hee IATIEK IERS specialiteit heeft een ;egen Eczema on anders iderbaarlijke oplossing e allereerste toepassing van verlichting slaken, lig miraculeus. Verzuüni niddel te probeeren. i nog voor dezen raad, DS IID- NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN OOMS anaf ƒ3.40 per flesch Jenever (zeer fijn) F 4.— per Liter kruik ‘UNCH Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen KERSTMIS. feuilleton. ■passing. DE MAANSTEEN. GERS 'S Mo. 16036 Donderdag 24 December 1825 86» Jaargang bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, EERSTE blad. MOERCAPELLE, NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEÈN, ZEVENHUIZEN, enz. I Uit nummer bestaat uit twee bladen. •H 3492 18 ver- 3006 40 £5’ Ao. a (Wordt vervolgd) Weer klinkt ajom in zangen en in beden Het „Vrede op aarde” in den winternacht; Maar wanneer heeft de strijd eens uitgestreden En Vredesengel hare taak volbracht? Toch, ook in ons moet leven het vertrouwen, Dat eenmaal ware Vrede wordt een feit, En dat het klinken zal door de landouwen: De Vrede is daar; nu is het werkelijkheid! Weer klinkt alom in zangen en in beden Het „Vrede op aarde” in den winternacht; De menschheid heeft door strijd zooveel geleden, Dat zij amechtig naar verad'ming smacht; Zooals een reiziger in dorre dreven, Als hij den lichtglans ziet van dorp of stad, Het moede Ijjf, schier krachtloos opgeheven, Weer voortzweept op ’t nog af te leggen pad. Weer klinkt alom in beden en in zangen Het „Vrede op aarde” in den winternacht; Maar zal men hier op aarde ooit erlangen Het triumfeeren van den vredesnacht? In ’t Oosten heft de bent der bolsjewisten Nog immer door de revolutie-vaan, En drijft in eiken staat de communisten Krachtdadig tot geweld en opstand aan. 3532 50 Voor den arbeid vluchten drie onzer grootste vijanden: ondeugd, gebrek en verveling. 3020 44 Spannend romantisch verhaal van WILKIE COLLINS. 3567 50 toe?over- be/aalden, left, óf alle nkeJe aan- srecht tou- xl»rland ging in 1&08 met Italië welke dat met alle geschillen het geval zou zijn. Maar de groote landen zonderden geschillen, die „eer en levensbelangen” betroffen, uit. Daar nu juist zulke geschillen de meest gevaarlijke zijn, kon arbitrage nog weinig doeltreffend werken en ook den grooten oorlog niet voor komen. Maar na de instelling van den Volkenbond is dat anders geworden, Het in 1919 aange nomen grondverdrag (pact) eischt van de leden onderwerping van geschillen, hetzij aan arbitrage, hetzij aan uitspraken van den Raad. Is deze laatste echter niet eenstem mig, dan blijven de partijen vry hoe te han-, delen. Dan kan et dus toch oorlog tusschen ons yerlangen. Maar het is juist door die omkoestering, door tie kleurigheid van on ze verwachtingen, dat de boom, dat het te ven zelf tot een nieuwe schoonheid uit groeit. Die schoonheid, de nieuwe schoon heid van het altijd groenende leven, trekt ons. En onder den lichtenden Kerstboom vieren we de verwachting van het nieuwe leven, van het nieuwe licht, dat straks zal opgaan en waaruit voor ieder van ons de verrassing van een nieuw geluk kan gebo ren worden. M. D.D.D. éf. gekleurd met het licht en de versierselen onzer verwachtingen in een nieuwe, lich tende gestalte als het symbool ook van Met nieuwe licht, stralend omhoog. Wy geloo- ven in het leven, wy blijven erin gelooven, zelfs wanneer het gestorven lijkt, ook al weten we het vaak zelven niet. En ai onze verwachtingen, al onze hoop is in dat ge loof gegrondvest. Aan dat geloof klampen we ons altijd opnieuw vast. En dien levens boom, waaraan we gelooven, omkoesteren we met de kleurigheid en de