in dit Blad Pillen jen NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle, niel WER KERK OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN. STOLWIJK, WAD Dl NX VEEN, ZEVENHUIZEN, ens. No. I&7N0 Zaterdag 31 Januari 1825 64« Jaargang Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen EERSTE BLAD. DE BALANS. I oktAM ITSTE iwaarde. MEN'S ibrieken ïgVEER. I ER.Nl 4 o voor 6 cents DE LIEVELING DER GODEN. t /us „0.20' Dit nummer bestaat uit twee bladen. rr KAUWGOM \m >3 in K. r het FEUILLETOS. waren en wr ze maar m geschiedt (Grei.) (Wordt vervolgd) of Een ieder segge dat hem lust, In kleine staet de meeste rust. m aambeien Wormen J. DE MOL EN ZOON Turfaarkt 7» Tal. 411 Saala Uiini- m Onukludiii naar maai. I.V. M i?aa. - - Zoinwzwaktt varslappln). en van bloedarmoede, algameene alaptetoe- Sanguinoee het nüd- afdoende verandering x>t voordeel van de dat zy ook door de en verdragen wordt, jke bijwerkingen ver- de proef van. Maar ie echte Sanguinoae SCHAAP - en Heenmimloh. neriewintel. ENDAAL 63. M ODOLWATER SCHEERZEEP TTEN BADMUTSEN ,,0.i0' 016 Vergelijkt de praamt «1 H BRIEVEN UIT DB HOFSTAD. dccxui. Het zal in andere gemeenten misschien ook wel zoo zyn en het ia dus niet een bi- zonder eigenschap van het Haagsche ge* meentebeatuur dat het nu en dan tracht er atiekum een voorstel in den gemeenteraad door te Jagen. Men heeft daar een systeem pje voor verzonnen by one gemeentebestuur. Onze gemeenteraad vergadert Maandag om d® andere week. Een week van te voren verschijnt de agenda, maar Zaterdag vóór den vergaderdag komt er één aanvullings- agenria. Daaróp staan eenige onbeduidende zaken, die spoedig afgedaan kunnen worden, zg. Kamerstukken, en nu is het het trucje van het dageJijksch bestuur om daartus- sche in het een of ander onderwerp op te nemen dat lang niet onschuldig is. De aan duiding van de onderwerpen is dikwijls zóó dat een gewoon sterveling heelemaal niet kan begrijpen wat er eigenlijk aan het hand je is. Wanneer zoo’n puritje aan de aan dacht ontsnapt van hen die het raken kan dan is het onder den hamei doorgegleden vóór iemand hot weet. Het is ons in de jaren dat wij de raad vergaderingen bijwoonden en dus geregeld de daarvoor bestemde stukken besnuffel den, eenige malen, gebeurd, dat wij veel la ter het een of ander in de residentie zagen gebeuren, waarvoor een raasdbesluit noo- dig moest zijn geweest, een besluit «lat wij ons echter niet konden herinneren. Het ge lukte ons by vlijtig nazöeken zelfs niet het terug te vinden. Het bleek, bij infor matie, ergens in het een of ander besluit vaat te zitten als een soort consequentie, die waarschijnlijk wel niemand had gezien. Verleden week was er weer zoo’n slim migheidje dat net op het nippertje nog ia achterhaald. Het is een eenvoudig puntje maar het typeerde. Eén der mooiste lanen van den Haag is de Laan van Nieuw Oost- Indië. Laat ons in het voorbijgaan even ver tellen dat die laan met onze kolonie niets heeft uit te staan. Oost-Indië is hier een eigenaardige verbastering van ooot-einde. We kennen in den Haag allen het Koord einde en het Weoteinde, dat straten zijn fh het centrum der stad. Het ooeteinde was de naam voor een weg buiten de stad. De groo- te overeenkomst tusschen dezen naam en die van onze kolonie, heeft tot deze zonder linge verhaspeling aanleiding gegeven. Deze laan van Nieuw Oost-lndië dan is zeer fraai. Breed, aardig beplant, aan beide ZÜ— den keurige woningen, die alle een be groeid tuintje vóór de deur hebben. Er ia een dubbele rijweg, een verhoogd voetpad met dhbbele rij boomen in het