ik
en wor-
pij.
RK
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEU
WERKERK OUDERKERK., OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, en*.
62» Jaargang
Zaterdag I Maart 1924
No. 19479
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
pil.
Honda
!EM
EERSTE BLAD.
DOOR SMART GELOUTERD
door HALLIWELL SUTCLIFFE
voor Nederland bewerkt door
J. P. Wesseligk—Van Rossom
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
179'W
nomi
519 72
Houd nooit iemand voor onverbeter
lijk, ook niet u zelven.
talie
mo
an.
door
KIoob-
li wrüf-
B huid
oprezen
i gene-
vonden,
lende-
Koopt
J. DE MOL EN ZOON
Turfmarkt 75 - Til. 411
Hum- u OiiuUiiüii
aaar Q»aa*. 494a
Mr ia
ƒ0.6®,
.00 «T.
ABONNEMENTSPRIJS; per kwartaal ƒ2.25, per wede 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per poet per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 81, GOUDA,
by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux xyn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Tel. Int. 82;
Redactie Tal. 645.
geschiedenis hem niets aanging, als hij
dal verkoos, hij zou hem in ieder ge
val de verantwoordelijkheid wel onder
hel oog brengen, ter wiUe van Hester
en om Royd.
„Daar zijn slechts tweemannen, die
het meisje dikwijls ziet, en dat brengt
me in de war,” ging de boer voort,
met dezelfde zakelijke kalme stem, die
het aandoenlijke van den toestand nog
verhoogde. „Jij bent de ééne, en de
wc-ield zou eerder op zijn kop gaan
staan, dan dat ik'mijn vertrouwen in
jou zou laten varen. De ander is Ned
O’Brack en Clough. Nu, hij is nu niet
iemand om in alle opzichten te kunnen
vertrouwen, maar hij heeft een goed
hart en hij heeft van mijn dochter ge
houden, sinds hij haar als kind op zijn
schouders liet rijden. Neen, Ned is het
niet ze doet niets dan hem bespotten
en van tijd tot tijd ben ik zelfs zoo
ver gegaan, dat ik wenschte, dat ze
met hem trouwen zou om hem op den
beteren weg te brengen.”
Griff was zoo ontsteld en zoo bang,
dat zijn gelaat te veel zou verraden,
dat hij blij was, toen hij de poort van
hei boerenerf hoorde, dichtslaan en het
getik van paardenhoeven op het stroo
en de ruwe stem van dokter Reddhi
ough hoorde.
„Daar is Reddhiough,” zei Joshua
luisterend. „Hij had even goed weg
kunnen blijven als komen, voor wat hij
zal kunnen doen.”
Reddhiough wachtte slechts, tot hij
zipi paard aan den ring naast de deur
gebonden had, om zijn weg naar bin-
ale intuïtie de ware oorzaak van de
ziekte bevroedde.
„Zal ik blijven om voor je te mel
ken?’”'vroeg Grift.
„Neen, jongen, neen. Hester zal op
het oogenNik wel van Loatwithens ver
trokken zijn en ze kan spoedig hier
wezen. Bovendien zou ik een ander
man niet kunnen zien melken, zoolang
ik op ben, in spijt van hetgeen de dok
ter gezegd heeft. De koeien kennen me
zie je, en beesten zijn vol kuren. Goe
den dag, dokter, wel bedankt.”
Griff, die graag een woordje met den
dokter wilde spreken en die bedacht,
dat mevrouw Nethercliff al op den uit
kijk zou staan naar zijn terugkomst, zei
Royd goeden dag en ging gelijk met
Reddhiough weg. De geneesheer en hij
warén geen vreemden voor elkaar want
ze waren buren geweest in de oude da
gen van Marsh cotes.
„Ik rij met je de laan af, en ga dan
over het Mom Haigh rijpad naar huls,
als je wachten kunt, tot ik mijn paard
gezadeld heb,” zei Griff, toen ze alleen
waren.
