onstelling AAL” NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gguderak, haastrecht, moordrecht, MOERCAPELU2, NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. ™ENSoT| te geroemd om de No. 16094 Zaterdag 6 Maart 1926 *66» Jaargang ri FEUILLETON. choenwert artikelen II OUT DE MAANSTEEN, NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen Het verdrag met België, m. LLAND DEN haag nd op de a.a. rooR eren. den. >y- 9-12 stelling TRECHT g«- llwe (Wordt vervolgd). geweld 'ATTY". «1 ENDING 8 MAART. i wordt door om van zulke strek- -behelst, zal België’s Maart 1926 intants 652 1-2842 i „Ons Genoegen" ïN, Westhaven 66 j prijzen. wereldberoemde RN. Spannend romantisch verhaal van WILKIE COLLINS. 1?? 5.38-30 eken waarin amandel zeer fijns f{ jn club van den philantropi- De gevalletjes van gewijzigde pokken die zich in onze stad hebben voorgedaan, heb ben een oogenblik eenig opzien gebaard. De maatregelen die echter genomen worden om de verbreiding tegen te gaan zijn zóó (iOIDSCHE COURANT. pÉvaar, dat die goede ver- Nederland en België kan juist uit dit verdrag met Z zekerheid. Te laat zal Nedër- Een, in welke mate het zich ge- zijn scheppingen vele monumenten voorname hoogheid, die tot in lengte dagen getuigenis zullen afleggen van zijn groote artistieke bekwaamheid. Daar naast zijn er andere die minder den roem der tijden zullen behouden. In dit opzicht echter dient het oordeel te worden overge laten aan hen die na ons koxpen. Verschil lende villa’s staan er in den Haag die een sieraad zijn, maar de aanleg van het Bui tenhof zal op den duur niet als het beste werk van den architect worden aangemerkt. Inmiddels gedenken wij den meester der bouwkunst gaarne met eere en zijn naam zal in de .residentie steeds met onderschei ding worden genoemd. De Regeering van ons land en stad heeft hem openlijk gehuldigd en daarover zijn wij al zeer verheugd want gewoonlijk blijven die twee achter alg het geldt het huldigen van artisten. Ditmaal echter schijnt de roep te zijn doorgedron gen tot in de ambtenaarlijke bureaux. genheid krijgt over N ch grond- en watergebied te beschikken alsof het zjjn eigen gebied ware. Een Nederland, dat zoo- danigen eisch niet verwerpt nu het dit nog kón doen, veroorzaakt tegenover het nage slacht zijn duren plicht! Onze uiteenzetting heeft aangetoond waar op onze overtuiging rust, dat het verdrag naar zijn huidigen inihoud in strijd- is met ’s Lands belang. Minister van Kamebeek moge zich, onder omstandigheden, waarom trent aan het Nederiandsehe volk nog alle opheldering verschuldigd is, tot teekening verbonden hebben geacht de Staten-Ge- eraal staan in hun goed- of afkeuring nog geheel vrij. De Volksvertegenwoordiging heeft den plicht tot eigen onderzoek, zij her innere zich, dat de Belgische Kamers zelve een door de Belgische Regeering geteekend handelsverdrag met Frankrijk hebben ver worpen en dat sedertdien volstrekt niet bo ven België de hemel is ingestort. De bepa lingen van 1839 hebben België, blijkens de ervaring, niet naar het leven gestaan; mo gen de Nederlndsche Staten-Generaal ver hinderen dat eenmaal moet worden bejam merd, dat het nieuwe verdrag dit óns doet! Een kluizenaar is iemand, die de juiste waarde van het leven miskend heeft. seconde links of rechts uitkijken. Daarte genover staat weer dat vele autos maar laak rijden, plotseling hoeken omvliegen, in den zoogenaamden korten bocht, veel te laat en veel te