in dit Blad
Pillen
jen
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle, niel
WER KERK OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN. STOLWIJK, WAD Dl NX VEEN, ZEVENHUIZEN, ens.
No. I&7N0
Zaterdag 31 Januari 1825
64« Jaargang
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
EERSTE BLAD.
DE BALANS.
I
oktAM
ITSTE
iwaarde.
MEN'S
ibrieken
ïgVEER.
I
ER.Nl
4 o
voor
6
cents
DE LIEVELING DER GODEN.
t
/us
„0.20'
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
rr KAUWGOM
\m >3
in
K.
r
het
FEUILLETOS.
waren
en
wr ze maar
m geschiedt
(Grei.)
(Wordt vervolgd)
of
Een ieder segge dat hem lust,
In kleine staet de meeste rust.
m aambeien
Wormen
J. DE MOL EN ZOON
Turfaarkt 7» Tal. 411 Saala
Uiini- m Onukludiii
naar maai.
I.V.
M i?aa. -
- Zoinwzwaktt
varslappln).
en van bloedarmoede,
algameene alaptetoe-
Sanguinoee het nüd-
afdoende verandering
x>t voordeel van de
dat zy ook door de
en verdragen wordt,
jke bijwerkingen ver-
de proef van. Maar
ie echte Sanguinoae
SCHAAP -
en Heenmimloh.
neriewintel.
ENDAAL 63.
M ODOLWATER
SCHEERZEEP
TTEN
BADMUTSEN ,,0.i0'
016
Vergelijkt de praamt
«1 H
BRIEVEN UIT DB HOFSTAD.
dccxui.
Het zal in andere gemeenten misschien
ook wel zoo zyn en het ia dus niet een bi-
zonder eigenschap van het Haagsche ge*
meentebeatuur dat het nu en dan tracht er
atiekum een voorstel in den gemeenteraad
door te Jagen. Men heeft daar een systeem
pje voor verzonnen by one gemeentebestuur.
Onze gemeenteraad vergadert Maandag om
d® andere week. Een week van te voren
verschijnt de agenda, maar Zaterdag vóór
den vergaderdag komt er één aanvullings-
agenria. Daaróp staan eenige onbeduidende
zaken, die spoedig afgedaan kunnen worden,
zg. Kamerstukken, en nu is het het trucje
van het dageJijksch bestuur om daartus-
sche in het een of ander onderwerp op te
nemen dat lang niet onschuldig is. De aan
duiding van de onderwerpen is dikwijls zóó
dat een gewoon sterveling heelemaal niet
kan begrijpen wat er eigenlijk aan het hand
je is. Wanneer zoo’n puritje aan de aan
dacht ontsnapt van hen die het raken kan
dan is het onder den hamei doorgegleden
vóór iemand hot weet.
Het is ons in de jaren dat wij de raad
vergaderingen bijwoonden en dus geregeld
de daarvoor bestemde stukken besnuffel
den, eenige malen, gebeurd, dat wij veel la
ter het een of ander in de residentie zagen
gebeuren, waarvoor een raasdbesluit noo-
dig moest zijn geweest, een besluit «lat wij
ons echter niet konden herinneren. Het ge
lukte ons by vlijtig nazöeken zelfs niet het
terug te vinden. Het bleek, bij infor
matie, ergens in het een of ander besluit
vaat te zitten als een soort consequentie, die
waarschijnlijk wel niemand had gezien.
Verleden week was er weer zoo’n slim
migheidje dat net op het nippertje nog ia
achterhaald. Het is een eenvoudig puntje
maar het typeerde. Eén der mooiste lanen
van den Haag is de Laan van Nieuw Oost-
Indië. Laat ons in het voorbijgaan even ver
tellen dat die laan met onze kolonie niets
heeft uit te staan. Oost-Indië is hier een
eigenaardige verbastering van ooot-einde.
