J. C. SIBBES
P. J. Spse t, Gouds
REX
mmmim
Zondagsavonds STRIJKJE
<5>
A. PERDIJK, F. V. leitziM 11
Adverteert in dit Blad.
-= TiSsu?"-"—
EÜi
CAFE 3BREJTAÜRA£J|ARMONir| IMllrjjiij j. L G. itidig Ml 'i Ü|i
Henri C.J, DE MAN
Complete
Luiermand-
Uitzetten
-T°iksiris^0linagaz^ H. A. JONGrEBOEH
WK. KEET, MARKT 34-S. C011DA
Fa. S. H. POLAK
Laat Uw Schoenen Repareeren
MELKINRICHTING „DE COMBINATIE"
mfot
GEÏLLUSTREERDE
GIDS VOOR GOUDA
GOUDSCHE COURANT - ZATERDAG 5 JULI 1924. TWEEDE BLAD
tzsEE? jxssys0ie
Rechtskundig Bureau
Mr. S. H. SMIT,
Behandeling van
rechtzaken.
Inning van gelden.
alle
HOOGSTRAAT.
JAC. STRAVER
Rijwielen.
Itó. STIAVEIg - iwirtmi.
G. J. v. d. VALK
WIJDSTRAAT 8.
Zalen voor Bruiloften en Partijen disponibel
Alle soorten WIJDEN verkrijgbaar.
Groote Finale Uitverkoop
PP Wij beginnen met een TBICOT-week
OPHEFFINGSUITVERKOOP. I
K XST en°SIZUkSVERM^DERING Van «OW-
SPECIAAL VOOR PLANTKUNDE VOORRADIG:
Electro-Technisch Bureau J. F. W. TURION
Agentschap „Exide" Accumulatoren.
STARTERBATTERIJEN vanaf f 56.
Laden en repareeren van accnmnlatorcn.
H.'nd^k'oïï'T U RIO Nliiiplwiinl ilectfitichiicis.
Wi
Werkplaats: Aaltjebaksteeg
RIJ MriELHAN DEL 1-1 GOUWE 1887
danden en onderdeelen,
A. PEEK.
Gepasteuriseerde Melk in Flesschen.
Roomboter, enz. enz. "ft
SO cenf
i
Uit ms Parienmt
'nJongmensch, dat 't te goed
bedoelde.
L. TIENDE WEG SI.
BURG. MARTEN8SINGEI lit, t« GOUDA
GEDIPLOMEERD
Mn het Kon. Conservatorium te Den Ha«.
ORGANIST der St. J«n,kerk.
LEERAAR iu de Sted. Muziekschool.
ONDERWIJS in ORGEL- en PIANOSPEL.
iets 10
Dl floudichi Eliotr. Houtwirufibriik
„DE VOLHARDING"
LOONZAGERIJ en -SCHAVERIJ
HOUTDRAAIERIJ.
Brttl nu Holstraat Ma 80Ud,.
Beveelt zich beleefd «an voor de
levering van alle voorkomende
DRAAIWERKEN voor HJH. Meu
belmakers en Timmerlieden. Prijs
opgaven worden op verlangen gaarne
verstrekt. Spoedig aflevering.
1917 15
Prachtige exemplaren
JONGE MANNEN KA
NARIEVOGELS,
le Broed, welke al aar
dig zingen, Gloeckstam
Gekweekt van le klas
Zangers 5.—, STAM-
SEIFERT 4.—, POPJES 0.75.
A. CORSTENS-VERSCHUREN,
HELMOND. Oudste adres.
.- 184» 61
1924
25
KEIZERSTRAAT 67 TEL. 694
LOOD- EN ZINKWERKEN
MASTIEK-DAKBEDEKKING
Aanleg GAS- en WATERLEIDING
Baden en Geisers, Waachtafels
Fonteinen, Closet-Inrichtingen
Junker en Ruh Gascomforen
Vlugge bediening. Billijke prijzen.
mie 90
Beveelt zich beleefd aai» voor het leve
ren van nieuwe
Tcvene voor alle soorten REPARATIEN
op het gebied van rijwielen en motoren.
RUIME VOORRAAD ONDERDEELEN.
EMAILLEEREN en VERNIKKELEN.
Vakkundige bediening, -^gj
«ehtêr de houtdraaiekg Van de Fa. van Erk.
LET OP HET JUISTE ADRES.
1818 91
GOUDA
onder leiding van den heer
C. GROENEND AAL.
mmiikrn prllnnn. 4- ■lillik» prl|«»n,
1910 50
Aanbevelend, 5, VAN RUITEN.
KORTE NOODGOD8TBEG 10,
boek PEPERSTRAAT.
De nood is hoog, dus allen naar
H. A. JONQKBORR, Kort. Noodflodataag 10
ly Loopt »1« u blieft niet verkeert, anders hek Ik een strop. i93i 30
WEGENS OPHEFFING DER MANUFACTURENZAAK
van alle in de Manufacturenafdeeling voorradige goederen
beden iedere week slechts EEN ARTIKEI^rt^I te beginnen vanaf
k»np van alle «rtikeS gewoon dl»r "•"«O™"- NntumMk gaat de uitver.
