J
»TN
Si
Mr
derland ge-
den nemen
n waar van
iltaten van
It nooit en
dof moeite,
sn 45 en 90 ct.
r -RODENT-.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
°V?^J^>?SAVEN’ B0SK0°P. GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEU
WERKERS OUDERKERKOUDEWATER, REEUWUK. SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz
r
Ho. 15814
Zaterdag 4 April 1825
n
EERSTE BLAD.
4
DE TWEE HANSEN
>eline
85* Jaargang
fiOlBSCHE (IH It tiVT.
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
Lenteverwachtingen.
den prijs. Gi
Jit nummer bestaat uit twee bladen.
K.
VARDEH-
FEUILLETON.
Dan
krij-
(Wordt vervoifd)
•fnummarl
I maanden 0.50.
UT 6, DEN HAAG.
ddy"
ribstof
Bel tijden
876
110
i Hans
ieuws-
daar
De oor-
ge-
>onnen
breed.
s fl. 1.45
nrus-
wo-
lo-
ai-
leuren
P«
(Nadruk verboden).
Een roman uit onzen tijd.
Uit het Duitseh van
PETER ROSEGGER.
Bewerkt door
P. WESSELINK—v. ROSSUM.
DuK ö9|
iKfll
IDAM
i nu
zaak
kof-
i de
een
een
deur
.Sensa-
meen-
'ee-
lel.
876
50
677
10
nieuw model hand-
r. 15 gld. e.a. spot-
naaisters-trapnaai-
ACHINEHANDEI.
1176, Rotterdam,
nruilen.
strijd te wagen. rwachting van de
lente, die de verwachting van het altijd tot
nieuwen bloei uitapruitonde leven is, de
nooit welkende verwachting van ons hart,
de oorzaak en de eigenlijke grond van om
geluk geeft ons den nooit aflatenden moed,
waai’.nee we in den strijd van het leven om
dat geluk meenen te kampea
Een tersluiks weggepinkte traan is
vaak welsprekender en werkt meer uit
dan schreien.
MEDISCHE BRIEVEN.
Trichinen.
III.
De ziekteverschijnselen, welke zich bij
den mensch voordoen, wannéér deze ge
ïnfecteerd is met trichinen, houden verband
met de ontwikkeling der trichinen in zijn
lichaam, zooals w(j dat by onze eerste be
spreking hebben nagegaan. Zou nu 't ont
wikkelingsproces van alle trichinen gelijk
tijdig zijn, dan zouden w(j dus verschijnse
len bij den menuch aantreffen, welke daar-
ADVERTENTIEPRU8: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den beaorgkring)
16 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bexorgkring:
1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentie® in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentifen de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1-4 regels 2.05, elke w«ol meer 0.60. Op
de voorpagina 50 booger.
Gewone advertentie® en ingezonden mededeeiingen b(j contract tot neer gereducoer-
'm prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusechenkomst van soiled* Boekhan
delaren, Advertentiebureau* en onze Agenten en moeten daags vóór do plaatsing
aan het Bureau zjja iagekomen, teneinde van opname verzekerd te z|jn.
ai
?oe-
dat rij
werken.
Hij mean
Het is gewooniyk zoo, dat het goede, het
edele, het schoont door strijd en worsteling
alleen verkregen, wondt en in moeilijke ba
rensweeën, in ontust en zorg, vaak in ver
twijfeling ontstaat, dat, wanneer de leverus-
golven hoog gaan en we maar met moeite
het levensacheepje kunnen blijven sturen,
de veilige kust in. zicht komt, dat uit ver
drukking het geluk groeit en uit de duis
ternis hot. licht. En we behoeven ons dus
niet te verwonderen, dat de lente, drie lief-
lijkste aller jaargetijden, in stormen en
buien wordt voorbereid en maar al te dik
wijls in het witte kleed van sneeuw en ha
gel haar intrede doet. Maar is het mis
schien ook voor ons niet het beste zoo?
Heel den langen winter hebben we naar
haar komst verlangd en hunkerend de ar-*
men uitgestrekt naar haar koestering en
weelde. Haar oogen hebben we zien lachen
en om haar mond de teederheid haar behoo
ve rende glimlach zien plooien; haar han
den hebben gewenkt en haar haren zagen
we onUcranst met den kleurigen tooi der
jonge bloesems. En de vreugde daarvan
1 leeft ons de somberheid van den norschen
winter doongeholpen.
