOTEN.
BLIKGROENTEN (mark Sleutel») tegen scherp concurreerende prij»
Bolscfd aanbevelend, L. N. POLDERVAART.
1148 34
Onze VOLKSTABAK is een extra
melange, bruin en rijpe Maryland
Tabak;
in BAAI snedeeen fijne pijp tabak;
in KRUL snedeeen beste rook- en
pruimtabak;
in GROVE snedeeen lichte pruim-
tabak.
Opg «richt 1822.
WESTHAVEN 2 GOUDA
Vraagt za Uwan winkelier.
vierkante
pakjes
|2 II II
Let s.v.p. vooral op kwaliteit en neven
staande verpakking 111 60
Wl| maken U beleefd attent dat ondanks enorme
prlistljglrg onze 20 korting gehandhaafd bll|lt
Hat basta Strooisel
«oor lie Haandars
In dsa winter. n
Verkrijgbaar bij 228 16
ZWARTEWEG 9, GOUDA.
I»
50 cents.
Jonkarfransttr. 71 - Rotterdam.
VRAAOT PRIJSCOURANT.
DROGISTERIJ MARKT
zijn het echte ouderwetsche
Wafelgebak, rijkelijk met
natuurboter gesmeerd en met
suiker en kaneel bestrooid.
(WED. B. van DOESBURG
AMSTERDAM
VOEDZAAM, CHOQUANT
EDEL VAN SMAAK, Q
HYGIËNISCH VERPAKT
vanaf f 1.—
Fotografisch Atelier
TWEEDE KAMER.
rtttmbolieediir-overcoiTvpl
Jtan de anderen kunnen
Hoe zulk een groot
De gehuwde ambtenares. -
belastingen. Giro-warwinkel.
Mej. Westerman heeft de Regeering ge
ïnterpelleerd over het ontslag aan de ge
huwde ambtenares.
Het resultaat is geweest: tiwee verwor
pen moties en een nieiuiwe motie-Wester-
man, die later (wy vermoeden by de alge-
meene beschouwingen over de Staatobe-
grooting) behandeld zal worden. We kry-
gen dus de quaestie binnenkort opnieuw en
dan meer principieel aan de orde in ver
band' met het voornemen der Regecring
om als regel de huwende ambtenares uit
den dienst te ontslaan.
De gedachtewisseling heeft weinig
nieuw licht gegeven. Dr. Beumer de
zelfde, die in Maart 1923 per motie de
afvloeiing in de eerste plaats van alle
vrouwelijke ambtenaren verlangde
kwam nu vertellen, dat hert beter is géén
motie voor te stellen. De goede weg is (al
dus decoreerde dr. Beumer) dat de Regee
ring goede maatregelen neemt, zonder dat
de Kamer haar daartoe bij motie opwekt!
En dan, over beginselen mocht by deze
interpellatie wel niet gesproken worden,
maar de anti-revolutionnaire aanvoerder
prees in 't voorbijgaan het voorgenomen
ontslag bij huwelijk aan „op grond van be
ginselen van de hoogste orde" en drong
alvast in tegenstelling met mej. Katz
op een zeer enge interpellatie van het
begrip kostiwinster aan. Een gansch ander
standpunt nam mr. Dresselhuys in, die
van meening was, dat de Regeering ieder
speciaal geval op zichzelf moet beoordee-
len uit een oogpunt van billijkheid, het
geen minister Heemskerk beslist weigerde;
hij wenschte zich niet in een net van casu
ïstiek te laten vangen en hield aan het
groepsgewijze beoordeelen vast. Intusschen
stond mr. Dresselhuyis allerminst op het
standpunt der ultra-femisten. Hij erkende,
dat in alle gevallen, waarin de gehuwde
ambtenares ook buiten haar ambt behoor
lijk zal kunnen bestaan, die ambtenares
zeker voor ontslag in aanmerking zal moe
ten komen en hy meende zelfs, dat op de
zen grond wel 80 a 90 van de gehuwde
ambtenaressen zal worden ontslagen. Wel
drong de leider van den Vrijheidsbond
sterk aan op een eerste motie-Westerman,
ook wyl op deze wijze eenheid van beslis
sing kan wordén verkregen, terwijl de ad
ministratie, waarop minister Heemskerk
zoo vertrouwt, een veelvoudig lichaam is
met honderden chefs.
