nIHM
s Pillen
top
lagen
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
i.ERG AMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NBEU
WERKERK HIDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK. SCHOONHOVEN. STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, «u.
No. 15850
Dinsdag 18 Mai 1925
85»Jaargang
Blad.
(BtarskQtrs)
per jaar.
keil (Gron.)
DE TWEE HANSEN
WERKERS
->r
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
H«t „illan-aMprgtM-gystggnT
Hat Fransohe antwoord aan Duitaohland.
r):
mmr /AM. Op
rokken is.
FEUILLETOH.
in
de strakke, spitse geweldigheid
ij maar eerst de pa*
ver
klein*
kink*
•nza.
Westhaven 17,
Evenals de leugenaar moet de huiche
laar, om zich niet te verraden, scherp op
zijn, tellen passen. Al wat onwaar is vor-
dert onafgebroken comedies pel
de
toen
gebukt ah» ondereen
rgald
borst,
iroef*
jsvertering, gebrek
rtsigheid, duizelig-
•aar, dan geschiedt
loor: f
richtt dat over hem was voltrokken
weggeworpen, die beiee-
„idelijr door riohaelf
oordeeld bedacht rich piet
„&W mwrvov IU M
minuten ben ik gereed.” Hij snelde
het huls in.
GOI IIStlIE (MR1OT.
afgelegd leven. langzaam en gebukt
Lep hij ‘het hoogdal in lusschen de
steenen.
(Nadrok verboden).
F.en roman uit onzen tijd
Uit het Duitsch vau
PETER ROSEGGER.
Bewerkt door
P. WESSEL1NK—v. ROSSUM.
ii meer /OJO. AdverteatUn ia het ZaU
riighsids-advsrtaatila de helft vaa den
SELINGENi 1—4 iwtb /2.06, elke n<
ageMadea mededeeliagea Hj contract tot seer geredaeoer-
raadea worden berskoert naar plaatsruimte.
dBUfTENI^ANDSCH NIEUWS.
DUITKUHLANR.
Marx hoofdbestuur slid vaa de republl-
keinoche rUkevlag.
Naar de „Magd. Vollustimme” meedeelt,
heeft de oud*rülwkaiweiier Marx, de leider
van het centrum, aan het hoofdbestuur van
de republikcinsche Ryk»vlag een schrijven
gericht, waarin hij verklaart, aecr gaarne
lid te willen worden van het hoofdbestuur
van de Rijk* vlag. Jnint thane, zoo schrijft
hij, schijnt het mij van betteken!*, in het
belang van on» vaderland, wanneer zooveel
mogeltjk vastberaden mannen open en eer
lijk opkomen voor de waarborgen en be
scherming van grondwet en republiek.
Een sensationeel beleedlginiaprocM.
De redacteur van een Franach propaganda*
blad veroordeeld.
De corroapondent van hei „Berl. Tag.” te
Saarbrlicken maakt melding van een opzien
barend proces wegen» beleediging, gevoerd
tegen den verantwoordelijken red acteur van
het orgaan voor de Fransche propaganda in
het Saargebied, dr. Schöttler
Het O. M. vroeg drie maanden en twee
weken gevangenUetraf, welken «lach de
rechtbank overnam.
Het mijnongeluk bij (kortmand.
Het aantal slachtoffers van het ongeluk
in de ni|jn Dorwtfeld ie tot 45 gestegen. Het
aantal gewonden bedraagt 8ö, waarvan er
3 in leven «gevaar verkeeren. Eén .mijnwer
ker bevindt xich nog ateeda ia da mijn en
kon ondank» alle pogingen .an de hulpco
lonnes nog niet worden bevrijd.
De oorzaak van de ramp i» nog niet defi
nitief vwtgeateld.
OOSTENRIJK.
Een paewda-dokter
Al» boekendief ontmaskerd.
Groot opalen heeft In Weenen de arresta
tie van dr. Marx Bartl gewekt, die deze da
gen ontmaakeni ia ah boekendief.
langer dan twee jaar heeft de man ala
assistent in een Weenseh ziekenhuis ge
werkt, zonder ooit aan een hoogeachool te
De berichten omtrent de bedoeling van
den wenk, dien de Aniërikaansche regeering
langs diplomatieken weg heeft doen toeko
men aan de staten, die oorlogaschulden aan
Amerika hebben, loopen, wat de bijzonder
heden betreft, uiteen, ofschoon aan de Juist
heid van het feit zeH niet kan worden ge
twijfeld.
