ïiiioei.
Sanitas,
imetsje
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
io. 15819
Zaterdag II April 1925
95*Jaargang
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
EERSTE BLAD.
SLIM
GLIM
ING Co.
ethavea 24
142
DE TWEE HANSEN
ÓERGAMBACBT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEU
WERKERK UJDERKERK, OUDEWATER, REEUWLTK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDI NX VEEN. ZEVENHUIZEN, en».
en
vov- jazzband.
ENTTEN.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
BERICHT-
955 a
HAGENAAR.
MODEPRAATJE.
964 20
Den Haag, 1925.
Tevredenheid is gebrek aan fantasie.
FEUILLETON.
de-
►eft
iand
rpzand
Schelpen
Rotterdam
IN 4538
Irea voor
I KOUSEN,
ukbanden enz.
Artikelen
en heeren
IBnboekJe ad f 1.25
lend:
VI. HUFKENS.
Ier
af-
de
elkaar
ten.
J. DE MOL EN ZOON
Turfmarkt 75 - Tul. 411 - Studi
Inm- m OiMdluiliiig
naar maat.
vrou-
hem
ver-
ach-
(Nadruk verboden).
Een roman uit onzen tijd.
Uit het Duitsch van
PETER ROSEGGER.
Bewerkt door
P. WESSELINK-v. ROSSUM.
grond waren nedergedaald, het leven niet,
I zoo wy niet van tijd tot tijd gevoerd wer-
i den door valleien vol van schaduwen des
doods. Wy zouden de zaligheid van Lente
en Zomer niet waardeeren, zoo wij niet
kenden de stormen van den herfst en de
kille nevels, die de winter als een witte
lykwade hangt over de treurende aarde.
En, zoo zouden we de heerlijkheid niet ken
nen van het geestelijke leven, van geloof en
vertrouwen, van bewondering en aanbidding,
van schoonheid en liefde, wanneer we nooit
eens waren afgedaald in de afgronden van
het menschelyke gemoed, waar het woelt
Vooi jaarsmode voor de jeugd.
EindeJyk is *u er dan <le blytl* lente!
Hoe luidt zy haar feestty in met
bloemen, kleuren en geuren! Weg zijn
plotseling de windvlagen, de kille vochtig
heid, de triestheid van grauwe luchten en
vale nevelen. Een stralende zonneschijn
zet alles in gloed en geeft een vrooljjk
tintje ook aan de kleedy der jeugd, die het
eerste met mode’s lentekinderen durft pron
ken. Nieuwe hoedjes, voorjaarsmantele,
kanten en zijden modesnuf jes op de elegante
voor jaarsirwxlelletjeu, ge ziet ze nu te kust
en te keur. En ze hebben recht van bestaan,
ze maken furore by het heerlijke lentefea»
tjj»! De geheimen der mode, door dé hoogt
leveranciers prijs gegeven, ze maken nu
goede sier en vertoozen zich op 'a Heeren
wegen. De Jeugd met haar gewoon entrain,
haar buitengewone durf pousseert ze, als
de natuur lijkste zaak ter wereld.
Ziet ze dan, de aardige voorjaarsmantel*,
glad, effen en kort, met juist genoeg g&r-
neering om het bakvischfiguurtje een wei
nig in zyne schraalheid tegemoet te komen.
Ziet de ruime, losjes geplooide kragen, die
wel plat kunnen liggen, hoog op kunnen
staan, doch die by voorkeur naar mode's
jongsten wensch, in sierlijke plooien om den
hals gedrapeerd worden. Ziet de beeldige
zydega mee ring van biezen in vischgraatHch-
ting gelegd, of de zwierige rigzag-puntan,
die een effen bovendeel,,jpet een in plooitjes
gestikt kokerig onderdeel alleraardigst te
zamen lasschen. En de mantelpakjes, de
trois-pièces, zyn ze in hunne jeugdige vor
men niet dubbel bekoorlijk? Is niet het
fantasiepakje met lossen plooikraag uit
staande zakken, zijn niet de gezellige
mouwkapjes en <le simpele koordstiksei-
versiering alle even aantrekkelijk?