Het verzet ten deze van den Minister is
ons niet duidelijk geworden. Zijn beroep op
de wachtgeldcommissie-Schepel ging toch
slechts zeer ten deele op, namelijk t. a. v.
haar die wachtgeld krijgen (na een dienst
tijd van ten minste 7 jaren). De overigen
krijgen slechts 3 maanden salaris en voor
deze categorie ambtenaressen is een on
partijdige commissie dubbel noodig. Of zal
de bevoegdheid der commissie-Schepel uit
gebreid worden?
De motie-Westerman is ten slotte met
50 stemmen tegen 28 verworpen. Rechts
t?)ren Links, behalve mej. van Dorp en de
heer Braat, die met Rechts de verlangde
commissie onnoodig oordeelden.
Mej. Groeneweg is niet gelukkiger ge-
.weest, gelyk zy niet gelukkig was met de
redactei van haar motie. De socialistische
afgevaardigde wilde terug naar de oude
regeling (ieder is op zyn beurt „reactio
nair") hetgeen volgens <len Minister niet
kon en wat, naar hy uiteenzette, vooral de
jongeren (beneden 23 jaar) zou treffen.
De volgorde moest daarom blyven: le. de
65-jarigen; 2e. de vrijwilligers; 3e. de ge
huwde vrouw (onder de veelgenoemde twee
voorwaarden) en 4e. degenen die reeds 30
dienstjaren hebben. By de stemming over
deze motie was de stemverhouding onge
veer dezelfde als by die eover de motie-
Westerman. Alleen hebben twee Vryheids-
honder», mr. Gerrktzen en dr. Bierema, dit
maal tegen gestemd.
Minister van Swaa, heeft de volgende
cijfers gegeven: tegen 1 Maart, 1 April en
l Mei a.s. is aan 260 gehuwde ambtenares
sen ontslag gegeven, waarvan 115 telefo
nisten. Er zijn echter 300 vrouwelijke kan-
rcormpleet, die de functie
groot overcompleet ont
staan is Door de uitzetting van den dienst
in den oorlogstijd, reorganisatie van den
dienst en verlenging van den aibeidstyd,
zuchtte de Minister van Waterstaat.
Wü zouden zeggen: doordat het geld nu
weer een rol speelt, nadat het in de oor-
logs- en na-oorlogsjaren géén rol heeft ge-
Hierna heeft de Kamer nog lang en breed
gediscussieerd over de verlenging van de
Indische productenbelastingen en de invoe
ring van een aardoliebelasting in Nederl.
Indië, alles voor het jaar 1923.
Billijk waren deze heffingen niet, maai
er moest nog geld zijn en iets beters was
niet aan bod. Daarom heeft de Kamer zuch
tend het wetsontwerp aanvaard.
Tenslotte heeft de Vryheidsbonder mr
Boon geïnterpelleerd over den giro-chaos.
Hierover volgenden keer.
Voorloopig hebben wy in het herstel van
onzen voohheen uitnemenden Staatagiro-
dienst een hard hoofd!
Brieven van een Gouwenaar
uit Parijs.
Dat Lenin
XVI.
Parijs, 24 Januari 1924.
nu edndelyk werkelijk echt
dood is, dat Ramsay MacDonald zeven mi
nisters zoekt, dat de vlag van de Dixmude
gevonden is, dat zyn allemaal dingen waar
men zich hier nu niet zoo byeter veel van
aantrekt., 't Is te veraf, men is er niet aan
den lijve' of met de portemonnaie by ge
ïnteresseerd.
