NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN Ho. 15378 «Zaterdag 3 Januari 1825 «an »n Stoffen jn ches WERKERS OUDERKERKOUDEWATER, REE U WIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, en*. Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen tie EERSTE BLAD. BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT. MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEU tide dng >Haa idmiddel, zal die u het leven tot een »uk, branderigheid 1 door de turret- >.D.D. heeft baat n. die als ongeneea- zal ook U helpen, larlyke middel. D.D.D. 4 DE LIEVELING DER GODEN. fiOtBSIME COIBIW, en ordblaak Dit nummer bestaat uit twee bladen. 4» druk, 2.41 HAGENAAR Reeds vry spoedig iw, ,,VVC|- sch reide, (Wordt vervolgd). JOBAAR. ÓLitJtUQ nier glas. irij te Baam zijn ten Cate, Spe- THODEN, 1.— SEN LICHAME [JKE ZIEKTEN. 1815 10 waarvan «ren Re ik kon niet anders hij alle reden voor J. DE MOL EN ZOON Turturkt 71 W. 411 - ante Hum- ii OiiuUiiüii ■aar Maat. i nsH m ,qo ibm JOU ISTQQV flj .w v »t> nau Jaydto «WHn» otUaJd BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. DCCXLV. Wy zouden tekort schieten in aartsvader - ken plicht wanneer w(j dezen eersten brief in het nieuiwe jaar niet aanvangen met een hartelyken heüjrensch aan hopen dat het hun allen 'roei rre EN EN JN. ■•TINT IAALTIJO 7OM EEN 4N VOOR AS OUD» IEREN... PER DAN omtrek! haar hoofd, als van Het went'lend rad gaat dag en nacht, De vloed komt op, de eb keer weder; Wat gisteren stond, hg morgen neder; De schok treft dikwijls onverwacht Neem u in achtl alle lezers. Wy ;r goed zal gaan. Als het iedereen een beetje voor den wind gaat, zal het ook ons niet geheel en al aan voorspoed ontbreken. Niet waar? Een beet je egoïst z|jn w|j allemaal en wij hopen by iederen gelukwensch then wy dezer dagen uitspraken toch ook dat het ons zelf niét zal inankeeren aan wat geluk. Gelyk zul len wy alien zyn in onzen wensch dat de algemeene toestand waarin de wereld ver keert eens veel moge verbeteren, want wy weten maar al te goed dat dit in de eerste plaats voor ons aller geluk noodig is. Wanneer wy dan het afgeloopen jaar nog eens even de revue laten passeeren en speciaal onze aandacht op de residentie vestigen, dan is er geen bizondere reden voor onvoldaanheid, al xunnen wy even min in dithyrambische juichkreten verval- den. Het leven sukkelde voort en het is niet goed te zeggen of de toestand vóóruit dan wel achteruit ging. Het is misschien het juiste wanneer wy zeggen dat het zwe vende bleef. Den Haag is de stad der amb tenaren by uitstek en de salarisverlaging welke deze te lyden hebben gehad zal wel eenigen invloed doen gelden op de alge- meene koopkracht. Aangezien ook tal van particulieren schade leden aan hun inko men zal die vermindering zich terdege doen gevoelen. Voor den Haag is dat natuurlijk maatschappij zullen innemen. Voor hen is het gewenscht, dat zy bij het betreden van Gymnasium en H. B. S., waar toch al weer zooveel en zooveel nieuws te loeren valt, tenminste in een moderne taal reeds een stuk gevorderd zijn. Vandaar, dat er alle reden is om te juichen, als straks het Fransch in eere hersteld zal worden. Daar gelaten nog, dat de bewering, dat zonder Fransch, het Nedertandsch der lagere schooljeugd er op vooruit zou gaan, totaal onjuist is gebleken te zyn (hieromtrent zyn treffende gegevens gepubliceerd, die op het tegendeel wyzen!) mag men in het weer toelaten der moderne taal in de vjjfde en zesde klas van de lagere school ongetwijfeld zien, een breken met de theorie, dat de 95 recht hebben de 5 in kennis naar be neden te halen. Aan dit treurige staaltje van ongezond z.g.n. democratisch nivelleeren zal straks een einde komen. Hier past zeker ook een woord var. hulde aan het Kamer'id mejuffrouw Westerman, welke in dezen een onvermoeide strijdster is geweest en her- Laaldelyk in de volksvertegenwoordiging, daarin geste-ind door *n deel der burgerij, VH»r deze verbetering Van ons onderwijs geyverd heeft. Wie den lach van zijn gelaat verbant. verdrjjft den zonneschijn van zijn pad. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda «n omstreken (behoorande tot den benorgkri^): 1—5 regeU ƒ1.30, elke regel moer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 15 regels 1.55, elke regel moer 0.30. Advertentiën in hot Zaterdagnummer 20 L |jslag op den prfj». IJefdadigheida-advertetitifen do helft van den prij». INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1-4 regels ƒ2.05, elke moer ƒ0.50. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiën «n ingezonden mededeelingen hy contract tot Mor gereduceer de» prijs. Groots letter» en randen worden berekend naar plaataruimte. Advortantiën kunnen worden ingezonden door tuMchenkomet van ■oliede Boekhan delaren, Advortenttebureaux en onze Agenten en moeten daaga vóór de plaatsing aan hot Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te z(jn. 5 20 bklden.. ik zou willen aanbidden, wu leven voor een glimlach, zou sterven vuo< een kus Ik, die laf en zwak zou zijn en trotecher op die zwakte dan cp den, dubbelen. kroon van Karnt. Mr.ar de troon van Isia» is voor m.jn blik verborgen, Hij staat voor de ar men en lagen. De rijke priiwe» mag daar niet binoeiigaan.” Hugh zeide* niets, dadelijk daarop hoorden wij een voetstap, het geritsel vun rijde en juweelen, een laatsten zucht in de avondlucht en rij was lieengegaan achter rich latend een geur van exotische bloemen, van heer lijk rijpe vruchten, van weelderige, vrouwelijke bekoorlijkheid, die in dit vreemde land tot ons sprak van va derland en tehuis Gedurende de eerst volgende dagen sprak het veranderlij ke grillige meisje geen woord tot Hugh Zij scheen zijn tegenwoordigheid te ignoreer en. en al haar lieftalligheden werden met kwistige hand over den heiligen Pharaoh ui (gestort. Ik begon veel belang te stellen In mijn verhe ven patient en was zelfs begonnen te deelen in zijn geestelijke moeilijkhe den Hij haatte Hugh, den persoon, aan wien ik op aarde het meest hecht was, maar dan toegeven dat rijn haat had. iets onoeschi-ijvelijk liefelijk» de lucht vervulde en ik werd door de roaen en de lelies gedragen naar een prieel van bloemen, die heerlijker geurden dan iets anders op aarde. tin daar, in de diepe schaduwen, slechts begluurd door kleine oogjes van vogels, xdaur woonde de majesteit van Isis zelf en plotseling hield ik, in de nabijheid der godin op, Neil-akrit te rijn, vergat ik ullo luister en schittering, herinnerde ik mij alleen, dat ik jong en schoon was, mi toen de armen, die mij gedra gen hadden, mij neerlegden dp riet hefelijk geurend tapijt knielde de eige naar van die armen met mij neer en aanbaden wij de heilige plaats van Isis Zij zweeg, gedurende enkele oogen- blikken heerschte er diepe stilte in de duisternis alleen hek gekabbel van het water thgen de marmeren treden, klonk met gelijke tusschenruimten als een zwak geprevel van omlaag. ..Verwondert het u. dat ik sinds dat oogenblik steeds verlangd heb, die plek terug te rien. dat ik Sen-tur ge beden heb mij daarheen te leiden, want ik geloof, dat hij weet wat ik dm aachten dool verzocht heb mij te brengen door die donkere vallei, op dat ik Isis nog eens mocht aanschou wen en aan haar voeten aanbidden... me* niemand anders.... die een deel zou rijn neen I geheel mijn leven, d’e zou liefhebben en toch niet aan- Een varbeterlng In ons Lager Onderwijs. Het is zonneklaar, zoo schryft Mr. E. van Kaalte in het Algem. Weekbl. van den Mid denstand, dat een op handen zynde verbe tering in ons Lager Onderwys, met name het weer toelaten van het Fransch in de vyfide en zesde klas der lagere school zoo wel een algemeen cultureel belang voor heed ons volk raakt, als ook nog in het bijzonder een middenstandsbelang. De geestelyke leiders van Nederland die nen een zoo voortreffelijk mogelijke oplei ding te genieten: ruime kennis van de mo derne talen is voor hen onontbeerlijk. En de Nederlandsche middenstanders, die in staat wilden wezen zoowel in eigen kring als in den concurrentiestrijd met het bui tenland in de voorste gelederen post te vat ten en daar stand te houden, zullen slechts rijk profyt kunnen trekken uit de kennis van Fransch, Engelsch en Duitsch. Welnu, jammer genoeg heeft men eenige jaren geleden onze wet op het Lager On derwijs cusdanig gewijzigd, dat