midden. Al les te samen de ruimste en aardigste vorm van aanleg. In het begin van de laan heeft men een deel reeds verknoeid door de tuin tjes weg te nemen, omdat men daar een winkelrij wilde maken. Verderop echter heeft de laan haar mooie ’uiterlijk. Totdat op een kwaden dag een of andere huisjes melker zjjn woning productiever wilde ma de namen Ra, van Anubis en uw man wier ook on myr- net rond wm stil ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behooronde tot d» beiorgkriag) 15 regels 1.80, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den baxorgkring: 1—6 regels 1.56, elke regel meer 0.80. Advertentten ia het Zaterdagnummer 20 Ljjalag op den prijs. Uefdadigheids-advertentiën do helft ven den prijs. INGEZONDEN MEDEDEEUNGEN1-4 regels ƒ2.05, elke regel moor ƒ0.60. üp de voorpagina 50 hoogor. Gewone advertentiën en ingezonden modedeelingen b(j contract tot «eer gereduceer de» prijs. Groote letters en randen worden berekend naar- plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tUBscheakomst van «oliede Boekhaa* de laren, Advertentiebureaus en onze Agenten en moeten daags vóór do plaatsing aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn. ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorgd^ per looper geschiedt Franco per post per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 3.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Tel. Int 82- Redactie ToL 545. talvar! <ha frlackt daa bewaart da i tea badaat 1 programma als en Wel 885 40 I08F0FILM i ttHI ▼•raeerde filmheld INK MAYO Fdrol vertolkt ia n an U aalt meer radon afjn. gaan zien. ring, gebrek eid, duizelig- fiOEDSUHE III! lil\T. gedupeerden, die verplichte contributie heb ben te betalen voor de instandhouding vun dit nutteloze instituut van. deze verfraai ing vun de tuin mei af. Zooiets gebeurt achter de schermen maar het doet om daar om genoegen liet to kunnen mededeelen. Dut Rotterdam en Amsterdam een spe ciaal instituut voor den handel hebben te to begrypen’, maai voor den Haag is het vrij wel ridicuul. Men ziet het resultaat: het Haagsdie wiyl< zich aan... tuinaanleg. Ook geert het tegenwoordig subsidies, zelfs aan instellingen buiten don Haag. Waarlik, het zit goedtin zijn geld. Kom,’ zouden wjj "nu niet eens verstan dig worden en dit ding, die Kamer van Koophandel even opheffen T HAGENAAR. (Nadruk verboden). Uit het Engetech van BARONES ORCZY. Bewerkt door J. P. WESSELINK—VAN ROSSUM. 85 - En ik hoorde in dezen vreemden en levendig en droom, die noo echt w«b ©n dien ik niet kon begrijpen, Hugh’s heldere en duidelijke stem nik ben gereed. En ik, zijn vriend, zijn makker, rijn schoolkameraad, ik Mark Emmett, die altijd voor hem zijn leven zou hebben gegeven, kon er niet in slagen een waarschuwenden kreet te slaken om deze mnnsterachtige daad te voorko men. Het vergif wat het ook wm was nog m mijn aderen mijn le- oen voelden als lood en ik kon mijn hoofd niet opgeheven houden ik *on allee zien, elk woord' hoorenden oon wierook ruiken.... maar ik kon Reen geluid geven. »_>Oh zoon van Ra, lieveling der Roden, zweert gij voor allen dat gij trouw zult rijn aan haar, die gij als tot u wik loSiaeo?" ken door ze in een winkel te verbouwen. Daarvoor was echter noodig dat het tuin tje vendween, maar voor d*t verdwijnen is de toestmnming van den raad noodig. Het was wel Iveel toevallig dat het snoode voorstel, om de laan te schenden tusschen die laat- ingediende stukke» was opgenomen. Wan neer niet een paar bewoners van de laan het geval b(j tioeval hadden vernomen waS het voorstel onder