hee
IATIEK
IERS
specialiteit heeft een
;egen Eczema on anders
iderbaarlijke oplossing
e allereerste toepassing
van verlichting slaken,
lig miraculeus. Verzuüni
niddel te probeeren.
i nog voor dezen raad,
DS
IID-
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
OOMS
anaf ƒ3.40 per flesch
Jenever (zeer fijn)
F 4.— per Liter kruik
‘UNCH
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
KERSTMIS.
feuilleton.
■passing.
DE MAANSTEEN.
GERS
'S
Mo. 16036 Donderdag 24 December 1825 86» Jaargang
bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht,
EERSTE blad.
MOERCAPELLE,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEÈN, ZEVENHUIZEN, enz.
I
Uit nummer bestaat uit twee bladen.
•H
3492 18
ver-
3006 40
£5’
Ao.
a
(Wordt vervolgd)
Weer klinkt ajom in zangen en in beden
Het „Vrede op aarde” in den winternacht;
Maar wanneer heeft de strijd eens uitgestreden
En Vredesengel hare taak volbracht?
Toch, ook in ons moet leven het vertrouwen,
Dat eenmaal ware Vrede wordt een feit,
En dat het klinken zal door de landouwen:
De Vrede is daar; nu is het werkelijkheid!
Weer klinkt alom in zangen en in beden
Het „Vrede op aarde” in den winternacht;
De menschheid heeft door strijd zooveel geleden,
Dat zij amechtig naar verad'ming smacht;
Zooals een reiziger in dorre dreven,
Als hij den lichtglans ziet van dorp of stad,
Het moede Ijjf, schier krachtloos opgeheven,
Weer voortzweept op ’t nog af te leggen pad.
Weer klinkt alom in beden en in zangen
Het „Vrede op aarde” in den winternacht;
Maar zal men hier op aarde ooit erlangen
Het triumfeeren van den vredesnacht?
In ’t Oosten heft de bent der bolsjewisten
Nog immer door de revolutie-vaan,
En drijft in eiken staat de communisten
Krachtdadig tot geweld en opstand aan.
3532
50
Voor den arbeid vluchten drie onzer
grootste vijanden: ondeugd, gebrek en
verveling.
3020
44
Spannend romantisch verhaal
van
WILKIE COLLINS.
3567 50
toe?over-
be/aalden,
left, óf alle
nkeJe aan-
srecht tou-
xl»rland ging in
1&08 met Italië
welke dat met
alle geschillen het geval zou zijn. Maar de
groote landen zonderden geschillen, die „eer
en levensbelangen” betroffen, uit. Daar nu
juist zulke geschillen de meest gevaarlijke
zijn, kon arbitrage nog weinig doeltreffend
werken en ook den grooten oorlog niet voor
komen.
Maar na de instelling van den Volkenbond
is dat anders geworden, Het in 1919 aange
nomen grondverdrag (pact) eischt van de
leden onderwerping van geschillen, hetzij
aan arbitrage, hetzij aan uitspraken van den
Raad. Is deze laatste echter niet eenstem
mig, dan blijven de partijen vry hoe te han-,
delen. Dan kan et dus toch oorlog tusschen
ons yerlangen. Maar het is juist door die
omkoestering, door tie kleurigheid van on
ze verwachtingen, dat de boom, dat het te
ven zelf tot een nieuwe schoonheid uit
groeit. Die schoonheid, de nieuwe schoon
heid van het altijd groenende leven, trekt
ons. En onder den lichtenden Kerstboom
vieren we de verwachting van het nieuwe
leven, van het nieuwe licht, dat straks zal
opgaan en waaruit voor ieder van ons de
verrassing van een nieuw geluk kan gebo
ren worden.
M. D.D.D. éf.
gekleurd met het licht en de versierselen
onzer verwachtingen in een nieuwe, lich
tende gestalte als het symbool ook van Met
nieuwe licht, stralend omhoog. Wy geloo-
ven in het leven, wy blijven erin gelooven,
zelfs wanneer het gestorven lijkt, ook al
weten we het vaak zelven niet. En ai onze
verwachtingen, al onze hoop is in dat ge
loof gegrondvest. Aan dat geloof klampen
we ons altijd opnieuw vast. En dien levens
boom, waaraan we gelooven, omkoesteren
we met de kleurigheid en de warmte van
rorri
iJkekm
EEN
WIJN.
firbitirt
iw maaltmo
DAAROM EEN
FE VAN VOOR
N GLAS OUD»
N.
