DiLiffnaBi Speciaal Slolltolniii v LampetaiipH >e-Stof NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN f i 1 Mo. 15848 Zaterdag 16 Mei 1825 65*Jaargang WEK KERK Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen a> EERSTE BLAD. lar-in”, BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN. BOSKOOP, GOUGE RAK. HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEU HJDERKERK,, OUDEWATER, REEUWIJK. SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, enx DE TWEE HANSEN ts. per el r kleuren. S SLIM l IK GUM Dit nummer bestaat uit twee bladen. 1331 24 HAGENAAR. FEUILLETON. zoudt gij Waarom RSETTEN vanaf 1*05. Wie 's morgens niet vroeg op wil staan, Moet heel den dag een drafje gaan. socialistische in de tillen te zuster in: •SCHOENEN. KINDERKOUSEN. SCH KOUSEN. S en kraagjes. KATOENEN-, LENSTOFFEN. te spreken omgegaan ter toen ik van. de verloving --- GOUDA Zie Etalage* Telef. 734 1353 ‘20 218 en DUIVEN. U schateren van het 1348 40 J. DE MOL EN ZOON TirfairM 71 7.1. 4I« - Mum- ii DiiiiUudiii aaar maat. E R GOUDA nen wy: lol land.) doan. G0ÜD8CHE IM li lNT. (Nadruk verboden). Een roman uit onzen tijd Uit het Dui.'sch van PETER ROSEGGER. Bewerkt door P. WESSEL1NK—v. ROSSUM. ZIJDE en SATINET. KAPFRANJE. f 1.35 per EL rende dessins. lijke zorgen g< den en het kil heeft niet lang geduurd.” Zij zat daar als een Steenen beeld. Het was hem, alsof hij wat dichter naar haar moest schuiven. Toen stond zij op en ging op een anderen steei| zitten. i 1 ,jEr zijn bovendien nog andere din gen gebeurd,” vertelde zij verder. „De pastoor heeft zijn meerderen niet alles aaar den zin kunnen maken. Een» zouden vreemde predikers naar StahUiöfen komen, ik geloof Liguori- anen- Die heeft hij niet willen ont- Wij zullen dit niet ontkennen. Maar toch achten wy het waarschynlyk, dat de ge meenschap der belangen van katholieke en socialistische arbeiders en de overeenkomst tusschen de katholieke en maatschappijbeschouwing het, al than# naaste toekomst, in de praktyk' z winnen. 1 Als rechts geen regeeringsifteeiderheid zul kunnen vormen, blyven, zegt de heer Albania, twee mogelijkheden open. In de eerste plaats, zou de wensch van den heer Dresselhuis kunnen woiden vervuld en een nationaal ministerie kunnen worden ge vormd, bestaande uit den Vrijheidsbond en de paityen, die thans de rechterzijde uit maken. De heer Albarda acht dit echter niet waarschijnlijk, aangezien de katholie ken zien daardoor zouden blootstellen aan eene massale desertie van hunne arbeid^rs- kiezers. Wat de opneming van den Vrijheids bond in den weg staat, zegt de schrijver, is niet de antithese tusschen geloof en onge loof, maar die tusschen kapitaal en arbeid. Naar zijne meening zou 0<lan ook geene andere parlementaire meerderheid te vor men zijn dan die, waarvan de Roomsch-Ka- tholieken met de Sociaal-Democraten deel uitmaken en waarbij zich dan de Vryzinnig- Democraten zouden kunnen voegen. Of zij echter in staat zouden blijken te zijn, te zamen te regeeren, acht de heer Albarda in- tusschen nog alles behalve zeker. Ongetwij feld staan de Katholieken hier voor soort gelijke moeilijkheden als by de vorming van het dour Mr. Dresselhuis aanbevolen natio naal ministerie. Zouden voor dit laatste de katholieke arbeiders niet te vinden zijn, tegen een samengaan met de Sociaal-Demo craten zal ongetwijfeld het andere katho lieke volksdeel bezwaar hebben. Wij zyn dan ook met den heer Albarda van meening, dat de Katholieke Staatspartij in een weinig benydenswaardige en uiterst moeilijke positie verkeert. Van haar, zegt hjj, zal het afhangen of de reactie dan wel de democratie haar stempel zal drukken op de legeering der eerstvolgende jaren. Mogen aan den eenen kant dus de laat ste jaren steeds duidelijker hebben aange toond, dat de oude antithese niet meer als grondslag voor eene regeeringsmeerderheid kan dienen, aan den anderen kant brengt ook de nieuwe antithese hare moeilijkheden met zich. Het beste middel om