VING
Blad
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
Bo. 16102
Zaterdag 3 Juli 1926
68» Jaargang
la'rladan.
im.
ERDAM
G -W
ERDAM
in),
irima werk.
I
jl
DOOK GOUD VERBLIND.
pwl
en
Mien
;hiek
s vóór het rrrLJ-...
alglfclen verseIjjttsel, da de
den en'toekomst i
len. Verwo c
heden ziet hij
it blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
FEUILLETON.
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
NIEUWERKÉRK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
f
maakten, zelfs
eding
1715 2ss~
1717
100
(Wordt vervolgd).
JKSLAGERIJ
tijd mooier
riyk is dit
lottls het is,
[ten en ge-
bjj contract tot zeer jjereduceèr-
naar plaatsruimte.
worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhan-
ilDEN
RMNEM
kmderei
nen t
Het
TELEFOON 232
eerste kwaliteit
1711 20
uitsluitend
zonder den .gang van zijn dagelyksch levert lykheid.
I
Een veel bewogen leven.
Roman uit het Engelsch
van
Miss E. BRADDON.
ehreven
In ne4r-
iby aan
f wettën
ligszins
L in de
lept zij
n het verleden pok
iten, die het bl^nk
niet meer dê tal-
r bestaat uit twee bladen.
iUw.
-r (ianzleip
dacht zij, „dah
odes heÖ-
31) -
Sir Aubrey begint belangstelling te toonen.
De fancty fair was met goed gevolg
bekroond. De- som die zij had opge-
braaht was voldoende, zo o dat mijnheer
Vancourt oen’ architect uit Monkhamp-
ion liet komen om de beslaande school
in oogemchouw te nemenom vervol
gens plannen en bestekken te leveren
voor een beter ingericht gebouw op
dezelfde plaats.
De predikant miet een. zijner doch
ters reden naar de stad in den na
middag van den dag waarop Edunund
Standen met groeten weerzin vaarwel
bad gezeid aan Hedingham en alles
wat het dierbaars voor hem bevatte
de predikant ging voor zaken, zijne
dochter, miss Mary Vancourt, om do
Miniqeds te bezichtigen, waarin de
herfstmtodes waren uitgestald1.
„O, zie eens. papa/: hoe kluchtig,
die bruine met gele strepen”, riep zij.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal f 2.26, per week 17 cent, met Zondagsblad
kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per loopftiwgeschiedt.
nco per post per kwartaal 3.15, met Zondagsblad 3.80.
bonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bü onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie Telef. Interc. 82;
Redactie Telef. 88.
is niet te zeggen of die keurige en kleurige
costuum bezig is al dan niet te verdwijnen.
Wjj vreezen dat het zyn glorietijd heeft ge
had en dat het op den duur toch zal ver
dwenen, al zullen de sporen ervan nog lang
heel lang bljjyen. Onder de mannen ver
dwijnt het typische pak, althans het Zon-
dagséhe pak, ongetwijfeld. Zonder statis
tiek kan men dat wel constateeren. Wan
neer de mannen niet meer varen en een
baantje aan den wal krjjgen, vooral als dit
baantje buiten het gansche visschersbedrijf
valt, dan blijft het niet uit of ze verwisse
len het zeenuinscostuum voor het „stads"-
pak, zooals zjj dat noemen. Trouwens die
zeemanskleereh zjjn voor velerlei handwerk
I weinig geschikt. Meestal gaan die mannen
De wijze denkt en zwijgt, de dwaas
denkt niet en spreekt.
iueuwmoCHEcneni landauer waren gezer
ten nu eens knbete zij iemand toé
in een poneyehats da>n weer wi*
«jelde zij eeltige woorden met voetgari
gers, die staan bleven om1 naar
hand te schudlien. epn. paar opmer
kingen te maken óver héc weer, en
me. bezorgdheid naar den geaondj
heldetoestand van de familie Vanémiij
te vragen, alsof de laatste maal toen
men er naar inrormeerae. allen ofi\
sterven lagen. j
M'ss Vanoourt kon niet nalaten tr
geeuwen nadat zij verschillende zuikp
groeten had gewisseld'. Was dat gapen
het gevolg van do drukkende hide vah
den dag, at van de zoutelooze gesprek
ken hater kennissen
..Ik wou dat ik tegenover
had meien stilhouden,” dacht
zou ik nog eens de nieuwe modes heb
ben kunnen bekijken, en om me een
houding te geven zou ik maar een paar
handschoenen hebben gekocht’
Zij keek op haar horloge, en ont
dekte diat de vijf minuten van haar
vader all tot twintig waren gestegen.