kort waarschuwing .geven dat zij van plan zijn links of rechts af te slaan. Voor de auto’s lijkt het ons beslist nood zakelijk dat zy in het bezit zijn van signaal- bordjes die duidelijk buiten de auto uitste ken als ze gebruikt worden en dat het wij zen met een hand alleen niet voldoende is. In de tweede plaats dat de waarschuwing minstens een 25 Meter vóór den hoek wordt uitgestoken en blijft uitgestoken tot de hoek gepasseerd is. Omtrent de vraag hoe de wegen moeten zijn schijnt men nog niet in te zien dat bree- de wegen minstens evenveel gevaar opleve ren als smalle. Voor de voetgangers zjjn breede wegen zeer gevaarlijk om over te steken omdat de auto’s van. twee kanten komen en bovendien elkaar voorbij trach ten te snorren. Daar waar twee smalle we gen zijn, zóó dat het elkaar inhalen en voor bijrijden niet mogelijk meer is, is de veilig heid in het algemeen het grootst. Maar dat willen de automobilisten niet, omdat zij dan achter elkaar moeten blijven rijden, ter wijl juist het voorbij-snorren één der attrac ties van deze heeren is. Een andere vraag is of men er met snel- heidsmaxima ooit komen kan. Het gevaar zit heel dikwijls niet in de snelheid maar wel in de onvoorzichtigheid, waarmede ge reden wordt op plaatsen waar vóór alles voorzichtigheid een eerste eisch is. Door te bepalen dat men twintig kilometer mag rij den, doet men het voorkomen alsof ieder chauffeur die deze bepaling niet overtreedt ook nooit verantwoordelijk kan zijn voor de ongelukken die hy wekt. En dat is foutief. Daarom is de opvatting dat geen bepaling dit vóór heeft dat nu steeds aan den chauf feur is overgelaten om na te gaan welke snelheid met het oog op kans voor ongeluk ken wel aangenomen kam worden, nog niet 700 verwerpelijk. Het komt ons altijd voor, dat vooral op de groote pleinen de wegen te weinig geka naliseerd zijn en er dientengevolge maar raak gereden wordt. De stukken straat die de voetganger op die pleinen heeft over te steken zijn veel te breed, daardoor is hij noodeloos lang op den rijweg en levert hij te lang gevaar op voor zich en het rjjver- keer. Dit is ook de hoofdfout van het Bui tenhof, dat een typisch staaltje van slechte wegverdeeling is. De geleerden op verkeersgebied peinzen nog steeds. Dat zij spoedig het wondermid del mogen vinden hopen wy gaarne. Helaas vreezen we dat het nog wel even duren zal. HAGENAAR. erken van dezen de sensatieoneele t de leeuwen, en een echt mooi De politieke gevolgen. Het nieuwe verdrag schijnt in de oogen zijner voorstanders de prijs, waarvoor Ne- dlerland België’s vriendschap koopt. Oprech te vriendschap wordt niet gekocht; zij kan slechts uit wederzijdsche achting groeien. Een Nederland, dat zich zonder aanwijsba re noodzaak blanco concessies laat afdwin- gen in zulken getale en king als dit verdrag z< achting moeten verlies Het grootste ajÉvaa houding tusscl bedlreigen, ontstellènc land besei bonden jfeeft. Het zal dit doen in een tijd, waarin/ men steeds verder van den geest van ^Versailles verwijderd geraakt; in een tij<jf bovendien waarin eigen Nederiandsehe welvaartspolitiek in ruime mate beslag zal leggen op Nederland’s middelen. Daar komt onophoudelijk België om zijn steunpenning vragen: nu voor een diepere Schelde-geul, dan voor een der kanalen. Wy zullen dit gaan gevoelen als een hatelijke belasting; elke Nederiandsehe Regeering zal zich ge drongen gevoelen op de uitvoering van Bel gië’s voorstellen te