ouw
5
É’S
s
id.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
Woensdag 22 April I82B
RO. «827
85»Jaargang
IIJNT
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
F 1,25
IOTTERDM.
1
naamste
IN DE
WALI-
ar
is
ig
m
it.
n.
I
DE TWEE HANSEN
Hindenburg’s verklaringen.
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEU
WERKERK 3UDERKERK,, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN. STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, eni.
ging van
11
KEU
L
Hl
FEUiLLETOB.
den
908
80
ir.
i»
en
EN GEGOLFDE
I - LEIEN
Twee
terug m
tlx.
De maij
plaatst.
i af-
alle
ït Dienst-
ouw, haar
REGGEN
laramode,
JONCK-
r zijn op-
ippen, tal
rvolg van
ll.
k
k
rt
Miliardair Plek. I
De ontevredenheid, de verleiding der
wereld in alle leden, den bijtei
schuw in de nel, speelgoed vi
dwaasheid en een heilig verlangen in
het hart, zoo deinde deze mensch o)
des levens zee op en neer, jaar in,
jaar uit. Eindelijk werd het echter kal
mer. Zijn wijsheid vond, wat er ook
geschiedde, niets meer opvallend en
hij richtte er zich naar in, om alles,
wat hem ook mocht overkomen, in on
verschilligheid en kalmte te verdragen
zich door geen geluk van de wijs te
een
tegen zyn buren zou
Een wanhoopsdaad.
Op het landgoed Berkenhof by Neu Mun-
«ter in Sleeswyk-Holstein heeft de 50-jarige
rentmeester Neumann eergisteren onder
een voorwendsel het heele personeel weg
gezonden. Vervolgen® schoot hy met zijn
revolver 5 paarden, 20 melkkoeien en 5 var
kens dood. Daarop begaf hij zich naar zijn
woning, waar hij zijn vrouw en schoon
dochter doodschoot. Nadat hy het huis aan
alle hoeken in brand had gestoken jaagde
hij zichzelf een kogel door het hoofd. Zijn
lijk werd uit het brandende gebouw ge
haald. Zijn ongunstige financieele positie
schijnt Neumann tot deze wanhoopsdaad te
hebben gedreven.
Een aanklacht van Streaemann.
Stresemann heeft een aanklacht inge-'
diend tegen den Duitsch-nationalen majoor
dendorff zich in precies tegenovergestelde
richting doen gevoelen.”
De nieuwe Fransche regeering heeft bij
haar entrée in de Kamer reeds direct heP
tige aanvallen op Caillaux te verduren
had. De regeeringsvenklaring zelve werd
mede zeer ongunstig ontvangen. Zij kwam
in het kort op het volgende neer: De hui
dige regeering zal zich evenals de vorige
doen leiden door twee beginselen: vrede én
veiligheid, eerbied voor, en handhaving der
verdragen en economische stabiliteit bij het
fiscale stelsel. Zjj doet voor deze dubbele
zware taak een beroep op alle burgers,.die
het landsbelang stellen boven de party-
hartstochten. Zy zal de uitvoering van het
plan-Dawes en de regeling der intergeal-
lieerde schulden voortzetten. Frankrijk
wenscht aan de wereld vrede, stabiliteit en
rust te geven, maar de eerste voorwaarde is
dat het zelf in veiligheid is. De regeering
blijft beslist gehecht aan de drie voorwaar
den van Genève: veiligheid, arbitrage, ont
wapening.
Óp binnenlandsch gebied wordt verklaard
dat de regel van het evenwicht der begroe
ting absoluut zal wonden gehandhaafd. De
uitgaven zullen zooveel mogelijk worden
verminderd. Zij zullen strikt gedekt worden
door belastingen zonder dat op de schatkist
eenigerlei last wordt gelegd.
Eerbied koesterend voor ieder geloof en
onverbrekelijk gehecht aan de leekenrwetge-
ving, zullen wy (aldus de regeeringsverkla-
ring) bü het Vatikaan een hoogstbevoegd
vertegenwoordiger handhaven.