deze moei lijkheden te overwinnen, lijkt ons verhel dering der economische inzichten. En het zyn, zooals wij reeds herha^fdelijk opmerk ten, inzonderheid de liberalen, welke in de zen eene taak hebben te vervullen. MEDISCHE BRIEVEN. De Aktinomycome. III. Ditmaal moet ik uw aandacht een oogen- blik vragen voor de z.g.n. Longaktinomy- cose. Zooals ik reeds in den aanvang van mijne bespreking dezer aanuloening mede- deelde roeren de verschijnselen, welke de tangoktinomycose te weeg brengt, het al lereerst de Tuberculose in ons wakker. Im mers de patiënt hoest, geeft.op, heeft tem- peratuursverhooging, ziet er lU<len<l uit, kortom de symptonen, welke zich veelaj plegen voor te doen b(j dezen volksvijand ontbreken geenszins by de aktinomycose, wanneer deze haar zetel in onze longen heeft opgeslagen. Het spreekt wel van «elf, dat men spoedig bemerkt, dat men op een dwaalspoor is. Immers de tuberkelbacillen ontbreken in ‘t sputum, terwijl de typische korrels aanwezig zijn zoodat het niet moei lijk valt «en joiate diagnose te stellen. Evenwel reeds vóór dien tijd springt het merkwaardige feit in ’t oog, dat de z.g.n. longtoppen d. z. (k^bovenstegedeelten van de long, welke, zooals u wellicht niet onbe kend zal zyn, zoo gaarne door de Tuberkel bacil aangetast worden, zoo vaak volkomen normaal zijn bij de oktinomycose en juist de midden- en onderkwab veelal aangetast ADVERTENTIEPRUSi Uit Gouda an omstreken (behoor»!» tot dm baaorgkriag) 1—6 regels 1.30, elke regel maar /0.26. Van buiten Gouda aa den bezorg 1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Adveitentifa in het Zatardagmffamer bijslag op don prjja. JJefdadigheida-adveitemtiën do helft van den pijja. INGEZONDEN MEDEDEELlNGENi 1—4 regels 2.05, elke r^el maar f 0.50. Op de voorpagina 50 honger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen b(j contract tot aaar ^reduceer den prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuaschenkomst van «oliede Boekhan delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten en moeten daag* vóór do plaatsing aan het Bureau zijn ingakomao, teneinde van opname verzekerd te «ga. BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. DCGLXIV. Het is altijd de droom van den Haag, «lal het een internationaal centrum zal wonden. Die droom heeft als uitgangspunt natuur lijk het vredespaleis. Maar daarmede alleen is men er niet, want al zou dit paleis aah zijn bedoelingen beantwoorden, dan nog zou slechts op gezette tijden daarin zooveel le vert en bedrijf zijn, dat het als een centrum ware te beschouwen waarom heen zich dan een milieu van internationalisme zou kun nen vormen. De droom brengt ook de vi sioenen dat uit alle oorden van de wereld steeds weer ingrooter getale bezoekers zul len komen om hier congressen te houden, tentoonstellingen te bezoeken en te beraad slagen over al hetgeen kan leiden tot sa menwerking en verbroedering der volken. Van de verwezenlgking van die droom gedachte zyn we helaas een heel eind af, veel verder zelfs dan wij vroeger wei ge dacht hebben. Wat de oorzaak daarvan is dat elders op de wereld zich een centrum heeft gevormd dat veel eer aan die droom gedachte beantwoordt, laten wy in het mid den. Wel doet het ons altijd leed, dat den Haag niet die medewerking is gegeven door de autoriteiten welke gewenscht was. In de eerste plaats was rtoodig een betere hotelpolitlek, waardoor het mogelijk was ge weest liet verblijf hier ter steile te bevor deren en te veraangenamen. In plaats dat ei -meer en meer moderne hotels zyn geko men, valt er achteruitgang te constateeren. En nog maar altyd blijft het hotelleven te duur. In de tweede plaats is er geen con gres- en tentoonstellingsgebouw, dat aar de vergaderenden gratis kan worden aan geboden. Het is en blijft een onvergetelyke fout, dat de gemeente den Haag daarvoor al niet vele jaren geleden heeft gezorgd. Zoolang dat er niet is, is den Haag niet r(jp voor internationaal centrum. Het