onstelling
AAL”
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gguderak, haastrecht, moordrecht, MOERCAPELU2,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
™ENSoT|
te geroemd om de
No. 16094
Zaterdag 6 Maart 1926
*66» Jaargang
ri
FEUILLETON.
choenwert
artikelen II
OUT
DE MAANSTEEN,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN,
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
Het verdrag met België,
m.
LLAND
DEN haag
nd op de a.a.
rooR
eren.
den.
>y-
9-12
stelling
TRECHT
g«-
llwe
(Wordt vervolgd).
geweld
'ATTY".
«1
ENDING
8 MAART.
i wordt door om
van zulke strek-
-behelst, zal België’s
Maart 1926
intants
652
1-2842
i „Ons Genoegen"
ïN, Westhaven 66
j prijzen.
wereldberoemde
RN.
Spannend romantisch verhaal
van
WILKIE COLLINS.
1?? 5.38-30
eken waarin amandel
zeer fijns f{
jn club
van den philantropi-
De gevalletjes van gewijzigde pokken die
zich in onze stad hebben voorgedaan, heb
ben een oogenblik eenig opzien gebaard. De
maatregelen die echter genomen worden
om de verbreiding tegen te gaan zijn zóó
(iOIDSCHE COURANT.
pÉvaar, dat die goede ver-
Nederland en België kan
juist uit dit verdrag met
Z zekerheid. Te laat zal Nedër-
Een, in welke mate het zich ge-
zijn scheppingen vele monumenten
voorname hoogheid, die tot in lengte
dagen getuigenis zullen afleggen van
zijn groote artistieke bekwaamheid. Daar
naast zijn er andere die minder den roem
der tijden zullen behouden. In dit opzicht
echter dient het oordeel te worden overge
laten aan hen die na ons koxpen. Verschil
lende villa’s staan er in den Haag die een
sieraad zijn, maar de aanleg van het Bui
tenhof zal op den duur niet als het beste
werk van den architect worden aangemerkt.
Inmiddels gedenken wij den meester der
bouwkunst gaarne met eere en zijn naam
zal in de .residentie steeds met onderschei
ding worden genoemd. De Regeering van ons
land en stad heeft hem openlijk gehuldigd
en daarover zijn wij al zeer verheugd want
gewoonlijk blijven die twee achter alg het
geldt het huldigen van artisten. Ditmaal
echter schijnt de roep te zijn doorgedron
gen tot in de ambtenaarlijke bureaux.
genheid krijgt over N ch grond- en
watergebied te beschikken alsof het zjjn
eigen gebied ware. Een Nederland, dat zoo-
danigen eisch niet verwerpt nu het dit nog
kón doen, veroorzaakt tegenover het nage
slacht zijn duren plicht!
Onze uiteenzetting heeft aangetoond waar
op onze overtuiging rust, dat het verdrag
naar zijn huidigen inihoud in strijd- is met
’s Lands belang. Minister van Kamebeek
moge zich, onder omstandigheden, waarom
trent aan het Nederiandsehe volk nog alle
opheldering verschuldigd is, tot teekening
verbonden hebben geacht de Staten-Ge-
eraal staan in hun goed- of afkeuring nog
geheel vrij. De Volksvertegenwoordiging
heeft den plicht tot eigen onderzoek, zij her
innere zich, dat de Belgische Kamers zelve
een door de Belgische Regeering geteekend
handelsverdrag met Frankrijk hebben ver
worpen en dat sedertdien volstrekt niet bo
ven België de hemel is ingestort. De bepa
lingen van 1839 hebben België, blijkens de
ervaring, niet naar het leven gestaan; mo
gen de Nederlndsche Staten-Generaal ver
hinderen dat eenmaal moet worden bejam
merd, dat het nieuwe verdrag dit óns doet!
Een kluizenaar is iemand, die de juiste
waarde van het leven miskend heeft.
seconde links of rechts uitkijken. Daarte
genover staat weer dat vele autos maar
laak rijden, plotseling hoeken omvliegen, in
den zoogenaamden korten bocht, veel te
laat en veel te kort waarschuwing .geven
dat zij van plan zijn links of rechts af te
slaan.