Wat zou het nu zijn, als ze plotseling in
al haar betooverende schoonheid voor ons
stond, wanneer ze niet langzamerhand haai
bekoorlijkheden voor one ontdekte, zoodat
het schijnen kon, dat nog altijd het schoon
ste komen zou? Och, we geven er ons ge
woon lijk zoo weinig rekenschap van wat
we eigenlijk begeeren en waarnaar ons
verlangen en onze hoop de hunkerende ar
men strekken. We denken nu, <|at het dit
is, dat ons gelukkig zal maken, dan weer
dat en morgen weer wat anders. Maar één
ding moesten we toch weten, dat het geluk
niet is het goede, maar het betere. We ver
langen meer. Dat is niet door de onverza
de! ijkiheid van onze begeerte, dié'moralisten
ons als een beschuldiging- plegen voor te
houden, maar het is, omdat we ons alleen
bij de verandering van een toestand van de
beteekenis ervan bewust worden, het geluk
alleen kennen ih den toestand van over-
gang. We waardeeren immers ook alleen
wat we bezeten hebben, maar niet meer be
zitten en watwe nog niet bezitten, maar
wenschen.
Het bezit zelf laat ons onbevredigd, om
dat het stilstand veronderstelt en alleen
de beweging ons het bewustzijn van het le
ven geeft, ons alleen ontroert als geluk of
ongeluk. Daarom zoeken we de verande-
PS, Wydstraat;
Pa. J. C. LAN
*eI 450 39
mg mi stellen
hem een Ni<
voor. En
thrift. ..Dl
volgende
lijken, zyn entrée aangenaam te maken.
1-aten wij even dicht by honk blijven, to
gen het eind van ieder kwartaal zegt iedere
courant dat zy gaarne eenige weken haar
uitgaven gratis doet toekomen aan ieder
die er mode kennis wil maken. Van de tien
gegadigden voor deze welwillend toegesta-
«e kennismaking is er wel één die de ken
nismaking wil voorteelten.
H«t te alles elementaire koopmanschap
die we hier ten beste geven en zooveel zien
wy buitenstaanders wel van de negotie
dat wy deze handelingen kennen.
Wat doet nu de telefoon, althans de
llaagsche? Die handelt in lijnrechten strijd
met deze elementaire begrippen. Zij maakt
de entrée zoo moeilijk mogeljjk, zy schrikt
zooveel mogelyk af. Het is een hap uit je
beur», een goeie honderd gulden 'a jaars
voor een telefoon en we begrijpen dus dat
zy voor wie het bezit niet strikt onvermij
delijk is er niet zoo gauw toe overgaan om
zich aan te sluiten. Dezulken moeten op het
bezit verlekkerd gemaakt worden. Wan
neer ge een telefoon wilt gaan nemen,
moet ge een formulier gaan halen by de
directie; vervolgens moet ge een som van
55 gulden storten en dan moet ge wachten
totdat het d«n dienst gelogen komt om de
telefoon aan te loggen. Nauwelijks ligt de
aansluiting of ge moet een half jaar voor
uit betalen .hetgeen 50 k 60 gulden is. Ge
hebt dan nog niets en zyt al over de 106
gulden kwijt. Na een half jaar moet ge
weer een half jaar vooruit betalen en dus
zijt ge bij aanleg van een telefoon gedwon
gen in één half jaar tyd ongeveer 180 gul
den te betalen. Het is alles heel normaal:
de eerste 55 gulden zjjn voor den aanleg
en de gemeente laat u vooruit betalen
Heel best maar het reeu. takt dat het
voor een liefhebber een allerduurst entrée
is en goede koopmanschap is het dat en
trée juist zoo goedkoop mjgelijk te stellen.