DAMES PANTALONS en BORSTROKKEN
HEEREN PANTALONS en BORSTROKKEN
KINDERBROEKJES en BORSTROKKEN.
ALLES IN JAEGER EN ONGEBLEEKT
onze lapijt- en Beddenzaak voorradig, waai van hieronder enkele
1920 120 I
Alle soorten TAFELKLEEiDEN I
„,AT„,nmt.,r raet 25 korting. I
1APLSTRY voor vaste kleede® I
vanaf 1.58 per Ei. I
VLOERZEILEN EN LINOLEUMS I
met 25 korting op de gewone I
prijzen.
AJJe soorten VITRAGES met 30 I
korting.
Een groote partij lappen VITRAGE I
voor de helft v. d. kostenden prijs. I
SERRBMATTEN (afgep. en stuk- I
goed), TAFELZEILEN.
PRIMA PLUCHETTE
van 1.58 voor 1.08 per El. I
PRIMA PLUCHETTE I
van 1.78 voor 1.38 per El.
PRIMA PLUCHETTE
van ƒ2.10 voor 1.78 per E8. I
RIPSTOFFEN vanaf 49 cent per EJ. I
LAN'DHUISSTOF, in alle dessins
74 ct. per El. I
prijzen.
ROOD-ZWARTE KARPETTEN 3x4
van 8.90 voor 5.90
TAPIS BELGE KARPETTEN. 8 x 4
van 15.00 voor "f 10.90
TAPIS BELGE KARPETTEN 3x4
van 21.50 voor ƒ16.90
TAPIS BELGE KARPETTEN 8x4
van ƒ29.60 voor ƒ22.75
AXMINSTER KARPETTEN
met 26 korting.
PRIMA KOEHAAiR LOOPERiS
vanaf ƒ1,45 voor ƒ0.89
IJZERSTERKE LOOPERS
van ƒ0.85 voor 0.49
IJZERSTERKE LOOPERS
van ƒ0.65 voor ƒ0.29
DEURMATTEN 28, 32, 45 ct. enz.
2 Persoons KAPOK BEIDSTELLEN
vanaf 19.76
WOLLEN en GESTIKTE DEKENS
voor spotprijzen.
OPTICIEN. jlfia
VERGROOTGLAZEN IN DIVERSE MATEN.
PINCETTEN TANGETJES, ENZ.
verkrijgbaar BIJ: Fa. S. H. POLAK, markt 25.
Lingi Tlaadaawig 24. Tal. «o. 326. - Boudi.
lf» 40
Jhh Is U gtkur tovridw, 90
ingaande 6 JULI 1924.
KRIMPEN—GOUDA.
van Krimpen a. d. IJasel 8.16 10.46 1.45 4— 6.30 8.45/
GOUDA—KRIMPEN,
van Gouda 92o 11.40 3.— 5.20 7.45 945
De Ondernemers, ROOK OOSTEROM.
VACANTIE.
-Zo-1?-!iat uw voor de vacantietochten goed in orde is; dat U niet
u en niet een defect rijwiel staat,
wo hebben voor deze gelegenheid een GROOTE VOORRAAD
tegen extra lage prijzen. Aanbevelend,
KARNEMELK8LOOT 82
GOUDA
levert door tusschcnkomst der leden de navolgende melkproducten van
PHim kwalit.it I Volle Zoetemelk, R.omkarn.m.lk,
Doop .toom g«kockt4 Karnemelk mat Qort,
r PROBEERT ZE EN U BLIJFT AFNEMER. "4M
'P*er Profiteert men van den mooien
romertijd. Men gaat naar buiten en verpoost zich
in de heerlijke natuur. Een picnic maakt uitgaan
tot iets 1
Wanneer gij op eenvoudige wijze aan Uw picnic
een bijzonder cachet wilt verleenen, dan hebt gij
mets anders te doen dan een blikje Biscuits Sluis
te koopen, dat in verschillende formaten bij
diverve goede winkeliers is te verkrijgen. Ook
voor treinreizen en autotochten is een blikje Sluis'
Biscuits onovertroffen. Biscuits SJuis is vervaar
digd uit de fijnste meelsoorten en met zuiver
roomboter gebakken. Daardoor is Biscuits Sluis
niet alleen heerlijk van smaak, maar tevens voed-
vetsferkendL
Voor engros: Fa. RENEMAN^ Ar. d. HEIJDEN, Gouda.
Uitgave van d. Firma A. BRINKMAN ZOON, te Gw4a>
bewerkt doer G. J, J. POT
Secretarie-Archivari. der Gememte Goud.