zonderlinge is dat er terreinen ge noeg zyn, «lat er geld genoeg is en dut nu en dan zelfs door den burgemeester de noodzakelijkheid van de stichting is erkend, maar dat zelfs een allereerste poging om er toe te geraken niet is gedaan. Groote plannen voor stadhuisbouw, voor musea enz. w«rken. Later hoeft zij den pestoor den dienst opgMegd en ta op haar zelt gaan wonen. Daarna heelt hij mij gevraagd, of ik de zorg voor de pas torie op mij zon willen nemen. Het ia m>j moeilijk gevallen, hem te neggen, hoe het met mij stond. Eerst was hij verschrikt, daarna vroeg hij mij „.Ia. Elisabeth, wat wilt gij dan doen Toen heeft hij genen, da» ik geen raad wud «n heett mij in het dorp gedaan bij eeno goe- tusschen deze twee steden. Wie nu eenw de streek die gelegen is tusschen die beide plaatsen wil bezichtigen, heeft daartoe alle gelegenheid. Men kan van den Haag uit, bjjv. naby het Staatsspoorstation de elec- trisehe nemen, di« over Voorburg, Voor schoten naar Leiden gaat. Teruggaande ie het aardig de Hin te nemen die over de Haagsche Schouw en Wassenaar gaat. Deze Ijjn .waarvan dan nu dezer dagen het slot stuk wordt geopend, eindigt in «len Haag bij den Dierentuin. Daar kan men zeer gemak kelijk een tranwnetje pakken naar die Hol- landsche of ^Staatsspoor of naar Scheve- ningen. Wie in den zomer eena een «laagje wil uitgaan, velge eens deze route. Men kan et telijke uren in Lelden vertoeven, men kan naar Noordwjjk of Katwijk gaan; er Is In- derdaad allerlei keuze en juist doze nieuwe l(jn brengt ons eens in een deel waar men vroeger niet licht kiwam. Het ia dafstrook achter de duinen, met heel veel bosch, een mooie plek due, die een bezoek zeer zeker waard is. En aanlegplaatsen zijn er na tuurlijk overal meer dan genoeg. Wie van een gezellig dagje houdt, houde dit tochtje eens in gedachte. Toen ?eide aij anders zijn, dan len hebben zoo over ons gesproken. Het is mij niet de moeite waard zeggen dat wij als broer en hebben geleefd. Hij heett zijn herder- ;ehad ik mijn huishou- ind. Het is waar het .1 7 Zij had haar mand op het gras ge- de ellebogen op haar knie ge steund. Zij legde een hand voor haar voorhoofd, alsof zij de oogen voor de zon wilde beschermen. En de huishoudster uit de klooster^ herberg bij de „Drei Augen” begon ,,Wat destijds in mij is Denaelfden avond. En la- j hoorde en u met uw verloofde in het rijtuig W rijden Zij kon niet verder aij moest haar aandoening onderdrukken. Toen dit was gelukt, vervolgde zij ,,Ik wensch niemand toe, waf ik in die dagen heb doorgemankt. Maar dat wil ik wel zeggen, de Donau zou mij niet in de gedachten zijn gekomen. Aan zoo iets denkt geen christen. De enkele «iin- MARKT 16- de vronw. 1 waalt weken ben ik bij dit vrouw geweest, langer kou het niet. Daarna neet! de geestelijke mij weer in «Ie pastorie genomen, nadal nij goz'en had, aal dc geen uitkom», wist. Van hetgeen ik verdiende, heb ik voor mijn kind betaald, dat bij de vrouw gebleken is. Mijn God, ik heb nog blij moeten zijn. Nu het duurde niet lang ot de menschen begonnen te praten „De jonge keukenmeid van den pas toor K’ i i i „De pastoor zou er zich wel in kun- ben schikken, en zooals er dan ge sproken wordt. De geestelijke heeft er om gelachen, en gedacht zooals de waard is, vertrouwt hij zijn gas ten. Het is trouwens ook maar een grapje geweest zij hieüden veel van hem.’’ i"* r i Zij haalde diep adem en keek naar den zandigen grond, alsof het daar stond' te lezen. Daarna sprak zij ver der „Na eenigen lijd heeft het on geluk gewild, dat de pleegmoeder ziek is geworden, en ik niet wist, waar ik met Hansje heen moest. Toen zeide do geestelijke „Het kind behoort bij de moeder”. Eerst dacht ik, dat het wilde zeggen, dat ik nu weg moest, en hei kleintje bij mij moest nemen. Toen heeft hij hef jongetje in de pas torie laten brengen. „Dat zal niet goed aijn, ndjnh«‘«‘r de pastoor,” heb gen, die ik oezal, heb ik verkocht tn ben naar het lanu gegaan. Ik heb bloedverwanten in