Binnen het kader der rechte, slanke lijn
de meest moge lijke variatie vertoonen, ie
dat niet de roem en de kracht van het
mantelpakje voor de jeugd, waarmede deze,
1 of 15 Mei een
eenigszins kunnende
on 20 25 p. m.
'ertentiebureau VAN
868 11
genot verkregen. Hy was onvermoeid voor
de opera-kunst en heeft heel wat strijd g«"
voend om te bereiken wat hij ten slotte tot
stand wist te brengen.
Wij herinneren aan dat alles nu de
Hondt op 75-jarigen leeftijd i* overleden.
Zijn roem was al getaand maar zijn muun
zal Of
blijve^
in de
was I
ijver.
dat is ni
fabrieksv
denar...
een liifarb
zulke 84
altijd niet geregeld denken, sh
aan de verlatene. de verlorene darnt.
dar» word het hem tot sterven» toe
slecht te moede. En oneens gevoelde
van booze hartstochten en slechte bedoelin
gen.
De Goede Vrijdag en het Paasohfeest too-
veren ons deze tegenstellingen ieder jaar
voor oogen in de hoofdmomenten van het
Christus-drama.
De Goede Vrijdag plaatst ons aan den
voet van het kruis, en laat zien, welk een
verdwazing er over den mensch kan komen,
hoe eigenbelang, hoogmoed en hebzucht,
twyfel en bijgeloof blind kunnen maken
voor het hoogste, dat wij kennen, voor de
rechtvaardigheid en de liefde, en hoe de
mensch in dien staat van verblinding in
staat is tot de vreaseljjkste dingen tot haat
en onrecht, tot moord en godslastering, tot
kruisiging van het ideaal. De Goede Vrijdag
laat zien, hoe donker het kan worden op
aarde. Maar, het Paaschfeest spreekt
van andere en betere dingen. Het laat zien,
dfit het ideaal niet sterven kan. H»et
Paaschfeest spreekt van den Christus, die
leed onder het onrecht der menschen, die
stierf aan een kruis, die werd begraven,
doch die opstond uit de dooden, en die wil
opstaan in de harten van alle menschen. Het
Paaschfeest stelt tegenover de vervloekin
gen van Golgotha de zegekreten der disci
pelen: „Rabbouni, Mijn Meester”, „De Heer
is waarlyk opgestaan”, „Het leven is ge
openbaard", „De Dood is verslonden tot
overwinning”. Het feest der Opstanding
laat zien, hoe licht het kan worden op aarde.
Het feest der Opstanding is de geestelijke
transpositie van de natuurlijke opstanding
in het ryk der Schepping.
Laten we ons verheugen in het nieuwe
leven daar buiten, maar laten we ons nog
meer verheugen, dat het nieuwe leven ge
wekt kan worden in onze harten.
G. HULSMAN.
Het is niet van belang ontbloot °*n hen,
die wellicht den Haag mochten bezoeken
mede te deelen dat het voortaan verboden
zal zyn om met zjjn fiets aan de hand op
de voetpaden te wandelen. Het is de aller
nieuwste bepaling die gemaakt ia en die
tot «p zekere hoogte haar nut heeft. Het
komt herhaaJdelyk voor dat in de smalle
straten van dc binnenstad waar het fietsen
verboden is, de fietsers met hun rywi»! op
,de voetpaden loopen hetgeen voor de wan
delaars allesbehalve aangenaam is. Menige
dame heeft daardoor een vuile streep op
haar rok gekregen. Nu is de nieuwe bepa
ling wel wat heel vèr strekkend want strikt
genomen is het nu zelfs verboden voor de
huisdeur het trottoir over te steken <*n «te
fiets uit huis op «ten ryweg of omgekeerd
te brengen. Dat is natuurlijk niet de be
doeling en hoewel er op gewezen is dat fei-
telyk reeds deze daad onder de nieuwe
strafbepaling valt is ze toch door <ien ge
meenteraad aanvaard, nadat de burge
meester er op gewezen had, dat men on-
mkidellyk tot een wijziging der bepaling
zal overgaan als blijkt dat daaraan een on
juiste toepassing wordt gegeven. Het is wel
een eenigszins zonderlinge manier van wet
geving dat men min of meer een proef gaat
nemen met een bepaling waarvan al is aan
gegeven dat zy niet tot de uiterste conse
quentie zal worden doorgevoerd. Men kan
niemand verplichten dat hij zijn fiets over