Mt fraaie boe*, dat tai vaa iateraaeante bijaonderbedea bevat, roowel uit
J®0""00®®*™ veraierd ia met 78 Uluetmttee ia ea botten
™«fcii een fraaie VIERKLEURENDRUK vaa b« KERKRAAM
ST. JANSKERK, koat slecht. tUTKKRAAM uit da beroemde
INHOUD: jWyoug vu Goud.,- Da Goadrohe HemW
mentale gebouwen, erna woonstad, De veoraaamate moau-
er VerkrüfbM, bi) de UITGEVERS ea de. BOEKHANDEL.
TWEEDE KAMER.
Het Schoenenwetje wederom verlengd.
Het loopt nu naar zomervacantie op het
Binnenhof.
De Eerste Kamer heeft o.a. het laatste
begrootingshoofdstuk (Arbeid, Handel en
N ij verheid) en de veelbesproken bezuiniging
op het Lager Onderwijs afgedaan. Ook in
den Senaat heeft de Linkerzijde geweigerd
aan deze verslechting van ons volksonder
wijs mede te werken, een verslechting, die
„tijdelijk" heet, doch die in het gunstigste
geval 8 miiiioen kan opleveren na verlqpp
van 6 jaar, wanneer het wetje juist zal op
houden te werken en dat dus wel op een
blijvende verslechting zal uitloopen,
zonder dat men aan de soms belachelijke
schoolversnippering een eind wil maken
van de zijde der rechtsche coalitie-partijen.
De Eerste Kamer zal nu nog eenigen tijd
bijeenblijven, om alles wat urgent is, af te
doen; zij moet eerst nog in de afdeelingen
vergaderen om een aantal wetsontwerpen
af te doen, welke de Tweede Kamer haar
deze week heeft toegezonden. Eerst daarna
zullen ook de senatoren (die het zich tegen
woordig door hun „Tweede Kamertje spe
len" moeilijker maken dan noodig is) van
hun zomervacantie kunnen gaan genieten.
Wat de Tweede Kamer betreft op de
onderwerpen, die zij gisteren (Vrijdag) voor
haar uiteengaan heeft behandeld, komen wij
in ons volgende nummer terug het be
langrijkste onderwerp, waarmee zij zich
heeft bezig gehouden, is de verlenging van
het Schoenenwetje geweest.
Misschien weet niet iedereen meer wat
het Schoenenwetje is.
Daarom de volgende korte herinnering.
Na lang klagen wist de schoenenindustrie
de Regeering er toe te brengen den invoer
van goedkoop schoenwerk uit het buitenland
te beperken. Vooral de lage valuta in eenige
landen (met name Duitschland) had ten
gevolge, dat de binnenlandsche fabrieken
het hard te verantwoorden hadden. Dit was
niet alléén met de schoenenindustrie het
geval, maar de Regeering liet zich Overtui
gen, dat hulp hier niet mocht uitbleven.
Vandaar het z.g. Schoenenwetje van 5 Mei
1923, waarbij de Regeering de bevoegdheid
kreeg bepalingen vast te stellen tot beper
king van den invoer van schoenwerk.
Dit wetje zou slechts zeer tijdelijk wer
ken, namelijk tot 1 Januari 1924. Op die
manier zouden de binnenlandsche schoenen
fabrieken meer werk krijgen en de werk
loosheid in dien tak van bedrijf zou vermin
deren. Natuurlijk. Ons volk heeft schoenen
noodig en wanneer men de grenzen geheel
of grootendeels sluit voor buitenlandsch
goed, moeten de menschen binnenlandsch
fabrikaat koopen. De vraag is maar, of men
met deze methode niet vanzelf in protectie
moet verzeilen en voorts, of deze kunstma
tige werkverschaffing, afgescheiden nog
van de andere, bekende bezwaren tegen
protectie, niet te duur gekocht wordt door
het volk, dat nu duurder schoenen moet
koopen dan noodig zou zjjn bij vrijen han
del.
Toen 1 Januari 1924 in het land kwam,
wisten de belanghebbenden door te drijven,
dat de Regeering een verlengingswetje in
diende, dat ook weer door de meerderheid
der rechtsche partijen goedgekeurd werd.
Het zou slechts tot 1 Juli '24 duren en in die
zes maanden zou de industrie er bovenop
komen. Wie zou déér nu bezwaar tegen
kunnen maken! Inderdaad hielp het wetje,
d. w. z. het hielp de Brabantsche schoenen
industrie en de Minister trok met ingang
van 15 Juni j.l. zjjn beschermende hand te
rug. Het was niet meer noodig.
Daarmee scheen het uit.
ScheenWant terzelfder tijd (18
Juni j.l) diende minister Aalberse een wetje
in, tot verlenging van het Schoenenwetje,
nu met een vol jaar. Zoo noodig, konden de
grenzen dan weer geheel of goeddeels geslo
ten worden voor „te goedkoop" buiten
landsch schoenwerk. Thans was niet de zak
kende Duitsche mark het motief, doch de
geldschaarschte in Duitschland en de mo
gelijkheid (ja, wat is tegenwoordig, bij
de eigenaardige economische verhoudingen
in ons werelddeel, niet mogelijk?) dat mark
of franc opnieuw zou ineenstorten. Men
vraagt zich af, of men op die manier ooit
van deze kunstmatige bescherming zal af
komen. Wat zal het over een jaar weer
zijn?