Indien al de financieele zorgen een tijd
lang de verwezenlijking van te kostbare
sociale hervormingen vertragen, zullen niet
temin die verwezenlijkt worden welke mo
ge! ijk zijn zonder het budget te bezwaren,
met name de sociale verzekeringen.
De ratificatie der internationale arbeide-
conventies van Washington zal worden
voortgezet. De administratieve uitgaven
voor de bevryde gebieden zullen tot een
strict minimum worden verminderd terwijl
de regeling der schadeloosstelHngert streng
zal worden gecontroleerd.
Een heftig rumoer in de Kamer maakte
de debatten over deze Regeeringsplannen in
hooge mate bezwaarlijk.
De groote grief van de rechterzijde was
natuurlek de aanwezigheid vajj. Caillaux en
de aanvallen der interpellanten van rechts,
die mede aan het woord kwamen, wanen
dan ook nagenoeg uitsluitend op hem ge
richt. De redeneering der rechterzijde is,
dat voor ’n zoo belangrijke post als Caillaux
thans inneemt, amnestie niet voldoende is
en dat indien hjj werkelijk zoo onschuldig
is als hij zegt, hjj allang revisie van z(jn
proces had moeten vragen. In de aanvallen
van rechts kwamen aanhoudend de beschul
digingen terug, gehoord en wederlegd in
het proces van 1920 voor het hooggerechts
hof, zoodat het er veel van had of dit pro-
ces thans voor de Kamer opnieuw begon-
dat de invloed van een Tirpitz of een Lu- nen werd.
(Nadruk .erboden).
Een roman u’4 -pnzen lijd
Uit hot DuLsch van
PETER ROSEGGER.
Bewerkt door
J P. WESSELINK-v. ROS$UM.
57)
taire bepalingen ervan wonden nagekomen.
De vraag, of zijn politiek tegenover de
ex-vjjanden van Duitschland een politiek
van overeenstemming en verzoening zou
zijn, was voor Hindenburg aanleiding op te
merken, dat hy reeds in zijn Paaschbood-
schap aan het Duitsche volk te kennen heeft
gegeven, dat hy den binnen- en buitenland-
schen vrede wilde bevorderen.
„Is u van gevoelen”, zoo vroeg men hèm,
„dat Duitschland slechts baat kan hebben
bij vreedzame ontwikkeling op binnen- en
buitenlandsch politiek gebied en dat het
dwaas voor Duitschland zou zijn tot oorlogs
zuchtige acties over te gaan?”
„Ik deel in dit opzicht volkomen. Gedu
rende heel het tijdperk na den oorlog ben
ik steeds een tegenstander van oorlogszuch
tige acties geweest .omdat zy slechts op
een ramp zouden kunnen uitloopen.”
„Denkt u dat Duitschland ook maar
defensieven oorlog
kunnen voeren?”
„Als militair deskundige ben ik van oor
deel, dat Duitschland niet eens bij machte
is zich zelfs tegen een kleinen buurstaat te
verdedigen, want staten als Polen en Tsje-
cho-Slowakye bezitten een veel grooter
staand leger dan wjj en zijn dodt militaire
bondgenootschappen 'beschermd, die ons
verre de baas z(jn, wat de bewapening be
treft.”
Ziedaar de opvattingen van Hindenburg.
Wanneer dit weikelyk de politieke beken
tenissen van den veldmaarschalk zijd, aldus
merkt de Voss. ZAg. naar aanleiding daar
van op, dan verschilt zyn programma in
niets van dat der partijen van het midden
en van dat der soc.-dem. Wat Hindenburg
hier predikt, is precies wat d’e kabinetten-
Wirth, Stresemann en Marx al's hun richt
snoeren hebben aangegeven en als hun pro
gramma verkondigd en waarom zij door de
Duitsch-nationale partij, waartoe Hinden
burg behoort, als „nationaal” en „ihterna-
tionaal” gesmaad, als verraders, door de
vijanden van Duitschland betaald, beschimpt
ep als doodgravers van het Duitsche ryk
aangeduid 'zyn.
