Had IS WAM a Cal: NidiIicIh. ENJ^DVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA. EN OMSTREKEN - MOORDRECHT, MOERCAPELLK, NIEU Blo. 18798 Zaterdag 14 Maart 1928 Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagei EERSTE BLAD. Speciaal Stoffenhuis 7 endi io% a B7 ots. i pond ■t&ntL» baast,. .cte DE TWEE HANSEN bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak. haastrecst WER KERK OUDERKERK., OUDEWATER, REE UW UK. SCHOONHOVEN, STOLWIJK, W <WUK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, eqa. Econoaiscli herstel. yttfsKWH mu /SM. 0» fit Bummer bestaat uit twee bladen. - Markt 16 Gouda. 66» 96 BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. DCOLV. Honda :teur. ndaise. >rgd. Invoer Ik denk somtijds, als 't avond wordt, FEUILLETON. voor een ui viuchli- dine 660 ItJ [t iee, de thee ten voldoet e bevredigt. 1920 1921 1922 1923 1924 51 61 60% 65% 70% gende jaren hadden kkngewend. Daarover in het volgende No. wel oni bijvoor de (Me ■op -een. ■n <Lasn TLcoruCg oupxm. k -ctetce J. DE MOL EN ZOON* Turtmrkt 71 Ta 4I( luni- n InukMii naar maat. van -~ja reel lid 1 uaai- roor Algemeen Ne’ 659 41 8336000000 2240000000 2028000000 2009000000 2364000000 knapr ,.K» zeide (Nadruk verboden). Een roman uit onzen tijd. Uit het üuiusch van PETER ROSEGGER. Bewerkt door P. WESSELINK-v. ROSSUM. 'owekt iirtere«santo vöot> - id voert. van den nu Uitvoer Uitvoer in v. d. invoer. 1701000.000 1870000000 1221000000 1303000000 1661000000 Uit deze cyfers bljjkt, dat zoowel de in voer als de uitvoer in 1924 belangrijk groo- ter waren dan in de onmriddellyk vooraf gaande jaren. Al speelt daarby de in 1924 plaats gehad hebbende prijsstijging ook eene rol, voor het grootste deel is de toe neming van de waarde van den in- en uit voer toe te schrijven aan vermeerdering van de hoeveelheid in- en uitgevoerde goederen. Inzonderheid meenen wij de aandacht te moeten vestigen op de cijfers der laatste kolom. Zij leeren ons, dat onze invoer veel grooter is dan onze uitvoer, zoodat bjj den lezer de vraag zal rijzen, of uit deze cijfers niet blijkt, dat wy interen. Zoo erg, als het op het eerste gezicht lijkt, is het echter niet. Wy hebben jaarlijks van het buiten land belangrijke bedragen te vorderen we gens lente en dividend van in het buiten land vooral ook in onze koloniën belegd Nederlendsch kapitaal, alsmede we gens aan het buitenland verleende scheep vaartdiensten. Die bedragen komen hier in den vorm van goederen en ter betaling van deze goederen behoeven wij geene andere goederen uit te voeren. Intusschen was men h<U er enkele jaren geleden wel over eens, dat het verschil tus- schen in- en uitvoer te groot was, om het geheel op rekening van bovenvermelde vor deringen te mogen stellen. Wy teerden toen beslist in. Of dit nu nog het geval is, zou den wy niet durven uitmaken. In elk geval echter is het een goed teeken, dat, terwijl in 1920 de uitvoer slechts 51 7o van den in voer bedroeg, dit percentage thana is ge stegen tot 70 Ten slotte zy als derde verschijnsel, dat wyst op economisch herstel, melding ge maakt van de opbrengst der Rijksmiddelen. Terwijl deze in 1923 bedroeg 429 millioen gulden, beliep zy in 1924 482 millioen, waarbij de rijwielbelasting buiten rekening is gelaten. Nu is deze stijging wel niet groot, maar mer^ moet wel in aanmerking nemen, dat verschillende belastingen met name de inkomstenbelasting nog staan onder den invloed van den toestand van voorgaande ongunstiger jaren. Voorspeld is dan ook, dat 1924 eene kleinere opbrengst zou geven dan 1923. Dat dit niet het geval is geweest, maar eene kleine stijging viel waar te nemen, moet dus wel degelijk als een gunstig symptoom worden beschouwd. Ten slotte eene waarschuwing. Men late zich door de ingetreden verbetering van den toestand niet in de waan brengen, dat wü het pad der versobering, hetwelk wü nood gedwongen in den laats ten tyd moesten betreden, weder kunnen verlaten en weer kunnen gaan leven, zooals wy ons in de onmiddellyk op den wapenstilstand