Ditmaal kregen dan ook alle christelijk-
historischen, voor zoover aanwezig, er ge
noeg van en stemden z(j met de linksche
groepen tegen, hetgeen echter niet belette,
dat het wetje met 33 stemmen tegen 27
werd goedgekeurd.
Als alle christelijk-historischen ook in
de Eerste Kamer tegenstemmen en allen op
hun post zijn, wordt het wetje in deze Ka
mer verworpen. Als....*
Brlmn van aan fiouwanaar
uit Parijs.
XXX VIIJ.
Harijs, 30 Juni 1924.
Het doet me altijd goed kritiek, g-oed of
slechte dat doet er niet toe, op deze Pa-
rijsche krabbels te hoeren. Dat bewijst al
thans dat ze gelezen wordeai. Maar het
doet me nog meer plezier als iemand me
de groeten doet aan M. Murand of M. Du-
pont, want dat bewijst niet alleen dat deze
pennevruchten gelezen worden, maar ook
dat d« schrijver en de lezer contact heb
ben, een resultaat waarop zictt niet ieder
auteur beroemen kan. („Sans blague", zeg
gen ze dan in Paris.)
Vorige week toen d« Gouwenaar Uit
Parijs uit Parijs was, ja, dat bestaat ook
wel eens was ik echter zeer gevleid
toen een vriend van me de volgende op
merking maakte: „Je hebt nu al een paar
maal ons verhaald van Parkje bij nacht.
Je zit nu op Montmartre. Je vertelt een
heele boel maar... je verbelt ook een hee-
leboel niet. Dat krijgen we zeker volgende
week dan wel van meneer Duraovd te hoo-
ren als jij het niet wil doen voorkomen
alsof je 't zelf beleefd hebt."
Ik heb het M. Durand gevraagd, maar
hij wenschte aich noch tot de expeditie
door het, laten we zeggen, zéér bijzonder
en moreel diepgezonken Montmartre, te
1 eerie®, noch om erover te schrijven. En
ikzelf nee, ik ook niet. Natuurlijk is er
op de „Butte" meer te zien en te beleven
dan wat ik U verleden week schreef maar
er bestaat zooiets als zedelijk fatsoen en
er bestaat ook zooiets als een zedenpolitie.
En ik zou, wanneer ik U méér vertelde
dan oirbaar was, met beiden in botsing
kunnen komen. Er is een deel van Parijs
dat vies, slecht en immoreel is, dat weet
ieder en als Montmartre was zooais ik het
trachtte te beschrijven... dan zouden er
lang zooveel vreemdelingen niet zijn.
Maar het onderwerp is delicaat, lichtelijk
oniirisch en hoewel zeer specifiek Pla-
rijsch niet van dien aard om er uitvoerig
over te schrijven. U vergeve mij dus een
groote onvolledigheid in de beschrijving
van Parijs bij nacht. Spreken ia zwijgen
en zilver is goud. We gaan door, want
Dupont, die over m'n schouder kijkend, po
gingen doet om die barbaar sche Holland-
sche woorden uit te spreken en voor wie
ik deze regelen vertaal zegt me in onver-
vaischt argot iets wat overeenkomt met
het Hollandsche: „Biijf-ie-zoo."
Zooals U bopenlyk nog weet zaten we
's nachts om over drieën op het mondaine
Montmartre en vroegen we elkaar waar
we nu zouden gaan kijken. Om half vier
in den nacht heb je ia Parijs twee moge
lijkheden: je kunt gaao slapen en je kunt
gaan naar de Hallen, die groote levensmid
delenmarkt van Parijs. We doen natuurlijk
het laatste en laten dus den tegen de lucht
scherp afstekende koepels van de Sac ré
Goeur, de nieuwe kerk op het topje van
den heuvel, achter one liggen om door de
Rue PSgalle en de Rlue du Haobourg Mont
martre naar „les Halles" te gaan. Ik ge
loof niet dat er één seconde per jaar be
staat waarin men menschen ziet op
den hoek van de Boulevard Montmartre
en de Rue du Faubourg Montmartre. 't Is
een geliefd remdez-vousplekje, een para
dijs voor de krantenkoop) ui, een jachtter
rein voor allerlei mogelijke en onmogelijke
juffrouwen die op metoeercn en meneeren
die op juffrouwen loeren. De groote bou
levard ligt rustdg in de nachtstilte. De
electrieche kodlspitalampen (Me af en toe
met een licht sissend geluid even feller
licht op het spiegel glimmende asphalt.
Een fiLaker komt met de bekende klassie
ke snelheid in de verte en de stappen van
het paard klinken vreemd vanuit de verte
in die straat waar je nooit ander geluid
gewend bent dan dat van autotoeters,
taximeters, snorrende autobuseen en open
knal potten.
