ouw 5 É’S s id. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN Woensdag 22 April I82B RO. «827 85»Jaargang IIJNT Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen F 1,25 IOTTERDM. 1 naamste IN DE WALI- ar is ig m it. n. I DE TWEE HANSEN Hindenburg’s verklaringen. BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEU WERKERK 3UDERKERK,, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN. STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, eni. ging van 11 KEU L Hl FEUiLLETOB. den 908 80 ir. i» en EN GEGOLFDE I - LEIEN Twee terug m tlx. De maij plaatst. i af- alle ït Dienst- ouw, haar REGGEN laramode, JONCK- r zijn op- ippen, tal rvolg van ll. k k rt Miliardair Plek. I De ontevredenheid, de verleiding der wereld in alle leden, den bijtei schuw in de nel, speelgoed vi dwaasheid en een heilig verlangen in het hart, zoo deinde deze mensch o) des levens zee op en neer, jaar in, jaar uit. Eindelijk werd het echter kal mer. Zijn wijsheid vond, wat er ook geschiedde, niets meer opvallend en hij richtte er zich naar in, om alles, wat hem ook mocht overkomen, in on verschilligheid en kalmte te verdragen zich door geen geluk van de wijs te een tegen zyn buren zou Een wanhoopsdaad. Op het landgoed Berkenhof by Neu Mun- «ter in Sleeswyk-Holstein heeft de 50-jarige rentmeester Neumann eergisteren onder een voorwendsel het heele personeel weg gezonden. Vervolgen® schoot hy met zijn revolver 5 paarden, 20 melkkoeien en 5 var kens dood. Daarop begaf hij zich naar zijn woning, waar hij zijn vrouw en schoon dochter doodschoot. Nadat hy het huis aan alle hoeken in brand had gestoken jaagde hij zichzelf een kogel door het hoofd. Zijn lijk werd uit het brandende gebouw ge haald. Zijn ongunstige financieele positie schijnt Neumann tot deze wanhoopsdaad te hebben gedreven. Een aanklacht van Streaemann. Stresemann heeft een aanklacht inge-' diend tegen den Duitsch-nationalen majoor dendorff zich in precies tegenovergestelde richting doen gevoelen.” De nieuwe Fransche regeering heeft bij haar entrée in de Kamer reeds direct heP tige aanvallen op Caillaux te verduren had. De regeeringsvenklaring zelve werd mede zeer ongunstig ontvangen. Zij kwam in het kort op het volgende neer: De hui dige regeering zal zich evenals de vorige doen leiden door twee beginselen: vrede én veiligheid, eerbied voor, en handhaving der verdragen en economische stabiliteit bij het fiscale stelsel. Zjj doet voor deze dubbele zware taak een beroep op alle burgers,.die het landsbelang stellen boven de party- hartstochten. Zy zal de uitvoering van het plan-Dawes en de regeling der intergeal- lieerde schulden voortzetten. Frankrijk wenscht aan de wereld vrede, stabiliteit en rust te geven, maar de eerste voorwaarde is dat het zelf in veiligheid is. De regeering blijft beslist gehecht aan de drie voorwaar den van Genève: veiligheid, arbitrage, ont wapening. Óp binnenlandsch gebied wordt verklaard dat de regel van het evenwicht der begroe ting absoluut zal wonden gehandhaafd. De uitgaven zullen zooveel mogelijk worden verminderd. Zij zullen strikt gedekt worden door belastingen zonder dat op de schatkist eenigerlei last wordt gelegd. Eerbied koesterend voor ieder geloof en onverbrekelijk gehecht aan de leekenrwetge- ving, zullen wy (aldus de regeeringsverkla- ring) bü het Vatikaan een hoogstbevoegd vertegenwoordiger handhaven. Indien al de financieele zorgen een tijd lang de verwezenlijking van te kostbare sociale hervormingen vertragen, zullen niet temin die verwezenlijkt worden welke mo ge! ijk zijn zonder het budget te bezwaren, met name de sociale verzekeringen. De ratificatie der internationale arbeide- conventies van Washington zal worden voortgezet. De administratieve uitgaven voor de bevryde gebieden zullen tot een strict minimum worden verminderd terwijl de regeling der schadeloosstelHngert streng zal worden gecontroleerd. Een heftig rumoer in de Kamer maakte de debatten over deze Regeeringsplannen in hooge mate bezwaarlijk. De groote grief van de rechterzijde was natuurlek de aanwezigheid vajj. Caillaux en de aanvallen der interpellanten van rechts, die mede aan het woord