1 t Blad. DEN rliggen, smetten brand-, snij- en ver handen en voeten, ge- 'tt huid, huidverschil- sn, zweren, open bee rde in en uitwendige ren met Wortelboer’» ia Wortelboer. jent bij de verkooper* akelen. 956 16 NIEUWS. EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle, NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. Zaterdag 31 October 1925 ■o. f5990 09* Jaargnag Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen I lar AMEN S abrieken OTSTE 28 iswaarde. MAAL” ■EOEBKBT» sflokaal Zooals de ouden zongen EERSTE BLAD. Nationale Propaganda. zieken meer ƒ.0.50. Op Dit nummer bestaat uit twee bladen. Mr. K. HAGENAAR. MODEPRAATJE. FEUILLETOB. de f? Wie klein is, doet goed te bedenken, hoe dikwijls groot en het hoofd stopten. op langen en kor- UU G S, ROTTERDAM. hebt Dat die BRIEVEN UIT DB HOFSTAD. DCCLXXXVIII. Wie geregeld de discussies in het edel- Hooge Boorden Versierde Mouwen Jabots. ERVEER ioht 176S - I 12 uur i, bruiloften aoao lo MSUMPTIE. ACOBS. ••ing -*B ■ag een handje a het eten een LIGLEY’S. nd gebit, prima en goede epije- xijn de eerste i voor een go- Oorspronkelijke roman door LOUISE B. B. deze vier gevallen komen nu nog de sch'yn- gevallen. Er schjjnt baat te zijn en de baat ia er niet; er is baat maar ze blijkt niet, enz. Op dergeljjke mogelijkheden een belas ting te fundeeren is al een zeer gevaarlijk bedrijf. Er zjjn luchthartigen die zeggen: wat binnen is, is binnen, maar belastinghef fing is niet het sterkste punt van deze ca tegorie van personen. Wie billijkerwijze be taalt, voelt toch onbillijkheid als een ander onbillijkerwijze niet betaalt. Van deze baat-belasting kan men zeggen dat de baat voor de gemeente is èn dat de belasting ergens op een groep burgers zal drukken zonder dat vaststaat dat dit onder alle omstandigheden billijk is te achten. De baat-belasting is een typisch voorbeeld van de luk-raak-belasting heffing die al zoovele jaren in ons land woekert en steeds meer ontevredenheid zaait. Het zou niet moeilijk zijn nog allerlei an dere gevallen te noemen waarbij het in ons edelachtbaar college zonderling pleegt toe te gaan. Al sinds geruimen tijd is een ander vraag stuk hangende n.l. dat der vuilverbranding. Den Haag maakt met het straat- en huisvuil korte metten: ’t wordt eenvoudig verbrand en dient dan daarbij nuttig voor warmte bron aan de Electrische Centrale, ’t Is een afdoend middel om er af te zijn en het le vert zijn nut op. Nu gaan er echter al ge ruimen tijd stemmen op die het on-econo- misch vinden om al dat vuil te verbranden omdat het gedeeltelijk uitstekend geschikt heet voor bemesting. We weten allen dat dit zóó is maar de vraag is nu of het voor- Het Algemeen Nederlandsch Verbond heeft onlangs in een adres aan den minis ter van waterstaat de wenscheljjkheid be toogd om den radio-omroep onder staats toezicht ook dienstbaar te maken aan de ontwikkeling van den nationalen geest bij ons volk en het wekken van zijn belang stelling voor de Groot-Nederlandsche vraag stukken, omdat omtrent de stambelangen bij het groote publiek nog maar al te veel onwetendheid en misverstand heerschen en juist door den radio-omroep een breede kring van toehoorders bereikt wordt. En het is voor allen die den geest van ons volk kennen, duidelijk, dat een dergelijke her innering aan de noodzakelijkheid van het wekken van belangstelling voor nationale vraagstukken en belangen, allerminst over bodig is. Wy zijn als volk zeker niet nationaal on gevoelig, maar wy zijn nog weinig nationaal bewust en interesseeren ons