het trottoir heen draagt om ze zoo in zij»
huis te brengen. Waarschijnlijk zal het wel
zoo’n vaart niet loopen met deze bepaling
want zij zal met verstand worden toege
past, doch het stelsel van wetgeving lokt
niet tot navolging uit. Bij de verkeerarege-
.ing is men nog stem's aan het zoeken naar
allerlei middelen om de ongelukken te voor
komen, want het aantal daarvan stijgt met
den dag. Het is echter zeer de vraag of het
gelukken zal daaraan paal en perk te stel
len indien niet de grootst mogelyke mede
werking wordt verleend door de bestuur
ders van alle voertuigen. Er zijn nu reeds
tal van bepalingen die niet worden nage
leefd en die zelfs niet bekend zijn. Opmer
kelijk l» de toeneming van het’aantal on
gelukken in de buitenwijken, waar het
heusch niet aan te nauwe straten ligt. In
tegendeel het is een eigenaardig verschijn
sel dat op de gevaarlijkste punten de min
ste ongelukken voorkomen, als gevolg van
«Fe omstandigheid dat daar ieder op zijn
hoede is. In de breede banen en straten in
de buitenwijken wordt er ongelooflijk hard
en roekeloos gereden omdat men er de
ruimte heeft, maar de gevolgen blyven
niet uit.
Wij mogen dezen brief niet sluiten zon
der met een enkel woord een man herdacht
te hebben wiens naam in de geschiedenis
van de kunst in de resident!* zal blyven be
staan. Het is de heer Cav. de Hondt, be
kend als de man die herhaaldelijk Italiaan-
sch$ opera’s in Holland bracht. Door zyn
bemiddeling zyn heel wat beroemdheden in
ons land gekomen en is heel wat muzikaal
zeer lang in dankbar* herinnering
In moeilijke jaren voor de kunst
evidentie heeft hjj v*®l gedaan al
itiek dikwijls even groot als zijn
een gevaarlijk bedryf by onderwys
omdat men niet vrij ifl in de keuze van zyn
proeflmateriaal en niet zeker is van de
waarde der resultaten. De Dalton-methode
is nu het nieuwste snufje, maar het eigen
aardige ie nu reeds dat er verschil van
meening is over de vraag of deze methode
in het belang der begaafden of der min-
der-be.gaafden is. Een H.B.S. zal op deze
methode worden ingericht. Na het 3e jaar
zullen de leerlingen kunnen kiezen welken
kant zij uit willen, de wiskundige, de letter
kundige of de handel «kundige. Dit is «la»
het moderne lyceum. Daarnaast komt de
Dalton-proef die aldus wondt aangekend igd:
„proefnemingen in de richting waarbij met
de persoonlijkheid der leerlingen meer wordt
rekening gehouden dan by de bestaande
school inrichting het geval 1§”.
Eerlijk gezegd staan wy zeer twijfel
moedig tegenover deze pogingen, die op
beperkte schaal worden gedaan omdat het
klassikaal onderwys behouden blyft. De
leeraren schijnen over het algemeen wei
nig voor het stelsel te gevoelen, maar men
hoopt dat te ondervangen door personeel
uit te zoeken dat Wel gelooft in de heil
zame werking van deze methode.
Het lijkt ons altijd dat men de fout op
een verkeerde plaats zoekt Het is bij het
opleidingsonderiwijs niet de kwestie wie het
meeste weet en in een korten tijd te weten
kan komen, maar wel welke waarde die
kennis heeft voor dengene die ze vergaar
de. Hierin ligt reeds de aanwijzing dat wel
ke methode van onderwys-geven ook ge
volgd wordt, de beoordeeling van het resul
taat daarvan individueel moet geschieden.
De ervaring heeft nu wel zeer duidelijk ge
leerd dat het absoluut nipt de zelfde per
sonen zijn die no. 1 zifn op school en no. 1
in de maatschappij. Bijna zouden wy ge
neigd zijn te zeggen, dat het haast altijd
verschillende personen zyn, die in de één
en in de andere slagen Men ziet het frap
pante geval herhaaldelijk, dat jongelui die
uitblonken op school, finaal mislukken in
de maatschappij en men weet dat gesjees-
den op de scholen het in den regel in de
maatschappij een aardig eind schoppen.