..Hij zal zeker een uur bij mijnheel
Spilby blijven.” dacht zij, om over die
oude school to praten ik zou haast
wens ch en dat we papa maar niet had
den geholpen met de fancy fair. We
hoeren van niets anders-. dan van die
vervelende school, en mij dunkt toch
dat de tegenwoordige school voldoeh-
ioen de logge poney stapvoets voorbij
de winkelramen van ntijnlieer üa>ni-
lein, den Monkhamptonschen manufac
turier reeo. „Dat zal van T jaar veel
gedragen worden, heeft Florence Toyn-
oee gezegd, en u weet, ze heeft een
neef in Parijs. Ik vind T heel leelijs,
maar 't is de mode, en dus zal ik me
denkelijk ook zoo iets aanschaffen.’
Mijnheer Vanoourt aanschouwde met
onverschilligen blik al het moois dat
voor Ganzlein s ramen wap tentoonge
spreid de nieuwstei modellen van
kragen en mouwen ..stellen”, zooals
ze bij Ganziein werden genoemd, uit
Parijs of Spitalfields. Gemaakte klee-
ren uit Ayrshirede meer kostbare
arbeid uit de kloosters van' Madera
glanzige zijdesmaakvolle parasols.
Hij bereed weer zijn eigen stokpaard
je het gothische schoolgebouw, en
deelde niet in ’t minst in de bewon
dering zijner dochter, die zich steeds
tot de manufaiotuurwinkels bepaalde.
,.Rijd wat gauwer, kindlief”, zeidc
hij gejaagd. „Ik zou mijnheer Spilby
gaarne spreken, eer hij zijn kantoor
verlaat.”
Mijnheer SpUby was de architect,
die bij zijn eigenlijk aesthetisch vak
van. bouwkundige, de meer voordeeli-
ge betrekking van afslager en agent
in huizen waarnam. Hij woonde in de
Hoogstraat te Monkhampton, vlak om
den hoek, waarlijk een stand, die voor
pische van de kleeding, dat zoo echt past
by het bonkige van den zeeman, verdwijnt
en ze worden quasi-heeren, die er met hun
hoeden en boorden en dassen verre van
mooi uitzien.
De Schevfeningsche meisjes gaan er altijd
zeer veel op achteruit als ze de kleurige
dracht^Verwisselen voor de moderne japon.
Haar mooie gelaatskleur, die ondanks het
leven by de zee altydmerkwaardig blank
blyft, past zoo bizonder by de omlijsting
die de kap aan het hoofd geeft, by de
stemmige maar altijd k/eurige halsdoeken.
Nauwelijks echter zyji deze bizondere sie
raden verdwenen of het galaat krijgt een
bleeke kleur, die lang niet bekoorlijk meer
is. Bovendien pikken zy voor haar costuums
nu allerlei opzichtige kleuren uit met een
maaksel dat eveneens van weinig smaak
getuigt en in een ommezien is de knappe
Schaveningsche een opgetuigde burgerjuf
frouw geworden. Ze valt niet meer op; in
den regel is ze zelfs leeljjk. Het is dus wel
jammer dat de „dracht", zooals de Scheve-
ningsche vrouwen het costuum van het dorp
plegen te noemen, verdwjjnt. Zoodra deze
weg is, zal van het oude dorp niets meer
overzijn. Als dorp is het reeds voor het
overgroote deel verdwenen; de oude hofjes
zijn onder de opvattingen der moderne hy
giëne verdwenen, het typische familie-leven
:s daardoor ook ten doode gedoemd ge
weest; het oude traditioneeie saamhoorig-
heidsgevoel is evenzoo verzwakt en gesta
dig maar zeker wordt het oude dorpje met
al zjjn bewoners, met heel zijn karakteris
tiek cachet dbor de groote stad opgeslokt.