Het blad besluit met er op te wijzen, dat
wanneer generaal-veldmaarschalk von Hin
denburg deze stellingen onderschrijft, er
voor de rechtsstaande partyen geen aanlei
ding is Marx haar stemmen te onhouden.
iDan zouden zij juist den candidaat van het
volksblok moeten kierzen: ten eerste, omdat
hij geen 77-jarige grijsaard is, die physiek
en phychisch op anderer hulp is aangewe
zen; ten tweede, omdat hy al decennia lang
in het politieke leven staat en ook met de
internationale politiek volkomen vertrouwd
is; ten derde, omdat zij er by Marx heele-
maal zéker van zyn, dat deze opvattingen
oprecht gemeend zyn en dat Marx ervoor
op zal komen en niet het gevaar bestaat,
oogenbli
te moei
aun de
was cel
oprecht!
brievetllam iu»u geworpwu, wa» u
alsof hitteen last had afgelegd.
Wagen later kwam deze brief
»t de aantekening De gees
telijke Johann Schmied vertrokken.”
was naar ^en ijtrafpost ver-
zou te dwaas zijn. En toch komt
Oij'van alle bekenden niemand zoo
dikwijls in de gedachte, dan deze klei
ne Hans. „Als die niet op zulke we-
was gekonJen, dan had het ook
“*1 mij ander» kunnen loopen I”
Maar van dezen kleinen prelaat hoor
I de men nu wonderlijke dingen. Zijn
weg naar den bisschopstaf moest eens
klaps zee- naar links zijn afgeslagen.
In zooverre getuigt het voor hem. Een
modernist, mi dat kon men desnoods
nog vergeven. Maar dat, waarover men
mompelde omtrent den pastoor van
Btahlhöfen, mag in het geheel niet ver
geven worden. In de bladen stond rl-
leen, dat in de pastorie te Stahlhöfen
diogpn gebonden, waartegen de be-
De nieuwe Fransche regeering. Aanvallen op Caillaux.
Uit de Duitsche bladen blijkt, dat Hin
denburg de gryize militair, de candidaat
voor presidentschap, zich verwaardigd
heeft, een vraaggesprek toe te staan.
„Zou u, aldus vroeg men hem, tler de voor
keur aan geven den keizer weer op den
troon te zien in plaats van zelf rjjkspresi-
dent te zyn?” Op deze vraag werd ten be
scheid gegeven, dat de kwestie „republiek
of monarchie” op het oogenblik nergens een
punt van discussie uitmaakt en persoonlijke
wenschen derhalve geen rol spelen. Men ziet
dat Hindenburg hier een ontwijkend ant
woord geeft. Wanneer hij eerlyk zou zyn
geweest maar dit zou zijn verkiezings-
kansen niet hebben bevorderd had hy met
de wedervraag moeten antwoorden: „Weet
gy dan niet, dat ik een volbloed monarchist
ben en dat ik bijgevolg niets liever zou zien
dan dat mijn meester, die op het oogenblik
een beklagenswaardige balling te Doom is,
weer bezit neemt van zy'n vroegere rech
ten?" Bovendien zou Hindenburg naar zijn
boek „Aus meinem Leben" hebben kunnen
verwijzen, waarin het keizerschap wondt
^■erheerlykt en duidelijk genoeg uitkomt,
•dat Hindenburg niets vuriger, zou wenschen
dan dat de Hohenzollern weer den troon
kon beogen.
Ook wend in het interview het veilig-
heidspact, dat de Duitsche regeering heeft
voorgesteld en dat de Belgische en Fran
sche grenzen belooft te waarborgen, ter
sprake gebracht. Zou Hindenburg dat ver
drag willen teekenen? Deze werkelijk be
langrijke vraag beantwoordde hij zoo ont
wijkend mogelijk; hij bepaalde er zich toe
op te merken, dat hy wel-is-waar de bespre
kingen over dit vraagstuk met bijzondere
aandacht volgde, maar dat hy, nu op het
oogenblik de veilighekiskwestie het onder
werp van internationale onderhandelingen
uitmaakt, persoonlijk niet wilde ingrijpen in
dergelyke kwesties, die in de eerste plaats
door de betrokken regeeringen behandeld
dienden te worden. Wat had een royaal be
vestigend antwoord in dezen .vooral in het
buitenland, een gunstigen indruk kunnen
maken. Hindenburg liet zich echter deze
mooie kans ontgaan.