beknibbelen, en het ge volg voor de Nedierlandsch-Belgisdhe ver houding zal allerellendigst zijn. Neen, België wende zich tot ons indien, voorzoKxver en op het juiste oogenblik waar op het ons noodig heeft, onder overlegging van zoodanig uitgewerkte plannen dat men telkens .geheel kan overzien, waartoe men zich verbindt, België zal dit lastig vinden, en liever door een verdrag als het thans ge- teekende van tevoren zijn gedekt. Het ver drag zal echter tot onvermijdelijk gevolg* hebben, dat wij België lastig gaan vinden. De zaak komt hierop neer, dat België gele- om een doorgaanden grooten scheepvaart weg totstand te brengen van Maastricht naar de Waal. Deze nationale arbeid, die reeds gedeeltelijk is gereed gekomen, dreigt door het nieuwe verdrag te worden onder- mynd. In het tractaat toch geeft Nederalnd zjjn toestemming tot dien aanleg van een kanaal in vrijwel rechte lijn van het Ruhr- gebied naar Antwerpen, welk kanaal aan dezelfde hooge eischen zal moeten voldoen als het kanaal Antwerpen-Moerdijk. De groote sommen, aan de Nederiandsehe scheepvaartwegen besteed teneinde Lim burg, Duitschland’s meest Westelijke in dustriegebieden en het bekken van Luik tot achterland van onze havens te maken, zul len dus grootendeels verloren gaan! BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. DCOOVI. In de eerste plaats moeten wy ditmaal ge wag maken van het jubikj van Dr. Berlage, dat in den Haag bizondere aandacht had. Al behooren we niet tot hepfdie de kunst van dezen kunstenaar in-aUc^nichten bewon deren, het is er verre van dat wy zyn ver diensten niet op prijs zouden stellen. Er zijn van van ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒx25, per wMk 17 cant, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA. b(j onze agenten em loopers, den boekhandel e® de postkantoren. Onze bureaux zijn degelijke geopend van 9—0 uur. Administratie Tel. Int. 82; Redactie, Tel. 83. ■iet ougenuuK mnjö loesianu zoouanig was, aait nunno Kunst niets meer op mij vermocht. Meer aan twee jaren reeds had ik aan een nartkwaal geleden, die mij allengs geheel had ondermi jnd. ik Kan nog eenige maanden lelven, il< kan eiken dag misschien ook sterven de dokters Kunnen daarover niet nader uitspraak doen. Het zou niet aangaan te willen ontkennen, dail ik eenige ellenxtge oogenblikken heb doorge1- bracnt, sedert mijn werkelijke toe stand mij bexend is geworden, thans echter getroost ik mij in miijn tot en doe mijn best,’ op mijn wereldsche za ken orde Ie stellen. Mijn grootste zorg is, de waarheid voor Rachel verbor gen te houden. Indien zij ermede be kend was, zou zij mijn zwakke ge zondheid toesdhrijven aan bekommer nis omtrent het gebeurde met den dia mant en zich zelf verwijten, wat vol strekt haar schuld niet is. Beide dok ters zijn het eens, dat de kwaal twee zoo niet drie jaren bestaan heeft. Ik ben zeker, dat gij mijn geheim bewa ren zsult, Drusilla, want ik zie op uw gelaat, dat het gehoorde u aandoet. Wat zou ik daarop antwoorden? Ik sloeg mijn armien om tantes hals mijn hart was als overstelpt met tee- dere gevoelens, welke slechts in een innige omhelzing uiting konden vinden Op den bepaalden tijd kwam de no- taris. Ik bevond mij juist in de lees kamer. ivnjHUieer uruii scheen ver- wonoeird mij te zien. Hij is de reents- geleerde raadsman der familie, en wij nadden elkander meer dan eens m mevrouw Vennder s huis ontmoet. H.j sprak mij dadelijk aan. „Wel, jutfrouw