daarom maar matig voor alles, wat de belangen van Ne derland en den Nëderlandschen stam raakt. Maar wanneer werkelijk ook de radio- omroep voor het wekken van deze belang-1 stelling en van een sterker nationaal be wustzijn mocht worden dienstbaar gemaakt, dan zal het zaak zijn goed toe te zien, op welke wijze en door welke middelen-dat ge schiedt. Het onnatuurlijk vergroeide natio nalisme en het chauvinisme hebben de laat ste jaren in Europa en daarbuiten te dui delijk hun ernstige gevaarlijkheid bewe zen, dan dat men voor het gevaar door het wekken van den nationalen zin niet tevens aan dit felle chauvinisme nieuwe leven te ge ven, niet zorgvuldig zou moeten waken. Alle nationaal bewustzijn moet van haat of afgunst tegen andere nationaliteiten ab soluut vrij zijn en de zuivere en eenvoudige liefde voor eigen land, eigen taal, eigen cultuur tot grondslag hebben. Die gedachte moet aan alle propaganda den weg wijzen. Doet ze dat, dan hebben we ook kans :n de manier-van propaganda een andere fout te vermijden, waardoor ons nationaal bewust zijn eer schade lijden kan. Het is een fout, die vooral onze propaganda in den vreem de vaak aankleeft en die voor eiken werke lijk nationaal-voelende iets pijnlijks heeft. Dezer dagen kon men in de couranten lezen, dat in het afgeloopen seizoen het eiland Marken door ruim 75.000 vreemde lingen werd bezocht. Op menigeen zal een dergelijk bericht als bewijs van de vlucht, die het vreemdelingenverkeer neemt, een ere hulp hierbg JLEY’S KAUWGOM. (jgbaar In paty» van 15 cttiU. 'a. B. Meinatruna-, drijfs- en cultuur-leveij bewijzen, dat we allerminst een volk vak^het verleden zijn, maar een v<j*k, welks energie aan het he den een nièfrw bloeiend leven heeft ontwor steld. Dat sterke heden moeten we den vreem deling toonen, die Holland wil kennen. Aan dat heden moeten we evenzeer, ja meer nog denken dan aan het schoone verleden, wan neer we ons van de beteékenis van ons na tionaal leven bewust willen zijn. En elke propaganda, die erop uit is, ons nationaal bewustzijn te versterken, zal daarmee reke ning moeten houden. (lOlIlSIHE «WNT. ABONNEMENTSPRIJS I per kwartaal 2.25, per week 17 cent, mat Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad 8.80. AbanAementen worden dagelijks aangenomen aan ona Bureau: MARKT >1, GOUDA, bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Tel. Int. 82; Redactie, Tel. 83. het zoodanigen compost niet bezit. Echter heeft de gemeenteraad besloten aan de aan- vragende ontginningamaatschappij de vraag voor te leggen of het meent dat het straat- vuil vóór bemesting geschikt is. Wanneer het antwoord, dat natuurlijk bevestigend zal zijn, want anders had men de eerste aanvrage niet gedaan, dan weer in de raads vergadering aan de orde komt, zal vanzelf de discussie over dit onderwerp een aan vang nemen. Men was er in den Haag juist zóó mee ingenomen dat men dit systeem had uitgevonden en toegepast. Het had bat dubbele gemak, dat men geen aorteering heeft te maken van het vuil, dat men geen afzetgebied voor de compost behoefde te zoeken en dat men geen moeite heeft te doen met aanvoer van brandstoffen. In de cri sisjaren is het stelsel der vuilverbranding ontstaan ;alles is er in de Electrische Cen trale op ingericht dat met dit vuil wprdt gestookt en het zou ongetwijfeld weer heel wat moeite en verandering geven wanneer men van stelsel ging veranderen. Het moge dan waar zijn dat eenige nuttige stof wordt verstookt, het gemak en het hygiënische nut beteekenen ook heel wat en dus is de kwestie niet