vol- Hoe wij 't geluk met voeten Vertraden, om een nietig woord, En hoe wij daarvoor boeten. De la Montagne. over damesrokken of heeren-pantakma. Vooral in de nauw® binnenstad te het nood- zakelijk dat een bewandelen va* do trot toir» met rij wiel o» wondt tegengegaan. Na tuurlijk zijn er nog vele kwalen die la de smalle straten zich erger doen gevoelen dan op de breedte verkeerswegen mw... de oveiheid is bedachtzaam en alles gaat ia tempo’s. Jammer dus dat men niet oen middeMje tegen de muziek-eiekte heeft bedacht De dame die zingt tracteert haar buren zonder dat decen de gelegenheid hebben voor do tractate te bedanken. Eeitoiük legt 4» zangeres op meer ruimte van hui», beslag dan waarvoor zü* «dl huur betaalt an dus Ware wellicht de oplossing hierin te vinden da< hy bü de uitoefening van »ün beroep of z|jn liefhebberij buiten de muren van zÜn woning komt, hetzü door bet verwek ken van minder welriekende dampen of van hinderlijke geluiden, is verplicht een van de door hem op die wijze in beslag ge nomen huizen mede te dragen. De gedach te, dat muziek zou kunnen vallen onder in richtingen die gevaar, schade of hinder kun nen veroorzaken, ia niet geheel verwerpe lijk. In elk geval wordt het tijd, dat een» ernstig overwogen wondt of er niet eenige paal en perk gesteld kan won beeld door het aanwtyxen van geluidloos moeten blfyven zoodat zü geen piano’s geen gramofoon®, geen hon den en geen kinderen hebben, daar onge stoord kunnen wonen. Dit denkbeeld Is al eene rustig overwogen en het plan is al eens geopperd om dergelüke wijken te stichten. Daarnaast zou het gewenseht zijn alle inrichtingen, naar een bepaalde w(jk te verbannen zoodat daar alles geconcentreerd, zü en niet alle wijken min of meer bedor ven zijn. Op den duur xal er iets op ge vonden moeten worden tenzij met het Ween- sche voorbeeld wil volgen en na een bepaald uur ’s avonds alle muziek, ook in woningen, verboden Is. Daarmede is echter niet be reikt dat over dag uren lang getoeterd, ge tingeld en gejammerd wordt tot hhyder van alle omwonenden. Er was ereis... een stad waar het rustig was en waar men geen zangen, zangeres sen of pianisten had. Dit sprookje zal helaas wol nooit verwe zenlijkt worden, maar in die richting een beetje streven kan geen kwaad. HAGENAAR. 601MIE COÏBHF ADVBBTBjmWBUï. Uit Grate m «mrtnkra (Mum* tot ta 1—IBM» fkM, elk» ntü mrar Vu tailtu Grate ra dra tmiiti'u 1—LH. «tt, rteit mrar /O.W. Artrartratlte la Bat Zateitenuuaar te btfilM ra dajrtt UafdadJatelte-adTCrtntUla te Bttft na du 1NGEZONDBM RbDEDEbEingbMi 1—n«ate /LW, elke de TOorpagim M Booger. Gewoae ednrtaetUe ra lageeoadaa ewio riool ligu b(J eootnet tot aoer leteill, den prij«. GrooU lettere u raadu wordaa bombed aur plutarulmto. AdvertontUn konen wrdra lageeradra door tuaKhoekomet ru aoUado Beokkaa- telarra, Advertratlobumau te one Agetera ra moeten doage Udr te plaatelM au hot Bniwu iïa iegitiimm, tuiert, m tn MJn. Een Amerikaansch blad heeft een ru briek, die tot titel draagt: Er was ereis.., Het is een prachtige gelegenheid om zon der namen te noemen allerlei vriendelüke en min-vriendelyke opmerkingen aan den man te brengen. Natuurlijk ontgaat den le zer in Holland daarvan veel omdat hij niet weet waarop de sprookjesachtige mede deel ing slaat. Echter Worden er ook dik- v,yls wyze lessen en typische opmerkingen in ten beste gegeven dip het leven in hot algemeen kenschetsen. Zoo lazen wü er dezer dagen één die voor den Haag even raak was als voor de Amerikaansche stad. Er was ereis een moeder, die niet dacht, dat haar dochter muzikaal talent bezat, al dus luidde de mededeeling. Zou er wel zoo’n Haagsche moeder te vindeft zün, die ook niet dacht dat haar dochter een muziek- ster in wording was? Zou er wel één huis zyn in de residentie waar niet één der le den van het gezin aan de fehris musicais lÜdt? Er was ereis een huis waar geen piano, geen grammofoon, geen zangeres was te vinden... Als wy het zóó zeggen dan is het heusch een sprookje, althans voor den Haag, Vooral sedert de