1 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEU WERKERK JUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDI NX VEEN, ZEVENHUIZEN, enz. 62*Jaargang Zaterdag 9 Februari 1924 No. 15491 Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen EERSTE BLAD. QIE”. te! etste swaarde. prijs leken. anen’s ebrleken erveer. DOOR SMART GELOUTERD door HALLIWELL SUTCLIFFE voor Nederland bewerkt door J. P. Wessel inkVan Rossum INGEZONDEN MEDEDEKLINGEN. Dit nummer bestaat uit twee bladen. 328 108 BRIEVEN urr DE HOFSTAD. der Firma’s meer dan dat. HAGENAAR. (Wordt verrolfd). SMANTELS, E MANTELS Doe het goede en bekommer er u niet over, wat er van worden zal. ie, neerslachtig- wden, hypocbon- moeten de uit- ■atas toeocndbc im. MN IC reg I I «STERDAM. ie/ J. DE MOL EN ZOON Turfmarkt 7S - Til. 411 - Bindt ÜIUM- M lUiukluiufl ■«ar mam*. CHT 1765. FEUILLETOW. Nadruk verboden waarin geliefheb- en een ings za- i»,” zei hij scherp. hulpe|ooe,riep ze ing van bitter- hul paloos en ZELFSUGGESTIE. is door de geneeswijze van den Franschman Coué, die ook in ons land zyn voordrachten gehouden en zijn aanhangers gevonden heeft, dat dit woord in wjjderen kring beteekenis heeft gekregen. Maar fei telijk hebben wy allen altijd wel van de bizondere krachten geweten, die suggestie kon uitoefenen en ook menigmaal in ons en andere levens uitoefende, al gaven we ons er niet vaak rekenschap van. Van in gebeelde zieken weten we allemaal.. Maar ook hoe dengelijke zieken zich werkelijk ziek, tenminste onbehaaglijk voelen. Het is het zich zelf suggereeren van ziekten, dat bij zenuwpatiënten herhaaldelijk voorkomt. Maar ook van de genezing door zelfsugges- tie, van het niet voelen van pijn> van min der pijn althans, wisten we al. „Doet heusch geen pijn”, zegt moeder geruststellend, als er een splintertje uit den kleinen vinger gehaald moet worden. En de kleine man herhaalt met trillend stemmetje: „Doet heusch geen pijn”. En hy voelt ook minder pijn. „Denk maar, dat het geen pijn doet”, zegt ook de dokter soms tot volwassenen. En wie bij den tandarts behandeld wordt en meent, dat de kies verdoofd is, voelt ook de pijn minder. Dat wil dus zeggen, dat ook de gedachte aan, het bewustzijn van 'pyn gewoonlijk het pijngevoel verergert en het zich suggereeren, dat iets werkelijk geen pijn doet, ook die pjjn minder doet voelen. Met andere woonden ons pynge- voel en eveneens ons ziektegevoel zijn mede afhankelijk van onzen psychischen toe stand. En op die waarheid steunt de me thode van Coué. Want Coué wil feitelijk niets anders dan deze spontaan optredende zelfsuggestie tot een bewuste kracht ontwikkelen, waarmee we onzen toestand zoodanig kunnen beïn vloeden, dat die zich eenigszins wijzigt in de richting, waarin wij de verandering wil len. Zijn streven richt zich daarbij op den lichamelyken toestand. Lichamelijk lijden en ziekte is weg te nemen, wanneer men zich zelf krachtig genoeg weet te sugge- reeren, dat ze er niet zijn, leert hij. Dit gebeurt natuurlijk niet oogenblikkelijk. Maar langzamerhand zal het door de kracht van onzen wil verdwijnen. Het spreekt vanzelf, dat dit zijn grenzen heeft. Zelfsuggestie helpt alleen binnen de grenzen van het mogelijke, schreef Coué aan een dame, die, grijs geworden, weer haar oorspronkelijke haarkleur terug- wenschte. We kunnen dit zeker genist wat eerste de beste boerderij, dje mijn aan- aacht trok, thee te gaan drinken, en o, ik dacht, dat ik zooveel wist van dat goede volk, en toch waren jiet blijkbaar alleen het schilderachtige uiterlijk en de manieren, die ik zag.” „Er is niet veel schilderachtigs in dit liven, maar het is beter dan ieder an der dat ik gekend heb.” Alle verlangen naar het vroegere le ven was nu geheel verdwenen. Hij ver gaf het farmer Royd, dat hij hem met klem op de plichten gewezen had, die hem op de Manor wachtten. Hij was hier te Lostwithens met het gezicni op de akkers, die