KERDCR IN...
IKOOefR DAN
ITJE.
M RUI BAAR.
PerfcLiUlW
5 zonder glas.
de leden van den Volkenbond ontstaan!
Vandaar, dat in 1924 het bekende Protocol
van Genève werd aangenomen. Daarin werd
opnieuw door middel van arbitrage oorlog
verhoed als zich zulk een niet-êenstemmige
uitspraak voordeed.
Het Protocol echter werd niet ingevoerd.
De tractaten van Locarno het zyn er to
taal zeven, die één geheel vormen hebben
het nu gedeeltelijk vervangen. Zij maken,
dat als zich geschillen voordoen welke
en van welke beteekenis ook hetzy tus
schen Duitschland en Frankrijk of Italië in
het Westen, hetzij tusschen Duitschland en
Polen of Tsjecho-Slowakye in het Oosten,
de arbitrage de oplossing moet brengen.
Het vreedzaam middel en dus niet de wa
penen zyn dan aan het woord.
Ziedaar een overwinning van beteekenis
van de oude en toch nog zoo nieuwe ge
dachte van internationaal scheidsgerecht
Een overwinning van het verstand op het
geweid, die het „Vrede op Aarde" by dit
Kerstfeest hoopvoller doet weerklinken dan
eenige jaren tevoren. Maar tegelijk ook
allen ook en niet het minst in Neder
land aanspoort om onze krachten onver
poosd in dienst te stellen van deze goede
zaak, welke in de „Vereeniging voor Vol
kenbond en Vrede” te ’s-Gravenhage haar
belichaming vindt.
„Vrede op Aarde” ruischte eertijds door
de ceders van den Libanon. „Vrede op Aar
de” is thans de internationale vredesklank,
welke vanuit het vredige Locarno zich over
de geheele wereld voortplaat!
Het meisje wees er naar en schud
de het hoofd.
,De vlek is er niet meer”, zeide
agj. „Maar men kan nog zien, waar
zij geweest is, mijnheer Belteredge.
Een opmeruing, welke iemand zoo
onverwachts naac het hoofd wordt ge
worpen in verband' mei zijn eigen jas,
is niet gemaxkelijk te beantwoorden.
Iets in hel meisje zelve deed mij op
dat oogenblik meer dan ooit begaan
zijn met haar lot. Zij had mooie brui
ne oog en, onbet eekenend' als zij er
overigens modht uitzien, en zij keek
mij aan met een soort van eerbied
voor m'jn ge|ujrkigen ouderdom en
mijn goeden naam, ajs dingen, die
voor altijd buiten haar bereik waren,
dat mijn hart er vol van werd. Daar
ik geen kans zag om haar te troosten,
bleefer slechts één middel voor mij
om aan den toestand een einde te ma
ken en dat was haar m^Je te* ne
men, om te gaan eten.
„Help mij overeind”, zeide ik- „Gij
zijt te laat voor het diner, Rosanna,
en ik ben gekomen om u te halen
„Gij, mijnheer Betteredge?’ vroeg
zij.
„Zij hebben Nancy er op uit willen
sturen hernam ik. ..Doch ik dacht, dat
gij lever zoudt hebben door mij be
keven te worden dlan door haar.
In plaats van irtij op te helpen, stak
het arm» ding hare handen in de mij
ne en drukte ze zachtjes. Zij dééd
G01ME GDI RAM
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal f!L26, per waak 17 cent, mat Zondagsblad
par kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT >1, GOUDA
bfj onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zjjn dagelijks geopend van 9—6 uur. Adminirtratie Tel. Int. 82:
Redactie, Tel. 83.
en f2.45 per flesch
pracht verrassing
aiio geweld om niet weer in tranen
uit te barsten, en het gelukte haar,
\va. i.. mooi van haar vond.
„Gij «ijt zeer vriendelijk, mijnheer
Betteredge”, zeide zij. „Ik heb geen
trek in eten, laat mij nog een beetje
hier blijven.”
