0
uda
VERK
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
BERGAMBACHT, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle, nieu
WERKERK OUDERKERK,, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWUK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, en*.
84- Jaargang
go. 15852
Woensdag 28 Mei 1824
OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWUK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, era.
131 - Gouda
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
Gouda
n
D
ROMANTIEK.
S3?'
o
'gste
n.
pi, *ln
24 gewond.
Den Haag.
len. Haar gold al zijn touiache t<*xler-
i.i izbhuriutm.ht
FEUILLETON.
.zijne
O.7S
Jitgevert
(Wordt vervolgd).
lijn tentoonstellen I Niet verkoop*®! Al
leen tentoonstellen. Je zult aen, Berlijn
Het purperen kleed is vaak gevoerd
met harteleed.
De OOUDSCHE COURANT zal DONDERDAG (Hemelvaartsdag)
NIET verschenen.
Uitbreiding der «taking.
Naar gemeld wordt bestaat er kans «lat
de mynw«‘rkersstaking Zaterdag ook in het
bekken van Aken zul uitbreken.
De overeenkomsten met de Micum.
Het contract tuaschen de verfatoffabrie-
ken in het bezette gebied en de Micum ia
tot 15 Juli a^i. verlangd.
X4ZÏ
40
.middel,
in vele gevallen,
in ons vaderland
geestelijke werk-
met
ri
•ELS,
NVE-
X)GI,
LLLE
DEL,
TOT
rERD
Naar het Duitsoh
van
OLGA WOHLBRUCK.
Vertaald door
mevr J. P. WESSEL INK—Van Rossum.
Overneming verboden krachtens
art. 15, 2e lid der Auteurswet.
organisaties hebben de door de regeering
voorgenteide nieuwe regeling der salaris
sen van de hand gewezen en **ch verdere
stappen voorbehouden. De onmiddellyk be
gonnen beraadslagingen der oganisaties
omtrent de te nomen maatregelen zyn gis
teren geëindigd.
ENOBlaAND.
Een liberaal Chequer*.
De heer Fisher Unwin en zyn vrouw, de
jongste dochter van den pionier van den
vrijhandel Richard Cobden, hebben Dun
ford House, te Heyahott, dat staat op de
plaats der oude boerderij, waar Cobden in
l«04 geboren word, aan do liberale partij
aangeboden om gebezigd te worden voor
bijeenkomsten en besprekingen over vrij
handel en vrede.
i een ryk.s-
>ii bondge-
wel vaker
giftig njjdig was,
al naar tempera
ge wij zigd
ellen.
er even opgetogen over zijn ais St.
Petersburg. In Berlijn zijn zooveel men-
scheu die de kunst begrijpenheel
anders dan bij ons I Bij ons zijn het uit
zonderingen. In Duitschland is de lucht
dooi trokken van kunst, heeft Schura
eens aan mij geschreven. Van kunst en
van arbeid. Hij zegt, dat wij lui zijn.
Den kunstenaars gaat het bij ons niet
goed, omdat zij te weinighoe heet
het ook weero ja, omdat zij te
weinig afzetgebied hebben. Wij zijn ont
zettend materialistisch, zegt Schura. Ook
onze liefde voor de kunst is van mate-
rialistischen aard. Wij beschouwen de
kunst als lekkernij, die alleen de rijken
zich kunnen veroorloven. Maar hier in
Duitschland is ze dageüjksch brood. Be
hoefte
Hij knikte, aangestoken door de warm
te van haar overtuiging
„Zoo is het, zoo is liet
Maar na een poosje zei hij
„Maar wij zijn hier met zoovelen, zoo-
velen.”
Hel viel hem plotseling zelf op, dat
hij bevreesd werd. Hij had zich zelf
kunnen slaan. Blij en vreesachtig I
Zijn handen tastten toornig in de lucht.
Cia a\anan llaamar J” jjej |ijj bo-
FRANKSUK.
Germaine Berton veroordeeld.