kwamen, wanen dan ook nagenoeg uitsluitend op hem ge richt. De redeneering der rechterzijde is, dat voor ’n zoo belangrijke post als Caillaux thans inneemt, amnestie niet voldoende is en dat indien hjj werkelijk zoo onschuldig is als hij zegt, hjj allang revisie van z(jn proces had moeten vragen. In de aanvallen van rechts kwamen aanhoudend de beschul digingen terug, gehoord en wederlegd in het proces van 1920 voor het hooggerechts hof, zoodat het er veel van had of dit pro- ces thans voor de Kamer opnieuw begon- dat de invloed van een Tirpitz of een Lu- nen werd. (Nadruk .erboden). Een roman u’4 -pnzen lijd Uit hot DuLsch van PETER ROSEGGER. Bewerkt door J P. WESSELINK-v. ROS$UM. 57) taire bepalingen ervan wonden nagekomen. De vraag, of zijn politiek tegenover de ex-vjjanden van Duitschland een politiek van overeenstemming en verzoening zou zijn, was voor Hindenburg aanleiding op te merken, dat hy reeds in zijn Paaschbood- schap aan het Duitsche volk te kennen heeft gegeven, dat hy den binnen- en buitenland- schen vrede wilde bevorderen. „Is u van gevoelen”, zoo vroeg men hèm, „dat Duitschland slechts baat kan hebben bij vreedzame ontwikkeling op binnen- en buitenlandsch politiek gebied en dat het dwaas voor Duitschland zou zijn tot oorlogs zuchtige acties over te gaan?” „Ik deel in dit opzicht volkomen. Gedu rende heel het tijdperk na den oorlog ben ik steeds een tegenstander van oorlogszuch tige acties geweest .omdat zy slechts op een ramp zouden kunnen uitloopen.” „Denkt u dat Duitschland ook maar defensieven oorlog kunnen voeren?” „Als militair deskundige ben ik van oor deel, dat Duitschland niet eens bij machte is zich zelfs tegen een kleinen buurstaat te verdedigen, want staten als Polen en Tsje- cho-Slowakye bezitten een veel grooter staand leger dan wjj en zijn dodt militaire bondgenootschappen 'beschermd, die ons verre de baas z(jn, wat de bewapening be treft.” Ziedaar de opvattingen van Hindenburg. Wanneer dit weikelyk de politieke beken tenissen van den veldmaarschalk zijd, aldus merkt de Voss. ZAg. naar aanleiding daar van op, dan verschilt zyn programma in niets van dat der partijen van het midden en van dat der soc.-dem. Wat Hindenburg hier predikt, is precies wat d’e kabinetten- Wirth, Stresemann en Marx al's hun richt snoeren hebben aangegeven en als hun pro gramma verkondigd en waarom zij door de Duitsch-nationale partij, waartoe Hinden burg behoort, als „nationaal” en „ihterna- tionaal” gesmaad, als verraders, door de vijanden van Duitschland betaald, beschimpt ep als doodgravers van het Duitsche ryk aangeduid 'zyn. Het blad besluit met er op te wijzen, dat wanneer generaal-veldmaarschalk von Hin denburg deze stellingen onderschrijft, er voor de rechtsstaande partyen geen aanlei ding is Marx haar stemmen te onhouden. iDan zouden zij juist den candidaat van het volksblok moeten kierzen: ten eerste, omdat hij geen 77-jarige grijsaard is, die physiek en phychisch op anderer hulp is aangewe zen; ten tweede, omdat hy al decennia lang in het politieke leven staat en ook met de internationale politiek volkomen vertrouwd is; ten derde, omdat zij er by Marx heele- maal zéker van zyn, dat deze opvattingen oprecht gemeend zyn en dat Marx ervoor op zal komen en niet het gevaar bestaat, oogenbli te moei aun de was cel oprecht! brievetllam iu»u geworpwu, wa» u alsof hitteen last had afgelegd. Wagen later kwam deze brief »t de aantekening De gees telijke Johann Schmied vertrokken.” was naar ^en ijtrafpost ver- zou te dwaas zijn. En toch komt Oij'van alle bekenden niemand zoo dikwijls in de gedachte, dan deze klei ne Hans. „Als die niet op zulke we- was gekonJen, dan had het ook “*1 mij ander» kunnen loopen I” Maar van dezen kleinen prelaat hoor I de men nu wonderlijke dingen. Zijn weg naar den bisschopstaf moest eens klaps zee- naar links zijn afgeslagen. In zooverre getuigt het voor hem. Een modernist, mi dat kon men desnoods nog vergeven. Maar dat, waarover men mompelde omtrent den pastoor van Btahlhöfen, mag in het geheel niet ver geven worden. In de bladen stond rl- leen, dat in de pastorie te Stahlhöfen diogpn gebonden, waartegen de