zoo gemakkelijk op te losesn. Zoo is er altijd wat aan de hand, dat de aandacht bezig houdt, nu eens de belasting dan weer ons straatvuil, dan weer de ge meenteraad... prettigen indruk maken. Wie allereerst naar den praktischen kant van het leven kijkt, zal zich herinneren, dat ieder vreem deling, die ons land als toerist bezoekt, fi- nancieele baten voor ons land afwerpt. Een ander zal zich verheugen in de belangstel ling, die men voor ons land blykt te heb ben. Maar geeft men er zich wel reken schap van ten koste waarvan die finantieele bate vaak verkregen wordt en wat voor soort belangstelling zich in een bezoek aan Marken vooral uitspreekt? Op mij maakt een dergelyke belangstelling vaak den in druk alsof we onze nationale eigenaardig heden ten genoegen van een botten vreem deling prostitueeren. Want Marken, Monni kendam, Volendam, het is een nieuw soort Nederlandsche industrie geworden, waar bij we onze eigenaardigheden, uitifcg^Yh^och van onzen eigenen volksaard, te/ky’ Maaien en te :hep', Amerika- een visscherswo- lecties van den al Ier nieuw sten trant, geven allerlei kleinigheden te aanschouwen, welke by de Seizoensopening nog niet „en vogue” waren. Het komt dus wel uit dat Parys elke maand „iets nieuws” lanceert. Men zoekt het thans in de kleinigheden. By de uitspringende, zoo fraai geronde en gegarneerde rokdeelen, schijnen de gladde, rond uitgesneden bovendeelen niet langer te passen. Men zoekt naar de drukker versie ring, welke evenwicht brengt in het geheel. Ook zit de bedoeling vóór, concurrentie te doen aan het bestaande, teneinde nieuwe mogelijkheden te scheppen voor het komen de. Wat ligt méér voor de hand dan het in voeren van de hooge boord? De groote Paryzer modelhuizen komen alle met andere modellen, ieder voor zich met eene „specialité de la maison.” Het eene huis brengt hooge boorden zon der meer, op Russische wyze gesloten, of van voren met knoopjes en lusjes vastge maakt. Een ander vooraanstaand huis voegt aan den gewonen col, een uitstaand schotel- randje toe, zoodat hy zich in effect aan sluit aan dat van den gewonen klokstrook- Op dunne toiletjes, brengt men soepele cols, ingetrokken op baleintjes, met een hoofdje van links en van rechts tegen elkaar zijn z j niet van goud, maar sterk ge noeg zijn ze geworden om de vrouw, die ik lief heb met geheel mijn hart, te dragen door hei leven, en ik be loof je, zoo dat je verkiezing is, ik zal werken tot die handen ooit boven dien nog eens gouden handen worden.'1 Betty ontweek den, greep, waarme de hij haar handen omknellen wilde. Nu was het haar beurt onrustig heen en weder te loopen. Zij liep, om naar •gedachten te zamelen, van den haard naar de porte4>risée, kwami terug tot Jaap, en vlug, heel even, raakte zij met haar vinger zijn voorhoofd aan. Ernstig, met ingehouden onwil, zeide zij „Dus... koppig dóórzetten stak achter dit vierkante brein, al die zes jaren dat je zweeg. Je hebt je wel goed beheerscht. En ik, die de gril van voor zes jaar altijd1 beschouwde als jongensliefcle, vergankelijk als Maartsche sneeuw, ik vermoedde niets tot je terugkomst uit Londen.” En plot seling heftig uitvarend1 „Je hebt me leelijk bedrogen. Jaap.” Nu was zij de driftigste. de meest ontroerde van beiden. Jaap, nu hij gezegd had wat hem brandde op het hart, al die jaren,was kalm geworden, geheel meester van zich zelf. En juist die kalmte, de koppige wilskracht, die zij in hem wist, verhoogde haar ze nuwachtigheid. „Je bedrogen, Betty Daarin vergis je je toch. Nooit heeft iemand stand- kyk