1 Ki. ffl. I WERK. n 306 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle, NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. J i Natuur Azijn zijn. Dragon lijn en echte ^zijn. dus geen Azijn is onze prima 7, Gouda go. 16210 Zaterdag Juli 1626 65»Jaargang osterd Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen EERSTE BLAD. millloan FEUILLETON. rt ST” - Gouda oogst. s bezorgd. r* DOOK GOUD VERBLIND. Productiviteit vin dnn arbald. :undige, bij n. plaatsing het Dit nummer bestaat uit twee bladen. E iTTERDAM ippij.n Mm van a»n wlntteind—t ttest 48) (Wordt vervolgd>. Perrfnm Plwe. Petriam PIMe was ten tijde ran Ko LBEDE. gorten Haar- en 68 uur Voor góden en menschen is er geen verhevener schouwspel dan een deugd zaam mensch, die niet gebogen wordt door tegenspoed. mede bekend R” herstelden eft in onder- 7CT 80 langen en kor- 172360 ROTTERDAM. HAGENAAR. fiOlMHE COURANT. onder 't uifsniréken vafr een pegening, hare ten €6 verschuilende maten modelen vloersteenen. Thans is dit aantal terugge- bracht tot 7. Het staat wel vast, dat deze langs ver schillende wegen tot staftd gekomen, betere organisatie van den arbeid veel heeft bijge dragen tot de thans in Amerika heerschen- de welvaart. En aan het feit, dot Europa langzamer hand het Amerikaansche voorbeeld gaat na volgen, is het zeker mede te danken, dat de welvaart in ons werelddeel van den oorlog en <zyn nasleep de nadeelige gevolgen nog niet in meerdere mate ondervindt dan inder daad het geval is. ig overlat gemakkelük viel op te ook ging, altijd waren de zorg op zich neenen vacantie- jmakkelijk, om jne verbazing immer had ik ■ig hoofd met plekken had. i'heea stug en U de vrijheid Een veel bewogen leven. Roman uit het Engelsch van Miss E. BRADDON. A komende rusttijden en vooral door het ver mijden van alle onnoodige bewegingen de arbeiders in vele gevallen 2 tot 4 maal zoo veel konden verrichten als tot dusver, zon der dat deze hoogere prestatie hen buiten gewoon vermoeide. Voor de doelmatige aanwending van den arbeid is voorts van belang de zoogenaamde normaliseering en st and aard i see ring, waar in men het in Amerika eveneens ver heeft gebracht. Over de beweging in deze richting in de Vereenigde Staten gaf het Juninum- mer van het tijdschrift ,fAdministratieve Arbeid” dezer dagen een belangrijk artikel van Prof. Dr. J. Anton de Haas te New- York. .Men verstaat daaronder het terugbrengen van verschillende vormen en maten, door de onderscheidene fabrikanten van een bepaald artikel vervaardigd, tot een zoo klein aan tal als voor de voorziening in de behoefte noodig is. Tot dusver werden tal van voor werpen door den eenien fabrikant echigszins anders gemaakt dan door den ander, tzondei dat dit noodig was, doch alleen om den koo- pers wijs te maken, dat die nieuwe eigen schap aan het artikel een hoogere waande verleende. Thans tracht men door samenwerking te komen tot een veel kleiner aantal modellen door .sommige der tot dusver bestaande te doen vervallen. Gaat men daarbij langs we- tenschappel ijken weg de beste modellen uit kiezen, dan spreekt men van standaardisee- ring. Dit Wdnere aantal rhtxMlen leidt tot eene geweldige besparing op de bedryfsonkosten van verschillenden aard en daardoor tot goédkooper product. Zoo deelt Prof, de Haas mede, dat voor e.nige jaren de electrisdhe bedrijven in Amerika niet minder dan 179 verschillende soorten lampen produceerden. Het uifawer- ken van deze verschillende soorten was tijd- roovend en dus kostbaar. De onderdeden waren niet verwisselbaar, de handelaren waren gedwongen groote voorraden te hou den, waardoor groote sommen onproductief vastgelegd werden. De fabrieken van elec- trische artikelen waren verplicht, groote be dragen in machines en machinegereedschap- pen te beleggen, ten einde in staat te zijn, deze groote verscheidenheid van artikelen 'te kunnen fabriceeren. Tegenwoordig wor den slechts 6 modellen gemaakt en het be hoeft geen betoog,, dat de productie- en verkoopkosten daarmede aanzienlijk zijn verminderd. In 1918 werden nog 37 verschillende mo dellen muurpluggen gemaakt en tegenwoor dig