J »TN Si Mr derland ge- den nemen n waar van iltaten van It nooit en dof moeite, sn 45 en 90 ct. r -RODENT-. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN °V?^J^>?SAVEN’ B0SK0°P. GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEU WERKERS OUDERKERKOUDEWATER, REEUWUK. SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz r Ho. 15814 Zaterdag 4 April 1825 n EERSTE BLAD. 4 DE TWEE HANSEN >eline 85* Jaargang fiOlBSCHE (IH It tiVT. Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen Lenteverwachtingen. den prijs. Gi Jit nummer bestaat uit twee bladen. K. VARDEH- FEUILLETON. Dan krij- (Wordt vervoifd) •fnummarl I maanden 0.50. UT 6, DEN HAAG. ddy" ribstof Bel tijden 876 110 i Hans ieuws- daar De oor- ge- >onnen breed. s fl. 1.45 nrus- wo- lo- ai- leuren P« (Nadruk verboden). Een roman uit onzen tijd. Uit het Duitseh van PETER ROSEGGER. Bewerkt door P. WESSELINK—v. ROSSUM. DuK ö9| iKfll IDAM i nu zaak kof- i de een een deur .Sensa- meen- 'ee- lel. 876 50 677 10 nieuw model hand- r. 15 gld. e.a. spot- naaisters-trapnaai- ACHINEHANDEI. 1176, Rotterdam, nruilen. strijd te wagen. rwachting van de lente, die de verwachting van het altijd tot nieuwen bloei uitapruitonde leven is, de nooit welkende verwachting van ons hart, de oorzaak en de eigenlijke grond van om geluk geeft ons den nooit aflatenden moed, waai’.nee we in den strijd van het leven om dat geluk meenen te kampea Een tersluiks weggepinkte traan is vaak welsprekender en werkt meer uit dan schreien. MEDISCHE BRIEVEN. Trichinen. III. De ziekteverschijnselen, welke zich bij den mensch voordoen, wannéér deze ge ïnfecteerd is met trichinen, houden verband met de ontwikkeling der trichinen in zijn lichaam, zooals w(j dat by onze eerste be spreking hebben nagegaan. Zou nu 't ont wikkelingsproces van alle trichinen gelijk tijdig zijn, dan zouden w(j dus verschijnse len bij den menuch aantreffen, welke daar- ADVERTENTIEPRU8: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den beaorgkring) 16 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bexorgkring: 1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentie® in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentifen de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1-4 regels 2.05, elke w«ol meer 0.60. Op de voorpagina 50 booger. Gewone advertentie® en ingezonden mededeeiingen b(j contract tot neer gereducoer- 'm prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusechenkomst van soiled* Boekhan delaren, Advertentiebureau* en onze Agenten en moeten daags vóór do plaatsing aan het Bureau zjja iagekomen, teneinde van opname verzekerd te z|jn. ai ?oe- dat rij werken. Hij mean Het is gewooniyk zoo, dat het goede, het edele, het schoont door strijd en worsteling alleen verkregen, wondt en in moeilijke ba rensweeën, in ontust en zorg, vaak in ver twijfeling ontstaat, dat, wanneer de leverus- golven hoog gaan en we maar met moeite het levensacheepje kunnen blijven sturen, de veilige kust in. zicht komt, dat uit ver drukking het geluk groeit en uit de duis ternis hot. licht. En we behoeven ons dus niet te verwonderen, dat de lente, drie lief- lijkste aller jaargetijden, in stormen en buien wordt voorbereid en maar al te dik wijls in het witte kleed van sneeuw en ha gel haar intrede doet. Maar is het mis schien ook voor ons niet het beste zoo? Heel den langen winter hebben we naar haar komst verlangd en hunkerend de ar-* men uitgestrekt naar haar koestering en weelde. Haar oogen hebben we zien lachen en om haar mond de teederheid haar behoo ve