BteP- ><achtbaar college, genaamd de gemeenteraad, tn zaj wej krygen dat hier een eminente schare heldere koppen bijeen is. Het kan wel zijn dat het stuk voor stuk niet tegenviel, maar als college dat te beraadslagen heeft, maken zy niet altyd een bizonder diepen indruk. Het lykt maar al te dikwyls alsof de te behandelen onderwer pen hup wat te hoog liggen en zy niet alle beschikken over een zoodanige hersen-for- matie dat het hun gelukt den juisten weg te vinden die leidt tot het goede einde. Daar ge nu bijvoorbeeld de baatbelasting, is de nieutfe naam voor de belasting zal drukken op hén die toevallig eigenaar zijn van onroerend goed en die „baat” hébben gehad een verbetering door het gemeentebestuu*’ ‘bijvoorbeeld by den aanleg van wegen totstand gebracht. Het vraagstuk hield den Raad al tweemaal bezig en in plaats dat het de heeren helder der schynt te worden wordt het duisterder. Deze belasting behoort tot het genre der fantasie-belastingen, zooals wij er al ver scheidene hebben, belastingen die berusten op veronderstellingen, omtrent waarde en welvaart, die wel eens aanwezig zyn, maar die even vaak niet aanwezig zyn. We her inneren om geen ruzie te krijgen over bestaande belastingen aan vroegere. Er is een tyd geweest dat er belasting was op ramen en op stookplaatsen, die naar het oordeel van den wijzen fiscus verschijnse len van welvaart waren. Ieder onzer weet nu wel, dat dit onzin is, maar tot voor wei nige tientallen jaren zag men dat anders. Met de nieuwerwetsche baat-belasting is -het al niet beter. Het zal gebeuren dat iemand voordeel heeft bii een verbetering door de gemeente aangebracht. Als dat waar is zal het blijken uit zyn vermogen en zijn inkomen die al aardig belast zijn. Het kan ook zyn dat de eigenlijke „baat” pas na ja ren blijkt, bijvoorbeeld by den dood van den eigenaar. Dan zal de successiebelasting wel weer haar klauwen daarnaar uitslaan. Ver der zijn de kansen dat er geen baat is en dat er het tegengestelde is, n.1. verlies. By fie, neerslachtigheid, ruien, hypochondrie, atis brochure vao Frankenstraat 79. 11M 18 36) - Zij ouderstreepte dat laatste woord, maar hij, opstuivend, triap driftig: „Ik ben je broer niet, goddank.” „Zeg liever „helaas1/ Jaap”, zuchtte rij, met die innemende zachtheid m de stem, die hem' altijd klein en week maakte. Hij trachtte rich te beheersohen, en liep volgens gewoonte de kamer op en neer. Wat zag hij er nu ongelukkig uit, en een minuut te voren nog zoo triomfantelijk. In den fauteuil geleund, volgde Betty met haar melancholieke oogen elk rijner bewegingen. Toen, plotseling,, zei t», met week verlangen in haar stem-„O Jaap, Frère Jac ques, neen... nu niet bóps worden, laat me je zoo noemen, zoo denk ik het liefst aan je..., een blik in het verloren paradijs van voor zes jaar. Frère Jacques, zooals je daar om1 me heen beert, straalt er zxilk een gecom- ADVERTENT1EPRUS: Uit Gouda aa omatraton (babooraada tot dm bMorgfcriag) 1—5 regab 1.80, alk» regal maar ƒ0.25. Vaa buiten Gouda an dan braorgkrtog: 1—5 regel* ƒ155, elk* ragöi maar ƒ0.80. Advartantiën in bat Zatoniapnunmer 2d bjjalag op dan prija. UaAdadifhaida-advutantiën do helft van dan prfla. INGEZONDEN MEDEDEELINGENt 1—4 regels ƒ2.05, elke de voorpagina 5C koogar. Gewone adverteotiin en ingeiendan madedaaiingan bjj contract tot aeer gareducae^ den prfls. Groote lettere en randen worden berekend naar plaaterainto. Advertantito kunnen worden ingaeonden door tuaachenkonwt van aoliada Boekhan delaren, Advertentiebuxeaux en onto Agenten en