Voor de auto’s lijkt het ons beslist nood
zakelijk dat zy in het bezit zijn van signaal-
bordjes die duidelijk buiten de auto uitste
ken als ze gebruikt worden en dat het wij
zen met een hand alleen niet voldoende is.
In de tweede plaats dat de waarschuwing
minstens een 25 Meter vóór den hoek wordt
uitgestoken en blijft uitgestoken tot de
hoek gepasseerd is.
Omtrent de vraag hoe de wegen moeten
zijn schijnt men nog niet in te zien dat bree-
de wegen minstens evenveel gevaar opleve
ren als smalle. Voor de voetgangers zjjn
breede wegen zeer gevaarlijk om over te
steken omdat de auto’s van. twee kanten
komen en bovendien elkaar voorbij trach
ten te snorren. Daar waar twee smalle we
gen zijn, zóó dat het elkaar inhalen en voor
bijrijden niet mogelijk meer is, is de veilig
heid in het algemeen het grootst. Maar dat
willen de automobilisten niet, omdat zij
dan achter elkaar moeten blijven rijden, ter
wijl juist het voorbij-snorren één der attrac
ties van deze heeren is.
Een andere vraag is of men er met snel-
heidsmaxima ooit komen kan. Het gevaar
zit heel dikwijls niet in de snelheid maar
wel in de onvoorzichtigheid, waarmede ge
reden wordt op plaatsen waar vóór alles
voorzichtigheid een eerste eisch is. Door te
bepalen dat men twintig kilometer mag rij
den, doet men het voorkomen alsof ieder
chauffeur die deze bepaling niet overtreedt
ook nooit verantwoordelijk kan zijn voor de
ongelukken die hy wekt. En dat is foutief.
Daarom is de opvatting dat geen bepaling
dit vóór heeft dat nu steeds aan den chauf
feur is overgelaten om na te gaan welke
snelheid met het oog op kans voor ongeluk
ken wel aangenomen kam worden, nog niet
700 verwerpelijk.
Het komt ons altijd voor, dat vooral op
de groote pleinen de wegen te weinig geka
naliseerd zijn en er dientengevolge maar
raak gereden wordt. De stukken straat die
de voetganger op die pleinen heeft over te
steken zijn veel te breed, daardoor is hij
noodeloos lang op den rijweg en levert hij
te lang gevaar op voor zich en het rjjver-
keer. Dit is ook de hoofdfout van het Bui
tenhof, dat een typisch staaltje van slechte
wegverdeeling is.
De geleerden op verkeersgebied peinzen
nog steeds. Dat zij spoedig het wondermid
del mogen vinden hopen wy gaarne. Helaas
vreezen we dat het nog wel even duren zal.
HAGENAAR.
erken van dezen
de sensatieoneele
t de leeuwen, en
een echt mooi
De politieke gevolgen.
Het nieuwe verdrag schijnt in de oogen
zijner voorstanders de prijs, waarvoor Ne-
dlerland België’s vriendschap koopt. Oprech
te vriendschap wordt niet gekocht; zij kan
slechts uit wederzijdsche achting groeien.
Een Nederland, dat zich zonder aanwijsba
re noodzaak blanco concessies laat afdwin-
gen in zulken getale en
king als dit verdrag z<
achting moeten verlies
Het grootste ajÉvaa
houding tusscl
bedlreigen,
ontstellènc
land besei
bonden jfeeft. Het zal dit doen in een tijd,
waarin/ men steeds verder van den geest
van ^Versailles verwijderd geraakt; in een
tij<jf bovendien waarin eigen Nederiandsehe
welvaartspolitiek in ruime mate beslag zal
leggen op Nederland’s middelen. Daar komt
onophoudelijk België om zijn steunpenning
vragen: nu voor een diepere Schelde-geul,
dan voor een der kanalen. Wy zullen dit
gaan gevoelen als een hatelijke belasting;
elke Nederiandsehe Regeering zal zich ge
drongen gevoelen op de uitvoering van Bel
gië’s voorstellen te beknibbelen, en het ge
volg voor de Nedierlandsch-Belgisdhe ver
houding zal allerellendigst zijn.