warmte van rorri iJkekm EEN WIJN. firbitirt iw maaltmo DAAROM EEN FE VAN VOOR N GLAS OUD» N. KERDCR IN... IKOOefR DAN ITJE. M RUI BAAR. PerfcLiUlW 5 zonder glas. de leden van den Volkenbond ontstaan! Vandaar, dat in 1924 het bekende Protocol van Genève werd aangenomen. Daarin werd opnieuw door middel van arbitrage oorlog verhoed als zich zulk een niet-êenstemmige uitspraak voordeed. Het Protocol echter werd niet ingevoerd. De tractaten van Locarno het zyn er to taal zeven, die één geheel vormen hebben het nu gedeeltelijk vervangen. Zij maken, dat als zich geschillen voordoen welke en van welke beteekenis ook hetzy tus schen Duitschland en Frankrijk of Italië in het Westen, hetzij tusschen Duitschland en Polen of Tsjecho-Slowakye in het Oosten, de arbitrage de oplossing moet brengen. Het vreedzaam middel en dus niet de wa penen zyn dan aan het woord. Ziedaar een overwinning van beteekenis van de oude en toch nog zoo nieuwe ge dachte van internationaal scheidsgerecht Een overwinning van het verstand op het geweid, die het „Vrede op Aarde" by dit Kerstfeest hoopvoller doet weerklinken dan eenige jaren tevoren. Maar tegelijk ook allen ook en niet het minst in Neder land aanspoort om onze krachten onver poosd in dienst te stellen van deze goede zaak, welke in de „Vereeniging voor Vol kenbond en Vrede” te ’s-Gravenhage haar belichaming vindt. „Vrede op Aarde” ruischte eertijds door de ceders van den Libanon. „Vrede op Aar de” is thans de internationale vredesklank, welke vanuit het vredige Locarno zich over de geheele wereld voortplaat! Het meisje wees er naar en schud de het hoofd. ,De vlek is er niet meer”, zeide agj. „Maar men kan nog zien, waar zij geweest is, mijnheer Belteredge. Een opmeruing, welke iemand zoo onverwachts naac het hoofd wordt ge worpen in verband' mei zijn eigen jas, is niet gemaxkelijk te beantwoorden. Iets in hel meisje zelve deed mij op dat oogenblik meer dan ooit begaan zijn met haar lot. Zij had mooie brui ne oog en, onbet eekenend' als zij er overigens modht uitzien, en zij keek mij aan met een soort van eerbied voor m'jn ge|ujrkigen ouderdom en mijn goeden naam, ajs dingen, die voor altijd buiten haar bereik waren, dat mijn hart er vol van werd. Daar ik geen kans zag om haar te troosten, bleefer slechts één middel voor mij om aan den toestand een einde te ma ken en dat was haar m^Je te* ne men, om te gaan eten. „Help mij overeind”, zeide ik- „Gij zijt te laat voor het diner, Rosanna, en ik ben gekomen om u te halen „Gij, mijnheer Betteredge?’ vroeg zij. „Zij hebben Nancy er op uit willen sturen hernam ik. ..Doch ik dacht, dat gij lever zoudt hebben door mij be keven te worden dlan door haar. In plaats van irtij op te helpen, stak het arm» ding hare handen in de mij ne en drukte ze zachtjes. Zij dééd G01ME GDI RAM ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal f!L26, per waak 17 cent, mat Zondagsblad par kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT >1, GOUDA bfj onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zjjn dagelijks geopend van 9—6 uur. Adminirtratie Tel. Int. 82: Redactie, Tel. 83. en f2.45 per flesch pracht verrassing aiio geweld om niet weer in tranen uit te barsten, en het gelukte haar, \va. i.. mooi van haar vond. „Gij «ijt zeer vriendelijk, mijnheer Betteredge”, zeide zij. „Ik heb geen trek in eten, laat mij nog een beetje hier blijven.” ..Waarom zijt gij toch zoo gaarne hier”, vroeg ik. ,,Wat is er, dat u zoo aantrekt naar deze naargeestige plek ,,Er is iets”, antwoordde het meis je, terwijl zij met haar vinger figuren ir- het zand trok, Jets, ik weet niet wat dat mij telkens hier naar toe drijft. Ik tracht het van mij af te zet ten en ik kan het niet. Somtijds”, ging zij voort, met zachte stem' en als of zij bang was voor haar eigen ver beelding, „somtijds denk ik, mijnheer Betteredge, dJat mijn graf mij hier wacht.” ,,Er staat gebracfen schapenvleesch en pudding op u te wachten,” zeide ik. .,Ga dadelijk mee eten. Dat komt er van. Rosanna, als men met een leege maag aan het mijmeren gaat.’ Ik sloeg een strengen toon aan, daar ik werkelijk boos was. een jong meis je van vijf en twntig over haar dood te hooren spreken. Zij scheen mij niet te hooren. Zij legde een hand o?’mijn schouder en hield mij zoo, waar ik w«, gezeten aan hare zijde. .,Ik gelortf. dat deze plek een soort g, stflve en stramme erstuikingen, spier* nuwpijn, lendenpijn, verder alle rheuma- n pjjnen die ontstaan ••vatte koude geneest b wrjjfmiddel Wortel- m Maria Wortelbeer. per flacon bfl de al boor’s Artikel»». van betoovenng op mij uitoetenl sprak zij. „Ik droom er eiken nachi van. Ik denk er aan, als ik met mijn werk bezig ben. Gij weet, dat ik dankbaar ben, mijnheer Betteredge. Gij weet, dat ik mijn best doe om uwe welwillendheid te verdienen en het vertrouwen, dat mevrouw in mij stek. Doch somtijds twijfel ik eraan, of het leven hier niet te rustig en te goed! is voor een vrouw als ik ben, na alles wat ik on|i>(rv^Mle|i heb, mijnheer Betteredge na alles, wat ik ondervonden heb. Ik gevoel mij eenzamer onder de andere dienstbo den, met de gedachte, dat ik niet ben, gelijk zij, dan ik mij hier gevoel. Me- \rouw weet het niet, de bestuurster van het Toevluchtsoord weet het niet, hoe een vrouw als ik telkens aan haar verleden wordt herinnerd, wanneer zij met eerlijke menschen omgaat. Wees niet boos op mij. Ik doe mijn werk, niet waar? Zeg, als het u be- l eft, niet aan mevrouw, dat ik onte vreden ben dat is niet waar. Som tijds is mijn geest zoo ontsteld, dat is alles.” Zij trok hare hand terug van mijn schouder en wees naar het drijf zand. „Kijk”, zeide zij. ,,ïs het niet wonderlijk? niet verschrikkelijk? Ik ben hier al zoo dikwijls geweest en het is altijd nieuw voor mij, alsof ik bet nooit vroeger geinen had.” De Goudsche Courant zal de beide Kerstdagen NIET VERSCHIJNEN. Het eerstvolgend nummer schjjnt Maandag 28 Dec. as. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda «k omaorakm (bahooraada tot den bazorgkringr 1-5 regel* ƒ1.30, elke regel moor fOM. Vaa buiten Gouda an dan bazorgkring 1—5 regete 1 f>5, alka regel moer ƒ0.80. Advertentie in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs. Liefdadigheide-advertentiën do helft van den prfla. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN1—4 regel» /2.05, elke rag»l m»»r <k60. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentie en ingezonden mededelingen bfl contract lot ww geraducaar- den prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentie kunnen worden ingezonden door tuMchenkomet v*n soli ede Boekhan delaren, Advertentiebureau» en onze Agenten en moeten daags vóór de plaatei»8 aan bet Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn. KERSTMIS 1925. Internationale Vredesklanken. Het Kerstfeest brengt de gedachte van „Vrede op Aarde” in de hoofden en harten. Maar om dien vrede ongestoord te doen rondwaren, moet er allereerst vrede zyn tusschen de volkeren. De wensch naar vrede is oprecht en algemeen, maar de mid delen ter verwezenlijking van dien wensch zyn daarom nog niet gemakkelyk in toe passing te brengen. In de tyden der ouden, zoowel Grieken als Romeinen, wier dichters en redenaars den vrede reeds