1
t Blad.
DEN
rliggen, smetten
brand-, snij- en ver
handen en voeten, ge-
'tt huid, huidverschil-
sn, zweren, open bee
rde in en uitwendige
ren met Wortelboer’»
ia Wortelboer.
jent bij de verkooper*
akelen. 956 16
NIEUWS. EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
Zaterdag 31 October 1925
■o. f5990
09* Jaargnag
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
I
lar
AMEN S
abrieken
OTSTE 28
iswaarde.
MAAL”
■EOEBKBT»
sflokaal
Zooals de ouden zongen
EERSTE BLAD.
Nationale Propaganda.
zieken
meer ƒ.0.50. Op
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
Mr. K.
HAGENAAR.
MODEPRAATJE.
FEUILLETOB.
de
f?
Wie klein is, doet goed te bedenken,
hoe dikwijls groot en het hoofd stopten.
op langen en kor-
UU
G S, ROTTERDAM.
hebt
Dat
die
BRIEVEN UIT DB HOFSTAD.
DCCLXXXVIII.
Wie geregeld de discussies in het edel-
Hooge Boorden Versierde Mouwen
Jabots.
ERVEER
ioht 176S -
I 12 uur
i, bruiloften
aoao lo
MSUMPTIE.
ACOBS.
••ing -*B
■ag een handje
a het eten een
LIGLEY’S.
nd gebit, prima
en goede epije-
xijn de eerste
i voor een go-
Oorspronkelijke roman
door
LOUISE B. B.
deze vier gevallen komen nu nog de sch'yn-
gevallen. Er schjjnt baat te zijn en de baat
ia er niet; er is baat maar ze blijkt niet,
enz.
Op dergeljjke mogelijkheden een belas
ting te fundeeren is al een zeer gevaarlijk
bedrijf. Er zjjn luchthartigen die zeggen:
wat binnen is, is binnen, maar belastinghef
fing is niet het sterkste punt van deze ca
tegorie van personen. Wie billijkerwijze be
taalt, voelt toch onbillijkheid als een ander
onbillijkerwijze niet betaalt.
Van deze baat-belasting kan men zeggen
dat de baat voor de gemeente is èn dat de
belasting ergens op een groep burgers zal
drukken zonder dat vaststaat dat dit onder
alle omstandigheden billijk is te achten. De
baat-belasting is een typisch voorbeeld van
de luk-raak-belasting heffing die al zoovele
jaren in ons land woekert en steeds meer
ontevredenheid zaait.
Het zou niet moeilijk zijn nog allerlei an
dere gevallen te noemen waarbij het in ons
edelachtbaar college zonderling pleegt toe
te gaan.
Al sinds geruimen tijd is een ander vraag
stuk hangende n.l. dat der vuilverbranding.
Den Haag maakt met het straat- en huisvuil
korte metten: ’t wordt eenvoudig verbrand
en dient dan daarbij nuttig voor warmte
bron aan de Electrische Centrale, ’t Is een
afdoend middel om er af te zijn en het le
vert zijn nut op. Nu gaan er echter al ge
ruimen tijd stemmen op die het on-econo-
misch vinden om al dat vuil te verbranden
omdat het gedeeltelijk uitstekend geschikt
heet voor bemesting. We weten allen dat
dit zóó is maar de vraag is nu of het voor-
Het Algemeen Nederlandsch Verbond
heeft onlangs in een adres aan den minis
ter van waterstaat de wenscheljjkheid be
toogd om den radio-omroep onder staats
toezicht ook dienstbaar te maken aan de
ontwikkeling van den nationalen geest bij
ons volk en het wekken van zijn belang
stelling voor de Groot-Nederlandsche vraag
stukken, omdat omtrent de stambelangen
bij het groote publiek nog maar al te veel
onwetendheid en misverstand heerschen en
juist door den radio-omroep een breede
kring van toehoorders bereikt wordt. En
het is voor allen die den geest van ons volk
kennen, duidelijk, dat een dergelijke her
innering aan de noodzakelijkheid van het
wekken van belangstelling voor nationale
vraagstukken en belangen, allerminst over
bodig is.
Wy zijn als volk zeker niet nationaal on
gevoelig, maar wy zijn nog weinig nationaal
bewust en interesseeren ons daarom maar
matig voor alles, wat de belangen van Ne
derland en den Nëderlandschen stam raakt.
