p
hi mmu
SE.
t Blad.
IV
AIRS
SN
MiEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
Mo. f6222
65«Jaargang
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
31
E
GOEOEWMGEII IONEN
EERSTE BLAD.
<1
FEUILLETON.
6
V
ngzaken
schriften
SAFE-LOKETTEN
vanaf f4.— per jaar.
Inbraakverzekering.
jsmiddel.
DOUR GOUD VERBLIND.
p de
du
5 be-
iuk
•tige
ge-
onk-
nza.
koop
School.rtMn tan plattonlud*.
Zaterdag 7 Augustus f826
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDE WATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
1168 M
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
1962 «0
Den Haag.
±550
ii_uiujla>aiu,
iitta
Wbstzaan.
60)
bij-
(Wordt vervolgd).
Meermalen krijgt ons levensvaartuig
door storm eerst zijn juisten koers.
Vil Ulll,
huwelijk
wa<’
de.
het oog moet
van belang,
als ze een.;
s nagaat. Hij
lijn correspon-
iteiten en van
moeten ma-
tijd nemen,
ties enz. ieder
i af, waarop
ïrmoeid zijn; lijden
>put zijn tengevolge
slapeloosheid, hoofd-
Een veel bewogen leven.
Roman uit het Engelsch
van
Miss E. RRADDON.
in staat is hare
voedsel te ver-
1938 48
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
DOOCJXVIII.
Hoewel de kranten alle gelegenheid bie
den voor reclame en er naast de dagb’eden
nog tal van gratis verspreide advertentie
blaadjes bestaan, geven toch velen de voor
keur aan het systeem der strooibiljetten die.
huis aan huis bezorgd worden. Nadat dit
systeem al wijde toepassing heeft gevon
den, is thans de Posterijen er toe gekomen
om zich met de verspreiding te belasten.
Of dit veel baten zal opleveren valt te be
twijfelen, want wie wel eens opgelet heeft,
zal ervaren hebben, dat dergelijke strooi
biljetten veelal ’s avonds laat in de bus
worden gestopt. De winkelier, meestal een
beginneling, pleegt ze n.l. zelf rond te bren
gen en hij kiest daarvoor het late avonduur
uit. Man, vrouw en kinderen, ieder neemc
een paar straten voor zijn rekening. Het
duister van den laten avond bedekt het
werk zoodat niemand bespeurt, wie de rond-
brengers zijn, ’t Ie economisch, want het
spaart dure krachten uit en het rondbren-
loor nieuwe kracht aan
akt eene algöheele
Een maand midden in den zomer is het
of onze bezigheden overal een beetje lang-
aamer gaat en of het wenk, dat ons alle
maal iederen dag weer opeiaoht, alleen nog
maar zoo’n beetje bjjgehouden wordt om op
te passen, dat de boel niet in de war loopt.
Het is de tijd der vacanties, wanneer ibjjna
ieder van ons wel een dag, een week, een
maand of langer zijn daigélijkschen arbeid
eens rusten laat en erop uittrekt, óf naar
een broer of een zwager in het naaste dorp
óf naar Gelderland of Valkenburg, zelfs
naar het thans om zijn laage frankenkoers
zoo bezochte België óf verder weg nog
naar de Zwitsersdhe bergen en Italiaansche
meren, en de Noorsche fjorden. Wij rusten
eens uit, spannen ons eens voor dagen of
weken uit het gareel, waarin we het heele
jaar draven en bereiden ons voor op een
nieuw jaar van onophoudelijken en onver
droten artreid.