den hamer doorgesnapt. Telefonisch weiden eenige raadsleden ver wittigd, en stuk een stormpje op, vooral ook omdat men de onhandigheid had be gaan reeds aan de opruiming van het tuin tje te beginnen en het gelukte op die manier uitstel van behandeling te krijgen. Nu is het geval een cause célèbre ge- weeet. De burgemeester ia met zijn staf naar de plaats dea onheil» gereden en heeft er met eigen oogen het terrein verkend. Waarschijnlijk zal het voorstel dus wel Jn stilte van de baan gaan. diet kleine geval, dat meters lange inge zonden stukken in de bladen heeft uitge- lokt, ia een typiach staaltje van bureaucra tische sluwheid. Natuurlijk is er wel een oorzaak waarom men dit voorstel heeft willen doorjagen. Het is al weer de pers met haar conti»loerende -werking die hier voor de hulp heeft gezorgd, 't Is onbegrijpe lijk dat men zoo’n voorstel durfde doen en het zou wed eens interessant zijn om daar van détails en dotours t» kennen. De ge heimen der bureaux zijn nog vele en naar mate de pers er( meer in slaagt er nu en dan eenige van te verklappen, wordt ook dc sluiting die op de bureaudeuren zit meer en meer hermetisch. Dat neetnt niet weg dat er nu en dan lekken" blyven bestaan. Eén van de instellingen in de residentie die best kon verdwijnen is bijvoorbeeld de Kamer van Koophandel. Op zichzelf is het al ietwat belachelijk dat den Haag een der- gelyke instelling heeft en wanneer het bleef bij een simpele commissie dan was het nog iete, maar dit instituut houdt er een bureau op ria in een heerenhu is op één der beate standen, de Laan van Meerde r- voort. Het merkwaardige is dat men bij deze Kamer geenen rasui weet met het geld dat men uit de inschrijvingen in het Handels- regioter int. Alle neringdoenden moeten bij dragen volgens de wet, zelfs al zijn «ij hee- lemaal niet gesticht over een inschrijving in het Hendeiaregister. Het jaar verslag van deze Kamer pleegt een zeldzaam sa menstel van onbenulligheden te geven, een vrij dik boek zonder eenig nut wat niet te verwonderen is, want de Kamer heeft geen zin. Onlangs kocht deze Kamer een stuk grond aan om. haar tuin te verlengen en nu pas was men ijverig beiig*um het nieu we stuk aan te passen by het beataande. Dat zal alles te zomen wei een lief duitje gekost hebben. In hoeverre of deze uitbrei ding nuttig is voor het Handelsregi^ter Is ons niet bekend. Zoodra bet jaarverslag over 1924 te verschenen zullen wy het eens na- kyken op de rekening. Natuurlijk weten de Voor wat ons land betreft, en gedeel telijk ook voor de reat der wereld, is die verbetering vooral te danken aan de lang zame herleving van Duitschland, welks koopkracht zich opnieuw ontplooid heeft, zoodat on«e uitvoer naar Duitschiland is toegenomen. De toestand in onze nijver heid is vooruitgaande, al is hy soms, o.a. in de metaalnijverheid, nog moeilyk. Met de scheepvaart daarentegen is het nog slecht gestedd. Maar er was over 't alge meen meer werkgelegenheid. En de verbe tering van den algeineenen toestand blijkt ook uit de werkeloosheidscijfers. De toe stand van onze schatkist is aanmerkelijk verbeterd en de gulden vrywel veilig ge worden. Maar een nadeel is, dat deze fi- nantiëele verbetering hoofdzakelijk ver kregen ia door vermeerdering der lasten. Het tekort is by de sporen slonk van 28 millioen in 1923 tot '4 millioen in '24. En by de posteryen zal men dit jaar waar schijnlijk enkele milioenen winst maken, zoodot verlaging van de abnormaal hooge tarieven wellicht mogelyk kan worden. Tegenover deze gunstige verschijnselen staat echter een niet voorby