„Uitstekend, Lomax I Lieve deugd,
wat heb ik jou in jaren niet gezien I
Men heeft me verteld, dat je louter voor
je jMeirier bent gaan wonen in een land
waar geen land meer achter is. God,
wal heb je jezelf verbeterd I Je hebt
noo4 zulke spieren gehad, toen Ik je
vroeger kende om je de waarheid te
zeggen, leek je me altijd een weeke
huisjesslak, maar nu ben je hard als
een stuk eikenhout.
(Wordt vervolgd).
48-urige Arbeidsweek
Deels naar aanleiding der ophelderende
verklaring over werkeloosheid, verkondigd
door het Md Overhand in een der vorige
vergaderingen van den Raad van de Ge-
meente Gouda: „In verband «net de vervol
making der techniek is een gre>teie wer
keloosheid het gevolg.” (Zie desbetreffend
verslag in dit blad van 6 dezer), schreven
wtf volgende regelen.
Vroeger kon men lezen en hooren, dat
„loonen achter de prijzen aankomen”, zoo-
dat het reëele-inkomen der loontrekkenden
dn een periode van stijgende prijzen ver
hindert. Gewoonlijk was dit ook zoo, en
misschien geldt deze regel nog voor be
paalde ccategorieën arbeiders, welke, door
moeilijidieden uit den aard van hun speciaal
vak voortvloeiend, zich niet doeltreffend
kunnen organiseerqn. In de economisch
hoog-ontwikkelde landen van Europa en
Noord-Amerika echter, hadden de arbeiders
der meeste beroepen hun vakorganisaties
reeds zoodanig geperfectionneerd, dat ze
gedurende en na den grooten Europeeschen
oorlog de gelegenheid wisten te gebruiken,
niet alleen om geldloonen te verkrijgen, die
gelijke koopkracht bezaten als die van voor
den oorlog, doch ook een wezenlijke verbete
ring van hun inkomen te bereiken, verhoogd
nog door een gelijktijdige vermindering van
arbeidsduur.
Deze groote sociale verandering in de ar
beidsvoorwaarden was zeker niet alleen het
gevolg der, de hooge conjunctuu- benutten
de macht van bepaalde goed georganiseerde
arbeidersgroepen (metaalbewerkers, trans
portarbeiders, mijnwerkers enz.), doch groo-
tendeels van een anderen factor, half-psy-
chologisch en half materialistisch van aard,
n.1. de „O. W.” De landbouwer, de fabri
kant, de koopman enz.g «naakten geld als
water, niet waar?, ver boven hun normale
winstmarge. Hetgeen de werknemer des te
gereeder aanleiding gaf hooger loon te vra
gen, bij welk verzoek hij moreel gesteund
wend door de publieke opinie, daar mèn toch
zég hoe de vént, de patroon profiteerde. En
de baas gaf den knecht een guldentje meer
per week. Waarom ook niet, de fabriek kon
’t met aanwerken, ’t volk ook wat ervan,
samen profiteeren van de gelegenheid. In
den boomtijd na den oorlog kón toch immers
alles! Kleine marskramers in zeep en haar
spelden gingen toch groote zaken doen, en
■tonden immers bij hun bank genoteerd als
gewiekste kooplui. Handel, Landbouw en
Industrie floreerden, en de arbeider deelde
mee in den buit.
Tegenover de andere klassen der bevol
king, met uitzondering van die der O.
W.’ers, verbeterde de arbeider relatief
zijn positie. In enkele gevallen zelfs ook
absoluut, d. w. z. bépaaide arbeiders
groepen wisten zich een grootere r e e 1 e
belooning te Verschaffen per arbeidspresta
tie, onder aanmerking van hoogere geldloo
nen en verkorten arbeidstijd eenerzyd», en
verhoogde prijzen anderzijds. Er is dus een
verandering gekomen in de verdeeling van
het nationale product, ten gunste van den
factor Arteid, door een wezenlijke verftoo-
ging van Loon, ten koste natuurlijk v^n de
drie overige participanten: Landeigenaar
(deelt in den vorm van pacht, rente), Kapi
talist (d.w.z. eigenaar van maatschappelijke
rijkdommen uitgezonderd land in den
vorm van intrest) en Ondernemer (in den
voran van winst), deze niet verschillend van
den Arbeider (loon) door maatschappelijke
positie of belooning, doch enkel door ’t feit,
dat hij de verantwoordelijkheid der produc
tie op zich neemt, en Arbeid in dienst stelt.
