1
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEU
WERKERK JUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDI NX VEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
62*Jaargang
Zaterdag 9 Februari 1924
No. 15491
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
EERSTE BLAD.
QIE”.
te!
etste
swaarde.
prijs
leken.
anen’s
ebrleken
erveer.
DOOR SMART GELOUTERD
door HALLIWELL SUTCLIFFE
voor Nederland bewerkt door
J. P. Wessel inkVan Rossum
INGEZONDEN MEDEDEKLINGEN.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
328 108
BRIEVEN urr DE HOFSTAD.
der Firma’s
meer
dan dat.
HAGENAAR.
(Wordt verrolfd).
SMANTELS,
E MANTELS
Doe het goede en bekommer er u niet
over, wat er van worden zal.
ie, neerslachtig-
wden, hypocbon-
moeten de uit-
■atas toeocndbc
im. MN IC
reg I I
«STERDAM.
ie/
J. DE MOL EN ZOON
Turfmarkt 7S - Til. 411 - Bindt
ÜIUM- M lUiukluiufl
■«ar mam*.
CHT 1765.
FEUILLETOW.
Nadruk verboden
waarin geliefheb-
en een
ings za-
i»,” zei hij scherp.
hulpe|ooe,riep ze
ing van bitter-
hul paloos en
ZELFSUGGESTIE.
is door de geneeswijze van den
Franschman Coué, die ook in ons land zyn
voordrachten gehouden en zijn aanhangers
gevonden heeft, dat dit woord in wjjderen
kring beteekenis heeft gekregen. Maar fei
telijk hebben wy allen altijd wel van de
bizondere krachten geweten, die suggestie
kon uitoefenen en ook menigmaal in ons
en andere levens uitoefende, al gaven we
ons er niet vaak rekenschap van. Van in
gebeelde zieken weten we allemaal.. Maar
ook hoe dengelijke zieken zich werkelijk
ziek, tenminste onbehaaglijk voelen. Het is
het zich zelf suggereeren van ziekten, dat
bij zenuwpatiënten herhaaldelijk voorkomt.
Maar ook van de genezing door zelfsugges-
tie, van het niet voelen van pijn> van min
der pijn althans, wisten we al. „Doet heusch
geen pijn”, zegt moeder geruststellend, als
er een splintertje uit den kleinen vinger
gehaald moet worden. En de kleine man
herhaalt met trillend stemmetje: „Doet
heusch geen pijn”. En hy voelt ook minder
pijn. „Denk maar, dat het geen pijn doet”,
zegt ook de dokter soms tot volwassenen.
En wie bij den tandarts behandeld wordt
en meent, dat de kies verdoofd is, voelt
ook de pijn minder. Dat wil dus zeggen, dat
ook de gedachte aan, het bewustzijn van
'pyn gewoonlijk het pijngevoel verergert en
het zich suggereeren, dat iets werkelijk
geen pijn doet, ook die pjjn minder doet
voelen. Met andere woonden ons pynge-
voel en eveneens ons ziektegevoel zijn mede
afhankelijk van onzen psychischen toe
stand. En op die waarheid steunt de me
thode van Coué.
Want Coué wil feitelijk niets anders dan
deze spontaan optredende zelfsuggestie tot
een bewuste kracht ontwikkelen, waarmee
we onzen toestand zoodanig kunnen beïn
vloeden, dat die zich eenigszins wijzigt in
de richting, waarin wij de verandering wil
len. Zijn streven richt zich daarbij op den
lichamelyken toestand. Lichamelijk lijden
en ziekte is weg te nemen, wanneer men
zich zelf krachtig genoeg weet te sugge-
reeren, dat ze er niet zijn, leert hij. Dit
gebeurt natuurlijk niet oogenblikkelijk.
Maar langzamerhand zal het door de kracht
van onzen wil verdwijnen.
Het spreekt vanzelf, dat dit zijn grenzen
heeft. Zelfsuggestie helpt alleen binnen de
grenzen van het mogelijke, schreef Coué
aan een dame, die, grijs geworden, weer
haar oorspronkelijke haarkleur terug-
wenschte. We kunnen dit zeker genist wat
eerste de beste boerderij, dje mijn aan-
aacht trok, thee te gaan drinken, en o,
ik dacht, dat ik zooveel wist van dat
goede volk, en toch waren jiet blijkbaar
alleen het schilderachtige uiterlijk en
de manieren, die ik zag.”
„Er is niet veel schilderachtigs in dit
liven, maar het is beter dan ieder an
der dat ik gekend heb.”