Men staat er toch al verstomd van dat het
zooveel eeuwen zyn eigen karakter heeft
bewaard. Als men ziet hoe het veel verder
gelegen Westland zyn eigen karakter .en
zyn typische kleederdracht al finaal heeft
verloren en alles van den Haag heeft over
genomen, zy het dan niet alty'd in goeden
zin, dan is het merkwaardig zoo lang als
Scheveningen het heeft volgehouden.^Maar
dat het ten slotte ook zal ondergaan, daar
aan valt haast niet te twijfelen. Tal van
Retoren onafhankelijk van den wil van de
bevolking zelf versnellen het proces.
HAGENAAR
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
ÖOQCXXJII.
(Het is nu dte tijd 'Van de vacantie- en
schoolmeisjes. Voor de kinderen is een dagje
naar den Haag en vooral naar Schevenin
gen nog altijd het hoogste punt van genie
ten. Dagelijks komt men om dezen tyd van
het jaar, nog vóór de algemeene zomerva-
canbie aanvangt, lange rijen kinderen tegen
onder geleide van hun onderwijzers en on
derwijzeressen. Meestal zijn ze al voor dag
en dauw in den Haag aangekomen en het
begint dan altijd met een wandeling door de
stad langs de belangrijkste bezienswaardig
heden. Helaas staat op het lijstje van deze
nog steeds de Gevangenpoort zoo niet bo
venaan dan toch zeker onder de eerste die
stellig in oogenschouw genomen zullen wor
den. Wanneer zal nu eens het verbo/l komen
van 'bezichtiging voor kinderen beneden 16
jaar? Herhaaldelyk is daarop al aangedron
gen maar het lijkt wel alsof men het Altijd
weer vergeet. Eigenaardig is het dat de on
derwijzers zelf niet inzien dat een bezoek
aan dit monument onzer nationale schande
ongewenscht is.
Er is waarlijk genoeg te zien vooral als
men een paar uurtjes met een groote perso-
nen-auto, waarvan er ettelijke door den
GOniSCHE (01liANT.
uc is. Zij siuic wbnU en regen, bunen. i
en als de kinderen wat benauwd mil
ten, welnu, dat zijn ze immers in nun
eigen huis oo< niet beter gewend.
Waartoe dient het de arme kleinen te
ge-wennen. aan zulk een fraai gebouw,
terwijl ze toch weer naar hun eigen
armzalige hutjes terug moeten
Miss Vanenurt geeuwde voor de
tweede maal en deed zich nu niet eens
de moeite om' het te verbergen, ie
midden daarvan werd, zij verrast door
de verschijning van een heer op een
sierlijk getoomd bruin paard, die naast
het open rijtuigje bleef stilstaan.
..Ik dacht wel dat ik me niet ver
giste,” zeide de heer, ,,’t Js miss Van-
court.”
Het geeuwen hield op en maakte op
eens plaats voor vrietnideljjke lachjes
en een levendigen toon.
,,Hoe vaart gij, Sir Aubrey zeide
zJij. terwijl zij den landheer de hand
reikte. ..Papa is bij mijnheer Spilby
om met hem- over 't nieuwe schoolge
bouw te spreken.”
„Welzoo. Ge moet weten dlat ik zeer
veel belang stel in die nieuwe schooi.
Dat kleine Arkadische feest van giste
renmiddag was alleraangenaamst. Het
heugt mij niet ooit een prettiger dag
je te hebben doorgebracht.
De liefd
Het is ea
mensch verL-T- --
ijet dan h^t he^<
aker niet, f*
iet al zyn'kl&ne en giootei.
reken, mét tyet pok in 'ïfcestp tijden
pg aan oüaanïjenaaniis heeft. Verleden en
Bekomst ziet #ij ip meerdere of mildere
iilste, zooals h|i ze ciroomt.
j Van de toekomst Is dat vanzelfsprekend,
adat die' toewmst nog het onbea<
ad is, waaropftzijn fantasie allés ka
tten, wat zy'l^venscht. ?y is dJwt
ets gebonde(L' .nauwelijks aan
der mogelykneid. Wat maar
denkbaar is, stélt zy zich voor Vu
plaats vkn de werkelijke wereld HM—
een gedroomde, waar alles anderta(gaat ei
beter. ft
Vooral irt ’s menschen jeugd blijkt dat.