ons onder wijs er in steê van op vooruit te gaan, lee- lyk op achteruitging. Onder de leuze van een „eenheidsschool”, van een school, waar de 5 die later ook nog middelbaar en hooger onderwys zouden genieten in kennis teruggehouden zouden worden terwille van de andere 50 7c die niet zooveel hoeven te weten, aangezien hun onderwys met de lagere school eindigt, werd het Fransch in den ban gedaan. De 95 7< hadden het Fransch niet noodig en duskon het 1 verdwijnen. De heeren, die aldus weer eens de fout begingen de democratie te willen dienen door te nivelleeren, door als basis voor allen het lagere (in kennis) te nemen, hadden een trouwen bondgenoot in den Minister van Onderwys. Hy toch was met 't vooistel tot schrapping van ’t Fransch als leervak voor den dag gekomen, welis waar niet om politieke gronden, naar zijn uiteenzetting luidde, doch omdat hij meen de, dat de kennis van het Nederlandsch grooter zou worden als men den kinderen nog wat meer tyd daarvoor gaf en dat men hen pas met Fransch moest laten begin nen. als ze eerst behoorlijk Nederlandsch kenden. Aldus de theorie. Reeds vry spoedig bleek, hoezeer deze verandering in het leer programma velen ouders een doorn in het oog was en hoe weinig gunstige vruchten ze ook opleverde. Pogingen om 't ergste te die van Hugh, welke op haar gericht waren, trachtte te ontmoeten. Ik kon zijn slan.ie gesta.te rien, kaarsrecht, de armen over de borst gekruist, en ik wraschte hem vér weg te voeren van dit zonderlinge, zinnelijke meisje, van wie elke beweging een gedicht was en elk woord een bedwelmende bekoring. „Ik wist, dat de vallei des doods aan mijn voelen lag,” hernam rij op denzelfden droomerigen, zangerigen toon, è.eepend en laag. „Ik wist, dat alles rondom mij verlatenheid, leed en verwoesting was, maar ik aag het niet, want mijn oogen zagen het gincteche verschiet en wat ik daar zag, ver weg was zoo schitterend en schoon, dat sinds dien mijn herinnering steeds bij dat visioen heeft verwijld en mijn voe ten verlangden daar heen te gaan „Wat zaagt gij?” „Ik zag een prieel van ineen gestren gelde bloemen, die neerhingen in de stralen der zon. die ik nooit zoo schit terend en warm iiad gezien en tus- schen de rozen en de leliën, de lau rier en de mimosa, tjilpten vogels. De spookachtige hand leidde mij steeds verder en eensklaps stond ik tussdien de bloemen en zag ik, dat elke vogel een nest had en ieder naast zidi een maat, en tusseben de ineen gestrengel de fuchsia’s en acaciaboomen, liepen mannen en vrouwen, twee aan twee. Hun hoofden -’icht bij elkaar, ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal 3.15, met Zondagsblad 3.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, hy onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Tel. Int. 82; Redactie Tel. 545. wien hetzelfde lot wacht als Looedumen, is men bezig zich te verzetten tegen de operatie. Natuurlijk beteekent dat alleen \uitatel vap executie, w*»t op den duur zal hst niet amjera kunnen dan dat groot-den Ha\g ook deze dorpen in zich opnee«nt. Reed» veel te lang protiteeren zy van de voordeeien die de nabuurschap van d« groote stad hun geeft. Het zal echter nog wel eenige moeite kosten om hen hiertoe te bewegen, want het tweeslachtig bestaan U velen ten voordeel. By de wisseling des jaars maken wy gaarne een prognose voor het komenUu jaar. Er valt ecirter weinig of niets te vóór spellen. De iactoren die het wel en wee van onze residentie beheerschen, liggen voor liet overgroote deel buiten haar terri torium en buiten haar macht. Van het al lergrootste gewicht is de bloei tier nyver- lieid en der scheepvaart voor onze stad, die daaraan haar indirect voordeel heeft. Wan neer het jaar '24 blijkt gunstig te zyn uit- gevaHeu en de stroom dividende en tan tièmes .flink vloeit kan het voor den Haag in '25 een goed jaar geven. We dienen dat nog af te wachten en zekerheid daarom- tient ui er nog niet. Het is ten slotte een betrekkelyk klem aantal personen wier in komen voor den Haag in de eerste plaats van beteekems is. Zy brengen niet alleen lechtetreeks een flink deel in de belastin gen op maar zy maken door het ruimer uil- geven van