moeten daags vóór da plaatsing aan bat Bureau zjja ingwkomen, teneinde van opname vanekard te rijn. deeliger is het vuil te verkoppen en voor De pas uit Pary's gearriveerde modfe-coN 4 f het geld steenkolen of andere brandstof in te slaan. Behalve het voordeel zou dan ook moeten gelden de economische vraag of het vuil niet nuttiger aangewend is als mest stof dan als brandstof. Over dit onderwerp is men al geruimen tijd aan ’t discuseieeren en filosofeeren en de oplossing ervan is nog niet gevonden. Het zal natuurlijk nog eeni- gen tyd duren eer die oplossing er is om dat het wel duidelyk is dat het dagelyksch bestuur weinig lust gevoelt om van het thans gevolgde eenvoudige systeem af te stappen. Allerlei deskundigen zyn echter al aan den stryd bezig en het is te verwach ten dat er een definitieve beslissing moet komen. Natuurlijk zijn er onder de minder- deskundigen a| verschillende die precies we ten wat de ware weg in dezen is maar dal verschijnsel zien wy nu eenmaal altyd. Niet onvermakelijk is de wijze waarop dit punt even aan de orde is gekomen. De Ont- ginningsmaatschappij „Het Lantschap Drenthe”, die natuurlijk is voor behoud van het vuil als meststof heeft nuchtertjes-weg een adres gericht aan den gemeenteraad om een scheepslading compost (d.i.- vuil met faecaliën gemengd) te mogen ontvangen. Gratis natuurlijk omdat het voor het nut tige doel der ontginning is. Den Haag kon daarop moeilyk anders antwoorden dan dat len en te koop bieden. Te J Volendam laat men Engelse) #nen en andere toeristen ning zien, waarin man en vrouw gereed zitten en de hand ophouden voor een fooi. Misschien zyn het niet eens visschers, die daar zitten, maar Amsterdammers in Mar- kensche of Volendamsche kleedij. En de propaganda in het buitenland, die den vreemdeling trekken moet, is op deze in dustrie berekend. Zeeuwsche boerinnen en Marker visschers in hun wijde pofbroeken, k stellen in de voor het buitenland bestemde reclame het Hollandsche volk voor, al was dat ook ten onzent geen uitzondering, ’t Is of we ons In een harlekijnspak steken om voor den vreemdeling en zyn geld den zot te spelen. i Want Nederland en het Nederlandsche volk zyn wat anders dan rariteiten. En wy moesten te trotsch zyn om van deze nationale eigenaardigheden, waarin ook een deel van ons verleden belichaamd is, een kijkspel voor den vreemdeling te maken, waarin we onze hand ophouden. Ons land en ons volk hebben nog wel wat anders te bieden ,waar de vreemdeling belang in kan stellen en verwonderd van kan staan. Het verslag, dat onlangs de voorzitter van den Landbouwbond in Midden-Frankrijk heeft gedaan van de studiereis, die een groep Fransche boeren door Nederland en Dene marken heeft gemaakt, is er een nieuw be wijs voor. Het bleek duidelijk, dat de Fran sche boeren van ons iets leeren kunnen, dat onze landbouwbedrijven en het leven onzer boeren op een hooger peil staan dan in Frankrijk en dat de wonderen, die, als de Franschman het uitdrukte, onze boeren op coöperatief gebied hebben verricht, den Franschen een nieuwen weg Minnen wjjzen. Maar niet alleen de landbouw, ook andere bedrijven, ja, geheel het Nederlandsche be- vaatiger rijn doel nageetreefd dan iK. E als je je goed herinnert, heb ik je gewaarschuwd indertijd. Hoe kan men trouwer zijn dan ik. Eiken mor gen stond ik op met het vaste voor nemen, dat mijn arbeid van den dag, mij des avonds weer een schrede zou nader gebracht hebben tot dit ©ogen blik, het beslissende moment, waarop ik je zou kunnen en mogen voorstel len mijn vrouw te