Dat het aandeel der arbeiders in het maat
schappelijk inkomen verhoogd is, moet op-
zichzelf natuurlijk als een verbetering In
de verhoudingen onzer gemeenschap aange
rekend worden. De kwestie zeer accuut
voor die belangrijke arbeidersgroepen die
hun inkomen absoluut hebben weten op
te voeren is echter, of deze gewijzigde
distributie van het Nationale Dividend van
bljjvbnden aard kan zijn, en onder de gege
ven omstandigheden wenschelijk is, Is het
een blijvende verandering in de economi
sche factoren die de verdeeling van het
Nationale Product onder de verschillende
klassen bepalen, of was het veeleer een in
vloed van voorbij gaanden aard, veroorzaakt
door inflatie en een daaruit voortvloeiende
stoornis in den waardeetandaard, resultee-
rend in een schQÜ-weivaart op dryfzand?
De geachte lezer gelieve voor Zichzelf op
deze vraag te antwoorden.
We beseffen nu alien, dat Europa min of
meer aan lager-wal is geraakt, dat we een
slordig stuk van onze algemeene welvaart
ingeboet hebben. Gedurende den Grooten
Europeeschen Oorlog vond een massa-ver-
nietiging van kapitaal en arbeidskracht
plaats, zoowel op de slagvelden als thuis in
de legeruitrusting-industrieën, gepaard
gaand met een geweldige inflatie veroor
zaakt door de op fantastisch-groote schaal
leenende gouvernementen. Onvermijdelijk
gevolg: een verbijsterende vlucht der prij
zen, zooals nog slechts historisch bekend
was uit de eerste jaren na de Napoleonti
sche oorlogen.
Na den vrede, de officieele vrede van Ver
sailles wel-te-verstaan, verwachtte men
een bloedtijd der industrie, gelijk in de eer
ste jaren na den Fransch-Duitschen Oorlog
van ’70. Europa had immers aan alles ge
brek, móest dus koopen. Men trok aan ’t
produceeren, en verkocht. De koopkracht
was echter voor een groot deel in de lucht
verschoten. Geen geld? Wel, dan maken
we ’t. En er werd crediet geblazen uit ’t
pen de crisis-moeilykheden te ovorwinnea.
B. Theoretisch is intensiever arbeid denk
baar, en ook heeft de praktijk wel in ©enige
vakken het bewys der mogelijkheid gele
verd, doch deze gevallen waren helaas
slechts uitzondering.
De ervaring heeft echter geleerd, dat ’t
meerendeol der arbeiders b’ij verkorten ar
beidstijd uur) hoogstens hetzelfde-werk
tempo behoudt; in bijna alle landen is ge
constateerd, dat ia vele bedrijven bij ver
minderden arbeidsduur het tempo vermin
derd is, dat de arbeider minder presteert
dan voor den oorlog.
C. Het is begrüpélük, dat de arbeider
van een drastische loonsverlaging weinig
weten wil, daar hij ongaarne zijn verhoog
de 'levensstandaard prijsgeeft.
D. Tenslotte blijft niets andere over dan
verlenging van arteidstijd. Op deze wjjze
kan de arbeider in vele gevallen x|jn to-
taalinkomsten onverminderd behouden.
Zelfs wordt zijn positie erdoor verbeterd,
daar een goedkoopere productie de koeten
van het levensonderhoud doet dalen, zoodat
zijn geldloon in koopkracht toeneemt.
Welke politiek ^zelfstandige arbeider zal
niet liever per dag een uurtje langer wer
ken, zeg 54 uur t>er week, indien hij daar
mede loonsvermindering, of zelfs algeheele
werkeloosheid bij «ventueele stopzetting
van het bedrijf, voorkomen kan?
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
DCCI.
Eén van de mooiste, meest typische
en historisch belangrijkste plekken van
ons land is ongetwijfeld het Binnenhof.
Om alle vergissing te voorkomen voe
gen we er bij Mal wij ons tot het uiter-
lijk van dit plekje bepalen en heel niet
denken aan al hetgeen achter de oude
gei els in de zalen van den ouden hof
der Hollandsche graven, pleegt af te
spelen.
