J. C. SIBBES P. J. Spse t, Gouds REX mmmim Zondagsavonds STRIJKJE <5> A. PERDIJK, F. V. leitziM 11 Adverteert in dit Blad. -= TiSsu?"-"— EÜi CAFE 3BREJTAÜRA£J|ARMONir| IMllrjjiij j. L G. itidig Ml 'i Ü|i Henri C.J, DE MAN Complete Luiermand- Uitzetten -T°iksiris^0linagaz^ H. A. JONGrEBOEH WK. KEET, MARKT 34-S. C011DA Fa. S. H. POLAK Laat Uw Schoenen Repareeren MELKINRICHTING „DE COMBINATIE" mfot GEÏLLUSTREERDE GIDS VOOR GOUDA GOUDSCHE COURANT - ZATERDAG 5 JULI 1924. TWEEDE BLAD tzsEE? jxssys0ie Rechtskundig Bureau Mr. S. H. SMIT, Behandeling van rechtzaken. Inning van gelden. alle HOOGSTRAAT. JAC. STRAVER Rijwielen. Itó. STIAVEIg - iwirtmi. G. J. v. d. VALK WIJDSTRAAT 8. Zalen voor Bruiloften en Partijen disponibel Alle soorten WIJDEN verkrijgbaar. Groote Finale Uitverkoop PP Wij beginnen met een TBICOT-week OPHEFFINGSUITVERKOOP. I K XST en°SIZUkSVERM^DERING Van «OW- SPECIAAL VOOR PLANTKUNDE VOORRADIG: Electro-Technisch Bureau J. F. W. TURION Agentschap „Exide" Accumulatoren. STARTERBATTERIJEN vanaf f 56. Laden en repareeren van accnmnlatorcn. H.'nd^k'oïï'T U RIO Nliiiplwiinl ilectfitichiicis. Wi Werkplaats: Aaltjebaksteeg RIJ MriELHAN DEL 1-1 GOUWE 1887 danden en onderdeelen, A. PEEK. Gepasteuriseerde Melk in Flesschen. Roomboter, enz. enz. "ft SO cenf i Uit ms Parienmt 'nJongmensch, dat 't te goed bedoelde. L. TIENDE WEG SI. BURG. MARTEN8SINGEI lit, t« GOUDA GEDIPLOMEERD Mn het Kon. Conservatorium te Den Ha«. ORGANIST der St. J«n,kerk. LEERAAR iu de Sted. Muziekschool. ONDERWIJS in ORGEL- en PIANOSPEL. iets 10 Dl floudichi Eliotr. Houtwirufibriik „DE VOLHARDING" LOONZAGERIJ en -SCHAVERIJ HOUTDRAAIERIJ. Brttl nu Holstraat Ma 80Ud,. Beveelt zich beleefd «an voor de levering van alle voorkomende DRAAIWERKEN voor HJH. Meu belmakers en Timmerlieden. Prijs opgaven worden op verlangen gaarne verstrekt. Spoedig aflevering. 1917 15 Prachtige exemplaren JONGE MANNEN KA NARIEVOGELS, le Broed, welke al aar dig zingen, Gloeckstam Gekweekt van le klas Zangers 5.—, STAM- SEIFERT 4.—, POPJES 0.75. A. CORSTENS-VERSCHUREN, HELMOND. Oudste adres. .- 184» 61 1924 25 KEIZERSTRAAT 67 TEL. 694 LOOD- EN ZINKWERKEN MASTIEK-DAKBEDEKKING Aanleg GAS- en WATERLEIDING Baden en Geisers, Waachtafels Fonteinen, Closet-Inrichtingen Junker en Ruh Gascomforen Vlugge bediening. Billijke prijzen. mie 90 Beveelt zich beleefd aai» voor het leve ren van nieuwe Tcvene voor alle soorten REPARATIEN op het gebied van rijwielen en motoren. RUIME VOORRAAD ONDERDEELEN. EMAILLEEREN en VERNIKKELEN. Vakkundige bediening, -^gj «ehtêr de houtdraaiekg Van de Fa. van Erk. LET OP HET JUISTE ADRES. 1818 91 GOUDA onder leiding van den heer C. GROENEND AAL. mmiikrn prllnnn. 4- ■lillik» prl|«»n, 1910 50 Aanbevelend, 5, VAN RUITEN. KORTE NOODGOD8TBEG 10, boek PEPERSTRAAT. De nood is hoog, dus allen naar H. A. JONQKBORR, Kort. Noodflodataag 10 ly Loopt »1« u blieft niet verkeert, anders hek Ik een strop. i93i 30 WEGENS OPHEFFING DER MANUFACTURENZAAK van alle in de Manufacturenafdeeling voorradige goederen beden iedere week slechts EEN ARTIKEI^rt^I te beginnen vanaf k»np van alle «rtikeS gewoon dl»r "•"«O™"- NntumMk gaat de uitver. DAMES PANTALONS en BORSTROKKEN HEEREN PANTALONS en BORSTROKKEN KINDERBROEKJES en BORSTROKKEN. ALLES IN JAEGER EN ONGEBLEEKT onze lapijt- en Beddenzaak voorradig, waai van hieronder enkele 1920 120 I Alle soorten TAFELKLEEiDEN I „,AT„,nmt.,r raet 25 korting. I 1APLSTRY voor vaste kleede® I vanaf 1.58 per Ei. I VLOERZEILEN EN LINOLEUMS I met 25 korting op de gewone I prijzen. AJJe soorten VITRAGES met 30 I korting. Een groote partij lappen VITRAGE I voor de helft v. d. kostenden prijs. I SERRBMATTEN (afgep. en stuk- I goed), TAFELZEILEN. PRIMA PLUCHETTE van 1.58 voor 1.08 per El. I PRIMA PLUCHETTE I van 1.78 voor 1.38 per El. PRIMA PLUCHETTE van ƒ2.10 voor 1.78 per E8. I RIPSTOFFEN vanaf 49 cent per EJ. I LAN'DHUISSTOF, in alle dessins 74 ct. per El. I prijzen. ROOD-ZWARTE KARPETTEN 3x4 van 8.90 voor 5.90 TAPIS BELGE KARPETTEN. 