De communisten en anarchisten, die te
Bordeaux de boel op stekten hebben gezet
naar aanleiding van een voorgenomen le
zing van Germaine Berton, zijn reeds ver
oordeeld. Germaine Berton kreeg 4 maan
den gevangenisstraf en verbod van verblijf
gedurende twee jaar. Ook de anderen zijn
tot dezelfde straf veroordeeld.
Toen Germaine een van de agenten, die
haar had gearraateerd, herkende, riep
hem toe: Moordenaar! Waarop hy ant
woordde: Ik heb nooit iamaml vermoord!
Zy zeide toen: Het -spijt my, dat ik Je niet
•gedood heb, maar je was niet de moeite
waard.
ste opwinding, zoowel ajs aanstekelyke
vroolykhefid en de nieuwe toepasselijke
moppen worden daar by tientallen gebo
ren, maar ieder voelde toch wel het be
schamende van dit verloop.
Ten slotte bracht de zitting toch een
klein, maar opmerkelijk resultaat, namelijk
dat de Nationaalsocialisten bij monde van
von Graefe reeds heden het Communistische
voorstel om monden de motie betreffende
de vrydating van de gevangen genomen
Communistische --
handelen, voor de verkiezing wan
«lagpresident, ondersteunden. Eei
nootschap, waarover we one nog
zullen hebben te verheugen.
De socialisten hebben den tegenwoondi-
gen rijksdagpresident weer candidaat ge
steld. De Duitsch-nationalan stellen Wal-
raff voor en ook de comantunisten hebben
een candidaat, Thalmann, een bokser van
beroep.
(iOlDSI’HE COURANT.
RUSLAND.
Rechters te Moakou ter dood veroordeeld.
Reuter meldt uit Moskou, «iet een aan
tal rechters en andere autoriteiten van het
revolutiomnaire tribunaal te Moskou op
beschuldiging van corruptie en onwettige
invrijheidstelling van gevangenen, voor het
hoogste gerechtshof te leningrad terecht
heeft gestaan. Zeventien hunner zyn ter
dood veroordeeld, zeven tut 10 jaar ge
vangenisstraf, twee tot 5 jaar, acht tot 3
jaar, terwyl «ie anderen zyn verbannen.
dng, van alge-
mag verwaarloo-
Sanguinose die
f dat gij de echte
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, par week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per poet per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau; MARKT SI, GOUDA,
by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dageljjka geopend van 9—4 uur. Administratie Tel. Int. 82;
Redactie Tel. 545.
ADVBRZKNTUCPBUSi Uft Good, «o onutrrita. (Mwonad. tot dm bwtfkrtw)*
1—6 rmj flM, rik. n«ri v“ Goud. dan bmoi»kri««i
1—6 roff.1» 1A4, rik. ncri moor OM. Adwrtomtiki bot ZatardHWomor N
btf.Uc op dm prtjo. Uofdmti«heldMdvort«>tito do brilt tu dm prijs.
INGEZONDEN MEDKDEEUNGENl 1—4 Hcria /EOt, rik. Mffri mmr fOM. Op
de voorpagina 50 booger.
Gewone advertentün en ingenonden mededealiagen btf contract tot soar garoducaar-
don prÜ«. Groote lettere en randen worden berekend naar yl««ta—lente.
Advertcntiin kunnen worden ingosonden door tuaecbenkoeaet van «oliede Boekhan
delaren, Advertentiebureau! en onze Agenten en moeten daags vóór do plaatsing
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te njja.
„Ga slapen, Dagmar
klemd, „het is laat”.
„Goeden nacht, Ari
Haar stem klonk lief en vleiend. Zijn
oogen werden vochtig. Hij liep naar de
deur maar deed die niet open.
„Goeden nacht, lieveling.”
Hij zei geen onwaarheid. Zij was voor
hem het liefste, dat hij ooit had beze-
VEKEBNklDE 9TAT8N.
Hevige «tomen.
11 dooden, 24 gewonden.
Ten gevolge van hevige stormen in het
Zuiden van den staat Miaaiaippi, zijn gis
teren erf persomm gedtxxl en 2. -L
Vertter werd groote materieele «chatle aan
gericht.
