RK
RK
ÏNG6IIIS
s
m
V'
FIE
ets.
ets.
AAR
Danitas,
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle, nieu
Mo. 15822
Donderdag 18 April 1825
85*Jaargang
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
PAKJE
PAKJE
Mungom
WERKERK OUDERKERK OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, W ADD! NX VEEN, ZEVENHUIZEN, enx
1
T.rt <faa J
acht daa
raart <U I
b.d„C I
4 9
voor
Ö4
cents
DE TWEE HANSEN
*t
toe-
941 114
BUITENLANDSCH NIEUWS.
kFEUILLETOH.
178 37
<>P-
964 M
fnummer 1
naanden 0.50.
lT 6, DEN HAAG.
4 HAAG EEN
HEBBEN?
tentie in de
hii
als
tot
Rotterdam
4 4538
es voor
KOUSEN,
kbanden enz.
Lrtikelen
n heeren
nbMkJ«Wf1.Z8
md:
I. HUFKENS.
60CTSI1HE UI [RAM.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda tn omatrekon (bohoorende tot dan boaorgtrinff)
1—5 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.26. Van buiten Gouda en den bezo rakring:
15 regels 1.56, elke regel meer ƒ0.30. Advertentiën in het Zaterdagnununer 20
bijslag op den pitje. Liefdadigheida-advertentiën de helft van den prijs-
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1-4 regels ƒ2.06, elke n«ai meer ƒ0.60. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bü contract tot >eer gereduceer-
den prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusechenkomst van Bollede Boekhan
delaren, Advertentiebureau* en onze Agentes» en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
te en de volgende
nbiedingen voor de
hts: 0.50 per ge-
„Mensch, fabrieken I Ril je daar niet
voor?” rien de Knull. ..Ik gruw er
van.” Dagelijks moest de dokter het
uitroepen de fabriek en zijn doode
lijk vergiftig. Weet ie niet, hoe inde
i-uelfde gebod
De oude nam
alsof hij
kwam en
„Gij zult
met
zult
dan
ggen, smetten en
md-, sn«- en ver-
nden en voeten, ge
buid, buidverschil-
zweren, open bee-
s in en uitwendige
met Wortelboer’s
Wortelboer.
t by de verkoopers
den. V 966 16
l MWüSirMW 1
W-
Terwijl men jong is moet men het
ouder worden alvast beginnen te leeren.
Een kabinet Painlevé.
Caillaux minister van Financiën. Het Rijnland keert zich tegen Hin*
denburg. De kabinetscrisis in België.
loven en de politiek in het bezette gebied.
De Rijnlanders van alle politieke richtingen
achten de caiulidaatstelling van Hindenburg
een poging om met de ingealagen bulten-
landsche politiek te breken.
Daarna belkaagde de oud-eninister zich
er over, dat de ooatelü'k georiënteerde recht-
sche partijen onverschillig zijn voor d« bij
zonder toestanden van West-Dultschland.
Het is zeker, vervolgde hü, dat invloed
rijke economische liberalen leiders van in
dustrie en handel in heb bezette gebied
werken tegen de candidaXuur-Hindenburg,
daar zij er benadeel ing van verwachten voor
het Rijnlandse!™ bedrijfsleven.
RUSLAND.
De patriarch Tieten.
Naar aanleiding van het overlijden, op'
64-jarigen leeftijd van den patriarch Ti-
chon, in Moskou, ‘herinnert de Frf. Ztg. er
aan, dat Tichon voor eneige jaren een tijd
lang zeer op den voorgrond trad door zijn
conflict met de sovjotregeering. Na den
ondergang van het Ozartame had de kerk
hare vrijheid herkregen en koos hem tot
Niet nieuw doch actueel.
Er zal wel nimmer een <tyd zijn geweest,
zoo rijk aan maatschappelijke problemen,
aan misschien niet afdoend te beantwoor
den vraagstukken, als de jaren, die wy se
dert den wereldoorlog beleven. Van de bijna
ónmogelijk schijnende oplossingen hangt in
sommige gevallen het wel en wee van de
geheele menschheid af. Volkomen begrijpe
lijk is het, dat ons aller aandacht daarop is
gevestigd.
Bovendien zyn er tal van brandende kwes
ties, die weliswaar slechts enkele volken of
bepaalde maatschappelijke groepen betref
fen, doch die door de verrassende verwik
kelingen, waartoe zy leiden, of de nieuwe
gezichtspunten, welke zy openen, in niet
mindere mate de belangstelling tot zich
trekken, ook van den buitenstaander.