liet Melk- slubqntal opgezocht. Er waren van mijn vaders kant nog een paar oude lieden. Ik ben eenigen tijd bij hen gebleven en heb hun kleeren genaaid. Maar ik heb moeten vertrekken, zij zijn zelf arm, en zouden, sleets schan de en spot van mij hebben ondervon den. Zoo ben ik ergens anders heen gegaan ik wist uiet waarheen, «lat is mij ook onverschillig geweest. „Ga zoo lang, totdat gij aan den weg blijft liggen. Gij zult uzelf weer oprichleo.” „Teen heeft hij mij gevonden onder een esdidoomboom. Hij heeft mij aan mijn arm meegesleept naar de pasto rie. Daar is het mij goed gegaan; na een paar dagen hdb ik de oude vrouw d>e daar was reeds iets kunnen hel pen. Zij was de zuster vah den ouden pastoor en te oud onr veel te kunnen De oude en de nieuwe antithese. Van den afloop der aanstaande verkie zingen zal het afhangen, of de antithese, berustende op het godsdienstig geloof, nog langer onze politiek zal beheerschen, dan wel of zy voor goed zal plaats maken voor eene nieuwe antithese, berustende op econo- sche belangen en op economische inzichten. Of die nieuwe antithese echter inderdaad aan eene tot regeeren geschikte meerder heid het leven zal kunnen schenken, staat nog altyd te bezien. Verschillende moge lijkheden staan in dezen open. Maar ook even zoo vele moeilijkheden treden deze mogelijkheden in den weg. Wie zich daar omtrent een oordeel wil vormen, verzuime vooral niet kennis te nemen van het korte en heldere artikel, dat de heer Albarda on der den titel „By de nadering van de ver kiezingen” schreef in het Mei-nummer van de „Socialistische Gids”. De schrijver van genoemd artikel is van oordeel, dat alleen by eene zeer groote meerderheid der kerkeljjke partijen deze tot regeeren in staat zullen zyn en dan ook nog slechts voor zoover geen krachtige Katho- liek-democratische minderheid daarvoor een beletsel zal vormen. Krijgen de kerkelyke partijen geen meer derheid, zoo zal toch van een kabinet uit de linkerzijde geen sprake kunnen zijn. Sedert de invoering van het algemeen kiesrecht en de evenredige vertegenwoordiging is, zegt de heer Albarda, de laatste schyn van geest- verwantschap tusschen liberalen en sociaal- - democraten verdwenen. Er is geen enkel groot doel meer, waarnaar zij te samen zou den kunnen streven. Hunne partijen staan tegenover elkander, zooals de klasse der werkgevers en die der arbeiders. Wie kennis-heeft genomen van de in den laatfeten tijd verschenen geschriften van Prof. Mr. J. A. Eigeman, en wel inzonder heid van diens^ boek „Het ^jcialisme van Troelstra, een in zich zelf verdeelde bewe ging” zal daaruit een ander geluid hebben vernomen. De heer Eigeman wijst er op, dat er tusschen de twee groote groepen ter linkerzyde, de liberale in al haar schakee- ringen en de socialistische met uitsluiting van de dogmatische, zuiver Marxistische fractie, een beginsel groeiende is, dat in we zen aan beider gedachtenleven ten grond slag ligt. Dit beginsel is eerbiediging van de onein dige waarde der menschelljke persoonlijk heid in de sfeer der vrijheid, wars van elk dogmatisme. ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal f 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt, franco per post per kwartaal ƒ3.15, met Zondagsblad /3.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Tel. Int. 82; Redactie Tel. 545. vaiigeu. Op een anderen keer ia Ui de herl>erg eeu reiziger geetorven hij heeft hem in gewijde aarde begraven en gezegend, zonder naar liet geloot te hebben gevraagd liet moet een inraMiet zijn gewwst. Toen zijn er be rispingen gekomen. Er moet eene een scherpe brief zijn gekomen van de bissctioppelijke kanselarij over mij. Hij heeft er mij niet» van gezegd, an ders zou ik onae-ddellijk met het kim) zijn vertrokken. Later ia er een pre laat gekomen. Toen *k een glas wijn in de kamer bracht, keek d© hooge heer mij aan, en zeide „Meinttrouw of wat u bent, neem dat maar weer mee. Mijn tanden en voeten begon nen dadelijk te beven en spoedig hoorde ik in de kamer luid spreken en de stem van den pastoor „fk ver vul mijn ambt volgen» plicht en voor schrift, het overige gaat niemand aan. Zoolang de huishoudster» in de pasto- rtön met van ae zijde der kerk ver boden zijn, bebotxi ik ook de mijne.” Zoodra de preltat weg was, heb ik mijn boeltje bdj.