be- De nieuwe Fransche regeering. Aanvallen op Caillaux. Uit de Duitsche bladen blijkt, dat Hin denburg de gryize militair, de candidaat voor presidentschap, zich verwaardigd heeft, een vraaggesprek toe te staan. „Zou u, aldus vroeg men hem, tler de voor keur aan geven den keizer weer op den troon te zien in plaats van zelf rjjkspresi- dent te zyn?” Op deze vraag werd ten be scheid gegeven, dat de kwestie „republiek of monarchie” op het oogenblik nergens een punt van discussie uitmaakt en persoonlijke wenschen derhalve geen rol spelen. Men ziet dat Hindenburg hier een ontwijkend ant woord geeft. Wanneer hij eerlyk zou zyn geweest maar dit zou zijn verkiezings- kansen niet hebben bevorderd had hy met de wedervraag moeten antwoorden: „Weet gy dan niet, dat ik een volbloed monarchist ben en dat ik bijgevolg niets liever zou zien dan dat mijn meester, die op het oogenblik een beklagenswaardige balling te Doom is, weer bezit neemt van zy'n vroegere rech ten?" Bovendien zou Hindenburg naar zijn boek „Aus meinem Leben" hebben kunnen verwijzen, waarin het keizerschap wondt ^■erheerlykt en duidelijk genoeg uitkomt, •dat Hindenburg niets vuriger, zou wenschen dan dat de Hohenzollern weer den troon kon beogen. Ook wend in het interview het veilig- heidspact, dat de Duitsche regeering heeft voorgesteld en dat de Belgische en Fran sche grenzen belooft te waarborgen, ter sprake gebracht. Zou Hindenburg dat ver drag willen teekenen? Deze werkelijk be langrijke vraag beantwoordde hij zoo ont wijkend mogelijk; hij bepaalde er zich toe op te merken, dat hy wel-is-waar de bespre kingen over dit vraagstuk met bijzondere aandacht volgde, maar dat hy, nu op het oogenblik de veilighekiskwestie het onder werp van internationale onderhandelingen uitmaakt, persoonlijk niet wilde ingrijpen in dergelyke kwesties, die in de eerste plaats door de betrokken regeeringen behandeld dienden te worden. Wat had een royaal be vestigend antwoord in dezen .vooral in het buitenland, een gunstigen indruk kunnen maken. Hindenburg liet zich echter deze mooie kans ontgaan. Een vraag, die met de vorige feiteljjk ver band hield, had tot strekking van Hinden burg te weten te komen, of hij van gevoe len was, of de tegenwoordige grenzen van Duitschland in het Oosten ten gunste van dit land verandérd dienden te wonden. Hin denburg zeide deze opvatting die volgens hem de meening was van alle Duitschers, zonder onderscheid van party, inderdaad te deelen. De vyfde vraag had ten doel te informee- ren, of Hindenburg, eenmaal tot het hoog ste ambt in den staat geroepen, alles zou doen, wat hy kon, opdat de hand wordt ge houden aan het verdrag van Versailles. De aanvaarding van het verdrag van Versail les bracht z. i. eveneens mede, dat de mjli- Prigge, die in Thpnngen aan het hoofd van het rykablok staat. Deze heeft namelijk In een rede gezegd, dat de Duitsche volks partij een heel gezonde party zou zyn, In dien zy den „landverrader Stresemann” ein delijk eens over boord wierpen. Prigge had deze rede twee weken geleden te Saalfeld gehouden. De plaatselijke afdeehng van de volkspartij noodigde hem daarop per brief uit, deze woorden terug te nemen, maar Prigge antwoordde, dat hij Stresemann wel degelijk als een landverrader beschouwde, omdat deze het garantieverdrag tot stand wilde brengen. FRANKRIJK. Een bekend Parysch theater gaat verdwenen. Parys gaat een van zijn bekendste thea ters verliezen, 't Vaudevdlle-theater, op den Boulevard des Italiens, waarin gedurende zestig jaren sommige der grootste triomfen van 't moderne Fransche drama zyn gevierd De deuren zijn thans geeloten, hoewel auteurs, acteurs, journalisten en schouw burgbezoekers uiterste pogingen hebben gedaan om het gebouw als schouwburg te behouden. Het heeft niet mogen baten, want het gebouw is eigendom geworden van de Paramount Film Corp., die het h» een groote bioscoop gaat hervormen, met de bovenverdiepingen als kantoor. Kon in g George op de thuisreis. De koning en de koningin van Engeland zullen Vrijdag aji. op hun terugreis van Genua naar Londen een kort officieel be zoek aan Parijs brengen. Hier zullen zij een bezoek aan president