Maar als er één onderwerp actueel is,
blijft, en eigenlijk ook al was, dan is het
„la vie chère", het dure leven met allea
wat daarmee annex is. Over de verhoo
ging van de vervoertarieven zijn de kran
ten no-g steeds aan 't sputteren en „men"
sputtert mee omdat door ieder mensch der
gelijke aanvallen op z'n beurs heel onpret
tig worden gevonden. Een belasting
want anders is het in de grond van d$
zaak niet van twee sous per aperitif of
van vijftig centimes op de plaatsen in de
groote auto's die naar de wedrennen rij
den zou veel logischer en... voordeeliger
geweest zyn dan deze tariefveriiooging op
de metro en de autobus, die in de eerste
plaats betaald wordt door de arbeiders en
de kleine burgers, die toch al genoeg te
kampen hebben tegen het dure leven.
Een tweede actualiteit blijft nog steeds:
de koers van de dollar en het pond ster
ling. Verleden week heeft de regeering
trachten in te grijpen met het gevolg dart
voor eenige dagen de buitenlandsche va
luta zakte, maar op de Beurs werd des
ondanks gisteren en vandaag weer een
lichte stijging genoteerd. Ik geloof niet
i dat een gewoon sterveling er ooit achteV
zal komen hoe dat mechanisme van de
koersen werkt. Als je soms eens een en
kele keer vermoed er een beetje van te
begrijpen,komen dadedyk de feiten aantoo-
nen dat je d'r heeimaab niks van snapt.
En zoo is 't met meer dingen.
Gisteren bijvoorbeeld kon men in de
kranten lezen dat bfl ministerieel besluit
de uitvoer van Fransche boter verboden
waq, een maatregel die genomen werd om
dat de Engelschen en Amerikanen, gewa
pend met hun onweerstaanbare ponden en
dollars bijna alle boter opkochten. Dus...
oen heldere zet van minister Cheron. Ieder
een kon het zich indenken en billijken.
Maar ik las toevallig een paar kolommen
verder deze onthulling;
„Frankrijk verbruikt jaarlijks voor 260
millioen francs Deensche boter."
Wie reimt sich das zusammen? Hoe
kunnen de Denen, wier kronen hoog staan
hun boter in gedeprecieerde francs laten
betalen? En als ze er nu zoo veel te veel
van prod/uceeren, waarom verkoopen ze ze
dan niet aan de Engelsche of de Ameri
kanen, die er zoo gek op blijken te zijn?
Ik wacht met ongeduld welke economist
•mij dit mysterie eens duidelijk wil maken.
Toch zeker niet die diame die zich uit
geeft als ,;professeur d'économies", die ik
als kenmerkend verschijnsel van deze tyd
niet voorbij mag gaan. Deze dame heeft
een kleine affische opgesteld die men op
'toogenblik vinden kan aan de muren In
de omstreken van het carrefour Chateau-
tlun. Het volgende staat er op te lezen:
„Madame H..., belast zich ermee uw uitga
ven terug te brengen tot de proporties die
U haar zult aangeven, zonder Uwe gewoon
ten daarvoor te hoeven te veranderen, zon
der U eenige last te veroorzaken. Het is vol
doende haar op te geven hoewel u ver-
diient en wat men gewoonlijk per dag uit
geeft".
En om zelf economisch te zijn heeft Ma
dame H... deze papiertjes eigenhandig ge
schreven... op de achterkanten van ge
bruikte enveloppen...!
'kZou best eens willen weten hoe Ma
dame zülks voor elkaar denkt té boksen,
Intusschen herhaal ik dat wat ik u hier
vertel tóch wel kenmerkend is voor het
d»ue leven in deze tijd.
'k Zat van de week in een bioscoop.