Want dat laatste is toch ook, is wellicht
het groote doel van de vacantie. De 'beste
voorbereiding is zeker wel het verzamelen
van nieuwe krachten, nieuw licht, nieuwe
verwachtingen. En in zooverre is het uit
rusten zelf al een voorbereiding. Maar de
vacantie geeft toch ook gelegenheid om
eens rustig ons werk en onze weikkring te
overzien, na te gaan, wat er wellicht hier
of daar mocht haperen en zoo noodig nieu
we methoden te vinden en nieuwe instellin
gen te scheppen. En het is daarom dat de
vacantie als van zelf uitlokt om ook ons
onderwijsstelsel en onderwijmnethoden en
ook de inrichting van ons schoolwezen eens
wat nader onder de loupe te nemen en ver
schillende wensdheljjkheden naar voren te
brengen. De scholen hebben nu wel de
langste vacanties, doen het niet met enkele
dagen, waartoe zoo menigeen zich gedwon
gen ziet. Die vakanties worden ook gie-
bruikit om de schoolgebouwen eens grondi
ger schoon te maken en na te zien. Mis
schien kunnen ze ook gebruikt worden om
de geheele school- en onderwijsinrichting
eens nauwkeurig na te kijken. Er zijn nog
heel wat wenscheljjkheden op dat gebied,
te veel om ze alle te bespreken. En er 'zjjn
wëlllicht heel wat wenschen van dringender
aard: dan verandering in het stelsel der
schoolartsen ten platten lande. Maar het
toezicht van schoolartsen heeft toch onge
twijfeld niet enkel voor de schoolgaande
jeugd en voor de ouders, maar voor ons
geheele maatschappelijk leven een beteeke-
nis, die een goede regeling daarvan buiten
wij, dat onze economische positie niet even
redig is aan de nauwheid van onze grenzen;
vergeten wij bovenal, dat de dienaar der
rechts krachtiger steun geniet dan bajonet
ten en kanonnen kunnen bieden.
Wjj zijn een klein land, doch de namen
van onze kunstenaars en geleerden zijn over
de geheele beschaafde wereld beroemd. Wij
zijn een klein land doch onze vloot, de vijf
de in grootte, voert onze producten over
den heelen aardbodem. Dat is een onschat
baar voordeel voor het welvaartspeil van
onze bevolking. Schijnbaar getroost de Ne
der landsche verbruiker zich, in ’t belang van
zijn uitvoer, dure prijzen voor zijn kaas, bo
ter, spek, enz., maar dit is een duurte, die
haar rente wel opbrengt, daar het aflgesnee-
ne welvaartspeil door hetgeen wij in het
buitenland verdienen stijgt en andere ware#
overvloediger ter beschikking komen. Ge
lukkig achten wij het, dat de Nederlandsche
uitvoer in de laatste jaren veel sterker is
toegenomen dan de invoer, zoodat b.v. van
1921 op 1925 het invoersaldo gedaald is van
870.6 millioen gulden op 647.6 millioen in
1925 en onze handel sbalans dus aanmerke
lijk verbeterde. Bijna drievierden van onzen
invoer werd in 1925 door uitvoer gedekt
iets wat in geen tien jaren was vóórgeko
men. Reeds alleen de export-waarde onzer
tuinlbouwigewassen en fijne zaden is groot
genoeg om daarvoor bijna twee-en-een-half
maal zooveel tarwe in te voeren als geteeld
zou 'kunnen worden op den door die gewas
sen ingenomen grond.
Zoo vertoont het toekomstbeeld zich nog
eerst in groote lijnen. Als bij de stadsuit
breiding; als in de -geweldige nieuwe sluis
te IJmuiden waar thans de zandtreinen de
komst van oneer en groote schepen voorbe
reiden, ligt alles nog overhoop. Maar als^de
Nederlandsche burgers wericen, beter nog
same nwerfcen, zal het grootsche verschiet,
dat zich vertoont, ook verwezenlijkt worden.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
pey kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar da bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8.80.
gen'geschiedt serieus: in ieders brievenbus
wordt er maar één geworpen en niet, zooals
betaalde krachten „bij ongeluk” dikwijls
doen, twee of dne.
Helaas is het effect van dergelijke recla
me gewoonlijk niet groot, want in het over-
groote deel van de gevallen gaat het pa
piertje linea recta naar den prullemand.
Iets beter wordt het misschien, zooals som
mige grootere zaken het doen, die uit het
adresboek of de telefoongids de adressen
overnemen op enveloppen, die geen enkele
rcclamemededeeling bevatten en dus recht
streeks den heer des huizes worden over
handigd. Het is de methode om te -aitgaan,
dat de dienstbode het reclamebiijetje ver
schalkt en het zelfs niet tot in de woonka
mer doet doordringen.