..Waarom zijt gij toch zoo gaarne
hier”, vroeg ik. ,,Wat is er, dat u
zoo aantrekt naar deze naargeestige
plek
,,Er is iets”, antwoordde het meis
je, terwijl zij met haar vinger figuren
ir- het zand trok, Jets, ik weet niet
wat dat mij telkens hier naar toe
drijft. Ik tracht het van mij af te zet
ten en ik kan het niet. Somtijds”,
ging zij voort, met zachte stem' en als
of zij bang was voor haar eigen ver
beelding, „somtijds denk ik, mijnheer
Betteredge, dJat mijn graf mij hier
wacht.”
,,Er staat gebracfen schapenvleesch
en pudding op u te wachten,” zeide
ik. .,Ga dadelijk mee eten. Dat komt
er van. Rosanna, als men met een
leege maag aan het mijmeren gaat.’
Ik sloeg een strengen toon aan, daar
ik werkelijk boos was. een jong meis
je van vijf en twntig over haar dood
te hooren spreken.
Zij scheen mij niet te hooren. Zij
legde een hand o?’mijn schouder en
hield mij zoo, waar ik w«, gezeten
aan hare zijde.
.,Ik gelortf. dat deze plek een soort
g, stflve en stramme
erstuikingen, spier*
nuwpijn, lendenpijn,
verder alle rheuma-
n pjjnen die ontstaan
••vatte koude geneest
b wrjjfmiddel Wortel-
m Maria Wortelbeer.
per flacon bfl de
al boor’s Artikel»».
van betoovenng op mij uitoetenl
sprak zij. „Ik droom er eiken nachi
van. Ik denk er aan, als ik met mijn
werk bezig ben. Gij weet, dat ik
dankbaar ben, mijnheer Betteredge.
Gij weet, dat ik mijn best doe om
uwe welwillendheid te verdienen en
het vertrouwen, dat mevrouw in mij
stek. Doch somtijds twijfel ik eraan,
of het leven hier niet te rustig en te
goed! is voor een vrouw als ik ben,
na alles wat ik on|i>(rv^Mle|i heb,
mijnheer Betteredge na alles, wat
ik ondervonden heb. Ik gevoel mij
eenzamer onder de andere dienstbo
den, met de gedachte, dat ik niet ben,
gelijk zij, dan ik mij hier gevoel. Me-
\rouw weet het niet, de bestuurster
van het Toevluchtsoord weet het niet,
hoe een vrouw als ik telkens aan haar
verleden wordt herinnerd, wanneer zij
met eerlijke menschen omgaat.
Wees niet boos op mij. Ik doe mijn
werk, niet waar? Zeg, als het u be-
l eft, niet aan mevrouw, dat ik onte
vreden ben dat is niet waar. Som
tijds is mijn geest zoo ontsteld, dat is
alles.” Zij trok hare hand terug van
mijn schouder en wees naar het drijf
zand. „Kijk”, zeide zij. ,,ïs het niet
wonderlijk? niet verschrikkelijk? Ik
ben hier al zoo dikwijls geweest en
het is altijd nieuw voor mij, alsof ik
bet nooit vroeger geinen had.”
De Goudsche Courant zal de beide
Kerstdagen
NIET VERSCHIJNEN.
Het eerstvolgend nummer
schjjnt Maandag 28 Dec. as.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda «k omaorakm (bahooraada tot den bazorgkringr
1-5 regel* ƒ1.30, elke regel moor fOM. Vaa buiten Gouda an dan bazorgkring
1—5 regete 1 f>5, alka regel moer ƒ0.80. Advertentie in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Liefdadigheide-advertentiën do helft van den prfla.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN1—4 regel» /2.05, elke rag»l m»»r <k60. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentie en ingezonden mededelingen bfl contract lot ww geraducaar-
den prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentie kunnen worden ingezonden door tuMchenkomet v*n soli ede Boekhan
delaren, Advertentiebureau» en onze Agenten en moeten daags vóór de plaatei»8
aan bet Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
KERSTMIS 1925.
Internationale Vredesklanken.
Het Kerstfeest brengt de gedachte van
„Vrede op Aarde” in de hoofden en harten.
Maar om dien vrede ongestoord te doen
rondwaren, moet er allereerst vrede zyn
tusschen de volkeren. De wensch naar
vrede is oprecht en algemeen, maar de mid
delen ter verwezenlijking van dien wensch
zyn daarom nog niet gemakkelyk in toe
passing te brengen.