Onder deze omstandigheden is het niet te
verwonderen, dat de aandacht wordt afge
leid van onderwerpen, die de kracht van het
nieuwe niet meer bezitten, zelfs al hebben
zy nog geenszins hun beteekenis verloren,
en is hun actueel belang toegenomen, om
dat zy onafscheidelijk zyn verbonden met
de groote problemen, naar welker oplossing
wordt gestreefd.
Hangt bijv, de waarborg voor den wereld
vrede en derhalve de mogelijkheid van ont
wapening niet ten nauwste samen met den
wedijver der volken op de wereldmarkt, de
uitwisseling door de verschillende landen
van hun voortbrengselen, dus met de rege
ling van het ruilverkeer?
En met het ruilverkeer betreden wij het
terrein niet alleen van den vrijen handel,
doch ook van de maatregelen, welke de vrü-
teid beperken en het handelsverkeer in
meerdere of mindere mate belemmeren, .ja
zelfs geheel beletten, b.v. in de gedaante
van in- en uitvoerverboden en van belastin
gen, die worden geheven bij invoer van goe-
1 deren in het eene land uit het andere, en
die soms zoo hoog worden opgevoerd, dat
zij ware tariefmuren vormen en in de prak
tijk even doeltreffend werken om elkanders
producten te weren als een verbod.
Wy bevinden ons hiermede op een gebied,
allerminst nieuw, waarop niettemin ieder
onzer nog altijd, zoowel direct als indirect,
persoonlijk belanghebbende is. Direct: als
de eigenlijke betaler der aan de grens ge
heven invoerbelasting en bovendien als koo-
per van de in het binnenland vervaardigde
goederen, waarvoor* de fabrikant door het
duurder worden der buitenlandsche goederen,
nu ook hoogere prijzen kan vorderen. Indi
rect: als betrokkene by de algemeene wel
vaart van het volk, waarvan hij deel uit
markt.
Wanneer wy dus spreken over ons tarief
van invoerrechten, dan gaat het om een
onderwerp, dat ons, ieder voor zich, zeer na
staat, zulks in tegenstelling met de vaak
meer interessante vraagstukken, waarbij
wy slechts van terzijde zyn betrokken, of
ten opzichte waarvan wij geen andere plaats
De socialistische rijksdagafgevaardigde
Bock de z.g. ouderdonwpresfclent heeft
tot Hindenburg een open brief gericht,
waarin hü hem verzoekt met het oog op *ün
hoogen leeftijd en onervarenheid in politie
ke aangelegenheden nog op het laatste
oogenblik van de c^ndidatuur af te rien.
'De Belgisdie kabinetsformateur Vander-
velde schijnt het er bü zün poging om een
kabinet te vormen op toe te leggen om de
democratische elementen der liberale en
katholieke partü voor zjjn plannen te win
nen. Hü bezocht te Antwerpen Louie Franck,
den liberalen oud-minister van koloniën, en
Frans van Cauwelaert, den leider van de
democratische groep der katholieken, die
echter niet te Antwerpen aanwezig was.
Dat Vandervelde zich eerst en vooral tot
twee Vlaamschgect inden wetet, wܫt er 1"
elkgoval op, dat de socialistische leider er
zich bewust van is, dat de Vlaamsche quaes-
tie voor de liberale en dé katholieke partü
wel een» de beteekenis van een spUjtawam
zou kunnen hebben. Wat Franck heeft K®*
antwoord, weet men niet, maar hoe gaarne
deze oud-minister weer een portefeuille *ou
willen krügen, zoo zal hü den lok
vogel wel hebben verwezen naar de motie
van den liberalen partüraad, die zich tegen
verdere deelneming van de liberalen aan de
regeering heeft uitgesproken. Masson, met
wien Vandervelde daarna ook heeft g««pro*
ken, heeft met groote beslistheid elke por
tefeuille geweigerd. Naar het heet zou Van
Cauwefaert zich op hetzelfde standpunt
hebben geplaatst.
innemen dan die van belangstellend
schouwer.