Neen, België wende zich tot ons indien,
voorzoKxver en op het juiste oogenblik waar
op het ons noodig heeft, onder overlegging
van zoodanig uitgewerkte plannen dat men
telkens .geheel kan overzien, waartoe men
zich verbindt, België zal dit lastig vinden,
en liever door een verdrag als het thans ge-
teekende van tevoren zijn gedekt. Het ver
drag zal echter tot onvermijdelijk gevolg*
hebben, dat wij België lastig gaan vinden.
De zaak komt hierop neer, dat België gele-
om een doorgaanden grooten scheepvaart
weg totstand te brengen van Maastricht
naar de Waal. Deze nationale arbeid, die
reeds gedeeltelijk is gereed gekomen, dreigt
door het nieuwe verdrag te worden onder-
mynd. In het tractaat toch geeft Nederalnd
zjjn toestemming tot dien aanleg van een
kanaal in vrijwel rechte lijn van het Ruhr-
gebied naar Antwerpen, welk kanaal aan
dezelfde hooge eischen zal moeten voldoen
als het kanaal Antwerpen-Moerdijk. De
groote sommen, aan de Nederiandsehe
scheepvaartwegen besteed teneinde Lim
burg, Duitschland’s meest Westelijke in
dustriegebieden en het bekken van Luik tot
achterland van onze havens te maken, zul
len dus grootendeels verloren gaan!
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
DCOOVI.
In de eerste plaats moeten wy ditmaal ge
wag maken van het jubikj van Dr. Berlage,
dat in den Haag bizondere aandacht had. Al
behooren we niet tot hepfdie de kunst van
dezen kunstenaar in-aUc^nichten bewon
deren, het is er verre van dat wy zyn ver
diensten niet op prijs zouden stellen. Er zijn
van
van
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒx25, per wMk 17 cant, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA.
b(j onze agenten em loopers, den boekhandel e® de postkantoren.
Onze bureaux zijn degelijke geopend van 9—0 uur. Administratie Tel. Int. 82;
Redactie, Tel. 83.
■iet ougenuuK mnjö loesianu zoouanig
was, aait nunno Kunst niets meer op
mij vermocht.
Meer aan twee jaren reeds had ik
aan een nartkwaal geleden, die mij
allengs geheel had ondermi jnd. ik Kan
nog eenige maanden lelven, il< kan
eiken dag misschien ook sterven de
dokters Kunnen daarover niet nader
uitspraak doen. Het zou niet aangaan
te willen ontkennen, dail ik eenige
ellenxtge oogenblikken heb doorge1-
bracnt, sedert mijn werkelijke toe
stand mij bexend is geworden, thans
echter getroost ik mij in miijn tot en
doe mijn best,’ op mijn wereldsche za
ken orde Ie stellen. Mijn grootste zorg
is, de waarheid voor Rachel verbor
gen te houden. Indien zij ermede be
kend was, zou zij mijn zwakke ge
zondheid toesdhrijven aan bekommer
nis omtrent het gebeurde met den dia
mant en zich zelf verwijten, wat vol
strekt haar schuld niet is. Beide dok
ters zijn het eens, dat de kwaal twee
zoo niet drie jaren bestaan heeft. Ik
ben zeker, dat gij mijn geheim bewa
ren zsult, Drusilla, want ik zie op uw
gelaat, dat het gehoorde u aandoet.
Wat zou ik daarop antwoorden? Ik
sloeg mijn armien om tantes hals
mijn hart was als overstelpt met tee-
dere gevoelens, welke slechts in een
innige omhelzing uiting konden vinden
Op den bepaalden tijd kwam de no-
taris. Ik bevond mij juist in de lees
kamer. ivnjHUieer uruii scheen ver-
wonoeird mij te zien. Hij is de reents-
geleerde raadsman der familie, en wij
nadden elkander meer dan eens m
mevrouw Vennder s huis ontmoet. H.j
sprak mij dadelijk aan.