We kennen in den Haag allen het Koord
einde en het Weoteinde, dat straten zijn fh
het centrum der stad. Het ooeteinde was de
naam voor een weg buiten de stad. De groo-
te overeenkomst tusschen dezen naam en
die van onze kolonie, heeft tot deze zonder
linge verhaspeling aanleiding gegeven. Deze
laan van Nieuw Oost-lndië dan is zeer
fraai. Breed, aardig beplant, aan beide ZÜ—
den keurige woningen, die alle een be
groeid tuintje vóór de deur hebben. Er ia
een dubbele rijweg, een verhoogd voetpad
met dhbbele rij boomen in het midden. Al
les te samen de ruimste en aardigste vorm
van aanleg. In het begin van de laan heeft
men een deel reeds verknoeid door de tuin
tjes weg te nemen, omdat men daar een
winkelrij wilde maken. Verderop echter
heeft de laan haar mooie ’uiterlijk. Totdat
op een kwaden dag een of andere huisjes
melker zjjn woning productiever wilde ma
de namen
Ra, van
Anubis en
uw man
wier ook on myr-
net rond wm stil
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behooronde tot d» beiorgkriag)
15 regels 1.80, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den baxorgkring:
1—6 regels 1.56, elke regel meer 0.80. Advertentten ia het Zaterdagnummer 20
Ljjalag op den prijs. Uefdadigheids-advertentiën do helft ven den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEEUNGEN1-4 regels ƒ2.05, elke regel moor ƒ0.60. üp
de voorpagina 50 hoogor.
Gewone advertentiën en ingezonden modedeelingen b(j contract tot «eer gereduceer
de» prijs. Groote letters en randen worden berekend naar- plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tUBscheakomst van «oliede Boekhaa*
de laren, Advertentiebureaus en onze Agenten en moeten daags vóór do plaatsing
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorgd^ per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 3.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Tel. Int 82-
Redactie ToL 545.
talvar! <ha
frlackt daa
bewaart da i
tea badaat 1
programma als
en Wel 885 40
I08F0FILM i
ttHI
▼•raeerde
filmheld
INK MAYO
Fdrol vertolkt ia
n an U aalt meer
radon afjn.
gaan zien.
ring, gebrek
eid, duizelig-
fiOEDSUHE III! lil\T.
gedupeerden, die verplichte contributie heb
ben te betalen voor de instandhouding vun
dit nutteloze instituut van. deze verfraai
ing vun de tuin mei af. Zooiets gebeurt
achter de schermen maar het doet om daar
om genoegen liet to kunnen mededeelen.
Dut Rotterdam en Amsterdam een spe
ciaal instituut voor den handel hebben te to
begrypen’, maai voor den Haag is het vrij
wel ridicuul. Men ziet het resultaat: het
Haagsdie wiyl< zich aan... tuinaanleg. Ook
geert het tegenwoordig subsidies, zelfs aan
instellingen buiten don Haag. Waarlik, het
zit goedtin zijn geld.
Kom,’ zouden wjj "nu niet eens verstan
dig worden en dit ding, die Kamer van
Koophandel even opheffen T
HAGENAAR.
(Nadruk verboden).
Uit het Engetech van
BARONES ORCZY.
Bewerkt door
J. P. WESSELINK—VAN ROSSUM.
85 -
En ik hoorde in dezen vreemden en
levendig en droom, die noo echt w«b
©n dien ik niet kon begrijpen, Hugh’s
heldere en duidelijke stem
nik ben gereed.
En ik, zijn vriend, zijn makker, rijn
schoolkameraad, ik Mark Emmett, die
altijd voor hem zijn leven zou hebben
gegeven, kon er niet in slagen een
waarschuwenden kreet te slaken om
deze mnnsterachtige daad te voorko
men.
Het vergif wat het ook wm
was nog m mijn aderen mijn le-
oen voelden als lood en ik kon mijn
hoofd niet opgeheven houden ik
*on allee zien, elk woord' hoorenden
oon wierook ruiken.... maar ik kon
Reen geluid geven.
»_>Oh zoon van Ra, lieveling der
Roden, zweert gij voor allen dat gij
trouw zult rijn aan haar, die gij als
tot u wik loSiaeo?"
ken door ze in een winkel te verbouwen.
Daarvoor was echter noodig dat het tuin
tje vendween, maar voor d*t verdwijnen is de
toestmnming van den raad noodig. Het was
wel Iveel toevallig dat het snoode voorstel,
om de laan te schenden tusschen die laat-
ingediende stukke» was opgenomen. Wan
neer niet een paar bewoners van de laan
het geval b(j tioeval hadden vernomen waS
het voorstel onder den hamer doorgesnapt.