De eerste z
een zeer rumoerig verloop. Verwacht weid
reeds dat de communisten de boel op
ten zouden zetten, maar dat het zoo’n
Indien Herriot inderdaad binnen enkele
«lagen aan het hoofd der Franache regee
ring zal komen te staan, zal de republiek
door een nog vrij jongen man worden be
stierd. Immers, Eduard Herriot wordt in
Juli pas vyfitig jaar. Hy sprüit voort uit
een officiersfamilie uit Lyon, doch de loop
baan, welke hij zich in zijn jongelingsja
ren koos, week aanmerkelijk af van die zij
ner voorvaderen, maar méér nog van die,
welke de jeugd in een industriestad 'als
Lyon pleegt te volgen: hij studeerde lette
ren en werd in 1906, na eenige jaren lee-
raar te zyn geweest, professor aan de fa
culteit der Letteren aan «ie Lyonsche hoo-
geschool. In hetzelfde jaar schreef hij als
proefschrift een studie over Madame Ré-
camier et ses amis, welke thans nog als
een der beste werken over deze belang
wekkende vrouw geldt. De groote belang
stelling, die hy voor wyageerige proble
men en voor de geschiedenis der Fransche
Letteren koesterde, deden veronderstellen,
dat Herriot zyn leven aan de studie zou
blyven wijden. Zijn robuste aaixi en sterke
persoonlijkheid echter waren oorzaak, dat
een beschouwende levenshouding hem niet
voldeed en hij zijn activiteit meer practisch
rijksdagleden nog te be- wilde ontplooien. Spoedig werd hy lid van
j€n gemeenteraad van Lyon, om reeds op
33-jarigen leeftyd burgemeester dezer stad
te wonden, welke functie hy dus bijkans
zeventien jaar bekleedt.
Het dagelyksch bestuur van Frankryks
derde groote stad bevredigde Herriot blik
baar nog niet volkomen, want in 1914 dee«l
hij zijn intrede in het parlementaire leven
door in den Senaat te wonden verkozen.
Hy wtas toen 40 jaar oud, de jongste leef
tijd, waarop men in het Luxemburg wordt
toegelaten! Tijdens «len oorlog was hy en
kele maanden minister van transport en
levemrmiddelenvoorziening in het kabinet-
Briand. In 1919, bij de nieuwe verkiezin
gen, trad hy als Senator af en kwam in de
Kamer als afgevaardigde voor het Rhöne-
«lepartement. In de nieuwe Kamer was hij
aanstonds «Ie leider der radicale en radi-
caal-socialistische partij, doch «leze party,
«lie juist bü de jongste verkiezingen
sterk uit den strijd is te voorschijn getre-
«len, hml toen veel van haar macht inge
boet tengevolge van de overwinning van
het Nationaal Blok.
Men weet, dat Herriot den laatsten tijd
vry vaak op «len voorgrond is getreden.
Zijn levendige propaganda voor de Jaar
beurs te Lyon, welke feitelyk aan zijn ini
tiatief haar bestaan te danken heeft; z|jn
reis naar Rusland en zijn daarop gevolgd
Ijveren voor het hei vatten der betrekkin
gen tusschen Frankrijk en de Sovjet-repu-
bliek liggen nog verech in het geheugen.
Hoe bijzonder de radicaal-socialistische
federatie in Lyon op Herriot gesteld is,
blykt wel uit het feit, dat de fereratie met
algemeene stemmen den wensch h«M?ft uit
gesproken «lat Herriot, indien hij minister
president wordt, toch burgemeester van
Lyon moet blijven, omdat zij van oordeel
is, «lat een aftreden van Herriot tot een
ernstige stoornis in het beetuursleven aan
leiding zou geven.
zei mania daarheen, naar beneden zal
kon ik niet gaan. Er waren ook altijd
zooveel keldermotten tegen den muur
daar had ik zoo’n afkeer van.
Maar Martha Heller zei, dat dit door
de vochtigheid kwam. Hier in Duilsch-
land moet dit heel anders zijn. Daar
zijn de keukens ingericht als op het
tooneel I Met blauwe lintjes en kanten
randjes I Snoezig 1 Ik zal ook dadelijk
van onze keukenmeid leeren koken, dat
beloof ik je. En het volgend jaar kook
ik alles wat je maar verlangt. Dan heb
ben wij maar een kamermeisje noodig
en een hulp in de keuken voor hel
grove werk.