Maar wanneer werkelijk ook de radio-
omroep voor het wekken van deze belang-1
stelling en van een sterker nationaal be
wustzijn mocht worden dienstbaar gemaakt,
dan zal het zaak zijn goed toe te zien, op
welke wijze en door welke middelen-dat ge
schiedt. Het onnatuurlijk vergroeide natio
nalisme en het chauvinisme hebben de laat
ste jaren in Europa en daarbuiten te dui
delijk hun ernstige gevaarlijkheid bewe
zen, dan dat men voor het gevaar door het
wekken van den nationalen zin niet tevens
aan dit felle chauvinisme nieuwe leven te ge
ven, niet zorgvuldig zou moeten waken.
Alle nationaal bewustzijn moet van haat
of afgunst tegen andere nationaliteiten ab
soluut vrij zijn en de zuivere en eenvoudige
liefde voor eigen land, eigen taal, eigen
cultuur tot grondslag hebben. Die gedachte
moet aan alle propaganda den weg wijzen.
Doet ze dat, dan hebben we ook kans :n de
manier-van propaganda een andere fout te
vermijden, waardoor ons nationaal bewust
zijn eer schade lijden kan. Het is een fout,
die vooral onze propaganda in den vreem
de vaak aankleeft en die voor eiken werke
lijk nationaal-voelende iets pijnlijks heeft.
Dezer dagen kon men in de couranten
lezen, dat in het afgeloopen seizoen het
eiland Marken door ruim 75.000 vreemde
lingen werd bezocht. Op menigeen zal een
dergelijk bericht als bewijs van de vlucht,
die het vreemdelingenverkeer neemt, een
ere hulp hierbg
JLEY’S
KAUWGOM.
(jgbaar In paty»
van 15 cttiU.
'a. B. Meinatruna-,
drijfs- en cultuur-leveij bewijzen, dat we
allerminst een volk vak^het verleden zijn,
maar een v<j*k, welks energie aan het he
den een nièfrw bloeiend leven heeft ontwor
steld.
Dat sterke heden moeten we den vreem
deling toonen, die Holland wil kennen. Aan
dat heden moeten we evenzeer, ja meer nog
denken dan aan het schoone verleden, wan
neer we ons van de beteékenis van ons na
tionaal leven bewust willen zijn. En elke
propaganda, die erop uit is, ons nationaal
bewustzijn te versterken, zal daarmee reke
ning moeten houden.
(lOlIlSIHE «WNT.
ABONNEMENTSPRIJS I per kwartaal 2.25, per week 17 cent, mat Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad 8.80.
AbanAementen worden dagelijks aangenomen aan ona Bureau: MARKT >1, GOUDA,
bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Tel. Int. 82;
Redactie, Tel. 83.
het zoodanigen compost niet bezit. Echter
heeft de gemeenteraad besloten aan de aan-
vragende ontginningamaatschappij de vraag
voor te leggen of het meent dat het straat-
vuil vóór bemesting geschikt is. Wanneer
het antwoord, dat natuurlijk bevestigend
zal zijn, want anders had men de eerste
aanvrage niet gedaan, dan weer in de raads
vergadering aan de orde komt, zal vanzelf
de discussie over dit onderwerp een aan
vang nemen. Men was er in den Haag juist
zóó mee ingenomen dat men dit systeem
had uitgevonden en toegepast. Het had bat
dubbele gemak, dat men geen aorteering
heeft te maken van het vuil, dat men geen
afzetgebied voor de compost behoefde te
zoeken en dat men geen moeite heeft te doen
met aanvoer van brandstoffen. In de cri
sisjaren is het stelsel der vuilverbranding
ontstaan ;alles is er in de Electrische Cen
trale op ingericht dat met dit vuil wprdt
gestookt en het zou ongetwijfeld weer heel
wat moeite en verandering geven wanneer
men van stelsel ging veranderen. Het moge
dan waar zijn dat eenige nuttige stof wordt
verstookt, het gemak en het hygiënische
nut beteekenen ook heel wat en dus is de
kwestie niet zoo gemakkelijk op te losesn.
