ad. JDA I E NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN bergambacht, berkenwoude,^bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle, nieu WERKERK 'OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, en». 64»Jaargang Zaterdag 2 Augustus 1924 No. 15607 Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen EERSTE BLAD. ROMANTIEK. Drang tot zelfbehoud. -r INGEZONDEN MEDEDEEL1NGSN. L I zeer er D.DIX- 4 1945 30 ,n.ienie apin i aacnn nij. Hij liet haar praten en ontlokte haar, (Wordt vervolgd). iche Handel en De bedrijven der oe Gouda; Kun- ia; De lichame- ■naamste monu- el uit vroegeren lit en den tekst t de beroemde -.’ivTSil nog we- i bureaux zijn dagelijk» geopend van 96 uur. Administratie Tel. Int. 82; ie Tel. 545. Dit nummer bestaat uit twee bladen. J. DE MOL EN ZOON Turfmarkt 75 - Til. 41B - Boudi Hui»- h Dameskleeding ■sar maat. 394& ren slecht gaat. Alles werkt al vele jaren tegen, zelfe het weer. Ook in dat opzicht mocht de malaise wel eens keeren. HAGENAAR. üteitfk nog Het is al- badbedryf. Zoek naar een ding tot je het gevonden hebt, en je zult je werk niet verliezen. FEUiLLETOW. Naar het Duitsch van OLGA WOHLBRUCK. Vertaald door mevr J. P. WESSELINK—-Van Rossum. Overneming verboden krachtens art. 15, 2e lid der Auteurswet. ook: 4 de gedj wordinJ duidelyl neer men haar zuiver voorstelt’’. Immers deze preciseering laat ons de werkelijke, niet de gevreesde beteekenis zien en geeft zoo ons leed natuurlijke afmetingen. Het is de operatie die we noodig hebben. En wie haar het moedigst tegemoet treedt, zal zich zelf voor veel onnoodig lijden kun nen bewaren. er geen enkele Naar we nu al maar 83 - Kleine apin I” dacht hij. Het leed, dat we in omvang nog kennen, maar waarvan onze angst en hevigheid pleegt te vergrooten, ons gewoonlijk het ergst lijden, man, die in angst voor dé. werkelijkheid nalaat z(jn zorgen p veelal opgeh juiste cijfer zich een. moeddtfkneden maakt. Terecht schreef Von Feuchtersleben dan ten bevrijdt zich van een kwellen- ichte, van een pijnlijke gewaar- 1 het best, wanneer men haar in ie bewoordingen neerschrijft, wan- BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. DCCXXIII. De strijd tusschen de tram en de auto bus wordt steeds heviger omdat de laatste steeds meer terrein wint. Het aantal lij nen breidt zich nog gestadig uit en steeds greater wordt het getal dat op deze lijnen dienst doet. De statistiek over de maand Mei die pas eind Juli verschijnt dank 60UDSUHE COURANT. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda an omstreken (behooreade tot den bezorgkring)i 1—5 regel» ƒ1.80, elke regel meer f 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring i 15 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prjj*. INGEZONDEN MEDEDEE LINGEN: 1-4 regel* ƒ2.05, elke regel meer ƒ0.50. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentitn en ingezonden mededeelingen btf contract tot «eer gereduceer- den prjj a Groote letter* en randen worden berekend naar plaatsruimte. Ad vertentiën kunnen worden ingezonden door tusechenkomat van «oliede Boekhan delaren, Advertentiebureau! en onze Agenten en moeten daag* vóór de plaatsing het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn. 4-- ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.80. Abonnementen worden dagelijk» aangenomen aan on* Bureau: MARKT 31, GOUDA, by onze agenten en looperden boekhandel en de postkantoren. Onze J i_x nn. Red*cti< Zij hield zich dapper. Zij vergat al leen dat zij den hoed van de nicht nog altijd op had. Geen wonder, die was zoo licht. Buiten gekomen zette hij haar in een auto. „En u?” „Mijn trein vertrekt over een half uur Ik moet de papieren loch halen cpdal uw broer kan trouwen. Hij zeide het op gedwongea schert senden toon, trok daarop heilig zijn hand terug waarover zij zich ooog „Juffrouw ’Czaslo, ik moet u verzoe ken ..Ja, zoo was hei, zij was geen klein meisje. Zij was juffrouw Czasio. Zij l.ad gespeculeerd met een vorst. En daarom had de vorst haar een gouden beurs geschonken. Had haar betaald. Die had zij niet mogen aannemen. Ja, maar