geki den algemeenen gang van zaken beter. Den Haag is immers de weel- destad en van de weelde moet iedereen het voor een goed deel hebben, direct of indi rect Al hebben wjj hier geen nijverheid, geen industrie en geen scheepvaart, het lot van den Haag is daarmede ten nauwtte ver bonden. By onze gelukwenschen voor het jaar 1925 zij een ruime plaats gegeven aan den bloei van ons land met precies hetzelf de tikje egoïsme, waarvan wij in den aan vang spraken. Voor de rechtstreeksche belangen van den Haag hopen wy alleen op een aanzien lijke belastingverlaging omdat deze vóór alles noodig is om de draagkracht te ver- hoogen, die door allerlei ometandiglieden noodeloos is verzwakt. FEUILLETOn. (Nadrok verboden). Uit het Engetech van BARONES ORCZY. Bewerkt door J P. WESSELINK—VAN ROSSUM. 61 Ik stond van mijn legerstede op en hep naar buiten in de eenzame lanen van het park, zelfs Sen-tur ging niet niast mij. Ik gevoelde mij onbeschrij felijk eenaaami en verleen en de duisternis drukte mij als een doods kleed. Eensklaps voelde ik, dat iemand iels mijn hand grepp, terwijl een stem fluisterde ..KomI” Ik volgde en de onzichtbare hand leidde mij over de kanalen en steden van Kamt, over de heuvels ginds, die de grenzen vormen van de bewoonde wereld, over de val- *oi des doods, waar ik in de duister ts, den kreet der roofvogels en het geheim der stervende rieten hoorde.” Zij stond daar, een vreemde, •lanke, onbfeechrijfelijk bevallige ge daante vaag afgeteekend tegen de duis- ■Wms, Hcfit voorovergebogen, alsof “*ai oogen door de duisternis heen een leelyk ding omdat dit ia te beschouwen als een algemeene verlaging van het peil. Wat <ie gemeente zelf betreft, is er (w# eenige reden voor tevredenheid ten aanzien van den financieelen toestand. Er is een overschot van inkomaten en dus zyn |wü een heel eind verder dan b(jv. Rotterdam dat voor een leelyk tekort zit. Het ia alleen jammer dat het belleer hier nog niet veel zuiniger geschiedt, dan ware het mogelijk geweest d« belastingen een flink stuk to verlagen in plaats van de luttele gul<)éns\ waarmede wy nu tevreden moeten zyn Een belangrijk feit van bizondepe betee- kenis voor den Haag valt er uit het afge- Loopen jaar niet te memo ree ren. Dat Wil lem II een ander standbeeld heeft gekre gen is zelfs niet gewichtig genoeg. Iets nieuwe is er niet te melden; alles sjokt voort en bleef by het oude. De in den Hapg zoozeer verafgode Kunst had een zwaar bestaan, maar voor het ééne gezelschap xan tooneeliaten dat den zwaren ttryd moest, opgeven, Icwam aanstonds een ander in de plaats. Naar het lykt weet dat het wel bol te werken. Het aantal zangers, zan- geiessen en musici is nog steeds stijgende en dus wordt de strjjd voor hen steeds zwaarder. Wanneer de aanvoer van nieuwe sthrren eens werd stopgezet, zou het üiu> wW zoo aangenaam zyn. Nederland is lij dende aan een overdaad van kunstzinnige personen gelyk het in alle takken vaa nij verheid en industrie daaraan laboreert- Eigenlijk is dat vraagstuk het eenige be langrijke dat ons land moest bezighouden en dat dringend om afdoende oplossing vraagt. Da juiste cijfers over 1923 hebben wy nog niet maar ze zullen wel weer uit wazen dut de bevolking met een aantal is t.egeno.nen dat onrustbarend is. In de vele x.aken dat de Tweede Kamer zich met lands wel en wee heeft bezig gehouden, i-t d.t vraagstuk der overbevolking slechts1- eenmaal en dan nog terloops aangeroerrf De uittocht van het overtollige deel der plattelandsbevolking naar de steden is be nauwend groot en het is haast onbegrijpe lijk dat men daaraan niet alle aandacht wydt. Ieder jaar neemt de bevolkirg van Nederland met honderd duizend zielen toe 10 zich in den Haag vestigt, onevenredig groot deel. Op den duur kan dat niet blijven bestaan en dus dient men onmiddellyk te rade te gaan wat hier in de vereischte oplossing is. Als er dan nog iets is in het jaar 1924 dat wy even wallen vermelden dan .is het <le annexatie van Looaduinen.JHet is niets ongewoons dat dergelyke dorpen die tegen de groote gemeenten aanleunen op den duur opgeslokt worden. Meestal echter gaat die operatie gepaard met veel verzet van den patiënt. Met