„Wel, jutfrouw Clack, wat voor
nieuws in de liefdadige kringen? Hoe
gaat heit uw vriend Godfrey Ablewhite
na mjn avontuurtje met die schennen
in Northumberland Street
Ha, ha. Men vertelt in miji
aardige xingen v"“ 7*”/
schen he£r.
De toon, waarop hij over mijn dier
baren vriend sprak, ergerde mij diep.
Ik gevoelde mij verplicht, na hetgeen
er dien middag in mijn bijzijn had
plaats gehad, op te komen voor mijn
heer Godfrey.
„Ik verkeer niet in de wereld’ zei-
de ik, ,,en heb het voorrecht niet lil
eener club te zijn. Doch ik ken toe
vallig de geschiedenis, waarop gij zin
speelt, en weet, dat nooit vuiger las
ter dan met betrekking tot die
schiedenis verteld is geworden.
„Ja, ja, juffrouw Clack, gij gelooft
in uw vriend. Natuurlijk, natuurlijk.
De wereld in het algemeen echter zal
mijnheer Ablewhite niet zoo gemak-
kelijk vrijspreken als eenl kringetje
van liefdadige dames. De schijn is ge
heel tegen hem. Hij was in het huis,
toen de diamant zoek geraakte, en
was de eerste, die daarop naar Lon-
^.eu vtM’UüA. vat zijn oe^waieaae um-
siauaigneuen, junrouw, in net licht
van latere gebeurtenissen gezien.
Ik had hem dadelijk kunnen terecht
zetten, door hem te spreken over oe
verklaring van mijnheer Godirey s on
schuld, alge»egd door de eenige pe;
soon, die kon spreucen met voile ken
nis van zaken. Helaas. De verleiding,
den rechtsgeleerde zich zelf zijn eigen
nederlaag te doen bereiden, was te
sterk voor mij. Ik vroeg hem met een
onnoozei gezicht, wat hij bedoelde met
latere gebeurtenissen.
„Die, waarin de Indiërs betrokken
z'jn”, hervatte de notaris. ,,Wat üoe:i
dezen, zoodra zij uit de gevangenis te
r rizinghall zijn ontslagen Zij gaan
recht door naar Lonaen en plegen een
aanslag op mijnheer Luker. Wat zegt
mijnheer Luker, wanneer hij zich tot
de overheid wendt om bescherming
Hij geeft te kennen, vermoedens te
koesteren tegen een vreemden werk
man in zijn atelier, die waarschijnlijk
met de Indiërs in verbinding staat. Is
dat niet een bewijs, dat de schelmen
een medeplichtige onder mijnheer Lu
ker’s werklieden hadden gevonden en
zij wisten, dat de Maansteen bij hem
in hu» was Goed. Wat volgt nu
Iets
NE
Telefoon 267
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda «u omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1—5 regels 1-80, elk* regal meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels ƒ1.55, «lk« regel meer ƒ0.30. Advertentiën in hot Zaterdagnummer 20
dj slag op dan prijs. Liefdadigheidi-advertantiën do helft van dan prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN1—4 regels ƒ2.05, elke regel moer ƒ0.60. Üp
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden modedeelingen by contract tot teer gerodoceer
den prjjs. Groote letten en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soli ede Boekhan
delaren, Advertentiebureau! on onze Agenten en moeten daags vóór do plaatsing
aan het Bureau zfjn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn.
De kanalen.
Het verdrag van 1839 bepaalde, dat de
scheepvaart op de binnenwateren tusschen
de Schelde en den Ryn, om van Antwerpen
naar den Ryn te komen en omgekeerd, we
derkeer! g vrij zou blijven. Nederland) heeft
dan ook ten behoeve van Antwerpen o.a. ge
graven het kanaal door Zuid-Beveland,
waarin»een tiental jaren geleden bij Hans-
weert een groote zeer kostbare schutsluis
is gebouwd.
