bladen cckbatk B Pillen gen NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, goitderak, haastrecht. moordrecht, moercapelle, nieu WERKERK OUDERKERKOUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. No. f5870 i a (Gron.) OTTERDAM 1 r 1 jjjy NT Zaterdag 13 Juni I82B85» Jaargang EERSTE BLAD. Zelfonderzoek. Jit nummer bestaat uit twee bladen. dit >n. een de 10M 188 PROTECTIE. Mr. K. BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. ►beer ze maar dan geschiedt HAGENAAR. be- MODEPKAATJE. FEUILLETOO. 11 :a« sarskoert) r jaar. (Wordt vervolgd) EN GEBOLFDE I - LEIEN en aambeien 2.Wonnen Hulp van menschen is een looze muur; wie er tegen leunt, valt er mee omver. >ging in de tering, gebrek heid, duizelig- J. Toch zijn ad, kuipen, petroiéum, a. houtwerk. De geheimzinnige verdwijning van ROBERT GRELL. door FRANK FROEST °ud-dief der Recherche, Scotland Yard (Geautoriseerde vertaling). Nadruk Verboden. kunnen dat ipeestal ook niet. er al in slagen ons wezen als ’t ware een afstand te houden, dan belemmert omstandigheid dat er ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.90, per Franco per post per kwa. Abonnementen worden hij onze ageüicü vu ivwpcrs, uen ooeiuuu Onze bureaux zjjn dagelijks geopend Redactie Tel. 545. die er onder de vlsscherabevolking uit hoof de van haar beroep placht te bestaan, vond in dit wonen in groepjes een typische uiting. Jammer alleen, dat het systeem zoo vele hygiënische bezwaren had en op dien grond gedoemd was, geheel gewijzigd te worden. Dikwijls stonden de woningen zoo dicht op elkaar, dat het licht haast niet kon binnenvallen. Nu hulden de meeste hofje” een „plaats", die als algemeen terrein. vooral door de kinderen werd gebruikt als speelterrein. In de zomermaanden, wanneer het in de huisjes ondragelijk warm werd, gebeurde het dikwijls, dat 's avonds de ma trassen naar buiten werden gehaald en men in de open lucht sliep. In de nieuwerwetache hofjes, gelijk men die o.a. nabij <1* Zeesluis, kan bewonderen en die terecht de bewondering, ook van buitenlandsche bouwkundigen hebben ge wekt heeft men vóór alles gecorgd, dat er ruimte is, zoodat zon en frissche lucht in' de woningen kunnen doordringen. Het heeft wel eenifie moeite gekost om de Schevenln- gers uit hun oude hofjes weg te halen, en over te planten naar de nieuwe. Men was gehecht, ook aan het slechte. Achtereenvol gens zijn de oude hofjes gesloopt en er is reeds een geslacht opgegroeid, dat de oude niet meer gekend heeft, zoodat het beswaar, dat zoovele oer-ScheveningOrs tegen het nieuwe hadden .is uitgestorven. De eischen van hygiëne, waaraan de nieuwe bouw vol doet, zijn zee: hoog en het is haast onbe grijpelijk, hte de oude krotten zoo lang konden beMaan. Daarin was geen gas of electrisch licht, geen waterleiding, geen rio- leering, en het ergste was, dat het ook niet mcgel(jk was, die er in aan te brengen, wilde men bij het graven in den grond niet het gevaar loopen, dat de huisjes inzakten. Waarlijk, in dat opzicht is veel gedaan. Hoe steekt daarbij af de achteruitgang in de miudenstandswoningen, die kleine’*, be- k rompener en veel duurder zijn geworden. In dit opzicht is er een verslechtering, die niet gering is. Maar daarover een volgenden keer. deugden en ondeugden en gebreken ook gewoonlijk wel een verklaring bestaat, die w(j beter dan anderen kenpen. Badseizoen. Nu door het schitterende zomerweder, de seizoenen op eens vervroegd zijn, nu is het, vóór de algemeene vacantiêdrukte, goed toeven aan de stranden onzer Noordzee. Mag men de krant gelooven, dan zijn de „baigneuses" verre in de meerderheid, dan wedijveren ze met de heeren baders, wie wel het veelvoudigst, het langst en het sierlijkst m „Zeer hoofdknik J. DE MOL EN ZOON Tarfairkt 71 T»l. 411 BmMi luni- u IiihUnüii ■■■r maat. zoo hoorde elk district wat er in de an dere gebeurde. Een pooajo zat de* chef zwijgend te luisteren. Ten slotte zet hij met zijn zachte sten» De man Ivan, wiens signalement de ronae heeft gedaan, mag nu