Wanneer men tegen een iiefhebbei zegt:
neem een telefoon, als ,ge een half jaar het
genot ervan hebt leeren kennen betaalt ge
zeventig gulden, dan -'.ouden zeer velen
daarop wel ingaan maar het te juist het
dure begin dat afschrikt. Er is nu een
voorstel om den aan'eg iets goedkooper te
maken en het tarief iete te verlagen. Het
zal niet veel baten. Het is nog verre van
koopmanschap. De aanleg moet gratis zyn
en op den duur laat men deze betalen, des
noods met de bepaling dat hy die minder
<(an een zeker aantal jaren de telefoon
houdt verplicht is een vergoeding te beta
len aks hy dezen opaegt. Daarmede bereik
te1 men tweeërlei n.l. dat de entrée goedkoo
per werd en het uittreden duurder. Niet
aanleg maar afbraak van de aanfluiting
moet men laten betalen. De gemeente i»
juist degene die zoo'n systeem gemakkelij
ker kan toepassen dan een particulier om
dat die meer macht tot inning heeft dan een
particulier. Vooruit betalen is niet zoo’n
verkeerd stelsel mits het in den aanvang
geleidelijk wordt ingevoerd. Wanneer men
MUIZEN
OORDEELDI
t die ziekte-
g vlug, finaal
'et is het be-
idelijke mid-
izen uitroeit.
irth (SckoïüU)
w
>EN HAAG EEN
<G HEBBEN?
vertentie in de
IINSGIDS
deze en de volgende
«anbiedingen voor de
echts 0.50 per ge.
/Alle
aan-
4k ver-
rn >vinst
en vierde
of een vijfde deel woningen! is aange-
de tele-
onbillyk
in de al-
J. DE MOL EN ZOON
Turfmarkt 7t - Tel. 411 «tu4a
Burin- n Oioiesileiilino
maar Maat.
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
DCOLVUI.
Eén van de belangrijkste middelen van
verkeer in de steden, is de telefoon en we
mogen wel aanstonds met leedwezen con-
stateeren dat het gebruik daarvan nog
steeds niet dien omvang heeft gekregen
dien het naar onze meaning verdient. Het
is niet noodig een volledig pleidooi te leve
ren voor het nut van dit moderne instituut:
I wie er reeds gebruik van maakt weet dat
I het nut en het gemak ervan zeer groot is
en dat het tal van gebrekkige hulpmiddelen,
I waaronder de boodschappen-looper ,%n het
kattebelletje die voornaamste plaatsen m-
nemep, vervangt.
Waaraan, zoo willen wy vragen, is het
toe te schreven dat het gebruik nog niet
zoo groot is als men wel zou wenschen en
als zeker zij wenschen, die reeds in het be
zit zyn van een aansluiting? En dan is
het antwoord spoedig gegm-en; het is om
dat het nog veel te kostbaar te. De tweede
vraag, die onmiddeUyk volgt is dan deze:
kan het niet goedkooper? En het anüwoowl
daarop Is al even spoedig gegeven: ja, het
kan wel goedkooper. We wijzen er op dat
den Haag ruim drie ton wuwt maakt uit
dit bedryf en dat op 20 duizend aangt
1 tenen. Gemiddeld betaaft ieder dus 15
den te veel. Te veel, wij achten dit w<
niet misplaatst. Wanneer het een b«
als waterleiding, gas en electriciteit
treft, dat door iedereen wordt benut
dlrie hebben meer dan tachtig duizend i
sluitingen dan is het een gel
deelde belasting als deze bedrijft
opieveren, maar zoodra slechts p
of êeu v'ijfuie deel iku woningenn
sloten by een bedryf, gelyk mat
foon het geval is, dan te het zear
om daaruit een winst ten bate vai
gemeene kas te slaan.
Afgezien daarvan echter heeft men bij de
telefoon een handel,smethode gevolgd die
zeldzaam foutief ie. Iedere handelaar weet
dat hij te strijden heeft togen de gevolgen
van de oud-vadertandsche spreuk: onbe
kend maakt onbemind. Wie het nut, het
genot, het voordeel en het gemak van iets
niet kent, weet het gemis niet en blijft dus
gemakkeliik er buiten. Het is de kunst var.