Telefonisch weiden eenige raadsleden ver
wittigd, en stuk een stormpje op, vooral
ook omdat men de onhandigheid had be
gaan reeds aan de opruiming van het tuin
tje te beginnen en het gelukte op die manier
uitstel van behandeling te krijgen.
Nu is het geval een cause célèbre ge-
weeet. De burgemeester ia met zijn staf
naar de plaats dea onheil» gereden en heeft
er met eigen oogen het terrein verkend.
Waarschijnlijk zal het voorstel dus wel Jn
stilte van de baan gaan.
diet kleine geval, dat meters lange inge
zonden stukken in de bladen heeft uitge-
lokt, ia een typiach staaltje van bureaucra
tische sluwheid. Natuurlijk is er wel een
oorzaak waarom men dit voorstel heeft
willen doorjagen. Het is al weer de pers
met haar conti»loerende -werking die hier
voor de hulp heeft gezorgd, 't Is onbegrijpe
lijk dat men zoo’n voorstel durfde doen en
het zou wed eens interessant zijn om daar
van détails en dotours t» kennen. De ge
heimen der bureaux zijn nog vele en naar
mate de pers er( meer in slaagt er nu en
dan eenige van te verklappen, wordt ook dc
sluiting die op de bureaudeuren zit meer
en meer hermetisch. Dat neetnt niet weg
dat er nu en dan lekken" blyven bestaan.
Eén van de instellingen in de residentie
die best kon verdwijnen is bijvoorbeeld de
Kamer van Koophandel. Op zichzelf is het
al ietwat belachelijk dat den Haag een der-
gelyke instelling heeft en wanneer het
bleef bij een simpele commissie dan was
het nog iete, maar dit instituut houdt er
een bureau op ria in een heerenhu is op één
der beate standen, de Laan van Meerde r-
voort. Het merkwaardige is dat men bij deze
Kamer geenen rasui weet met het geld dat
men uit de inschrijvingen in het Handels-
regioter int. Alle neringdoenden moeten bij
dragen volgens de wet, zelfs al zijn «ij hee-
lemaal niet gesticht over een inschrijving
in het Hendeiaregister. Het jaar verslag
van deze Kamer pleegt een zeldzaam sa
menstel van onbenulligheden te geven, een
vrij dik boek zonder eenig nut wat niet te
verwonderen is, want de Kamer heeft geen
zin. Onlangs kocht deze Kamer een stuk
grond aan om. haar tuin te verlengen en
nu pas was men ijverig beiig*um het nieu
we stuk aan te passen by het beataande.
Dat zal alles te zomen wei een lief duitje
gekost hebben. In hoeverre of deze uitbrei
ding nuttig is voor het Handelsregi^ter Is
ons niet bekend. Zoodra bet jaarverslag over
1924 te verschenen zullen wy het eens na-
kyken op de rekening. Natuurlijk weten de
Voor wat ons land betreft, en gedeel
telijk ook voor de reat der wereld, is die
verbetering vooral te danken aan de lang
zame herleving van Duitschland, welks
koopkracht zich opnieuw ontplooid heeft,
zoodat on«e uitvoer naar Duitschiland is
toegenomen. De toestand in onze nijver
heid is vooruitgaande, al is hy soms, o.a.
in de metaalnijverheid, nog moeilyk. Met
de scheepvaart daarentegen is het nog
slecht gestedd. Maar er was over 't alge
meen meer werkgelegenheid. En de verbe
tering van den algeineenen toestand blijkt
ook uit de werkeloosheidscijfers. De toe
stand van onze schatkist is aanmerkelijk
verbeterd en de gulden vrywel veilig ge
worden. Maar een nadeel is, dat deze fi-
nantiëele verbetering hoofdzakelijk ver
kregen ia door vermeerdering der lasten.
Het tekort is by de sporen slonk van 28
millioen in 1923 tot '4 millioen in '24. En
by de posteryen zal men dit jaar waar
schijnlijk enkele milioenen winst maken,
zoodot verlaging van de abnormaal hooge
tarieven wellicht mogelyk kan worden.
Tegenover deze gunstige verschijnselen
staat echter een niet voorby te zien feit,
dat bewijst, hoe de verbetering in den
oeconomischen toestand toch nog maar
een halve winst brengt en we het moe
ras nog allesbehalve uit zyn. De cyfera van
den index, de lyst der prijzen van de le-
vensbenoodiigdheden, zyn nog lang niet
mooi en schynen wel de profeten eener
duuraaime duurte gelijk te zullen geven.
