18? - Gouda in Alpacca LEN NIEUWS. EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN No. ta«7t 65«Jaargang -4 MEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen EERSTE BLAD. IT 42 IT 52 H. Breed veld) ica -s Speciaal Stoffenhuis Markt IS Zooals de ouden zongen Zaterdag 10 October 1025 BERGAMBACHT, BBRKBNWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, 9.90 Dit nummer bestaat uit twee bladen. I TELEF. 734 Iioanwark 2788 16*2 IOUDA. 2769 80 waren Omdat er FEUILLETOB. (Wordt vervolgd). De onverschilligheid is een alleen staande plant, die opschiet uit een moe ras. iblad dadt men sim- eenige modellen ide Stoffen ?roote roep j het begin ir, U krijgt goedkoop. zoo van om Mharp concurriM’.nde prijzen 2778 20 Oorspronkelijke roman door LOUISE B. B. vie. „Als gaat GOIDSCHE COURANT. Het vraagstuk is zeer moeilijk, het geen men niet zou zeggen wanneer leest, hoe in vergaderingen door een pete motie breede scharen binnen minuten overtuigd kunnen worden, van de ware oorzaken van de crisis en de beste middelen ter genezing! met leuteren in koffiehuis-vergaderingen en het uitdenken van bijna-volmaakte maatschappelijke inrichtingen. Men zal aan het werk moeten, of... arm blijven. Dit ie de harde werkelijkheid, die wij, desnoods morrend, hebben te aanvaarden. En laten wij in ons, in economisch opzicht zoo kwets bare, Nederland toch blij zijn dat er Weer eenige opleving vastgesteld kan worden. Het is het begin van... goedkoopere levens middelen voor heel de gemeenschap. n bij mij gesteld. MEDISCHE BRIEVEN, DE Nervua Vagus. 1. In de zoo bekende en belangrijke zaak Muylwijk ligt behalve voor den jurist ook voor den medicus zeer veel verscholen, dat deae laatste tot peinzen zet Degenen uwer, die de verslagen in de dagbladen hebben ge volgd zullen hebben kunnen lezen, dat het slachtoffer na op een bepaalde wijze beet gepakt te zyn, vrij plotseling den geest moet hebben gegeven en één en ander op re kening zou moeten gesteld worden, wellicht van den zenuw, wiens naam ik U hierboven plaatste. De verdediger in deze zaak haalde nog een merkwaardig geval aan, zooals ve len uwer wellicht gelezen zullen hebben, dat een Haagsche medicus een ouden vriend na jaren ontmoetende hem vriendschappelijk in den nek kneep en deze laatste na deze her- nieuwde kennismaking plotseling zoo wit werd als een doek, tot groote schrik van den medicus. Velen uwer zullen'nu onwillekeu- van zware offers ons productie-apparaat hersteld hebben, d.w.z. dat alle bedrijven weer met winst kunnen werken. Dan zijn wij er nog lang niet! Want: wij zijn allen armer geworden, hebben minder te verteren, dan wij de laatste jaren gewend waren! Om nu de verarming ongedaan te maken en de mogelijkheid te scheppen, dat wij in welvaart toenemen, is noodig, dat uit de opbrengst van onzen arbeid een deel niet verbruikt maar besteed wordt voor de ver vaardiging van productiemiddelen. Hierop komt het aan! Onze productiemiddelen moeten niet alleen hersteld en aangewend, z(j moeten ook uitgebreid en verbetero worden. Welnu, hiervan is in ons land wog geen sprake. Er wordt in het bedrijfsleven nog lang niet zooveel winst gemaakt als noodig is om onzen ondernemers de kapi talen te verschaffen, die zij noodig hebben om... hun plicht te doen, d. i. te zorgen voor een voortdurend toenemende produc tie. Maar wij zyn op den goeden weg, er komen weer winsten, die bestemd kunnen worden voor de aanschaffing van productie middelen. Daarom zullen, aangenomen, dat de opleving in het bedrijfsleven aanhoudt, gedurende de eerstvolgende jaren, zware aischen aan ons worden gesteld, wat be treft besparing op goederenverbruik. Dit is geen „kapitalistische” logica, maar zui vere economische logica, die men ook in Rusland eerbiedigt. Ook daar moeten de productiekosten tot een uiterst minimum neergedrukt worden om den voortgang van de volksverarming te stuiten. Wat wil nu evenwel de moderne organi satie van de metaalbewerkers? Zij wil, dat, gezien de verbetering