rende glimlach zien plooien; haar han den hebben gewenkt en haar haren zagen we onUcranst met den kleurigen tooi der jonge bloesems. En de vreugde daarvan 1 leeft ons de somberheid van den norschen winter doongeholpen. Wat zou het nu zijn, als ze plotseling in al haar betooverende schoonheid voor ons stond, wanneer ze niet langzamerhand haai bekoorlijkheden voor one ontdekte, zoodat het schijnen kon, dat nog altijd het schoon ste komen zou? Och, we geven er ons ge woon lijk zoo weinig rekenschap van wat we eigenlijk begeeren en waarnaar ons verlangen en onze hoop de hunkerende ar men strekken. We denken nu, <|at het dit is, dat ons gelukkig zal maken, dan weer dat en morgen weer wat anders. Maar één ding moesten we toch weten, dat het geluk niet is het goede, maar het betere. We ver langen meer. Dat is niet door de onverza de! ijkiheid van onze begeerte, dié'moralisten ons als een beschuldiging- plegen voor te houden, maar het is, omdat we ons alleen bij de verandering van een toestand van de beteekenis ervan bewust worden, het geluk alleen kennen ih den toestand van over- gang. We waardeeren immers ook alleen wat we bezeten hebben, maar niet meer be zitten en watwe nog niet bezitten, maar wenschen. Het bezit zelf laat ons onbevredigd, om dat het stilstand veronderstelt en alleen de beweging ons het bewustzijn van het le ven geeft, ons alleen ontroert als geluk of ongeluk. Daarom zoeken we de verande- PS, Wydstraat; Pa. J. C. LAN *eI 450 39 mg mi stellen hem een Ni< voor. En thrift. ..Dl volgende lijken, zyn entrée aangenaam te maken. 1-aten wij even dicht by honk blijven, to gen het eind van ieder kwartaal zegt iedere courant dat zy gaarne eenige weken haar uitgaven gratis doet toekomen aan ieder die er mode kennis wil maken. Van de tien gegadigden voor deze welwillend toegesta- «e kennismaking is er wel één die de ken nismaking wil voorteelten. H«t te alles elementaire koopmanschap die we hier ten beste geven en zooveel zien wy buitenstaanders wel van de negotie dat wy deze handelingen kennen. Wat doet nu de telefoon, althans de llaagsche? Die handelt in lijnrechten strijd met deze elementaire begrippen. Zij maakt de entrée zoo moeilijk mogeljjk, zy schrikt zooveel mogelyk af. Het is een hap uit je beur», een goeie honderd gulden 'a jaars voor een telefoon en we begrijpen dus dat zy voor wie het bezit niet strikt onvermij delijk is er niet zoo gauw toe overgaan om zich aan te sluiten. Dezulken moeten op het bezit verlekkerd gemaakt worden. Wan neer ge een telefoon wilt gaan nemen, moet ge een formulier gaan halen by de directie; vervolgens moet ge een som van 55 gulden storten en dan moet ge wachten totdat het d«n dienst gelogen komt om de telefoon aan te loggen. Nauwelijks ligt de aansluiting of ge moet een half jaar voor uit betalen .hetgeen 50 k 60 gulden is. Ge hebt dan nog niets en zyt al over de 106 gulden kwijt. Na een half jaar moet ge weer een half jaar vooruit betalen en dus zijt ge bij aanleg van een telefoon gedwon gen in één half jaar tyd ongeveer 180 gul den te betalen. Het is alles heel normaal: de eerste 55 gulden zjjn voor den aanleg en de gemeente laat u vooruit betalen Heel best maar het reeu. takt dat het voor een liefhebber een allerduurst entrée is en goede koopmanschap is het dat en trée juist zoo goedkoop mjgelijk te stellen. Wanneer men tegen een iiefhebbei zegt: neem een telefoon, als ,ge een half jaar het genot ervan hebt leeren kennen betaalt ge zeventig gulden, dan -'.ouden zeer velen daarop wel ingaan maar het te juist het dure begin dat