n.et gemoiketeerd worden. Zegt uw man nen, dat ze hem met rust mopten la ten als ze hem ontmoeten. Er was een diep koor van goed mijnheer" en met een L. verliet Fopje de kamer. Hij bleef staan om in het adminis- fratietaantoor eenige inlichtingen te vragen en den gang doorgaande, sloot hij een deur open en drukte op een schel. In minder dan een half uur kwam een werkman, met een manchester broek boven de knieën vastgebonden, onvast uit het bureau voor „Verloren Voorwerpen" waggelen en ging naar Whitehall. Slordig, woest haar, een woeete snor en een baard van een paar dagen om zijn kin, waren detai n die een onderzoek konden doorstaan Heldon Foyle gebruikte zelden een vermomming, maar als hij het deed, zorgde hij wel dat allee in de puis tjes was. Haar en snor waren de rij- 18) - Precies, vjei die hoofdinepeeteur hem in de rede. Nog eenig resultaat van het aan bod van belooning voor Goldenfrurg Een glans van pret kwam1 in de oogen van Heldon Foyle. Ja. Hij is door verechillende men- sotien binnen den tijd van twee uren in Glasgow. Southampton. Gloucester. Cherbourg, Plymouth en Cardiff ge zien. Onze informaties op dat punt helpen ons niet veel. Het spreekt van zeK dat wij de plaatseiijke politie *‘aar in elk geval een onderzoek heb ban laten instellen, maar He vermoed d®t ze niet veel succes zullen hebben. "tar het houdt ze in elk geval aan genaam bezig. Het verdere gesprek werd belet aoor een nbodzakelijke conferentie In „ionny Smith" zou binnenkort uit de gevangenis komen Mike O'Brien had weer vrede gesloten met „Yid” Pos ter, en als die samen werkten.... Zoo ging het gesprek voort en spaak loepen en het eenige middel o»n te redden is opheffing der Huurwetten, dun kunnen de bewoners van deze huizen nog eens even geknepen wonden. Wie voor den oorlog vierhonderd gulden huur betaalde, betaalt nu minstens zeshonderd. Wondt de iem der huurwetten opgeheven, dan wordt het stellig achthonderd. Men komt dan te >taan voor de keus, óf dit te betalen óf te trekken naar de prullige woningen, die In de laatste jaren gebouwd zjjn en waarvan er inderdaad vele leeg staan, omdat zij sdiandeljjk duur en hoogst gebrekkig van ndeeling zijn. Dat leeg staan van die hui zen is voor de hypotheekhouders ook een revaarljjk ding, want het is te voorzien, dat op den duur bet stelsel huizen zeer zal verminderen in aanzien. De gemeenteraad heeft uitgesproken, dat van opheffing der Huurwetten voor den Haag geen sprake mag zjjn. Trouwens de huuroommissie zelf is eenparig tegen op heffing. Een ambtenaar heeft een rapport samengesteld over den toestand. We heb ben dit niet gezien, maar, wetend hoe on betrouwbaar de officieele gegevens aan gaande den woningbouw zjjn, hebben wjj vooraf al niet veel vertrouwen in dat rap port. De Huurwetten zjjn crisismaatregelen, die zich zelf dienen op te heffen. Zoolang er nog gebruik van gemaakt wordt, zjjn ze noodig. Wanneer Juist is, dat de huurver- hooging het gevolg zal zjjn, dan is er geen .erschil tusschen opheffing en behoud en kunnen we dus beter den veiligen weg van instandhouding blijven volgen. De gemeen teraad zag het ook zoo in en dus zal het advies van de regeering niet zjjn vóór op heffing. Eigenaardig is, dat geljjktjjdig met deze bespreking een verlaging der huurprijzen van gemeentelijke woningen is aanhangig gemaakt. Jammer, dat particulieren nim mer dergeljjke voorname voorbeelden plc gen te volgen. De gemeente is losser van haar geld, dan een particuliere eigenaar. Nu ook Amsterdam en, vergissen wjj ons niet, ook Rotterdam tegen opheffing der Huurwetten is, zal daar voorloopig wel niets van komen. Wie zich in het algemeen voor woning bouw mocht interesseeren, kan in den Haag wel veel bezienswaardigs vinden. Veel goeds en veel verkeerds. Onder de arbei derswoningen is bijzonder veel goeds te vinden. Het een bijzondere tegenstelling tusschen de oude hofjes, geljjk die in het oude gedeelte van Scheveningen zijn te vin den en de nieuwe hofjes, geljjk die in hei nieuwe gedeelte