den handelaar om het publiek te verlokken
tot kennismaking in de hoop dat het dan,
eenmaal op de hoogte, niet gemakke’.yk
tot zijn oude gevoelloosheid terug valt. Wy
zien dan ook dat iedere koopman tracht het
publiek zijn kennismaking te vergemakke-
J
No- dienzélfden avond ging Hans
naar de Siebens ter nst raat, maar hij
vond de woning der Küblers geslo
ten Bedien was vergeefs hij hoorde
de bel. die weergalmde als in een
ieege woning. De concierge zei de. dat
hij de juffrouw in den middag nog
had gezien, toen zij hem het pakje
had gegeven. Later was zij met een
Dak uitgegaan. Waarschijnlijk om haar
werk naar de fabriek, waarvoor
naaide te brengen. Zii had er vr<
ger al eens op gezinspeeld,
voortaan in de fabriek ging
iehuis was het ®oo eenzaam
de. dat zij ook meubelen had laten
weobrengen. Den volgenden dag ging
Hans er weer heen, nu reeds in den
morgen. De deur was gesloten en de
bel weergalmde als in eene doods-
"roeve. Hii ging naar de fabriek, daar
had men haar in een week niet ge-
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal f8.15, met Zondagsblad ƒ3.80.
Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
hij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie Tel. Int. 82;
Redactie Tel. 645.
bepaalt dat opzegging een half jaar voor
uit móet geschieden en dat ze gepaard
►moet guan met de storting van een bepaald
bedrag heeft men de macht al aanstonds in
handen.
Voor een nta<| als den Haag is twintig
duizend aansluitingen op 90 duizend wonin
gen te weinig, veel te weinig. Het staat by
ons vast dat nog tal van menschen gaarne
een aansluiting hadden en als zjj er het
nut en gemaje van kenden, gaarne er het
bedrag voowover hadden in dien het niet
juist de aanlegkoste®, als niet het du te
eerste jaar hen afschrikte. Een beetje ziel
kundige kennis ware der telefoontlfltectie
geen onnut.
Inmiddels heeft de gemeenteraad maai
weer e^jj protserige wijziging in dit tarief
aangebracht.
Door krachtig ingrijpen heeft het ge
meentebestuur ons behoed voor een nieuwe
bedreiging van de rost, n.1. het tijdsein per
drawllooze dat zou bestaan in het uit-’brol-
len van reclames door middel van een reus-
achtigen luidspreker. Dit nieuwe reclame-
rnkklel zou ilezer dagen in actie komen
maar gelukkig te het nog tijdig voorkomen.
Het daartegen geconstrueerde artikel raakt
alle lawaai dat voor <te omgeving hinder
lijk kan worden geacht. Zooals het artikel
luidt zal het mogel ijk zijn er veel meer
onder ty brengen dan thans bedoeld
Wanneer het een breodere uitwerking
mocht hebben, sullen we daarom allerminst
rouwig x|jn. Er sfin allerlei soorten lawaai
die zeer hinderlijk zijn en het te dringend
noodig dat daaraan paal en perk wordt ge
steld. Gelukkig blijven wij nu voor dit al
lernieuwste bespaard en het artikel te
elastisch genoeg om allerlei verkapte la-
waai-reelame-middelen tegen te gaan Er
is niets waarvan wy zoo zeer te veel heb
ben als van openbaar lawaai en iedere po
ging om dat te beperken, verdient krach-
tigen steun. Rust behoeven alle steden en
alle overbodige onrust te uit den booze.
HAGENAAR.
tfatie" ver&cueeii, de yelooiwaardig
heid hud wiLen ontnemcu. waardoor
het voor andere bladen, ongeschikt
werd, weer in de hand.
Buitendien schijnt nol in hel ge
heel niet waar te zijn,'' voegde dok
ter Tacitus er h»e( waardigheid aan
toe „en mijn blad geeft um het
juist te zeggen geen ongewaarborg-
de berichten.”
„Ach, dal wêid ik,” zeide Hans,
..voor de waarheid kan ik trouwens
instaan.”
„Goed, laat ons de geachiedeuis als
advertentie opnemen
„Het was mij echter juist om het
redactioneele deel te doen.”
..Dat kost echter om mij zakelijK
uit te drukken dubbel zoo veel
Met den prijs kon de jonge dokter
zich op het oogenblik niet inlaten,
zoodat de onderhandelingen voorloo-
IHg afgebroken werden. Hii luid in
elk geval to het volgend niamwr der
„Sensatie” nog een pubt dagen tijd.
Den volgenden dag in de ontleed
zaal wenkte hofraad WnhopandttM'r
zijn toekomstigen schoonzoon om< in
zijn studeerkamer te komen, waarvan
hij de deur sloot.