8 x 4 van 15.00 voor "f 10.90 TAPIS BELGE KARPETTEN 3x4 van 21.50 voor ƒ16.90 TAPIS BELGE KARPETTEN 8x4 van ƒ29.60 voor ƒ22.75 AXMINSTER KARPETTEN met 26 korting. PRIMA KOEHAAiR LOOPERiS vanaf ƒ1,45 voor ƒ0.89 IJZERSTERKE LOOPERS van ƒ0.85 voor 0.49 IJZERSTERKE LOOPERS van ƒ0.65 voor ƒ0.29 DEURMATTEN 28, 32, 45 ct. enz. 2 Persoons KAPOK BEIDSTELLEN vanaf 19.76 WOLLEN en GESTIKTE DEKENS voor spotprijzen. OPTICIEN. jlfia VERGROOTGLAZEN IN DIVERSE MATEN. PINCETTEN TANGETJES, ENZ. verkrijgbaar BIJ: Fa. S. H. POLAK, markt 25. Lingi Tlaadaawig 24. Tal. «o. 326. - Boudi. lf» 40 Jhh Is U gtkur tovridw, 90 ingaande 6 JULI 1924. KRIMPEN—GOUDA. van Krimpen a. d. IJasel 8.16 10.46 1.45 4— 6.30 8.45/ GOUDA—KRIMPEN, van Gouda 92o 11.40 3.— 5.20 7.45 945 De Ondernemers, ROOK OOSTEROM. VACANTIE. -Zo-1?-!iat uw voor de vacantietochten goed in orde is; dat U niet u en niet een defect rijwiel staat, wo hebben voor deze gelegenheid een GROOTE VOORRAAD tegen extra lage prijzen. Aanbevelend, KARNEMELK8LOOT 82 GOUDA levert door tusschcnkomst der leden de navolgende melkproducten van PHim kwalit.it I Volle Zoetemelk, R.omkarn.m.lk, Doop .toom g«kockt4 Karnemelk mat Qort, r PROBEERT ZE EN U BLIJFT AFNEMER. "4M 'P*er Profiteert men van den mooien romertijd. Men gaat naar buiten en verpoost zich in de heerlijke natuur. Een picnic maakt uitgaan tot iets 1 Wanneer gij op eenvoudige wijze aan Uw picnic een bijzonder cachet wilt verleenen, dan hebt gij mets anders te doen dan een blikje Biscuits Sluis te koopen, dat in verschillende formaten bij diverve goede winkeliers is te verkrijgen. Ook voor treinreizen en autotochten is een blikje Sluis' Biscuits onovertroffen. Biscuits SJuis is vervaar digd uit de fijnste meelsoorten en met zuiver roomboter gebakken. Daardoor is Biscuits Sluis niet alleen heerlijk van smaak, maar tevens voed- vetsferkendL Voor engros: Fa. RENEMAN^ Ar. d. HEIJDEN, Gouda. Uitgave van d. Firma A. BRINKMAN ZOON, te Gw4a> bewerkt doer G. J, J. POT Secretarie-Archivari. der Gememte Goud. Mt fraaie boe*, dat tai vaa iateraaeante bijaonderbedea bevat, roowel uit J®0""00®®*™ veraierd ia met 78 Uluetmttee ia ea botten ™«fcii een fraaie VIERKLEURENDRUK vaa b« KERKRAAM ST. JANSKERK, koat slecht. tUTKKRAAM uit da beroemde INHOUD: jWyoug vu Goud.,- Da Goadrohe HemW mentale gebouwen, erna woonstad, De veoraaamate moau- er VerkrüfbM, bi) de UITGEVERS ea de. BOEKHANDEL. TWEEDE KAMER. Het Schoenenwetje wederom verlengd. Het loopt nu naar zomervacantie op het Binnenhof. De Eerste Kamer heeft o.a. het laatste begrootingshoofdstuk (Arbeid, Handel en N ij verheid) en de veelbesproken bezuiniging op het Lager Onderwijs afgedaan. Ook in den Senaat heeft de Linkerzijde geweigerd aan deze verslechting van ons volksonder wijs mede te werken, een verslechting, die „tijdelijk" heet, doch die in het gunstigste geval 8 miiiioen kan opleveren na verlqpp van 6 jaar, wanneer het wetje juist zal op houden te werken en dat dus wel op een blijvende verslechting zal uitloopen, zonder dat men aan de soms belachelijke schoolversnippering een eind wil maken van de zijde der rechtsche coalitie-partijen. De Eerste Kamer zal nu nog eenigen tijd bijeenblijven, om alles wat urgent is, af te doen; zij moet eerst nog in de afdeelingen vergaderen om een aantal wetsontwerpen af te doen, welke de Tweede Kamer haar deze week heeft toegezonden. Eerst daarna zullen ook de senatoren (die het zich tegen woordig door hun „Tweede Kamertje spe len" moeilijker maken dan noodig is) van hun zomervacantie kunnen gaan genieten. Wat de Tweede Kamer betreft op de onderwerpen, die zij gisteren (Vrijdag) voor haar uiteengaan heeft behandeld, komen wij in ons volgende nummer terug het be langrijkste onderwerp, waarmee zij zich heeft bezig gehouden, is de verlenging van het Schoenenwetje