IX
I
üis
65® Jaargang
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
No 15058.
Dinsdag 22 September 1925
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
«kleurendruk.
Groot,
GOUDA
ES
en.
FEUILLETOB,
Zooals de ouden zongen
ILAAÜW
GOUDA
11e soorten 578 10
en Lijsten
••read* prijaen.
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWDK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
lRTELD
JEUK.
Oe zesde Algemeens Vergidering m den Volkenbond to fionèoe.
[betaling
gist te blijven hangen
op
een
“T kwartaal 2.90,
'ranco per poet per
Oorspronkelijke roman
door
LOUISE B. B.
Haag
en
DEN HAAG
aties, Credieten
der Procesrisico.
n de Stations
gië.
BUITErtLANDSCH NIEUWS.
DUITSCHLAND.
De moord op prof. Rosen.
De politie heeft te Breslau het testament
i
fiOUDSCHE WIIRANT
IJ kunt niet ophouden n._
hben en wrijven gij wordt
ir jeuk zoo geplaagd, dat gij
zoudt gevoelen de braa
ide huid van Uw vleeach te
euren. Tenslotte kunt ge bel
t meer volhouden het gaa!
en Uw kracht nogmaals die
zettende uren vol kwelling,
verschrikkelijke nachten
der slaap door te maken,
ar luistert uitkomst is daar I
cele droppels slechts *an
nieuwe vloeibare middel
en huidziekte genaamd
>.D. hebben een verrassende
werking. Van geluk weetje
t In welke wereld Rij SUt,
k en prikkeling zijn als door
verslag verdwenen, en eln-
ijk krijgt gij weer eens rust
i Hacon reeds ie voldoende
dit aan te tonnen.
et D.D D-middel brengt Be
ing doordat het in de porltn
huid doordringt,en de ziekte
oorzakende kiemen vemle-
- Exzeem. schuilt, zweren,
srbuiien, korsten, en alle
lere «lekten der huldn>°*t*n
spoedig tegen dit k*1"**.*
de, zuiverende middel at«
oopt nog heden een llesch
2.80 (proef Hesch f 055) ver-
gbaar bij alle apolhekersen
gisten. Vraagt oók de ge-
iskrachtige DDD-»eep
3.D
ancloenlnflon»
Uit de aeev’len zal de dag
Eenmaal zeker rijzen.
De Oenestet.
Intusschen is aan den stroom der wel
sprekendheid in de Assemblée zelve een
einde gekomen. Niet minder dan 42 van de
47 vertegenwoordigde landen hebben zich
by het debat over het jaarlijksch rapport
doen hooren en nauwelijks een zesde dezer
derhalve eeuw 'de kantoren gevestigd
waren van de oude kassiersiimap en
dat van kelder tot vliering prijkte met
de ouderwetsche kleine vierkante rui
ten !n de ramen, die er waren inge
zet teen het huis werd aangekocht,
verbouwd en ingericht tot de bestem
ming, welke het tot op den huldigen
dag nad behouden.
Heet boven, onder de kroonlijst, tus-
schen twee lage, gedeeltelijk1 door blin
den bedek1 o roWtempwen, wa» met
cijfers in dik ijzer het jaartal der
stichting van de firma aangebracht
1746. Zorgvuldig werden die eigenaar
dige cijfers glimmend1 zwart en duide
lijk in het oog vallend gehouden. Want
juist die half verweerde ijzeren cijfers,
die kleine ru:ten met haar weersctujn-
glan®en, de ouderwetsche grijsgeslreep-
te valgordijnen, die door touwen, ge
haald door koperen ringetjes, op en
neer getrokken werden, de vierkante
groengeverfde horrerf voor de ramen
der lagere verdiepingen, waarop in
groote zwarte letters de naam der ïir-
ma geschilderd stond, de antieke ge
vel, de hards'oenen stoep, het somber
sousterrain, en binnenshuis de met het
uiterlijk van het oude huis overeen
stemmende ouderwetsche inrichting,
gaven aan het kantoorhuis, omringd
als het langzamerhand werd door meer
moderne pronkgèVels met reusachtige
winkelramen waarachter luxe-étalagee
lokten', dien strengen eenvoud, cfat
1) -
Op het Noordcin.de in den
stonden, naast elkander, het woon-
het kantoorhuis van de kassiersfirma
Van den Heymel en Bartels als een
hoog, smal tweebnghuis, gebouwd on
der één gevel, de beide eikenhouten
deuren vlak naa,t elkaahr, uitkomend
op hetzelfde smalle lange bordes bo
ven de stoep langs het sousterrain. Dat
bordes werd' aan de straatzijde afge
sloten door een ijzeren balustrade met
aan weerszijden hardsteenen trappen
die naar de stoet> voerden. Onder het
bordes zag men, donker en smal, de
twee lage deuren, ook alweer vlak
naast elkaar, die toegang gaven tot de
somberd holle kelderverdieping der
beide huizen.