zjjn aangelegd. Wie eens na elkaar aan beide een bezoek brengt, zal daarover verstomd staan. De Schevenin- gers hebben altjjd een zwak gehad voor dit hofjes-stelsel. Het heeft iets knus en In tiems, geheel in overeenstemming met den aard van de bevolking, die één groote fa milie is. Natuurlijk had het dicht op elkaar wonen op een zelfde hofje ook zjjn nadoe len en schaduwzijden, maar de solidariteit. „Des menschen levensboek heeft zooveel duistre blain; Een enkel is er licht, waarop gjj niet kunt lezèn En soms kan op dat blad ztfh vrjjspraak staan”. het gebouw waren dertig of veertig difitrictsinspeeteurs der recherche, de uitnemendste mannen van het vak. De meesten hunner wiaren divisie-mapec- teurs en enkelen hadden een speciale taak. Zij zaten om tafels in een hoo- ge kamer, waarvan de groen geschil derde muren bedekt waren met stijve portretten van levende en oud-politie- nannen. Mannen van allerlei type wa ren er, van de ohio gekleede detecti ve van het West End tot de plompe, slechtgekleede detective van Oost Lon den. Onderling spraken zij alle moge lijke talen. Hier was Penny, wiens specialiteit valsohe handschriften was Brown, die elke truc van valsche munters ken de Malb.de schrik van de wedren- dieven Menzies, die een even scher pen speurneus had voor de speelho len als een jachthond voor den vos Poole, die alles wist van spoorweg- dieven en winkeldieven. Ieder ver stond uitmiuntie|id rijn vak eh wist waar hij zijn informaties kon krijgen. Foyle ging op den voorrittersstoel ritten en het gesprek werd aflgemeen Het was een businessoongres van ex perts. Er werd van meening gewis seld omtrent concrete vraagstukken de bewegingen van bekende misdadi gers werden besproken ,,Ned met de fluweelen vingers” was uit Islington verdwenen en verschenen in Brixton. kwam aauloopwi, waardig en streng, hen enkel woord, zacht gesproken, deed hem wegwandtelen met gloeiende wangen in een half uur had Foyle 'n doos je lucifer» verkocht, waarvoor hij met vqel uunkbpartieul en innerlijke af schuw rix pence luid gekregen. Als hij rijn tweede doosje verkocht en nog bleef rondslentere», zou rijn persoon ongewewscht de aaodadit trekken. Dit geval deed zich echter nipt voor, want een minuut of twee later ver scheen Fairfield zelf op straat. Foy.e snelde toe om net portier van een taxi te openen, welke hij had aange- roepen, maar oen straa'slijper was ham voor. Niettemin hoorde hij het adres. Grave Street, Witertiapei, mom pelde hij. terwijl de auto weg ree! Ivan is aan het werk gegaan. Een korte discussie met een twee den koetsier, die rijn voorkomen wan trouwde, werd afgebroken door een deposito van vijl shilling af» garantie en ook de detective begon rijn Pc l Achter hem een derde rijtuig, w- -i de mnn zat. die* zooveel belangstel! n had gehad voor de etalage van den boekhandelaar liOI ilSIHE 101 HI\T. Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen advertentieprus» uit Gouda om-tr^en (behooved* tot de. imorgtring) «8^ 1—6 ragels ijfl, «Ike moor ƒ0.25. Van buiten Gouda «a dan bazorgkrüu 1—5 regal* 1.55, elke regel meer ƒ0.30. Advertentiëa in bot Zaterdaguununer 20 h jalag op den prga. Liefdadigheide-adveitentiën do helft van den prij». INGEZONDEN MEDEDEELINGEN1-4 regel* ƒ2.05, elke n«el meer ƒ050. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertaotiën en ingeaonden mededeelingen bjj contract tot eeor gereduooer- den prjjs. Groote lettere en randen worden berekend naar plaatetuimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuaocheakomet van aolledo Boekhan delaren, Advertentiebureaus en onze Agenten en moeten daags vóór do plaateing aan het Bureau zjjn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te *ün. I: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad r week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiniL 'artaal 3.15, met Zondagsblad 8.80. r dai^liWB'aanKenomen aan 0M Bureau: MARKT 31, GOUDA, agenten en looperb1; den boekhandel en de postkantoren. b“r?a“.t^n