geweest. Misschien weet niet iedereen meer wat het Schoenenwetje is. Daarom de volgende korte herinnering. Na lang klagen wist de schoenenindustrie de Regeering er toe te brengen den invoer van goedkoop schoenwerk uit het buitenland te beperken. Vooral de lage valuta in eenige landen (met name Duitschland) had ten gevolge, dat de binnenlandsche fabrieken het hard te verantwoorden hadden. Dit was niet alléén met de schoenenindustrie het geval, maar de Regeering liet zich Overtui gen, dat hulp hier niet mocht uitbleven. Vandaar het z.g. Schoenenwetje van 5 Mei 1923, waarbij de Regeering de bevoegdheid kreeg bepalingen vast te stellen tot beper king van den invoer van schoenwerk. Dit wetje zou slechts zeer tijdelijk wer ken, namelijk tot 1 Januari 1924. Op die manier zouden de binnenlandsche schoenen fabrieken meer werk krijgen en de werk loosheid in dien tak van bedrijf zou vermin deren. Natuurlijk. Ons volk heeft schoenen noodig en wanneer men de grenzen geheel of grootendeels sluit voor buitenlandsch goed, moeten de menschen binnenlandsch fabrikaat koopen. De vraag is maar, of men met deze methode niet vanzelf in protectie moet verzeilen en voorts, of deze kunstma tige werkverschaffing, afgescheiden nog van de andere, bekende bezwaren tegen protectie, niet te duur gekocht wordt door het volk, dat nu duurder schoenen moet koopen dan noodig zou zjjn bij vrijen han del. Toen 1 Januari 1924 in het land kwam, wisten de belanghebbenden door te drijven, dat de Regeering een verlengingswetje in diende, dat ook weer door de meerderheid der rechtsche partijen goedgekeurd werd. Het zou slechts tot 1 Juli '24 duren en in die zes maanden zou de industrie er bovenop komen. Wie zou déér nu bezwaar tegen kunnen maken! Inderdaad hielp het wetje, d. w. z. het hielp de Brabantsche schoenen industrie en de Minister trok met ingang van 15 Juni j.l. zjjn beschermende hand te rug. Het was niet meer noodig. Daarmee scheen het uit. ScheenWant terzelfder tijd (18 Juni j.l) diende minister Aalberse een wetje in, tot verlenging van het Schoenenwetje, nu met een vol jaar. Zoo noodig, konden de grenzen dan weer geheel of goeddeels geslo ten worden voor „te goedkoop" buiten landsch schoenwerk. Thans was niet de zak kende Duitsche mark het motief, doch de geldschaarschte in Duitschland en de mo gelijkheid (ja, wat is tegenwoordig, bij de eigenaardige economische verhoudingen in ons werelddeel, niet mogelijk?) dat mark of franc opnieuw zou ineenstorten. Men vraagt zich af, of men op die manier ooit van deze kunstmatige bescherming zal af komen. Wat zal het over een jaar weer zijn? Ditmaal kregen dan ook alle christelijk- historischen, voor zoover aanwezig, er ge noeg van en stemden z(j met de linksche groepen tegen, hetgeen echter niet belette, dat het wetje met 33 stemmen tegen 27 werd goedgekeurd. Als alle christelijk-historischen ook in de Eerste Kamer tegenstemmen en allen op hun post zijn, wordt het wetje in deze Ka mer verworpen. Als....* Brlmn van aan fiouwanaar uit Parijs. XXX VIIJ. Harijs, 30 Juni 1924. Het doet me altijd goed kritiek, g-oed of slechte dat doet er niet toe, op deze Pa- rijsche krabbels te hoeren. Dat bewijst al thans dat ze gelezen wordeai. Maar het doet me nog meer plezier als iemand me de groeten doet aan M. Murand of M. Du- pont, want dat bewijst niet alleen dat deze pennevruchten gelezen worden, maar ook dat d« schrijver en de lezer contact heb ben, een resultaat waarop zictt niet ieder auteur beroemen kan. („Sans blague", zeg gen ze dan in Paris.) Vorige week toen d« Gouwenaar Uit Parijs uit Parijs was, ja, dat bestaat ook wel eens was ik echter zeer gevleid toen een vriend van me de volgende op merking maakte: „Je hebt nu al een paar maal ons verhaald van Parkje bij nacht. Je zit nu op Montmartre. Je vertelt een heele boel maar... je verbelt ook een hee- leboel niet. Dat krijgen we zeker volgende week