hij door hard werken gew onnen had en de sneeuw was haast weggeemolten 00 het woeste stuk grond dat nog onbebouwd lag en dat hij noop te te ontginnen voor het jaar om was. „Ik zal u spoedig verlaten”, zei me vrouw Nethercliff plotseling. Ze was haar eigen gedachtengang gevolgd. „Nu nog niet, ik wil er nog niet van hoeren.” „Maar u hebt al zooveel van me ver dragen en zoo geduldig, en u brengt uw nachten zoo ongemakkelijk door.” ,.U zult weer ziek worden, tenzij u blijft en wat rust houdt,” zei hij kort af „Denk u, dat eenig man of vrouw kan doormaken, wat u geleden hebt en in een oogenblik weer sterk zijn?” „Ik zal niet meer ziek worden*’ pleit te rij bijna klagend, „ik zal in ’n paar dagen flink en sterk zijn, heel flink en sterk en dan ga ik u verlaten.” ,JEn denkt u dan, dat ik u een twee- „Hij vraagt me om hem' te prijzen voor zijn goed waken vannacht,” zei Griff lachend. „Wel, jongen, kom I Je behoeft me niet op te eten, omdat ik terug gekomen ben en jij je plicht hebt gedaan.” „Als het van Trash afgehangen had, dan had die strooper hoe heet hij ook weer ons beiden kunnen ver moorden. Terwijl ik me afvroeg, waar om die dikke, roode, druipnatte man de hut binnenkwam, en nog bedacht, dat we in ieder geval den hond hadden om ons te bescherven, besnuffelde Trash hem een paar maal en begon toen met zijn staart te kwispelen.” „Zoo doen alle honden met Ned. In derdaad, ik heb nooit iemand gezien, mensch of horulf. die niet van Ned hield.” „Hoe staat het met Hester?” vroeg mevrouw Nethercliff. „Ik heb hen bei den dezen nacht gade geslagen en of schoon er wel eenige verstandhouding tusschen hen scheen te bestaan en Hes ter dadelijk klaar stond om hem te hel pen, leek hot toch of er iets haperde. Zij keek hem nu juist niet aan, alsof ze zooveel van hem hield.” „En u zag dit alles gedurende dien nrchtelijken inval vroeg Griff met eenige verwondering. „Onze zintuigen zijn scherper na een ziekte misschien dat we in kleinig- 1 eden meer beJang stellen, zou ik haast denken. Maar Hester interesseert me. Zo ia zoo prettig om naar te kijker», zoo mcoi en sterk en zelfbewust. Ik denk, DCXCVIII. Den Haag is een bij uitstek muzikale »tad en het aantal dat zelf muziek maakt is onder de jongelui zeer groot. Er zijn zeer vele Hefhebberij-clubjes die het muziekvermaak zoeken en som migen daarvan komen boven het peil van middelmatig dilettantisme een heel eind uit. Voor dergelijke,, clubjes is het natuurlijk heel aardig om zich nu en dan te laten hooren. Het gevolg is dat bij allerlei uitvoe ringen en instellingen deze clubjes op treden. Zij worden op het programma genoemd, zij deelen in de feestvreugde en hebben allerlei geneugten, waar te genover zij als contraprestatie muziek gratis leveren. Maar.... ook deze vriendelijke opof- fwende gezindheid heeft een schaduw zijde en het is met den omvang van deze liefhebberijen al zoover dat de be roepsmusici er schade van gaan onder vinden. De strijkjes die vroeger wer den geëngageerd op allerlei bijeenkom sten zijn vervangen door de Jazz-band, do muziekclubs enz. Een noodkreet klonk reeds in de bladen tegen deze concurrentie. Wij begrijpen den nood kreet volkomen en we moeten wel er kennen dat hier iets heel erg onbillijks geschiedt. Maar het is het gevolg van de algemeene bezuiniging ook gedeel telijk We hebben eens geïnformeerd wat tegenwoordig de honoraria zijn voor de strijkjes en dat valt niet mee, gezien van het standpunt van degenen die be- Suisses” zijn gaan huldigen en die vast weigeren iets van hun arbeidt te leve ren tegen een gereduceerd honorarium Men kan hun geen ongelijk geven en misschien zal op den duur die houding du beste blijken te zijn. Maar dan de amateurs, zult ge vra gen, zullen die dan niet de plaatsen gaan innemen gelijk dit bij de strijkjes hol geval is geworden Het zij dan maar zoo. Als het ten slotte mogelijk is dal amateurs en dilettanten het