De groote beteekenis van de kwestie der
invoerrechten is door de Nederlanders reeds
sedert lang begrepen, en het zou overbodig
kunnen worden geacht hen hierop te wijzen
indien niet om de bovenaangegeven redenen
ook van dit onderwerp de aandacht eeniger-
mate ware afgeleid, en hierby denken wÜ
dan in het byzonder aan de jongere gene
ratie. Bovendien hebben sedert het mans
volk zich omtrent dit algemeen belang het
laatst heeft uitgesproken en naar het
toen scheen voor goed had beslist, de
vrouwen haar intrede 'gedaan in ons actief
staatsburgerlijk leven.
Trouwens ook anderen zün op dit punt
niet geheel vrij van begripsverwarring, en
tot hen kan worden gerekend een niet pn-
belangryk aantal onzer staatsburgers, die in
de volksvertegenwoordiging of aan de mi
nistertafel zitting hebben. Dit trad nog on
langs aan het licht, toen het wetsontwerp
tot vaststelling eener nieuwe Tariefwet in
de Staten-Generaal in openbare behande
ling was en door de beide Kamers werd aan
genomen, al is het aan zeer ernstigen twü-
fel onderhevig of in vele gevallen de oor
zaak toen wel was gelegen in onkunde.
Inmiddels is het een feit, dat ons volk in
den loop der jaren heeft getoond in deze
een gevestigde overtuiging te bezitten. Zoo
dikwijls het daartoe in de gelegenheid was,
heeft het in zyn meerderheid zich verklaard
tégen iedere tariefsverhooging. Voor den
laateten keer geschiedde dit by de stembus
in 1918.
Die uitspraak was principieel.
Van invloed zullen bngetwyfeld zyn ge
weest de onmiddelljjke gevolgen van de ver-
hooging eener belasting, waarin wordt bij
gedragen zelfs door de allerarmsten, die
hier dan tevens hun aandeel hebben ,te be
talen in de prijsverHooging der binnens
lands gefabriceerde goederen, waarvoor het
meer-betaalde niet in 's Ryks schatkist
wordt gestort, doch aan particuliere perso
nen ten goede komt.
iMaar toch is de overweging, die voorna-
melyk tot deze beslissing heeft geleid,
voortgekomen uit de vaste overtuiging, dat
ons Vaderland met zyn uitgebreiden bui-
tenlandschen handel, zyn doorvoerverkeer,
zyn belangryken uitvoer van voortbrengse
len van landbouw en nyverheid, zyn scheep
vaart, zün uitgestrekte koloniën in aan
gewezen op het buitenland. Daarom gaat het
niet aan oon ter bescherming van sommige
veelal de minst levensvatbare takken
van industrie en van achterlü'ke bedrijven,
aan (>ns handelsverkeer met het buitenland
belemmeringen in den weg te leggen, wel
ke noodwendig moeten leiden tot benadee-
ling van onze, zonder export onbestaanbare
nyveriieid, land- en tuinbouw. Allerminst
zou hierin een reden kunnen zyn gelegen
om verandering te brengen in den sedert
1862 gevolgden koers, waarin ons land heeft
welgevaren als weinig andere.
Sinds deze beslissing is gevallen, is ujit
(Nadruk verboden).
Een romen uit onzen tijd
Uit het Duitsch van
PETER ROSEGGER.
Bewerkt door
P. WESSELINK—v. ROSSUM.
»»Je moet hier blijven, voor goed
toer blijven 1” had hii tegen Hans ge-
^d toen hij den berg was afredaal I.
’’ps. wij hebben alles, wat ie noo-
W b?bt. Voedzame kost, rust, zon
schijn en reine lucht. Ga rond, zie
God doet, zae wat de lieden doem,
«aar het vroolijk toegaat, blijf daar
«nger en doe mee. Help hen bii het
als ie trek hebt. Denk niet al
tijd dat je ziek bent, maar tot ge
zondheid moet je ie willen dwingen.”
ziulke raadgevingen- trachtte Hans
te volgen. Dikwijls kon hij uiige-
teiten vroolijk zijn, maar tot kalme
ODtreririnidheid. zooala de Knul! hem
zoo graag had gezien, kon hij niet
komen. Met de mannen had hij djk-
wills kleine twisten, en niet ongaarne
yerkeerde hij nu en dan metdemeas-
*s. totdat hij eensklaps weer een ge
sluierd liflc op een baar voor zich zag.
yan sloop, hij rond1 als een arme zon
naar. Er kwamen dagen, waarop Hans
over verder reizen sprak ol over te-
rugkeeren naar de stad, waar bn
praktijk wilde zoeken. Misschien
armendokter of fabriekfcdokter,
wien arbeiders komen.