dan wel van meneer Duraovd te hoo- ren als jij het niet wil doen voorkomen alsof je 't zelf beleefd hebt." Ik heb het M. Durand gevraagd, maar hij wenschte aich noch tot de expeditie door het, laten we zeggen, zéér bijzonder en moreel diepgezonken Montmartre, te 1 eerie®, noch om erover te schrijven. En ikzelf nee, ik ook niet. Natuurlijk is er op de „Butte" meer te zien en te beleven dan wat ik U verleden week schreef maar er bestaat zooiets als zedelijk fatsoen en er bestaat ook zooiets als een zedenpolitie. En ik zou, wanneer ik U méér vertelde dan oirbaar was, met beiden in botsing kunnen komen. Er is een deel van Parijs dat vies, slecht en immoreel is, dat weet ieder en als Montmartre was zooais ik het trachtte te beschrijven... dan zouden er lang zooveel vreemdelingen niet zijn. Maar het onderwerp is delicaat, lichtelijk oniirisch en hoewel zeer specifiek Pla- rijsch niet van dien aard om er uitvoerig over te schrijven. U vergeve mij dus een groote onvolledigheid in de beschrijving van Parijs bij nacht. Spreken ia zwijgen en zilver is goud. We gaan door, want Dupont, die over m'n schouder kijkend, po gingen doet om die barbaar sche Holland- sche woorden uit te spreken en voor wie ik deze regelen vertaal zegt me in onver- vaischt argot iets wat overeenkomt met het Hollandsche: „Biijf-ie-zoo." Zooals U bopenlyk nog weet zaten we 's nachts om over drieën op het mondaine Montmartre en vroegen we elkaar waar we nu zouden gaan kijken. Om half vier in den nacht heb je ia Parijs twee moge lijkheden: je kunt gaao slapen en je kunt gaan naar de Hallen, die groote levensmid delenmarkt van Parijs. We doen natuurlijk het laatste en laten dus den tegen de lucht scherp afstekende koepels van de Sac ré Goeur, de nieuwe kerk op het topje van den heuvel, achter one liggen om door de Rue PSgalle en de Rlue du Haobourg Mont martre naar „les Halles" te gaan. Ik ge loof niet dat er één seconde per jaar be staat waarin men menschen ziet op den hoek van de Boulevard Montmartre en de Rue du Faubourg Montmartre. 't Is een geliefd remdez-vousplekje, een para dijs voor de krantenkoop) ui, een jachtter rein voor allerlei mogelijke en onmogelijke juffrouwen die op metoeercn en meneeren die op juffrouwen loeren. De groote bou levard ligt rustdg in de nachtstilte. De electrieche kodlspitalampen (Me af en toe met een licht sissend geluid even feller licht op het spiegel glimmende asphalt. Een fiLaker komt met de bekende klassie ke snelheid in de verte en de stappen van het paard klinken vreemd vanuit de verte in die straat waar je nooit ander geluid gewend bent dan dat van autotoeters, taximeters, snorrende autobuseen en open knal potten. En toch is op dat uur het koninkrijk van het paard op de boulevards.' Ginds in de verte, waar ze de straat repareeren, staan wagens met paarden er voor, en van de andere kant komen met een lang zame sjok-sjok-pas drie paarden die hooge tweewielige karren trekken beladen met groenten. Dat gaat naar de Hallen. De officieuse voddenrapens, die de vuilnisbak ken doorzoeken vóór straks tégen 5 uur de groote auto's komen, beschikken ook al over een karretje met een paard. De politieagent op het kruispunt staat een beetje te slapen tegen een lantaarn paal. De menschen die ik tegenkom mon steren me haastig en gaan snel verder. Slechts eenige bedelaars en andere lui, ook met zoo'n soort beroep, strompelen lamgzaaim door de Rue Montmartre in de richting van de hallen, de buik van Ha- rijs". Doch daarover een der volgende keeren. A. C. S. Berlijnsche Brieven. Berlijn, 2-7-'24. (Van onzen specialen medewerker.) Uitverkoop! Bij 'dit woord gaan de ge dachten naar koopjes; welke heerlijke perspectieven opien het niet! Als Üe tijd der uitverkoopen begint, dan zorgt vrouw lief, dat haar man steeds zijn lievelings eten krijgt, om hem ut de geschikte stem ming te brengen, waarin het mogelijk is, hem zonder gevaar