slechts één. In 1914 vervaardigde men in de verschil lende steenfabrieken in de Vereenigde Sta- Reeds eender wezen wij op de hooge loo- flen en de groote welvaart der Amerikaan sche arbeiders. De oorzaak daarvan is, zoo betoogden wij, niet gelegen in eene inten sieve staatsbemoeiing of in eene krachtige vakbeweging. Beide zijn in Amerika min der sterk ontwikkeld dan in Europa. De oor zaak ligt elder», nJ. in de grootere produc tiviteit van den arbeid. Deze is eensdeels het gevolg van den rijk dom aan natuurlijke hulpbronnen. De land bouwer ziet zijn arbeid beter beloond, als hij dien kan aanwenden op eene groote op pervlakte land dan wanneer er slechts eene kleine oppervlakte te zijner beschikking staat. En de arbeid van den mijnwerker le vert grootere opbrengst, als hij wordt aan gewend om dicht aan de oppervlakte lig gende kolen- of ertslagen te exploiteeren, dan wanneer de kolen of het ijzer uit groote diepte te voorschijn moeten worden .gehaald. Behalve van den rijkdom aan natuurlijke hulpbronnen is de productiviteit van den arbeid afhankelijk van den ijver en de be kwaamheid der arbeiders en wel vooral ook van de bij den arbeid gevolgde methodes. Van beteekenis in dit laatste opzicht is, dat de arbeid wordt uitgevoerd op de wijze, waardoor hij de minst mogelijke vermoeid heid veroorzaakt. iDe doelmatigheid der gébruikte werktui gen en machines speelt daarbij uit den aard der zaak eene groote rol, maar ook de doel matigheid der door den arbeider te maken bewegingen zelf. In beiderlei opzicht heeft men in Amerika buitengewoon veel gepres teerd. Wat het laatstgenoemde punt betreft, verdient inzonderheid de aandacht het door Taylor jn praktijk gebrachte systeem. Tot dusver leerde de jongere werkman van den oudere hoe de verschillende hand grepen moeten worden uitgevoerd, wat ten gevolge heeft, dat eenzelfde werk in ver schillend© streken niet zelden op talloos verschillende manieren en met talloos ver schillende werktuigen wordt uitgevoerd. En toch, zegt Taylor, is er maar één manier, welke de beste is en maar één werktuig, dat zich het best laat gebruiken. Om die beste manier en dat beste werktuig te vinden is echter een uitvoerige studie noodig. Taylor heeft op dit gebied veel studie gemaakt. En hij stond daarbij verbaasd over de hoeveelheid menschel yke arbeid, welke door ondoelmatige regeling van den arbeid werd verkwist. Het bleek hem inzonderheid, dat door voldoende en op het juiste oogenblik »3. Inmrak bij Heen ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.26, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschied Franco per post per kwartaal 3.15, met Zondagsblad 8.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Interc. 82; Redactie Telef. 83. Postrekening 48400. BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. DCQCXXVI. Wei overal is thans de vacantde ingetre den en meer dan de helft der bevolking ge niet daarvan thans. Tot adittienjarigen leeftijd loopt stellig'ten nog veel booger percentage in zalig niets doen rond. De be- teekenis van dit feit is niet gering, want het is begrijpelijk dat het overgroote deel daarvan niet alle vrije uren op aangename wijze weet te vullen. Gelukkig is het vacan- tie-vraagstuk in de laatste jaren ernstig onder het oog gezien en heeft men begre pen, dat men in die vrije wéken de jeugd niet aan haar lot mag ovérlaten. ’t Was een vraagstuk, dat niet L lossen, want hoe het oo er volwassenen noodig, namen en juist in den a tjjd was het verre W mwnarhwn A* tijd aan dit werk te geven. Met eenig geld is het echter moigelijk gewonden, die krach ten te vinlen. Het is heusch een izeer zwaar werkje. Wy hoorden nog dezer dagen het verhaal van iemand, die zich bereid verklaard had, een vacantiereisje van kinderen als geleider mee te maken. Niet gewend om met groote kinderen om te gaan en als nieuweling in het vak zich geweldig inspannend en uitslo- 'vend, had hij een dag meegemaakt, zoo zwaar als hij van zijn leven niet had gekend. Half geradbraakt en tot het uiterste ver moeid was hij ’s avonds thuisgekomen. Den volgenden dag gevoelde hij zich nog