En toch is op dat uur het koninkrijk
van het paard op de boulevards.' Ginds in
de verte, waar ze de straat repareeren,
staan wagens met paarden er voor, en
van de andere kant komen met een lang
zame sjok-sjok-pas drie paarden die hooge
tweewielige karren trekken beladen met
groenten. Dat gaat naar de Hallen. De
officieuse voddenrapens, die de vuilnisbak
ken doorzoeken vóór straks tégen 5 uur
de groote auto's komen, beschikken ook
al over een karretje met een paard.
De politieagent op het kruispunt staat
een beetje te slapen tegen een lantaarn
paal. De menschen die ik tegenkom mon
steren me haastig en gaan snel verder.
Slechts eenige bedelaars en andere lui,
ook met zoo'n soort beroep, strompelen
lamgzaaim door de Rue Montmartre in de
richting van de hallen, de buik van Ha-
rijs". Doch daarover een der volgende
keeren.
A. C. S.
Berlijnsche Brieven.
Berlijn, 2-7-'24.
(Van onzen specialen medewerker.)
Uitverkoop! Bij 'dit woord gaan de ge
dachten naar koopjes; welke heerlijke
perspectieven opien het niet! Als Üe tijd
der uitverkoopen begint, dan zorgt vrouw
lief, dat haar man steeds zijn lievelings
eten krijgt, om hem ut de geschikte stem
ming te brengen, waarin het mogelijk is,
hem zonder gevaar mede te deelen, d'at
het noodig is, zijn vrouwtje een weinig
extra 'huishoudgoed te lieven, want alles
is zóó goedkoop! Op het oogenblik is Ber
lijn het paradijs der vrouwen. Op rfe
winkels 'staat met groote letters: „Wij
hebben Geld noodig", „alles moet weg
met verlies!" „Beneden fabrieksprijs",
enz. enz. Weliswaar is er sinds Februari
hier voortdurend uitverkoop; maar zooals
nu is bet 'toch langen tijd niet geweest.
In de Leipoigar Stras se, waar de duurste
en mooiste winkels zijn, ver koopen d'e
winkeliers werkelijk Vér beneden den ge
wonen prijs. Of 'zij nu daarbij ook waar
lijk verlies lijden, laat ik daar, dat zullen
zij toch niemand aan. den neus hangen.
Maar dat het ongelooflelijk goedkoop is,
dat is een feit. lm een der chiqete en
duurste winkels, Kferssen en Tufceur kan
men reeds een ,;marocadn"-japon krijgen
voor 18 mark, dus ca. elf gulden. Hoedjes
koeten niet meer dan drie of vier gulden,
ook al weer in het duurste gedeelte van
hot Westen. En dit ie reeds eenige dagen
het geval. In eene groote winkel in de
Leipriiger strasae te de uitstalling nog
achter een groot doek verborgen, waarop
staat: „Wen die letztfe KiUle ftült!" («1.4
het laatste omhulsel valt!) Dat wil «eg
gen, dat dan de prijzen zoo ongeloofelijk
laag zullen zijn, dat iedereen zal moeten
koopen, of men wil of niet. En waardoor
komt dit alias? Doordat niemand meer
geld heeft, zoo min het publiek als de
handelaars. Waar het geld gebleven is,
mag de hemel weten, maar het is weg als
«en regen, die ih de woestijn door het «and
opgeslokt wordt. Meer dan een jaar lang
hebben zich de Duitschers er aan gewend
dat het geld steeds meer werd, en al kreeg
het minder waarde, men had steeds meer
en hoogere bergen papier en nog eens pa
pier. Totdat op het luatst de kinderen op
straat met de duizendtjes en de millioenen
speelden en ze vertrapten. Nu is het om
gekeerd. Er is aleohts eene, in verhouding
tot de geheele bevolking, kleine hoeveel
heid geld en daarmede moet men het zien
te doen. Maar sinds men weer weet dat
het geid weer Waarde heeft en die waarde
behoudt, worden de menschen opnieuw
een beetje spaarzamer en bewaren het.
Daar echter banken min of meer een wan
kel instituut zijn geworden en spaarban
ken ook niet meer zoo te vertrouwen «ijn
als vroeger, om van aandeel en maar htele-
maal niet te spreken, hebben zij de goede
oude kous weer voor den dag gehaald en
bewaren hunne spaarduitjes thuis. Di*
geld wordt aan het verkeer onttrokken.
Daar verder vele zaken stil staan, groote
bergwerken, gtu. onder „Geschkfts-Auf-
sicht" staan, en groote industrieën hebben
gesloten, rouleert het geld veel minder
dan vroeger en is daardoor ook minder
productief. Dientengevolge is er vee! min-,
der geld onder de menschen en dit wordt
langzaam aan eene catastrophe. Groote
zakenlieden kunnen hun personeel niet
meer betalen. Gredieten zijn met meer te
verkrijgen of Legen eene woekerrente, die
geen mensch betalen kan. Van tien wissels
worden er acht geprotesteerd. Men noort
van goede fürnj«'s, dat zij tot hun leed
wezen geen kans zien, hunne rekeningen
te betalen en zy komen er ook eertijk voor
uit. Het is geen schande, want het komt,
doordat ook de anderen hunne schulden
niet betalen, en die betalen weer niet, om
dat de anderen ook geen geld zenden!
