VING Blad NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN Bo. 16102 Zaterdag 3 Juli 1926 68» Jaargang la'rladan. im. ERDAM G -W ERDAM in), irima werk. I jl DOOK GOUD VERBLIND. pwl en Mien ;hiek s vóór het rrrLJ-... alglfclen verseIjjttsel, da de den en'toekomst i len. Verwo c heden ziet hij it blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen FEUILLETON. BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEUWERKÉRK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. f maakten, zelfs eding 1715 2ss~ 1717 100 (Wordt vervolgd). JKSLAGERIJ tijd mooier riyk is dit lottls het is, [ten en ge- bjj contract tot zeer jjereduceèr- naar plaatsruimte. worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhan- ilDEN RMNEM kmderei nen t Het TELEFOON 232 eerste kwaliteit 1711 20 uitsluitend zonder den .gang van zijn dagelyksch levert lykheid. I Een veel bewogen leven. Roman uit het Engelsch van Miss E. BRADDON. ehreven In ne4r- iby aan f wettën ligszins L in de lept zij n het verleden pok iten, die het bl^nk niet meer dê tal- r bestaat uit twee bladen. iUw. -r (ianzleip dacht zij, „dah odes heÖ- 31) - Sir Aubrey begint belangstelling te toonen. De fancty fair was met goed gevolg bekroond. De- som die zij had opge- braaht was voldoende, zo o dat mijnheer Vancourt oen’ architect uit Monkhamp- ion liet komen om de beslaande school in oogemchouw te nemenom vervol gens plannen en bestekken te leveren voor een beter ingericht gebouw op dezelfde plaats. De predikant miet een. zijner doch ters reden naar de stad in den na middag van den dag waarop Edunund Standen met groeten weerzin vaarwel bad gezeid aan Hedingham en alles wat het dierbaars voor hem bevatte de predikant ging voor zaken, zijne dochter, miss Mary Vancourt, om do Miniqeds te bezichtigen, waarin de herfstmtodes waren uitgestald1. „O, zie eens. papa/: hoe kluchtig, die bruine met gele strepen”, riep zij. ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal f 2.26, per week 17 cent, met Zondagsblad kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per loopftiwgeschiedt. nco per post per kwartaal 3.15, met Zondagsblad 3.80. bonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, bü onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie Telef. Interc. 82; Redactie Telef. 88. is niet te zeggen of die keurige en kleurige costuum bezig is al dan niet te verdwijnen. Wjj vreezen dat het zyn glorietijd heeft ge had en dat het op den duur toch zal ver dwenen, al zullen de sporen ervan nog lang heel lang bljjyen. Onder de mannen ver dwijnt het typische pak, althans het Zon- dagséhe pak, ongetwijfeld. Zonder statis tiek kan men dat wel constateeren. Wan neer de mannen niet meer varen en een baantje aan den wal krjjgen, vooral als dit baantje buiten het gansche visschersbedrijf valt, dan blijft het niet uit of ze verwisse len het zeenuinscostuum voor het „stads"- pak, zooals zjj dat noemen. Trouwens die zeemanskleereh zjjn voor velerlei handwerk I weinig geschikt. Meestal gaan die mannen De wijze denkt en zwijgt, de dwaas denkt niet en spreekt. iueuwmoCHEcneni landauer waren gezer ten nu eens knbete zij iemand toé in een poneyehats da>n weer wi* «jelde zij eeltige woorden met voetgari gers, die staan bleven om1 naar hand te schudlien. epn. paar opmer kingen te maken óver héc weer, en me. bezorgdheid naar den geaondj heldetoestand van de familie Vanémiij te vragen, alsof de laatste