In de tyden der ouden, zoowel Grieken
als Romeinen, wier dichters en redenaars
den vrede reeds bezongen, kende men arbi-
trage-soheidsgerecht ai als middel om ge
schillen tusschen landen en volken zonder
bloedvergieten op te lossen. Maar de toe
passing was zwak, omdat de oorlog in die
tyden van voortdurend wapengeweld een
normaal verschijnsel werd geacht. Naarmate
echter de geschiedenisvoortging, veranderde
dat, en in de zeventiende en achttiende eeuw
komen scheidsrechterlijke uitspraken1, ook
tusschen belangrijke Staten in Europa, moer
dan eons voor.
De negentiende eeuw bracht niet alleen
toeneming van het aantal dezer beslis
singen, maar ook grouter zekerheid en re
gelmaat Tevoren toch was het aldus, dat
over de vraag of een scheidsgerecht eou
worden ingesteid, eerst werd beslist op het
oogenblik, dat het geschil uitbrak. Dan
heerschton aan weerszijden reeds wantroy”
wen en spanning, die zulk een regeling bfe-
lemmerden. Vandaar dat men er
ging om verdragen te sluiten, die t
dat óf zekere soorten van geschilk
geschillen met uitzondering van
gewezene, altijd aan een scheidsgei
den worden onderworpen. N
1904 met Denemarken, in
verdragen aan, krachtenj
in de huizen de lichtende aierboonken met
hun kleurigheid van rood en geel en oranje
en de schitterende guirlandes van het fy’ne
glinsterkristal. Dan ritten menschen en
kinderen in het licht, dat uit den boom
straalt en ringen ter eer» van het Jezus-
kindje het „Vrede op aiarde, in den men
schen een welbehagen.’* En terwijl buiten
de koude snerpt in de donkerte van den be
ste rden nacht, of sneeuw- en hagelbuien
striemen uit een woeste wolkenlucht, is
het, of er in ons hart een nieuw licht ont
stoken wordt en een nieuwe gloed de koude
van ons leven verwarmt.
Komt het van den Kerstboom? Is het
dg tegenstelling tusschen don kleurige»
lichtschijn, waarin de boom staat, en de
sombere donkerte van dezen jaartijd, die
de nieuwe vreugde wekt Is het de gedach
te aan het kindeke in. Bethlehem’s be«^n-
stal geboren, door deze Kerstviering op
nieuw levend geworden? Is het de hoop op
den nieuwen tijd van licht en warmte,
waarvan deze lichtende boom het symbool
lykt? Het Kerstfeest is anders, ernstiger
vap gestalte wellicht, dan de andere Chris
telijke feesten. En de tegenstelling tot den
tijd van het jaar, die zoo grauw, zoo don
ker, zoo somber kan zijn en waarin alle le
ven schijnt weggestorven voor den yrigen
adem van den dood, geeft aan het lichten
de van dit feest en aan het lichtende van
de herinnering, die het levendig houdt, ze
ker een bizondere schoonheid en bekoring
en aantrekkingskracht. De stralende boom
ook met zyn kleurigheid en licht in het le
vend groen midden in de duisternis van de
omringende wereld geplant en het stralend
middelpunt geworden van ons intiem-hui-
selijk leven, heeft een eigenaardige aan
trekkelijkheid. Maar wanneer wy allen, ge-
loovigen aan het mooie Bijbelverhaal en
ongeloovigen, ons zoo gaarne scharen on
der dien lichtenden boom, kinderen weer
geworden, die verbaasd genieten van de
glinstering en de kleurigheid en de verras
sing, wanneer ook door dien boom voor
sommigen van ons het Kerstfeest weer
een beteekenis heeft gekregen en een ande
re en hoogere dan die van een huiseiyk
feest, dat we in de warmte onzer kamers
zoo gezellig vieren, dan moet dat toch wel
zyn, omdat we in dien boom, als symbool
van het Kerstfeest, de uitdrukking zien
van een* gedachte, een hoop, een geloof,
een verwachting.
Kerstmis valt in den tyd, waarin alle le
ven verstard iykt in den slaap van den
dood, waarin het leven door zjjn donkerste
en somberste dagen gaat en alle blyheid,
alle schoon, alle verwachting schynt weg
gestorven. Maar in deze donkerte ryst de
altjjd levende, altijd groenende denneboom.