Hieruit nu valt juist te conetateeren dat
de waarde van het onderwys geheel anders
is dan... uit de rapport-cijfers van de le*f-
lingen valt °P te maken.
Wy hebben voorshands geen groote ver
wachtingen van de proeven, maar wy zien
er alleen het verblijdende verschijnsel in,
«lat men eindelijk inziet op den ouden weg
niet te kunnen voort-sukkelen. Er moet op
onderwijsgebied iets gebeuren, iets waar
door het onderwys vlugger gaat, beter i?
voor de leerlingen en als het kan nog goe«L
kooper ook: Wat dit laatste betreft, zal
men wel algemeen inzien dat het nootza
kelijk is de enonme kosten van ons onder
wijs te verminderen vooral als blijkt dat
slechts een klein deel daarvan ten slotte
maatschappelijk nut heeft.
Zou het inderdaad eindelijk dagen op on
derwijsgebied
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2^5, per week 17 cent met Zondagsblad
mt kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bü onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie Tel. Int. 82;
Esdactie Tel. 545.
Maandag. 2e Paasoh-
dag, aal de Goudsch»
Courant
MitfT VERSCHIJNEN.
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
DCOLIX.
.Men begint zoetjes-aan in te zien dat het
met de H. B. S.’en min of meer spaak loopt.
--- i steeds
toe, ry’p en <giroen vooral groen zoekt
langs dezen weg tot het bezit van een di
ploma te komen, dat rechtsvermoeden van
algemeene ontwikkeling wekt maar het
onderwijs past in den regel zoo weinig aan
by de eischen van het maatschappelijk le
ven dat dringend herziening gewensdht is.
Men weet echter niet goed wat men be
ginnen moet, want het verontrustende ver
schijnsel doet zich voor dat het aantal leer
lingen dat bij de overgangsexamens zakt,
hoe langer hoe grooter wordt. De cijfers
van de zitten-fclyvers zijn nu reeds 34, 26,
24, 19 en 11 procent. Hapert het nu aan
het onderwys of aan de leerlingen?
iMen gaat nu aan het proeven nemen,
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (b*hoorende tot den beEorgkring):
1—5 regels ƒ1.30, elke regal meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den besorgfcring:
1—5 regels 1.55, elk* regel meer ƒ0.80. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
Lyslag op dan pritfa. Liefdadigheids-advartantten de helft van den prfla.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1-4 regels ƒ2.05, elke regel meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeel ingen btf contract tot «eer gereduceor-
den prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soiled* Boekhan
delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten en moeten daags vóór de plaatsing
het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zjjn.
Het Feest der Opstanding.
De natuur staat op uit den doodslaap
het nieuwe leven breekt los uit bodem *n
boomtak en wat kort geleden nog gestorven
scheen, bly'kt verborgen kiemen van leven
in zi<± te dragén en profeteert de nieuwe
jeugd, die voor de oude aarde staat aan te
breken. Nog eenige weken, en een groen
tapy't wordt gespreid over de weiden en de
velden en door dit groen zal het kleuren
gamma spelen van de milliarden bloemen,
die hun fjjne kopjes zullen heffen naar de
zon en de boomen zullen weer bouquetten
worden en in deze witte bruidsbouquetten
zullen de vogels hun liefdeleven zingen en
de gansche menschheid zal zich weer geluk
kig gevoelen en met den dichter zullen we
mogen juichen:
„Hoe kondt gy met uw duizenden te zamen
In zoo kort dag, op 't roepen van de zon
Zoo’n heerlijk en ontzachlyk feest beramen!”
Geen wonder, dat de mensch zelf in zul
ke dagen behoefte gevoelt zyn booze stem
mingen op te ruimen, zyh vrees en twyfel af
te schudden, zyn innerlijke kracht te ver
nieuwen, en op te staan tot een nieuw
leveDk
Geen wonder, dat de mensch behoefte
heeft om te vieren het feest der Opstan
ding!