Deze dagen zagen wij toevallig eens zoo’n
reclamekaart, die aan de eene zjjde belang
rijke mededeolingen bevatte en aan de an
dere zijde de gewone zinsneden, dat aan de
dcui niet wordt gekocht en dat ongevraagd
drukwerk niet wordt teruggegeven. Maar
ditmaal was aan deze traditioneels mede
delingen, die bestemd zijn voor de deur
of het raam geplakt te worden, nog een
derde toegevoegd, n.1. deze: „voorzien van
een stofzuiger.”
Deze toevoeging is wel zeer merkwaar
dig. Er blijkt uit, hoeveel overlast de huis
moeders al ondervonden hebben van de
vele reizigers en agenten in dit moderne
instrument. Inderdaad ging en gaat er
haast geen dag voorbij, of er „hangt” een
commissionnair in dit artikel aan de bel.
Het is wel een bewijs ervoor, hoe men dit
als een euvel beschouwt, nu de winkelier
op de gedachte kwam om zjjn klanten een
afweermiddel daartegen aan de hand te
doen. We zagen voor tal van deurraampjes
het biljetje in functie.
Wij hebben er al eens eerder over ge
schreven dat het een onrustbarend toene
mend euvel is in een groote stad, dat ieder
een maar vrij aan alle huisschellen mag
trekken en iemand op roepen om aan de
deur te komen. Er zijn vele andere euvelen
te noemen waartegen allang maatregelen
zijn genomen en die heel wat minder hin
derlijk zijn dan deze. Het ware heusch te
wenschen, dat hier een middel werd gevon
den, dat doeltreffend was. Wanneer het
gemeentebestuur een bepaling maakte,
waarbij het verboden werd, ongevraagd
aan te bellen voor aanbiedingen, indien het
huis was voorzien van een speciaal ervoor
vervaardigd bordje, dat door de gemeente
ociiige beschuitjes in een zilVeren
bakje en een schotel vroegrijpe prui
men maakten het wel wat sobere ont
haal uitmalar de onderwijzer was
a niet op Penriami gekomen om) te eten
of te drinken, en slurpte met de groot
ste voldoening zijn thee uit het rood
met goud beschilderde parcelein. De
baron had Sylvia voor het theeblad
doen plaats nemen, met beleefd ver
zoek of zij zoo goed zou willen' zijn
tl.ee te schenken-.
,,Ik doe ’t zelf als ik miet mijn broer
alleen ben,” aeido hifl,, „maar ’t is,
ook
die
zijn» die de schoolarts in he
liiouden. En bovendien is pet
dat hij ieder jaar de kindeien,
volledig gekeurd zijn, nog ééns
zal veel werk hebben van 'zijn
dentie met de ouders en autorit
ieder onderzoek een rapportje
ken. Het reizen zal hem vfeel
Bovendien gaan er door vacjputie
jaar een kleine honderd dagen
hjj geen scholen zal kunnell bezoeken. En I
waar het wenk van den aehoelarts rustig ge-
daan moet worden, wii het--succes hebben,
brengt men door den arte oVer te belasten,
de waarde van het geheele Instituut in ge-
vaar. Wanneer men weikel^k een nieuwe,
doeltreffende regeling wil invoeren, zal hit
zaak zijn, daarmede rekening te houder.
Door al te groote schrielheid zou men een
regeling sdheppen, d,ie ten slotte toch niet i
de uitwerking heeft, die mén ervan hoopt
en dus ten slotte de kosten ook nutteloos
maakt.
►or het gebruik
el, terwijl Mole-
60UD8CHE COURANT.
gewone waarde geeft en de wenscdi daar
naar wed tot een der meest beteekenisvolle
wensdhen op schoolgebied heeft gemaakt.
In de meeste, zoo niet in. alle steden
(heeft men een schoolarts, die in veie geval
len al zijn tjjd aan de scholen wijdt en ,g»en
ipraktjjk daarbuiten heeft. Zjjn werk Vinldt
al meer waardeering. Door zijn onderzoek
worden ouders tijdig gewaarschuwd en
wordt menig kwaad, vergroeiing, bloed
armoede, slecht gezicht, gehoor, gebit enz.
aangepakt, terwijl men er anders niet op
lette, ‘soms zelte 't niet eens kende.