worden. Je hebt gelijk, voor zes jaar deed ik een dol len coup, een kwajongensstreek. Mijn liefde was echt, maar ik had' het recht nog niet, zoolang ik nog geen bestaan had, een vrouw aan mij te binden.” O, zulke overtuigende woorden uit Jaap’s mond te moeten hooren, terwijl zij gehunkerd had, ze van. andere lip pen op te vangen, ook vandaag, na ook jaren lang wachten en hopen. En die andere, die zooeven het beslis send oogenblrk alweer jaren had ver schoven. Die martelende gedachte maakte haar bitter, m-edoogenloos... voor Jaap. En met bijtenden spot ant woordde rij ,,O, verhoovaardig je niet te veel. Zoo edel als jij denken er wel meer.” Hij verloor zijn bedaardheid, de oude angst maakte a ch van hem meeu- ter. Als dikke blauw# strepen zwollen de aderen op zijn voorhoofd. Hij om knelde haar polsen tot zij het uitgilde van pijn „Jaap... au... au.” vervol d). praneerde kracht, energie van je uit. Och Jaap, waarom verloochende je ooit onze Ueerli jkefblfoedverwantschap. „Omdat die een leugen is.” „Een leugen, heeriijker dan waarheid, zooals sprookjes mooier zijn dan het werkelijke leven. Was je nog maar m’n vroegere trouwe frère Jac ques, m’n oudere flinke broer, die me beschermde als het te pas kwam. Ik kan sonos naar dien steun vap vroe ger veriamgea>, iuj bijvoorbeeld. Weet je wat ik doen' zou, als alles tussdhen ons nog was als heel vroeger- Dan stond ik oip, dan zou ik naar je toe gaan en m’n voorhoofd drukken tegen dien breedten schouder, die geschapen schijnt om zwakkeren te steunen, en ik zou je vragen me aan te zien, tot je heldere intelligente oogen al wat diep in mij is en wat ik niet onder woorden kan brengen, naar de opper vlakte hadden gehaald1, zoodat wat er gist en brandt in mij duidelijk en klaar voor mij was geworden, als jouw eigen kunnen en willen altijd. Ik heb het gevoel, alsof jij alleen mij zou kun nen helpen, steunen, sterken.” Hij stond voor haar, doodsbleek van bedwongen ontroering, hij strekte zijn handen bemoedigend' naar haar uit „Ik weet, Betty, een lieve, vriendelij ke jongen ben ik nooit geweest, maar je weet toch ook wei. Bettjv, dat je nooit vergeefs om- hulp bij mij aan- --w«om klopte. Waarom' zou ik je dus nu niet de je deze handen leeg, nd| altijd even goed kunnen helpen t’ Maar rij schudde het hoofd, klemde de gestrengelde vingers tegen de borst. Pruilend antwoordde zij „Ach neen, vroeger ja..., vroeger. Maar nu is er een barst gekomen, in het mooie vertrouwen... sinds wij weten dat wij geen broer en zuster meer zijn. Wij zijn vreemden geworden voor elkaar. Jij wilde het zoo, en 'dat verbrak de zoete betoovering tusschen ons... Je hebt me tot een vreemde gemaakt tus schen jullie allen.” Hij leunde met de eene hand zwaar op de rugleuning van haar stoel en boog zich diep over haar. Zij hoorde zijn korte, vlugge ademhaling. Zij zag tot hem oip, zijn gericht zoo vlak bij het hare met een kreet vloog zij op, bevend, met uitgestrekte handen hem afwerend „Neen, neen. Jaap, niet spreken. O, om godswil, zeg nu niets. Bederf met weer alles”, kermde rij, ofschoon zij todh wist dat niets den woordenstroom die hem op de lippen brandde, meer kon tegenhouden. Weer was daar die gevaarlijke tri omf blik in zijn stralende oogen „Bet- ty.., Vandaag heeft vader mij aan het personeel van het kantoor voorgesteld als zijn jongste compagnon. Nog eeni ge sohriftelijke formaliteiten., en ik ben het inderdaad.” Hij strekte rijn han den naar haar uitBetty, eens noem-

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1925 | | pagina 1