Iedereen, die men spreekt, heeft geld uit
staan, dat hij niet krijgen kan. En natuur
lijk is het ergste voor dengene, die verder
niets heeft en ook geen zaken kan doengpf
geld verdienen, omdat da anderen, geen
zaken willen doen. Dan moet hij eenvou
dig honger lyden. De anderen, die nog
waren hebben, verkoopen die vèr beneden
den prijs, om daardoor de menschen te
lokken. En vandaar het woord: „Uitver
koop."
Nu zal de geachte lezer denken, dat het
vanwege het bovenstaande een armmoedi
ge boel moet zijn in Berlijn. Verre van
dien! Hoewel er weinig verdiend wordt en
het geld niet meer Volt, wordt er nog al
tijd veel uitgegeven. Dikwijls (gelukkig)
ook voor nuttige doeleinden. Zoo is er
Zondag in het stadion een sport feest ge
weest zoools in jaren niet te Berlijn ge
zien was. Vijftig duizend menschen en
meer omzoomden het enorme midden-ter
rein, waar door eene combinatie van de
courant „Berliner Lokal Aaxzeiger" en de
Voreenigde Brandenburgsche Athletiek-
vereenigingen een aantal wedstrijden wa
ren uitgeschreven. Het hoogtepunt van het
enthousiasme werd bereikt bij de groote
estafetten-loopen. Deze begonnen met een
En meneer Oxtail peinsde diep over
de wonderlijkheden van de verschillen
de tradition dezer wereld.
Meneer Oxtail en meneer Praline wer
den allengs dikke vrienden. Zij wan
delden 's middags en deden spelletjes
croquet. Evenwel van de zijde des
hoeren Oxtail niet één toespeling. Niet-
wt.ar, als men in de twintigste eeuw
leell, heelt men een menséh van ruime
opvattingen te zijn.
Na zijn drie weekjes verliet meneer
PiuMne Barbizon en hij inviteerde me
neer Oxtaii de volgende week bij hem
te komen lunchen. „U moet toch eens
kennis meken met mijn dochter", be
sloot hij.
Op den afgesproken dag schelde me
neer Oxtail bij zijn vriend aan. Mejuf
frouw Praline was snoezig. Handschoen
nummer achoeiunmmer 38, taille
wijdte 44 c.M Lengte, van den haar
wrong tot 't uiterste tipje van 't Louis
XV- hak je 1 Meter 50.
Menee{ Oxtaii besefte, dat hij gaarne
nog eens in deze woning zou lunchen.
Hij zou alles doen, om dezen eersten
keer 'n kranigen indruk te maken.
Vooral kranig.
De lunch was bijna afgeloopen. En
meneer Oxtaii achtte thans 't moment
gekomen, om met één beslissende geste
gausch een familiekring, o, een aller-
sunpathieksten familiekring voor zich
te winnen Hij glimlachte tegen me
neer Praline, greep met veel nadruk de
toode wijnflesch en schonk zichzelf in.
Een vol glas.
vGoed zoo," zei meneer Praline.
„Da's gezellig. Doq of je thuis was.
Maak geen complimenten I"
Meneer Oxtaii hief met de rechter
hand zijn glas op en na mot een be
scheiden kuchje de algemeene aandacht
beet gekregen te hebben, smeet hij met
energiek gebaar den inhoud van het
korten wedstrijd van eenige vliegtuigen,
die op een bepaalde plaats een vlag lieten
neervallen. Deze werd opgeraapt door
hanjloopers, die met volle vaart naar een
groot wator-baaain ijlden, waar bekwame
zwemsters hen verwachtten. Deze weder
om geven de vaandels aan motorrijden,
die na eenige ronden om de stadion-baad:
hunne vlag aan vlugge ruiters ter hand
stelden. Dan kwam het voetvolk weer aan
de beurt die in vollen ren de vlaggetjes
aan wielrijders brachten, dte op hunne
beurt deze weder aan automobielen afston
den. Deze brachten onder onafgebroken
Jubel van de enorme menigte het einde.
Onder moer werd ook een half uurtje aan
het push-ball spel gewijd, waarbij tot groot
genoegen van het publiek een bal van bijna
1.80 meter hoog heen en weer gebonsd
werd. In het kort, al kostte dit feest ook
veel geld, de entreegelden werden door het
plus minus vijftig duizend men sterke pu
bliek met genoegen opgebracht en dit was
tenminste eens eene uitgave, die geen weg
gegooid geid was. Het feest werd begun
stigd door heerlijk frisch zonnig «omer-
weer en begin en einde leek wel een volks
verhuizing. De spoorwegen en trams lieten
extra-treinen en wagens loopen en konden
het verkeer nóg niet helemaal aan!