nu was het geneiird. Zij kon die weer niet uit de Uitwijding van haar japon te voorschijn pralen.... hier mid den op straat. Zij was dronken geweekt Indien hij, terug kwam zou zij het beursje weer terug geven. Dat sprak vanzelf. Maar nu was zij moe. Het wa<? zeker negen uur. Thuis kon zij weer het oude sprookje opdischen van over- volle electrische trams. „Hoe laat is het, hoogheid T’ Haar stem had een schroomvalligen, bevenden klank. „Half elf. Ik hoop, dat u goed thuis komt.” Hij wierp den chauffeur een geldstuk trophe, die te voorkomen zou geweest zijn, reeds onafwendbaar is en de angst, het wegvluchten voor de pyn al een noodlot- tdger Ijjden onvermijdelijk heeft gemaakt. Want dit alles wat van het verzet tegen dén angst voor en de noodzakelijkheid van pijn gezegd is, geldt niet enkel licha melijke pijn, maar ook het lijden, de zorg en het leed, die aan alle leven onvermijde lijk verbonden zijn. Ook daartegen verzet ten we ons, ook dat trachten we te ont gaan vaak door de vlucht, maar ook dat is menigmaal noodzakelijk om een erger lijden te voorkomen of ons leven te behou den. Maar we weten wel, dat het onafwend baar is en komen zal. En onze verbeelding herschept het al den tijd, dat het dreigen blijft, in greater afmetingen. Zoo lijden we onder die bedreiging meer nog en dub bel. Hoe dikwijls zien we niet op tegen een beslissing, die ons pijn zal doen, tegen een noodzakelijk geworden scheiding en Jijden vooruit enger al dan we het wellicht 'zouden doen, zoo we doortastten. Hoe vaak kwellen niet zongen, die we uit angst ons niet duidelijk voor oogen durven stéllen en die juist daarom langzamerhand spook achtige vormen en afmetingen aarmemon. niet aard doet En een inanciëeJie moeilijkheden uit rich rdcies voor te stellen, zal zich /ht voelen, wanneer hij in ztfn balans voor zich ziet en ireciese voorstelling van zijn De afkeer van, de vrees voor pyn is niet alleen algemeen menschel ijk, maar open baart zich in al wat leeft. Zij is feitelyk niet anders dan een uiting van den drang naar zelfbehoud, immens een verzet tegen aJ wat het leven schaadt of schijnt te scha den. Want in werkelijkheid schaadt natuur lijk niet alle pijn. Dieren weten dat niet. En een dier, dat men pijn moet doen om het te helpen, te genezen, verzet zich daartegen hardnekkig. Een mensch doet dat in eerste opwelling ook. Juist omdat het verzet een verdedigingsmiddel is tegen al wat het le ven bedreigt en dus een natuurlijke, ons in geschapen eigenschap dat verzet spontaan wakker roept, reageeren we onmaddeHijk op pijn voor we ons er feitelijk van bewust zijn geworden en voor we ze nog ten voile voe den zelfs. Alleen doordat we ons bewust ma ken, dat het doorstaan van pijn noodzake lijk is, kunnen we den tandarts of den dok ter rustig zijn gang laten gaan en de pijn doorstaan. Maar de een kan dat gemak kelijker dan de ander. Dat is niet, omdat hij minder pijn voelt, maar omdat hij zich duidelijker bewust kan maken, dat die pijn voor zijn welzijn noodig is en omdat hij zich sterker beheerschen kan. Wie dat kan, wie begrjjpt, dat de pijn noodzakdyk is voor het behoud van zijn gezondheid, van zjjn leven soms en beseft, dat het doorstaan van die pijn verkieslijk is boven een erger langduriger lijden, wanneer die pijn niet doorleden wordt of boven het ver lies van het leven zelven, die zal gemak- kelyker de pijn tegemoet gaan, zoodra dat noodig blijkt. Er zijn menschen, die uit vrees voor pijn en ly'den een noodzakelijke operatie uitstellen of zelfs weigeren te ondergaan, hoewel ze weten, dat het hun het leven moet kosten of een hevig en blij vend lijden voorbereidt. Het is oen bewijs Hat de angst voor pijn en lijden hen zoo danig overheerscht, het natuurlijk verzet daartegen in hen zoo sterk is, dat deze het gezond verstand als ’t ware het zwijgen opleggen en het besef der noodzakelijkheid beletten tot hun bewustaijn door te drin gen. Zoo heel veel komt dit ten opzichte van lichamelijke pijn wellicht niet voor. Meestal dwingt verstandige redeneering wel dit noodlottig verzet ten slotte op te geven. Maar dikwijls