Zoo is er altijd wat aan de hand, dat de
aandacht bezig houdt, nu eens de belasting
dan weer ons straatvuil, dan weer de ge
meenteraad...
prettigen indruk maken. Wie allereerst
naar den praktischen kant van het leven
kijkt, zal zich herinneren, dat ieder vreem
deling, die ons land als toerist bezoekt, fi-
nancieele baten voor ons land afwerpt. Een
ander zal zich verheugen in de belangstel
ling, die men voor ons land blykt te heb
ben. Maar geeft men er zich wel reken
schap van ten koste waarvan die finantieele
bate vaak verkregen wordt en wat voor
soort belangstelling zich in een bezoek aan
Marken vooral uitspreekt? Op mij maakt
een dergelyke belangstelling vaak den in
druk alsof we onze nationale eigenaardig
heden ten genoegen van een botten vreem
deling prostitueeren. Want Marken, Monni
kendam, Volendam, het is een nieuw soort
Nederlandsche industrie geworden, waar
bij we onze eigenaardigheden, uitifcg^Yh^och
van onzen eigenen volksaard, te/ky’
Maaien en te
:hep', Amerika-
een visscherswo-
lecties van den al Ier nieuw sten trant, geven
allerlei kleinigheden te aanschouwen, welke
by de Seizoensopening nog niet „en vogue”
waren. Het komt dus wel uit dat Parys elke
maand „iets nieuws” lanceert. Men zoekt
het thans in de kleinigheden.
By de uitspringende, zoo fraai geronde en
gegarneerde rokdeelen, schijnen de gladde,
rond uitgesneden bovendeelen niet langer te
passen. Men zoekt naar de drukker versie
ring, welke evenwicht brengt in het geheel.
Ook zit de bedoeling vóór, concurrentie te
doen aan het bestaande, teneinde nieuwe
mogelijkheden te scheppen voor het komen
de. Wat ligt méér voor de hand dan het in
voeren van de hooge boord?
De groote Paryzer modelhuizen komen
alle met andere modellen, ieder voor zich
met eene „specialité de la maison.”
Het eene huis brengt hooge boorden zon
der meer, op Russische wyze gesloten, of
van voren met knoopjes en lusjes vastge
maakt.
Een ander vooraanstaand huis voegt aan
den gewonen col, een uitstaand schotel-
randje toe, zoodat hy zich in effect aan
sluit aan dat van den gewonen klokstrook-
Op dunne toiletjes, brengt men soepele
cols, ingetrokken op baleintjes, met een
hoofdje van links en van rechts tegen elkaar
zijn z j niet van goud, maar sterk ge
noeg zijn ze geworden om de vrouw,
die ik lief heb met geheel mijn hart,
te dragen door hei leven, en ik be
loof je, zoo dat je verkiezing is, ik
zal werken tot die handen ooit boven
dien nog eens gouden handen worden.'1
Betty ontweek den, greep, waarme
de hij haar handen omknellen wilde.
Nu was het haar beurt onrustig heen
en weder te loopen. Zij liep, om naar
•gedachten te zamelen, van den haard
naar de porte4>risée, kwami terug tot
Jaap, en vlug, heel even, raakte zij
met haar vinger zijn voorhoofd aan.
Ernstig, met ingehouden onwil, zeide
zij „Dus... koppig dóórzetten stak
achter dit vierkante brein, al die zes
jaren dat je zweeg. Je hebt je wel
goed beheerscht. En ik, die de gril
van voor zes jaar altijd1 beschouwde
als jongensliefcle, vergankelijk als
Maartsche sneeuw, ik vermoedde niets
tot je terugkomst uit Londen.” En plot
seling heftig uitvarend1 „Je hebt me
leelijk bedrogen. Jaap.”
Nu was zij de driftigste. de meest
ontroerde van beiden. Jaap, nu hij
gezegd had wat hem brandde op het
hart, al die jaren,was kalm geworden,
geheel meester van zich zelf. En juist
die kalmte, de koppige wilskracht, die
zij in hem wist, verhoogde haar ze
nuwachtigheid.