maal toen men er naar inrormeerae. allen ofi\ sterven lagen. j M'ss Vanoourt kon niet nalaten tr geeuwen nadat zij verschillende zuikp groeten had gewisseld'. Was dat gapen het gevolg van do drukkende hide vah den dag, at van de zoutelooze gesprek ken hater kennissen ..Ik wou dat ik tegenover had meien stilhouden,” dacht zou ik nog eens de nieuwe modes heb ben kunnen bekijken, en om me een houding te geven zou ik maar een paar handschoenen hebben gekocht’ Zij keek op haar horloge, en ont dekte diat de vijf minuten van haar vader all tot twintig waren gestegen. ..Hij zal zeker een uur bij mijnheel Spilby blijven.” dacht zij, om over die oude school to praten ik zou haast wens ch en dat we papa maar niet had den geholpen met de fancy fair. We hoeren van niets anders-. dan van die vervelende school, en mij dunkt toch dat de tegenwoordige school voldoeh- ioen de logge poney stapvoets voorbij de winkelramen van ntijnlieer üa>ni- lein, den Monkhamptonschen manufac turier reeo. „Dat zal van T jaar veel gedragen worden, heeft Florence Toyn- oee gezegd, en u weet, ze heeft een neef in Parijs. Ik vind T heel leelijs, maar 't is de mode, en dus zal ik me denkelijk ook zoo iets aanschaffen.’ Mijnheer Vanoourt aanschouwde met onverschilligen blik al het moois dat voor Ganzlein s ramen wap tentoonge spreid de nieuwstei modellen van kragen en mouwen ..stellen”, zooals ze bij Ganziein werden genoemd, uit Parijs of Spitalfields. Gemaakte klee- ren uit Ayrshirede meer kostbare arbeid uit de kloosters van' Madera glanzige zijdesmaakvolle parasols. Hij bereed weer zijn eigen stokpaard je het gothische schoolgebouw, en deelde niet in ’t minst in de bewon dering zijner dochter, die zich steeds tot de manufaiotuurwinkels bepaalde. ,.Rijd wat gauwer, kindlief”, zeidc hij gejaagd. „Ik zou mijnheer Spilby gaarne spreken, eer hij zijn kantoor verlaat.” Mijnheer SpUby was de architect, die bij zijn eigenlijk aesthetisch vak van. bouwkundige, de meer voordeeli- ge betrekking van afslager en agent in huizen waarnam. Hij woonde in de Hoogstraat te Monkhampton, vlak om den hoek, waarlijk een stand, die voor pische van de kleeding, dat zoo echt past by het bonkige van den zeeman, verdwijnt en ze worden quasi-heeren, die er met hun hoeden en boorden en dassen verre van mooi uitzien. De Schevfeningsche meisjes gaan er altijd zeer veel op achteruit als ze de kleurige dracht^Verwisselen voor de moderne japon. Haar mooie gelaatskleur, die ondanks het leven by de zee altydmerkwaardig blank blyft, past zoo bizonder by de omlijsting die de kap aan het hoofd geeft, by de stemmige maar altijd k/eurige halsdoeken. Nauwelijks echter zyji deze bizondere sie raden verdwenen of het galaat krijgt een bleeke kleur, die lang niet bekoorlijk meer is. Bovendien pikken zy voor haar costuums nu allerlei opzichtige kleuren uit met een maaksel dat eveneens van weinig smaak getuigt en in een ommezien is de knappe Schaveningsche een opgetuigde burgerjuf frouw geworden. Ze valt niet meer op; in den regel is ze zelfs leeljjk. Het is dus wel jammer dat de „dracht", zooals de Scheve- ningsche vrouwen het costuum van het dorp plegen te noemen, verdwjjnt. Zoodra deze weg is, zal van het oude dorp niets meer overzijn. Als dorp is het reeds voor het overgroote deel verdwenen; de oude hofjes zijn onder de opvattingen der moderne hy giëne verdwenen, het typische familie-leven :s daardoor ook ten doode