Ook voor vele dorpsscholen heeft men te
genwoordig schoolartsen, die bjj hun gewtone
praktijk gewoonljjk tegen een kleine ver
goeding ook de scholen moeten bezoeken. In
vele gevallen maken zij èn om het -gebrek
aan tijd èn om de slechte bezoldiging daar
van niet veel werk. Als zij toch in de buurt
van een school moeten zijn, loopen ze er
even binnen, inspecteeren de kinderen
vluchtig, vragen den meesters, of zij ook
iets bizonders bij de kinderen hebben opge-
merkt, maar van een streng onderzoek
komt gewoonlyk niet veel terecht.
Een commissie, ingestéld door „Volks
onderwijs”, heeft indertijd een onderzoek
ingesteld en een rapport uitgebracht over
de beste inrichting van het instituut school
artsen ten platten lande. Een regeling en
•voorziening van het rijk hebben we voor-
loopig niet te wachten. Het rjjk moet zui
nig zijn en deze zaak zou veel geld kosten.
De commissie raad daarom samenwerking
;vaa.<emeanten aan onder toezicht van het
provinciaal bestuur. De schoolarts zal dus
als werkkring eenige, vaak uitgestrekte,
gemeenten moeten bezoeken van uit een
centrum, waar hij gevestigd zal Zijn. Hij
moet schoolarts’ en anders niet zijn. Alleen
zou men hem zoo noodig ook de zong voor
tuberculosebestrijding en de zuigelingen
zorg kunnen opdragen. Volgens het rap
port zou men hem met de zorg over 5000
6000 kinderen kunnen belasten.
*’De gedachte is ongetwijfeld uitstekend.
Enkele gemeenten gezamenlijk zullen de
uitgave voor salaris, auto en als hulp een
verpleegster “wel kunnen dragen. En op die
manier -krijgen ze een schoolart», die ernst
van zijn werk kan maken en de zegeningen
van het instituut der schoolartsen ook aan
het platteland verzekeren. Alleen lijkt, wil
men den arts niet te zwaar belasten en
daardoor zij» werk doeltreffend maken, het
aantal kinderen, waarvoor men hem zijn
zorg wil laten uitstrekken, wel wat groot,
t Is waar, al die BOOO 6000 kinderen zul
len niet ieder jaar na-uwkeujrg onderzocht
behoeven te worden. Zoo’n onderzoek kost
minstens een half uur per kind. Maar er
zullen heel wat verdachte gevallen onder
Nederland in opbouw.
De economische toestand van ons land
doet thans denken aan die stadsgedeelten,
waar huizenblokken zijn weggeruimd voor
het maken van een breeden verkeersweg.
Kolossale gebouwen zullen er langs komen
waarvan men nog nauwéljjks de bestem
ming weet. Het geweldige, internationale
verkeer,, dat van den weg gébruik moet
maken, ziet men nog alleen m de toekomst.
Nederland begint, evenals, dit in de 17e
eeuw het geval was, weder li^eruajionaal te
zien- Berlage bouwt in Londèn waar
vroeger de vreemdelingen werden wegge
keken, Vissering werd te hulp geroepen bij
het invoeren van den gouden standaard in
Zuid-Afrika, Prof. Bruins ontwerpt mede
den grondslag voor Duitschlands wederop
bouw; Zimmerman en van Gijn redden
Oostenrijk van financieel en ondergang;
KrÖller heeft het onder-voorzitterschap
dat feit el ijk de leiding zal zijn aanvaard
van de internationale economische conferen
tie. Onze vliegers baanden een nieuwen ver
keersweg om de wereld. Onze waterbouw
kundigen onderscheiden zich in China; onze
industrie leVert een der grootste ijsbrekers
en den grootsten baggermolen ter wereld;
bouwt schepen voor Engeland. Onze vis-
soherjj exporteerde in 1925 voor het eers?
naar Polen en de Balkan-Staten we noe
men slechts enkele voorbeelden.