Clack, wat voor nieuws in de liefdadige kringen? Hoe gaat heit uw vriend Godfrey Ablewhite na mjn avontuurtje met die schennen in Northumberland Street Ha, ha. Men vertelt in miji aardige xingen v"“ 7*”/ schen he£r. De toon, waarop hij over mijn dier baren vriend sprak, ergerde mij diep. Ik gevoelde mij verplicht, na hetgeen er dien middag in mijn bijzijn had plaats gehad, op te komen voor mijn heer Godfrey. „Ik verkeer niet in de wereld’ zei- de ik, ,,en heb het voorrecht niet lil eener club te zijn. Doch ik ken toe vallig de geschiedenis, waarop gij zin speelt, en weet, dat nooit vuiger las ter dan met betrekking tot die schiedenis verteld is geworden. „Ja, ja, juffrouw Clack, gij gelooft in uw vriend. Natuurlijk, natuurlijk. De wereld in het algemeen echter zal mijnheer Ablewhite niet zoo gemak- kelijk vrijspreken als eenl kringetje van liefdadige dames. De schijn is ge heel tegen hem. Hij was in het huis, toen de diamant zoek geraakte, en was de eerste, die daarop naar Lon- ^.eu vtM’UüA. vat zijn oe^waieaae um- siauaigneuen, junrouw, in net licht van latere gebeurtenissen gezien. Ik had hem dadelijk kunnen terecht zetten, door hem te spreken over oe verklaring van mijnheer Godirey s on schuld, alge»egd door de eenige pe; soon, die kon spreucen met voile ken nis van zaken. Helaas. De verleiding, den rechtsgeleerde zich zelf zijn eigen nederlaag te doen bereiden, was te sterk voor mij. Ik vroeg hem met een onnoozei gezicht, wat hij bedoelde met latere gebeurtenissen. „Die, waarin de Indiërs betrokken z'jn”, hervatte de notaris. ,,Wat üoe:i dezen, zoodra zij uit de gevangenis te r rizinghall zijn ontslagen Zij gaan recht door naar Lonaen en plegen een aanslag op mijnheer Luker. Wat zegt mijnheer Luker, wanneer hij zich tot de overheid wendt om bescherming Hij geeft te kennen, vermoedens te koesteren tegen een vreemden werk man in zijn atelier, die waarschijnlijk met de Indiërs in verbinding staat. Is dat niet een bewijs, dat de schelmen een medeplichtige onder mijnheer Lu ker’s werklieden hadden gevonden en zij wisten, dat de Maansteen bij hem in hu» was Goed. Wat volgt nu Iets NE Telefoon 267 ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda «u omstreken (behoorende tot den bezorgkring) 1—5 regels 1-80, elk* regal meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 15 regels ƒ1.55, «lk« regel meer ƒ0.30. Advertentiën in hot Zaterdagnummer 20 dj slag op dan prijs. Liefdadigheidi-advertantiën do helft van dan prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN1—4 regels ƒ2.05, elke regel moer ƒ0.60. Üp de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden modedeelingen by contract tot teer gerodoceer den prjjs. Groote letten en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soli ede Boekhan delaren, Advertentiebureau! on onze Agenten en moeten daags vóór do plaatsing aan het Bureau zfjn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn. De kanalen. Het verdrag van 1839 bepaalde, dat de scheepvaart op de binnenwateren tusschen de Schelde en den Ryn, om van Antwerpen naar den Ryn te komen en omgekeerd, we derkeer! g vrij zou blijven. Nederland) heeft dan ook ten behoeve van Antwerpen o.a. ge graven het kanaal door Zuid-Beveland, waarin»een tiental jaren geleden bij Hans- weert een groote zeer kostbare schutsluis is gebouwd. De afkomende Rynschepen, bestemd voor Antwerpen, volgen onze rivieren tot Dord recht, vanwaar