De oorzaken hiervan zijn van verschil
lenden aard. Zoo houdt de trustvorming de
daling der prijzen ernstig tegen, b.v. ten
opzichte van ijzer, kali, kolen, petroleum
enz. Ook de hoogere invoerrechten oefe
nen invloed en daarnaast de daling der
loonen, die de koopkracht doet afnemen en
door kleineren omzet de duurte besten
digt. En we zullen goed doen er rekening
mee te houden, dat' deze oorzaken voor-
loopig nog wel zullen blijven voorwerken.
Al is du« 1924 in veel opzichten geen
slecht jaar geweest en lykt het wel, of er
een keer ten goede gekomen is, het Qver-
zicht over dit jaar geeft nog slechts ge-
deeltelyke bemoediging. En zoo we ai,
voor een nieuw jaar en een nieuwe toe
komst staande, den moed voelen stijgen,
het zal goed zyn er ons rekenschap van
te geven, dat nog veel moeilijkheden over
wonnen moeten worden, voor we werkelijk
met een blijmoedige hoop en een nieuwen
glimlach onze balans zullen kunnen af
sluiten.
MEDISCHE BRIEVEN.
De Mante.
I.
Onlangs werd ik aangesproken door een
hiok op medisch gebied en vroeg deze mü
wat wy eigenlek onder een „manie" heb
ben te verslaan en wat men bedoelt met
de uitdrukking: deze of gene lydt aan e*n
manie of: .jnaniAch". Ik heb 't m(jn weet-
gierigen vrager uitgelegd en dacht by mjj
zelf: mij:» waarde lezerewen en lezers zal
ongrtrwyteld één en ander ook wei interes-
Hteren en zal ik by gdc^enheid dit onder
werp een» ter sprake brengen.
-De manie behoort tot de aandoeningen,
welke gerangschikt worden onder de ru
briek der geesteoziekten. Wy bevinden one
<iu» m4Lw. op hot terrein der psychiatrie,
al» w(j deze aandoening gaar, bespreken.
De manie op haar beurt kunnen w(j, al
naar gelang de versch ij naaien zwaarder of
minder ernstig zijn, vendeelen in twee
proeven n.1. de Mama Greviz (da zware of
ernstige manie) en de Hypomanie (de lichte
vorm van manie).
Tot goed begrip der zaak zullen w(j nu
allereerst de Manie zelve behandelen eB
10kt 't my het beste u een patiënt voor te
«teilen, welke aan daze aandoening lijdt en
U enkele bijzonderheden hierover mede te
deelen.
Allereerst treft 't ons by den maniachen
patiënt, aan welk een veranderlijke stem
ming dezen nrenach ten prooi te. Nu een»
vindt men hain urtgelaten <iol en vreolijk,
terwijl hiertoe niet de minste redeh bestaat,
<lan weer maakt zich een min of meer droe
vige stemming van hem meester, ja kan
hy zelfs zeer boos worden, hoewel 't meest
al zoo’n vaart niet loopt. Gemokkelyk zijn
«leze menochen met eenigen tact weer in
geui van verbrand©
rhe. inuar alles in
en vredig.
Was alles een droom uuweeet Of
had do adiilterende huwelijkspleditig-
iieid plaats gelubd Had ik Huuli,
staande voor het altaar der góden,
den eed hooren afleggen, dat hij de
moordenaren van haa-r zoon iou trou
wen
Langzaam rpetitie ik nrij van mijn
kniel n op, nog een krachtige inspan
ning bracnt mij op de txwnen, maar
alleen kon ik niet staan, ik moest e
gen den muur leunen een oodrage-
iijK gevoel van walging overviel mi*
en ik vreesde opnieuw bewusteloos te
zullen worden. Eindelijk slaagde ik er
in door het venster te zien
Een vreemd contrast met he' .laat
ste to ene el, dat ik gezien had nu
was de sneeuwwitte tempel van iaiz
donker en verlatpn 4)© gasten
vertrokken, evenals de priesters met
hun belachelijke maskers, de prietrte-
ressen met haar liarpen en Huilen
de troonhemel van lelién hing er no
maar de bruid en bruidegom waren
er onder verdwenen, Het heftige ge
bouw met zijn» eindeloos vengerient
van witte en zilveren kolommen,
strekte zich in al zijn indrukwekken-*
de en majestueuze uitgestrektheid voor
mij uil. Eensklaps scheen het mij toe,
dat in de duisternis mijn vermoeide
en pijnlijke oogen een slanke eenza
me gestalte, niet ver van mij verwij
derd, tegen een pilaar zagen staan.