gedoemd ge weest; het oude traditioneeie saamhoorig- heidsgevoel is evenzoo verzwakt en gesta dig maar zeker wordt het oude dorpje met al zjjn bewoners, met heel zijn karakteris tiek cachet dbor de groote stad opgeslokt. Men staat er toch al verstomd van dat het zooveel eeuwen zyn eigen karakter heeft bewaard. Als men ziet hoe het veel verder gelegen Westland zyn eigen karakter .en zyn typische kleederdracht al finaal heeft verloren en alles van den Haag heeft over genomen, zy het dan niet alty'd in goeden zin, dan is het merkwaardig zoo lang als Scheveningen het heeft volgehouden.^Maar dat het ten slotte ook zal ondergaan, daar aan valt haast niet te twijfelen. Tal van Retoren onafhankelijk van den wil van de bevolking zelf versnellen het proces. HAGENAAR BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. ÖOQCXXJII. (Het is nu dte tijd 'Van de vacantie- en schoolmeisjes. Voor de kinderen is een dagje naar den Haag en vooral naar Schevenin gen nog altijd het hoogste punt van genie ten. Dagelijks komt men om dezen tyd van het jaar, nog vóór de algemeene zomerva- canbie aanvangt, lange rijen kinderen tegen onder geleide van hun onderwijzers en on derwijzeressen. Meestal zijn ze al voor dag en dauw in den Haag aangekomen en het begint dan altijd met een wandeling door de stad langs de belangrijkste bezienswaardig heden. Helaas staat op het lijstje van deze nog steeds de Gevangenpoort zoo niet bo venaan dan toch zeker onder de eerste die stellig in oogenschouw genomen zullen wor den. Wanneer zal nu eens het verbo/l komen van 'bezichtiging voor kinderen beneden 16 jaar? Herhaaldelyk is daarop al aangedron gen maar het lijkt wel alsof men het Altijd weer vergeet. Eigenaardig is het dat de on derwijzers zelf niet inzien dat een bezoek aan dit monument onzer nationale schande ongewenscht is. Er is waarlijk genoeg te zien vooral als men een paar uurtjes met een groote perso- nen-auto, waarvan er ettelijke door den GOniSCHE (01liANT. uc is. Zij siuic wbnU en regen, bunen. i en als de kinderen wat benauwd mil ten, welnu, dat zijn ze immers in nun eigen huis oo< niet beter gewend. Waartoe dient het de arme kleinen te ge-wennen. aan zulk een fraai gebouw, terwijl ze toch weer naar hun eigen armzalige hutjes terug moeten Miss Vanenurt geeuwde voor de tweede maal en deed zich nu niet eens de moeite om' het te verbergen, ie midden daarvan werd, zij verrast door de verschijning van een heer op een sierlijk getoomd bruin paard, die naast het open rijtuigje bleef stilstaan. ..Ik dacht wel dat ik me niet ver giste,” zeide de heer, ,,’t Js miss Van- court.” Het geeuwen hield op en maakte op eens plaats voor vrietnideljjke lachjes en een levendigen toon. ,,Hoe vaart gij, Sir Aubrey zeide zJij. terwijl zij den landheer de hand reikte. ..Papa is bij mijnheer Spilby om met hem- over 't nieuwe schoolge bouw te spreken.” „Welzoo. Ge moet weten dlat ik zeer veel belang stel in die nieuwe schooi. Dat kleine Arkadische feest van giste renmiddag was alleraangenaamst. Het heugt mij niet ooit een prettiger dag je te hebben doorgebracht. De liefd Het is ea mensch verL-T- -- ijet dan h^t he^< aker niet, f* iet al zyn'kl&ne en giootei. reken, mét tyet pok in 'ïfcestp tijden pg aan oüaanïjenaaniis heeft. Verleden en Bekomst ziet #ij ip meerdere of mildere iilste, zooals h|i ze ciroomt. j Van de toekomst Is dat vanzelfsprekend, adat die' toewmst nog het onbea< ad is, waaropftzijn