afschrikt. Er is nu een voorstel om den aan'eg iets goedkooper te maken en het tarief iete te verlagen. Het zal niet veel baten. Het is nog verre van koopmanschap. De aanleg moet gratis zyn en op den duur laat men deze betalen, des noods met de bepaling dat hy die minder <(an een zeker aantal jaren de telefoon houdt verplicht is een vergoeding te beta len aks hy dezen opaegt. Daarmede bereik te1 men tweeërlei n.l. dat de entrée goedkoo per werd en het uittreden duurder. Niet aanleg maar afbraak van de aanfluiting moet men laten betalen. De gemeente i» juist degene die zoo'n systeem gemakkelij ker kan toepassen dan een particulier om dat die meer macht tot inning heeft dan een particulier. Vooruit betalen is niet zoo’n verkeerd stelsel mits het in den aanvang geleidelijk wordt ingevoerd. Wanneer men MUIZEN OORDEELDI t die ziekte- g vlug, finaal 'et is het be- idelijke mid- izen uitroeit. irth (SckoïüU) w >EN HAAG EEN <G HEBBEN? vertentie in de IINSGIDS deze en de volgende «anbiedingen voor de echts 0.50 per ge. /Alle aan- 4k ver- rn >vinst en vierde of een vijfde deel woningen! is aange- de tele- onbillyk in de al- J. DE MOL EN ZOON Turfmarkt 7t - Tel. 411 «tu4a Burin- n Oioiesileiilino maar Maat. BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. DCOLVUI. Eén van de belangrijkste middelen van verkeer in de steden, is de telefoon en we mogen wel aanstonds met leedwezen con- stateeren dat het gebruik daarvan nog steeds niet dien omvang heeft gekregen dien het naar onze meaning verdient. Het is niet noodig een volledig pleidooi te leve ren voor het nut van dit moderne instituut: I wie er reeds gebruik van maakt weet dat I het nut en het gemak ervan zeer groot is en dat het tal van gebrekkige hulpmiddelen, I waaronder de boodschappen-looper ,%n het kattebelletje die voornaamste plaatsen m- nemep, vervangt. Waaraan, zoo willen wy vragen, is het toe te schreven dat het gebruik nog niet zoo groot is als men wel zou wenschen en als zeker zij wenschen, die reeds in het be zit zyn van een aansluiting? En dan is het antwoord spoedig gegm-en; het is om dat het nog veel te kostbaar te. De tweede vraag, die onmiddeUyk volgt is dan deze: kan het niet goedkooper? En het anüwoowl daarop Is al even spoedig gegeven: ja, het kan wel goedkooper. We wijzen er op dat den Haag ruim drie ton wuwt maakt uit dit bedryf en dat op 20 duizend aangt 1 tenen. Gemiddeld betaaft ieder dus 15 den te veel. Te veel, wij achten dit w< niet misplaatst. Wanneer het een b« als waterleiding, gas en electriciteit treft, dat door iedereen wordt benut dlrie hebben meer dan tachtig duizend i sluitingen dan is het een gel deelde belasting als deze bedrijft opieveren, maar zoodra slechts p of êeu v'ijfuie deel iku woningenn sloten by een bedryf, gelyk mat foon het geval is, dan te het zear om daaruit een winst ten bate vai gemeene kas te slaan. Afgezien daarvan echter heeft men bij de telefoon een handel,smethode gevolgd die zeldzaam foutief ie. Iedere handelaar weet dat hij te strijden heeft togen de gevolgen van de oud-vadertandsche spreuk: onbe kend maakt onbemind. Wie het nut, het genot, het voordeel en het gemak van iets niet kent, weet het gemis niet en blijft dus gemakkeliik er buiten. Het is de kunst var. den handelaar om het publiek te verlokken tot kennismaking in de hoop dat het dan, eenmaal op de hoogte, niet gemakke’.yk tot zijn oude gevoelloosheid terug valt. Wy zien dan ook dat iedere koopman tracht het publiek zijn kennismaking te vergemakke- J No- dienzélfden avond ging Hans naar de Siebens ter