bezongen, kende men arbi- trage-soheidsgerecht ai als middel om ge schillen tusschen landen en volken zonder bloedvergieten op te lossen. Maar de toe passing was zwak, omdat de oorlog in die tyden van voortdurend wapengeweld een normaal verschijnsel werd geacht. Naarmate echter de geschiedenisvoortging, veranderde dat, en in de zeventiende en achttiende eeuw komen scheidsrechterlijke uitspraken1, ook tusschen belangrijke Staten in Europa, moer dan eons voor. De negentiende eeuw bracht niet alleen toeneming van het aantal dezer beslis singen, maar ook grouter zekerheid en re gelmaat Tevoren toch was het aldus, dat over de vraag of een scheidsgerecht eou worden ingesteid, eerst werd beslist op het oogenblik, dat het geschil uitbrak. Dan heerschton aan weerszijden reeds wantroy” wen en spanning, die zulk een regeling bfe- lemmerden. Vandaar dat men er ging om verdragen te sluiten, die t dat óf zekere soorten van geschilk geschillen met uitzondering van gewezene, altijd aan een scheidsgei den worden onderworpen. N 1904 met Denemarken, in verdragen aan, krachtenj in de huizen de lichtende aierboonken met hun kleurigheid van rood en geel en oranje en de schitterende guirlandes van het fy’ne glinsterkristal. Dan ritten menschen en kinderen in het licht, dat uit den boom straalt en ringen ter eer» van het Jezus- kindje het „Vrede op aiarde, in den men schen een welbehagen.’* En terwijl buiten de koude snerpt in de donkerte van den be ste rden nacht, of sneeuw- en hagelbuien striemen uit een woeste wolkenlucht, is het, of er in ons hart een nieuw licht ont stoken wordt en een nieuwe gloed de koude van ons leven verwarmt. Komt het van den Kerstboom? Is het dg tegenstelling tusschen don kleurige» lichtschijn, waarin de boom staat, en de sombere donkerte van dezen jaartijd, die de nieuwe vreugde wekt Is het de gedach te aan het kindeke in. Bethlehem’s be«^n- stal geboren, door deze Kerstviering op nieuw levend geworden? Is het de hoop op den nieuwen tijd van licht en warmte, waarvan deze lichtende boom het symbool lykt? Het Kerstfeest is anders, ernstiger vap gestalte wellicht, dan de andere Chris telijke feesten. En de tegenstelling tot den tijd van het jaar, die zoo grauw, zoo don ker, zoo somber kan zijn en waarin alle le ven schijnt weggestorven voor den yrigen adem van den dood, geeft aan het lichten de van dit feest en aan het lichtende van de herinnering, die het levendig houdt, ze ker een bizondere schoonheid en bekoring en aantrekkingskracht. De stralende boom ook met zyn kleurigheid en licht in het le vend groen midden in de duisternis van de omringende wereld geplant en het stralend middelpunt geworden van ons intiem-hui- selijk leven, heeft een eigenaardige aan trekkelijkheid. Maar wanneer wy allen, ge- loovigen aan het mooie Bijbelverhaal en ongeloovigen, ons zoo gaarne scharen on der dien lichtenden boom, kinderen weer geworden, die verbaasd genieten van de glinstering en de kleurigheid en de verras sing, wanneer ook door dien boom voor sommigen van ons het Kerstfeest weer een beteekenis heeft gekregen en een ande re en hoogere dan die van een huiseiyk feest, dat we in de warmte onzer kamers zoo gezellig vieren, dan moet dat toch wel zyn, omdat we in dien boom, als symbool van het Kerstfeest, de uitdrukking zien van een* gedachte, een hoop, een geloof, een verwachting. Kerstmis valt in den tyd, waarin alle le ven verstard iykt in den slaap van den dood, waarin het leven door zjjn donkerste en somberste dagen gaat en alle blyheid, alle schoon, alle verwachting schynt weg gestorven. Maar in deze donkerte ryst