mede te deelen, d'at het noodig is, zijn vrouwtje een weinig extra 'huishoudgoed te lieven, want alles is zóó goedkoop! Op het oogenblik is Ber lijn het paradijs der vrouwen. Op rfe winkels 'staat met groote letters: „Wij hebben Geld noodig", „alles moet weg met verlies!" „Beneden fabrieksprijs", enz. enz. Weliswaar is er sinds Februari hier voortdurend uitverkoop; maar zooals nu is bet 'toch langen tijd niet geweest. In de Leipoigar Stras se, waar de duurste en mooiste winkels zijn, ver koopen d'e winkeliers werkelijk Vér beneden den ge wonen prijs. Of 'zij nu daarbij ook waar lijk verlies lijden, laat ik daar, dat zullen zij toch niemand aan. den neus hangen. Maar dat het ongelooflelijk goedkoop is, dat is een feit. lm een der chiqete en duurste winkels, Kferssen en Tufceur kan men reeds een ,;marocadn"-japon krijgen voor 18 mark, dus ca. elf gulden. Hoedjes koeten niet meer dan drie of vier gulden, ook al weer in het duurste gedeelte van hot Westen. En dit ie reeds eenige dagen het geval. In eene groote winkel in de Leipriiger strasae te de uitstalling nog achter een groot doek verborgen, waarop staat: „Wen die letztfe KiUle ftült!" («1.4 het laatste omhulsel valt!) Dat wil «eg gen, dat dan de prijzen zoo ongeloofelijk laag zullen zijn, dat iedereen zal moeten koopen, of men wil of niet. En waardoor komt dit alias? Doordat niemand meer geld heeft, zoo min het publiek als de handelaars. Waar het geld gebleven is, mag de hemel weten, maar het is weg als «en regen, die ih de woestijn door het «and opgeslokt wordt. Meer dan een jaar lang hebben zich de Duitschers er aan gewend dat het geld steeds meer werd, en al kreeg het minder waarde, men had steeds meer en hoogere bergen papier en nog eens pa pier. Totdat op het luatst de kinderen op straat met de duizendtjes en de millioenen speelden en ze vertrapten. Nu is het om gekeerd. Er is aleohts eene, in verhouding tot de geheele bevolking, kleine hoeveel heid geld en daarmede moet men het zien te doen. Maar sinds men weer weet dat het geid weer Waarde heeft en die waarde behoudt, worden de menschen opnieuw een beetje spaarzamer en bewaren het. Daar echter banken min of meer een wan kel instituut zijn geworden en spaarban ken ook niet meer zoo te vertrouwen «ijn als vroeger, om van aandeel en maar htele- maal niet te spreken, hebben zij de goede oude kous weer voor den dag gehaald en bewaren hunne spaarduitjes thuis. Di* geld wordt aan het verkeer onttrokken. Daar verder vele zaken stil staan, groote bergwerken, gtu. onder „Geschkfts-Auf- sicht" staan, en groote industrieën hebben gesloten, rouleert het geld veel minder dan vroeger en is daardoor ook minder productief. Dientengevolge is er vee! min-, der geld onder de menschen en dit wordt langzaam aan eene catastrophe. Groote zakenlieden kunnen hun personeel niet meer betalen. Gredieten zijn met meer te verkrijgen of Legen eene woekerrente, die geen mensch betalen kan. Van tien wissels worden er acht geprotesteerd. Men noort van goede fürnj«'s, dat zij tot hun leed wezen geen kans zien, hunne rekeningen te betalen en zy komen er ook eertijk voor uit. Het is geen schande, want het komt, doordat ook de anderen hunne schulden niet betalen, en die betalen weer niet, om dat de anderen ook geen geld zenden! Iedereen, die men spreekt, heeft geld uit staan, dat hij niet krijgen kan. En natuur lijk is het ergste voor dengene, die verder niets heeft en ook geen zaken kan doengpf geld verdienen, omdat da anderen, geen zaken willen doen. Dan moet hij eenvou dig honger lyden. De anderen, die nog waren hebben, verkoopen die vèr beneden den prijs, om daardoor de menschen te lokken. En vandaar het woord: „Uitver koop." Nu zal de geachte lezer denken, dat het vanwege het bovenstaande een armmoedi ge boel moet zijn in Berlijn. Verre van dien! Hoewel er weinig verdiend wordt en het geld niet meer Volt, wordt er nog al tijd