even goed of voldoende kunnen als de be roeps menschenwelnu dan is het be roep ten slotte ook veroordeeld. We zullen daarin moeten berusten, liever dan in een voortdurend zich laten pluk ken en plunderen. We stappen even van dit onderwerp waarvan nog heel wat te zeggen zou zijn en dat voor honderden Hagenaren van belang is af. We willen in dezen brief even gewag maken van het iuge- diende wetsontwerp voor den aanleg van een verkeersweg den Haag—Rot terdam. Het oude plan is dus weer op gevat en hej, pleit voor de regeering dat zij niet de productieve werken stop zet. Deze vallen en' moeten vallen bui ten de bezuiniging. Het is noodig dat er een kaarsrechten weg van den llpug naar Rotterdam ,komt omdat het zich laat aanzien dat op den duur het con tact tusschen die steden steeds grooter zul worden. De ontworpen weg is breed en geeft paden voor auto’s, fietsen, ham en wandelaars. Het gekronkel duor Delft zal afgeloopen zijn en het antidiluviaunsche dorp Oversehie komt in een verloren hoek te liggen. In de toekomst zien wij een breede boulevard van den Haag tot Rotterdam, één der illusies die van veel gewicht zijn. Moge het nu gelukken spoedig tot den aanleg over te gaan. Dat behoeft toch geen jaren te duren. Rotterdam heelt behoefte aan eeij verkeersweg, den Haag aan terrein voor bouw van woningen aan deze zijde. Voor Rijswijk zal dan het uur der annexatie zijn geslagen. Ook dat wordt 60) Hij vertelde haar, hoe Ned ontsnapt was en dat hij een schuilplaats gezocht had op Windyfarm en van plan was zich een tijdlang rustig, te houden, waarbij hij rekende op de eigenschap van den Squire om hem grif te vergeven Mevrouw Nethercliff lachte zachtjes. ,,Hij moet oom goed kennen”, zei zij: aanvallen van woede zijn haast onverdragelijk, maar wanneer hij weer tot kalmte komt, dan zou hij beide han den aan zijn vijand willen geven. Al leen hij is niet altijd zoo er zijn dingen, die hij nooit kan vergeven.” Griff vermoedde, dat ze aan de be- leediging dacht, die zij den Squire had aar.gedftn, toen ze tegen zijn wil ge trouwd was, maar hij wilde niet, dat zij zich langer plaagde met die geslach te. Daarom ging hij er niet op in en maakte van het welkom van Trath, die om hem heen kroop, tegen hem op sprong, blaffend, jankend en brommend één adem, gebruik om haar af te leiden. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot don besorgkring): 1—6 regels /1.80, elke regel meer /0J6. Van halten Gouda en den beeorgkring: 1—6 regels 1.66, elke engel meer 0.80. Advertentlkn in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs. Liefdadigheida-advertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—6 regels ƒ2.06, elke regel meer ƒ0.60. Op de voorpagina 60 hooger. Gewone ad verten tien en ingeaonden mededeelingen bjj contract tot «eer geroduceer- den prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soiled* Boekhan delaren, Ad verten tiebureaux en onze Agenten en moeten daags Vóór de plaatsing aan bet Bureau zjjn ingekocnen, teneinde van opname verzekerd te zijn. den keer den dood in stuur Dat zal ik niet, want dan zou ik den dood van een vrouw op mijn geweten hebben.” Griff had slechts zacht gesproken, n aar bij de laatste woorden kromp hij ineen en keek een anderen kant uit, en zijn gast zag een vreemden, pijnlijken trek op zijn gelaat. Griff Was zich ech ter oogenblikkelijk weer meester en keerde zich weer tot haar. ,.U bent niet wij* nu „Neen, ik ben I met een korte opflikkerii beid en trots. „Ik ben r_^ ik wilde zoo graag alleen staan.” „Wacht dan, tot u weer sterk bent, dan kimt u mijn hulp afwijzen.” „Neen, neen, ik wilde u niet belee- digen, maar u bent een vreemde voor mij ,|Niet geheel,” zei Griff met een plot- sekngen blik van kameraadschap. „Had niet eens een jachtdag een groote be- tocvering voor ons „Dat is waar en o, ik ben zoo moe, veel meer vermoeid, dan u wel denken kunt.” Haar trots en