Het gordijn was terriWe getrokken,
opdat de eenaatne wachter de groote
godin in hgar heiligdom kou gadeslaan
^OOR NAMAAK.
per fl. 2.—, 6 fl.
21.—.
gebruiksaanwijzing.
Apothekers en vvor-
verkrijgbaar.
AM Co„
2c/4, Den Haag.
108 80
nnj toe, daK Hugh zijn hoofd eens
klaps ophief, terwijl een verbaasde
uitdrukking in zijn oogen kwam, aan-
gemoedigd beproelde ik het weer
nüjn hoofd viel terug, alsof het van
lood was, mijn oogleden vielen toe,
het gezicht van dea sneeuw witten tem
pel de schitteren:©menigte, de prach
tige en bonte groep priesters werden
steeds nevelachtiger. Met een zwakke
poging trachtte ik mijn hand op te
heffen, en kinderachtig onmachtig te-
ghn de onbeweeglijke en koude( stee
nen muren van mun gevangenis te
slaan, maar aelfs aie poging scheen
te groot mijn greep aan het marmer
verslapte, ik kon mij niet meer staan
de houden op mijn voeten, en ver
doofd, versuft, en nog slaperig onder0
den invloed van het geheimzinnige be
dwelmende kruid, viel ik in j>en ®wa-
ren slaap zonder droomen.
HOOFESTUK XXVI.
De roamarijn.
Langzaam werd de wolk van mijn
hooM weggenomen de droom ver
dween gaandeweg, werkelijkheid
ontzettend en verschrikkend drons
zich met geweld op aan mim ver
zwakten' geest. Nok altijd voelde» mijn
hooiu ate lood, mijn oogen brandden
als stukjes houtskool in hun ooghol
ten mijn leden waren nog verlamd en
stijf maar mijn booty was helder
en ik herinnerde» mij de dingen
Door het Venster van mijn gevnie-
nie drong slechtte een flauw schijnsel
dat van de heilige plaats binnendrong
en een doffe lichtstreep op den vloer
wierp. In de lucht zweefde de zware
„Ik zweer het I”
nWilt gij het zweren op de na
van de góden van Kamt, van Ra,
Osiris, en van Horus, van
Set Wilt gij het zweren op i
neliikheid en op uw eer?”
„Ik zweer het I”
Hugh Tankerville had kalm en on
gevoelig rijn eer verpand om trouw
te rijn aan haar, dij& zelf nu zijn dood
en zijn schande beraamde. Ik scheen
nnj nu alles als in een bliksemstraal
te herinneren. De uitdrukking van Ur
taaen s gelaat, toen hij den hooge-
pnester van lais een - oogenblik gade
sloeg terwijl deze den eed door mijn
vriend liet afleggen, verlichtte een
klein deel van n»n verdoofd versland
Ik zag alles met de levendigheid der
werkelijkheid, den vermeoraen Pha
raoh inaast den waterval Jiggende,
Hugh niets vermoedende, zM daar-
hee«. begevend, nageslopen door de
geschoren priesters van Isis, evenals
jakhalzen achter hun prooi, daarna het
gillende en vloekende gepeupel; Hugh
hulpeloos in het gericht van de ont
zettende aankladden de rechtszaal,
het oordeel, waarvan zijn persoonlijk
heid hem waarschijniiik niet kon red
den en steeds beproefde ik teschreeu
wen Ik opehde mijn verdroogde lip
pen, slechts een paar doffe keelgelui
den ontsnapten aan mijn keel, Hugh
kon het niet hooren. Daar stond hij.
eenige ellen van mij verwijderd, rijn
mannelijkheid en eer verpandend aan
een heidensche moordenares en u kon
niette doen, want ik verkeerde in een
droom, die mijn keel dichtkneep en
mijn leden vertamde. 'Eene scheen net
Een viertal weken van het nieuwe
/aar ligt weer achter on». Het oude is
voorbygegaan, liet ie alles weer nieuw ge
worden. Dat geloovea we immens zoo graag.