van den toestand in enkele gróote bedrijven, dat de minister van arbeid zijn overwerkvergunning in trekt en de 48-urige werkweek herstelt. Zwicht de minister voor dezen eisch van de socialistische vakvereeniging, dan zon het onmiddeHyk gevolg zijn: wel vaartvermin dering in de metaalindustrie. Onze econo mische opbloei zou weer belemmerd worden on in den concurrentiestrijd met het buiten- land zouden wij een wapen minder te han- teeren hebben. Het spreekt van zelf, dat niemand „ver slechteringen” in zjjn levensomstandighe den gewillig aanvaardt. Zooveel gemeen schapsmensen zijn wij nog niet en worden wij waarschijnlijk ook nooit. Maar zij, die verantwoordelijk zijn voor den gang van zaken in het economische leven, moeten verder zien dan den dag van morgen. wi| zien hoe Duitschland zich inspant, hoe Amerika en Japan zich economisch ver sterken; wij kunnen er zeker van zjjn, dat het Fransche volk zijn honderden millioe- nen oorlogsschuld aan Amerika niet aflost mooi te kunnen heet en. maar vol uit drukking. De weetgierige blauwgrijze oogen vroegen dringend om. antwoorê BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. DOGLXXXV. /Wat de zomer in het eind van Augustus en voor èen deel van September ons te kort heeft gedaan, schijnt de herfst gedeeltelijk te willen vergoeden. Terwijl wij'dezen brief aanvangen, schijnt een bizonder vriendelij ke zon en is de hemel helderder dan hij in weken is geweest. De boomen in hun kleu rige herfsttinten staan roerloos en geven hun fijn filigrain-gebladerte in volle schoon heid, afstekend tegen een stalen lucht. Het is nu wonder mooi in het Haagsche Bosch, in de Scheveningsche boschjes, het is nu verrukkelijk in de duinen en aan de zee. We stonden gistermiddag op de eenigen duintop die langs den Scheveningschen boulevard nog is te vinden. Het is het plek je achter de gedenknaald 1813. Daar ligt nog in ongerepte schoonheid een duin- stukje. Natuurlijk is het al weer door prik keldraad afgerasterd, maar de jeugd heeft de welwillendheid gehad een opening te trappen in de afrastering, waarvan wy gaarne gebruik maakten om een oogenblik te genieten van het mooie panorama dat hier te aanschouwen valt. In de diepte achter het duin ligt het oude schoon mijn ouders niet in gtanec.i- schap van goederen getrouwd indertijd, omdat... omdat...” „O, zeg hei maar gerust”, antwoord de Betty, zacht en gelaten Omdat er menschen waren die nog altijd preten ties op het persoonlijk vermogen van de weduwe van Eysingen konden doen geiden.’ „Nu ja, door welken voorzichtig heid smaatregel dan ook... Ik, vertelde dat papa mij beloofd had, aoodra ik meerderjarig werd of trouwde, wat op netaeifde neer komt, dat hij liet dan beschouwen zou alsof hij en mama m gemeenschap van goederen waren ge trouwd geweest, en dan zou hij mij het gedeelte uitkeeren dat mij in dat gevall toe zou komen „Zoodot/* zei nicht Elize. wij schertsend onder de kin strijkend,,dat kleine Sofietje Bartels etene aardige aannemelijke par tij is!” „Ik houd niet van de nichten Hoog- duynen”, stoof Betty op, ongewoon heftig voor haar doen ,,ZSj spreken altijd over geld.” ..Och,” antwoordde Fietje: ,,Zijheb- ben het krapjes nu en vroeger kenden zij weelde. Het zijn de verlangende blikken naar het verloren Paradijs.” doi-pje Scheveningen. .De lage huisjes met hun roode daken staan hier in grillige groe pen, de oude hofjes waarvan de meeste in den loop der tyden zijn afgebroken, zjjn hier nog duidelijk te zien. Dicht-opéénge- pakt is het dorp, smalle stegen en sloppen geven toegang tot kleine erven die als ge meenschappelijke buurplaatsjes het terrein z(jn waarop de gansche buurt in het open baar leeft. Het is te begrijpen dat de be woners die van jongsaf hier hebben geleefd, noode scheiden van deze knusse plekjes, waar het niet altyd even vreedzaam toe gaat maar waar tenslotte toch een harte! tf- ke saaan'hoorigheid bestaat, die in den goeien ouwen tyd heel wat verdiensten had. ■Scheveningen is altijd arm geweest