De correspondent van de „Morning Post”
te Washington bericht, dat, ofschoon de
Amerikaansche regeering herhaalde lijk of
ficieel heeft verklaard, dat zij geen pressie
wil uitoefenen, hoeseer haar ook betaling
welkom zou zijn, en ofschoon «leze verzeke
ring onlangs nog een» werd herhaald, Coo
lidge zich onder invloed van de leden van
den Senaat genoodzaakt heeft gezien, krach
tiger op te treden.
Volgens een ander bericht uit Washing
ton werd de wenk aan de andere debiteuren
uitsluitend gegeven om niet eenzijdig tegen
Frankrijk op te treden, doch zou Amerika
voorloopig alleen een regeling met Frankrijk
verlangen. Men zou n.l. verwachten, dat in
dien Frankrijk eenmaal voorstellen nopens
de fundeering van zijn schulden zal hebben
gedaan, Italië zeer spoedig zal volgen, m
dat de andere staten uit eigen beweging
voorstellen zullen doen, zoodra Frankrijk en
Italië hun verhouding tot Amerika en En
geland aangaande de oorlogsschulden zullen
hebben geregeld.
■De „Daily Telegraph” herinnert er aan,
dat toen enkele weken geleden een vrij ener
gieke nota aan de Roemtenaehe regeering
werd overhandigd, dit door de Amerikaan-
sche gezanten in Europk beschouwd werd
als een inleiding tot de stappen, die thans
worden ondernomen en als e^n indirecte
wenk aan Frankrijk. Te Londen had men
evenwel tot verleden week niet verwacht. dat
de actie van Amerika zoo spoedig zou plaats
hebben en een zoo algemeen karakter zou
dragen.
schap door hem het „Allen-Meepraten-Sy-
steem” genoemd werd.
,pHet Allen-Meepr^ten-Systeem aldus
ir. Plate - kan in het gunstigste geval lei
den tot een doode maseh, tot het instellen
van den een of anderen raad, welke in schijn
veel, maar in werkelQkheid niets doet. Be
vrediging aan de werknemers en daardoor
bevordering van rust in het bedrijf, is er
zeker niet van te verwachten, mogelijk zal
het ongenoegen zich fceeren legen de geko
zen medézeggers.
„Maar wat ook het resultaat moge zijn,
in ieder geval loopt de bedrijfsleiding kans
op verzwakking en voor een zoo economisch
moge!ijk beheer ten bate van allen, is dit
zeker niet gewenseht. Onze tijd eischt meer
dan ooit krachtige leiders, toegankelijk wel
voor al wat in de nanfc*nleving groeit, maar
in staat tevens om te schiften wat er valsch
en wat er edit in is*. Voor de leiding in het
bedrjjf geldt dit evenzeer als voor de lei
ding over staats- en stadscolleges. Over
al is behoefte aan sterke leiding en aan ge
legenheid om die uit te oefenen, zij het dat
bepaalde reserves tegen uitwassen noodig
kunnen zijn. Die reserves zullen dan echter
steeds een negatief karakter moeten hebben
en nooit een vorm kunnen aannemen, waar
door feitelijk mee-geregeerd zal worden
door lieden die terzake geen verantwoording
dragen.”
Het bericht van de Daily Herald volgens
welke de Britsche regeering een gemeen
schappelijke diplomatieke actie der gealli
eerden tegen Moskou wordt voorbereid,
wordt van officieele zijde tegengesproken.
Verzekerd wordt dat geen verandering in
de bestaande betrekkingen met Rusland zal
worden gebracht en dat de Etagelsch-Rus-
•iaohe handel zich verder op grond van de
gesloten overeenkomsten zal kunnen ont
wikkelen, ofschobn er alle reden bestaat om
uun te nemen, dat de voorrechten, die den
Russischen diplomatieken koerier zjjn toe
gestaan, ten bate van de Engelsche commu
nisten worden misbruikt.