rö«iisuii, fabrieken I Ril
r?” rien de Knull. „Ik gruw
Dagelijks moest --
uitroepen de fabriek ei» zijn doode
lijk vergiftig. Weet ie niet;__hoe inde
toekomstige tijden het
moet heeten? Pas op!”
een plechtige houding aan
regelrecht van den Sina'i
zeide „Het elfde gebod
werken, niet met het rad, niet
het water, niet met het vuur, gij
met geen andere kracht werken
die. welke in uw lichaam is 1”
Daar had Hans het beeld eener
nieuwe wereld voor zich, van eene
jonge wereld. Het beeld van de we
reld, zooals zij eens was. toen zij jong
was Der menschen persoonlijke ar
beid alleenGeen rijkdom* en geen
armoede, .geen heer en geen knecht
En heden Nu moet zoo’n ann,
zwak 1 kind werken, werken, altijd
werken voor anderen en is geheel
verlaten. En dan riep het weer in
hem „schuif de schuld niet op an
deren <nj zijt de schuld er van. dat
zij rampzalig en verlaten isDan
moest hij het zijn gastheer weer dui
delijk maken, waarom hii in de stad
ne«r de fabrieken wilde. Daar moest
hij haar vinden, hii moest, zoo scheen
het hem. Of ook niet, alles was hem
als een droom, menigmaal scheen het
hem. alsof alles met elternr niets was.
„Niets? Wat wil dat z&g<m?”
„Het is niets, neef, hel ie alles
Blykens een Havas-telegram uit Parijs
heeft Painlevé de opdrachj om een kabinet
samen te stellen aanvaard, nadat de socia
listische groep had beloofd een politiek van
stelen toe te passen ten aanzien van het
kabinet, dat door hem zou gevormd worden.
Met een ministerie-Painlevé zal, zoo ver
luidt het althans, Caillaux in het politieke
levén terugkeeren. Caillaux toch zal Minis
ter van Financiën worden.
Painlevé heeft, zoo zegt men, geconditio
neerd dat Caillaux de portefeuille van fi
nanciën zou krügen en de president der re
publiek heeft daarin toegestemd.
Zoo zal de balling van 1920 als triompha-
tor naar Parijs terugkeeren.
Wat de verdere plannen van Painlevé be
treft, belangrük was zün onderhoud met een
delegatie uit den Nationalen Raad der so
cialistische party, waarom hü had verzocht.
Hij vroeg haar of zy wilde deelnemen aan
een kabinet, waarop zü ontkennend ant
woordde. Op de vraag of de socialisten hun
steunpolitiek wilden voortzetten zooals on
der Herriot, antwoordde zü bevestigend^ al-
lee'n met de formeele reserve dat de Natio
nale Raad zich eerst moest uitspréken. Het
is duidelük dat de toestand’ dus in dit op*
zicht dezelfde blüft als onder Herriot. De
vraag is alleen of de nieuwe plannen voor
de-oplossing der financieele moeilükheden,
die Caillaux ongetwijfeld zal meebrengend
en, het optrede^ van Briand als Minister
van Buitenlandsche Zaken, dat waarschüi**
lük lykt, de Senaat er toe brengen zal het
nieuwe kabinet minder hard te vallen dan
dat van Herriot.
Vooral de voorstellen van Caillaux wor
den met veel spanning afgewacht, omdat
deze zich in den laatsten tyd meer naar
rechts scheen, te hebben georiënteerd. Men
verzekert dat hü niet zou willen weten van
een kapitaalsheffing, en men vraagt zich af
welke oplossingen deze vin<lingryke geest,
die gespecialiseerd is in financieele en eco
nomische problemen, brengen zal.
De candidattiur-Hindenburg voor het pre
sidentschap in Duitschland wordt natuur
lijk druk besproken, en volgens het Bert
Tg, neemt zelfs in het Rünland de ontstem
ming over deze candidatuur toe
De Keulsche correspondent van het blad
had een onderhoud met den soc.-dem. RÜn-
landsche rüksafgevaandigde Sollmann, en
deze verklaarde, dat deze candidatuur de
soc.-dem. van het bezette gebied tot den
laats’ten man op de been zal brengen. Hin
denburg’s nederlaag zal z.i. in het westen
van het rük nog grooter worden dan die
van Jarres. Ook de linkervleugel van de
party werkt zuiver uit overtuiging voor
den republikein Marx. De overgroote meer
derheid van de Rijnlanders ziet in Hinden
burg’s candidatuur een bedreiging van het
elndelük weer tot rust gekomen bedrüfs-
do blauwe zee het was. alsof rijn
liart aou sprinyen. Wat doet hii met
deze fu'hoono wereld, wat is aii voor
hem als hii er alleen in is. alleen als
een verloren riel I Weg I Weg wil
hii. Zoeken moet hii.