stijf in al izyn spieren en zelfe een zeer lang© en zware slaap had de vermoeidheid niet ge heel weggenomen. Wij hebben wel eens, rustig in het duin liggend het spelen van zoo’n grooten groep vacantiekinderen gadegeslagen en met stij gende bewondering gezien, hoe de 'leiders en leidsters onafgebroken bezig waren. Al leen van het kyken er naar werd je al moe; hoe moet het dan ztfn, als je actief er aan deelneemt! De gedachte, dat een zeer nuttig werk wordt verricht, houdt hen wellicht op de been. Nuttig is het werk inderdaad. Wie op een vacantiedag eens door de volkswijken loopt, ziet aanstonds, dat het heusch on- 1825 60 p«r pond 60 cent 60 60 639 20 doenlijk is, de kinderen den ganséhen dag op straag, te laten slenteren en hoe langer hoe tuchteloozer t© laten wonden. Hoe het ook zij, het onderwijs brengt ongetwijfeld tucht en besef van orde, het houdt de kin deren een deel van den dag van de straat, maar wij vreezen, dat in een paar weken zo- menvacantie, die door het weer allicht de gelegenheid geven, om het grootste gedeel te van den dag buiten te zijn, er veel van die goede resultaten kan worden vernietigd. Vooral wordt ’t bedenkelijk, als de jeugd op eigen houtje aan het zwerven gaat en zich te ver van huis waagt. Dan komt de lust tot straatschending licht op. Er wordt over de jeugd overal geklaagd. Ook iDen Haag kan meeklagen. Nu heeft men hier één bijzonder omstandigheid, n.l., dat de z>gn. volkswijken niet over de heele stad verspreid zijn maar over het algemeen zelfstandig staan. Andere wijken ondervin den dientengevolge niet zoo heel veel over last van de breede kinderscharen in de volkswijken. Echter is er in hun eigen wyk voldoende gelegenheid voor het botvieren van de zucht tot baldadigheid en in de sta tistieken van de gemeente-bedryven vindt men aarigetoond, dat er jaarlijks nog heel wat door de jeugd wordt vernietigd. Men staat daar some verstomd van. On langs hebben we er nog eens een staaltje van gezieh. Op het strand staat ’s zomers een houten tent voor de politie, ’s Winters "Wondt die tent op het duin getrokken, om dat die anders natuurlijk in het ®ilte nat zou verdwijnen. De raampjes van die tent zijn gedeeltelijk met fijn gaas bespannen. Als men nu niet, wat de jeugd in een win- hun *an dia tent weet te ventielen, dat is heusch meer dan kras. Door het fijne gaas heen zijn alle ruitjes aan gruis gegooid. Men moet wel met opeet hébben gezocht naar heel kleine steentjes om die met een katapult door de openingen van het gaas te schieten. Voorts zijn de luiken geforceerd, hoewel ze met ijzeren bouten gesloten zyn. De deur van de tent, die met een stevig slot gesloten was, is geopend; de paar bankjes en het tafeltje, eenige kisten enz. alles is overhoop gehaald. De wanden van de tent zijn vol gekrast met messen en met potlood; vieze woorden zijn er met dikke letters op- geteekend enz. Werkelijk, men staat er van verstomd, hoe het „technisch” mogeüjk is, iets zoo toe te takelen! Er wordt altijd verteld, dat ner gens ter wereld de baldadigheid zoo groot is als in ons land. We kunnen het niet beoor- deelen, maar dat ze hier groot is, is buiten twijfel. Vlak voor het sportpark Houtrust, aan lederen sportvriend welbekend, ligt een zeer mooie monumentale brug. 'De voetstukken van de lantarens zijn alle van fraai beeld houwwerk vooitzien. ’t Is meer dan treurig, zoo 'hopeloos beschadigd1 al dat werk is. Geen enkel kopje heeft meer een gaven neus, alle uitsteeksels zijn geschonden en men vraagt zich af, met welk een moedwil MEDISCHE BRIEVEN. Utteekens. Wanneer het litteeken, dat zich vormt na^ een verwonding, niet zijn normalen bouw en omvang heeft, doch buitengemeen groot en stram is, dan plegen wij deze bijzondere vorm van litteeken aan te duiden met den naam van Keloïd. Het Keloïd is nu eens vrij plat en blauw rood van kleur, dan weer sterk hobbelig, zoodat wij bijna geneigd zouden zyn te spre ken van een gezwel en wel zoo grillig van vorm, dat een oogenblik ons een ziekte door het hoofd gaat, welke nu en dan in de huid pleegt voor te komen, n.l. de kanker. By nader onderzoek blijkt evenwel