In verband met het woord „loopen" wil
ik even op de interessante reclame eener
groote schoenen-firma wijzen. De twee be
kendste en grootste schoenwinkels in Bar-
lijn zijn Stiller en Leteer. Beide hebben
door de heele stad filialen, die bijna steeds
in eikaars nabijheid liggen. De firma lai-
ser heeft nu een nieuwe inlegzool uitge
vonden, waarover ik niet verder uitweiden
wil, om niet in verdenking te komen, re
clame te willen maken. Om dk sooltje nu
op wetenschappelijke basis te zetten, kan
iedereen die zich zoo iets wil koopen, «ich
gratis in twee filialen door een dokter met
Röntgenstralen de voeten laten onderzoe
ken. De firma heeft daarvoor een speciale
Röntgenkamer ingericht en de menschen
stroomen er heen om gratis, door hunne
voeten te laten k(jken. Zelf* krijgt men
als men dat wenscht, de «ooitjes gratis
acht dagen op proef! Het is begrijpelijk,
dat aan die dingen op die manier niet al
leen niets verdiend wordt, vooral daar de
annoncen in de couranten ook enorm groot
en duur «Urn. Het te dus auJver en aileen
•ene grootsch opgezette reclame, om de
schoenen der "firma Leisel* bekend te ma
ken. In Mie tien filialen kan men «ich ove
rigens door een arte de voeten laten on
derzoeken .hetgeen toch ook, daar het even
eens gratis geschiedt, een aardig duitje
kosten moet.
Ja, Berlijn is nog wel niet met licht
reclame, enz., zoover als Parijs, New-York
en andere wereldsteden, hetgeen hoofdza
kelijk aan de gas- en electriclteits-toestsn-
clen van né den oorlog ligt, maar -op het
gebied van practische reclame door parti
culieren en hande! zijn de Borlljners «eker
wel even ver.
MIMSCHK BRUTEN.
Morfine.
L
Onder d© zware vergiften is de morfine
zonder twijfel wel één der belangrijkste en
meest bekende en mag ik daarom wellicht
ditmaal een oogenblik uw aandacht hier
voor vragen.
De morfine is, «ooals U allen bekend zal
zijn, „het" pijnstillende middel bij uitne
mendheid en het wordt daarom door den
medicus in zulke gevallen gaarne toege
diend, al moeten w(j er aanstonds aan toe
voegen, dat om verschillende redenen de
grootste spaarzaamheid dient te worden
betracht.
glas op het kleed.
Meneer Praline keek zijn gaat aan
Met schrik. Eu Lucelte had bijna een
gilletje van ontzetting gestaakt.
„Dit nu" dacht meneer Oxtaii
„out ia nu een van die fijngevoelige
attenties, welke een vriendschap tot in
lengte van jaren heiligen en beveeti-
I g«o-"
1 „Die Amerikanen," dacht meneer
Praline, „zijn deksels slecht opgevoed.
'It'll dj'r ooit in Frankrijk één jong-
mensch, die geen dorst meer had, zoo
z'n glas leeg schenken op den grond
Mineer Oxtaii kwarh na eenige dagen
zijn digestie-visite maken bij de familie
Praline. Hij was zoo beminnelijk en
zoo in den vorm, en maakte het jonge
meihjt zoo kieach 't bof, dat hem eeni
ge dagen later een uitnoodiging voor
een diner bij de Praline's gewerd.
Aan het dessert sobonk hij zich ach
ter elkaar drie glazen in....
Het kleed was pas den volgenden
morgen droog.
EU uur. Meneer Oxtaii gaat heen.
Thans lijkt het hem, na de oprechte
bewijzen van aanhankelijkheid door
hem, aan de familie bij herhaling ge
leverd ten hoogste waarschijnlijk,
dat men hem als schoonzoon aanvaar
den zal.
Hij verzocht zijn vader, den volgen
den dag om de hand van mejuffrouw
l.urette Praline te gaan vragen.
Meneer Praline ontvangt papa Oxtaü
alle» hartelijkst. Maar het spijt hem
buitengewoon te moeten antwoorden,
dat werkelijk dat huwelijk hem onmo
gelijk lijkl
„Uw zoon is 'n alleraairdigste joe
gen." zegt hij, „dien ik «éér graag lij
den mag maar werkelijk, hij heeft
'n al te rare gewoonte over zich. Hij
kan niet ergens eten, o! hij smijt een
pam glazen wijn over den grond/'
Mijnheer Praline kwam uit het stati
on. van Ba.biron. Meneer Praline liet
zich daarop rijden naar Hotel Bosoh-
sacht Elk jaar gebruikte meneer de
drie weekjes vacantie aan het ministe
rie. om een meetje te halen in de bui
tenlucht. Een mensch moet zich toch
ook eens vermoeien I
Verleden zomer was-ie in V in oennes
geweest l Ondernemend van aard was-
die En de beproevingen van een reis
schrikten hem niet af. Hij had er dus
niet tegen opgezien, om dit jaar een
uur te sporen naar Barbizon.