fantasie allés ka tten, wat zy'l^venscht. ?y is dJwt ets gebonde(L' .nauwelijks aan der mogelykneid. Wat maar denkbaar is, stélt zy zich voor Vu plaats vkn de werkelijke wereld HM— een gedroomde, waar alles anderta(gaat ei beter. ft Vooral irt ’s menschen jeugd blijkt dat. Dan immers lijkt alles mogelijk en het vreemdste niet alleen te kunnen, maar ook te zullen gebeuren. Wat de mensch wenscht, veronderstelt hy. Later, wanneer hij wat ouder wórdt, leert hjj rekening houden niet alleen met het mor gelyike, maar ook met de waarschijnlijkheid. Hy blijft nog altijd wel van de toekomst verwachten, wat hy graag van haar krijgen zou,’maar hy begint daarbij meer en meer be rékenen met de waarschijnlijkheid van de vervulling zijner wenschen. Hy ziet nog alleen het min of meer waarschijnlijke, dat wat wel eens zou kunnen gebeuren, wat et van zyn wenschen waarschijnlijkerwys zou kunnen vervuld worden. Natuurlijk blyft hy daarbij echter altyd. nog rekenen op het gunstigste geval. En zoo blyft ook op late ien leeftijd de toekomst voor hem, zij ze dan al niet meer het wondere zonneland van zyn jeugddroomen, nog vrijwel altijd mooier dan het heden, omdat hy haar ziet, zooals hy ze droomt. Maar ook het verleden ziet hy, zooals hij zich dat droomt. Dat moge vreemd klin ken, omdat het toch een werkelijkheid is, die hij doorleefd heeft, het is niettemin waar. Natuurlijk is dit niet in dien vol- etrékten zin het geval als ten opzichte van de toekomst Zjjn droom is gebonden aan bepaalde gebeurtenissen, maar die gebeur tenissen ziet hy niet meer, wanneer ze lang geleden zijn, zooals ze gebeurd zijn, en nog minder ziet hjj ze in hare ware verhoudin gen. tot den dagelijkschen gang van zijn leven. Hy ziet enkele uitstekende punten uit het verleden en fantaseert daarvan, Haag ryden, meegaat. Veel geld kan dat niet kojten en in elk geval heeft het voor dat nM tegelyk eens goed uitrust. Pit toch is'net eeltige wat ons wel eens mede-i l(jdén doet hebben met de lange rijen kin* derén<i «At ze zoo ontzaggelijk veel moeten lbopeni i'ép zoo’n dag. Nu is het waar dat kmderen op dit punt onvermoeibaar schijf t^1 |enjn als ze het naar hun zin hé&eni ei van de tocht is altijd Schevénin* gen en het strand. Meestal zeer vermoeid» stoort de ganséhe stoet daar neer, maar de rust in net zand duurt gewoonlyk z^er kort en al gauw ziet men allen druk aan hei stoeien. Jammer is het dat zoo’n dag meestal)) de kort is, ook al gaat men heel vroeg ybft huis en keert men pas heel laat -D terug. fthJen heel enkelen keer schynt hef er in uiterljjk zeer op achteruit. Het ty- wel eejft^ gelukt te zyn dat zoo’n groep nisah» van <in ViooHiv»» dnt zwht naut schoolkinderen een nachtje bleef logeereul Het lijkt ons toch dat dit niet zoo heel be! ziwap-riuk behoeft te zyn en hét verwon dert orjs wel eens, dat by de tallooze po-, gingen^die gedaan worden om hét de jeugd aangenaam te maken, er geen vereenigin^ in Den Haag is, die haar bemiddeling en hulp aanbood juist voor de bezoeken van gansche troepen schoolkinderen die voor één dag hier komen. Het lykt ons zoo dat een goede gids voor hen van veel betee- kenis zou kunnen zjjn en het bleek ons, uit de verhalen die wij wel eens van zulke kin deren hoorden, dat het programma van hun tochtje nu ook riiet bijster gelukkig geko zen was. We weten niet of de onderwijzer! onderling nooit eens .overleg plegen; int dien dit niet zóó is, geeft ongetwijfeld