Alle verlangen naar het vroegere le
ven was nu geheel verdwenen. Hij ver
gaf het farmer Royd, dat hij hem met
klem op de plichten gewezen had, die
hem op de Manor wachtten. Hij was
hier te Lostwithens met het gezicni op
de akkers, die hij door hard werken
gew onnen had en de sneeuw was haast
weggeemolten 00 het woeste stuk grond
dat nog onbebouwd lag en dat hij noop
te te ontginnen voor het jaar om was.
„Ik zal u spoedig verlaten”, zei me
vrouw Nethercliff plotseling. Ze was
haar eigen gedachtengang gevolgd.
„Nu nog niet, ik wil er nog niet van
hoeren.”
„Maar u hebt al zooveel van me ver
dragen en zoo geduldig, en u brengt
uw nachten zoo ongemakkelijk door.”
,.U zult weer ziek worden, tenzij u
blijft en wat rust houdt,” zei hij kort
af „Denk u, dat eenig man of vrouw
kan doormaken, wat u geleden hebt en
in een oogenblik weer sterk zijn?”
„Ik zal niet meer ziek worden*’ pleit
te rij bijna klagend, „ik zal in ’n paar
dagen flink en sterk zijn, heel flink en
sterk en dan ga ik u verlaten.”
,JEn denkt u dan, dat ik u een twee-
„Hij vraagt me om hem' te prijzen
voor zijn goed waken vannacht,” zei
Griff lachend. „Wel, jongen, kom I Je
behoeft me niet op te eten, omdat ik
terug gekomen ben en jij je plicht hebt
gedaan.”
„Als het van Trash afgehangen had,
dan had die strooper hoe heet hij
ook weer ons beiden kunnen ver
moorden. Terwijl ik me afvroeg, waar
om die dikke, roode, druipnatte man de
hut binnenkwam, en nog bedacht, dat
we in ieder geval den hond hadden om
ons te bescherven, besnuffelde Trash
hem een paar maal en begon toen met
zijn staart te kwispelen.”
„Zoo doen alle honden met Ned. In
derdaad, ik heb nooit iemand gezien,
mensch of horulf. die niet van Ned
hield.”
„Hoe staat het met Hester?” vroeg
mevrouw Nethercliff. „Ik heb hen bei
den dezen nacht gade geslagen en of
schoon er wel eenige verstandhouding
tusschen hen scheen te bestaan en Hes
ter dadelijk klaar stond om hem te hel
pen, leek hot toch of er iets haperde.
Zij keek hem nu juist niet aan, alsof
ze zooveel van hem hield.”
„En u zag dit alles gedurende dien
nrchtelijken inval vroeg Griff met
eenige verwondering.
„Onze zintuigen zijn scherper na een
ziekte misschien dat we in kleinig-
1 eden meer beJang stellen, zou ik haast
denken. Maar Hester interesseert me.
Zo ia zoo prettig om naar te kijker», zoo
mcoi en sterk en zelfbewust. Ik denk,
DCXCVIII.
Den Haag is een bij uitstek muzikale
»tad en het aantal dat zelf muziek
maakt is onder de jongelui zeer groot.
Er zijn zeer vele Hefhebberij-clubjes
die het muziekvermaak zoeken en som
migen daarvan komen boven het peil
van middelmatig dilettantisme een heel
eind uit. Voor dergelijke,, clubjes is het
natuurlijk heel aardig om zich nu en
dan te laten hooren.
Het gevolg is dat bij allerlei uitvoe
ringen en instellingen deze clubjes op
treden. Zij worden op het programma
genoemd, zij deelen in de feestvreugde
en hebben allerlei geneugten, waar te
genover zij als contraprestatie muziek
gratis leveren.
Maar.... ook deze vriendelijke opof-
fwende gezindheid heeft een schaduw
zijde en het is met den omvang van
deze liefhebberijen al zoover dat de be
roepsmusici er schade van gaan onder
vinden. De strijkjes die vroeger wer
den geëngageerd op allerlei bijeenkom
sten zijn vervangen door de Jazz-band,
do muziekclubs enz. Een noodkreet
klonk reeds in de bladen tegen deze
concurrentie. Wij begrijpen den nood
kreet volkomen en we moeten wel er
kennen dat hier iets heel erg onbillijks
geschiedt. Maar het is het gevolg van
de algemeene bezuiniging ook gedeel
telijk
We hebben eens geïnformeerd wat
tegenwoordig de honoraria zijn voor de
strijkjes en dat valt niet mee, gezien
van het standpunt van degenen die be-
Suisses” zijn gaan huldigen en die vast
weigeren iets van hun arbeidt te leve
ren tegen een gereduceerd honorarium
Men kan hun geen ongelijk geven en
misschien zal op den duur die houding
du beste blijken te zijn.