Door de spiegelruiten in de ramen,
waarvoor kostbare crème kanten, gor
dijnen glad neerhingen, zag het woon
huis van de bankiersfamilie er moder
ner u’t dan het huis, waarin sinds an-
heeft het over het rapport zelf gehad; al
de anderen over het Protocol, en dit niet
in het verleden, maar in de toekomst. Wel
een bewijs hoezeer Volkenbond en Protocol
verbonden blijven!
Genève, 20 Sept. 1925.
De kwestie Wlosoel.
Verzoek om troepen. Bevreesd voor een Turkschen inval.
Naar men weet heeft de Raad van den
Volkenbond geen beslissing genomen inzake
de Mosoel-quaestie en door de verwijzing
van deze aangelegenheid naar het Haagscho
Hof een definitieve beslissing opnieuw uit
gesteld. Het schijnt, dat deze nieuwe ver
traging zoowel moet worden geweten aan
het feit, dat het vredesverdrag van Lausan
ne niet al te duidelijk is geredigeerd als aan
de omstandigheid, dat de Turken een, laat
ons zeggen, wat onberekenbare houding
aannemen, De mannen van Angora hebben
namelijk bedenkingen opgeworpen tegen de
bevoegdheid van den Volkenbondsraad, bij
welk laatste instituut de kwestie van de
grensregeling aanhangig is gemaakt. Tot
dusver gold vry algemeen de opvatting, dat,
wanneer de Volkenbondsraad een beslissing
zou nemen, deze bindend voor Engeland en
Turkije zou zijn, hetzij de beslissing werd
genomen met algemeene stemmen, hetzij
met welke meerderheid van stemmen ook.
De Turken blijken nu deze opvatting geens
zins te huldigen; niet alleen zijn zij van oor
deel, dat een raadsbesluit slechts bindend is,
wanneer het met algemeene stemmen wordt
genomen, maar zy eischen bovendien, dat
ook Engeland en Turkije aan de stemming
moeten deelnemen en beide partijen haar
goedkeuring hechten aan de beslissing. Ge
zien nu het feit, dat er tusschen de Turken
en de vertegenwoordigers van andere lan
den verschil van meening bestaat over de
bevoegdheid van den Volkenbondsraad,
heeft deze een resolutie aangenomen, waar
van de strekking is het Haagsche interna
tionale gerechtshof om advies te vragen
omtrent zijn eigen, d.i. des Volkenbonds-
raads, competentie, ^ooals wij reeds lieten
uitkomen, wordt de beslissing over de
grenskwestie dus nu opnieuw op de lange
baan geschoven: Immers: het hof van inter
nationale justitie zal nu weer tnoeten wor
den bjjeerigeroepen en een en ander vergt
weer vry veel ty'd, gedurende welken allerlei
complicaties kunnen ontstaan in het be
twiste gebied. Bovendien is de zaak nog des
te moeilijker geworden, omdat de Turksche
vertegenwoordiger in de zitting van den
Volkenbondsraad, Zaterdag gehouden, on
omwonden te kennen heeft gegeven, dat
het Haagsche Hof wel-is-waar in een of an
deren zin een advies kan geven, maar dat
de Turken blijven vasthouden aan de op
vatting, dat de Volkenbondsraad alleen een
beperkte bemiddelende rol mag spelen,
maar nimmer zal mogen optreden als arbi
ter. De consequentie van het standpunt der
Turken is dan ook, dat deze zich niet wib
len verbinden hun goedkeuring te hechten
aan deze of gene uitspraak van het inter
nationale gerechtshof over de bevoegdheid
van den Volkenbopdsraad. M. a. w.: wan
neer het Haagsche Hof van oordeel ia, dat
de Volkenbondsraad scheidsrechterlijke
competentie bezit, dan weigeren zy zich
neer te leggen by een raadsuitspraak. De
Engelsche vertegenwoordiger heeft hierop
Zaterdag onmiddellyk gereageerd door te
doen uitkomen, dat, als Turkye zich wei
gerachtig betoont om vooraf op zich te ne
men zich neer te loggen by een raadsbe
sluit hoe dit dan ook moge uitvallen
Engeland eveneens niet langer gebonden
wil zyn z’n goedkeuring te hechten aan een
eventueele beslissing van den Volkenbonds