In het Lagerhui» heeft voorts McNeil, de
ondersecretaris van Buitonlandsche Zaken,
de vraag ontkennend beantwoord, of d# re
geering voornemens was besprekingen te
voeren met de regeeringen van Frankrijk
en andere geallieerde landen met het doel,
gezamenlijk de diplomatieke betrekkingen
met de Russische regeering te voltreken.
„De atken zijn vereffend,” riep e i
Amerikaan hen» iw
Het droeve kerklied was nog niet
weggestorven o! de beide mannen ho-
pen reed» over de kammen van het
hoogdal.
liane Schmied zonder 'atacheid ge-
uometi te hebben Ja, zoo was het 't j
beate, zoo was liet goed. In hun jaa
blies de wind Langzaam en met groo-
te pemien gingen zij verder en kwa
men de drie poelen voorbij. Die had
den hun niets meer te aeggep. De
roode tedceo» op <le platte steenen,
leidden naar de Hoog- of Breitnoek-
pas, het noordelijk land in. Het pad
bestond uit kantige steenen en Ring
slingerend omhoog, ewat tuaechén groo
te rotsblokken, daarna UawAen rots
muren. De wandelaar# zwegen mi
slechts nu «i dan. als rij bleven staan
en omkeken naar de getande klove en
de «trakke, spilae geweW(|beid van
den Lanzatetn spraken rij e«* P*ar
woorden.
-—gr »r7,
wij ona reisplan beeprekem-
(Wordt vervolgd)
I, mijn kleine
je je lietoevol
Probeer ze maar
ring.
hden en aambeien
ie, 2.—. Wormen
een westelijk pact elk verontrustend karak
ter voor de oostelijkc en centrale «tuten in
Europa, die er niet toe zouden toetreden.
Tsjecho-Slowakije acht het in ’t bijzonder
zeer gewichtig voor zijn eigen veiligheid of
schoon het er niet beetrokken i».
Minister Stresemann heeft gisteren in den
Rijksdag een uitvoerige rede gehouden om
trent de buitenlandsehe politiek.
Ten aanzien van het plan-£>awes zeide hij,
dat Duitschland zich by de uitvoering daar
van strikt uan de termijnen had gehouden,
evenwel niet uit een gevoel van schuldbe
wustzijn. De Duitsche betalingen hadden
z.i. niets te maken met de quaestie der
rechtvaardigheid en der schuld. Natuurlijk
verwachten w»j, aldus spr., dat ook onze
schuldeischers zich aan de verplichtingen,
die zij te Londen op zich hebben genomen,
met dezelfde nauwgezetheid zullen houden.
Stresemann klaagde, dat <U> noordelijke
zone van het Rijnland nog steeds niét was
ontruimd en hy vroeg, of het mogelijk was
een volk van 60 mil hoen duurzaam achting
er gelykgerechtigheid te ontzeggen. Hij
^jhtte het moeilijk geen satire te schrijven
op de wijze, waarop de geallieerden de
quaestie der niet-ontruiming behandelen.
Indien zij werkelijk alleen de vervuiling der
in het vredesverdrag vastgelegde eischen
inzake de ontwapeningsquaestie wenschen,
dan zou de definitieve oplossing van het
vraagstuk nog slechti bestaan in het be
leggen der bestaande meeningsgeschillen
nopens de uitlegging van het verdrag.
Stresemann wee» er in verband met de
ontwapeningsquaetie op, dat Duitschland als
«0)
I» hel dan ie verlangen, dat hij de.
xelfcfe onbaatnichtige, Iheilige liefde
heeft a|M do geestelijke Zulke ge
dachten plaagden nu de radelooee
’rouw aan. „OU hebt hem onrecht ge
daan I”
Zij beeft aoo luid over zijn cdiuld
«wipruken, totdat daardoor de hare
*erd opgewekt-
Niet minder streng ging Hans,
foote, nmt zichaett in het geïietit
»>i langzaam en
“rt, tuesehen de steenen doorliep
„de bent een hartfrtocttelijk vereer.
Het zal dikwijls gebeuren, dat iemands
bezwaren tegen een bepaalden toestand zich
niet zoo zeer richten tegen het stelsel dan
wél tegen de toepassing. Zoo zal het ook
wel mfct vele» gaan die kritiek uitoefenen
op ons tegenwoordig stelsel van voortbren
ging. Nu is het ontegenzeggelük waar, dat
de kapitalistische maatschappij zal staan of
vallen met de w»jze waarop zy geleid wordt.