Mitfclen onder het hoofdnummer... floep al
het Licht uit. Stikdonker. De menschen, ge
woon aan storingen in 't electrische net,
vinden het niets bijzonders want zooiets
beleef je hier eens per week. Maar... het
duurt lang. „Muziek" roept er iemand be
neden. „We hebben geen licht", antwoordt
de chef d'orchestra. Gejubel allerwegen
om het idiote van de situatie.
„Meneer de chef d'orchestre", roept
een meneer vanuit een loge.
„Jawel meneer".
„Kunt u niet «*en improvisatie maken
op motieven van de Nocturne van Chopin
„Meneer", klinkt de stem uit het or
kest, „het spyt me zeer, maar ik kan ner
gens m'n strijkstok vinden."
Men lacht. Meer geestigheden worden
gedebiteerd. De Fransche kunnen soms
buitengewoon' geestig uit hun hoekje ko
men. f
Soms islxet weer even stil. Dat wil zeg
gen, mei^noort dan niet praten maar wel
vreemdsoortige geluiden van zoemende
bifen en od if anten die hun pooten uit de
modder trekken. Parysche bioscopen zijn
a! geen haartje anders dan de andere, Pa-
ryshhe jongelui ook niet. Kortsluitingen
werken trouwens dikwijls aanstekelijk,
naar men zegt.
A. C. S.
MEDISCHE BRIEVEN.
Heeschheid.
III.
Wc hebben den vorigen maal gezien
dat op verschillende manieren het zoo
teergevoelige slijmvlies voor ens strot
tenhoofd geïrriteerd kon worden. Nu
eens was het de alcohol, dan weer de
tabaksrook of wij hadden koude gevat
en weer op een anderen keer onze
stern geforceerd door te veel te spre
ken, schreeuwen of zingen. Door dit
altes ontstond een ontstékingsproces,
hetgeen een verlamming der zenuw, die
de prikkel naar de stembanden geleidt
ten gevolge had, wat de heeschheid ver
oorzaakte.
De vorige maal stipten wij reeds adn
dat een enkele keer ook een andere
1>orzaak stembandverlaminwig te weeg
kan brengen n.l. het aanwezig zijn van
een gezwelletje. Wanneer wij dit ont
dek, hebben, wat niet altijd even ge-
mtUikelijk gaat, daar het meestal op een
ongewenschte plaats ontstaat, wat altijd
een ongunstig teeken is. Iiwmers wij
weten, dat het een eigenschap van kan
kerachtige gezwellen is, dat deze noch
zenuwen, noch bloedvaten en dergelij-
K9 andere gewichtige deelen ontzien
en ten koste van dezen voortwoekeren.
In vele gevallen echter kan de gezwel-
vorming een gevolg zijn van de intrek
king der hnlsklieren de z.g.n. lijmp-
kbeien, die tot opdracht hebben alle
kwaadaardige stoffen, die niet in het
lichaam thuis hooren, op te slorpen.
Het behoelt geen naderen uitleg dat
het wegnemen van zulk een gezwel
langs operatieveii weg buitengewoon
moeilijk en levensgevaarlijk is, zoodat
hi2r van een ingreep meestal wordt af
gezien. In vele gevallen past men hier
utruienbehandeling toe, die zij 't dan
niet afdoende, het lijden van den pa
th nt zoo dragelijk mogelijk maakt.
Behalve de genoemde verschijnselen
vinnen wij bovendien nog een tweetal
anuere buitengewone aandoeningen, die
wij niet onbesproken mogen laten.
Het is de tuberculose en de syphilis,
die» wij bedoelen. Beiden kunnen even
een het strottenhoofd aantasten en wei
in zulk een mate, dat de zieke bijna
geen geluid ineer kan geven. Gelukkig
kunnen wij ook hior soms hulp verlee-
non, zoo althans het ziekteproces niet
te ver is voortgeschreden. Hoe 't ook
zij, het blijven altijd ernstige aandoe
ningen, waarmede niet te spotten valt.
Zoo hebben wij dan gezien dat de
hee.Tchheid gevolg kun zijn van de
onschuldigste tot de meest kwuaduardi-
go aandoening „de keelkanker" toe.