Czaslo trok plotseling haar fijne blan
ke handjes aan zijn lippen.
„Sneeuwvrouwtje, sneeuw vrouwtje wat
hebben wij gedaan
Zij glimlachte hem toe zonder te bè-
giijpen wat hij bedoelde.
„Wat dan, Ari
Zij ging op zijn knie zitten, sloeg haar
armen om zijn hals, kuste zijn voor
hoofd, dat zoo eigenaardig omlijst was
door zijn zwart, glad haar, kuste zijn
donkere oogen, als een teeder, spin
nend poesje.
„Wij hebben elkaar toch zoo lief, Ari
Wij moeten heel'niet over akelige, nuch
tere dingen spreken. Wij zullen liever
over je volgende schilderij praten. Zal
je mij het eerst in mijn witte of in mijn
blauwe japon schilderen Het Sneeuw
vrouwtje moet je ook dadelijk in Ber-
zititinig van de Rijksdag had
stel-
her-
rie zou worden had men niet kunnen den
ken. Zoo vol als hedenmiddag, zoo zeigt
de corr. van het Hbdd., heb ik den rijksdag
nimmer te voren gezien. Men was eenvou
dig gekomen om een sensatieopvoering bij
te wonen, en men is niet teleurgesteld.
Toen, een half uur te laat, de voorstel
ling begon, zaten vrijwel alle leden op hun
plaatsen. De tribune kon de nieuwsgieri
gen nauwelijks bergen en ook de diploma
tenloge was geheel bezet. De gezanten van
Engeland en de Vereenigde Staten zaten
op de voorste ry en bileven voortdurend in
druk gesprek. Er was dan ook wel heel
wat te zien. Hoofdnuanmer van de variété
voorstelling was natuurlijk generaal Lu
dendorff. Gisteren nog vreesden de op sen
satie belusten, dat hij zou wegblijven, maar
hy was er: zelfbewust, in gekieede jas,
niet het Ijzeren Kruis le klasse. Ook von
Tirpitz was er, oud en bleekjes jjeworden,
maar toch nog kras voor een vijfenzeven-
tiger. Dan de slanke, piepjonge Otto von
Bismarck, graaf Reventlow, witjes en smal
letjes; en natuurlijk trotsch en voldaan de
oude leider der Duitsche fascisten, Wulle,
voorts Henning en von Graefe, met het
hakenkruis als insigne in hun knoopsgat.
Veel te zien was er ook aan den ande
ren kant. Daar troonden de grootste
schneeuwleelijkers in Moskou’s dienst:
Scholem, Katz en Rotfischer, de beruchte
kwajongensbende uit den Pruisischen Land
dag en nog eenige nieuwelingen, die hun
internationale lak aan de heele boek nog
vóór het begin meenden te moeten demon-
streeren, door lustig hun pijpen en sigaren
te ronken. Ze hadden kindertrompetjes, si
renen, fluitjes en andere lawaai-instrumen-
ten meegebracht, en deponeerden op de
„Tafel van het Huis” een bijzonder hulde
aan generaal Ludendorff, een blauwe bril
met opdracht, een handschoen (vanwege het
BUITENLANB8CH NIHUWfi.
DUrreOHLAND.
Auto om geslagen.
In de buurt van Augsburg is door on
voorzichtig ryden een vrachtauto, waarin
52 personen reden, omgeslagen, waardoor
alle inzittenden onder «Ie auto kwamen.
Drie van hen wenlen gedood, 12 ernstig
en 30 licht gewond.
Dé actie der ambtenaren.
De besturen der Duitsche ambtenaars-
twr”. Had althans schijnbaar alles over
het hoofd gezien, wat haar verwende
Gogen beleedigde. Maar er was toch een
grene ook voor haar. Zij was niet te
bewegen noch aan papa noch aan hear
broers to schrijven. Ook niet om haar
papieren.
„Neen, dat kan ik niet. Dat moet je
niet van mij verlangen, Ari I”
En zij smeekte hem, dat hij het even
min zou doen.