Maar dan de amateurs, zult ge vra
gen, zullen die dan niet de plaatsen
gaan innemen gelijk dit bij de strijkjes
hol geval is geworden Het zij dan
maar zoo. Als het ten slotte mogelijk is
dal amateurs en dilettanten het even
goed of voldoende kunnen als de be
roeps menschenwelnu dan is het be
roep ten slotte ook veroordeeld. We
zullen daarin moeten berusten, liever
dan in een voortdurend zich laten pluk
ken en plunderen.
We stappen even van dit onderwerp
waarvan nog heel wat te zeggen zou
zijn en dat voor honderden Hagenaren
van belang is af. We willen in dezen
brief even gewag maken van het iuge-
diende wetsontwerp voor den aanleg
van een verkeersweg den Haag—Rot
terdam. Het oude plan is dus weer op
gevat en hej, pleit voor de regeering
dat zij niet de productieve werken stop
zet. Deze vallen en' moeten vallen bui
ten de bezuiniging. Het is noodig dat
er een kaarsrechten weg van den llpug
naar Rotterdam ,komt omdat het zich
laat aanzien dat op den duur het con
tact tusschen die steden steeds grooter
zul worden. De ontworpen weg is breed
en geeft paden voor auto’s, fietsen,
ham en wandelaars. Het gekronkel
duor Delft zal afgeloopen zijn en het
antidiluviaunsche dorp Oversehie komt
in een verloren hoek te liggen.
In de toekomst zien wij een breede
boulevard van den Haag tot Rotterdam,
één der illusies die van veel gewicht
zijn. Moge het nu gelukken spoedig tot
den aanleg over te gaan. Dat behoeft
toch geen jaren te duren. Rotterdam
heelt behoefte aan eeij verkeersweg,
den Haag aan terrein voor bouw van
woningen aan deze zijde.
Voor Rijswijk zal dan het uur der
annexatie zijn geslagen. Ook dat wordt
60)
Hij vertelde haar, hoe Ned ontsnapt
was en dat hij een schuilplaats gezocht
had op Windyfarm en van plan was
zich een tijdlang rustig, te houden,
waarbij hij rekende op de eigenschap
van den Squire om hem grif te vergeven
Mevrouw Nethercliff lachte zachtjes.
,,Hij moet oom goed kennen”, zei zij:
aanvallen van woede zijn haast
onverdragelijk, maar wanneer hij weer
tot kalmte komt, dan zou hij beide han
den aan zijn vijand willen geven. Al
leen hij is niet altijd zoo er zijn
dingen, die hij nooit kan vergeven.”
Griff vermoedde, dat ze aan de be-
leediging dacht, die zij den Squire had
aar.gedftn, toen ze tegen zijn wil ge
trouwd was, maar hij wilde niet, dat
zij zich langer plaagde met die geslach
te. Daarom ging hij er niet op in en
maakte van het welkom van Trath, die
om hem heen kroop, tegen hem op
sprong, blaffend, jankend en brommend
één adem, gebruik om haar af
te leiden.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot don besorgkring):
1—6 regels /1.80, elke regel meer /0J6. Van halten Gouda en den beeorgkring:
1—6 regels 1.66, elke engel meer 0.80. Advertentlkn in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Liefdadigheida-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—6 regels ƒ2.06, elke regel meer ƒ0.60. Op
de voorpagina 60 hooger.
Gewone ad verten tien en ingeaonden mededeelingen bjj contract tot «eer geroduceer-
den prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soiled* Boekhan
delaren, Ad verten tiebureaux en onze Agenten en moeten daags Vóór de plaatsing
aan bet Bureau zjjn ingekocnen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
den keer den dood in stuur Dat zal
ik niet, want dan zou ik den dood van
een vrouw op mijn geweten hebben.”
Griff had slechts zacht gesproken,
n aar bij de laatste woorden kromp hij
ineen en keek een anderen kant uit, en
zijn gast zag een vreemden, pijnlijken
trek op zijn gelaat. Griff Was zich ech
ter oogenblikkelijk weer meester en
keerde zich weer tot haar.
,.U bent niet wij* nu
„Neen, ik ben I
met een korte opflikkerii
beid en trots. „Ik ben r_^
ik wilde zoo graag alleen staan.”
„Wacht dan, tot u weer sterk bent,
dan kimt u mijn hulp afwijzen.”
„Neen, neen, ik wilde u niet belee-
digen, maar u bent een vreemde voor
mij
,|Niet geheel,” zei Griff met een plot-
sekngen blik van kameraadschap. „Had
niet eens een jachtdag een groote be-
tocvering voor ons
„Dat is waar en o, ik ben zoo moe,
veel meer vermoeid, dan u wel denken
kunt.”