raad. Men ziet dus, dat nu alles weer op los
se schroeveij is komen te staaft en Turkye
alleen genoegen wil nemen met een voor
dit land gunstig besluit. Men mag dan ook
zeggen, dat de toestand niet zohder gevaar
is geworden, hetgeen o.a. mag blyken uit
de volgende passage der rede, die de En
gelsche vertegenwoordiger, Amery, in den
Volkenbondsraad hield:
„Engeland hoopt, dat, indien het ant
woord van het Hof aan den Volkenbonds
raad scheidsrechtelyke bevoegdheid ver
leent, Turkye zijn zetel aan deze tafel ver
der zal kunnen innemen. Mocht dit niet het
geval zyn, dan zal Engeland zich alle vrij
heid van handelen voorbehouden en de ge
volgen, die hieruit voort zouden kunnen
vloeien, zouden ernstig kunnen zyn.”
Dat men in Irak zelve bevreesd is voor
een Turkschen inval zou men kunnen op
maken uit het feit, dat de Britsche regee-
ring verzocht zoo spoedig mogelijk diverse
Britsche troepen naar Irak te zenden, daar
men bevreesd is voor een Turkschen irival.
Dit verzoek is in politieke kringen in En
geland met verwondering opgenomen.
Baldwin zal, zoo verwacht men, echter
eerst met den spoedig terugkeerenden
Amery over deze kwestie confereeren.
In een commentaar op de Britsche posi
tie in Mosoel, merkt de „Westm. Gazette"
op, dat Amery, die in April een bezoek
bracht aan Irak, bij zyn toenmaligen terug
keer zeide, dat het te betreuren zou zyn in-
dien Groot-Brittannië afstand moest doen
van zulk een belangrijke invloedsfeer.
vroeg of de Volkenbond niet een te moei
lijke taak op zich nam, men thans weet, dat
hy geslaagd is.
Inderdaad, in Oostenrijk, tot behoud van
dit sympathieke land, heeft de Volkenbond
gedaan wat nog in 1922 een wonder mocht
gelijken. Alleen dit Oostenryksche werk
dat in Hongarije op gelijken voet voort
gaat reeds is, gelijk ook nu weer werd
opgemerkt, het bestaan van den Volken
bond bijkans waard!
iDe derde commissie heeft na eenige
minder interessante preludia over de confe
rentie betreffende den internationalen han
del in wapenen de Spaansche en Neder
landsche ontwapeningsresoluties aangevat.
De heer Loudon heeft de Nederlandsche re
solutie verdedigd in eene niet lange, maar
wel kernachtige rede, waarin hy zich bij
den Franschep gedelegeerde Boncour kon
aansluiten. Feitelyk straalde in deze in
leiding in tegenstelling met de Neder
landsche woorden in de Assemblee iets van
ontevredenheid door met den gang van za
ken betreffende het Protocol. In elk geval
wenschte de heer Lopdon de voorbereidende
studie van het ontwapeningsvraagstuk niet
te zien opgedragen, althans niet bij uitslui
ting, aan de z.g. Co-ordonatie-commissle,
aie is ontstaan uit de bekende tydelyke ge
mengde ontwapeningscommissie, in welke
Cecil zulk een groote rol speelde. Hij vond
den Belg Brouckère tegenover zich. Zonder
veiligheid aldus het standpunt van Bel
gië geen ontwapening. Dat houdt niets
nieuws in, maar zou van voorbereidende
studiën, gelijk jüist Boncour heeft betoogd,
niet behoeven af te houden. Maar Brouckè
re vreest blijkbaar, dat de inderdaad even
tueel moeilijk te trekkfeji grens tusschen
voorbereiding en doen, zal bereikt zijn
vóórdat de veiligheid der Staten afdoende
is verzekerd. En wat dan? Veel liever
zocht hij daarom aanraking met het Fran-
sche voorstel inzake eene economische con
ferentie, wier taak hy heel ruim opvatte
toen hy vroeg: wat helpt ontwapening,
vermindering van bestaande kanonnen, ge
weren e.a., wanneer men den handel vrij
laat nieuwe te maken en te verkoopen Van
zulk eene opvatting blijkt uit het Fransche
voorstel tot dusverre niet, en, bovendien, is
met de overeenkomst betreffende den wa
penhandel er om zulke economische ex
cessen tegen te gaan?