Vvam voor de meeaten van ons is er
m het verleden te veel, dat* ons hin
dert, ons ontstemt, ons tot zelrbeschmui-
ging en zeiiverwyt brengt, ons pyn doet
en zorgen maakt. Maar het te alleen nio-
gelyk, wanneer wjj dat oude maar niet
aib waardeloos hebben weggeworpen, maar
er mee hebben algerekend. In voteterkten
zin is het natuurxyk nooit mogeiyk. Het
oude gaat nooit geheel voorby. En een
totale vernieuwing te onbestaanbaar. We
bouwen voort op het verleden, waar wy
bouwen aan ons leven en aan ons zelven.
Maar daarom bouwen wa toch anders en
kunnen iets anders bouwen, zoo we dat ver
leden begrepen. Zoo wondt het leven een
voortdurende vernieuwing. En wanneer een
jtetr te voorbijgegaan en we in een nieuw
jaar als 't ware een nieuwe toekomst zyi) te-
gentreden, dan kunnen we zeggen, dat het
oude is voorbijgegaan en alles is nieuw ge
worden zoo we de rekening hebben opge
maakt van het oude en de nieuwe pdannen
voor de toekomst vastgestald.
De rekening van het oude', in iedere
zaak worden aan het einde van het Jaar de
boeken gesloten en wondt de balans op
gemaakt. Wij moeten dat ook doen, ieder
van ons en allen gezamenlijk. Wü moeten
weten, wat we aan het oude jaar gehad
hebben en hoe we er nu eigenlyk voor
slaan, niet alleen wy, als individuen, maar
ook als gemeenschap. En wanneer we dat
trachten te weten te komen en, reeds midden
in den arbeid van ’t nieuwe jaar, nog eens
achter ons zien naar 1924, dan kan het
niet anders, of we moeten ons na langen
tyd van zorg en moeite, dien we sinds den
oorlog doormaakten, wat bemoedigend voe
len. Het is nog niet goed, maar het is be
ter. En dat zegt veel. De internationale
verhoudingen zyn verbeterd en nieuwe mo
gelijkheden van herstel geschapen, tie, of
we bezig zijn uit de diepte der maJatee te
gen den wal op te klauteren. Maar dat
gaat nog moeilyk en af en toe glyden we
nog wel eens een eindje terug. j
Vergeleken met vorige jaren is in het
oeconomisch leven, en in ons Nederlandsch
oeconomisch leven in t bizonder,, eenige
verbetering en opleving merkbaar was.
gedurefMle rijn lang eu eenzaam wa
xen Mijn oog&n deden zulk een pijn
en brandden zoo, da ik Keuoodzaaid
was ze te sluiten, maar hoe vermoeid
ze ook waren, hadden »e toch in dc
duiatemis mijn vriend Hugh Tanker-
vilie in den eenzamen waker herkend.
Ik kon zijn trekken niet zien, want
de tempel zelf was niet verlicht, al
leen door de verwijderde poort wier
pen de stralen 'Ier naar het westen
•tiende maan spxdcaohtig blauwe
lichtplekken op de blaren en den
grond. Ik trachtte hen» toe te roepen,
maar d ezel ld e ontzettende greep seneen
mijn keel nog vaal te houden ik
vrow mij af wat vergif het toch was,
waarmede heF .den verraderlijken hoo-
geprieater gelukt was mijn waaraehu-.
wen »e stem tot zwijgen te breien
Do herinnering aan de voorafgaande
uren wend eene ondragelijke ma'rte;-
iing. het gevoel van volkomen hulpe
loosheid. gepaard mei de betrekkelij
ke helderheid van mijn hersenen, was
nHoeidijker te dragen dan de licha
melijke kwellingen, die nog altijd mijn
keel en leden verlamden Verlangend
keek :k naar Hugh; het scheef mij
toe. dat eindelijk een zeker teer mae-
nshteme in mijn blik er in moest sta-
p»! rijn aandacht te trekken O. Oodf
Was Ik dan bestemd, hem regelrecht
u»t dezen vervloekten tempel te rien
faan in den africhtelijken val, die
voor hem was gepldhtst?