het bureau voor Vreemdelingenverkeer voor* lichting en raad als men die meent noodijj te hebben. Het is overigens nog miserabel stil op Scheveningen. De avonden zijn te koud es het weer blijft onbetrouwbaar. Hoe het met de gasten staat, weten wy niet. Buitesuge* „woon druk zal het nog niet zijn, al loopt het nu naar het vol-seizoen. De toestand in het oude dorp, by de vist séhersbevolking, hljjft maar treurig. Met de vischvangst gaat het wel, doch, de opr brengst van de visch blyft te laag. Het gevolg is, dat zeer vele reederjjen het heb ben moeten opgeven, hetgeen natuurlijk een sterke vermindering van de vraag naar ar- I beidékrachten deed ontstaan, een werk- schaarschte, die onmiddeliyk ieiden moet tot loonsdaling. Hoe langer hoe meer ziet men dat Scheveningsche ouders voor hurt kinderen een ander vak zoeken dan dat vart zeeman. Het gaat hun natuurlijk wel zeer aan het hart, want de oude traditie zit heel diep geworteld, maar de verstandige ouder» zien in dat het niet anders kan. Op dert duur zal dit een eigenaardigen invloed hébben op de bevolking, die zooveel eeuwen door haar tradities en gewoonten onveran derd wist te behouden. Over die vasthou dendheid staat men toch altijd weer ver baasd. In het oude costuum vindt men de oude traditie nog het beste bewaard. Het zich nog precies te herinneren, een levens dat hjj verleden heet. t' Het gaat met hém zoo ongeveer ais met een jongen verliefde^ die vl een schoone vrouw zag by een concert liï een tüin ‘oi zoq iets in het onzekere avondlicht. Hjj ziét den blik*van sprekende oo^fen, den gratieVollen gang, het aanmiiinig gfebaar. En hij fanta seert zich een teeld, wnarep hjj vAuofi? maar da| misschien met de werkelij maar weihig overeenst'^’* ,J aan di| ylrouw ü4si de kli beeld, ontsieren apudenj (nerspr^eten ni^B? en de de slechte teeke^ipg dm zooveel meer mifeschiend die vrouw mindpt schoc zou maken. II Zoo ziet de meisch vi niet meer de zoihexsprjj van het gelaat bederver looze kleinigheden, diej zjjh voorbije leven misschien onaangenaam maakten, zelfs wellicht veel ernstiger onaangenaamheden niet meer. Hjj heeft alleen de herinnering gehouden aan wat bizonder indruk op hem maakte en een p^ljtigen indruk veelal, om dat de natuurlijke levensdrang in den mensch de onaangename indrukken veel ge- makkelyker wegdijngt Dat indrukmakende behoeft juist niet al tijd het meest belangrijke te zijn in objec tieven zin. Het kan fejjn, dat het juist hém bizonder getrbffeM' ftééft of dat het tenge volge van zijn ©ogenblikkelijke stemnïtng hem zoo trof, of dat de bijkomende omstan- diglheden dat voorgevallene in een bizonder licht stelden. Dit maakt reeds duidelijk, dat het niet de gebeurtenissen zyn, die hij zich herin nert, maar den indruk, dien hij onderging. En uit de herinnering van die indrukken vormt hy zich weer een beeld van de ge beurtenissen. Maar die gebeurtenissen ziet hij ook niet precies, zooals ze zyn, maar waziger, onzekerder. En uit voorstellingen, die hij zoo door middel van de nagebleven indrukken zich nog van de gebeurtenissen maakt, bouwt hy zich een verleden op. Dat verleden is niet als zjjn werkelijk verleden was. Het is een droom, een fanta sie op het vaste thema van het gebeurde. En het is mooier dan de werkelijkheid, om dat zyn beeldende fantasie verfraaiend werkt en omdat hij ook wel vaak het min der aangename opzetteljjk weglaat, de her innering eraan wegdringt uit zyn ge