De eigenares van 't hotel, Madame
Napsal, ontving 'm met de woorden
„Om u te dienen... en de peiision-
plij-? is 6 francs per dag, Kaïmer en drie
maaltijden....M
Dat was 'n verrassing f
Den volgenden dag om kwart voor
twaalf berichtte Madame Napeal meneer
Praline, dat er voor 'm gedekt was, iir
den tuin. Er was een prieeltje voor
hem alleen gereserveerd. Hij zou er
best zitten.
Meneer Praline zat er ook best. En
<iee] knus. Bij zijn bord) stond een
boordevolle karaf wijnEen kan 1 Dat
kon toch niet voor één maaltijd zijn,
wanl de pensionprijs was zoo beschei
den f 't Kon misschien een vergissing
wezen. Maar misschien ookgeen.
Hij achtte 't wenschelijk om er 'in elk
geval maar niet naar te informeeren.
Je kon niet wetenmisschien de ge
woonte van 't huisOm hem heen
kwamen in de „buur-prieeltjes" de an
dere logé's zitten, 't Dichtst bij ben»
nam een blond jongmensch plaats, me
neer 0. W. Oxtaii, een alleraardigste
Amerikaan, die in Frankrijk fortuin ge
nie akt had.
liet eten smaakte meneer Praline uit
stekend. Maar hij had zich van z'n pril
le jeugd af, 'n stipte matigheid aange
wend, en hij was niet in staat zoovéél
vloeibaars te verzwelgen, als hij wel
gewenscht had I De maaitijd was bijna
afgeloopen. En hij zat nog steeds aan
te kijken tegen de helft van zijn kan I
Hij bedacht, dat als hij vandaag maar
een halve flesch naar binnen werkte,
nij morgen misschien op rantsoen gezet
zou worden. En 't zou ook niet.... gra
cieus zijn, om zooveel goeie Bordeaux
te laten staan, 't Zou er zoo naar uit
zien, alsof hij niet wist wat 'n best
wijntje was.
n Onbeleefdheid begaan? Dat kon
meneer Praline niet van zich verkrij
gen. Hij keek voorzichtig, of niemand
hem zag, schonk zijn glas twee keer
goed vol I en goot het stiekum leeg op
het gras.
„Wat zie ik daar," dacht meneer
Oxtaii bij zichzelf, wien de „manoeu
vre" van zijn buurman niet was ont
gaan. „Die meneer Praline vond zeker
n vlieg onder in zijn glas. Dat komt
meer voor, dan je zoo in de wandeling
wel denkt.""
Des avonds ontwaarde meneer Pra
line andermaal op zijn tafeltje een boor
devolle karaf wijl. Dat deê 'm plezier!
Blijkbaar had-ie in 't hotel al den
nrara van een stevigen drinkebroer.
Je moet je roem handhaven. Aan 't
eind van den maaltijd! Keek meneer
•Praline voorzichtig, of niemand hein
zag, schonk zijn glas twee keer goed
vol, en goot het stiekum leeg op het
gras
„Tjé, alweerdacht meneer Oxtaii,
die arme meneer Praline, die treft het
niet 1"
Des heeren Oxtails verbazing nam
des anderen en den daarop volgen
den dag echter danig toe toen hij
zag, dat de nieuwe gast bij eiken disoh
zijn vreemde handeling herhaalde.
Meneer Oxtail was een pienter heer
schap. Hij zag in, dat z'n eerste ge
volgtrekking onjuist moest zijn. Maar
hij was te veel heer en te welojpgevoed
om meneer Praline naar de beweegre
denen te vragen, die hem aldus noop
ten de bloempjes en planten binnen
zijn bereik te begieten met Bordeaux
van 1903. Een wijle scheen 't hem, dat
meneer Praline zich mogelijk met land
bouwkundige proeven onledig hield.
Maar ook dit denkbeeld bleek hem on
juist. Hij constateerde persoonlijk, eeni
ge dagen later, dat het gras, rond des
heeren Praline's prieeltje, zeker niet
dichter of weliger wies dan rond het
zijne.
Pas drie heele dagen later slaagde
des heeren Oxtails helder en scherpzin
nig brein er in, het raadsel op te los-
«scn. Hij was tamelijk wel op de hoogte
van Frankrijk en de Fransche zeden.
Was hij niet twee maanden lang - in
New York bevriend geweest met een
Di.it&ch juffertje, dat drie weken in
Frankrijk vertoefd had, als Engelache
gouvernante bij een Russische familie
in Cannes
Maar z'n vriendinnetje had hem toch
niet van deze gewoonte verteld.
hoorde meneer Praline misschien tot
een godsdienstige secte, tot 'n geheim
politiek verbond? Ongetwijfeld waren
die twee glazen rooden wijn op 't gras
na eiken maaltijd een offer aan de
godheid, die hij 't meest vereerde „die
man is stellig vrij-metselaar"dacbt-ie.
Zelfs de oude Grieken, die toch geen
vri.-metselaar waren, beginnen wel al-
Icriei uitspattingen, ter eere van hun
goden. Nee 't kon niet anders, dat ge
baar van meneer Praline was een ritu
eels geste.