De mensch leeft nu eenmaal by tegen
stellingen. Wy zouden de vreugde niet ken
nen, zoo wy niet wisten, wat de droefheid
is, de hoogte niet, zoo wy nooit in een af- j Het aantal van die scholen neemt
J
15)
.yjtet zou ik mieenen,” riep de af-
bmder uil de verte, „maagkramp,
borstlijden, hartzeer, alles wat pijn
doen en drukken en steken,
diep gepeins en brandend heete lief
de alles zal ik wegbiddeni van hem
die er het geloof voor heeft.”
..En het is heilig waar, ik voel mij
i „.ter krijschte de oude rheuma-
tieklijder vol vreugde. Nu wenkte
Hans Sdimied den wonderdoener tot
zich. Hij wenkte hem, zonder te be
denken of het wijsheid of dwaasheid
was. Als iets zulk een pijn doet.
Daar stond hij reeds voor hem. de
verwilderde roodbaard en Hans dacht
nvet schrik „Nu heb ik dien geroe
pen I”
..Dat is een goede bekende!” lach
te de Zwaab den dokter toe. en zong
°P de melodie van den .„goeden ka
meraad Jk kan u de hand niet rei
ken Het was Höuble wiens arm'hij
had doorgehouwen. Deze am hing
Èfkmd zou hebben! Hij klom omhoog
langs een tak van deii willen win
gerd. om over den muur in de vrou
wena fdeeling te kunnen zien. Droeve
gedaanten, gedeeltelijk in donker neer
hangend gewaad gedeeltelijk in bon
te prullen, nog belachelijk ijdel in
deze ellende. Verscheiden hurkten
neer op den steenen vloer en verstel
den kleeren. andere zalen op banton,
schi.den aaidappolen of vlochten het
haar. Weer anderen droegen uit de
kamers bundels stroo voor de bedden
om het buiten te drogen en in de zon
te warmen. En daar zij het oneens
waren en voprtdurend krijsohten. kwam
een magere opzichterew, gewapend met
een bezem om vred te stichten; deze
zag het hoofd van een man boven den
muur uibteken.
Het volgend oog en bik was dokter
Hans Schnded van de baan geschoven
Ztjn go>?d mocht hij niet eens in het
toevlucht achterlaten Een mensch. die
onder voorwendsel ^an armoede,
wen wil besluipen Het scheen
heel vreemd, dat hi’ de reeds
wende, liter in het geheel geen ach-
G'rth gennot. niet n het minst Wel is
waar had hij zich ook niet voorge
steld. maar zich eenvoudig onder den
naam .Johann Srhnried in het register
ingeschreven. Dat was zooveel als
anoniem En nu zn" hij. wat een
mensch maatschappelijk beteekent, als
alle titels zifri wewevai'.len.
Eene waarschijnliikheid wist hti nu
in het toevlucht voor daklooren is itj
niet Hii zocht dus weer een kruier
voor het vervoeren van ziin goed en
Het zich naar een armenziekenhuis
unip lijden kon afbidden, mijn waar
de I”
„Wat jou scheelt Schmied, daar heb
ik geen spreuk en geen kruid voor.”
De Zwaab scheen alles le weten deed
echter, alsof hii uil takt er verder
niet over wilde spreken. Hii nam
scheid, daar hij met zijn mand,
straat op moest. ..Indien wil
nooit meer mochten ontmoete
Wees God aanbevolenIk ga naar
Tirol.”
Deze Zwaab Die 'had hem een
nieuwen angel achtergelaten. Als de
roodharige had gevloekt „Jij bent
de schuld van mi»n «Kendezou het
hem liever zijn geweekt, dan deze
vervloekte, hartelooze grootonoedidbid
Bovendien was dat <x>k niet rfril
De Zwaab "enas de lieden even goed
met den leugen, ais hii het met zijn
waarheid had beproefd
Opnieuw met voeten getreden, zocht
Hans in zichze.f iels waaraan hii zich
kon vasthouden. Elk handvat gaf ni
elke grond, waarop hii zijn voet wille
zetten, week terug. Zoo kwam het
hem voor. Als de ellendigste der el-
lendigen wankelde hfi rond in be
nauwde ruimte.