en de armoede is in die afgelegen hofjes dikwijls gezamenlijk gedragen. Er is heel wat leed geweest in deze kleine dorpjes te midden van het dorp zelf, maar door al dat leed iz het gemeenschapsbesef ten allen tyde sterk ontwikkeld geweest. De nieuwe tijd met zijn opvattingen van hygiëne en volkshuisves ting heeft veel goeds gedaan, maar hij heeft daarbij ook iets aardigs kapot gemaakt, dat onherstelbaar is en aan het dorp een deel van zijn typisch karakter ontnam. Hier op dit duintje ziet men nog even het oude, antieke dorp, dat ongetwijfeld ten doode is opgeschreven. De stoomtram van de Hollandsche Spoor naar den Boulevard begrenst het oude deel en het heeft den uitbouw daarvan al sinds jaren tegengehou den. Er is hier zelfs geen uitgang meer naar de duinen en de zee. Op de binnen plaatsjes zitten de Scheveningsche vrou wen nog op hun stoepjes te breien, breien altijd door, en hun naalden hebben even weinig rust als haar tongen. De kleinere kinderen spelen om hen heen, veilig in het kleine plaatsje waar geen verkeer kan ko men. Nauwelijks kan een kinderwagen in het nauwe toegangsstraatje manoeuvreeren en het is voor de „modernere” een toer om er een fiets te brengen. Het uitzicht op dit oude gedeelte, het verdere panorama van Scheveningen en den Haag is zeer interessant. Op oude pla ten ziet men dikwijls in primitieven vorm een der gel ijk overzicht. Vóór-op ligt, aan de zee, een klein groepje huizen, dat het dorp heet, dan ziet men een kaarsrechten weg die naar den Haag leidt en heel in de verte schemert de St. Jacobstoren van de Groenmarkt. Van af ons hooge duin kan men zich voorstellen, hoe men tot deze voorstelling is gekomen. Thans echter is er geen gedeelte meer dat geheel vrij ligt- Den Haag en Scheveningen zjjn geheel aanéén gebouwd. De diverse torens lijken zeer dicht by; het Vredespaleis verheft zich vlak achter het oude dorp en aange zien het juist aan den ingang van den ouden Scheveningschen weg staat, bewijst dit al dat van dien weg zelf niets bizonders meer als zelfstandig stuk is te vinden. Wie op Scheveningen komt, verzuime niet op dit punt een oogenblik te vertoeven om dat hij door een aardigen kijk op het vis- schersdorp en zijn ligging ten opzichte van den Haag krijgen kan. Wanneer zich dan de gelegenheid voordoet om in de Zeestraat het bekende panorama-Mesdag van Scheve- ningen te bezichtigen dan zal men zich een denkbeeld kunnen vormen van de wijzigin gen die in de loop der tijden zijn aange bracht. Van het zelfde punt, achter het monu ment 1813, heeft men een mooi overzicht over den boulevard. Wanneer de hemel hel der is, ziet men in de verte Katwyk liggen met daarachter nog even Noordwyk, die beide naar het schijnt een stuk vooruitsprin gen in zee. Scheveningen ligt in een kleine bocht en vandaar komt deze eigenaardige verschijning. Naar het Zuiden ziet men de befaamde haven van Scheveningen met zijn beide hoofden in zee vooruitspringend, daarach ter de beide hooge masten van de draadloo- ze, Station-Haven, gelijk het heet, even verder het Badhuis van Kijkduin en dan, met een kijker gewapend kan men nog meer van de kust tot aan Hoek van Holland zien. Heeft men er het trappenklimmen voor over dan is een oogenblikje op den Vuur toren vertoeven werkelijk de moeite waard. Met een gewonen tooneelkijker kan men dan, mits de lucht helder ia, een groot deel van onze kust in «ogenschouw nemen en inderdaad is dit zeer interessant. In het buitenland heeft men er dagen reizen voor over om een panorama te bekijken, hier heeft men iets dat minstens zoo interessant is, vlak bij huis. Wie In Scheveningen komt, verzuime dit punt niet. Mij misse Hever de Gevangen poort of iets dergelijks dan één kykje van dit hoogste punt aan zee op den Haag, Scheveningen en de kust. Hagenaar. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda ea ooatrokM (babooiwde tot dm beaorgfcrin») 1—5 regels 1.30, elke regal meer /0J26. Vaa buiten Geuda en dm h—ni^riag.