Doumerque brengen en op het Elysée den maaltijd gebruiken. Voorts zullen zy een krans leggen op het graf van den onbekenden soldaat. Denzelf- den avond nog reist het Koninklijk echt paar door, om Zaterdag te Londen aan te komen. Koning George heeft gedurende zijn re geer ingtyd tweemaal Par(ja bezocht nJ. in April 1914 en November 1918. ENGELAND. Het vraagstuk der werkloosheid. Een interessant voorstel tot oplossing. Sir Alfred heeft in het Britache Lager huis een nieuw voorstel aan de hand gedaan als middel tot gedeeltelijke oplossing van het vraagstuk der werkeloosheid. Dit voor stel heeft zoowel in regeeringskringen als in die van werkgever» en arbeiders groote belangstelling gewekt. Het vraagstuk der werkeloosheid in Engeland, dat al sedert den wapenstilstand als een donkere scha duw over het land hangt, heeft de elkaar opvolgende regeeringen ernstig bezig ge houden zander dat een hunner, ondanks ge troffen maatregelen, die plaatselijk hier en daar eenig nut hebben uitgewerkt, ook maar by benadering een afdoende oplossing kon vinden. De omvang van de werkeloosheid kan blyken uit het enkele feit, dat de staat sedert den wapenstilstand niet minder dan 300 mlllioen pond, of meer dan 3H milliard ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omatrakea (bahoorende tot dan beaorgkring) 1—5 regels f U0, elke regal maar 0^5. Van buiten Gouda an dan basorgkring: 15 regels ƒ1.55, elke regel moer ƒ0.80. Advertentiün in het Zatendagnummer 20» bijslag op dan prijs. LieMadigheido-advertontiün da helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1-4 regels /2.05, elke n«el meer ƒ0.50. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingan bij contract tot eeer goreduceer- den prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomat van soliede Boekhan delaren, Advertentiebureau en onze Agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde no opname verzekerd te zijn. laten brengen, door geen zonde zich te laten verontrusten. De omgang met de dooden had hem gaandeweg onver schillig gemaakt voor het leven. De dooden zijn toch beminnelijker dan de ley<»den. In de eerste plaats hadden zaj zijn burgerlijke poeitie bevestigd. Zijn kleine huishouding geregeld. Hij kon den hofraad zelfs de zeven hon derd gulden zenden, begeleid van een beleefd briefje. Ten tweede vonden de dooden alles goed. Wat waren zij dank baar, als hij hun dood definitief vast stelde en een paa opgeniaakte die geen K.K. stempel meer noodig heeft om geldig te zijn. Het meeat bezocht hij de dooden in hun salon, de lijk en ha 11 en dikwijls ook in private woningen, waar zij wa- reti geetorven en onder de levenden als vreemden lagen. Tegenspoeden wa ren in zulk gezelschap van dooden een poosje weggetoieven. Maar eensklaps kwam er ie's, dat hem weer van de wijs bracht.’ In een groot hotel in de stad was plotseling een vreemdeling, een En gels chman gestorven Hans onderzocht het lijk en stelde ambtelijk vaat: „aan een natuurlijken dood geetorven.” Het bleek echter nog voor de begrafenis, da* de Engeischman aan arsenicumver giftiging was bezweken. (Wordt vervolgd). BUITENLANDSCH NIEUWS. DUITSCHLAND. Het overlijden van ex-minister Hoefle. Uit de lijkschouwing, die gistermiddag op uitdrukkelijk verlangen van mevrouw Hoefle door den huisarts van de familie is gehouden, is gebleken, dat Hoefle geen zelf moord heeft gepleegd. Hoefle was echter in zyn gevangenschap meer dan 50 pond afgenomen, terwyl hij bovendien èen over dadig gebruik van slaapmiddelen had ge maakt. Aan hartverlamming is hy ten slot te overleden. Verechilende bladen spreken thans de meening uit, dat Hoefle het slachtoffer van zijn lange gevangenschap is geworden. De Vossiache Zeitung s’uit zich geheel aan by de Germania, waar dit blad beweert, dat men hier met een scharuiaal van^de erg^e soort te doen heeft. Waarom wefd Hoefle niet in vryheid gesteld, hoewel uit het on derzoek voldoende is gebleken ,dat hy zich vrijwel niet aan strafbare feiten had schul dig gemaakt? De Germania vermoedt, dat men Hoefle alleen gevangen heeft gehou den, omdat men, indien men hem in vrij heid had gesteld, ook de gebroeders Bar- matt