Ik behoef u aus nauwelijks te zeggen,
hoe onverstandig het is met heeechiieid
die reeds eenige dagen duurt en aan
blij't houden, trots alle huismiddeltjes,
te blijven rondloopen.
heeft men voortdurend last van dit
euvel dan doet men goed een speciali
teit te raadplegen, deze kan dan vast
stellen wat de oorzaak is. Zoolang net
toch niet vaststuat, waardoor de hoeech-
'neid ontstaan is, is elke behandeling
eou werken in den blinde, hetgeen
soms tot de uiternoodlottigate gevolgen
ieiaen kun.
Ik twijfel dun ook geenszins of zij
zult na het lezen van dit artikel de u
aangewezen weg volgen, hetgeen u des
te gemakkelijker zal vallen door dat gij
thans weet waarom.
ÜMDEUWU8.
Kwakzalverij op het gebied van muziek-
onderwy».
Het bestuur van de Ned. Tooiikunste-
i.uaisvereenigmg bestaande uit de hoe
ren S. van ïvlungen, Sein Dresden, M.
W Petri, K. A. l'qxtor en A. 'H. Amory
heelt gemeenu een ernstige waarschu
wing te moeten doen hooren en ouders
lil het bijzonder opmerkzaam te moeten
maken op een gevaar, dat wet altijd
neotl bestaan, maar dat in den laatsteu
lijd onrustbarende ulmetingeu heett aan
genomen, n.l. de kwakzalverij op het
getned van muziekonderwijs.
Het onderwijs in de muziek wordt
met door de wet beschermd. Bijgevolg
zijn er steeds een aantal onbevoegden
geweest, die door hun minderwaardige
piuktijken ernstig nadeel toebrachten
aan de ontwikkeling van muzikale ta
lenten, den smaak nebben bedorven en
he: algomeene peil der muziek beoeïe-
uing hebben ondermijnd. Sedert eeni-
gen tijd is dit kwaad schrikbarend toe
genomen. Allerlei oorzaken, voortko
mende uit den algemeenen nood der
tijden, brachten veten ertoe, geld te
willen verdienen met muzieklessen, on
verschillig ot zij ai dan met de be
voegdheid daartoe bezaten.
Het bestuur der Nederi. Toonkunste-
•nai rsvereeniging wenscht met den mees
ten nadruk hiertegen te waaraohuwen.
fren bedenke, dat de toonkunst een
l edige kunst is en dat een tulent tot
de kostbaarste geschenken van de na
tuur 'behoort. Het onderwijs heeft dan
ook van den aanvung a( te zorgen dat
de grootste ernst betracht wordt. Het
moet gedragen worden door grondige
zaakkennis en eischt van den leeraar
olie toewijding en een geheel zich ver
diepen in de geaardheid van den leer
ling. Het onderwijs in de eerste studie-
jaren is vooral van groot belang, want
wat in dien ttjd bedorven wordt, is la
ter slechts met veel moeite, soms zells
in het geheel niet meer te herstellen.
Men geve dus nooit en onder geen
voorwaarde gehoor aan schoonschijnen
de maar bedrieglijke aanprijzingen van
onbevoegden, aan kwakzalverachtige
•aankondigingen. Het gaat hierbij om
zeer ernstige belangen de ontwikke
ling van kostbare natuurgaven, de vor
ming van de ontvankelijkheid voor de
mi'; ikale schoonheid, ja om de geheele
aigemeene muziekcultuur. Dat de ou
ders en iedereen, wien het aangaat zich
rekenschap geven van de draagkracht
van dit alle», en hunne verantwoorde
lijkheid ten volle beseffen
Berlijnsche Brievan.
(Van onzen specialen medewörker).
Beril ju 22-l-"24.