veel uitgegeven. Dikwijls (gelukkig) ook voor nuttige doeleinden. Zoo is er Zondag in het stadion een sport feest ge weest zoools in jaren niet te Berlijn ge zien was. Vijftig duizend menschen en meer omzoomden het enorme midden-ter rein, waar door eene combinatie van de courant „Berliner Lokal Aaxzeiger" en de Voreenigde Brandenburgsche Athletiek- vereenigingen een aantal wedstrijden wa ren uitgeschreven. Het hoogtepunt van het enthousiasme werd bereikt bij de groote estafetten-loopen. Deze begonnen met een En meneer Oxtail peinsde diep over de wonderlijkheden van de verschillen de tradition dezer wereld. Meneer Oxtail en meneer Praline wer den allengs dikke vrienden. Zij wan delden 's middags en deden spelletjes croquet. Evenwel van de zijde des hoeren Oxtail niet één toespeling. Niet- wt.ar, als men in de twintigste eeuw leell, heelt men een menséh van ruime opvattingen te zijn. Na zijn drie weekjes verliet meneer PiuMne Barbizon en hij inviteerde me neer Oxtaii de volgende week bij hem te komen lunchen. „U moet toch eens kennis meken met mijn dochter", be sloot hij. Op den afgesproken dag schelde me neer Oxtail bij zijn vriend aan. Mejuf frouw Praline was snoezig. Handschoen nummer achoeiunmmer 38, taille wijdte 44 c.M Lengte, van den haar wrong tot 't uiterste tipje van 't Louis XV- hak je 1 Meter 50. Menee{ Oxtaii besefte, dat hij gaarne nog eens in deze woning zou lunchen. Hij zou alles doen, om dezen eersten keer 'n kranigen indruk te maken. Vooral kranig. De lunch was bijna afgeloopen. En meneer Oxtaii achtte thans 't moment gekomen, om met één beslissende geste gausch een familiekring, o, een aller- sunpathieksten familiekring voor zich te winnen Hij glimlachte tegen me neer Praline, greep met veel nadruk de toode wijnflesch en schonk zichzelf in. Een vol glas. vGoed zoo," zei meneer Praline. „Da's gezellig. Doq of je thuis was. Maak geen complimenten I" Meneer Oxtaii hief met de rechter hand zijn glas op en na mot een be scheiden kuchje de algemeene aandacht beet gekregen te hebben, smeet hij met energiek gebaar den inhoud van het korten wedstrijd van eenige vliegtuigen, die op een bepaalde plaats een vlag lieten neervallen. Deze werd opgeraapt door hanjloopers, die met volle vaart naar een groot wator-baaain ijlden, waar bekwame zwemsters hen verwachtten. Deze weder om geven de vaandels aan motorrijden, die na eenige ronden om de stadion-baad: hunne vlag aan vlugge ruiters ter hand stelden. Dan kwam het voetvolk weer aan de beurt die in vollen ren de vlaggetjes aan wielrijders brachten, dte op hunne beurt deze weder aan automobielen afston den. Deze brachten onder onafgebroken Jubel van de enorme menigte het einde. Onder moer werd ook een half uurtje aan het push-ball spel gewijd, waarbij tot groot genoegen van het publiek een bal van bijna 1.80 meter hoog heen en weer gebonsd werd. In het kort, al kostte dit feest ook veel geld, de entreegelden werden door het plus minus vijftig duizend men sterke pu bliek met genoegen opgebracht en dit was tenminste eens eene uitgave, die geen weg gegooid geid was. Het feest werd begun stigd door heerlijk frisch zonnig «omer- weer en begin en einde leek wel een volks verhuizing. De spoorwegen en trams lieten extra-treinen en wagens loopen en konden het verkeer nóg niet helemaal aan! In verband met het woord „loopen" wil ik even op de interessante reclame eener groote schoenen-firma wijzen. De twee be kendste en grootste schoenwinkels in Bar- lijn zijn Stiller en Leteer. Beide hebben door de heele stad filialen, die bijna steeds in eikaars nabijheid liggen. De firma lai- ser heeft nu een nieuwe inlegzool uitge vonden, waarover ik niet verder uitweiden wil, om niet in verdenking te komen, re clame te willen maken. Om dk sooltje nu op wetenschappelijke basis te zetten, kan iedereen die zich zoo iets wil koopen, «ich gratis in twee filialen door een dokter