1)€ geschiedenis laat zien, dat wanbeheer
nog altijd falikant is uitgeloopen en op
kleiner schaal vertoont zich, dat iemand die
de geschiktheid mist voor de taak die hij
moet vervullen, zich op de lange baan niet
kan handhaven. Ook de «.kapitalistische
maatschappij zal dus deze gevolgen onder
gaan indien hare leiding niet goed zou zyn.
Maar er zijn natuurlijk mensehen die op
een zoo algemeene verwachting nog niet ge
rust zyn en liever zien, dat er dadelijk iet«
gebeurt om de mogelijkheid van verkeerde
toepassingen in onze maatschappij uit te
sluiten. Hetgeen daarvoor wordt aangevolen
is de z.g. „medezeggenschap.” Laat niet ééu
enkele aldus den eisch beslissen hoe
in een bedrijf zal gehandeld worden, geef
ook den medewerkers een stem in het ka
pittel.
Als men dezen eisch zoo oppervlakkig
hoort, lijkt hij zeer aannemelijk. Wat is er
gewenschter dan te profiteeren van het ia*
zicht van een zoo groot mogelijk aantal per
sonen. Doch is dit nu iets nieuws, zal niet
iedereen die besluiten te nemen heeft, zich
op de hoogte stellen van hetgeen andere be
trokkenen van de aanhangige zaak weten?
Iedere beslissing berust op de combinatie
van een zekere hoeveelheid gegevens. Het
moge erg genoegzaam voor een chef lijken
om te willen besturen zonder zijn onderge
schikten aan het woord te hebben gelaten,
maar wie er mee bekend is hoe overstelpend
groot het aantal kwesties is waarbij in den
tegenwoordigen tyd een onderneming be
trokken is, weet evenzeer, dat geen enkel
chef meer van alles op de hoogte kan zyn
en noodgedwongen de voorlichting van zijn
medewerkers moet zoeken, onverschillig of
een wet hem daartoe noodzaakt of niet.
Medezeggenschap is dan ook volstrekt
niets nieuws, getuige het bestaan in ver-
schillejïde bedrijven van z.g. „kernen" of
eigenlijk nog meer van „conferenties”,
waarin de by uitvoering van werkzaamhe
den betrokken personen met elkaar overleg
gen om een gezamenlijke richtlijn te bepa
len.
Wat de voorstanders van bij de wet in
gevoerde medezeggenschap willen is dan ook
geheel iets anders dan hetgeen men volgens
normale opvatting onder gezamenlijk ovei4-
leg zou verstaan. Trouwens het maakt al
dadelijk een zonderlingen indruk, dat dege
nen die juist onze tegenwoordige maat
schappij bestrijden nu iets aan de hand zou
den willen doen waarmee een bezwaar, dat
voor hen in deze maatschappij bestaat wordt
opgeheven, doch waarmee de kapitalistische
maatschappij die zjj wenschen te bestrijden
dan tevens hechter zou zijn gemaakt.
Bijzondere nauwlettendheid bij de be-
oordeeling van het verbeteringsmiddel, dat
üg-LUJUL1 .-...ai.
militaire factor geheel was uitgeschakeld.
Derhalve kon Duitschland een veiligheids-
pact, volgens hetwelk andere landen tegen
Duitsche aanvallen zouden moeten worden
beschermd, ónmogelijk aanvaarden. Duitsch-
laml kon veeleer zelf een eisch stellen in
zake de bescherming zijner grenzen. Het is
van oordeel, dat een oplossing der veilig-
heidsquaestie zonder zijn medewerking als
tegen Duitschland gericht kan worden be
schouwd.
iDe minister noemde het de belangrijkste
taak der Duitsche buitenlandsehe politiek,
door een duidelijke regeling een eind te ma
ken aan de labiele toestanden aan de west
grens. Spr. ontkende, dat het door Duitsch
land gedane voorstel inzake de veiligheids-
quaestie tegen Polen gericht was. Duitsch-
land achtte het weliswaar ónmogelijk, dat
de oostgrens in den huldigen vorm xou blij
ven bestaan, omdat zij niet ‘»P het zelfbe
schikkingsrecht was gebaseerd, doch het
wilde geen gewelddadige wijziging tot stand
brengen.