„Wat zij weten moeten, hebben zij
reeds lang van mama gehoord.”
„Maar je mama kent ons adres niet,
zelfs al wilde zij het doen, kan zij de
papieren niet aan ons zenden.”
Een rilling ging telkens door haar
leden, als daarover werd gesproken.
„Ik smeek je, Arials je mij lief-
hebt.”
Hij was weerloon tegenover haar
angst, beloofde allen was zij verlangde.
En dan vluchtte zij naar haar kamer
tje, dat op een! binnenplaats uitzag,
plaatste haar kleine, gouden ikoon, die
opengeslagen kon worden als een reis-
Mokje op de tafel, knielde en bad lang,
terwijl zij breed uithalend het teeken
des Kruises maakte, zooals zij op hoo-
ge feestdagen gewoon was in de kerk
van het instituut te bidden. Eerst bad
zij voor mama, daarna voor haar broers
en papa.
heid, al zijn opflikkeronde hartstocht.
Maar de roes was voorbij, de kinder
achtige, belachelijke trots, een dochter
van mevrouw Markofl, de uitverkorene
«an een vorst Warjagin de „zijne le
noemen. De overwinning behaald te
hebben over alle weelde, allen rijadom,
slechts door de macht van zijn kunst,
van zijn persoonlijkheid.
Wat overbleef was zorg, verantwoor
delijkheid. Met geen van beide wist bij
nog iets te beginnen. Het waren ge
wichten aan zijn vleugels. Hij leed. Hij
prevelde
Groote God, ik ben toch geen schurk
ik ben toch geen schurk
Hij zou kunnen neerknielen en den
diempel kussen waarover zij geloopen
had, en hij zou haar tegelijkertijd uit
haar bed willen rukken om haar naar
het station te brengen en in den trein
te zetten, den eersten den besten trein,
die haar ver van hem wegbracht ver
terug naar haar geboorteland, naar het
witie, prachtige huis van den generaal.
Neen, zoo ging het niet verder. Hij
kon niet met haar rondtrekken als een
zwerver. Hoe weinig hij met geld wist
om te gaan, zag hij toch, dat het met
de week verminderde.
Hetwas reeds het derde hotel, waar
zij samen waren afgestapt. Het derde
en liet akeligste. Het moest nog meer
achteruitgaat!, naarmate het geld weg
smolt.
Sedert den eersten avond had zij niet
meer geschreid over de „treurige ka-
President Ebert heeft gisteren na ge
houden besprekingen met de leiders der
partijen, met uitzondering van de D.-Völ-
kischen en Communisten aan Dr. Marx op
gedragen opnieuw een ministerie te vor
men, op de basis van het z,g. burgerlijk
blok, dat wil dus zeggen van de Duitsch-
natkmlen tot de Democraten.
Naar verluidt zal Dr. Marx zich thans
nogmaals tot de Duitsch-Nationalen wen
den en indien geen overeensteming wordt
bereikt zich met een eenigtszins g
kabinet aan den Rijksdag voorstel
Bij al dit minderwaardige gedoe, doet
het weldadig aan te lezen dat de soc-xle-
mocnatische fractie in een bijeenkomst die
zij gistermorgen hield, de volgende reso
lutie heeft aangenomen:
„Het bestuur van de sociaal-democrati
sche Ryksdagfractie constateert, dat de
tot nu toe gevoerde onderhandelingen met
de Duitsch-nationalen reeds geleid hebben
tot een gevoelige schade, toegebracht aan
de positie van het Duitsche rijk ten op
zichte van de buitenlandsche politiek. Het
ziet in een spoedige uitvoering van het
«leskundigen-rapport de eenig mogelijken
weg tot bevryding van de Ruhr tot het
brengen van vrede aan Europa, tot herstel
van «ie politieke en economische veilig-
hei«l en daardoor tot opheffing van de eco
nomische en politieke cririfc en tot voorko
ming van nieuwe groote werkloosheid. De
sociaaldemocraten eischen daarom van el
ke regeering een voortzetting van de bui
tenlandsche politiek op «ie basis van het
«leskundigen-rapport met sociaal rechtvaar
dige verdeeling van de lasten. Zij zullen
elke regeering bestrijden, welker buiten
landsche politiek Duitschland door talmen
en het doen van dubbelzinnige verklaringen
naar een ramp zou voeren.”