uit de gevangenis had moeten ont slaan. De dood van den gelezen ryksmi- nister van posterijen zal aan de groepen van het centrum en de sociaal-democratie in den Pruisischen landdag aanleiding ge ven, om de regeering te intenpelleeren. De gezondheidstoestand van Kutisker. De gezondheidstoestand van Kutisker, die sinds een maand of vier gevangen zit, laat ook veel te wenschen over. Zyn verdedigers hebben vergunning gevraagd om hun cliënt door zyn eigen arts te mogen laten behan delen. Op dit verzoek is afwyzend beschikt. De staking in de metaalindustrie. De onderhandelingen die eergisteren zyn gevoerd tusschen de Beriynsche metaal- industrieelen en de vertegenwoordigers van de stakende kopersmeden hebben alweer schipbreuk geleden, zoodat de staking voort duurt. Naar de oorzaak vragen velen slechts, wanneer het gevolg hun onaangenaam begint te worden. fiOUBSfflE 101 lii\T. iotnand walgitag voor zieb zelf heeft en zich niet kan wegwerpen I Een man, een „oud lied der Ottonen”, die in alles heeft afgedaan, die tot spot ge worden is, leeft lafhartig verder. Bah duivel I Als hij nog ee<ie aan zijn ouden vriend schreef? Maar anders dan destijds ov n olen. Anders, anders I En op een "k, toen het hem zeer benauwd Ie was schreef, hij een brief i pastoor te Stahlhöfen. Het 1 schrijven, vol zelfverwijt en kid, en toen hij hem in de had geworpen, was het hem voegde overheden moesten ingrijpen. Sedert deze geruchten stelde dokter Sclunied eigenlijk pas weer belang in zijn ouden vriend. Maar gaandeweg schreven de bladen zoo heftig tegen den hulpprediker Hans Sehmied en diens naam was zoo in aller mond, dat onze dokter meende, zich zelf te moeten vrijwaren. In verschillende 'bladen liet hij plaat sen, dokter H|ane Sahmied, stedelijk lijkschouwer, heeft niets te maken me< dien beruchten Hans Sclunied. Men lachte over deze groote dwaas heid en velen, die den stand van za ken kenden, meenden, dat het bij den dokter niet heel pluis in zijn bovenka mer moest zijn. De geschiedenis van den pastoor werd eindelijk opgehel- derd. Partijbladen hadden het heel gewo ne lamsgebraad met een veel te gepe perde saus gekruid. Het was niets an ders, dan dat de bisschop het wegzen den der huishoudster had bevolen, maar de geestelijke .had geweigerd' moeder en kind te verstooten. De men- schen vonden het flink van hun pas toor en schaarden zich aan zijn zijde. Dat was de geheele geschiedenis. Toen onze dokter dit bericht vernam, werd hij aangedaan. Plotseling steeg zijn achting voor den kleinen Hansel zeer. Nu Het hij er zich heel wat op voo» staan zijn naamgenoot te zijn. „Alle respect!” mompelde hij ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt Franco per poet per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA hy onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—A uur. Administratie Tel. Int. 82; Redactie Tel. 545. stak een sigarette aan. Maar toen hij daarna op zijn nachtelijken weg naar huis was, vroeg hij zich af „Had de lijkendokter werkelijk .zooveel reden gehad zich openlijk los te veiklaren van den vriend, die trouwer is, dan menig ander Eensklaps viel het hem in, dat hij do Liebkindls toch eens moest bezoe ken. Zoo ging Hans Sclunied naar de woning van mevrouw Liebkindl. Zij was, als steeds in het zwart. Bij meen de om haar mond een vreemden trek te ontdekken. Het zweemde naar een onuitgesproken kleine smart. Zij zaten evenals vroeger, op gecapitonneerde stoelen tegenover elkaar. Mevrouw scheen eenigszins naar woorden te zoe ken, vroeg hem naar de lijkenhal en of het nooit voorkwam, dat iemand schijndood was. „Nooit”, antwoordde Hans, „op ons, artsen, kan men zich verlaten.” De dochter van1 den dokter merkte do geestigheid niet op. Zij zeide terloops: „Het verwondert mij niet, dat ieder graag blijft liggen 'Hij zweeg en keek ‘haar in het ge laat en boog zich naar voren. ,Mal- oha, je bent niet gelukkig Snel stond mevrouw Liebkind'l op on snelde weg. Een poosje bleef Hans zitten toen kwam een bediende bin nen „Mevrouw wenscht u een geluk kige reis 1” Het bezoek werd niet herhaald. Als

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1925 | | pagina 1