tegenstand waren ge broken. Ze wist nu, dat hier een man was, dien ze vertrouwen kon en voelde zich voor 't moment veilig en welgebor en len wegnemen en ons een wil scheppen of sterken tot het leven en het geluk. We hebben altijd wel geweten, walk een invloed zelfvertrouwen en een krachtige wil op ons geheele leven uitoefenen. Maar we dachten er te weinig aan, dat we dezen wil en dat vertrouwen ons zelf kunnen eigen maken. Dat is het, wat nu het op treden van Coué ons nog eens duidelijk maken. Genezing door zelfsuggestie is ge nezing door den wil, die aanwezig moet zijn en groeien moet, wil de zelfsuggestie slagen. Maar deze wil kan ook geestelijk wezen genezen en dat wel in meer directen zin, omdat zijn groeiende kracht reeds een genezing beteekent. En in ons kan hy de krachten wekken, die ons in staat zullen stellen ons leven ryk en mooi en gelukkig tc maken. „Willen is kunnen.” Dat is ten slotte de korte verklaring van Coué’s leeringen. En het is goed, dat hy ons dat nog eens dui delijk onder de aandacht gebracht heeft. Mr. K. keno. Het is hier nu maar een kleinig heid van drukwerk dat aan de vaklie den is onthouden maar het is ten slotte hetzelfde als bij de muziek. Weldadigheidsfeesten zijn heel mooi en hel doel is lofwaardig, maar zij heb ben toch hun schaduwzijde. Voortdu rend wordt daarbij een beroep gedaan op medewerking van allerlei personen en men tracht alles of niets of voor zeer verminderden prijs te krijgen. Dat drukt de vak-menschen, die niet cadeau kunnen geven of zij geven het uit hun zak. Gok de journalisten hebben het wel eens aan den lijve te gevoelen. Er wordt bijvoorbeeld een gedenkboek uit gegeven. Allercharmantst wordt een be roep gedaan om een gratis artikeltje voor het boek, wordt aan den drukker gev i aagd zijn prijzen te reduceeren enz. Aan wien komt dal ten goede? Aan degenen die het boek ten slotte koopen or de welwillende medewerkers leve ren de winst door een deel of alles van hun honoraria af te staan. Het is te begrijpen dat er al zeer ve len zijn die het „pas d’ argent, pas de tulen moeten. Voor één avond gere kend van 8—12 uur vragen een pia nist en een violist samen 20 gulden. Na twaalf uur per uur samen 6 gulden. Wanneer dus een feestavondje tot twee uur duurt kost alleen de muziek 32 gulden, waarbij altijd nog wat voor consumptie voor die heeren komt. Dat is waarlijk een bedrag dat niet gering is. Toegegeven dat het een zwaar werk is en dat de tijd ongunstig is, maar het is aan den anderen kant te begrijpen dat degenen die gratis muziek aange boden krijgen moeilijk de verleiding kunnen weerstaan om deze aan te ne men Het zijn dan meest aardige club jes jongelui, zes of acht die piano, viool, mandoline, cello enz. spelen en die elkaar bovendien kunnen aflossen. N:i eens dansen ze mede, dan weer ma ken zij de muziek. Op die wijze heeft 'men èn aardige muziek ön aardige dan- seurs. Wat te doen aan dat voor de be roepsmusici onaangename feit We we ten het niet. Zij zelf hebben al hun best gedaan om de muziek te populari- seeren. Men struikelt over de muziek- leeraren en leeraressen en het is dus geen wonder dat er honderdtallen jon gelui zijn die volkomen in staat zijn dansmuziek te spelen en zelfs dan dat. Trouwens in alles o_’ berd wordt, schuilt een nadeel gevaar voor de vaklieden. Onlar ten wij aan een diner aan, waar alle menus waren ontworpen en uitgevoerd door eenige dilettant-teekenaars, waar zelfs alle programma’s waren getee- dat ze nooit half van een man zal kun nen houden „Nu, dan moeten we maar hopen, dat Ned haar winnen zal. Ze zou wat goeds van hem kunnen maken er haar hart is nog vrij, zou ik zoo zeggen.” fr evrouw Nethercliff, hoewel jonger in jaren dan hij, keek hem modelijdend aan, alsof hij het was, die bescherming noodig had. ’t Was de blik, waarmee vrouwen, die in staat zijn helder te zien, d# mannen aanzien, die niet de vingerwijzingen van de