De afkomende Rynschepen, bestemd voor
Antwerpen, volgen onze rivieren tot Dord
recht, vanwaar zy op kosten van den Bel
gischen Staat naar Antwerpen worden ge
sleept. Dit kosteloos slepen geschiedt uiter
aard niet uit liefde voor de reederijen,
maar om de concurrentie-mogelykheid van
Antwerpen ten opzichte van Rotterdam op
onnatuurlyke wijze te vergrooten. Daarme
de kon België echter niet wegnemen het
feit, dat de Zeeuwsche wateren geen idea
len binnen-scheepvaartweg vormen om de
eenvoudige reden, dat stormen en getijden
zich niet de wet laten voorschrijven. Om
dit natuurlijk voordeel van onze havens op
te heffen, willigt het nieuwe verdrag den
Belgischen eisch in van een kanaal Amtwer-
pen-Moerdijk; deze scheepvaartweg moet
zoo weinig mogelijk sluizen bevatten en
zoodanig gemaakt worden, dat te allen ty-
over de feheele lengte drie Mijnschepen'
van de grootste tonnenanaat of sleeptreinen
langs elkander kunnen varen. Deze laatste
eisch is wel meer dan buitensporig; het ka
naal zal een dwarsprofiel verkrijgen, zooals
ter wereld nog geen kanaal voor de bin
nenscheepvaart ook slechts by benadfering
bezit. Daar men niet zeggen kan, hoe groo
te Rynschepen in de toekomst zullen kun
nen voorkomen, zyn de maximumafmetin-
gen van dit kanaal feitelijk onbegrensd!
Het zal zelfs den minst deskundigen le
zer duidelijk zijn, dat dit kanaal een aanslag
van Antwerpen is op onze Nederiandsehe
havens. De bepaling omtrent dit kanaal is
in werkelijkheid niets anders dan een voet
stoots toegeven aan een Belgischen eisch,
waarvoor .geen schyn van recht is te vin
den. Dit kanaal, waardoor Nederland veel
van zyn natuurlijke voordeelen en dus van
zjjn levenskracht prijs geeft, zelfs met de
toezegging er by, dat wy er nog aan zullen
meebetalen, is voor onze Nederlanders on-
aannemelijk.
Hetzelfde geldt voor de andere kanalen,
welke door België worden geëischt. Tenein
de Limburg nader te brengen tot Nooid-
Nederland, is men aan het werk getoogen
,,»H vroemiu goiioeig, zonucir wat m uei
ziedt wist, ik ben met Kachel naar
Lonaen gekomen, gelijk gij weet, om
een geneeskunuige te raawpiegen. ik
achtte 't beter, twee dokters te doen
Komen. De een was mij geneel vreem i
ae andere was een, oud vnend van
mijn overleden echtgenoot en had om
diens wille altijd veel belang in mij
gesteld. Na iers voor Rachel te neb
ben voorgeschreven, neme hij mij even
alztonderlijit Ie willen sprekfen. ik
dacht natuurlijK, dat hij mij eenige
nadere inlichtingen wensche te geven,
nopens de behandeling mijner doch
ter. Tot mijne verwondering nam hij
mij bij de hand en sprak op ernslj-
gen toon
,,Ik heb u gadegeslagen, mevrouw
uiet het oog van den dokter, zoowel
als met dat van den belangstellenden
vriend. Gij hebt, naar ik1 vrees ten
miinste, veel meer behoefte aan ge
neeskundigen bijstand dan uwe doch
ter. Hij stelde mij eenige vragen, wel-
Ke ik luchthartig beantwoordde, tot ik
merkite, dat hij zich werkelijk onge
rust begon te maken. De uitslag was,
dat hij er op aandrong mij te komen
bezoeken in gezelschap van een colle
ga op een uur van den volgenden dfg
dat iRachel niet thuis zou zijn.
Het toen ingesteld onderzoek bracht
uit dat er een kostbare tijd was ver-
lloren gegaan, een vèrlies, hetwelk
’niet kon hersteld worden, en dat op
kras dat gevaar allerminst valt te duchten.