spoedig, dat deze kwaadaardige aandoening (hoe wel te dezer plaats nog 't minst funest) gelukkig uitgeschakeld kan worden. Hoe griezelig zulk een keloïd er ook uitziet, nooit grijpen de woekeringen over in de diepte, wat de kanker wèl doet. iDeze Utteekenvorjn, die men de naam van keloïd gegeven heeft, bezit zoo weinig elastisch weefsel om niet te zeggen, dat het vrijwel geheel en al ontbreekt, een eigen schap, welke het litteekenweefsel in ’t al gemeen genomen in zekere mate bezit. De oppervlakte om zulk een litteekenmassa. als ik ’t zoo noemen mag, is meestal glan zend rood, aangezien het oppervlakkigste ningin Anna door zekeren Godfried i'erriam gebouwd, op dezelfde plaats waar eeuwen geleden reeds een ander landgoed' van dien naam' had1 gelegen de Perriaims waren een over-oud adellijk geslacht. Toen dit nieuwe ge bouw in gereedheid was, verkoos Monk'hampton» zijn afgevaardigde; maar de vrije en onafhankelijke kiéaers, ten getaj.e van zoven-en-twintig, waren om zoo te zeggen de vasallen en lijfeige nen van Sir Godfried Perriam. Hij betaalde hen voor hun trouw hij, of het lid waarvoor hij hen deed stem men maar niemand1 dacht er ooit aan tegen Sir Godfried’» candidaait te stemmen. Vele jaren lang had het tegenwoor dige rood steenen gebouw den naam van ..Nieuw Perriam” gedragen, maar door verloop van tijd was het nieuwe er langzamerhand afgegaan en die be naming veranderd. De tulpen aan den zuidelijken gevel waren hoog en breed opgeschoten het gebouw was met de jaren gerijpt, evenals de vruchten lan?s de tuinmuren. Perriam Place bestond' uit. een hoofd- gebouw met sierlijke kroonlijst, en twee uitgestre’ie. vleugels. Gebeeld houwde guirlandes versie»rden de stee nen fries dezelfde guirlandes wa ren in 't Hein, boven deuren en ven sters atongebracht. Voor het huis strek te zidh een fraai grasperk uit, aan den eenefi kant door eeh groep ceders, iraaae paarum maar v erawislteo nooit hun geld. Aan de kunst lieten zij zich volstrekt niets gelegen liggen. Geen schilderij behalve een familie-por- ret, versierde ooit de wanden van Perriam. hen paar teekeningeu. in Oostindii&ciieu inkt hingen tegen <1® A muren in het ontbijt vertrek, en deze platen waren eerst onlangs in huis ga- koiren De Perriams volgden het voet spoor hunner vaderen, en legden ach tereenvolgens den weg af naar Lethe, maar geen Perriam bracht ooit eewg® verbetering of verandering in het ge bouw. De dingen waarmee hun voor ouders zich hadden tevreden gesteld, waren ook voldoende voor hen. Zij Waren bu;tewewoon conservatief verzetten zich tegen allee waT naai nieuwe gewoonten zweemde, gebruik ten hun namiddagwijn aan een tafel waarvan het groote mahoniehouten blad den tintelenden drank weerkaat ste, en vermeden alle noodelooze uit gaven. Wanneer de huishoudster, om den roem van het huis te verhoogen, het waagde te zinspelen op de minste veranderingen in de schikkingen voor een banket, of die opmerking te ma ken dat dit of dat de mode was in Londen, werd zij steeds kortaf door haar mees'er afgescheept. aan den anderen kaait door reusacnti- ge masthoornen beschaduwd). Links van net huis had men den 'bloementuin, een toonbeeld! van ouxierwetsöae bloem- kweekerij. Rechts lag de moestuin, rijk aan alledaiaigsöhe groenten geen uitgestrekte boomgaarden, gecri orau- jeriën of wijngaarden mets dan een paar broeikassen, waarin de luimers (boeren) in den komkommertijd) kom kommers teelden. Maar in een klimaat, waar men tot November jonge boonen had. en waar monsterpruimen en heer lijke perziken zonder er de minste zorg aan te besteden, tegen de met latten bespijkerde muren groeiden, voelde men niet zoozeer behoefte aan wintertuinen. Het tegenwoordige Perriam Place was precies hetzelfde a'^ voor honderd jaar. Wanneer men dat koele steenen voortiuis binnen kwam,, en de ouder wetsere meubelen zag. zou men zich hebben kunnen' verbeelden, dat de tijd niet verder vooruit was gegaan dan de dagteekening van ginttediei qptit da gen loopende klok die haar ouderdom op haar gelaat droeg in stijve Romein- sche cijfers, evenals het titelblad' van een oud boek. Wet