te zien feit, dat bewijst, hoe de verbetering in den oeconomischen toestand toch nog maar een halve winst brengt en we het moe ras nog allesbehalve uit zyn. De cyfera van den index, de lyst der prijzen van de le- vensbenoodiigdheden, zyn nog lang niet mooi en schynen wel de profeten eener duuraaime duurte gelijk te zullen geven. De oorzaken hiervan zijn van verschil lenden aard. Zoo houdt de trustvorming de daling der prijzen ernstig tegen, b.v. ten opzichte van ijzer, kali, kolen, petroleum enz. Ook de hoogere invoerrechten oefe nen invloed en daarnaast de daling der loonen, die de koopkracht doet afnemen en door kleineren omzet de duurte besten digt. En we zullen goed doen er rekening mee te houden, dat' deze oorzaken voor- loopig nog wel zullen blijven voorwerken. Al is du« 1924 in veel opzichten geen slecht jaar geweest en lykt het wel, of er een keer ten goede gekomen is, het Qver- zicht over dit jaar geeft nog slechts ge- deeltelyke bemoediging. En zoo we ai, voor een nieuw jaar en een nieuwe toe komst staande, den moed voelen stijgen, het zal goed zyn er ons rekenschap van te geven, dat nog veel moeilijkheden over wonnen moeten worden, voor we werkelijk met een blijmoedige hoop en een nieuwen glimlach onze balans zullen kunnen af sluiten. MEDISCHE BRIEVEN. De Mante. I. Onlangs werd ik aangesproken door een hiok op medisch gebied en vroeg deze mü wat wy eigenlek onder een „manie" heb ben te verslaan en wat men bedoelt met de uitdrukking: deze of gene lydt aan e*n manie of: .jnaniAch". Ik heb 't m(jn weet- gierigen vrager uitgelegd en dacht by mjj zelf: mij:» waarde lezerewen en lezers zal ongrtrwyteld één en ander ook wei interes- Hteren en zal ik by gdc^enheid dit onder werp een» ter sprake brengen. -De manie behoort tot de aandoeningen, welke gerangschikt worden onder de ru briek der geesteoziekten. Wy bevinden one <iu» m4Lw. op hot terrein der psychiatrie, al» w(j deze aandoening gaar, bespreken. De manie op haar beurt kunnen w(j, al naar gelang de versch ij naaien zwaarder of minder ernstig zijn, vendeelen in twee proeven n.1. de Mama Greviz (da zware of ernstige manie) en de Hypomanie (de lichte vorm van manie). Tot goed begrip der zaak zullen w(j nu allereerst de Manie zelve behandelen eB 10kt 't my het beste u een patiënt voor te «teilen, welke aan daze aandoening lijdt en U enkele bijzonderheden hierover mede te deelen. Allereerst treft 't ons by den maniachen patiënt, aan welk een veranderlijke stem ming dezen nrenach ten prooi te. Nu een» vindt men hain urtgelaten <iol en vreolijk, terwijl hiertoe niet de minste redeh bestaat, <lan weer maakt zich een min of meer droe vige stemming van hem meester, ja kan hy zelfs zeer boos worden, hoewel 't meest al zoo’n vaart niet loopt. Gemokkelyk zijn «leze menochen met eenigen tact weer in geui van verbrand© rhe. inuar alles in en vredig. Was alles een droom uuweeet Of had do adiilterende huwelijkspleditig- iieid plaats gelubd Had ik Huuli, staande voor het altaar der góden, den eed hooren afleggen, dat hij de moordenaren van haa-r zoon iou trou wen Langzaam rpetitie ik nrij van mijn kniel n op, nog een krachtige inspan ning bracnt mij op de txwnen, maar alleen kon ik niet staan, ik moest e gen den muur leunen een oodrage- iijK gevoel van walging overviel mi* en ik vreesde opnieuw bewusteloos te zullen worden. Eindelijk slaagde ik er in door het venster te zien Een vreemd contrast met he' .laat ste to ene el, dat ik gezien had nu was de sneeuwwitte tempel van iaiz donker en verlatpn 4)© gasten vertrokken, evenals de priesters