zy op kosten van den Bel gischen Staat naar Antwerpen worden ge sleept. Dit kosteloos slepen geschiedt uiter aard niet uit liefde voor de reederijen, maar om de concurrentie-mogelykheid van Antwerpen ten opzichte van Rotterdam op onnatuurlyke wijze te vergrooten. Daarme de kon België echter niet wegnemen het feit, dat de Zeeuwsche wateren geen idea len binnen-scheepvaartweg vormen om de eenvoudige reden, dat stormen en getijden zich niet de wet laten voorschrijven. Om dit natuurlijk voordeel van onze havens op te heffen, willigt het nieuwe verdrag den Belgischen eisch in van een kanaal Amtwer- pen-Moerdijk; deze scheepvaartweg moet zoo weinig mogelijk sluizen bevatten en zoodanig gemaakt worden, dat te allen ty- over de feheele lengte drie Mijnschepen' van de grootste tonnenanaat of sleeptreinen langs elkander kunnen varen. Deze laatste eisch is wel meer dan buitensporig; het ka naal zal een dwarsprofiel verkrijgen, zooals ter wereld nog geen kanaal voor de bin nenscheepvaart ook slechts by benadfering bezit. Daar men niet zeggen kan, hoe groo te Rynschepen in de toekomst zullen kun nen voorkomen, zyn de maximumafmetin- gen van dit kanaal feitelijk onbegrensd! Het zal zelfs den minst deskundigen le zer duidelijk zijn, dat dit kanaal een aanslag van Antwerpen is op onze Nederiandsehe havens. De bepaling omtrent dit kanaal is in werkelijkheid niets anders dan een voet stoots toegeven aan een Belgischen eisch, waarvoor .geen schyn van recht is te vin den. Dit kanaal, waardoor Nederland veel van zyn natuurlijke voordeelen en dus van zjjn levenskracht prijs geeft, zelfs met de toezegging er by, dat wy er nog aan zullen meebetalen, is voor onze Nederlanders on- aannemelijk. Hetzelfde geldt voor de andere kanalen, welke door België worden geëischt. Tenein de Limburg nader te brengen tot Nooid- Nederland, is men aan het werk getoogen ,,»H vroemiu goiioeig, zonucir wat m uei ziedt wist, ik ben met Kachel naar Lonaen gekomen, gelijk gij weet, om een geneeskunuige te raawpiegen. ik achtte 't beter, twee dokters te doen Komen. De een was mij geneel vreem i ae andere was een, oud vnend van mijn overleden echtgenoot en had om diens wille altijd veel belang in mij gesteld. Na iers voor Rachel te neb ben voorgeschreven, neme hij mij even alztonderlijit Ie willen sprekfen. ik dacht natuurlijK, dat hij mij eenige nadere inlichtingen wensche te geven, nopens de behandeling mijner doch ter. Tot mijne verwondering nam hij mij bij de hand en sprak op ernslj- gen toon ,,Ik heb u gadegeslagen, mevrouw uiet het oog van den dokter, zoowel als met dat van den belangstellenden vriend. Gij hebt, naar ik1 vrees ten miinste, veel meer behoefte aan ge neeskundigen bijstand dan uwe doch ter. Hij stelde mij eenige vragen, wel- Ke ik luchthartig beantwoordde, tot ik merkite, dat hij zich werkelijk onge rust begon te maken. De uitslag was, dat hij er op aandrong mij te komen bezoeken in gezelschap van een colle ga op een uur van den volgenden dfg dat iRachel niet thuis zou zijn. Het toen ingesteld onderzoek bracht uit dat er een kostbare tijd was ver- lloren gegaan, een vèrlies, hetwelk ’niet kon hersteld worden, en dat op kras dat gevaar allerminst valt te duchten. Voor het huis van de lijders die Mlf in de barakken vertoeven, staat dag efyWlfht een politieman op post. Niets mag e¥‘ «gL alle contact met de buitenwereld is afge sloten. Eetwaren worden met den tang aan gereikt