.Daar zal ie belai
reide hij en hield
blad van Altenkirch
stond onder het uxchrltt.
veei-bkuidegom”, het v_
schreven
„Een pas gepromoveerd alhier wo
nend dokter in de medicijnen, heeft
besloten in het heiifr huwelijk te tre
den met de rijke dochter van een
hofraad, nadat hii bij boerimi'eties van
zijn stanu, geen geluk heeft gehad.
Bovengenoemde manuaar had namelijk
hel ongeluk dat hij uls hij een
huutel.jke scaooiw* wilde ktuwen --
altijd een klinkvmien oorveeg, zooals
het volk zegt, tot aandenken kreeg.
Daar de duivel ais hij in nood zit,
vliegen eet. zoo heeft de man uit ge
brek aan het gezond boerenras zich
met blauw hofraad»bloed moeten ver
genoegen.”
„Die vervloekte kerels!” barstte de
dokter uit en voegde er dadeUik zach
ter Hun toe „Wie kan daar mede be
doeld rijn?’
„Wie er ook bedoeld is.” zei de
hofraad afgemeten. ..Wij zullen het
blad voor onze dames weg.touden.”
Daarmede stak hii de courant in zijn
zak en de zaak was afgedaan. Hans
bleef echter zenuwaddig.
„Nu, de loden kwelgeest zou rich
op een volgende ontmoeting verheu
gen I” Voor het oogenblik ging hii in
rijn middagrestaurant en dronk vbel
bier.
De woning voor het jonge paar was
reeds ingericht. En hoeDaar zou'
Hans zijn moeder eens bij hebben
willen halen., die jaren lang moest be
delen. voordat de molenaar een spie
gel voor haar kocht. En hot* zou me
vrouw Kübler haar handen in vrome
aandacht vouwen en lispelen ,0,
maar, wat mooie dingen.” Alles
was pracht en overvloed en van veel
dingen, die daar hingen en stonden
kende hii de bestemming ter nauwer-
noixl.
Uit was ue ontmoetinf'geweest- Hans
voorzag, wat zou gtipenren, en
eerst viel hem in. hoe men de
zou kunnen voorkomen, in een
fiehuis vroeg hii hei adres van
„Sensatie Het brati.it hem in
oud huis, vijl trappen hoog, op
dakkamer. Daar hing voor een
een groot bord Kodak tie de
tie”. Maar toen hii büuientrad.
de hij toch verkeerd te rijn. Een gi
rende kamer, een rookende kach<
waarbij een magere vrouw in een
peignoir met groote bloemen, waar»an
de sleep tevens zorgde voor het ve
gen van den vuiien vloer, w mroo ncei
wat kinderen rondkropen. Ma ir aan
de bruin geverfde tafel zat dr. Taci
tus, als altijd een welgemanierd heer
tje, wien men de wreedheid niet aan
zag. waarmede hii wekelijks een paar
groote moorden, brandstichtingen en
andere schanddaden beging. 1/enig
sprong hij op. maakte verontschuldi
ging voor zijn gebrekkig toilet, en
vroeg beleefd wat Hans verlangde.
Onze dokter Si^ynied trok uit rijn
zak een blad Pliher „ik breng u
iets sensationeels als u het in uw vol
gend nummer wilt afdrukken."
„Heel graag 1” de redacteur las de
aanteekeningen, daarna keek hii te
leurgesteld op en vroeg ..Anders
niets3 Dat jonge stadsche heeren. van
landeiiike schoonen een oorveeg krij
gen is om openhartig te spreken
ja heel goed voor een dagblad of
zoo iets. Voor de ..Sensatie” is het
niets, js het niets Ik dank u.
Daarmede had Ham ziin verhaal,
waaraan hij doordat het in de ..Ben-
ring, maakt de verandering het verkrijgen
\an het meerdere, het betere, niet het be
zit van het «S*de ons gelukkig. En omdat
het leven slechts begrensde mogelijkheden
heeft, is het dius heel goed, dat we niet te
veel in eens krijgen en altijd het uitzicht
houden op het meerdere, het schoonere. Het
houdt onze verwachting gespannen. En die
gespannenheid hebben we noodig.