Een vraag, die met de vorige feiteljjk ver
band hield, had tot strekking van Hinden
burg te weten te komen, of hij van gevoe
len was, of de tegenwoordige grenzen van
Duitschland in het Oosten ten gunste van
dit land verandérd dienden te wonden. Hin
denburg zeide deze opvatting die volgens
hem de meening was van alle Duitschers,
zonder onderscheid van party, inderdaad te
deelen.
De vyfde vraag had ten doel te informee-
ren, of Hindenburg, eenmaal tot het hoog
ste ambt in den staat geroepen, alles zou
doen, wat hy kon, opdat de hand wordt ge
houden aan het verdrag van Versailles. De
aanvaarding van het verdrag van Versail
les bracht z. i. eveneens mede, dat de mjli-
Prigge, die in Thpnngen aan het hoofd van
het rykablok staat. Deze heeft namelijk In
een rede gezegd, dat de Duitsche volks
partij een heel gezonde party zou zyn, In
dien zy den „landverrader Stresemann” ein
delijk eens over boord wierpen. Prigge had
deze rede twee weken geleden te Saalfeld
gehouden. De plaatselijke afdeehng van de
volkspartij noodigde hem daarop per brief
uit, deze woorden terug te nemen, maar
Prigge antwoordde, dat hij Stresemann wel
degelijk als een landverrader beschouwde,
omdat deze het garantieverdrag tot stand
wilde brengen.
FRANKRIJK.
Een bekend Parysch theater gaat
verdwenen.
Parys gaat een van zijn bekendste thea
ters verliezen, 't Vaudevdlle-theater, op den
Boulevard des Italiens, waarin gedurende
zestig jaren sommige der grootste triomfen
van 't moderne Fransche drama zyn gevierd
De deuren zijn thans geeloten, hoewel
auteurs, acteurs, journalisten en schouw
burgbezoekers uiterste pogingen hebben
gedaan om het gebouw als schouwburg te
behouden. Het heeft niet mogen baten,
want het gebouw is eigendom geworden
van de Paramount Film Corp., die het h»
een groote bioscoop gaat hervormen, met
de bovenverdiepingen als kantoor.
Kon in g George op de thuisreis.
De koning en de koningin van Engeland
zullen Vrijdag aji. op hun terugreis van
Genua naar Londen een kort officieel be
zoek aan Parijs brengen. Hier zullen zij een
bezoek aan president Doumerque brengen
en op het Elysée den maaltijd gebruiken.
Voorts zullen zy een krans leggen op het
graf van den onbekenden soldaat. Denzelf-
den avond nog reist het Koninklijk echt
paar door, om Zaterdag te Londen aan te
komen.
Koning George heeft gedurende zijn re
geer ingtyd tweemaal Par(ja bezocht nJ. in
April 1914 en November 1918.
ENGELAND.
Het vraagstuk der werkloosheid.
Een interessant voorstel tot oplossing.
Sir Alfred heeft in het Britache Lager
huis een nieuw voorstel aan de hand gedaan
als middel tot gedeeltelijke oplossing van
het vraagstuk der werkeloosheid. Dit voor
stel heeft zoowel in regeeringskringen als
in die van werkgever» en arbeiders groote
belangstelling gewekt. Het vraagstuk der
werkeloosheid in Engeland, dat al sedert
den wapenstilstand als een donkere scha
duw over het land hangt, heeft de elkaar
opvolgende regeeringen ernstig bezig ge
houden zander dat een hunner, ondanks ge
troffen maatregelen, die plaatselijk hier en
daar eenig nut hebben uitgewerkt, ook maar
by benadering een afdoende oplossing kon
vinden. De omvang van de werkeloosheid
kan blyken uit het enkele feit, dat de staat
sedert den wapenstilstand niet minder dan
300 mlllioen pond, of meer dan 3H milliard
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omatrakea (bahoorende tot dan beaorgkring)
1—5 regels f U0, elke regal maar 0^5. Van buiten Gouda an dan basorgkring:
15 regels ƒ1.55, elke regel moer ƒ0.80. Advertentiün in het Zatendagnummer 20»
bijslag op dan prijs. LieMadigheido-advertontiün da helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1-4 regels /2.05, elke n«el meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingan bij contract tot eeer goreduceer-
den prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomat van soliede Boekhan
delaren, Advertentiebureau en onze Agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde no opname verzekerd te zijn.