met Röntgenstralen de voeten laten onderzoe ken. De firma heeft daarvoor een speciale Röntgenkamer ingericht en de menschen stroomen er heen om gratis, door hunne voeten te laten k(jken. Zelf* krijgt men als men dat wenscht, de «ooitjes gratis acht dagen op proef! Het is begrijpelijk, dat aan die dingen op die manier niet al leen niets verdiend wordt, vooral daar de annoncen in de couranten ook enorm groot en duur «Urn. Het te dus auJver en aileen •ene grootsch opgezette reclame, om de schoenen der "firma Leisel* bekend te ma ken. In Mie tien filialen kan men «ich ove rigens door een arte de voeten laten on derzoeken .hetgeen toch ook, daar het even eens gratis geschiedt, een aardig duitje kosten moet. Ja, Berlijn is nog wel niet met licht reclame, enz., zoover als Parijs, New-York en andere wereldsteden, hetgeen hoofdza kelijk aan de gas- en electriclteits-toestsn- clen van né den oorlog ligt, maar -op het gebied van practische reclame door parti culieren en hande! zijn de Borlljners «eker wel even ver. MIMSCHK BRUTEN. Morfine. L Onder d© zware vergiften is de morfine zonder twijfel wel één der belangrijkste en meest bekende en mag ik daarom wellicht ditmaal een oogenblik uw aandacht hier voor vragen. De morfine is, «ooals U allen bekend zal zijn, „het" pijnstillende middel bij uitne mendheid en het wordt daarom door den medicus in zulke gevallen gaarne toege diend, al moeten w(j er aanstonds aan toe voegen, dat om verschillende redenen de grootste spaarzaamheid dient te worden betracht. glas op het kleed. Meneer Praline keek zijn gaat aan Met schrik. Eu Lucelte had bijna een gilletje van ontzetting gestaakt. „Dit nu" dacht meneer Oxtaii „out ia nu een van die fijngevoelige attenties, welke een vriendschap tot in lengte van jaren heiligen en beveeti- I g«o-" 1 „Die Amerikanen," dacht meneer Praline, „zijn deksels slecht opgevoed. 'It'll dj'r ooit in Frankrijk één jong- mensch, die geen dorst meer had, zoo z'n glas leeg schenken op den grond Mineer Oxtaii kwarh na eenige dagen zijn digestie-visite maken bij de familie Praline. Hij was zoo beminnelijk en zoo in den vorm, en maakte het jonge meihjt zoo kieach 't bof, dat hem eeni ge dagen later een uitnoodiging voor een diner bij de Praline's gewerd. Aan het dessert sobonk hij zich ach ter elkaar drie glazen in.... Het kleed was pas den volgenden morgen droog. EU uur. Meneer Oxtaii gaat heen. Thans lijkt het hem, na de oprechte bewijzen van aanhankelijkheid door hem, aan de familie bij herhaling ge leverd ten hoogste waarschijnlijk, dat men hem als schoonzoon aanvaar den zal. Hij verzocht zijn vader, den volgen den dag om de hand van mejuffrouw l.urette Praline te gaan vragen. Meneer Praline ontvangt papa Oxtaü alle» hartelijkst. Maar het spijt hem buitengewoon te moeten antwoorden, dat werkelijk dat huwelijk hem onmo gelijk lijkl „Uw zoon is 'n alleraairdigste joe gen." zegt hij, „dien ik «éér graag lij den mag maar werkelijk, hij heeft 'n al te rare gewoonte over zich. Hij kan niet ergens eten, o! hij smijt een pam glazen wijn over den grond/' Mijnheer Praline kwam uit het stati on. van Ba.biron. Meneer Praline liet zich daarop rijden naar Hotel Bosoh- sacht Elk jaar gebruikte meneer de drie weekjes vacantie aan het ministe rie. om een meetje te halen in de bui tenlucht. Een mensch moet zich toch ook eens vermoeien I Verleden zomer was-ie in V in oennes geweest l Ondernemend van aard was- die En de beproevingen van een reis schrikten hem niet af. Hij had er dus niet tegen opgezien, om dit jaar een uur te sporen naar Barbizon. De eigenares van 't hotel, Madame Napsal, ontving 'm met de woorden „Om u te dienen... en de peiision- plij-? is 6 francs per dag, Kaïmer en drie maaltijden....M Dat was 'n verrassing f Den volgenden dag om kwart voor twaalf berichtte Madame Napeal meneer Praline, dat er voor 'm gedekt was, iir den tuin. Er was een prieeltje voor