28)
Toen zij in het hotel terug waren zei
l»ij „Wij moeten heel gauw naar Ber
lijn gaan. Heel gauw. Wij mogen ons
geld niet geheel opmaken. Wij moeten
iets in de hand houden 1”
Zij knikte heel ernstig.
„Dat spreekt van zelf, Ari. Wij huren
een atelier met een aardige woning en
ik richt alles in. Let maar eens op,
Ari heel zuinig werkelijk. Als
hel er maar wat gezellig uitziet. En ik
heb in het geheel niet veel dienstboden
noodig. Op zijn allerhoogst twee.” Zij
schrikte van zijn gezicht. „Neen, neen,
Ati een dienstmeisje zal al voldoen
de zijn. Een keukenmeisje.”
Z’j kreeg weer een kleur.
„Weet je, ik kan namelijk niet ko-
dat leeren wij niet op het insti
tuut. En bij ons beneden in de keuken
de xok bedronk zich zoo dikwijls
Dr. Marx belast met de vorming van een nieuw
kabinet*
De eerste Rtfksdagzitting. Een resolutie van de soc.-dem. fractie.
De a.s. Fransche premier.
toewerpen, weet u!) en een bouquet bloe
men, waarvan me echter de grap ontgaan
is en nog eenige ander kinderachtighe
den.
De taak van den voorzitter, de 78-jarige
sociaal-democraat B«>ck was weinig benij
denswaard. Nauwelyks had hy drie woorden
gezegd, of de communist Katz verleende
zichzelf het woord en begon op alles wat
leven heet te schelden, omdat niet onmid-
dellyk beraadslaagd werd over zyn voor
stel om de gevangen fractieleden op vrye
voeten te stellen, ale politieke gevangenen
los te laten en nog veel meer.
By het aflezen van de namen en het „pre
sent” roepen, brulden bij sommige namen
de communisten. By den naam Bismarck
begon het: „Der Junge soli mal aufstehen".
Kunze. Tirplitz, dr. Levy, Severing, Em
minger, allen krijgen ze hun beurt. Bij den
naam Ludendorff duurt het gebrul natuur
lijk vele minuten. De opgeblazen generaal
knikt slechts langzaam met het reusachtig
groote hoofd in hun richting.
Intusschen ziet men telkens weer Sch«>-
lem en Katz en Koenen naar den stakker
van een voorzitter loopen om het woonl
te vragen en hy schrijft ze dan maar op,
ze nemen het toch immers ook zonder zyn
toestemming. Ten slotte komen ze na het
appèl werkelyk aan het woord. Als hun
partijgenoot Thalmann ten slotte van het
Hooge Huis een proletarische vergadering
maakt en de noodige „Hoch”’s achter elk
ander laat uitbrengen, staat plotseling de
heele fractie op en brult de Internationale.
De oude Bock gaat haast huilen in hun
richting en weet niet wat te beginnen. Ten
slotte kryigt hy een aanval van kindsch-
heid en begeleidt hy het gezang streng in
de maat met zijn voorzittersbel. Dan is
het geduld van Geheimrat Galle uitgeput
en hij duwt den president van twee dagen
de hooge zydem in de hand.
Bock begreep, dat hij dete moest opzet
ten en dat dan betere tyden zouden aan
breken. Hij doet dit dan ook en verlaat
onder het knalroode koorgezang de verga
dering.
De zitting is uiteengejaagd, maar er
volgt nog een naspel. De Ludendorff-party
wil niet achterblijven en antwoordt met
twee coupletten van „Deutschland über al
les”. Dan valt links opnieuw met de In
ternationale in en onder die verheffende
klanken verlaat men de zaal, en de tri
bune is weer verlaten.
Wie niet ontdaan en
proestte van het lachen,
ment en partijsolidariteit.
In de wandelgangen heerschte de groot-