Looeduineh was dat niet het geval. Na een half jaar Haagsen regime zal waarschijnlijk niemand meer anders willen, wand tot heden is er nog niets anders dan voordeel aan den kant der oud-lxiosduiners. In Rijswijk en Voorburg, dé twee buurtjes hun armen in elkaar geslagen, zelfs de boomen boven hun hoofd, strengel den de takken ineen en bogende stam men tot elkaar. De lucht was vervuld van teeder gefluister, van gewisselde kussen, van teedere zuchten en lieve woorden. Toen vervulde een groot leed mijn hart, want ik, die door de man nen zoo schoon word genoemd, was alleen in de verblijfplaats der liefde, niemand stond bij mij om mij te lief- koozen, niemand fluisterde mij iets toe, en als ik voorbij ging stonden de jon ge paren even stil en keilen mij met verbazing aan, terwijl rakelen fluis terden. „Zie, het is Neit-akrit, prinses van Kamt Is zij niet schoon En anderen antwoordden „Ja, zoo schoon zoo hoog en zoo machtig, maar zij kent de verblijfplaats van Isis niet.” En al len zuchtten „Helaas I arme Neit- akrit En ik was zoo overweldigd door smart, dat ik op het zachte be dauwde gras viel en bitter weende.” Hugh moet zich zeer sterk hebben gewaand om zulk een onderwerp te durven behandelen met een vrouw, die zoo schoon en zoo buitengewoon be koorlijk was. Hij kon haar niet rien, want de nacht was zeer donker, slechts haar onttrek! en een wannen gloed rondom haar hoofd, als van levend goud. „Daarna”, begon rij opnieuw, „voel de ik plotseling, terwijl ik sthreide, twee armen die mij omgaven, als of voorkomen, om t F ransch weer in eere te herstellen mislukten, totdat de praktyk nog duidelijker sprak en nu ook by den Minis ter gehoor heeft gevonden. Zyne Excellentie toch verklaarde by de jongste Kamer-debatten over de begrooting van Onderwys, dat hy bereid is al moge hy zelf principieel een dusdamgen gang van zaken betreurenswaard achten weder invoering van het Fransch door wetswijzi ging mogelyk te maken, waar de praktyk hem hiertoe dwingt. Wat toch is het geval? Op H. B. S. en Gymnasium heelt men de moeilykheid ge kregen, dat een deel der leerlingen daar met een ander deel zonder Fransche kennis komt. Veelal heeft het grootste contingent, die taal toch al geleerd: de ouders waren van oordeel, dat zy hun kinderen een dienst bewezen door hun datgene by te brengen, wat zy wei degelyk noodig hebben, maar hun op de school tegenwoordig terwille van ue nivelleering onthouden wordt. Het spreekt wel vanzelf, dat aldus de niet- Fransch kennende leerlingen extra hard moeten werken om op peil te komen. On- vfïllekeurig toch wondt door de leeruren rekening gehouden met het feit, dat een groot deel der leerlingen, evenzeer als vroe ger, reeds twee of drie jaar Fransch ge leerd hebben. Intusschen, deze moeilijkheid was een ge- xclg van het feit, dat zeer vele ouders on tevreden bleken met de bestaande regeling van het leerprogramma en nu hun kinderen in hun vryen tijd, althans officieel buiten de gewone schooluren, Fransch lieten leeren. Niet aan de leeraien op Gymnasium en H. B. S., die zich toch naar de realiteit moe ten richten, maar aan... de wet, die inging tegen wat de werkelijkheid eischte, lag en Ligt hier de fout. Men heeft een theoretische eenheidsschool willen maken, men heeft door de wet iets willen forceeren wat botste tegen de verlangens der ouders, tegen de eischen van het praktische leven. Nu moet eindelijk de Minister zwichten. Dit is een zeer gelukkig verschijnsel: hier toch heeft men te doen met een overwinning Van het werkelykheidsbesef en werkelykheidswillen der betreffende burgers op het theoretisch gedoe, waaraan Minister en Kamermeerder heid zich destijds schuldig hebben gemaakt. Wie geroepen zyn om tot de geestelijke leiders van ons volk te behooren, wie over een voldoende intellectueels uitrusting wil len beschikken als strijders op het terrein van handel en industrie zullen, juist in ons land, een flinke dosis talenkennis moeten bezitten. Voor hen is nu eenmaal ander, uit- gebredder lager onderwijs noodig, dan voor degenen, welke bescheidener plaats in de 3000 40

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1925 | | pagina 1