Voor het huis van de lijders die Mlf in
de barakken vertoeven, staat dag efyWlfht
een politieman op post. Niets mag e¥‘ «gL
alle contact met de buitenwereld is afge
sloten. Eetwaren worden met den tang aan
gereikt door het raam en met groote ge
strengheid wordt er gewaakt tegen iedere
aanraking. Het lydt geen twijfel of op deze
wyze zullen de enkele gevallen zich niet
kunnen uitbreiden. Op zichzelf zijn ze van
zeer goedaa^jgen snit maar het is daarom
niet minder noodzakelijk dat met alle kracht
tegen verdere verspreiding wordt gewaakt.
Het zou geen kleinigheid zijn indien er ver
dere uitbreiding plaats had, waardoor vreem
delingen konden worden afgeschrikt. Het is
dus maar igoed dat desnoods in het ©verdre
vene toe wordt gehandeld om de gevallen te
localiseeren. De geneeskundige dienst in
den Haag is gelukkig één der voortreffe
lijkste die er zijn; voor onze stad is dat al
les waard. Het sterftecijfer is in de residen
tie vrijwel het laagste van geheel ons land.
Hte ia ongetwijfeld zeer gezond wonen,
den Haag is ruim en frisch. De zeewind
dringt tot in de middenstad door en in de
buitenwijken waait het altyd! Voor wie dat
van jongs af gewend is, is het verblijf el
ders altijd een achteruitgang. De laatste ja
ren zyn de groote nieuwe wijken alle ge
bouwd op duingrond en man behoeft dus
niet te vragen of het daar gezond wonen is.
Voorshands blijft de uitbreiding van de
stad in die richting gaan, al zal bij eventu-
eele annexatie van Rijswijk en Voorburg in
de riching van die gemeente zich ook wel
een nieuw stadsdeel ontwikkelen. De oppo
sitie in die plaatsjes tegen annexatie begint
al te luwen en het is niet onwaarschijnlijk
dat binnen afzienbaren tijd het lot ervan
beslist is. Tegen te houden is het toch niet
want zou het niet thans gebeuren dan is
het toch slechts een kwestie van weinig ja
ren dat vereeniging onvermijdelijk is.
iZelfs zijn de eerste begeerde blikken al
op Wassenaar ook gericht. Voorshands
wenscht men met die gemeente alvast sa
men te werken opdat een vereeniging geen
bezwaren zal ondervinden!
Al twee maal heeft de gemeenteraad ge-
ruimen tyd gepraat over het vraagstuk van
een algemeene maximum-snedheid-bepaling
voor de auto’s in de geheele stad. Het voor
stel is om die op 20 Kilometer te stellen.
Natuurlijk komt bij de bespreking het gan-
sche verkeersvraagstuk voor de auto’s op de
proppen en alle bekende theorieën worden
verkondigd. Er zyn verdedigers van de au
to ,en zijn pleiters voor de voetgangers.
Volgens de eerste zijn het die trage onhan
dige vóór-wereldlijke voetgangers die eigen
lijk alle schuld hebben.
Wie geregeld op het verkeer let, zal toe
geven dat inderdaad voetgangers zeer on
handig. doen. Ze bljjven zonder noodzaak
midden op den rijweg loopen, verlaten plot
seling het trottoir of het voetpad, willen de
straat oversteken zonder dat zy maar één
naar testament. Ik dacht aan
fJeschje m tiaar werkdoos. Ik dacht
de hooge kleur, die eensklaps op
wangen was verschenen. Het ge
heim mijner tante was geen geheim
“leer voor mij.
HOOFDSTUK. lil.
ai eenigen tijd ernstig on-
o^eteia geweest”, zeide mijn tante;
68)
Lnnoodig te zeggen, dat ik geheet
ter beschikking was van tante.
„Goed dan. ig neb u iets mede te
deeden, dat u, daar ben ik zeker van,
verdriet zal doen. En daarna moet Ik
®en dienst van u vragen, indien gij
“tij genegen zijt mij te helpen. Nog
eens verzekerde ik haar van al mijn
hereidiwiiligheid.
„Blijf dan tot vijf uur. Tegen dien
6jd komt mijnheer Bruff, om mijn ies-
temient te njjuken, en kunt gij een der
80-uigen zijn.’’
Haar testament. Ik dacht aan het