Ten slotte zehle Stresemann een vrucht
bare medewerking in den Volkenbond niet
mogelijk te achten, zoolang de hangende
quaestles en geschillen met de geallieerden
niet waren opgelost.
zy voorstellen is daarom geboden en dan
blijkt al spoedig, dat geen „medezeggen
schap”, maar „zeggenschap” wordt ge-
Vraagd. Wat zou trouwens met medezeggen
schap bedoeld kunnen zijn indien men de
van zelf sprekend plaats vindende geza
menlijke beoordeeling van zaken, waarin de
ondernemei' een beslissing heeft te nemen,
onvoldoende medezeggen schap acht.
Er zijn mensehen die de illusie hebben,
dat wanneer over een vraag by stemming
wondt besloten de beslissing door allen sa
men genomen is. Dit Verbeeldt men zich.
Stel eens dat er 5 stemmen vóór en 6 stem
men tegen zijn geweest, dan is alleen maar
beslist door den eenen man van de tegen
stemmers, die in aantal de vóórstemmers
te boven gaat.
Medezeggenschap als iets anders dan over
leg met beslissing door dengeen die aan het
hoofd van het bedryf staat is logisch on
denkbaar, omdat zooals het ook in den
volkmond heet: één mensch het maar kan
zeggen. En wanneer niet één maar een groot
aantal mensehen het zeggen zal is het
spreekwoord van toepassing, dat luidt: zoo
veel hoofden, zooveel zinnen.
En bijzonder rake qualificatie gaf it. A.
Plate, de algemeene voorzitter der scheep
vaart vereeniging „Zuid” in de rede die hij
onlangs op een vergadering vair deze ver
eeniging hield en waarby de medezeggen-
Een rede van Dr. Stresemann. De regeling van de buitenlandsehe schul
den. De actie tegen de communisten in Engeland.
Volgens de „Petit Parisien” achten alle
geallieerde diplomaten, die kennis hebben
genomen van het Fransche ontwerp-ant-
woord aan Duitschland in zake de veilig
heid, het uitstekend. De grondslag van het
stelsel, hetwelk het antwoord beoogt, biedt
een wederkeerige garantie, eenerzijds door
Duitschland, anderzijds door Frankrijk en
België, &n waarvoor Engeland en Italië
borg staan. De garantie heeft betrekking op
de westgrens van Duitschland, doch deze
waarborg heft de verbintenissen van Frank
rijk tegenover Polen en Tsjecho-Slowakije
niet op. Wanneer onze oostelyke bondge-
nooten, zoo zegt het blad, eventueel onze
hulp noodig hebben, dan dient niet een of
ander overeenkomst een onoverkomelijke
slagboom tusschen ons en hen te vormen.
Het westelijke pact dient de correspondee-
rende clausules in het Verdrag van Versail
les niet uitsluitend te bevestigen en dienten
gevolge de clausules betreffende het statut
quo in Oost-Europa van onwaarde te dcen
worden.
Het Fransche antwoord, aldus het blau,
duidt de voorwaarden nader aan, die het
mogelijk maken om, ter handhaving der
grenzen in het westen, nieuwe waarborgen
toe te voegen aan die, welke in het vredes
verdrag z\jn vervat. Het «e«ft duidelijk te
verstaan dat Frankrijk zich tot geen enkele
marchandage betreffende de Duitsch-Pool-
sche, de Duitsch-Tsjechische en de Oosten-
rijksch-Duitsche grenzen zal laten vinden.
De artikelen in de verdragen van 1919, wel
ke het lot dezer grenzen regelen, mogen
niet worden prijsgegeven of verdraaid. Al
dus verduidelijkt verliest het ontwerp van
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal /2.2Ö, per week 17 cent, mat Zondagablad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar do besorgiag per looper goochiedt
Franco per post per kwartaal 8.16, met Zondagsblad 8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan om Bureau: MARKT 81, GOUDA,
bij onze agenten en loopen, den boekhandel en do postkantoren.
Onze bureaux x|jn dagelijks geopend vaa 9—d uur. Administratie ToL lat. 82;
Redactie Tel. 546.