De Fransche delegatie, by monde van de
Jouvenel, heeft getracht den bemiddelen
den weg te bewandelen door te doen uitko
men terecht dat tusschen de Neder
landsche, Spaansche en inmiddels daarbij
gekomen Hongaarsche voorstellen geen
strijd bestaat. Integendeel, zy vullen elkan
der aan. Met Boncour verlangde de Jouve
nel, dat met de technische voorbereiding
der ontwapening zal worden begonnen,
mits arbitrage, veiligheid en ontwapening
als drie-eenheid blyven bestaan. Waarme
de wel het beginsel gesteld, maar de pro
cedure niet is vergemakkelijkt!
I overige gedeelten van dat artikel moeten
nu formeel met het geamendeerde deel in
1 overeenstemming worden gebracht. Maar
Engeland deelde mede het bedoelde amen
dement niet te zullen ratificeeren, en als
'één lid van den Raad dit niet doet, krygt
zulk een amendement geen rechtskracht.
Is het dan de moeite waard om formeele
I fouten, door dat amendement te veroorza
ken, te gaan wegnemen, Vroeg men, en te-
recht.'De Commissie heeft nu eene zuiver
juridische sub-commissie benoemd de
heer Limburg behoort ertoe om het ge-
i vat eens te onderzoeken! De tweede Com
missie wordt met groot talent door prof,
van Eysinga geleid. Deze commissie had
vroeger een min of meer ondergeschikt
karakter, omdat zy „maar” de organisaties
i van den Volkenbond behandelde, en men
deze tot min of meer secundair werk reken
de. Maar,onder de organisaties is de finan-
cieel-economische, en tot haar gebied be
hoort het Oostenrijksch en Hongaarsch
herstelwerk, reeds sedert lang een parel
aan den .Volkenbondskroon. Vooral nu be-
i stond voor dit deel van de agenda groote
belangstelling. Want de resolutie van den
Raad is zoo op te vatten, dat het met de
directe controle op Oostenrijk binnenkort
is gedaan. De Commissaris-generaal Mr.
Zimmermann, die heel wat van zijne per
soonlijkheid aan Oostenrijk heeft gegeven
en wien men dit wel kan aanzien, zal, als
de Assemblée weer samenkomt, zijn eervol
maar moeilijk ambt hebben neergelegd.
Vandaar eene als immer breed opgezette
rede van zyn kant, die in het licht stelde,
i dat er nog wel critiek te oefenen valt, maar
dat het herstel van Oostenrijk is verhaast,
doordat dit land ry'ker is gebleken dan men
het aanvankelijk veronderstelde. Vooral de
positie van Weenen met zijne banken en
instellingen, die groote rijkdommen heb
ben behouden in de z.g. Successie-staten
(Bohemen, Polen, Yougo-Slavië e.a.) wordt
door den heer Zimmermann en hy kan
het weten als gunstig geschilderd; het
tekort op de spoorwegen is bijkans ver
dwenen, en byna 80.000 overtollige staats
dienaren lijn naar huis gestuurd, al vindt
de Commissaris-Generaal blijkbaar, dat er
nog altijd te veel zyn’. Na hem sprak
Ramck, de Oostenryksch’e kanselier en op
volger van Mgr. Seipel, wiens woorden het
beste doen gelooven voor de toekomst van
Oostenrijk. Al blyft de controle preventief
bestaan vandaar de ontevredenheid in
Oostenrijk ,de controle te Wèenen zelf
verdwijnt. En Oostenrijk, èn Zimmerman
zyn door de Italiaansche, Engelsche, Fran
sche en Boheemsche gedelegeerden harte
lijk toegesproken. Terwyl Prof, van Eysin-
ga er op wees, dat, terwyl men zich drie
jaar tevoren niet zonder ongerustheid af-
punt.