de altjjd levende, altijd groenende denneboom. Ik vond haar niet in het boschje. Toen ik de zandheuvels achter den rug had, bemerkte ik haar eduer met haar strooien hoedje en haar eenvou- digen grijzen mantel, dien zij altoos droeg, om hare nnsmiaakthe d eenigs- zins te bedekken. Zij zat daar geheel al leenuit te kijken naar het drijfzand en naar de zee. Zij schrikte op bij mijn naderingen wendde het hoofd van mij af. Ik had evenwel al gezien, dat üj schreide, en mij aan hare zijde neder zettende, zeide ik op mijn vriende lijkst mogelijken toon „Waarom schreit gij, beste meid.” ,,Om de jaren, die voorbij zijn mijn heer Betteredge”, antwoordde zij zacht „Mijn voorgaand leven komt mij soms in het geheugen terug.” „Kom, kom, meisje, hernam \k. „Uw voorgaand) leven is uitgewisefat Waarom vergeet gij het niet ?t” Zij. nam een der opslagen van mijn jas in hare hand. Ik ben een slordig oud man en veel van mijn et$n en drinken komt terecht op mijn kleeren. Somtijds reinigt de eene vrouw, dan weer een andere ze van het vek, dat er op gemorst is. Den dag te voren had Rosanna een vlek van mijn jas wegcowiMhr met een vocht, dat ver kocht werd- als onfeilbaar voor dat doel. Het vuil was weg. doch er bleef een kale plek op het laken, waaf de vlek gezeten had- Kerstboom en Kerstfeest. Wat is het toch, dat aan den Kerstboom zyn eigenaardige bekoring geeft? Ieder jaar keert hy terug en ieder jaar opnieuw oefent hy op ons zyn bizondere aantrek- jftngskracht. En het is zeer waarschynlijk wel aan hem te danken, dat het Kerstfeest zelfs het oud-vaderlandsche Sint Nicolaas- feest als gelegenheid om elkaar met ver rassingen te bedenken, dreigt te verdrin gen. Dadelyk na Sinterklaas begint het al. Voor de groote winkelruiten in de steden worden de versierde boomen opgericht in hun glinstering van sneeuwkristallen en blinkende sterren en lichtende kaarsen, omslingerd met de roode kleur van het Kerstfeest. En overal prijken in de étala ges de kleine besneeuwde huisjes en roode linten en allerlei kleurig versiersel. Na een paar dagen van stilte, die op de St. Nico- laasdrukte volgt, beginnen de straten zacb weer te vullen. Het gereed-makep van den Kerstboom heeft een aanvang genomen in het kóopen der cadeautjes, die straks, in den boom verborgen, de verrassingen zul len brengen. Straks worden by waggonla- dingen de boomen zelf aangevoerd. En op den donkeren Kerstavond glinsteren overal Weer klinkt alom in beden en in zangen Het „Vrede op aarde” in den winternacht, Als uiting van een onverwoest verlangen, Waarvan de menschheid de vervulling wacht; Zeoals op ’t scheepje in de woeste baren, Étl)door den stormwind hulp’loos voorwaarts snelt, De inanschap bij het klimmen der gevaren, Zijn laatste hoop op hoog*re machten stelt. 10) - G<*en boot waagt ziel» ooit in deze baai Geen e*L»el kind van ons vis- schersdorp, Cobb’a Holje genaamd, komt er. spelen. Zelfs die vogels schij nen het Beefzaud te vermijden. Dat een jonge vrouw, die de keus heeft tusschen een dprijn fraaie wandelwe gen. daar a’leeo zou heengaan om er te lezen of te werken, schijnt onge looflijk Het is niettemin waa>n, ver klaren wie het kan, dat dit Rosanna Spearman’s geliefkoosde wandeling was, behalve wanneer zij een enkele maal jfear Cobh's Ho)e ging, om er de eenige vrien$n te bezoeken, die zij in de buurt .bernt. Het is ook waar, dat ik mij thans op wpg be vond naar die zelfde plek, om het meisje te roepen, hetwelk ons weer tot ons vorig iiifgangsy^nnif terug voert, de geschiedenis van het strand name lijk.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1925 | | pagina 1