Haar trots en tegenstand waren ge
broken. Ze wist nu, dat hier een man
was, dien ze vertrouwen kon en voelde
zich voor 't moment veilig en welgebor
en
len wegnemen en ons een wil scheppen of
sterken tot het leven en het geluk.
We hebben altijd wel geweten, walk een
invloed zelfvertrouwen en een krachtige
wil op ons geheele leven uitoefenen. Maar
we dachten er te weinig aan, dat we dezen
wil en dat vertrouwen ons zelf kunnen
eigen maken. Dat is het, wat nu het op
treden van Coué ons nog eens duidelijk
maken. Genezing door zelfsuggestie is ge
nezing door den wil, die aanwezig moet
zijn en groeien moet, wil de zelfsuggestie
slagen. Maar deze wil kan ook geestelijk
wezen genezen en dat wel in meer directen
zin, omdat zijn groeiende kracht reeds een
genezing beteekent. En in ons kan hy de
krachten wekken, die ons in staat zullen
stellen ons leven ryk en mooi en gelukkig
tc maken.
„Willen is kunnen.” Dat is ten slotte de
korte verklaring van Coué’s leeringen. En
het is goed, dat hy ons dat nog eens dui
delijk onder de aandacht gebracht heeft.
Mr. K.
keno. Het is hier nu maar een kleinig
heid van drukwerk dat aan de vaklie
den is onthouden maar het is ten slotte
hetzelfde als bij de muziek.
Weldadigheidsfeesten zijn heel mooi
en hel doel is lofwaardig, maar zij heb
ben toch hun schaduwzijde. Voortdu
rend wordt daarbij een beroep gedaan
op medewerking van allerlei personen
en men tracht alles of niets of voor
zeer verminderden prijs te krijgen. Dat
drukt de vak-menschen, die niet cadeau
kunnen geven of zij geven het uit hun
zak.
Gok de journalisten hebben het wel
eens aan den lijve te gevoelen. Er
wordt bijvoorbeeld een gedenkboek uit
gegeven. Allercharmantst wordt een be
roep gedaan om een gratis artikeltje
voor het boek, wordt aan den drukker
gev i aagd zijn prijzen te reduceeren enz.
Aan wien komt dal ten goede? Aan
degenen die het boek ten slotte koopen
or de welwillende medewerkers leve
ren de winst door een deel of alles van
hun honoraria af te staan.
Het is te begrijpen dat er al zeer ve
len zijn die het „pas d’ argent, pas de
tulen moeten. Voor één avond gere
kend van 8—12 uur vragen een pia
nist en een violist samen 20 gulden. Na
twaalf uur per uur samen 6 gulden.
Wanneer dus een feestavondje tot twee
uur duurt kost alleen de muziek 32
gulden, waarbij altijd nog wat voor
consumptie voor die heeren komt. Dat
is waarlijk een bedrag dat niet gering
is. Toegegeven dat het een zwaar werk
is en dat de tijd ongunstig is, maar het
is aan den anderen kant te begrijpen
dat degenen die gratis muziek aange
boden krijgen moeilijk de verleiding
kunnen weerstaan om deze aan te ne
men Het zijn dan meest aardige club
jes jongelui, zes of acht die piano,
viool, mandoline, cello enz. spelen en
die elkaar bovendien kunnen aflossen.
N:i eens dansen ze mede, dan weer ma
ken zij de muziek. Op die wijze heeft
'men èn aardige muziek ön aardige dan-
seurs.
Wat te doen aan dat voor de be
roepsmusici onaangename feit We we
ten het niet. Zij zelf hebben al hun
best gedaan om de muziek te populari-
seeren. Men struikelt over de muziek-
leeraren en leeraressen en het is dus
geen wonder dat er honderdtallen jon
gelui zijn die volkomen in staat zijn
dansmuziek te spelen en zelfs
dan dat.