nst raat, maar hij vond de woning der Küblers geslo ten Bedien was vergeefs hij hoorde de bel. die weergalmde als in een ieege woning. De concierge zei de. dat hij de juffrouw in den middag nog had gezien, toen zij hem het pakje had gegeven. Later was zij met een Dak uitgegaan. Waarschijnlijk om haar werk naar de fabriek, waarvoor naaide te brengen. Zii had er vr< ger al eens op gezinspeeld, voortaan in de fabriek ging iehuis was het ®oo eenzaam de. dat zij ook meubelen had laten weobrengen. Den volgenden dag ging Hans er weer heen, nu reeds in den morgen. De deur was gesloten en de bel weergalmde als in eene doods- "roeve. Hii ging naar de fabriek, daar had men haar in een week niet ge- ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal f8.15, met Zondagsblad ƒ3.80. Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, hij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie Tel. Int. 82; Redactie Tel. 645. bepaalt dat opzegging een half jaar voor uit móet geschieden en dat ze gepaard ►moet guan met de storting van een bepaald bedrag heeft men de macht al aanstonds in handen. Voor een nta<| als den Haag is twintig duizend aansluitingen op 90 duizend wonin gen te weinig, veel te weinig. Het staat by ons vast dat nog tal van menschen gaarne een aansluiting hadden en als zjj er het nut en gemaje van kenden, gaarne er het bedrag voowover hadden in dien het niet juist de aanlegkoste®, als niet het du te eerste jaar hen afschrikte. Een beetje ziel kundige kennis ware der telefoontlfltectie geen onnut. Inmiddels heeft de gemeenteraad maai weer e^jj protserige wijziging in dit tarief aangebracht. Door krachtig ingrijpen heeft het ge meentebestuur ons behoed voor een nieuwe bedreiging van de rost, n.1. het tijdsein per drawllooze dat zou bestaan in het uit-’brol- len van reclames door middel van een reus- achtigen luidspreker. Dit nieuwe reclame- rnkklel zou ilezer dagen in actie komen maar gelukkig te het nog tijdig voorkomen. Het daartegen geconstrueerde artikel raakt alle lawaai dat voor <te omgeving hinder lijk kan worden geacht. Zooals het artikel luidt zal het mogel ijk zijn er veel meer onder ty brengen dan thans bedoeld Wanneer het een breodere uitwerking mocht hebben, sullen we daarom allerminst rouwig x|jn. Er sfin allerlei soorten lawaai die zeer hinderlijk zijn en het te dringend noodig dat daaraan paal en perk wordt ge steld. Gelukkig blijven wij nu voor dit al lernieuwste bespaard en het artikel te elastisch genoeg om allerlei verkapte la- waai-reelame-middelen tegen te gaan Er is niets waarvan wy zoo zeer te veel heb ben als van openbaar lawaai en iedere po ging om dat te beperken, verdient krach- tigen steun. Rust behoeven alle steden en alle overbodige onrust te uit den booze. HAGENAAR. tfatie" ver&cueeii, de yelooiwaardig heid hud wiLen ontnemcu. waardoor het voor andere bladen, ongeschikt werd, weer in de hand. Buitendien schijnt nol in hel ge heel niet waar te zijn,'' voegde dok ter Tacitus er h»e( waardigheid aan toe „en mijn blad geeft um het juist te zeggen geen ongewaarborg- de berichten.” „Ach, dal wêid ik,” zeide Hans, ..voor de waarheid kan ik trouwens instaan.” „Goed, laat ons de geachiedeuis als advertentie opnemen „Het was mij echter juist om het redactioneele deel te doen.” ..Dat kost echter om mij zakelijK uit te drukken dubbel zoo veel Met den prijs kon de jonge dokter zich op het oogenblik niet inlaten, zoodat de onderhandelingen voorloo- IHg afgebroken werden. Hii luid in elk geval to het volgend niamwr der „Sensatie” nog een pubt