laten brengen, door geen zonde zich
te laten verontrusten. De omgang met
de dooden had hem gaandeweg onver
schillig gemaakt voor het leven. De
dooden zijn toch beminnelijker dan de
ley<»den. In de eerste plaats hadden
zaj zijn burgerlijke poeitie bevestigd.
Zijn kleine huishouding geregeld. Hij
kon den hofraad zelfs de zeven hon
derd gulden zenden, begeleid van een
beleefd briefje. Ten tweede vonden de
dooden alles goed. Wat waren zij dank
baar, als hij hun dood definitief vast
stelde en een paa opgeniaakte die geen
K.K. stempel meer noodig heeft om
geldig te zijn.
Het meeat bezocht hij de dooden in
hun salon, de lijk en ha 11 en dikwijls
ook in private woningen, waar zij wa-
reti geetorven en onder de levenden
als vreemden lagen. Tegenspoeden wa
ren in zulk gezelschap van dooden een
poosje weggetoieven. Maar eensklaps
kwam er ie's, dat hem weer van de
wijs bracht.’
In een groot hotel in de stad was
plotseling een vreemdeling, een En
gels chman gestorven Hans onderzocht
het lijk en stelde ambtelijk vaat: „aan
een natuurlijken dood geetorven.” Het
bleek echter nog voor de begrafenis,
da* de Engeischman aan arsenicumver
giftiging was bezweken.
(Wordt vervolgd).
BUITENLANDSCH NIEUWS.
DUITSCHLAND.
Het overlijden van ex-minister Hoefle.
Uit de lijkschouwing, die gistermiddag
op uitdrukkelijk verlangen van mevrouw
Hoefle door den huisarts van de familie is
gehouden, is gebleken, dat Hoefle geen zelf
moord heeft gepleegd. Hoefle was echter
in zyn gevangenschap meer dan 50 pond
afgenomen, terwyl hij bovendien èen over
dadig gebruik van slaapmiddelen had ge
maakt. Aan hartverlamming is hy ten slot
te overleden.
Verechilende bladen spreken thans de
meening uit, dat Hoefle het slachtoffer van
zijn lange gevangenschap is geworden. De
Vossiache Zeitung s’uit zich geheel aan by
de Germania, waar dit blad beweert, dat
men hier met een scharuiaal van^de erg^e
soort te doen heeft. Waarom wefd Hoefle
niet in vryheid gesteld, hoewel uit het on
derzoek voldoende is gebleken ,dat hy zich
vrijwel niet aan strafbare feiten had schul
dig gemaakt? De Germania vermoedt, dat
men Hoefle alleen gevangen heeft gehou
den, omdat men, indien men hem in vrij
heid had gesteld, ook de gebroeders Bar-
matt uit de gevangenis had moeten ont
slaan. De dood van den gelezen ryksmi-
nister van posterijen zal aan de groepen
van het centrum en de sociaal-democratie
in den Pruisischen landdag aanleiding ge
ven, om de regeering te intenpelleeren.
De gezondheidstoestand van Kutisker.
De gezondheidstoestand van Kutisker, die
sinds een maand of vier gevangen zit, laat
ook veel te wenschen over. Zyn verdedigers
hebben vergunning gevraagd om hun cliënt
door zyn eigen arts te mogen laten behan
delen. Op dit verzoek is afwyzend beschikt.
De staking in de metaalindustrie.