d^K^Üke geopend van 0—0 uur. Administratie Tel. Int. 82* Zelfkennis wend al door de ouden de eerste stap op den weg naar de ware wjjs- heid gedacht. En op den tempel van Apol lo te Delphi stond als venmandende spreuk voor wie het orakel kwamen raadplegen: „Ken u zelven”, als was in dezen raad de verklaring vervat van de toekomst, waar omtrent men vragen stellen kwam. Het >3 zoo natuurlijk. Eerst door de kennis van ons zelven komen we tot de kennis van de dingen buiten ons, ieeren we de men schen en het leven begrijpen. Maar het te daarom ook zoo natuurlijk, dat dat begrip ever ’t algemeen zoo gering en foutief is. We behoeven maar te zien, hoe we over anderen oordeel en om ons ervan te over tuigen, hoe slecht we nog doorgedrongen zjjn tot het begrijpen van die anderen en van het leven om ons. We oordeelen hard, liefdeloos en o zoo menigmaal volkomen verkeerd. En hierin zeker wel het duide lijkst toonen we, hoe het niet begrjjpen van anderen in gebrek aan zelfkennis zjjn oorzaak heeft. Want wie zich zelf kent, kent ook de roerselen van anderer ge moed, maar weet bovendien ,dat de kiem van alle zonden ook in hem aanwezig is en onthoudt zich daarom van ieder oor deel, dat op een veroordeeling zou Ijjken. M&ar juist omdat we niet weten willen, dat in ons alle zonden en ondeugden aanwezig zjjn, is onze zelfkennis zoo gering. We staan niet onbevooroor deeld tegenover ons zelven. En het is dit vooroordeel, dat ons, als alle vooroordeel, den weg naar de kennis afsnjjdt. Want wie weten wil, moet als een blad wit pa pier zjjn, waarop alles kan worden neer geschreven, moet zich zelf open stellen voor eiken indruk en de uitkomst van elk onderzoek, en bereid zjjn alle resultaten van dit onderzoek voluit en onvoorwaarde- lijk te aanvaarden. Maar zoo staan we nooit tegenover wat indrukken en onder zoek ons omtrent ons zelven zulen lee- ren. Zoo ergens dan beginnen we hier met een vooropgezette meening En al is die meening gewoonljjk niet precies paald, zoo nauwkeurig is ze wel, dat we elke slechte bevinding op voorhand afwij zen. Dat maakt ook, dat ons zelfonderzoek in den regel weinig diepgaand is, dat we er feiteljjk wat omheen draaien. Eigen lijk zullen de meesten van ons mofeten erkennen, dat ze aan werkelijk zelfonder zoek nooit toekomen. Juist, omdat we over ons zelf altjjd een al is het nog zoo vage meening hebben, gaan we niet onderaoe- ze^t de oordeelen vaak wel de vrjjspriiak op dat blad .lezen, oordeel over ons zel- Maar wjj zjjn zoo licht geneigd deae Vrjjspraak niet als verklaring te erkennen, maar daarmee het bestaan van de ondeugd, het gebrek, fout weg te redeneeren. En zoo doet deze verklaring andere dienst dan waarvoor zjj bestemd is. Zjj belet het verkrjjgen van de juiste zelfkennis. En met al deze ver klaringen hinderen we ons zelfonderzoek. Dat is niet, omdat we ons oordeel juist willen hebben, maar omdat we een juist oordeel over ons zalven meestal niet aan vaarden kunnen. Het is omdat we ons zel ven te na staan, dat we niet eerljjk en onpartijdig tegenover ons zelven kunnen staan. En al zien we ons zelven heel vaak en in menig opzicht nog juister dan ande ren ons zien, tot de juiste zelfkennis kan ook zelfonderzoek ons gewoonljjk niet brengen, ook omdat we de resultaten *'an dat onderzoek niet anv oerwaarde lijk wil len en kunnen aanvaarden. DtOCLXVUI. Het gebeurt niet iederen dag, dat de Haagsche gemeenteraad een verstandig besluit neemt. Ditmaal hebben wjj er één te melden, dat ook voor andere gemeenten, vooral voor de grootere van veel gewich*. is. De raad heeft nameljjk uitgesproken, dait van opheffing der Huurwetten nog geen sprake kan zjjn. Er is al sinds lang een actie tot opheffing. Men behoeft de krantjes .van de huiseigenaren maar te le zen om te zien wat de reden is voor deze actie. De actie in den Haagschen raad i* geleid door den directeur van een hypo theekbank. Het tweetal, dat dus persoon lijk belang heeft bjj opdrijving van de wo- runghuren, werkt dus los van elkaar, maar