De verandering, die met Duitschland
voorgevallen is door zijne rentemark, uit
zicli onder anderen sterk in do reislust,
die over de welgostelden vaardig is ge
worden. Al gaat het mot het volk in het
lalgeroeen slecht, er zijn toch nog velen,
die or weer warmpjes zitten, of die
iluik geld verdienen. En nu dit geld
ook buiten de grenzen weer een goede
reputatie heeft gekregen, profiteert me
nigeen ervan, weer eens een reisje
naar het buitenland te maken. Velen,
die voor hunne gezondheid een verblijf
in het Zuiden of in Zwitserland, hard
•noodig hadden kunnen zich dit weer per
mitieeren, en zoo hoort men hier dik
wijls gesprekken in trams en treiinen
over Davos en Méran, over Italio en do
Itniera, en het merkwaardige is, dat
men overal goedkooper leefde dan in
Duitschland Met al zijne armoede is
'Duitschland zó' duur geworden, dat
het blaadje omgekeerd is, en in plaatB
dat de vreemdeling naar Berlijn komt,
gaat de Berlijner in den vreemde, om
goedkoop weer oen beetje op te leven.
Eigenlijk is het volstrekt geen wonder,
ais men bedenkt, dat op een paur uit
zonderingen na, zoottls zak en menschen
en zeer rijke Heden, het goheele volk
vanaf het begin van den oorlog tot nu
toe, dus bijna 10 jaar, niet buiten do
grenzen is gekomen, en al is het nu
wel niet absoluut noodzakelijk eene
buitenlandsche reis te maken, welKe
Hollander maakte niet zoo nu en dan
eens zijn reisje langs den Rijn of naar
Brussel Om kort te gaan, men is niet
meer afgesloten van do rest van de we-
roUl, en dat is heel veel waard 1 L)at
anderen, die van een salaris moeton
leven, er heel wat slechter aan toe zijn
dan voor den oorlog, moet hierbij ge
releveerd worden, anders denkt men,
d it het in Duitscnland weer alles cou
leur do rose is. Een boekhouder op een
kantoor, een correspondent of een al-
deelingschef, die vroeger b.v. 500 mark
per maand verdiende, is op het oogen-
biik blij, als hij de helft krijgt en niet
op straat wordt gezet. Dit is vastgelegd
in een tarief, dat elke tak van bedrijf
voQr zichzelf vaststelt, zoodat men
meestal zich niet verbetert, als men
eene andere betrekking zoekt, want in
dezelfde branche geld hetzelfde tarief,
Eu daar alles nog aaninerkolijk uuur-
der is dan vour den oorlog, kan men
uitrekenen, hoeveel eenvoudiger elke
ondergeschikte moet leven, en onderge
schikt is toch eigenlijk het ovorgroote
deel der bevolking De helft van het
vroegere salaris krijgen en alle» dubbel
zoo duur betalen, dat 'beteekent rond
komen met een kwart van hot vroegere
/.nkomeu „Was 1st allerhand 1" Zegt
de Berlijner.
Eén van de vroegere gewoonten, die
men in Berlijn nog eenigszins in eere
builden kan, daar het niet zoo vreese-
lijk veel kost, zijn de Bockbier-feesten.
Hot is op het oogenblik do tijd van het
Bockbier en slechts weinigen zijn er,
die zich niet een paar glaasjes ervan
gunnen. In de volksrestayrants is het
op zulke avonden eene bende dan
wordt gedanst, er zijn schiettenten, spo
ciiile Boierscho gerechten worden klaar
gemaakt en er wordt enorm veel bier
gedionken.
Als teeken, dat het weer de tijd van
het Bockbier is, rijden de groote brou
werij-wagens met groen en kransjes
versierd rond en zelfs de paarden heb-
oen een ruikertje aan het hoofdstel. Dit
.s zoo echt één der overblijfselen en
gewoonten van het oude Berlijn, dat
zelfs in de dagen van zijn® opkomst
een klein dorp was en zelfs nu nog met
zi;n 7 millioen inwoners niet volko
men eene typische wereldslad is. Inte
gendeel, het volkomen automatische, dat
d j wereldstad teekent, het zich niet be
moeien van de menschen met eikaar,
het grootsche, waardoor de bezoeker èn
de inwoner geïmponeerd wordt en zich
Hein voelt, dat alles ontbreekt in Ber-
DE ANDERE.