heeft dat verzet door1 het uitstel, dat het bewerkte, al veel kwaad gedaan. En het kan gebeuren, dat dat kwaad al onherstelbaar geworden is. Maar ten opzichte van niet-lichamelijke pijn blijft het vaak heerschen totdat de catas- door slechts nu en dan een niet opval lende vraag te doen alles wat hij wilde weten. Wist na enkele uren alles van het leven der Czaslo’s vanaf de Ka0> 'bachstrasee tot op heden. Bij het vierde glas wijn werd Marika tragisch. Zij werd steeds tragisch als zij over Arpad sprak. Misschien werd de geheele familie het. Het was im mers de tragedie der familie Caaslo. Slurpte al hun kracht op. Maakte hen allen tot slaaf van zijn wil, van zijn stemming. Zeer stellig een heersöheira- netuurjndien het lot hem' maar ver mogen inplaats van talent in de wieg had gelegd. Inwendig was Warjagin reeds beslo ten om in de bres te springen voor dit „onzinnige huwelijk”. Hij zag in dat toe en nam beleefd zijn hoed af. Zij zag zijn groet niet meer. Haar trekken hadden een gespannen uitdrukking en haar gelaat was bleek. Warjagin stapte in de auto van het hotel en liet zich naar het station bren gen. Hij reisde dag en nacht aan een stuk door Eerst naar Montreux. Vandaar naar Lausanne. Hij overnachtte te Vu- chy, en reisde den volgenden morgen naar Genève. Het achtergelaten adres luidde Interlaken. In Interlaken heeste hel Rigi-Kulm. Maar daar was me vrouw Markoff maar twee dagen geble ven. Men stuurde hem naar Luzern Pa- hce-Hotel. Het speet den portier het te moeten zeggen, maar mevrouw Mar koff was reeds twee weken geleden naar Vevey vertrokken. Toen besloot hij zijn kamerdienaar mevrouw Markoff te doen opsporen. Zijn secretaris Pjötr Gorodin zou weer eens geglimlacht hebben over vorst M arjagin. Jack was praktischer dan zijn beer. Hij ging in de telefooncel zitten om zoodoende telefonisch op de hoogte te komen van de reisroute van mevr. Markoff. Na een kwartier trommelde hem de portier er uit. Mevrouw Markoff had, zooals hij zoo- even vernam, haar intrek weer te Lu zern genomen. Maar uit onbekende re denen in een klein hotel, aan de ande re zijde van de brug in het Hotel des Alpes. hutten gereed die voor tien en een half male werden verkocht. In de oorlogsjaren zijn enkele ervan van eigenaar veranderd en de hoogste som die toen voor één daar van is betaald was 19% mille. Thans staan reeds geruimen tijd twee Van deze huizen tte koop. Men vraagt voor 14% mille, waarvoor liefhebber kwam opdagen, vernamen is één van deze eigenaars bereid het huis voor 12% te laten, zelfs daarvoor vond hij nog geen liefheb ber. Dit wijst er wel op dat er verschot is in dit type van huizen en dat in het al gemeen de prijzen aan het dalen zijn. Over het algemeen is er bij den midden stand een zeer sterk verlangen ontstaan naar het bezit van een eigen huis en als de Staat in plaats van de dwaze voor schotten diX hij een tijdlang heeft gege ven waaBan dikwijls zeer gegoeden hebben geprofiteerd op gemakkelijker condities hypotheken had verleend, waren wy misschien verder geweest. Maar op dit oogenblik is er geen reden tot klagen al bevalt het meest gebouwde type ons dan niet gelijk wij verleden week nog eens hebben uitéén gezet. Langzaam vermindert het tekort omdat er voortdurend toene ming van de bevolking plaats heeft en dus slechts een deel van den aanbouw voor inhalen van den achterstand helpt, maar het eind van het tekort is óf reeds bereikt óf in het zicht. Even moeten wy een kijkje nemen aan het strand. Dat behoort zoo in deze zo merdagen, al lijkt het wel de zomer al op zyn eind loopt terwijl wa Aritelyk nog op het begin zitten te wach^nk Het is al lesbehalve florissant in| badbedrijf. Het aantal baden is nu Onaanzienlijk maar het zijn meerendeels i die het contingent leveren. del D.DJD.f te genezen, die U n last maakt. Die ken dat branden» verdwijnen. Vele einde raad waren, 'baufe/tindal I SO (proefflacoa Os hsrdssklng vas d« mobilisatie 1814. Aan don oprpep van het nationaal comité tot herdenking van de mobilisa tie 1914, gericht tot de oud-gemobili- seerden van land- en zeemacht, naar de residentie te komen om de plechtige herdenking van de mobilisatie mede te vieren, hebben velen gevolg gegeven. Eet was aan alle stations veel drukker aan op gewone dagen. Iedere trein voerde opnieuw groepen oud-gemobili- seerden aan, van wie de meeste^ da delijk kenbaar waren door het lint in nationale kleuren om den arm. Ande- ien waren met oranje getooid. Vele oud-militairen waren door hun echtge- uooten vergezeld. De verschillende groe pen, die o>p het perron verwelkomd v. erden door comité-ieden, diroegen doe ken mee, vermeldende den naam van de plaats, van waar zij kwamen. Ook van het H. S.