l’oen hij in het dal kwam on den
molen voorbii wilde gaan, zag hil den
Knull binnen. H i moalde koren voor
den tijd, waarop het waterrad bevro
ren zou zi»n. Hans ging binnen. Toen
hij me» dadelijk werd opgomerkt.
leunde hii tenen don meelbak en keek
naai het klapperende raderwerk, dat
in het halfduister ronddraaide. Zijn
molen in het benedendal. zijn moeder
en zijn vader! Zijn kindsheid.... En
h.ij dacht aan den leer- en studenten
tijd. aan de lichtzinnige jongens, bij
wie hii zich eens had aangesloten, en
die hem met allerlei verieidelilke dui.
velaHitigheden bekend hadden ge
nui akt. Hij dacht aan den kleinen
Hans, die ziin stille on reine wegen
'ring, dien hil daarom z»a verachtte,
en fn stilte biina «onder dat hit er
zichaelf bewust van was. «oo lief
had. En-dan het leven aan de uni-
versiteit en die hoogmoed er bii en
die wereMsche begeerten. En die
eig<Miriwwthtid en dit ruw afdalen
naar de dierlijke ...waarheid Wat
heeft hii al niet ultgerlcht. ZHn ouder»
zijn gestorven, hun kan hij voor niets
meer vergeving Vragen. Maar die eene
waarom moet die dood ziin Die leeft
die worstelt ereona mrt de armoede
Zii leunt verkwijnend tegen den voch-
tigen muur en het kind vindt geen
voedsel meer aan baar borst
(Wordt vervolgd)
niets gebleken, dat de overtuiging van de
overgroote meerdeiheid van het Nederland-
sche Volk wyziging zou hebben ondergaan.
Gelegenheid om zyn, by herhaling uitge
sproken oordeel te nenzien, is het volk niet»
gegeven,en wij gel o o ven niet dat, Indien die
gelegenheid wel had bestaan, hier inderdaad
van herziening zou zün sprake geweest.
Dit laatste schijnt ook de meening te zijn
van de Regeering. Zy heeft het althans niet
gewaagd de proef te tornen, en gezorgd dat
de Tariefwet vóór de verkiezingen was bin
nengehaald. Dat de vrouwen de balans naar
de zijde der regeering zouden hebben doen
overslaan, was evenmin waarschynlük, want
juist de vrouwen zyn bet, die voor het duur-
te-argument het meest ontvankelük zyn.
Zonder de kiezers te hebben gehoord en
zonder, dat daartoe de noodzakelykheid be
stond ook niet tot het sluitend maken van
de Staatsbegrooting is de Regeering ge
komen met een voorstel, zoo ingrÜpend als
de verandering van richting in onze han
delspolitiek. En voor dit voorstel heeft zü
in de beide Kamers een meerderheid gevon
den, gegrond op overwegingen van partü"
politiek.
Tot dusver hebben wü het woord „han-
delspoKtiek” vermeden .omdat het bü niet-
ingewyden lichtely-k onjuiste voorstellingen
wekt, zoowel door de woorden „handel” als
„politiek”, waaruit het is samengesteld;
„handel” toch leidt hier tot onverschillig
heid by personen, die erdoor in de meening
worden gebracht, dat deze dingen alleen
kooplieden zouden raken, en „politiek" doet
velen het eerst denken aan „partij-politiek”.
De oorzaak van laatstgenoemde verwarring
ligt voor de hand, nu meh'deze zuiver eco
nomische aangelegenheid natuuriyk ge
heel ten onrechte ons land is gaan
betrekken ais geschilpunt in den strüd der
politieke partüen.