„Je bedrogen, Betty Daarin vergis
je je toch. Nooit heeft iemand stand-
kyk BteP- ><achtbaar college, genaamd de gemeenteraad,
tn zaj wej krygen dat
hier een eminente schare heldere koppen
bijeen is. Het kan wel zijn dat het stuk voor
stuk niet tegenviel, maar als college dat te
beraadslagen heeft, maken zy niet altyd een
bizonder diepen indruk. Het lykt maar al
te dikwyls alsof de te behandelen onderwer
pen hup wat te hoog liggen en zy niet alle
beschikken over een zoodanige hersen-for-
matie dat het hun gelukt den juisten weg
te vinden die leidt tot het goede einde. Daar
ge nu bijvoorbeeld de baatbelasting,
is de nieutfe naam voor de belasting
zal drukken op hén die toevallig
eigenaar zijn van onroerend goed en die
„baat” hébben gehad een verbetering
door het gemeentebestuu*’ ‘bijvoorbeeld by
den aanleg van wegen totstand gebracht.
Het vraagstuk hield den Raad al tweemaal
bezig en in plaats dat het de heeren helder
der schynt te worden wordt het duisterder.
Deze belasting behoort tot het genre der
fantasie-belastingen, zooals wij er al ver
scheidene hebben, belastingen die berusten
op veronderstellingen, omtrent waarde en
welvaart, die wel eens aanwezig zyn, maar
die even vaak niet aanwezig zyn. We her
inneren om geen ruzie te krijgen over
bestaande belastingen aan vroegere. Er
is een tyd geweest dat er belasting was op
ramen en op stookplaatsen, die naar het
oordeel van den wijzen fiscus verschijnse
len van welvaart waren. Ieder onzer weet
nu wel, dat dit onzin is, maar tot voor wei
nige tientallen jaren zag men dat anders.
Met de nieuwerwetsche baat-belasting is
-het al niet beter. Het zal gebeuren dat
iemand voordeel heeft bii een verbetering
door de gemeente aangebracht. Als dat waar
is zal het blijken uit zyn vermogen en zijn
inkomen die al aardig belast zijn. Het kan
ook zyn dat de eigenlijke „baat” pas na ja
ren blijkt, bijvoorbeeld by den dood van den
eigenaar. Dan zal de successiebelasting wel
weer haar klauwen daarnaar uitslaan. Ver
der zijn de kansen dat er geen baat is en
dat er het tegengestelde is, n.1. verlies. By
fie, neerslachtigheid,
ruien, hypochondrie,
atis brochure vao
Frankenstraat 79.
11M 18
36) -
Zij ouderstreepte dat laatste woord,
maar hij, opstuivend, triap driftig: „Ik
ben je broer niet, goddank.”
„Zeg liever „helaas1/ Jaap”, zuchtte
rij, met die innemende zachtheid m de
stem, die hem' altijd klein en week
maakte.
Hij trachtte rich te beheersohen, en
liep volgens gewoonte de kamer op en
neer. Wat zag hij er nu ongelukkig
uit, en een minuut te voren nog zoo
triomfantelijk. In den fauteuil geleund,
volgde Betty met haar melancholieke
oogen elk rijner bewegingen. Toen,
plotseling,, zei t», met week verlangen
in haar stem-„O Jaap, Frère Jac
ques, neen... nu niet bóps worden,
laat me je zoo noemen, zoo denk ik
het liefst aan je..., een blik in het
verloren paradijs van voor zes jaar.
Frère Jacques, zooals je daar om1 me
heen beert, straalt er zxilk een gecom-
ADVERTENT1EPRUS: Uit Gouda aa omatraton (babooraada tot dm bMorgfcriag)
1—5 regab 1.80, alk» regal maar ƒ0.25. Vaa buiten Gouda an dan braorgkrtog:
1—5 regel* ƒ155, elk* ragöi maar ƒ0.80. Advartantiën in bat Zatoniapnunmer 2d
bjjalag op dan prija. UaAdadifhaida-advutantiën do helft van dan prfla.
INGEZONDEN MEDEDEELINGENt 1—4 regels ƒ2.05, elke
de voorpagina 5C koogar.
Gewone adverteotiin en ingeiendan madedaaiingan bjj contract tot aeer gareducae^
den prfls. Groote lettere en randen worden berekend naar plaaterainto.