Een tragisch verhaal.
Gedurende den tyd, dat ik in Parys was,
at ik altyd in een klein restaurant in de
buurt van de Place d'Opéra. Men kon er
heel goed terecht voor weinig geld en er
kwamen aardige lui, met wien je heel ge
moedelijk een praatje maken kon. Al een
paar keeren had ik er een heer gezien, die
er altyd keurig uitzag, maar ook altyd even
bedrukt keek, alsof hy gebukt ging onde>#
t een of ander leed. Eens op een middag
toen 't erg vol was, zoodat Ik wel gedwon
gen werd plaats te nemen aan het tafeltje,
waaraan hy zat, kwamen we in gesprek.
Hy vroeg me waar ik vandaan kwam en
wanneer ik weer heenging. Met 1 Mei ga
ik naar Holland terug, zei ik.
Eén Mei? vroeg hU, opschrikkend.
Ja, antwoordde ik. Hoezoo? zegt die da
tum u iets?
Ach, zuchtte hy, I Mei. Die dag her
innert my aan zooveel.
Luister. Ik zal u een kleine geschiedenis
vertellen. Het is al eenige jaren geleden,
wat twee van uw landgenooten hier kwa
men. in Parijs. De één was dichter, de an
der componist, en beiden zochten hier het
drukke leven van deze lichtstad te leeren
kennen om er door te worden geïnspireerd.
De dichter heette Kartel, de componist Per-
ran. Heeft u ooit van hen gehoord?
Nimmer, zei ik.
Welnu, zy zaten veel in het Théatre de
la Bourse, een bekend Casino, waar alles
wat leeft en woont in de Montmartre-wyk,
samenkomt; en ook zy genoten samen heel
veel en werkten heel weinig. Zij waren zoo
gelukkig als jongelieden maar kunnen zyn.
Hier zweeg het heertje en zuchtte diep.
Tot,1 hernam hy, zij een gewichtige ont
dekking deden, toen zy een nieuwe ster
zagen in het Thé&tre de la Bourse. Het
was een jong meisje, dat zoo aardig zong
en zoo bevallig zich bewoog, dat zoowel
Kartel als Perran verrukt was. Niet zoo-
dra had Kartel haar gezien of hy stootte
Perran aan en fluisterde: zie toch eens!
Deze jonge vrouw is de godin van mijn
droomen. Is zy niet bekoorlijk als een nimf,
dansend in het zilveren licht van de maan
Zy moet mij toebehooren. Het leven met
haar zal my zyn als een feest zonder eind,
en alleen zij kan my inspireeren tot het
groote werk, dat mijn naam beroemd
zal maken.
Terwijl zy zong, raakte Perran opgeto
gen, en toen zy eindigde legde hij zijn han
den op de schouders van Kartel, schudde
hem dooreen en riep uit:
Haar stem is schooner dan de zoetste
muziek, en haai^zang klinkt lieflijker dan
de zachte tonen van een Aeolusharp, waar
de avondwind op speelt. Z(j is de sympho
nic van de liefde die mij steeds omzweefde
en die ik niet op noten zetten kon. Zij- kan
myn werk maken tot iets dat ontroert en
iedereen zal zeggen, dat het schoon is. Om
alles ter wereld moet je haar mij
afstaan.