was een grondbe ginsel van de Perriams nooit, geldl uit te geven, waar dit niet bepaald nood zakelijk1 was. Zij waren, wel niet vrekkig, of ongast vrij, zij hielden ’n goede tafel zoowel in de eetzaal als in de keuken hadden waarheen ik u «an ftctirijven, „ais ia u eens wat geddi zou willen zenden.” „Ge zijt wel goed sprak juffrouw Carford. ,,Ja, aan de vrouw, bij wie ik inwoon ze is een goede ziel en zou een brief voor me bewaren, zelfs al woonde ik niet meer bij haar, want de hemel weet hoelang ze nog in staa; zal zijn mij een kamer te laten bewo nen, waarvan ik zelden twee weken achtereen de huur, kan opbrengen. Ziedaar, lieve juffrouw, daar is het adres”. Zij reikte Sylvia een oude envelop pe toe, waarop' geschreven" stond „Juffr. Carford. ten huize van juffr. Wood, Beil-alley, Feterlane.” ,,’t Is niet zoozeer de kans dat ge mij ooit zult helpen, die mij goed doet zei die zij diep getroffen, ..als de vrien- delijkhe gedhchte, die uw hart eer aandöet. Vaarwel, lieveling. Ik ga mij in een wereld begeven, die geen deer nis heeft met armen en zwakken. Het is niet waarschijnlijk dat wij elkander ooit zullen weerzien. Laat ik u een kus geven eer ik heenga.” Svlvia onderwierp zich aan de om helzing en beantwoordde die zelfs; en pndiAiT- ff vnin> Aan marro<n?nrr en met betraande oog en, nam1 moeder afscheid van haar. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring) 1—5 regels 1.80, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 15 regels 1.55, elke regel meer f 0J0. Advertentiën in-bet Zaterdagnummer 20 byslag op den prjjs. Liefdadigheidsj-advertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2.05, elke regel meer 0.50. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeel in gen by contract tot zeer gereduceer- den prtfs. Groote letters en randen worde^ berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden', door tusschenkomst van soliede Boekhan delaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van ^pname verzekerd te zijn. men hier gehandeld moet hébben, om werft zoo te vernielen. Tóen eenige jaren later over hetzelfde ververschingskanaal andermaal een brug gebouwd wonden moest, heeft men van alle versiering afgezien. De geheele brug is één massief stug beton geworden met metsel steen bedekt en de borstwering is van steen met handsteendekking; alle scherpe kanten, alle uitstekende punten zyn vermeden en het is nu haast onmogelyk om er iets aan kapot te maken. Natuurlijk is dit heel erg practised en wy begrijpen, dat het gemeen tebestuur met anders kan handelen, maar het is dan toch maar heel triest, dat iets moois niet kan worden opigericht, omdat de jeugd het alles vernietigt. Op de strandboulevard staat het monu ment voor leger en vloot, ’s Winters wordt er een soliede houten kast omgezet. Men zegt wel, dat dit is om het monument tegen de weersgesteldheid te bewaren, doch wy gelooven het maar half. Den ganschen zo mer door is er een politiepost by geplaatst om het tegen de baldadigheid te bescher men. Eén steenworp, en het monument zou onherstelbaar geschonden zyn. Het is wel een dure bescherming, die op rekening' van de opvoeding der jeugd behoort geplaatst te worden. Bij de hooge posten, die daar al op prijken, kan dde eene nog wel by! Maar, in gémoede, zou er heusch niets anders op te vinden zijn, om de jeugd beter inzicht te bezorgen? „Wij zijn zoo am”, zei Sylvia. ,,U zou haast niet kunnen gelooven hoe arm want we doen allee om ons fat soenlijk voor 't oog der wereld te ver- toonen, en niet als bedelaars voor den dag te komen, ’t Spijt me wel dat papa' niets doen kan om u teheipfen.” „Dat spijt mij ook, lieve kind”, her nam de vrouw met teederen blik. ,.Ik zou zoo gaarne in je nabijheid hebben geleefd, al was ’t ook maar in het na- bijgelegen' werkbuis.” Dat blijk van teerierheid bracht Syl via in verlegenheid. „Het spijt me wei voor n,” herhaal de zij, ,.en als ik1 ooit in betere om standigheden kom', hetgeen ik echter J«er betwijfel, ml ik u zeker helpen. Kunt gij mij ooio een adres opgeven

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1926 | | pagina 1