dagen tijd. Den volgenden dag in de ontleed zaal wenkte hofraad WnhopandttM'r zijn toekomstigen schoonzoon om< in zijn studeerkamer te komen, waarvan hij de deur sloot. .Daar zal ie belai reide hij en hield blad van Altenkirch stond onder het uxchrltt. veei-bkuidegom”, het v_ schreven „Een pas gepromoveerd alhier wo nend dokter in de medicijnen, heeft besloten in het heiifr huwelijk te tre den met de rijke dochter van een hofraad, nadat hii bij boerimi'eties van zijn stanu, geen geluk heeft gehad. Bovengenoemde manuaar had namelijk hel ongeluk dat hij uls hij een huutel.jke scaooiw* wilde ktuwen -- altijd een klinkvmien oorveeg, zooals het volk zegt, tot aandenken kreeg. Daar de duivel ais hij in nood zit, vliegen eet. zoo heeft de man uit ge brek aan het gezond boerenras zich met blauw hofraad»bloed moeten ver genoegen.” „Die vervloekte kerels!” barstte de dokter uit en voegde er dadeUik zach ter Hun toe „Wie kan daar mede be doeld rijn?’ „Wie er ook bedoeld is.” zei de hofraad afgemeten. ..Wij zullen het blad voor onze dames weg.touden.” Daarmede stak hii de courant in zijn zak en de zaak was afgedaan. Hans bleef echter zenuwaddig. „Nu, de loden kwelgeest zou rich op een volgende ontmoeting verheu gen I” Voor het oogenblik ging hii in rijn middagrestaurant en dronk vbel bier. De woning voor het jonge paar was reeds ingericht. En hoeDaar zou' Hans zijn moeder eens bij hebben willen halen., die jaren lang moest be delen. voordat de molenaar een spie gel voor haar kocht. En hot* zou me vrouw Kübler haar handen in vrome aandacht vouwen en lispelen ,0, maar, wat mooie dingen.” Alles was pracht en overvloed en van veel dingen, die daar hingen en stonden kende hii de bestemming ter nauwer- noixl. Uit was ue ontmoetinf'geweest- Hans voorzag, wat zou gtipenren, en eerst viel hem in. hoe men de zou kunnen voorkomen, in een fiehuis vroeg hii hei adres van „Sensatie Het brati.it hem in oud huis, vijl trappen hoog, op dakkamer. Daar hing voor een een groot bord Kodak tie de tie”. Maar toen hii büuientrad. de hij toch verkeerd te rijn. Een gi rende kamer, een rookende kach< waarbij een magere vrouw in een peignoir met groote bloemen, waar»an de sleep tevens zorgde voor het ve gen van den vuiien vloer, w mroo ncei wat kinderen rondkropen. Ma ir aan de bruin geverfde tafel zat dr. Taci tus, als altijd een welgemanierd heer tje, wien men de wreedheid niet aan zag. waarmede hii wekelijks een paar groote moorden, brandstichtingen en andere schanddaden beging. 1/enig sprong hij op. maakte verontschuldi ging voor zijn gebrekkig toilet, en vroeg beleefd wat Hans verlangde. Onze dokter Si^ynied trok uit rijn zak een blad Pliher „ik breng u iets sensationeels als u het in uw vol gend nummer wilt afdrukken." „Heel graag 1” de redacteur las de aanteekeningen, daarna keek hii te leurgesteld op en vroeg ..Anders niets3 Dat jonge stadsche heeren. van landeiiike schoonen een oorveeg krij gen is om openhartig te spreken ja heel goed voor een dagblad of zoo iets. Voor de ..Sensatie” is het niets, js het niets Ik dank u. Daarmede had Ham ziin verhaal, waaraan hij doordat het in de ..Ben- ring, maakt de verandering het verkrijgen \an het meerdere, het betere, niet het be zit van het «S*de ons gelukkig. En omdat het leven slechts begrensde mogelijkheden heeft, is het dius heel goed, dat we niet te veel in eens krijgen en altijd het uitzicht houden op het meerdere, het schoonere. Het houdt onze verwachting gespannen. En die gespannenheid hebben we noodig. De lente houdt ook onze verwachting gespannen, wanneer