liefde kunnen waarnemen. Gebroken door smart en ziekte als zij was, kennend alle bitter heden weggelegd voor deqgene, die zijn hartstocht Volgt, was deze vrouw toch nog in staat een liefdesroman te speu ren en de kronkelwegen er van te vol gen. Maar ze vertelde Griff niets van de hem onbekende zijde van Hester’s gevoelens, noch verklaarde zij dien vu- Tigen, starenden blik, dien ze in de oogen van het meisje gezien had, toen de eigenaar van Lostwithens naast haar stond. „En de koe is gered vroeg ze ten slotte met lichten spot. „Door een wonder. We hadden haar bijna verloren.” ,,’t Scheen me zoo vreemd toe, heb ik gister nog tegen Hester gezegd, dat u door sneeuw en nattigheid ging, juist om een boer met zijn vee te helpen. Ik heb altijd gedacht, dat ik de veenbe woners kende ’t was een geliefkoos de bezigheid van me, ziet u, om een eind de heide op te rijden en in de ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ3.15, met Zondagsblad ƒ8.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT >1, GOUDA, by onze agenten en loopers, den boekhandel en da postkantoren. Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Tel. Vint 82; Redactie Tel. 546. uitBreiden. Niet alles wat veranderd kan worden, kunnen we door zelfsuggestie an ders krijgen. Het zijn vooral die ziekten, waarop de toestand van ons zenuwleven een givoten invloed heeft, die we kunnen ge nezen. En in ’t algemeen kunnen we wel zeggen, dat de mogelijkheid van genezen alleen daar bestaat, waar onze eigen le venskracht die genezing kan bewerkstel ligen, waar we dus vanzelf kunnen gene zen, wanneer ons lichaam maar in bizon- der gunstige conditie is. Allereerst hooren daartoe natuurlijk die ziekten, die door waandenkbeelden en angsten, dat is dus Ceitelyk door zelfsuggestie, ontstaan. Coué genas een 14-jarig meisje, dat nagenoeg blind Was géworden, nadat en waai-schijn- lijk omdat haar dokter haai- gezegd had, dat zy het gezichtsvermogen wel eens ge heel zou kunnen verliezen. En hy hielp drie broers van stotteren af, die dit gebrek van elkander hadden overgenomen, door hun van de vrees ervan te verlossen. Maai- de genezing door zelfsuggestie kan ook plaats hebben, wanneer een ziekte door geheel na tuurlijke oorzaken is ontstaan. Een gebro ken been kunnen we er niet mee heel krij gen en zware koorts zal er i^t voor wy- ken. Maar we kunnen wel ons lichaam in een toestand brengen, waarin de genezende kracht van ons organisme zelf zich het on belemmerdst kan doen gelden. Het scheelt zooveel, of de patiënt zelf wat meehelpt, zegt de dokter, die waarschijnlijk niet aan zelfsuggestie denkt. Het is de kracht van onzen wil, die door haar inwerking op on zen lichamelijken en geestelijken toestand, de gunstige voorwaarden schept voor her stel. En dit lykt me ten slotte wel de grootste beteekenis van Coué’s leer en me thode, dat hy alle menschen een duidelyk besef kan geven van den invloed, dien de wil op alle levensgebeuren heeft. Wanneer men dat inziet, klinkt het woord „willen is kunnen” zoo vreemd niet meer. Want het willen, het ernstige, krachtige, besliste willen schept een psychischen toestand, waarin al onze krachten ten sterkste ge spannen z(jn. En het is die toestand, die ons tot dingen in staat stelt, waartoe we aanvankelijk onmachtig schenen. Maar die wil wordt door zelfsuggestie geboren. Om ernstig en beslist te kunnen willen, moeten we gelooven, moeten we ons zelf sugge- reeren, dat ons streven succes zal hebben. Zelfsuggestie in dezen zin is de bron van zelfvertrouwen en wekt naast den wil ook de kracht tot de daad. Daarom hebben wy haar feitelyk in ons leven noodig. We moe ten en we kunnen door zelfsuggestie, door ons zelf voor te houden, dat het ons in alle opzichten beter gaat, niet alleen onze li chamelijke, maar ook onze psychische kwa- (iOlDSCHE COURANT. Het

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1924 | | pagina 1