dachten. Dat mooie beeld nu heeft hjj lief, meer lief vaak ,dan de toekomst. Want het is voor hem geen droom, maar doorleefde werkei- ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring) 1regels 1,80, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2.05, elke regel meer 0.50. Op de voorpagina 50 hooger. Gewonp advertentiën en ingezonden mededeelingen den prijs» Groote letters en randen worden berekend Advertentiën kunnen delaren.WAdvertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn. Er zjt iets wvan hem zelf, vaij zjjn ei^en denken en voelen en gewaarwor den. I)e gebeurtenissen zyn maar niet enkel feiten,, zfe zyh een, deel van 's menschen leven,Jdat is van hem pelf. Ze zjjh eigenlijk doorleefde gewaarwordingen en zielsaun- doenin^en. De mensch, zoöals hjj thans is, ziet iO' het verleden geen gebeuren, maar zjet jw1 zichzelf, ztiortls by eens was. En aan het yerleden denkendè, doorleeft hij weer de gewaaiWitidingen van vroeger, is hy weerf de jongere, dié, hij eens was, met anddre ^róotiün, andéfe sterkere verwach tingen, heftig'ér verlangens, ide'ééler liefde. Wat deert hét hém» of zijn nuchter ven stand hem zegt, dat het zoo nu wel rilet precies was? Liefde redeneert niet, maar wijst het nuchter veritand graag de deur. kiw.Jiet is de liefde Voor wat voorbijging, dje hem bezielt, niet yoqr wat voorbijging a#n uiteriij'k gebeuren* maar voor wat voor opging in hem zelf, het is de liefde voor zyn eigen beeld, in jongere, ideëelere ge daante, de liefde n^elliifht voor eigen droo- rn|m en idealen, vóór twat hjj eens als het ü^ste dacht et! verlau^e. Het is het heimwee ook naar een land, dat hjj eens bewoonde en waar de lucht zuiverder, reiner w»a, naar een tijd, waar grootscher levensopvatting, ideëeler denken en voelen hem beheerjséhte. Het is het heim wee misschien wel naar het ideaal, waar van men eens droomde en dat zoo vaak im mers verloren gaat ip den strjjd van ons leven. een der beste in geheel Monkhamplo|i gold. ..Gij kunt hier op mij waóbten kind liefzei mijnheer Vancourt toen nel rijtuig stilhield voor mijnheer Spilby’s spiegelruiten ’t was een Keurige woning, die nog werd opgeluisterd door in lijsten gevatte en met glijs overdekte gezichten van villa's en bui tenpiaataen te huur of te kooip, hui zen wier belioorlijldheden nog werden verhoogd óf vennindierd. door onna tuurlijk helder groen en eene tropi sche lucht. „Blijf hier mmr wachten. Mary, ik heb slechts een paar woor den met mijnheer Spilby te spreken t zal geen vijf minuten diiren.” Miss Vanoourt zuchtte even, daar nj wel wist dat onder zulke omstandighe den vijf minuten, bij haar vader zoo veel beteekenden ais een1 half uur. Maar zij sprak hem' niet tegen, en zette zich op haar gemaik in het kleine open rijtuigje, en> hield haar parasol zoodanig, dat zij geen hinder van de zon had, zonder dht haar d'it evenwel belette te zien en gezien te worden Tegen vier uur ’s middags was hel zeer levendig te Monkhampton. Daar miss Vanoourt bijkans ieder een kende die voorbij ging, verveelde zij zich volstrekt niet Nu eens maikte zij de beweging van een kus op de toppen van haar géhandschoende vip gets naar de personen, die In een dep gratict ïieeld, waarop hy vdrlieft, Wid it^ nt. Wat er>' leejijks '''■ine dingen, di^het tiet hy niet, 1 te lange ne: r Wenkbrauwd Inog, dat misl! >n of onsympj lat 75

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1926 | | pagina 1