Uit een oogpunt van architectuur is
het Binnenhof één der fraaiste plekjes.
Sddert de oude loterijzaal is hersteld
en alle leelijke aanplaksels zijn ver
wijderd, sedert alle moderne vergrij
pen aan den ouden gevel zijn wegge-
nomjgji, is er nog maar één ding dat het
B/fmenhof ontsiert en dat is de tram-
geleiding. GeN'-kkig zal die mettertijd
ook verdwijnen. Eigenlijk had zij ai
jaren lang verdwenen moeten zijn en
als laatste fatale datum stond 1 Maart
1924 opgegeven, maar de Minister van
Waterstaat heeft zich laten lijmen om
weer tot 1 October a.s. uitstel te geven.
1*1 is jammer dat de Minister zich
hieitoe heeft laten overhalen, want hel
wa< geheel en al overbodig. Weliswaar
Is de trambaan die in de plaats van den
bocht over hel Binnenhof moet komen,
niet gereed maar dat is de opzettelijke
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouds «n omstreken (behoorende tot den bezorgfcring)
1-4 regels ƒ1.80, elke regel meer ƒ0.25. Van belten Gouda en den bezorgkring:
1-4 regels ƒ1.65, elke regel meer ƒ040. Advertentifa in het Zaterdagnummer 80
bijslag op den prjja. Liefdadigheids-advertentlën de helft van den prija,
INGEZONDEN MEDEDELINGEN: 1—4 regels ƒ2.06, elke regel fewer ƒ0.60. Op
de voorpagina 60 hooger.
Gewone advertentiin en ingezonden mededeelingen b|j contract tot zeer gereduceer-
den prjjs. Groote letten en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiin kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhan
delaren, Advertentiebureaus en onze Agenten en moeten daags vóór do plaatsing
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
scbuki vuu l goiueouiüboaluur eu wan-
uew do Munster had geweigeru we-
ueiom verlenguig le geven naunijdaa;
duur eeu voortreilelijaéu diettsl bewe
zen aau de Hagenaars. Zajue excellen
tie zou daardoor neus ueel dutdeUpi
hebben doen zieu hoe de sabotage van
het gemeentebestuur teu opzicnle vau
deu verkeersweg tanga de Uevaugeu-
poopt ten nadeele van de burgerij is.
i renet» eeu jaar is tiet geleden dat de
huizen bij deze poort wareu wegge-
ruimd en sedert m er mets gedaan om
den weg aan te leggen. Dit verzuim is
boosaardig' opzet van het dagetjksch
bestuur omdat dit zijn zin niet heelt ge
kregen inzake de wijze van aanleg.
Spoedig zal wedprom een voorstel van
B. en W. worden ingediend en meu
zal zien dat dit tracht het reeds lang
genomen raadsbesluit gedeeltelijk te
wijzigen, zoodat het dageiijksoh bestuur
zijn zin krijgt.
in elk geval schijnt h'et nu de bedoe
ling te zijn dat 1 October de weg ge
reed is en wij hopen zeer dat de Minis
ter van Waterstaat toch niet wederom
uitstel zal geven van net wegnemen der
tranuman op het Binnenhof.
Het gemeentebestuur heeft dezer da
gen eeu bericht gelanceerd dat Berlage
druk bezig is met het ontwerpen van
een plan eu dat daarop alles hoeft moe
ten wachten. Dat is weer zoo’n echt of
ficieel leugentje, dat de bedoeling heeft
Met publiek in den waan te brengen dat
het gemeentebestuur zeer diligent ia.
Berlage is heelemual niet meer noodig
voor het plan dal de Raad reeds heeft
goedgekeurd. Het gemeehtebestuuf had
den volgenden dag na het besluit aa*
de uitvoering kunnen beginnen. Maar
het de d dit, niet omdat het besluit niet
naar zijn zin .was.
Zoo neemt een gemeentebestuur hel
publiek bij den neus I
Wij zijn Zondag even de hand wezen
drukkèu van den oudsten kunstschilder
van ons land, .Gerrit Roermeester, die
op dien dag zijn tachtigsten verjaardag
vierde en deswege door het schiiders-
gezelschap (Pulchri Studio (gehuldigd
werd.