met hun belachelijke maskers, de prietrte- ressen met haar liarpen en Huilen de troonhemel van lelién hing er no maar de bruid en bruidegom waren er onder verdwenen, Het heftige ge bouw met zijn» eindeloos vengerient van witte en zilveren kolommen, strekte zich in al zijn indrukwekken-* de en majestueuze uitgestrektheid voor mij uil. Eensklaps scheen het mij toe, dat in de duisternis mijn vermoeide en pijnlijke oogen een slanke eenza me gestalte, niet ver van mij verwij derd, tegen een pilaar zagen staan. Het gordijn was terriWe getrokken, opdat de eenaatne wachter de groote godin in hgar heiligdom kou gadeslaan ^OOR NAMAAK. per fl. 2.—, 6 fl. 21.—. gebruiksaanwijzing. Apothekers en vvor- verkrijgbaar. AM Co„ 2c/4, Den Haag. 108 80 nnj toe, daK Hugh zijn hoofd eens klaps ophief, terwijl een verbaasde uitdrukking in zijn oogen kwam, aan- gemoedigd beproelde ik het weer nüjn hoofd viel terug, alsof het van lood was, mijn oogleden vielen toe, het gezicht van dea sneeuw witten tem pel de schitteren:©menigte, de prach tige en bonte groep priesters werden steeds nevelachtiger. Met een zwakke poging trachtte ik mijn hand op te heffen, en kinderachtig onmachtig te- ghn de onbeweeglijke en koude( stee nen muren van mun gevangenis te slaan, maar aelfs aie poging scheen te groot mijn greep aan het marmer verslapte, ik kon mij niet meer staan de houden op mijn voeten, en ver doofd, versuft, en nog slaperig onder0 den invloed van het geheimzinnige be dwelmende kruid, viel ik in j>en ®wa- ren slaap zonder droomen. HOOFESTUK XXVI. De roamarijn. Langzaam werd de wolk van mijn hooM weggenomen de droom ver dween gaandeweg, werkelijkheid ontzettend en verschrikkend drons zich met geweld op aan mim ver zwakten' geest. Nok altijd voelde» mijn hooiu ate lood, mijn oogen brandden als stukjes houtskool in hun ooghol ten mijn leden waren nog verlamd en stijf maar mijn booty was helder en ik herinnerde» mij de dingen Door het Venster van mijn gevnie- nie drong slechtte een flauw schijnsel dat van de heilige plaats binnendrong en een doffe lichtstreep op den vloer wierp. In de lucht zweefde de zware „Ik zweer het I” nWilt gij het zweren op de na van de góden van Kamt, van Ra, Osiris, en van Horus, van Set Wilt gij het zweren op i neliikheid en op uw eer?” „Ik zweer het I” Hugh Tankerville had kalm en on gevoelig rijn eer verpand om trouw te rijn aan haar, dij& zelf nu zijn dood en zijn schande beraamde. Ik scheen nnj nu alles als in een bliksemstraal te herinneren. De uitdrukking van Ur taaen s gelaat, toen hij den hooge- pnester van lais een - oogenblik gade sloeg terwijl deze den eed door mijn vriend liet afleggen, verlichtte een klein deel van n»n verdoofd versland Ik zag alles met de levendigheid der werkelijkheid, den vermeoraen Pha raoh inaast den waterval Jiggende, Hugh niets vermoedende, zM daar- hee«. begevend, nageslopen door de geschoren priesters van Isis, evenals jakhalzen achter hun prooi, daarna het gillende en vloekende gepeupel; Hugh hulpeloos in het gericht van de ont zettende aankladden de rechtszaal, het oordeel, waarvan zijn persoonlijk heid hem waarschijniiik niet kon red den en steeds beproefde ik teschreeu wen Ik opehde mijn verdroogde lip pen, slechts een paar doffe keelgelui den ontsnapten aan mijn keel, Hugh kon het niet hooren. Daar stond hij. eenige ellen van mij verwijderd, rijn mannelijkheid en eer verpandend aan een heidensche moordenares en u kon niette doen, want ik verkeerde in een droom, die mijn keel dichtkneep en mijn leden vertamde. 