ijverig in de zelfde richting. Het gaat voor al om de woningen die reeds vóór den oor log gebouwd zjjn. Bijna alle zjjn die in de oorlogsjaren wel eens, sommige ettelijke malen, van eigenaar verwisseld en altjjd weer steeg de verkoopsprijs. Gevolg* Je hypotheken, die er op gegeven werden, werden ook hooger. Dat moest natuurlijk ken. Als we ooit over ons zelf nadenken, wat misschien de meesten niet eens doen, dan weten we wel zoowat wie en hoe we zjjn. En dit is het eerste en groote belet sel al voor ons zelfonderzoek. We zien ons zelf niet als iets buiten ons denken, kunnen dat meestal ook niet. En zoo we ware op _..^.t de tusschen dat wezen en óns denken toch altjjd geheimzinnige draden bijjven bestaan, dat de onderzoe ker en het voorwerp van onderzoek één en dezelfde zjjn, in de hoogste mate het onderzoek. Wjj weten meestal niet eens, hoe we het moeten aanleggen om ons zelf te onderzoeken. Onlangs heeft een veree- niging van leeraren in de Amerikaansche stad Kansas een aantal vragen opgesteld om tot zelfontleding en vaststelling van eigen karakter te komen. Ze zjjn aardig gevonden en wjjzen wel in menig opzicht den weg. Zoo zjjn de vragen, die men z:ch zelf stellen moet om te weten, of men volhardend is: „Ben ik in staat, om bjj een werk me te bepalen, totdat het voltooid is? Bljjf ik me vasthouden aan mjjn doel, ook ondanks groote bezwaren? „En om verdraagzaamheid of de afwezigheid daar van vast te stellen, moet men zich afvragen: ,,Ben ik bereid het goede bjj anderen te erkennen? Heb ik eerbied voor de meening en het geloof van anderen? Ben ik in staat om beide kanten van een vraag te beschouwen?’’ Maar met deze vragen dringt men ge woonljjk niet zoo heel veel verder dan de oppervlakte van eigen wezen door. Om trent de eigenschappen, die in het prakti sche leven van zelf in den regel wel naar voren zullen komen, kan men zich zelf door dergeljjke vragen wel onderzoeken Maar de diepere onderlaag bljjft meestal onberoerd. En die moeten we juist kennen om tot zelfkennis te geraken. Maar boven dien is er nog een ander en ernstiger be letsel om ons zelf te Ieeren kennen dan de moeilijkheid van het onderzoek. En dat is de weinige bereidheid om elke uitkomst van het onderzoek te aanvaarden. We kun nen ons zelf veelal niet zien in onze ware gedaante en waarde en beteekenis, omdat we het niet willen. Dat niet willen is in de meeste gevallen niet een bewust niet willen, maar een onwillekeurig terugdein zen voor consequenties, die ons niet genaaon zjjn. We hebben een meening van ons zelven, meer of minder bepaald en elke uitkomst van ons onderzoek, die daar beslist mee in strjjd zjjn, aanvaarden we niet. Het is ongetiwjjfeld waar, dat voor onze eigenschapiJen en hebbelijkheden, onze ne, geverfd en op slimme wijae ge humd en geschuierd. Maar toen hij bij go Albany legen Green, den inspec teur die een opletteiKi man waa aanwaggelde, duwde deze hem ruw op zij met. een vloek om rijn onhan digheid. ’k Heb je toch geen pijn gb- daan sprak de werkman brutaal. Ik iet weJ op waar ik loop. Toen op zachteren toon Ik ben Foyle. Ik heb je telefoon bericht ontvangen Nog iete geweest? Al» je niet maakt dat je weg komt, roep ik een agent. Green had den toestand vlug begre pen en sprak luid. En «nel en zacht vrrvoJgde hij Hij ia niet uitgeweeat. Een post- besteller i» juist met een brief voor iiem binnen gegaan. Ik zei dat ik er een verwachtte en sloeg er een blik op. Mooi, ouwe jongen. Maak je niet dik. Ga naar hul» en vertel je vrouw •vat je is overkomen, zei de werkman p igend. Na nog eenig gedrentel keerde hij zich om en 'iep «nel weg, sprak eeni- ge woorden tot een man. die aan de overrijde van den weg stond, ver diept in hei bekijken van de etalages van een boekwinkel, en vertrok De detective baalde een paar doos jes lucifer* uit rijn aak Ken agent dichter, wanneer hjj tegen het waarschuwt. Zelf kunnen we Dat mag ens in h< ven zachter stemir

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1925 | | pagina 1