Advertantito kunnen worden ingaeonden door tuaachenkonwt van aoliada Boekhan
delaren, Advertentiebuxeaux en onto Agenten en moeten daags vóór da plaatsing
aan bat Bureau zjja ingwkomen, teneinde van opname vanekard te rijn.
deeliger is het vuil te verkoppen en voor De pas uit Pary's gearriveerde modfe-coN 4 f
het geld steenkolen of andere brandstof in
te slaan. Behalve het voordeel zou dan ook
moeten gelden de economische vraag of het
vuil niet nuttiger aangewend is als mest
stof dan als brandstof. Over dit onderwerp
is men al geruimen tijd aan ’t discuseieeren
en filosofeeren en de oplossing ervan is nog
niet gevonden. Het zal natuurlijk nog eeni-
gen tyd duren eer die oplossing er is om
dat het wel duidelyk is dat het dagelyksch
bestuur weinig lust gevoelt om van het
thans gevolgde eenvoudige systeem af te
stappen. Allerlei deskundigen zyn echter al
aan den stryd bezig en het is te verwach
ten dat er een definitieve beslissing moet
komen. Natuurlijk zijn er onder de minder-
deskundigen a| verschillende die precies we
ten wat de ware weg in dezen is maar dal
verschijnsel zien wy nu eenmaal altyd.
Niet onvermakelijk is de wijze waarop dit
punt even aan de orde is gekomen. De Ont-
ginningsmaatschappij „Het Lantschap
Drenthe”, die natuurlijk is voor behoud van
het vuil als meststof heeft nuchtertjes-weg
een adres gericht aan den gemeenteraad om
een scheepslading compost (d.i.- vuil met
faecaliën gemengd) te mogen ontvangen.
Gratis natuurlijk omdat het voor het nut
tige doel der ontginning is. Den Haag kon
daarop moeilyk anders antwoorden dan dat
len en te koop bieden. Te J
Volendam laat men Engelse)
#nen en andere toeristen
ning zien, waarin man en vrouw gereed
zitten en de hand ophouden voor een fooi.
Misschien zyn het niet eens visschers, die
daar zitten, maar Amsterdammers in Mar-
kensche of Volendamsche kleedij. En de
propaganda in het buitenland, die den
vreemdeling trekken moet, is op deze in
dustrie berekend. Zeeuwsche boerinnen en
Marker visschers in hun wijde pofbroeken,
k stellen in de voor het buitenland bestemde
reclame het Hollandsche volk voor, al was
dat ook ten onzent geen uitzondering, ’t Is
of we ons In een harlekijnspak steken om
voor den vreemdeling en zyn geld den zot
te spelen.
i Want Nederland en het Nederlandsche
volk zyn wat anders dan rariteiten. En
wy moesten te trotsch zyn om van deze
nationale eigenaardigheden, waarin ook een
deel van ons verleden belichaamd is, een
kijkspel voor den vreemdeling te maken,
waarin we onze hand ophouden. Ons land
en ons volk hebben nog wel wat anders te
bieden ,waar de vreemdeling belang in kan
stellen en verwonderd van kan staan. Het
verslag, dat onlangs de voorzitter van den
Landbouwbond in Midden-Frankrijk heeft
gedaan van de studiereis, die een groep
Fransche boeren door Nederland en Dene
marken heeft gemaakt, is er een nieuw be
wijs voor. Het bleek duidelijk, dat de Fran
sche boeren van ons iets leeren kunnen, dat
onze landbouwbedrijven en het leven onzer
boeren op een hooger peil staan dan in
Frankrijk en dat de wonderen, die, als de
Franschman het uitdrukte, onze boeren op
coöperatief gebied hebben verricht, den
Franschen een nieuwen weg Minnen wjjzen.
Maar niet alleen de landbouw, ook andere
bedrijven, ja, geheel het Nederlandsche be-
vaatiger rijn doel nageetreefd dan iK.
E als je je goed herinnert, heb ik
je gewaarschuwd indertijd. Hoe kan
men trouwer zijn dan ik. Eiken mor
gen stond ik op met het vaste voor
nemen, dat mijn arbeid van den dag,
mij des avonds weer een schrede zou
nader gebracht hebben tot dit ©ogen
blik, het beslissende moment, waarop
ik je zou kunnen en mogen voorstel
len mijn vrouw te worden. Je hebt
gelijk, voor zes jaar deed ik een dol
len coup, een kwajongensstreek. Mijn
liefde was echt, maar ik had' het recht
nog niet, zoolang ik nog geen bestaan
had, een vrouw aan mij te binden.”