- 1—6 regels 1 M», elke regel meer 0.80. Advertentiësi ia hat Zateidagnummer M bijslag op den prijs. Liefdadigheida-advertantKn da helft van den prils. INGEZONDEN MEDEDEELINGHN1—4 regels /2.06, elke regel meer /JD.50. Op de voorpagina 50 booger. Gewone advertentiën m ingesendan mededoelingen bfl contract tot wear gereducear- den prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentie» kunnen worden ingezonden door tuaschenkonwt vaa «oliede Boekhan delaren, Advertentiebureau* m onze Agenten en moetm daaga vóór de plaatsing aan het Bureau zjjn ingekomm, teneinde van opname varsakerd te rijn. „Waaraan ik dacht Aan wait anders kan ik denken, uan aan de wem g vroolijke omstandigheden in huis 1 „Zal ik je wat vóórspellen,’ Fietje haar levendig in de rede: „ais je ooit een fees .dag hebt zien in het water vallen, dan caal liet morgen va ders verjaardag zijnle* op mijn voor spelling. Papa! loopt rond mat een ge zicht zoo langZij breide ha/e armen wijd uit, aan den middels'en vinger van haar rechterhand schitter- de>haar gouden vingerhoed. Zij droeg dien dag voor het eerst eene helroode blouse. De vurige kleur had haar va ders groote ontevredenheid opgewekt. Het was eten der uitingen van zijn voortdjujrenden rouw over zijn vrouw, langzamerhand ontaard in een zenuw achtige hebbelijkheid, djat hij geen hei lige kleuren of drukke geluiden om zich en in huis verdragen kon. Zijn jongste dochter ergerde hem dikwijls door het een of ander. Toen hij voor den eten binnen kwam en haar fel roode blouse hem in het oog viel, had hij met een pijnlijk gebaar de hand naar die oogen geblracht „Kind, hoe kom-je zoo’n onrustige kleur te kiezen, hoe kan-je in dit huis van rouw, ple zier hebben mo opzichtig gekleed te gaan En hij had aan tafel opzettelijk ver meden haar kant uit te zien. Zwij gend, maar schouderophalend, had Fietje zijn ontstemming gedragen. Z 17) - De thuiskomst van het vroolijke le venslustige jongere zusje van kost school een naif jaar geleden, de te rugkomst van Jaap, eindelijk brachten geen verandering. En nu weer die nieuw opkomende zorg. Jaap, die niet vergeten wilde Betty, die over haar werk gebogen, zuchtte zwaar.... Een hartelijk lachen deed haar op kijken, vlak in de vroolijke guitige oogen van hare jongere zuster. ,..Nu jij kan zuchten, en waar die zucht heen, als ik vragen mag? Betty glimlachte weemoedig, zag naar het niet mooie, maar ronde frissche gezichtje over haar, waarin zij duidelijk' de trekken herkende haar stiefvader en Jaap, te grof ABONNEMKNT8P1UJ8: per kwartaal /2£6, per week 17 cent, met Za per kwartaal f 2.90, per week 22 sent, overal waar de becorging per looper Franco per poet per kwartaal f 8d6, met Zondagsblad 8.80. Abmaamenim worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 81, GOUDA, bij onze agenten en loopers, den boekhandel m de postkantoren. Onze bureaux zijn dagelijJrs geopend van 9—4J uur. Administratie Tel. Int. 82; Redactie, Tel. 83. Kinaeren wisten het nu eenmaal, Bel li preekte het" hun dagelijks voor tegeopver de nukken van hun vader moesten zij toegevend zijn, hij was im mers z.ek, zieker dan zij begrepen. Nu was het alsof al het lamplicht zich concentreerde op de vurige roo de blouse, het gelkeele meisje hulde in een lichten stralenschijn. Fietje met naar roode blouse, haar kroezige blon de haren, wijd' gekapt, het ladifndt allediaagsclie gezichtje, was de eenige lichte, vroolijke plek in de groote ka mer, waar de hoeken in schemer ble ven, niettegenstaande de helder licnt- afstralende hanglamp midden in het vertrek. „Zeg, Betty, mogen wij nu eindelijk eens wat praten. Mijn tong krijgt de kramp van het zwijgen. Je hebt zitten werken... zoo naarstig, dat je niet eens hoorde ais ik je wat vroeg. Moe ten wij nu ook al zwijgen als wij on der elkaar zijn, daar dank ik je toch voor. Als papa en Jaap er bij zitten, leeren ze ons wel het zwijgen in ze ven talen. Laat ons tenminste, als wij onder elkaar zijn, ons hart luchten.’’ Betty zag glimlachend op .,Heb-je dan zooveel op dat hartje?” „Kan-je nagaan. Ik ben den gehee- len middag ui1 geweest en heb nog niets kunnen vertellen.” Betty lachte, zij kende Fïetje’s eigen schap gaarne uit te weiden over hare indrukken, als ze was uifgew’eest. Harde werkelijkheid. Uit de laatste jaarverslagen van nijver- heidsondernemingen en van onze Kamérs van Koophandel blijkt, dat er in het econo mische leven eenige verbetering is ingetre den. Er worden winsten gemaakt, afzetge bieden heroverd, omzetten vergroot.- Het was te voorzien, dat deze mededeelingen in breeden kring een stemming van optimisme zouden opwekken. „Wy zijn er door heen, eindelijk. Er wordt weer gewonnen.” Zoo redeneeren velen onzer, nietwaar? Helaas bestaat er op het oogenblik nog geen enke le reden voor zulk een optimisme. Wat een deel van ons nijverheid steven gelukt is, zjj het dan ook nog In leer beperkte mate, is: herstel van rentabiliteit. Dit is evenwel niet voldoende om herstel van een welvarend volksleven moge lijk te maken. Integendeel, het is zeer wel mogelyk, dat in bepaalde takken van nyverheid, tydelyk goede win sten worden gemaakt, terwy'l toch het volk in welvaart achteruitgaat. Dit is op het oogenblik voor ons volk zelfs het geval. Zoo lang wy een abnormaal groot aantal werk- loozen moeten doen deelen in de opbrengst van onze nyverheid, zonder dat zy aan de productie hebben deelgenomen, is er van volkswelvaart geen sprake. Voegen wij hieraan nu nog toe, dat voortdurend onder nemingen worden opgeheven, of ingekrom pen, dan is het toch wel duidelyk, dat'er nog geen sprake is van economisch herstel. En wie even verder kijkt dan de grenzen van ons land ontwaart, hoe overal alles nog op losse schroeven staat. Wanneer Wy alle verschynselen in het economische leven in de geheele wereld willen samenvatten in één algemeen verschijnsel, dan zou men dit als volgt kunnen omschryven: De vol ken pogen, elk op hun wy'ze en met eigen middelen, hun industrieele apparaat weer op gang te brengen om het zoo spoedig mo gelyk op „volle kracht” te kunnen laten loo- pen. Veel meer dan reparatie-werk is in de moeste landen nog niet verricht en er is nog zoo goed als niets van te zefcgen, hoe op de wereldmarkt de verhoudingen tusschen de landen zullen zjjn. Zeker is evenwel, dat de landen, die lang geknoeid en gepeuterd hebben, het loodje leggen! Wat doen wij nu in ons land? Wij zijn „aan het herstellen”. Aan dien herstel- arbeid betaalt heel het volk mee, in den vorm van loonsverlaging, arbeidstijdverlen- ging enz. Wy zullen alles zoo eenvoudig mogelyk stellen,, in de hoop dan begrepen te worden. Stel nu, dat w(j ten koste „Zeg, iK heb zxx>» Zaligen middag gehad. Vainocluend eerst gefietst met een paar leden vam de club, dat w&et je. Nu vau middag hebben we club- vergadering gehouden bij de De Gr co lons. En weet je wat wij hebben af- gesrprokèn wij houden den gebee- len winter onze tennisbijeeiuoms en vol, met slecht we^r zullen wij ui een zaal spelen en anders op ons gepacht veld bij het hotel de Witte Brug. Za terdag hebben wij al de eerste 'bijeen komst, overmorgen dus. Leuk hé 1 Daarna ben ik even aangewipt bij de nichten Hoogduinen. Ruud s moeder was alleen thuis. Ik heb heel gezellig met nicht Elize zitten praten. En zij stelde in alles belang uit mijn leven tje, heel aairdig en belangstellend van zoo’n oude dome, niet Zij vroeg, on der anderen, hoeveel kleedgeld ik nu kreeg van papa, en zij informeerde zelfs of papa mij nog een bruidschat mee aou geven. „Nogal indiscreet van zoo’n oude dame. En wat antwoordde jij?” „O. louter moederlijke belangstelling van haar kant, dat vat je 1” kwam Fietje snel. De fijne ironie in Betty s toon ging voor haar verloren. ,.En ik antwoordde de waarheid hèIk zei- de dat ik nu dtri'zend gulden in het jaar kreeg, maar dat papa rekenschap eisetite van eik dubbeltje dat ik uit gaf. En wat aangaat^mijn vooruitzie* ten daarop antwoordde ik, dat oL 97HN 2757

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1925 | | pagina 1