ADVKRTRNTIKPRUSi Uit Gouda ea omstreken (bokooraade tot <faa
1—6 regels f 1M, elke regel meer /OJE Vaa buitaa Gouda aa daa
1-5 ragoia L6», elke regel-
bijslag op dea Pitje. LieMac
INGEZONDEN MEDEDE1
do voorpagina 50 hooger.
Gewone advorteatiim ea ia
den prijs. Groota lottere ea 1
Advertoatita kuaaea worden iagexoadaa door tuaachaakomat vaa eoUede Beekhaa-
dolaren, Advorteatioinuwaux en onto Agenten ea moeUm daage vóór do plaatsing
aan hot Bureau z(jn iagokomea, teariode van opname ventekerd te stfa.
der <i»r waarheid geweest. Je hebt
geweten, dat er ook aulke waarheden
ïijn als je hebt verbomen? „De groot
ste aller krachten is de waarheid I”
Deze spreuk zal neg wel boven den
ingang van het laboratorium van pro
fessor Weiszpandtner staan. En de
leerlingen begrijpen hem nog steeds
verkeerd- De oerheilige waarheid der
natuur wordt uitgezegd als dierlijke
ziimeiiikheid, al» mets ontzijend le
vensgenot. Deze waarheid' heeft Hans
Sdinned tot-den leugen verleid, tot
ontrouw. „Het beantwoordt aan de
menschelijke natuur, niet hel geluk,
maar de waarlveixl te ripeken.” Dat
was een der phrasen van dien leer-
aar, die haar even weinig naleefde,
als een rijner leerlingen. Ieder dacht
slechts aan het geiuk, dat levensgenot
of roem geeft. De „Waarheid” moest
daarvoor bet middel rijn.
Bovendien heeft de een of andere
dwaas aan den wand geschreven
„Het beste van'de waarheid is de
wijsheid!” En de wijsheid, die hij
zoekt, die hij koesterde, heeft hem tot
een dwaas gemaakt. Stehoone spreuken
heeft hij aangehoord en »eH uitge
sproken en menige uitspraak, die den
een tot wijsheid opwekt, leidt den
ander tot het tegendeel. Indien hij een
richtsnoer had genau I Maar hij had
er veie. Hij greep van het eewe naar
het andere elk lichtje, dut bij rechts
of links meeiMle te ontdiekken, Lokte
hem van den weg en hij vergat ge
heel, dat w.jsheid met gesproken,
maar geleefd wil worden. Het mede
lijden was de cenige, droevig roods
ster, die steeds weer glanede door de
nevelen en die hem tot dusverre had
vergeoeid. En hier vond hij een ar
men, wat wereldsche neigingen betreft
zeer onbeduidenden ohm», wiens prei»
het derde woord sprak
„Het hoogste van alle wijsheid
de goedheid
Waarheid, wijdwid, goedheid I Zijn
deae drie werejdbeschouwmgen ook
geen drie oogen Twee er van rijn
t>lind, en jij, Hans Schmied weet nu,
walk hei ziende' is.
Vanwaar heb je het,
Hans, vanwaar heb jp, --
hart. De mensehen hebben je slecht
behandeld en je bent goed gebk-vetu
Ik l»db van de mensehen steeds goed
ondervonden ui Imx» toch onvruchtbaar
gebleven.
Aldus zag de som er uit, die Hans
4e Grooto tankte van rijn tot nu toe
De genode.
Toen Hans in de kloosterkerk te
rugkeerde klonk hen» kerkgezang te
gemoet- Er (waren bedevaartgangers
gekomen. Versehetdenen liepen rond
en axxhten wijnruit, dierij naar oud
gebruik op hun hoed slaken. De an
deren waren in ito kerk en drongen
in twee lange rijen near den biecht
stoel, waar de pastoor aat. Mister Piek
liep ontremd het huis rond. Hij was
reeds uitgerust met stok en rugzak
Hij wikte vertrekken en keek uit naar
rijn rewg«jM>tv 'l'oeu deze naderde
riep hij hem tegemoet „Waar blijft
u toch, dokter Schmied De maneh
zal vandaag niet korter /..ju dan die
van gister. Het weer gaat veranderen.
Gaat u mee erf niet?”
Hans onder den indruk van het ge-
ficm. u«t -
gew«gcrd, r-::
digd en eindelij
MWw “fiik In 3
1378 IN
isof