muziek zich in soorten is gaan splitsen, de klassieker, die nog altüd dweept met de heerlijke sentimenteele lie deren die ons altüd aan te zoete pralines doen denken en de moderne, waarvan het herleefde „Sara, je rok zakt af,” het mo dernste repertoire-stuk schijnt te zün. Van één van beide soorten is altüd wel een vol geling te vinden in ieder gezin. Er zün ook huizen waarin aanbidders van beide typos elkaar de glorie der kunst betwisten, waar f ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad er kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt, 'ranqp per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.80. Abonnementen worden dagelüks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 81, GOUDA, by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux z(jn dagelüks geopend van 9—6 uur. Administratie Tel. lat 82; Redactie Tel. 545. J 25) Wat zal het goed ziin als zim klei ne vriend ook mest hem qiedewandelt. Maar de theoloog had nog niet geant woord. De bezoeken vön Hans Schmied in hel huis van den hofraad waren nog menigvuldiger geworden. Daar was hij ®en bijna onontbeerlijke gast. De hof raad had den knappen, opgewekten vhjtgen jongen werkelijk lief gekre sen. Hij zarr onder zijn leerlingen ’'een. die zich hartstochtelijker aan do studiën overgaf, die ijveriger in zijn la boratoria1 werkte, die handiger in de sniftkajner weriosaam' Kas en die als me dicus opwefckender op anderen werkte. Openlijk verzekerde dat deze jon geman een toekomst had. De vrouw van den hofraad op haar beurt kende niemand die hrfMijker eu opmerkza- I. De malaise, welke in de laatste jaren in liet bedrijfsleven viel waar te nemen, vond grootendeels hare oorzaak in eene wanver houding, welke was ontstaan tusschen de prjjzen op de wereldmarkt en de productie kosten. De productiekosten hadden zich langzamerhand aangepast aan het hooge prysniveau gedurende de jaren 1918/20. door verschillende oorzaken, deels gelegen in den politieken toestand van Europa, maar voor een veel grooter deel waarschün- lyk in verschillende andere omstandigheden, daalden de were^dmarktprüzen tot onge veer de helft. Waren nu de productiekosten ook direct in dezelfde verhouding gedaald, dan zou de storing in het bedrijfsleven on- getwyfeld veel minder groot zün geweest. Het naar beneden brengen der productie kosten gaat echter niet gemakkelü'k. Daar over verloopt tü‘d. Intusschen blykt uit verschillende ver schijnselen, dat 1924 ons een belangrüken stap verder heeft gebracht naar het econo misch herstel. Voor een deel is dit te dan ken aan eene daling der productiekosten ten gevolge van loonsverlaging, verlenging van arbeidsduur.cn economischer inrichting der prijzen, die weer in verband staat met het politieke herstel van Europa en de daardoor verbeterde afzetmogelijkheid. Van de verschynselen, waardoor de ver betering van den economischen toestand zich openbaart, willen wü hier een drietal noe men. In de eerste plaats blijkt uit het de zer dagen door het Centraal Bureau voor de Statistiek gepubliceerde en uit tal van ont vangen rapporten samengestelde overzicht van den stand der arbeidsmarkt over 1924, dat, hoezeer de toestand in verschillende •bedrijven ook nog te wenschen ©verlaat en het spook der werkloosheid nog rondwaart, toch in vergelyking met het eind van het vorige jaar de bedryvigheid overal is voor uitgegaan. - In dezelfde richting wüst de Statistiek van onzen in- en uitvoer, zooals de volgen de cüfeis, aangevende de waande van onzen in- en uitvoer in de jaren 19201924, doen zien. Jaren teek( uen iaiuts lez van De spot van haar zusje uriefde juf frouw Malcha maar heel virienlelijk vroeR zij „Wa. zou ie doen, scinat, met ik bedoel „Met het ra.liiom? Ik zou een ..appen man koopen.” ..Kinderen, het is laat ceworden", mevrouw en hief de tafel op. Hans Schmied «inr opgewekt naar huis. Dit was een zeer avond geweest. Natuurlijk woonde hii no? steeds bH mevrouw Kübler Het was er zoo hui selijk zoo gezellig, ondanks de groo- te eenvoudigheid bijna