De lente houdt ook onze verwachting
gespannen, wanneer ze haai- schoonheid
slechts langzaam voor ons ontplooit.
Schoorvoetend maar komt z« nader, alf
wilde ze ons verlangen tot de heftigste, ae
wildste begeert® prikkelen. En soms als
we meenen haar in haar volle schoonheid
voor ons te zien, trekt Ze zich eensklaps te
rug ais een preutsche schoone. Dan blyven
we verlangend wachten, tot ze opnieuw na
der komt in het zekere vertrouwen, dat ze
straks heerlijker verschijnen zal. Totdat,
wanneer ze in al haar lieflijkheid ons tege
moet komt, we achter haar het nog schoo
ne re van den zomer zoeken. Want immers
meer nog dan haar eigen bekoorlijkheid te
het de be'lofte, waarmee we ons verheugen,
die haar zoo schoon doet schijnen. Is ze
niet als een symbool der verwachting, als
dc vleesch-geworden verwachting zelve
Opent ze ons niet het verrukkend uitaicht
op <le heerlijkheid van den zomer, de volle
heerlijkheid van het leven? En dat uit
zicht is het, dat we noodig hebben. Wan
neer we zeggen, dat niet het bezit van het
goede, maai- de hoop op het betere ons ge
lukkig maakt, dan beteekent dat, dat de
verwachting ons diepste geluk is. Maar die
verwachting niet als een vaag, twyfelach-
tig verlangen ,maar alsde zekerheid van
een andere, een schoonere toekomst. Die
verwachting, wanneer ze steric en levend
in ons is, houdt ons waakzaam en werk
zaam. En ze is daarom niet enkel de bron i
van ons geluk, maar de bron ook van den
levensmoed, die we noodig hebben en de
oorzaak van onze levenskracht. Alleen zoo
lang we nog vertrouwen op het geluk, op
verandering, op welslagen, op het berei
ken, houden we den moed. En het is die
moed, die ons de krachLjjeeft in den toch
veelal -zoo zwaren en bitteren levensstrijd.
Wanneer het waar is, dat het goede, het
edele alleen in worsteling gewonnen wordt,
dan is het duidelijk, dat we den moed aller
eerst noodig hebben, die voor het overwin
nen in eiken stryd de onontbeerlijke voor
waarde is. Dien moed putten we ten slotte
uit de Verwachting, uit het vertrouwen. En
het is/ dan ook allerminst te verwonderen,
dat we in de lente meer dan ooit voelen,
den nieuwen moed na de donkere dagen
van winter en somberheid om het leven in
te gaan en met dat leven den beslissenden
zien. Nu werd Hans eenigsrins on
tig en drong er ou aan. dat de
ning door de politie zou worden ge
opend. Ze was bijna leeg, ei? was
niets dan een gesloten koffer, die op
de vliering werd gebracht, daar de
zoo verlaten woning weer verhuurd
moest worden. De buren veronderstel
den. dat juffrouw Kübler mar bloed
verwanten buiten zou zijn getrokken.
Deze veroJkdersielJfng maakte Hjins
tot de zijne. Ze gaf hem rijn kalmte
terug.
In die dagen werd Hans eens op
straat aangesproken door een in een
loden pak gestoken landman, die als
boer het trottoir veismaalde en mid
den op de sfra^tvüifarheen stapte. Het
was Bachsimmert. die een sigaar in
den mond had. om te toonen. dat ook
de boeren van Altenkirch hek heertje
kunnen spelen.
„Ik heb u dadelijk herkend” zei-
de hii tot dokter Schmied. ,.Ik had u
thuis willen opzoeken. Ik ben hier
heen gekomen voor mijn broer, weet
u, den soldaat. Hij ligt nu hier in
het hospitaal dan moet men rijn
landsman toch oozoeken.”
.Wat wil je van mtij Vroeg Hans
kortaf.
.Gelukwensdhen, omdat u nu zoo
rijk gaat trouwen, zooals ik heb ge
hoord I En bn deee gelege*>heid zou
ik u willen vragen, weet u. zooals
het eaa1 of u mij een paar gulden
wilde leenen.”
„Maak, dat ie we^-kom-t!”
..Zoo? Zoo behandelt u mü? Dan
zal uw verloofde iets te lezen krij
gen I”