*elkaar gepakt De pastoor is boos geworden ik moest blijven I Dat zou hij eens willen zien .of een katholieke geestelijke geen christen zou mogen zijn. „Waar wilt gij dan heen met het kind Gij in de zondi», het kind het verderf. Ik heb mij voorgenomen u niet te verla- teh.” (Wordt vervolgd). zijn in den loop der tijden,gemaakt. Ze lig gen wel alle onder het stof van het archief maar ze zfjn er, doch een plan v«x»r een groot monumentaal congresgebouw is er niet. Hopen wy dat het er spoedig kome. Op het punt van de volkshuisvesting heeft ons gemeentebestuur eigenaardige ideeën. Het heeft nu aan den gemeenteraad zijn voorstellen gedaan betreffende hot l.uurvraagstuk. We begrijpen van dat voor stel niet veel. B. en W. stellen den Raa«1 voor om den Minister van Arbeid te axlvi- sc-eren geleidelijk over te gaan tot Intrek king der Huurcommi^siewet. Aangezien die wet echter geleidelijke intrekking niet mo- geljjk maakt, vraagt men maar precies het tegenovergestelde, n.l. opheffing der Huur- commissiewet, waarbij dan echter de Huur- opzeggingswet behouden moet blijven. Dus: uw eigenaar kan u niet de huur opzeggen maar wel uw huur verdubbelen, hetgeen na tuurlijk in de meeste gevallen hetzelfde i« als opzeggen. Het komt ons voor dat B. en W. zeer slecht op de hoogte zijn van dit woning vraagstuk en geheel en al vergeten dat er wel degelijk een zeer groot tekort aan wo ningen bestaat. Er staan wel vele woningen leeg, maar zy zjjn niet geschikt. Er is een type 8e‘ bouwd, dat het publiek niet verkiest en het lijkt ons niet ónmogelijk dat B. en W. nv. door de opheffing der huurwetten het pu bliek wil dwingen dat type te aanvaarden. Het is te hopen datdé gemeenteraad het voorstel van B. en W. niet aanvaardt. De Huurwetten kunnen alleen venlwijneipAloor haay overbtxligheid. Van tweeën één: .óf zü zyn overbodig en An schaden zjj niet óf zij zyn wel noodig en dan is opheffing niet ge wenscht. De slechte woningpolitiek der gemeente, die millioenen zal kosten omdat de huren der gemeentewoningen veel te hoog zyn, aangezien men in de duurste tijden maar raak gebouwd heeft, moet nu gedekt worden door de huren «lor bestaandewoningen van vóór den oorlog naar boven te laten jagen. We derom zal de middenstand de dupe worden van het doe-maar-raak-systeem dat op wo- ninggebied is gevolgd. Het is met de duur dere gemeentewoningen hoe langer hoe slechter gesteld. Het aantal dat er leeg staat neemt geregeld toe en Inen behoeft niet te vragen wat dat wekelijks aan de be lastingbetalers kost. De in het nauw gedre ven kat doet rare sprongen en zoo is het gemeentebestuur thans gedwongen om de huurwaarde door.de huiseigenaren te laten opdryven zoodat die niet meer afsteken bl» die der gemeentewoningen. Het belasting betalend publiek mag dus tweemaal betalen, eens voor zijn eigen woningen en eens voor die der gemeente. Binnenkort, waarschynlyk reeds de vol gende week, zal de lijn den Haag—Leiden van de Haagsche tram worden geopend. Dat «al dan de derde electrisohe verbinding zijn GOUDA elef. 520. .k geoogd. Wat ankwoonkto hij „Al les is goed, wat niet slecht i».” Wat was ik loeu gelukkig eeu goeden dienst en het kind bij nuj I Ik heb alle smart en schande vergeten, die. nog over was. Daarbij had het moe ten blijven, mijnheer Schmied, en u had nooit moeten komen.” Hans trommelde met de vingers op zijn knie, eu zeide, een weinig zin- geiA „Het moet een schoon familie leven zijn geweest.” Elisabeth verdroeg den. smaad kalm. Nu zweeg zij. Hans tad reeds spijt, •n;u_ _u ^waarom zoudt gij de meeste lieden. Al-

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1925 | | pagina 1