Zwrjgend, een heele ‘poos reeds,
naarstig zonder opzien werkend, zaten
de twee half-zusters, Betty! van Eysin-
gen on Sofietje Bartels over elkaar
aan de groote tafel onder de 'branden
de gasiLamp, in het midden vain de ka
mer, schijnbaar slechts belang stellend
in het handwerk in haar ijverige han
den. En Betty van Éysingen, diep ge
bogen over het werk, werktulgelijk de
aangegeven figuren op het donkerblau
we laken tusschen hare fijne slanke
vingers volgend met het gouddraad dat
zij er langs stikte met zijden draad,
ga' zicih over aan hare gedachten....
Zij kon het niet nalaten - dit hand
werk, bestemd voor den verjaardag
van haar stiefvader, den baiikier Bar
tels, bracht haar overpeinzingen van
zelve op de huiselijke omstandigheden
Morgen werd haar stiefvader vijf-en-
zestig jaar. Eerst vijf-en-zestig...... en
hij aag er uit als vijf-enwevenligl 'lot
voor eenigen tijd was hij nog een. ge
zond sterk man, wien men zijn jaren
niet aanzag, met de energie en de
vastberadenheid die hem' zijn geheele
leven hadden gekenmerkt, zijn groote
bloeiende zaak beheerend .en" beheer-
schend.
(Van onzen bijzonderen verslaggever.)
IV.
Er is in den regel een korte tijd, waarin
slechts de zes commission arbeiden en de
Assemblée niet samenkomt. Ditmaal zal
die tijd heel kort zyn. Want terwyl anders
de commissiën haar voomaamsten arbeid
vonden in de agenda zelve, moesten zy dit-
maal met uitzondering van de tweede
onder leiding van Prof, van Eysinga
eigenlijk wachten totdat het algemeen de
bat ovér het jaarlyksch rapport van den
Raad haar dezen arbeid bracht. Wat in rui
me mate is geschied. Want naast de resp.
Zweedsche en Nederlandsche resolutie*
over verplichte arbitrage en ontwapening
zijn er gekomen van Zwitserland over ver
dragen van arbitrage; van Umgar over
een onderzoek naar de werking van het
Haagsche Hof, en tenslotte eene zeer uitr
voerige Spaansche resolutie over al wat
het Protocol gezamenlijk bevat. Die reso-
1 ities zijn naar 'de eerste, de juridische-,
en de derde, de ontwapenings-commissle
verwezen, welke laatste onder leiding van
den Serviër Niusjitsj maar zat te wachten
cn slechts had vergaderd om zich een pre
sident te kiezen! Dan leverde het debat
na een toege juich te redg van Lou-
cheur eene Fransche resolutie op voor
voorbereiding, op breeden grondslag van
eene economische conferentie, terwyl Nan
sen voor resoluties over de mandaten en
zyne Hongaarsche en Esthlandsche colle
ga's voor die over minderheden vraag
stukken zorgde. Men ziet het: het is al
weer een groot menu en wie wilden voor
spellen, dat het ditmaal in twee, zeker in
drie weken zou zyn afgeloopen, vergissen
zich alweer!
De eerste commissie, waarin de heer Lim
burg het Nederlandsche element vertegen
woordigt, had behalve een belangrijke
Deensche propositée inzake Raden van Be
middeling terzijde van het Haagsche Hof,
twee oude voorstellen op te ruimen. Men
herinnert zich, dat twee jaren geleden, ten
gevolge van het Corfu-incident, aan eenige
juristen een onderzoek naar de bevoegd
heid van den Volkenbond is opgedragen, en
deze juristen een vyftal concessies daar
over hebben aanvaard. iNu had de Neder
landsche delegatie reeds een vorig jaar het
voorstel gedaan om deze conclusion aan
het oordeel der Leden-Staten te onderwer
pen. Zjj herhaalde dat voorstel, toen door
tijdsgebrek niet behandeld, nu in dezen
vorm, dat die leden van den Bond, die in de
genoemde conclusion iets aantreffen van
twyfelachtigen aard, dit aan den Raad zul
len mededeelen, welke het dan verder on
derzoekt. Welk voorstel werd aangenomen.