imtter dan In den molen Gedurende een paar uur deed dit stil tehuis hem1 toch me nigmaal goed, al was hii een spring in ’t veld. En als haarpijn moest ver dreven worden dan bewees met ikheid goede diensten LieserlHet mehie had gedurende de vacentie het korte rokje afgelegd en droec er een dat Groote Sorteering in alle TELEF. No. 734. zusje, geef mui ie muliioeu en ik be zorg je van <.cn Hedixen Va^er de roos der ueuigd, oi laat je ais Heilige Maiclia, in de ^eraKarakter plaatsen, reeJs te begingen mot den volgenden jaargang. Wat je het liUste hebt En mevrouw maakt bui de woorden van Makha ue stekelige opmerking ..Nu kan men eens Le^rijpeu hoe hei geld haar oruU. als hei naai; een woord over ue lippen perst. De hofraad hield de losgeraakte ton 7 zijiMJr ou «te dochter voor een ’''"ken des tijds ai liet een viuchti- i blik, kort als een bliksemstraal, r,,i Hans glijden. eze zwee' en dacht het er in de gei ecui.-.zaai tot haien spoi werd blootgelegd. wa& zu zoo verlegen ge worden. dat z.j aan geen »ihm> iets gat uit angst weer zoo geweldu be drogen te worden. En omuin zij meun gai. had zij daarna steeds een pijni gend geweten, üi zij tot nen ne.ioor- de. wier weldoen niet Voortvloeit ui een goed hart, doch uit een siecutie. weten Soms gebeurde hel. dat jui- Irouw Maleha de baiMbiljeucui reeds in de hand nad. oiiv daarmede iets goeds te doen, maar ze toch weer in de portefeuille legde, een gelegenheid afwachtend om er iets beters mede te doen. Bovendien kwelde haar de zor gen hoe het kapitaal het beste te be leggen. zoodat het T beet rendeerde. Want ook dat beschouwde zii als haar plicht. Wie geld1 heeft, moet trachten hut e vermeerderen. Geld is immers een leveud iets, anders zou het niet voor iemand kunnen werken en Le vende wezens vermenigvuldigen zich, men moet ze verzorgen. Eens na liet souper, toen Hans Schmied1 nog alleen in den familie kring was, werd er over geldzaken gesproken. Toen verbrak Maleha heel onverwacht haar stilzwijgen en zeide. met bescheiden fluisterende s em, of er. ten opzichte van de deugd onder scheid was of men dadelijk ten alge- meene nutte het geld uitgaf, dan het met verstand liet aangroeien, later dubbel en drievoudig daarmede iets nuttigs te kunnen doen. Men keek op. men zag de spreek ster aan en Evelina rien vroolijk ..Hemel. Maleha wil deugdzaam wor den en is noc niet eens dertig Lief tot de enkels reikte en dia gekuurd was met roodv bloemetjes. „Moet ik nu u tegen te zeggen of mag ik nog je egen u zeggen Alle drie hadden bij zijn vraag gela chen mevrouw Kubler pareer_.e ze handig „Ik geloof, mijiB ieer Schmied dat u nog nooit je tegen haar gezegd nebl. Het wa; dikwijls gebeurd, maar hij wist nu. hoe hii zich voorman had te gedragen. 1 e bediening van den student had mevrouw Kübkr nu veheel op zich genomen, waartegen het meisie eerst tegenwerpingen had gemaakt, daat xii nu todi groot en sterk genoeg was om dew huiselijke beeigheden te verrich ten. Spoedig zeide zii er echter niets meer van. Maar als Hans hoofdpijn of tandpijn had. dan wenadtle hii. dat Liesje koude cmulagen maakte of pap pen van lijnzaad en toen zii hem eens bij een keelontsteking spinnenwebben om den hals legde, vent hii het ook goed. Zulke middeen hielpen hem beter dan die. welke zijn medische boeken voorschreven. Liesie kon niet zoo geestig babbelen als Evelina van den aofraad zii was ook niet wo stil als de zwarte Maleha. Zii was nu eenmaal een goedhar'i- ?0 meid, die noiit uitgelaten en nooit huilerig was en dl© alleen sentimen teel werd, als ïii te Het Lied van de Klok van Schiller i?t» las van: ..blo-, end volst hit haar sehre’en” en van teer verlangen, liafotiik hooen Maar zii had v^r teaa i nl t ve< sedert ril voor een linnenwinkel (Wordt vervolgd). nier was dun de neer bohma-d, die zien ook bil feesten a»r-icneielijK nuu kte als ceremoniemeester. JufLvU.v Evelina wist niemand, met wien het vroolijker was on» te babbelen ui te ledetwisten dan mijnheer Hans, zooals zii hem reeds noemde niemand, die in sonemige