De onderhandelingen die eergisteren zyn
gevoerd tusschen de Beriynsche metaal-
industrieelen en de vertegenwoordigers van
de stakende kopersmeden hebben alweer
schipbreuk geleden, zoodat de staking voort
duurt.
Naar de oorzaak vragen velen slechts,
wanneer het gevolg hun onaangenaam
begint te worden.
fiOUBSfflE 101 lii\T.
iotnand walgitag voor zieb zelf heeft en
zich niet kan wegwerpen I Een man,
een „oud lied der Ottonen”, die in
alles heeft afgedaan, die tot spot ge
worden is, leeft lafhartig verder. Bah
duivel I Als hij nog ee<ie aan zijn
ouden vriend schreef?
Maar anders dan destijds ov
n olen. Anders, anders I En op een
"k, toen het hem zeer benauwd
Ie was schreef, hij een brief
i pastoor te Stahlhöfen. Het
1 schrijven, vol zelfverwijt en
kid, en toen hij hem in de
had geworpen, was het hem
voegde overheden moesten ingrijpen.
Sedert deze geruchten stelde dokter
Sclunied eigenlijk pas weer belang in
zijn ouden vriend. Maar gaandeweg
schreven de bladen zoo heftig tegen
den hulpprediker Hans Sehmied en
diens naam was zoo in aller mond,
dat onze dokter meende, zich zelf te
moeten vrijwaren.
In verschillende 'bladen liet hij plaat
sen, dokter H|ane Sahmied, stedelijk
lijkschouwer, heeft niets te maken me<
dien beruchten Hans Sclunied.
Men lachte over deze groote dwaas
heid en velen, die den stand van za
ken kenden, meenden, dat het bij den
dokter niet heel pluis in zijn bovenka
mer moest zijn. De geschiedenis van
den pastoor werd eindelijk opgehel-
derd.
Partijbladen hadden het heel gewo
ne lamsgebraad met een veel te gepe
perde saus gekruid. Het was niets an
ders, dan dat de bisschop het wegzen
den der huishoudster had bevolen,
maar de geestelijke .had geweigerd'
moeder en kind te verstooten. De men-
schen vonden het flink van hun pas
toor en schaarden zich aan zijn zijde.
Dat was de geheele geschiedenis. Toen
onze dokter dit bericht vernam, werd
hij aangedaan. Plotseling steeg zijn
achting voor den kleinen Hansel zeer.
Nu Het hij er zich heel wat op voo»
staan zijn naamgenoot te zijn.
„Alle respect!” mompelde hij
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per poet per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA
hy onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—A uur. Administratie Tel. Int. 82;
Redactie Tel. 545.
stak een sigarette aan. Maar toen hij
daarna op zijn nachtelijken weg naar
huis was, vroeg hij zich af „Had de
lijkendokter werkelijk .zooveel reden
gehad zich openlijk los te veiklaren
van den vriend, die trouwer is, dan
menig ander
Eensklaps viel het hem in, dat hij
do Liebkindls toch eens moest bezoe
ken. Zoo ging Hans Sclunied naar de
woning van mevrouw Liebkindl. Zij
was, als steeds in het zwart. Bij meen
de om haar mond een vreemden trek
te ontdekken. Het zweemde naar een
onuitgesproken kleine smart. Zij zaten
evenals vroeger, op gecapitonneerde
stoelen tegenover elkaar. Mevrouw
scheen eenigszins naar woorden te zoe
ken, vroeg hem naar de lijkenhal en
of het nooit voorkwam, dat iemand
schijndood was.
„Nooit”, antwoordde Hans, „op ons,
artsen, kan men zich verlaten.” De
dochter van1 den dokter merkte do
geestigheid niet op. Zij zeide terloops:
„Het verwondert mij niet, dat ieder
graag blijft liggen
'Hij zweeg en keek ‘haar in het ge
laat en boog zich naar voren. ,Mal-
oha, je bent niet gelukkig
Snel stond mevrouw Liebkind'l op on
snelde weg. Een poosje bleef Hans
zitten toen kwam een bediende bin
nen „Mevrouw wenscht u een geluk
kige reis 1”
Het bezoek werd niet herhaald. Als