Het andere plaatste de Commissie in wat
zonderlinger positie. Artikel 16 van het
Pact is een vorig jaar geamendeerd, maar
dat is wat juridisch slordig 'geschied en de
(Wordt vervolgd).
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per poet per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA.
Dy onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelijks geopend vaa 96 uur, Administratie Tel. Int. 82;
Redactie, Tel. 83.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tok den bezorgkrioc)
1—5 regels f 1.30, elke regel meer /0>25. Van buiten Gouda en den be»oigfcring
15 regels 1 55, elke regel meer 0.80. Advertenties in het Zatendagnummer 20 ft
bijslag op den prijs. Idefidadigheids-advei-teatiën de helft van den prtfa.
INGEZONDEN MEDEDEELINGBN: 1-4 regels ƒ2.05, elke H«el meer ƒ,0.50. Op
de voorpagina 50 booger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededcalingen btj contract tot «eer gerednceer
den prijs. Groote letters en randen worden bewtand naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhan
delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten en moeten daage vóór de plaatsing
het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
slag ooor hel gefteeie huis weerkun-
ken deed.
In het achterhuis, d>e geheeie breed
te beslaande, was de huis- tevens eet
kamer van den tegenwoordigen eige
naar van het huis en> het kantoer, den
bankier Bartels. Door drie hooge ra
men zag men uit op den groeten tuin,
achter de beide huizen. Over een ijze
ren hekwerk, met klimop dicht be
plant, bad men een inkijk op de iepen
lanen en de gazons van den .,Prin-
cessentuin'* achter het Paleis.
Voor de hooge ramen hingeh don-
kerroodo overgordijnen, nu. toet den
avond1, dichtgetrokken over de kanten
venstergordijnen. Ook’ de grondtoon
van het verschoten Smyrna kleed, do
overtrekken van canapee en stoeien
waren rood. De massieve meubels, het
buffet naast de gangdeur, een boeken
kast daar tegenover, een étagérekastje
naast den schoorsteen, de groote etens-
tafel, do stoelen, het ,,stommeknech-
tje”, waren van dat ouderwetsche ma
honiehout, een vijftig jaren geleden in
zwang, breed en rond en gebogen van
vorm.
Het was November, het avonduur na
den eten en voor de thee. Een stil
rustig uurtje, onv te peinzen, om ge
dachten die komen en gaan, elkaar
verdringend, te laten dartelen, trillen,
zwenken, met vlindervlugheid, even te
raken, weer heen te zweven, over ver-
I schillende onderwerpen, nooit lang.
aa-neien van oua-noljLandscne uegeujse
soliditeit, die onwillekeurig door bet
uiterlijK alleen reeds vertrouwen in
boezemen.
En al mocht net even oude woon
huis dbor zijn spiegelruiten en kanten
gordijnen uiterlijk wat verloren heb
ben van zijn stemmige eerwaardigheid
innerlijk was de deftige massieve
ouderwetsche inrichting geheel in har-
monie met het streng sober gehouden
kantoorhuis. In het woonhuis lagen de
twee „pronkkamers”, met hun ach-
tiend’eeuwsch krullerig ornamentiekl
aan plafond, wanden, lambriseering en
sclioorsteen, geheel voor in het nu’s.
Hoog, smal, lang, vormden zij een’-n-
te. waarvan de.(voorste kamer, uitzien
de op straat, salon en de achterste,
de diepste van de twee, die haar licht
ontving van een geheel wit gekalkt
plaatsje, clej^anl werd geheeten. Aan
de andere fljde van de plaats bevond
zich de trap naar de bovenverdiepin
gen. In de lange, smalle gang, waar
elke stap door huis weer klonk, stond
een e'kenhouten bank, zwart door
ouderdom, vlak bij de voordeur en
tegenover de gewelfde deur, die oln-
nenshuis de communicatie vormde met
het kan’oorhuis. Tusschen de bruinge-
verfde dieuren van. de voorkamers stonde
de eikenhouten kast waarin de hoeren
hun jassen en hoeden hingen, en te
genover de trap de oude hoog staande
klok, die de uren met glashelderen
en
20