gevallen zoo weinig wis. en zich zoo dansbaar door haar Lieu onderwijzen. Wei is waar maar oat wist de julfrouw nu weer niet wuu er ook niemand, die zich achter tiaar rug zoo vroolijk maakt over jufirouw Neuswijsipandtner. En eindelijk jui- frouw Maleha. Die kende indengruo- ten kring van huisvrienden niemand, die haar stillen rouw zoo respecteer de als de student te de mediciinen Schmied. Zii was niet meer bedroefd, omdat haar moeder was gestorven. £ij was sinds dien tijd reeds lang de vrooiijke jeugd ingegroeid zii was niet meer treurig om wat destijd* over haar kindsheid was gekomen. Al het leed der wees was overwonnen Haar zwaarmoedigheid had oorzaken, die zii eigenftijk zelf niet kende. Misschien was het ’t groot vermogen, waarmede ze belast was. dat zii niet mocht weg werpen en waarvan zii niet kon. ge nieten. Zii leed onder het besef der plichten, welke haar met het vermo gen waren opgelegd. Zii had steeds liet voornemen weldadig te zijn, maar zii wist niet goed hoe Sedert zii de klachten had geloofd van een bede lende opliohtster over haar negen kin deren en haar gestorven man. dien zii niet kon laten begraven en wie zii in de eerste ontroeriir< duizend gul den had gegeven, terwiil later de zaak Zaterdagsavonds de grammofoon tot in het oneindige stept en twoetept, gedurende welke bezigheid de klassieke aanbidster be zig is weg te smelten in de onvervalachte mengeling van bergen symphondeën en waar Zondagsavonds ais de volgelfa^en van. den nieuwen muziek-cultus in één der propvolle zalen hun dajw-geneugten ander maal botvieren d® drie beroemde B’a, Bach, Brahms en Beethoven geadoreerd worden. Wy stellen ons in dezen liamioniachen atrüd geen partü, doch conatateeren alleen dat den Haag op dit gebied een voortdu rend slagveld is. Niemand of hü onder vindt in meer of minder mate overlast van de muzikale bevliegingen, hetaij dat »Ün buren aangepast zün door den klassieker, hetzü door de moderne febris. Het kan ook nog zün dat de vier-voetige huisdieren deel- nemejt aan het orkest, hetay zelfstandig in hun blaf- en miauw-aria’s, hetaü omdat zü tegen de heusehe muziek niet bestand >ün. Ons kwam het verhaal ter oore van iemand die het onuitsprekelüke voorrecht had nieu we en nogal liefst muzikale buren te krij gen. De hond des buurs was echter óf mu zikaal zoodat hü daarin roeping gevoelde te gaan janken als het klavier werd be handeld óf niet muzikaal genoeg om te be- grüpen, dat hy deze oneerlijke concurren tie niet mocht aanbinden. Hoe het zü, het lükt ons toch noodzake- lyl^ dat eens ernstig overwogen wordt wat er tegen te hevige aanvallen van de febris- musicalis gedaan kan worden. Zou het niet mogelük zün een rükskeuring in te steWen voor de aspirant-kunst-beoefenaars? Zou den de wetenschapemenschen niet eens op zoek kunnen gaan naar een serum tegen aanvallen van deze ziekte, die meer voor de omstanders en inwoners dan voor de lyders zelf hinderlüke en noodlottige ge volgen kan hebben? Dezer dagen verschenen juist weer eelti ge nieuwe bepalingen van orde op de straat. Er zün een paar bü die niet mis plaatst zün. Eindelijk wordt eens een eerste begin gemaakt met het optreden, tegen de hon denplaag op straat. Het voorstel luidt te bepalen, dat het dagelijksch bestuur der gemeente kan aanwyzen In wedke stmten het verboden zal zyn dat honden losloopen. Men had het eenvoudiger kunnen doen en voorstellen dat honden nooit mogen losloo- pen maar overheidsbemoeiing is bedacht zaam en dus gaat het in tempo’s. De andere bepaling houdt het verbod in om fietsen op de trottoirs te rijden. Het een eigenaardige gewoonte van fietsrijders om, als zü niet op de fiets zitten, deze mede te nemen op de voetpaden. Waar nu groote breedte voor het voetpad aanwezig is, is dit geen bezwaar, maar men doet het ook op de allersmalste trottoirs en het ge volg is dat men met de trapper langs de wandelaars raakt en dat met de vuile wiel banden even een „haal’* wordt gegeven lm:

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1925 | | pagina 1