Roermeester is een echt type van de
oude schildersschool, waartoe o.a. de
Narissen hebben behoord Dat waren je
echte, onvervalschte artisten, die loef-
FEUILLETOW.
Nadruk verboden
teatantje maatschappelijke rykdommen.
t Wend een reuzen-zeepbel, altyd maar
greeter, immer meer lucht en minder zeep,
lyne kleuren. Hèèèèègnoven patroon
O. W. en Knecht, zóó gaat-ie goed. Tot in
1921 de bel klap zei. Hèr/Jièl't, stotterden
baas en helper stóm-verbiüft, wie had dat
ooit verwacht! De ontnucJUt' ring was hard.
Geen orders, halve werkdiqren. Faillisse
menten, werkeloosheid. Holland in Dood.
Ja» ’s is zoo, we zyn armer geworden,
moeten dus met minder tevreden zyn. De
pryzen daalden, doch de arbeider vocht te-
«en loonsverlaging, gedesltelyk met suc
ces, en behield een verkorte arbeidsweek.
De koopkracht van onze Oentraal-Europee-
sche en andere afnemers is sterk geslon
ken, daarentegen is hun cOncurrenue op de
buiteniandsche markten des te^moordender.
Het blykt, dat in de zwakvalutarische lan
den, de arbeidsvoorwaarden over ’t alge
meen ongunstiger zjjn dan in Holland. Of
schoon de loonen hier in df meeste vakken
nie{ meer zoo hoog zyn als voor een paar
jaren, gaan ze toch nog aanzienlijk uit bo
ven die van onze zwaarste concurrenten.
En hiermede moeten wé helaas rekening
houden. Het is algemeen bekend, dat onze
nyverheid te duur werkt. Onze export-ar-
takelen worden op de inteoinatnonale mark
ten verdrongen door minder-duur producee-
rende mededingers. En nu weten we wel,
dat er maar één Bols is op de heele wereld,
hetgeen misschien niet odbetreurenswaard
en dat gÉs Hollandsch dk-of-dat artikel
verreweg ’t beste is, maar de brave vader
lander vergeet te dikwjjls, dat zyn waar-
deering gewoonlijk niet verder gaat dan
zyn landsgrenzen, en de makkers daarbui
ten er hun eigen appreciate op na houden.
Willen wy onze afzetgabifgm dus niet per
manent verliezen, dan moet het productie
proces goedkooper volvoend worden.
Dit kan bereikt worden door:
A. Handarbeid door machine-arbeid te
vervangen; bedrijfsorganisatorische en
technische verbeteringen aan te brengen.
B. Intensievere arbeid bij den verkorten
werkdag.
C. Loonsvermindering.
D. Verlenging van den arbeidstijd.
Beschouwen wy deze vier mogelijkheden
nader: A. Met eigenbelang van den onder
nemer brengt reeda mede, dat hy er voort
durend op uit is organisatorische verbete
ringen in zyn bedrijf aan te brengen, waar
dit slechts eenigermate mogeljjk is.
Technische verbeteringen, als nieuwe ma
chines, kosten echter gewoonlijk veel geld,
hetgeen het productieproces weer duurder
maakt, zoolang de nieuwe aanschaffingen
niet zijn geamortiseerd. Daariby komt, dat
de ondernemer weinig geneigd is, zjjn ri
sico onder het starre régime van een kost
bare sociale wetgeving en onzekere afzet
mogelijkheden, nog te vergrooten, zonder
eenige garantie, dat o^k „Arbeid” rich een
opoffering zal getroosten om mede te hel-
GOIDSCIÏE COURANT.
neu te vervolgen. Hij was een kleine,
zwaarlijvige man, met een gelaat, zoo
rood als wind en rum iemanjj maar
kucntm maken en hij bezat zulke op
gei* ekte manieren, dat zelfs de zwakste
patiënten door hem werden opgewekt
en aangemoedigd.