door het raam en met groote ge strengheid wordt er gewaakt tegen iedere aanraking. Het lydt geen twijfel of op deze wyze zullen de enkele gevallen zich niet kunnen uitbreiden. Op zichzelf zijn ze van zeer goedaa^jgen snit maar het is daarom niet minder noodzakelijk dat met alle kracht tegen verdere verspreiding wordt gewaakt. Het zou geen kleinigheid zijn indien er ver dere uitbreiding plaats had, waardoor vreem delingen konden worden afgeschrikt. Het is dus maar igoed dat desnoods in het ©verdre vene toe wordt gehandeld om de gevallen te localiseeren. De geneeskundige dienst in den Haag is gelukkig één der voortreffe lijkste die er zijn; voor onze stad is dat al les waard. Het sterftecijfer is in de residen tie vrijwel het laagste van geheel ons land. Hte ia ongetwijfeld zeer gezond wonen, den Haag is ruim en frisch. De zeewind dringt tot in de middenstad door en in de buitenwijken waait het altyd! Voor wie dat van jongs af gewend is, is het verblijf el ders altijd een achteruitgang. De laatste ja ren zyn de groote nieuwe wijken alle ge bouwd op duingrond en man behoeft dus niet te vragen of het daar gezond wonen is. Voorshands blijft de uitbreiding van de stad in die richting gaan, al zal bij eventu- eele annexatie van Rijswijk en Voorburg in de riching van die gemeente zich ook wel een nieuw stadsdeel ontwikkelen. De oppo sitie in die plaatsjes tegen annexatie begint al te luwen en het is niet onwaarschijnlijk dat binnen afzienbaren tijd het lot ervan beslist is. Tegen te houden is het toch niet want zou het niet thans gebeuren dan is het toch slechts een kwestie van weinig ja ren dat vereeniging onvermijdelijk is. iZelfs zijn de eerste begeerde blikken al op Wassenaar ook gericht. Voorshands wenscht men met die gemeente alvast sa men te werken opdat een vereeniging geen bezwaren zal ondervinden! Al twee maal heeft de gemeenteraad ge- ruimen tyd gepraat over het vraagstuk van een algemeene maximum-snedheid-bepaling voor de auto’s in de geheele stad. Het voor stel is om die op 20 Kilometer te stellen. Natuurlijk komt bij de bespreking het gan- sche verkeersvraagstuk voor de auto’s op de proppen en alle bekende theorieën worden verkondigd. Er zyn verdedigers van de au to ,en zijn pleiters voor de voetgangers. Volgens de eerste zijn het die trage onhan dige vóór-wereldlijke voetgangers die eigen lijk alle schuld hebben. Wie geregeld op het verkeer let, zal toe geven dat inderdaad voetgangers zeer on handig. doen. Ze bljjven zonder noodzaak midden op den rijweg loopen, verlaten plot seling het trottoir of het voetpad, willen de straat oversteken zonder dat zy maar één naar testament. Ik dacht aan fJeschje m tiaar werkdoos. Ik dacht de hooge kleur, die eensklaps op wangen was verschenen. Het ge heim mijner tante was geen geheim “leer voor mij. HOOFDSTUK. lil. ai eenigen tijd ernstig on- o^eteia geweest”, zeide mijn tante; 68) Lnnoodig te zeggen, dat ik geheet ter beschikking was van tante. „Goed dan. ig neb u iets mede te deeden, dat u, daar ben ik zeker van, verdriet zal doen. En daarna moet Ik ®en dienst van u vragen, indien gij “tij genegen zijt mij te helpen. Nog eens verzekerde ik haar van al mijn hereidiwiiligheid. „Blijf dan tot vijf uur. Tegen dien 6jd komt mijnheer Bruff, om mijn ies- temient te njjuken, en kunt gij een der 80-uigen zijn.’’ Haar testament. Ik dacht aan het

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1926 | | pagina 1