Dan immers lijkt alles mogelijk en het
vreemdste niet alleen te kunnen, maar ook
te zullen gebeuren. Wat de mensch wenscht,
veronderstelt hy.
Later, wanneer hij wat ouder wórdt, leert
hjj rekening houden niet alleen met het mor
gelyike, maar ook met de waarschijnlijkheid.
Hy blijft nog altijd wel van de toekomst
verwachten, wat hy graag van haar krijgen
zou,’maar hy begint daarbij meer en meer
be rékenen met de waarschijnlijkheid van
de vervulling zijner wenschen. Hy ziet nog
alleen het min of meer waarschijnlijke, dat
wat wel eens zou kunnen gebeuren, wat et
van zyn wenschen waarschijnlijkerwys zou
kunnen vervuld worden. Natuurlijk blyft
hy daarbij echter altyd. nog rekenen op het
gunstigste geval. En zoo blyft ook op late
ien leeftijd de toekomst voor hem, zij ze
dan al niet meer het wondere zonneland van
zyn jeugddroomen, nog vrijwel altijd mooier
dan het heden, omdat hy haar ziet, zooals
hy ze droomt.
Maar ook het verleden ziet hy, zooals
hij zich dat droomt. Dat moge vreemd klin
ken, omdat het toch een werkelijkheid is,
die hij doorleefd heeft, het is niettemin
waar. Natuurlijk is dit niet in dien vol-
etrékten zin het geval als ten opzichte van
de toekomst Zjjn droom is gebonden aan
bepaalde gebeurtenissen, maar die gebeur
tenissen ziet hy niet meer, wanneer ze lang
geleden zijn, zooals ze gebeurd zijn, en nog
minder ziet hjj ze in hare ware verhoudin
gen. tot den dagelijkschen gang van zijn
leven. Hy ziet enkele uitstekende punten
uit het verleden en fantaseert daarvan,
Haag ryden, meegaat. Veel geld kan dat
niet kojten en in elk geval heeft het voor
dat nM tegelyk eens goed uitrust. Pit
toch is'net eeltige wat ons wel eens mede-i
l(jdén doet hebben met de lange rijen kin*
derén<i «At ze zoo ontzaggelijk veel moeten
lbopeni i'ép zoo’n dag. Nu is het waar dat
kmderen op dit punt onvermoeibaar schijf
t^1 |enjn als ze het naar hun zin hé&eni
ei van de tocht is altijd Schevénin*
gen en het strand. Meestal zeer vermoeid»
stoort de ganséhe stoet daar neer, maar de
rust in net zand duurt gewoonlyk z^er kort
en al gauw ziet men allen druk aan hei
stoeien. Jammer is het dat zoo’n dag
meestal)) de kort is, ook al gaat men heel
vroeg ybft huis en keert men pas heel laat -D
terug. fthJen heel enkelen keer schynt hef er in uiterljjk zeer op achteruit. Het ty-
wel eejft^ gelukt te zyn dat zoo’n groep nisah» van <in ViooHiv»» dnt zwht naut
schoolkinderen een nachtje bleef logeereul
Het lijkt ons toch dat dit niet zoo heel be!
ziwap-riuk behoeft te zyn en hét verwon
dert orjs wel eens, dat by de tallooze po-,
gingen^die gedaan worden om hét de jeugd
aangenaam te maken, er geen vereenigin^
in Den Haag is, die haar bemiddeling en
hulp aanbood juist voor de bezoeken van
gansche troepen schoolkinderen die voor
één dag hier komen. Het lykt ons zoo dat
een goede gids voor hen van veel betee-
kenis zou kunnen zjjn en het bleek ons, uit
de verhalen die wij wel eens van zulke kin
deren hoorden, dat het programma van hun
tochtje nu ook riiet bijster gelukkig geko
zen was. We weten niet of de onderwijzer!
onderling nooit eens .overleg plegen; int
dien dit niet zóó is, geeft ongetwijfeld het
bureau voor Vreemdelingenverkeer voor*
lichting en raad als men die meent noodijj
te hebben.