Dit heeft reeds tot veel misverstand aan
leiding gegeven. Daarom zü het hier npg
eens uitdrukkelyk gezegd, dat zich onder
de aanhangers van al onze politieke partüen
talryke aanhangers van den Vrijhandel be
vinden, dus ook onder die van de partyen
der rechterzyde. En evenzeer als onder de
volgelingen der rechtsche partüen, worden
onder de links-georiënteerden protectionis-
ten aangetroffen, alzoo voorstanders van
zoodanige invoerrechten, die aan den bin-
nenlandschen producent bescherming ver-
leenen. Tot de categorie van voorstanders
van protectie behooren ongetwijfeld perso
nen, voor wie het directe eigen voordeel het
eenige motief is.
Is het nu niet een zonderlinge toestand
zoo wordt van rechts-politieke züde ge
vraagd dat de aanneming der Tariefwet
in de beide Kamers door de partijgroopee-
ring mogelyk is geworden?
Ziet hier nu een oude kwestie, die door
de nieuwe vraagstukken nog geenszins is
verdrongen.
slechts inbeelding, alles 'bii elkaar.”
„Inbeelding Van wien
„Van mii of van jou. aooals je wilt.
In ieder geval van een van ons bei-
djen.”
De Knull hief het hoofd opgeruimd
op
„Wonderlijk, wat ie daar hebt ge
zegd Je bent een omgekeerde dwaas
Hans! De echte dwazen houden hun
inbeelding voor werkelijkheid iij, de
verkeerde, ziet de werkeliikheid voor
inbeelding aan. Wat m i betreft, kom
je nooit iets te weten. Het zal goed
rijn, ais ie Elisabeth nooit vindt. Als
ze naast jou toch niemand' zou mogen
zijn Als zii toch niets anders dan je
inbeelding zou zijn- Ik denk haast,
dat dit je te weinig zou zijn.”
Deze woorden brachten Hans
nieuw tot zijn straffende gedachten.
Hij jhad het meisje liefgehad, maar
als een volslagen egoïst. Hij was mees
terachtig jegens haar geweest, niets
ontziend, hii beschouwde haar als een
slavin. Zii was de geduldige losplaats
voor zijn booze buien. En toen hij
haar door list en liefkooringen tot zijn
doel had gebracht was rii niets; niet»
in het geheel niets meer voor hem.
Nu had hii haar verloren zooals oen
ander ziin vermogen verliest. Dat was
de ellende
„Ik ben een in-sleohte kerel
schreeuwde hij den „Knull” kt het
gelaat. „Ik zie het in. ik ben niets
dan een egoïst I”
„Egoïst, dat wel. Maar Goddank
niet alleen Sr toch ook een bedje
geweten bij. aen eerlijk berouw. Dat
zijn harde kameraden mik» waarde,
maar bewaar se goed. Ah ie ”ewe-
ABONNEMENTSPRUS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal 3.15, met Zondagsblad 3.80.
Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bjj onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie Tel. Int. 82;
Redactie Tel. 545.
ten A berouw ook wegloopeu, dan....
Hii strekte de hand met een wegwer
pende beweging uit.
„Geweten, berouw, ik weel ’t niet.
Ik weet alleen dat ik zulk een onuii-
sprekeli^ erbarmen voor haar, ge
voel....”
„Is he» bit medelijden. Hans, dan
zal het ook de liefde zijn. Mij schijnt
het altijd toe dat dit hetzelfde* ia. Ge
durende geheel main leven heb ik ge
vonden dat het onbedrieglijk stempel
der liefde het medelijden h.”
Eenige maanden te voren zou dok
ter Sdmiied zulk eene verklaring sv-
nisch hebben weersproken. Door de
praat'es der studenten en de materia
listische navorechingen wist hii sledits
van een liefde des lichaams. Nii zweeg
hij. Nu moet* hij gelooven üi een ge
weldig leed en verlangen, dat met
het lichaam niets te maken had.
Op zekeren dag klom Hans de hoog
te weer op naar de Knullerber»»wei-
be. Het was een heldere, koele herfst
dag het hooggebergte was besneeuwd
Het dal lag breed en groen tusschen
de met bosschen begroeide bergen.
Alles stil en plechtig. Hans gevoelde
zich tot jubelen gestemd.
Gezond geworden. Waar men ge
zond geworden is* daar moot men
blijven zegt een’oud spreekwoord-.
Zou hii zidii toch maar niet schikken
in een der werkzaamheden, die op de
hoeve van Knull worden uitgeoefend?
Maar toe-’ hii op de hootfle was. waar
als het ware de halve wereld voor
zijn blikken uitgestrekt lag hier
achter de sneeuw en gletscherwereid.
ginds he* golvende heuvelland en de
vlakte, die in de verte er uit ah