'Eene scheen net Een viertal weken van het nieuwe /aar ligt weer achter on». Het oude is voorbygegaan, liet ie alles weer nieuw ge worden. Dat geloovea we immens zoo graag. Vvam voor de meeaten van ons is er m het verleden te veel, dat* ons hin dert, ons ontstemt, ons tot zelrbeschmui- ging en zeiiverwyt brengt, ons pyn doet en zorgen maakt. Maar het te alleen nio- gelyk, wanneer wjj dat oude maar niet aib waardeloos hebben weggeworpen, maar er mee hebben algerekend. In voteterkten zin is het natuurxyk nooit mogeiyk. Het oude gaat nooit geheel voorby. En een totale vernieuwing te onbestaanbaar. We bouwen voort op het verleden, waar wy bouwen aan ons leven en aan ons zelven. Maar daarom bouwen wa toch anders en kunnen iets anders bouwen, zoo we dat ver leden begrepen. Zoo wondt het leven een voortdurende vernieuwing. En wanneer een jtetr te voorbijgegaan en we in een nieuw jaar als 't ware een nieuwe toekomst zyi) te- gentreden, dan kunnen we zeggen, dat het oude is voorbijgegaan en alles is nieuw ge worden zoo we de rekening hebben opge maakt van het oude en de nieuwe pdannen voor de toekomst vastgestald. De rekening van het oude', in iedere zaak worden aan het einde van het Jaar de boeken gesloten en wondt de balans op gemaakt. Wij moeten dat ook doen, ieder van ons en allen gezamenlijk. Wü moeten weten, wat we aan het oude jaar gehad hebben en hoe we er nu eigenlyk voor slaan, niet alleen wy, als individuen, maar ook als gemeenschap. En wanneer we dat trachten te weten te komen en, reeds midden in den arbeid van ’t nieuwe jaar, nog eens achter ons zien naar 1924, dan kan het niet anders, of we moeten ons na langen tyd van zorg en moeite, dien we sinds den oorlog doormaakten, wat bemoedigend voe len. Het is nog niet goed, maar het is be ter. En dat zegt veel. De internationale verhoudingen zyn verbeterd en nieuwe mo gelijkheden van herstel geschapen, tie, of we bezig zijn uit de diepte der maJatee te gen den wal op te klauteren. Maar dat gaat nog moeilyk en af en toe glyden we nog wel eens een eindje terug. j Vergeleken met vorige jaren is in het oeconomisch leven, en in ons Nederlandsch oeconomisch leven in t bizonder,, eenige verbetering en opleving merkbaar was. gedurefMle rijn lang eu eenzaam wa xen Mijn oog&n deden zulk een pijn en brandden zoo, da ik Keuoodzaaid was ze te sluiten, maar hoe vermoeid ze ook waren, hadden »e toch in dc duiatemis mijn vriend Hugh Tanker- vilie in den eenzamen waker herkend. Ik kon zijn trekken niet zien, want de tempel zelf was niet verlicht, al leen door de verwijderde poort wier pen de stralen 'Ier naar het westen •tiende maan spxdcaohtig blauwe lichtplekken op de blaren en den grond. Ik trachtte hen» toe te roepen, maar d ezel ld e ontzettende greep seneen mijn keel nog vaal te houden ik vrow mij af wat vergif het toch was, waarmede heF .den verraderlijken hoo- geprieater gelukt was mijn waaraehu-. wen »e stem tot zwijgen te breien Do herinnering aan de voorafgaande uren wend eene ondragelijke ma'rte;- iing. het gevoel van volkomen hulpe loosheid. gepaard mei de betrekkelij ke helderheid van mijn hersenen, was nHoeidijker te dragen dan de licha melijke kwellingen, die nog altijd mijn keel en leden verlamden Verlangend keek :k naar Hugh; het scheef mij toe. dat eindelijk een zeker teer mae- nshteme in mijn blik er in moest sta- p»! rijn aandacht te trekken O. Oodf Was Ik dan bestemd, hem regelrecht u»t dezen vervloekten tempel te rien faan in den africhtelijken val, die voor hem was gepldhtst?

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1925 | | pagina 1