Het is overigens nog miserabel stil op
Scheveningen. De avonden zijn te koud es
het weer blijft onbetrouwbaar. Hoe het met
de gasten staat, weten wy niet. Buitesuge*
„woon druk zal het nog niet zijn, al loopt
het nu naar het vol-seizoen.
De toestand in het oude dorp, by de vist
séhersbevolking, hljjft maar treurig. Met
de vischvangst gaat het wel, doch, de opr
brengst van de visch blyft te laag. Het
gevolg is, dat zeer vele reederjjen het heb
ben moeten opgeven, hetgeen natuurlijk een
sterke vermindering van de vraag naar ar-
I beidékrachten deed ontstaan, een werk-
schaarschte, die onmiddeliyk ieiden moet
tot loonsdaling. Hoe langer hoe meer ziet
men dat Scheveningsche ouders voor hurt
kinderen een ander vak zoeken dan dat vart
zeeman. Het gaat hun natuurlijk wel zeer
aan het hart, want de oude traditie zit heel
diep geworteld, maar de verstandige ouder»
zien in dat het niet anders kan. Op dert
duur zal dit een eigenaardigen invloed
hébben op de bevolking, die zooveel eeuwen
door haar tradities en gewoonten onveran
derd wist te behouden. Over die vasthou
dendheid staat men toch altijd weer ver
baasd. In het oude costuum vindt men de
oude traditie nog het beste bewaard. Het
zich nog precies te herinneren, een levens
dat hjj verleden heet. t'
Het gaat met hém zoo ongeveer ais met
een jongen verliefde^ die vl een schoone
vrouw zag by een concert liï een tüin ‘oi zoq
iets in het onzekere avondlicht. Hjj ziét den
blik*van sprekende oo^fen, den gratieVollen
gang, het aanmiiinig gfebaar. En hij fanta
seert zich een teeld, wnarep hjj vAuofi?
maar da| misschien met de werkelij
maar weihig overeenst'^’* ,J
aan di| ylrouw ü4si de kli
beeld, ontsieren apudenj
(nerspr^eten ni^B? en de
de slechte teeke^ipg dm
zooveel meer mifeschiend
die vrouw mindpt schoc
zou maken. II
Zoo ziet de meisch vi
niet meer de zoihexsprjj
van het gelaat bederver
looze kleinigheden, diej zjjh voorbije leven
misschien onaangenaam maakten, zelfs
wellicht veel ernstiger onaangenaamheden
niet meer. Hjj heeft alleen de herinnering
gehouden aan wat bizonder indruk op hem
maakte en een p^ljtigen indruk veelal, om
dat de natuurlijke levensdrang in den
mensch de onaangename indrukken veel ge-
makkelyker wegdijngt
Dat indrukmakende behoeft juist niet al
tijd het meest belangrijke te zijn in objec
tieven zin. Het kan fejjn, dat het juist hém
bizonder getrbffeM' ftééft of dat het tenge
volge van zijn ©ogenblikkelijke stemnïtng
hem zoo trof, of dat de bijkomende omstan-
diglheden dat voorgevallene in een bizonder
licht stelden.
Dit maakt reeds duidelijk, dat het niet
de gebeurtenissen zyn, die hij zich herin
nert, maar den indruk, dien hij onderging.
En uit de herinnering van die indrukken
vormt hy zich weer een beeld van de ge
beurtenissen. Maar die gebeurtenissen ziet
hij ook niet precies, zooals ze zyn, maar
waziger, onzekerder. En uit voorstellingen,
die hij zoo door middel van de nagebleven
indrukken zich nog van de gebeurtenissen
maakt, bouwt hy zich een verleden op.
Dat verleden is niet als zjjn werkelijk
verleden was. Het is een droom, een fanta
sie op het vaste thema van het gebeurde.