Doch Kartel wilde daar niet van hooren
en dus besloten zy zamen het bekoorlijke
meisje te gaan opzoeken en haar gunsten
te smeeken. Dat deden zij dan ook. Maar
Paulette Fleury, zoo heette de chanson-
nière, begreep dat beiden haar lief hadden
en zei:
Het is my een eer, dat twee jonge kun
stenaars my komen vragen; ik kan zoo waar
geen keus doen. Als het waar is, dat ik u,
meneer Kartel, tot verheven gedichten in
spireer, maakt dan een aardig lied voor mij,
dat zoo inslaat, dat het myn succes ver
zekert; en u, meneer Perrsn, schrijft u er
muziek bij, die het oor soo bekoort, dat heel
Parijs het lied zingen zal. Dan zullen wij
zien
Als dat het eenige iszeiden ze vrien
den, en zij gingen vol vuur'aan het werk.
Kartel werkte twee dagen aan één stuk
zonder zich den tijd te gunnen, wat te eten.
Toen kwam hy bij zyn vriend Perran en
zei:
Perran, kerel, het is zielig voor jou. Maar
Paulette is mij. Luister, hier in het gedicht.
En hü las een bizonder geestig lied, ge
titeld „Partant pour le Moulin".
Perran feliciteerde hem, zei niets meer,
sloot zich op, speelde zijn viool, schreef
noten en kraste ze weer door; en na twee
dagen kwam hij bij Kartel en *ei:
Arme Kartel! Nou verlies jij vast.
Luister; en zijn wijsje was zoo vroolyk en
melodieus en paste zoo geheel by de woor
den van Kartel'» lied, dat de menschen, die
't hoorden het wel meezingen moesten.
Paulette was verrukt en rejwteerde, en
eindelijk kwam de avond, dat zy het lied
van de vrienden zingen zou. Kartel en
Perran zaten bevend van ongeduld in de
zaal en hadden oogen noch ooren voor de
nummers, die op 't programma ütonden, en
die eerst afgewerkt moesten woeden voor
Paulette Fleury kon optreden. Ze wachtten.
Toen verscheen Paulette, allurliefst als
altijd
Bevend van ontroering zaten Kartel en
Perran tegen elkaar aangedrukt. Paulette
zong hun lied en hoe! De mensc hen werden
er stil van. Men luisterde eerst .gespannen,
men zong toen zachtjes mee. Met pakte,
hetwerd gebiseerd. Nog een»! Nog eens!
Het publiek bracht Paulette een. geestdrif
tige ovatie. Hemel, wat een avond van uit
bundig genot!
Een week later zong heel Psr fj» „Partant
pour le Moulin", iedereen daieepte met
Paulette Fleury
Niemand letter er op, wie bist lied had
gemaakt en wie de muziek er v<»or geschre
ven had. Al 't succes was voor Paulette.
Het was noch Kartel, noch Porrmtf aller
eerst om succes te doen. Op 1 Mei zouden
ze naar het huis gaan, waar hun beminde
woonde en haar vragen wie van hen de uit
verkorene was. Dat had Paulette immers
zoo gewild.
Op dien dag stapten ze samen naar haar
woning. Stel u voor ze bleek niet thuis.
Wat was er gebeurd? Ik zal het u zeggen.
Avond aan avond had een r\jk heertje in
de stalles gezeten. Hij had schik in Paulette,
den hoeden dag floot hü „Partant pour le
Moulin" en 's avonds ging hü luisteren als
zy het zong. Hü zond haar bloemen
Paulette was niet thuis - omdat zü juist
was meegegaan met het „heertje uit de
stalles" om met hem te trouwen.
Dat hoorden Kartel en Perran van den
concierge. Kunt u zich voorstellen wat zü
geleden hebben? Alles hadden zü geofferd
voor Paulette,' haar de bewondering van
heel Parüz geschonken, niets voor zichzelf
gehouden; en dat alles om haar te
laten trouwen met het „heertje uit de
stalles".
De Franschanan weende; hy stond op.
MÜnheer, zei ik ontroerd, één vraag, als
't niet te onbescheiden is. Spreek ik met
Kartel of met Perran
De ander knoopte zün jas langzaam dicht
en antwoordde:
Helaas, meneer, helaas, neen; Ik bsn het
„heertje uit da stalles".