*tati(A wandelden velen in groepen naar de Maliebaan voorts gingen er velen per extra-tram. Inmiddels waretf op het Malieveld reeds tal van oud-gemobiliseerden uit Den Haag en omstreken, officieren en andere militairen en vele belangstellen den aanwezig om dv komst van de groe pen oud-geanobitoseerden Uit andere doelen des lands ai te wachten. Er wa ren drie spreekgestoelten opgesteld met het nationaal doek bekleed in het (fiiidde^ van het veld was ruimte vrijge laten voor de Kon. Mil. Kapel, diq on der leiding van den ondertikapelmeester Bandel, om half elf met het spelen van nationale liederen er de stemming in bracht. Op het terrein waren vetrschillende opper- en hoofdofficieren, korpscom- mandanten en inspecteurs van de ver schillende wapens aanwezig. Toen verschillend^ groepen oud-ge- mobiliseerden van het station waren aangekomen, beklom generaal van Ter- \visga één dep spreekgestoelten en heette namens het nationaal comité al len welkom. Op voorstel van generaal van Ter- wisga werd vervolgens 'besloten, het volgende telegram aan de Koningin te zenden „Aan Hare Majesteit de Koningin, Oud-gemobiliseerden, uit alle streken zij de traagheid der bureaucratie wijst uit dat de tram 210 duizend passagiers minder heeft vervoerd, dat is ongeveer vyf procent van het aantal Vervoerden. Dit lykt nog niet zoo heel veel maar men moet bedenken dat de kosten van de tram eer gestegen zyn dan gedaagd, omdat zoowaar deze maatschappij iets meer schijnt te willen doen voor het publiek en dus gaat de twintig mille die mitkler is ontvangen onmiddellyk van de winst af. De beide in tercommunale buslijnen vervoerden nog een 45 duizend passagiers wat nog een verlies van zes i zeven mille beteekent. Ir het geheel zal het da tram dus in Mei wei een dertig mille hebpen gekost. In de maand Juni zyM de Wsseo weer toegenomen, in de maand Juli derom en dus zal de statistiek wel leeren dat de opbrengst van df tram gedurende de zomermaanden zeer aanzienlijk is ge daald. Zij die op de hoogte zijn van den toestand schatten voor 1924 de verminde ring der ontvangsten op zeven ton. Wy verheugen ons in deze harde les voor de tram en wanneer die tengevolge mocht hebben dat mén by de leiding daarvan eindelijk eens tot een beter inzicht komt, zal de les zeer nuttig zijn. De electrische tram met zyn leelyken nasleep van dui zend palen, zijn net van draden, zyn haJte- palen, zijn rails is miseehien al op weg om door iets beters gevolgd te worden. De instandhouding ervan is alleen te rek ken als aan de grootere veiligheid die zij ongetwijfeld beait gepaard worden een grootere snelheid van Vervoer en een grootere aanpassing aan de gewijzigde toestanden. De nieuwer^- wijken worden veel te laat en veel te slecht bedeeld met de verbindingen. In plaats dat de maat schappij in dit opzicht meehelpt aan de vestiging van die wijken door reeds aan-1 stonds een goede verbinding te brengen, tracht zij tot het laatste te wachten met de uitbreiding. Voorshands verheugen wy ons dus zeer over de gerechte straf die aan de Haag- sche tram wordt toegediend. Moge zy suc ces hebben, tot heil van het Haagsche pu bliek dat sinds jaar en dag voor de tram corveable A merci is geweest, De bevolking van de residentie neemt weer zeer aanzienlijk toe. In de maand Mei. d.i. wel de maand die het grootst-* aantal ge vestigden pleegt te brengen was het aantal van hen die zich hier hun woon plaats zochten zes honderd grooter dan het cyfer van hen die vertrokken. Met het surplus