En het is mooier dan de werkelijkheid, om
dat zyn beeldende fantasie verfraaiend
werkt en omdat hij ook wel vaak het min
der aangename opzetteljjk weglaat, de her
innering eraan wegdringt uit zyn ge
dachten.
Dat mooie beeld nu heeft hjj lief, meer
lief vaak ,dan de toekomst. Want het is voor
hem geen droom, maar doorleefde werkei-
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1regels 1,80, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2.05, elke regel meer 0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewonp advertentiën en ingezonden mededeelingen
den prijs» Groote letters en randen worden berekend
Advertentiën kunnen
delaren.WAdvertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn.
Er zjt iets wvan hem zelf, vaij
zjjn ei^en denken en voelen en gewaarwor
den. I)e gebeurtenissen zyn maar niet enkel
feiten,, zfe zyh een, deel van 's menschen
leven,Jdat is van hem pelf. Ze zjjh eigenlijk
doorleefde gewaarwordingen en zielsaun-
doenin^en. De mensch, zoöals hjj thans is,
ziet iO' het verleden geen gebeuren, maar
zjet jw1 zichzelf, ztiortls by eens was. En aan
het yerleden denkendè, doorleeft hij weer
de gewaaiWitidingen van vroeger, is hy
weerf de jongere, dié, hij eens was, met
anddre ^róotiün, andéfe sterkere verwach
tingen, heftig'ér verlangens, ide'ééler liefde.
Wat deert hét hém» of zijn nuchter ven
stand hem zegt, dat het zoo nu wel rilet
precies was? Liefde redeneert niet, maar
wijst het nuchter veritand graag de deur.
kiw.Jiet is de liefde Voor wat voorbijging,
dje hem bezielt, niet yoqr wat voorbijging
a#n uiteriij'k gebeuren* maar voor wat voor
opging in hem zelf, het is de liefde voor
zyn eigen beeld, in jongere, ideëelere ge
daante, de liefde n^elliifht voor eigen droo-
rn|m en idealen, vóór twat hjj eens als het
ü^ste dacht et! verlau^e.
Het is het heimwee ook naar een land,
dat hjj eens bewoonde en waar de lucht
zuiverder, reiner w»a, naar een tijd, waar
grootscher levensopvatting, ideëeler denken
en voelen hem beheerjséhte. Het is het heim
wee misschien wel naar het ideaal, waar
van men eens droomde en dat zoo vaak im
mers verloren gaat ip den strjjd van ons
leven.
een der beste in geheel Monkhamplo|i
gold.
..Gij kunt hier op mij waóbten kind
liefzei mijnheer Vancourt toen nel
rijtuig stilhield voor mijnheer Spilby’s
spiegelruiten ’t was een Keurige
woning, die nog werd opgeluisterd
door in lijsten gevatte en met glijs
overdekte gezichten van villa's en bui
tenpiaataen te huur of te kooip, hui
zen wier belioorlijldheden nog werden
verhoogd óf vennindierd. door onna
tuurlijk helder groen en eene tropi
sche lucht. „Blijf hier mmr wachten.
Mary, ik heb slechts een paar woor
den met mijnheer Spilby te spreken
t zal geen vijf minuten diiren.”
Miss Vanoourt zuchtte even, daar nj
wel wist dat onder zulke omstandighe
den vijf minuten, bij haar vader zoo
veel beteekenden ais een1 half uur.
Maar zij sprak hem' niet tegen, en zette
zich op haar gemaik in het kleine
open rijtuigje, en> hield haar parasol
zoodanig, dat zij geen hinder van de
zon had, zonder dht haar d'it evenwel
belette te zien en gezien te worden
Tegen vier uur ’s middags was hel
zeer levendig te Monkhampton.
Daar miss Vanoourt bijkans ieder
een kende die voorbij ging, verveelde
zij zich volstrekt niet Nu eens maikte
zij de beweging van een kus op de
toppen van haar géhandschoende vip
gets naar de personen, die In een
dep gratict
ïieeld, waarop hy vdrlieft,
Wid
it^ nt. Wat er>' leejijks
'''■ine dingen, di^het
tiet hy niet,
1 te lange ne:
r Wenkbrauwd
Inog, dat misl!
>n of onsympj
lat
75