Daar bemerkte hii. dat het tediuls
vooi daklóozen toch ook een vrouwe
lijke afdeeling had Op de binnen
plaats was een tit«srhenmuuT en daar
over heen klonken vrouweliike stem
men. Kijvend en krijtend. Hii soanie
zijn ooren zooveel mogeliik in of uit
hel schrille gewirwar van stemmen
niet een bekende., goede, zachte toon
te vernemen was Alsof zwijgend tee«I
ooit het geschreeuw van vrouwen over
(iOIDSUIE CÖMT.
Ftorenoe Millward
and.
Concert dioor het
kwartet” -f Herin.
Branr Mendes, alt
2e viool enTho-
lededeelingen.
ridhten. Mün-
erhetidsberichien,.
wsbericiiten.
enwich-tijdsein
nog aan deu man. naar was verpakt
in een diepen zak. Alsof er nooit
iets tusschen hen had bestaan, ging
de Zwaab bij Hans zitten. Zij
begonnen, een gesprek, waarbij het
onzen dokter steeds warmer en vreem
der te moede werd, toen hii merkte
dat in 'het geheel geen haat tegenover
hem aanwezig was. Hauble sprak over
het duel, als over een vreemd geval,
dat hem verder niets aanging. „3n
wat doe je nu, Hiiuble
„Ik Ik genees menschen.” En toen
vertelde hij. dat ’t studeeren nooit van
harte bij hem' was gegaan, noch met.
noch zonder rechterhand. Toen had
hii de lorrige boeken der professoren
weggesmeten en was wonderdokter ge
worden. Hij droeg een mandie met
goede dingen bit'erwortelen, labar-
ber koortepillen. Engelsohe pleister,
zalf voor wonden Marïazeller drup
pels en een menigte van leueliyce
heilzame dtngen. En als zulke midde
len niets kunnen uitrichten lan neelt
hij nog van zijn grootmoeder
wonderspreuken, waarmede hii dep
zieke hun lijden en smarten ?»bidt.
Niemand stierf daaraan en hu leefde
ervan. Hij logeerde dan ook l.ii zijn
zieken en als de eene kuur njet da-
celiik aan die andere aansluit, wel
dan gaat hij naar he< toevlucht ctn
hen. die geen ondtrtlak hebben waar
het hem ook aan mets ontbreekt. Z’e-
ke menschen rijn overal, dus is er
geen zorg.”
„Je bent dus tevreden?”
..Wait zou ik verlangen
Hans zweeg. Die is gelukkig. En
ik Daarna zantte hii „Als te ook
brengen. Hij had het nog noodig. eerst
moest hij wat krachtiger worden, voor
dat hij het verder kon beprotjven.
Wat, dat wist hij nog niet hij was
ook te verzroeid om veel na te den
ken. Dit eene leerde hij in het zie
kenhuis hoe de medaille er aan de
keerzijde uitziet. Hier was hij geen
arts, hier was hii zieke. Dan staat de
zaak heel anders. De dokter ziet in
den zieke een belangrijk of een on
belangrijk proces, den zieke doet het
p.jn. De dokter zoekt naar waarheid,
de zieke dorst naar goedheid. Hans
dacht aan dien neef uit het Melkstu-
bental Zulk een dokter zou hii nu
weoschen niet alleen zulk een. die
lees wat op hei boni boven het bed
staat, den pols voelt, zich misschien
de ong laat toonem. en «tan koolnaar
het andere bed gaat neen, een die
wat bij het bed gaat zitten, de hand
vast houdt en vriéndelijk de klacht
aanhoort. Bij velen zijner zaalgenoo-
ten ztw hii ’s morgens het verlangen
naar den <k>kt«-r en middags als
hii voorbii was, de teleurstelling. Maar
is het anders mogeliik bii de®e vete
rieken En hii bedacht een dokter
moet niet te veel patiënten hebben,
dat is niet goed, dan levert hii slechts
ekswerk en geen d?«eliik<Mi han-
irb«‘id. Daarom nemen de groeten
'"farts. Maar dieper ging hii «P
jedachten niet in, hii kon nog
tiet geregeld denken En als»’”