hem alleen gereserveerd. Hij zou er best zitten. Meneer Praline zat er ook best. En <iee] knus. Bij zijn bord) stond een boordevolle karaf wijnEen kan 1 Dat kon toch niet voor één maaltijd zijn, wanl de pensionprijs was zoo beschei den f 't Kon misschien een vergissing wezen. Maar misschien ookgeen. Hij achtte 't wenschelijk om er 'in elk geval maar niet naar te informeeren. Je kon niet wetenmisschien de ge woonte van 't huisOm hem heen kwamen in de „buur-prieeltjes" de an dere logé's zitten, 't Dichtst bij ben» nam een blond jongmensch plaats, me neer 0. W. Oxtaii, een alleraardigste Amerikaan, die in Frankrijk fortuin ge nie akt had. liet eten smaakte meneer Praline uit stekend. Maar hij had zich van z'n pril le jeugd af, 'n stipte matigheid aange wend, en hij was niet in staat zoovéél vloeibaars te verzwelgen, als hij wel gewenscht had I De maaitijd was bijna afgeloopen. En hij zat nog steeds aan te kijken tegen de helft van zijn kan I Hij bedacht, dat als hij vandaag maar een halve flesch naar binnen werkte, nij morgen misschien op rantsoen gezet zou worden. En 't zou ook niet.... gra cieus zijn, om zooveel goeie Bordeaux te laten staan, 't Zou er zoo naar uit zien, alsof hij niet wist wat 'n best wijntje was. n Onbeleefdheid begaan? Dat kon meneer Praline niet van zich verkrij gen. Hij keek voorzichtig, of niemand hem zag, schonk zijn glas twee keer goed vol I en goot het stiekum leeg op het gras. „Wat zie ik daar," dacht meneer Oxtaii bij zichzelf, wien de „manoeu vre" van zijn buurman niet was ont gaan. „Die meneer Praline vond zeker n vlieg onder in zijn glas. Dat komt meer voor, dan je zoo in de wandeling wel denkt."" Des avonds ontwaarde meneer Pra line andermaal op zijn tafeltje een boor devolle karaf wijl. Dat deê 'm plezier! Blijkbaar had-ie in 't hotel al den nrara van een stevigen drinkebroer. Je moet je roem handhaven. Aan 't eind van den maaltijd! Keek meneer •Praline voorzichtig, of niemand hein zag, schonk zijn glas twee keer goed vol, en goot het stiekum leeg op het gras „Tjé, alweerdacht meneer Oxtaii, die arme meneer Praline, die treft het niet 1" Des heeren Oxtails verbazing nam des anderen en den daarop volgen den dag echter danig toe toen hij zag, dat de nieuwe gast bij eiken disoh zijn vreemde handeling herhaalde. Meneer Oxtail was een pienter heer schap. Hij zag in, dat z'n eerste ge volgtrekking onjuist moest zijn. Maar hij was te veel heer en te welojpgevoed om meneer Praline naar de beweegre denen te vragen, die hem aldus noop ten de bloempjes en planten binnen zijn bereik te begieten met Bordeaux van 1903. Een wijle scheen 't hem, dat meneer Praline zich mogelijk met land bouwkundige proeven onledig hield. Maar ook dit denkbeeld bleek hem on juist. Hij constateerde persoonlijk, eeni ge dagen later, dat het gras, rond des heeren Praline's prieeltje, zeker niet dichter of weliger wies dan rond het zijne. Pas drie heele dagen later slaagde des heeren Oxtails helder en scherpzin nig brein er in, het raadsel op te los- «scn. Hij was tamelijk wel op de hoogte van Frankrijk en de Fransche zeden. Was hij niet twee maanden lang - in New York bevriend geweest met een Di.it&ch juffertje, dat drie weken in Frankrijk vertoefd had, als Engelache gouvernante bij een Russische familie in Cannes Maar z'n vriendinnetje had hem toch niet van deze gewoonte verteld. hoorde meneer Praline misschien tot een godsdienstige secte, tot 'n geheim politiek verbond? Ongetwijfeld waren die twee glazen rooden wijn op 't gras na eiken maaltijd een offer aan de godheid, die hij 't meest vereerde „die man is stellig vrij-metselaar"dacbt-ie. Zelfs de oude Grieken, die toch geen vri.-metselaar waren, beginnen wel al- Icriei uitspattingen, ter eere van hun goden. Nee 't kon niet anders, dat ge baar van meneer Praline was een ritu eels geste.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1924 | | pagina 3