O, zulke overtuigende woorden uit
Jaap’s mond te moeten hooren, terwijl
zij gehunkerd had, ze van. andere lip
pen op te vangen, ook vandaag, na
ook jaren lang wachten en hopen. En
die andere, die zooeven het beslis
send oogenblrk alweer jaren had ver
schoven. Die martelende gedachte
maakte haar bitter, m-edoogenloos...
voor Jaap. En met bijtenden spot ant
woordde rij ,,O, verhoovaardig je
niet te veel. Zoo edel als jij denken
er wel meer.”
Hij verloor zijn bedaardheid, de
oude angst maakte a ch van hem meeu-
ter. Als dikke blauw# strepen zwollen
de aderen op zijn voorhoofd. Hij om
knelde haar polsen tot zij het uitgilde
van pijn „Jaap... au... au.”
vervol d).
praneerde kracht, energie van je uit.
Och Jaap, waarom verloochende je
ooit onze Ueerli jkefblfoedverwantschap.
„Omdat die een leugen is.”
„Een leugen, heeriijker dan
waarheid, zooals sprookjes mooier zijn
dan het werkelijke leven. Was je nog
maar m’n vroegere trouwe frère Jac
ques, m’n oudere flinke broer, die me
beschermde als het te pas kwam. Ik
kan sonos naar dien steun vap vroe
ger veriamgea>, iuj bijvoorbeeld. Weet
je wat ik doen' zou, als alles tussdhen
ons nog was als heel vroeger- Dan
stond ik oip, dan zou ik naar je toe
gaan en m’n voorhoofd drukken tegen
dien breedten schouder, die geschapen
schijnt om zwakkeren te steunen, en
ik zou je vragen me aan te zien, tot
je heldere intelligente oogen al wat
diep in mij is en wat ik niet onder
woorden kan brengen, naar de opper
vlakte hadden gehaald1, zoodat wat er
gist en brandt in mij duidelijk en klaar
voor mij was geworden, als jouw eigen
kunnen en willen altijd. Ik heb het
gevoel, alsof jij alleen mij zou kun
nen helpen, steunen, sterken.”
Hij stond voor haar, doodsbleek van
bedwongen ontroering, hij strekte zijn
handen bemoedigend' naar haar uit
„Ik weet, Betty, een lieve, vriendelij
ke jongen ben ik nooit geweest, maar
je weet toch ook wei. Bettjv, dat je
nooit vergeefs om- hulp bij mij aan- --w«om
klopte. Waarom' zou ik je dus nu niet de je deze handen leeg, nd| altijd
even goed kunnen helpen t’
Maar rij schudde het hoofd, klemde
de gestrengelde vingers tegen de borst.
Pruilend antwoordde zij „Ach neen,
vroeger ja..., vroeger. Maar nu is
er een barst gekomen, in het mooie
vertrouwen... sinds wij weten dat wij
geen broer en zuster meer zijn. Wij
zijn vreemden geworden voor elkaar.
Jij wilde het zoo, en 'dat verbrak de
zoete betoovering tusschen ons... Je
hebt me tot een vreemde gemaakt tus
schen jullie allen.”
Hij leunde met de eene hand zwaar
op de rugleuning van haar stoel en
boog zich diep over haar. Zij hoorde
zijn korte, vlugge ademhaling. Zij zag
tot hem oip, zijn gericht zoo vlak bij
het hare met een kreet vloog zij op,
bevend, met uitgestrekte handen hem
afwerend
„Neen, neen. Jaap, niet spreken. O,
om godswil, zeg nu niets. Bederf met
weer alles”, kermde rij, ofschoon zij
todh wist dat niets den woordenstroom
die hem op de lippen brandde, meer
kon tegenhouden.
Weer was daar die gevaarlijke tri
omf blik in zijn stralende oogen „Bet-
ty.., Vandaag heeft vader mij aan het
personeel van het kantoor voorgesteld
als zijn jongste compagnon. Nog eeni
ge sohriftelijke formaliteiten., en ik ben
het inderdaad.” Hij strekte rijn han
den naar haar uitBetty, eens noem-