ze haai- schoonheid slechts langzaam voor ons ontplooit. Schoorvoetend maar komt z« nader, alf wilde ze ons verlangen tot de heftigste, ae wildste begeert® prikkelen. En soms als we meenen haar in haar volle schoonheid voor ons te zien, trekt Ze zich eensklaps te rug ais een preutsche schoone. Dan blyven we verlangend wachten, tot ze opnieuw na der komt in het zekere vertrouwen, dat ze straks heerlijker verschijnen zal. Totdat, wanneer ze in al haar lieflijkheid ons tege moet komt, we achter haar het nog schoo ne re van den zomer zoeken. Want immers meer nog dan haar eigen bekoorlijkheid te het de be'lofte, waarmee we ons verheugen, die haar zoo schoon doet schijnen. Is ze niet als een symbool der verwachting, als dc vleesch-geworden verwachting zelve Opent ze ons niet het verrukkend uitaicht op <le heerlijkheid van den zomer, de volle heerlijkheid van het leven? En dat uit zicht is het, dat we noodig hebben. Wan neer we zeggen, dat niet het bezit van het goede, maai- de hoop op het betere ons ge lukkig maakt, dan beteekent dat, dat de verwachting ons diepste geluk is. Maar die verwachting niet als een vaag, twyfelach- tig verlangen ,maar alsde zekerheid van een andere, een schoonere toekomst. Die verwachting, wanneer ze steric en levend in ons is, houdt ons waakzaam en werk zaam. En ze is daarom niet enkel de bron i van ons geluk, maar de bron ook van den levensmoed, die we noodig hebben en de oorzaak van onze levenskracht. Alleen zoo lang we nog vertrouwen op het geluk, op verandering, op welslagen, op het berei ken, houden we den moed. En het is die moed, die ons de krachLjjeeft in den toch veelal -zoo zwaren en bitteren levensstrijd. Wanneer het waar is, dat het goede, het edele alleen in worsteling gewonnen wordt, dan is het duidelijk, dat we den moed aller eerst noodig hebben, die voor het overwin nen in eiken stryd de onontbeerlijke voor waarde is. Dien moed putten we ten slotte uit de Verwachting, uit het vertrouwen. En het is/ dan ook allerminst te verwonderen, dat we in de lente meer dan ooit voelen, den nieuwen moed na de donkere dagen van winter en somberheid om het leven in te gaan en met dat leven den beslissenden zien. Nu werd Hans eenigsrins on tig en drong er ou aan. dat de ning door de politie zou worden ge opend. Ze was bijna leeg, ei? was niets dan een gesloten koffer, die op de vliering werd gebracht, daar de zoo verlaten woning weer verhuurd moest worden. De buren veronderstel den. dat juffrouw Kübler mar bloed verwanten buiten zou zijn getrokken. Deze veroJkdersielJfng maakte Hjins tot de zijne. Ze gaf hem rijn kalmte terug. In die dagen werd Hans eens op straat aangesproken door een in een loden pak gestoken landman, die als boer het trottoir veismaalde en mid den op de sfra^tvüifarheen stapte. Het was Bachsimmert. die een sigaar in den mond had. om te toonen. dat ook de boeren van Altenkirch hek heertje kunnen spelen. „Ik heb u dadelijk herkend” zei- de hii tot dokter Schmied. ,.Ik had u thuis willen opzoeken. Ik ben hier heen gekomen voor mijn broer, weet u, den soldaat. Hij ligt nu hier in het hospitaal dan moet men rijn landsman toch oozoeken.” .Wat wil je van mtij Vroeg Hans kortaf. .Gelukwensdhen, omdat u nu zoo rijk gaat trouwen, zooals ik heb ge hoord I En bn deee gelege*>heid zou ik u willen vragen, weet u. zooals het eaa1 of u mij een paar gulden wilde leenen.” „Maak, dat ie we^-kom-t!” ..Zoo? Zoo behandelt u mü? Dan zal uw verloofde iets te lezen krij gen I”

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1925 | | pagina 1