„Nu, Joshua, wat scheelt er aam?’
zei hij, terwijl hij zichzelf bediende uit
de flesch, die Royd hem toegeschoven
had. „Ik kon niet voor den namiddag
kon en, daar ik dacht dat er nog zie
ker menschen in het veen waren dan
jij, en daarom ben ik daar eerst heen
gegaan. Wel, man, je pols is zwak, dat
htoet ik toegeven, maar welke pols kan
het uithouden om gestadig uren door
te werken, dag in dag uitmaak je
vest maar eens los o, ja, je vindt
dat allemaal maar gekheid, maar je
moet het nu toch maar doen zoo
De dokter praatte maar door, terwijl
ihij zijn patiënt beklopte en beluisterde;
toen knikte hij levendig en rtam een
geduchten slok uit zijn glas.
%JJe voelt jtbij tijden een beetje
duizelig, hè? En dan moet je haastig
gaan zitten met een gevoel, of het veen
onder je wegdraaitWel, dat heeft
geen andere oorzaak dan dat je te veel
op de boerderij doet. Je hebt daarginds
een flink uit de kluiten gewassen meis
je laat haar een tijdje melken en zoo
veel werk doen als zij kan rij is sterk
genoeg om er tegen te kunnen en dat
ben jij nu juist niet. Kon, kun je de
dingen niet een paar dagen kalmpjes
opnemen Onzin, Joshua, onzin 1 Win-
xijfarm moet maar een poosje voor .zich
zelf zorgen. Ik zal morgen nog ©ons
langs komen en je dan een of ander
drankje aanreiken o ja, en drink
niet te veel rum,” voegde hij er lachend
bij terwijl hij zich nog een half glas
inschonk. „Hoor naar mijn woorden,
niDa> zie niet naar mijn daden I Ik kan
hel verdragen en jij op het oogenblik
niet.”
Niettegenstaande rijn vooroordeel te
gen doktoren kwam boer Royd toch
eenigszins onder den indruk van de
luirtelijke vriendelijkheid van dokter
Reddhiough. De man dronk ongetwij
feld te veelhij reed heuvel op en
heuvel af met de roekeloosheid van
een jeugdigen waaghals, een bewijs van
alles, behalve van een zorgvol brein
achter een zorgvolle hand hij kon als
hei noodig was, vloeken tegen den ruw-
sten boerenarbeider uit het veen op,
maar ondanks dat was zijn bekwaam
heid groot en aan het bed, ofschoon hij
anders een groote druktemaker was,
kon hij met oneindig veel geduld en
teederheid ritten en dit was de wa
re kern van rijn karakter.
„God zegen roe I” ging hij voort, na
dat hij nog een tijd had ritten babbe
len, „als ik naar de zon kijk, dan’rie
ik, dat het tijd wordt om naar Marsh-
cetes terug te gaan. Onthoud twee din
gen, Joshua werk niet, en bovenal
tob niet.”
Griff zag, dat hij den boer scherp
aonkeek het was duidelijk, dat rijn
toevoeging „Tob niet” geen toevallig
daarheen geworpen woord washet
was duidelijk, dat hij met haast gonl-
80) -
Dit was een geheel nieuwe Joshua
Royd, die daar zoo kalm sprak, over
een daad van geweld, die vreemd aan
zijn natuur was. Maar de trekken in
zijn gelaat waren vastgeraden en rijn
oogen waren hard, toen hij zijn voorne
men mededeelde en Griff wist, dat hij
woord zou houden.
„Het is ’t beste af te wachten, of de
zaken nog een keer willen nemen”, zei
de jongere man.
„Hoe zou dat kunnen Ziet u, mijn
heer Lomax, ik zou hem geen haar op
xijii hoofd krenken, als hij haar nu nog
wilde trouwen maar denkt u, dat de
schande er niet zou rijn Men kan de
praatjes van de buren smoren, maar
wat een mannenhart' voelt, dat voelt
hot, «i niets is in staat dat te keereri”.
Plotseling zag Griff rijn eigen begra
ven geheim uit zijn graf oprijzen. Zijn
zonde was niet dezelfde als die van Ned
geweest, maar zeker, het was zooals
Royd gezegd had, rijn hart kende dé
hehende. Een wanner medegevoel kwam
«r over hem. Ned kon doen, alsof die