Trouwens in alles o_’
berd wordt, schuilt een nadeel
gevaar voor de vaklieden. Onlar
ten wij aan een diner aan, waar alle
menus waren ontworpen en uitgevoerd
door eenige dilettant-teekenaars, waar
zelfs alle programma’s waren getee-
dat ze nooit half van een man zal kun
nen houden
„Nu, dan moeten we maar hopen, dat
Ned haar winnen zal. Ze zou wat goeds
van hem kunnen maken er haar hart
is nog vrij, zou ik zoo zeggen.”
fr evrouw Nethercliff, hoewel jonger
in jaren dan hij, keek hem modelijdend
aan, alsof hij het was, die bescherming
noodig had. ’t Was de blik, waarmee
vrouwen, die in staat zijn helder te
zien, d# mannen aanzien, die niet de
vingerwijzingen van de liefde kunnen
waarnemen. Gebroken door smart en
ziekte als zij was, kennend alle bitter
heden weggelegd voor deqgene, die zijn
hartstocht Volgt, was deze vrouw toch
nog in staat een liefdesroman te speu
ren en de kronkelwegen er van te vol
gen. Maar ze vertelde Griff niets van
de hem onbekende zijde van Hester’s
gevoelens, noch verklaarde zij dien vu-
Tigen, starenden blik, dien ze in de
oogen van het meisje gezien had, toen
de eigenaar van Lostwithens naast haar
stond.
„En de koe is gered vroeg ze ten
slotte met lichten spot.
„Door een wonder. We hadden haar
bijna verloren.”
,,’t Scheen me zoo vreemd toe, heb
ik gister nog tegen Hester gezegd, dat
u door sneeuw en nattigheid ging, juist
om een boer met zijn vee te helpen. Ik
heb altijd gedacht, dat ik de veenbe
woners kende ’t was een geliefkoos
de bezigheid van me, ziet u, om een
eind de heide op te rijden en in de
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ3.15, met Zondagsblad ƒ8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT >1, GOUDA,
by onze agenten en loopers, den boekhandel en da postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Tel. Vint 82;
Redactie Tel. 546.
uitBreiden. Niet alles wat veranderd kan
worden, kunnen we door zelfsuggestie an
ders krijgen. Het zijn vooral die ziekten,
waarop de toestand van ons zenuwleven een
givoten invloed heeft, die we kunnen ge
nezen. En in ’t algemeen kunnen we wel
zeggen, dat de mogelijkheid van genezen
alleen daar bestaat, waar onze eigen le
venskracht die genezing kan bewerkstel
ligen, waar we dus vanzelf kunnen gene
zen, wanneer ons lichaam maar in bizon-
der gunstige conditie is. Allereerst hooren
daartoe natuurlijk die ziekten, die door
waandenkbeelden en angsten, dat is dus
Ceitelyk door zelfsuggestie, ontstaan. Coué
genas een 14-jarig meisje, dat nagenoeg
blind Was géworden, nadat en waai-schijn-
lijk omdat haar dokter haai- gezegd had,
dat zy het gezichtsvermogen wel eens ge
heel zou kunnen verliezen. En hy hielp drie
broers van stotteren af, die dit gebrek van
elkander hadden overgenomen, door hun
van de vrees ervan te verlossen. Maai- de
genezing door zelfsuggestie kan ook plaats
hebben, wanneer een ziekte door geheel na
tuurlijke oorzaken is ontstaan. Een gebro
ken been kunnen we er niet mee heel krij
gen en zware koorts zal er i^t voor wy-
ken. Maar we kunnen wel ons lichaam in
een toestand brengen, waarin de genezende
kracht van ons organisme zelf zich het on
belemmerdst kan doen gelden. Het scheelt
zooveel, of de patiënt zelf wat meehelpt,
zegt de dokter, die waarschijnlijk niet aan
zelfsuggestie denkt. Het is de kracht van
onzen wil, die door haar inwerking op on
zen lichamelijken en geestelijken toestand,
de gunstige voorwaarden schept voor her
stel. En dit lykt me ten slotte wel de
grootste beteekenis van Coué’s leer en me
thode, dat hy alle menschen een duidelyk
besef kan geven van den invloed, dien de
wil op alle levensgebeuren heeft. Wanneer
men dat inziet, klinkt het woord „willen
is kunnen” zoo vreemd niet meer. Want
het willen, het ernstige, krachtige, besliste
willen schept een psychischen toestand,
waarin al onze krachten ten sterkste ge
spannen z(jn. En het is die toestand, die
ons tot dingen in staat stelt, waartoe we
aanvankelijk onmachtig schenen. Maar die
wil wordt door zelfsuggestie geboren. Om
ernstig en beslist te kunnen willen, moeten
we gelooven, moeten we ons zelf sugge-
reeren, dat ons streven succes zal hebben.
Zelfsuggestie in dezen zin is de bron van
zelfvertrouwen en wekt naast den wil ook
de kracht tot de daad. Daarom hebben wy
haar feitelyk in ons leven noodig. We moe
ten en we kunnen door zelfsuggestie, door
ons zelf voor te houden, dat het ons in alle
opzichten beter gaat, niet alleen onze li
chamelijke, maar ook onze psychische kwa-
(iOlDSCHE COURANT.
Het