Ik vond haar niet in het boschje.
Toen ik de zandheuvels achter den
rug had, bemerkte ik haar eduer met
haar strooien hoedje en haar eenvou-
digen grijzen mantel, dien zij altoos
droeg, om hare nnsmiaakthe d eenigs-
zins te bedekken. Zij zat daar geheel
al leenuit te kijken naar het drijfzand
en naar de zee.
Zij schrikte op bij mijn naderingen
wendde het hoofd van mij af.
Ik had evenwel al gezien, dat üj
schreide, en mij aan hare zijde neder
zettende, zeide ik op mijn vriende
lijkst mogelijken toon
„Waarom schreit gij, beste meid.”
,,Om de jaren, die voorbij zijn mijn
heer Betteredge”, antwoordde zij zacht
„Mijn voorgaand leven komt mij soms
in het geheugen terug.”
„Kom, kom, meisje, hernam \k.
„Uw voorgaand) leven is uitgewisefat
Waarom vergeet gij het niet ?t”
Zij. nam een der opslagen van mijn
jas in hare hand. Ik ben een slordig
oud man en veel van mijn et$n en
drinken komt terecht op mijn kleeren.
Somtijds reinigt de eene vrouw, dan
weer een andere ze van het vek, dat
er op gemorst is. Den dag te voren
had Rosanna een vlek van mijn jas
wegcowiMhr met een vocht, dat ver
kocht werd- als onfeilbaar voor dat
doel. Het vuil was weg. doch er bleef
een kale plek op het laken, waaf de
vlek gezeten had-
Kerstboom en Kerstfeest.
Wat is het toch, dat aan den Kerstboom
zyn eigenaardige bekoring geeft? Ieder
jaar keert hy terug en ieder jaar opnieuw
oefent hy op ons zyn bizondere aantrek-
jftngskracht. En het is zeer waarschynlijk
wel aan hem te danken, dat het Kerstfeest
zelfs het oud-vaderlandsche Sint Nicolaas-
feest als gelegenheid om elkaar met ver
rassingen te bedenken, dreigt te verdrin
gen.
Dadelyk na Sinterklaas begint het al.
Voor de groote winkelruiten in de steden
worden de versierde boomen opgericht in
hun glinstering van sneeuwkristallen en
blinkende sterren en lichtende kaarsen,
omslingerd met de roode kleur van het
Kerstfeest. En overal prijken in de étala
ges de kleine besneeuwde huisjes en roode
linten en allerlei kleurig versiersel. Na een
paar dagen van stilte, die op de St. Nico-
laasdrukte volgt, beginnen de straten zacb
weer te vullen. Het gereed-makep van den
Kerstboom heeft een aanvang genomen in
het kóopen der cadeautjes, die straks, in
den boom verborgen, de verrassingen zul
len brengen. Straks worden by waggonla-
dingen de boomen zelf aangevoerd. En op
den donkeren Kerstavond glinsteren overal
Weer klinkt alom in beden en in zangen
Het „Vrede op aarde” in den winternacht,
Als uiting van een onverwoest verlangen,
Waarvan de menschheid de vervulling wacht;
Zeoals op ’t scheepje in de woeste baren,
Étl)door den stormwind hulp’loos voorwaarts snelt,
De inanschap bij het klimmen der gevaren,
Zijn laatste hoop op hoog*re machten stelt.
10) -
G<*en boot waagt ziel» ooit in deze
baai Geen e*L»el kind van ons vis-
schersdorp, Cobb’a Holje genaamd,
komt er. spelen. Zelfs die vogels schij
nen het Beefzaud te vermijden. Dat
een jonge vrouw, die de keus heeft
tusschen een dprijn fraaie wandelwe
gen. daar a’leeo zou heengaan om er
te lezen of te werken, schijnt onge
looflijk Het is niettemin waa>n, ver
klaren wie het kan, dat dit Rosanna
Spearman’s geliefkoosde wandeling
was, behalve wanneer zij een enkele
maal jfear Cobh's Ho)e ging, om er
de eenige vrien$n te bezoeken, die
zij in de buurt .bernt. Het is ook
waar, dat ik mij thans op wpg be
vond naar die zelfde plek, om het
meisje te roepen, hetwelk ons weer
tot ons vorig iiifgangsy^nnif terug voert,
de geschiedenis van het strand name
lijk.