der geboorten boven dat der sterf te steeg het aantal zielen met duizend. Gelukkig wondt er enorm veel gebouwd zoodat van woningnood geen sprake be hoeft te zyn. Trouwens de pryzen die voor de huizen wonden gevraagd zijn al veel lager. We zouden daarvan aardige staaltjes kunnen geven, waarvan we één niet achterwege willen laten. In Mei 11914, dus vóór den oorlog kwam ergens in den Haag een rij kleine heeren- tijd niet ten nutte gemaakt. Misschien was het verkeerd geweest te bedelsn. Zij had hem verliefd moeten maken, zoodat hij niets zou kunnen afslaan. Haar oogen fonkelden en schitterden hem tegen. „Nu reeds En morgen is het als een droom, alsof het nooit was geweest.” Zij dronk langzaam eft keek hem diep in de oogen. Het was haar vrouwelijk instict, dat haar tot haar laatste wapen, Laar vrouwelijkheid deed grijpen. Hij dacht, arm, klein dier Hij haakte een gouden geldbeursje los van de ketting, die dwars over zijn vest hing. „Opdat u morgen een tastbaar bewijs hebt, dat de droom werkelijkheid is/’ /Zij ving de beurs op en hield die vleiend tegen haar warme, roode lippen Zij zeide „Och kon ik u toch ook iets meege ven, opdat u zoudt denken, aan hetgeen ik u heb gevraagd I” Hij had zijn portefeuille open gesla gen, zijn vingers voelden het heiligen plaatje tusschen de muntbiljetten. Een vluchtig lachje verhelderde zijn koud gelaat. i „Ook zoo zal ik het niet vergeten.” Marika liet het beursje in de uitsnij ding van haar japon glijden. ,.Nu... kindje... gaat het?” De vele vurige dranken. Hij zou het pijnlijk hebben gevonden' indien zij had gewankeld. Maar zijn arm mocht hij haar niet geven. er voor Dagnuar geen andere uitweg bestond. Mettertijd zou mevrouw Mar koff zich ook wel met de gedachte ver zoenen. En als Arpad Czaslo zijn hand behielddan kon men aannemen, dat hij vooruit kwam. Hij.... wat ging^em Arpad aan Was het mogelijk dat Dag- mar gelukkig werd. Het kleine donke re meisje tegenover hem had gelijk Conflicten vermijden, dat alleen was leeds mogelijkheden op geluk scheppen Hij bestelde koffie en likeur. Marika proefde vol welbehagen van alles. Haar wangen gloeiden,-haar oogen straalden. Een zigeunerschoonheid dat was ze ker. Maar toch een schoonheid. Heden nog van levenshonger vervuld, morgen reeds onverzadiglijk overmorgen de prooi van het leven. De naaste bloed verwant van Dagmar een „Heeft u nooit over ’t tooneel ge dacht „Ja zeker. Maar moeder staal het niet toe.” Hij had het niet behoeven te vragen, had het zich kunnen voorstellen. De burgerlijkheid van deze moeder wist n’ets van het reddend stoom uitlaten. Over haar zoons had zij geen macht gehad, haar dochter stuurde zij zonder erbarmen in de zekeren haven van een huwelijk. Wat daarna kwam Hij keek op zijn horloge. Het was tijd. Betalen Marika schrikte. Zij had zeker te veel over zich zelf gesproken- Had zich den maanzienlijk het zijn meerendeels de Hagenaars Op den duur zal het baden wel uitsluitend mixte wor den .Thans is het zóó dat slechts een zesde deel van de dames en slechts een heel klein percentage van de heereu er de voorkeur aan geeft aMeen te baden. Ver reweg het grootste deel gaat in het ge mengde bad. Wat zijn in dit opzicht de tyden veranderd en verbeterd. Van alle groote bezwaren die vroeger zyn geopperd is niets te vinden. Misschien is er zelfs een goede invloed van uitgegaan, gelijk trouwens op het vrije strand duidelijk valt aan te wijzen. Men heeft geleerd datgene gewoon te vinden wat vroeger als zeer on gewoon werd aangemerkt. Wil men weten wat dit beduidt dan dient men zelf aan het Strandleven deel te nemen en dan zal men spoedig ervaren dat van de voorstellingen die de buitenstaanders zich ervan maken niets terug te vindeh is. Dit is wonderlijk de algemeene opinie van hen die van het standpunt der kijkers zijn afgedaald en naar dat van de baders zijn overgegaan. Jammer is het alleen dat het weer dit jaar zoo bar-slecht is en dat daardoor het badseizoen zeer veel lijdt. Dit bedrijf heeft niets meer te verliezen omdat het al ja- t

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1924 | | pagina 1