Aan volkenconferenties en internationale
regelingen neemt Nederland in toenemende
mate deel. Niet altijd in het volle bewust
zijn van onze beteekenis in het verkeer der
volken, zelf te veel doordrongen van het
besef, dat wjj slechte een kleine natie vor
men
Te dikwijls vergeten wij de vijftig mil
lioen onderdanen, waarover Koningin Wil
helmina buiten Europa gebiedt; vergeten
O. Boekhouden.
Broedersch.’ van
)untants.
muleis zijd omergesaniKten, toe zelis
morured, en ais oe vorst zweeg, w.ie
uunue t dan te wagen zich ’n woord
te laten ontvallen Die stilte: was
zelts zeer in o^etreenstemming met ue
zuuieravonustilte, en inet ae kalme
rust, die in dac ruime verlrew heersen,
te.
Syjvia’s scherpe oogen wendden zich
naiar alie kanten in de schemering
Die zaal was immers even groet ais
de kerk tei Hetdingham. Die hooge zol
dering, die gebloemde kroonlijst maak-
ten oip haar een onuitsprekelijk groot-
sohen indruk. Zij dacht aan de ont
vangkamer in ’t sclioolgebouw, me
naar lage zoldering, rustende op lom
pe gewitte balken, waarin een paar
verroeste ijzeren haken, die zelfs de
krachtigste handen in staat waren er
uit te trekken, die plaats aanwezen,
■waarop de minder beschaafde vroege
re bewoners van het huis hun spek te
drogen hadden gehangen in den rook
van den huiselijke® haard'. Welki een
verschil tusschen deze twee kamers
Het tapijt hier as ais het gras op
het perk voor dé pastorie, zacht en
diep, en waarop de zwaarste voetstap
geen geluid maakte. De groote zaal,
waarin geen schilderijen, spiegels of
snuisterijen van welken aard ook, zag
ei ip de schemering bijkans spookach
tig uit. Een Egyptische tempel kon
niet ind’rukwekkender rijn.
ue uociner van een hertog, en de
auiel zou Hem met licnt den misstap
vergeven van een onteerend huwelijk.
Maar Sir Aubrey had! den teerling
geworpen en begon vermetel te wor
men. „hen mensch weet zelf 't best
wat goed voor hem is”, dacht hij
„moet ik mij' dan mijn thee laten in
schenken door het zure gezicht van
een oude vrijster, aheea ter wide van
d'e wapens op haar vaders schild? Op
mijn leeftijd moet een man nog zoo
veel van ’t leven genieten als hij kan.’
Zij gingen naar den tuin, daar dit
een gedeelte van het programlna was,
iets dat om zoo te zeggen gedaan
^pioest worden. Hier geleidde Sir Au
brey zijn gapten in de koele avond
lucht door de stijve lanen van den
Italiaanschen tuin, naar dat breede
terras vanwaar zij, naar omlaag zien
de, de Kerk van Perriami in het groe
ne dal zagen liggen en de graven der
Perriams, die grauw afstaken tegen
het omringende gebladerte, zulk een
rustig, half verborgen kerkje m kerk
hof. Hier moest de dood in waarheid
een rustige slaap ziin geen rumoer
van een drukke handeisstad stoorde
„hier den slapende, geen gedruisch van
stoomwerktuigen om de half vergane
stoffelijke overblijfselen uiteen te doen
stuiven.
dunkt mij, veel natuurlijker, en
veel aangenamer, om’ een dame
taak te zien vervullen.”
Sylvia glimlachte. Zij vond een
kans kinderlijk genoegen in de han-
leering van die fraaie theekopjes, dien
oudterwetschen trekpot, en den won
derlijken ouden theebel, die hoog
op vier poten stond. Nog nooit had zij
zulk kostbaar porcelein aangeraakt. En
daarenboven hadden al die dingen
een eigenaardige bekoorlijkheid, die
de uitgestalde fraaie voorwerpen ach
ter de winkelruiten van Monkhampton
miisten j zij bezaten de dubbele aan
trekkelijkheid van ouderdom' en zeld
zaamheid.
Zij bleven eten .poosje Vij elkander
zitten aan dit eenvoudige maal, terwijl
de duisternis langzamerhand! begon te
vallen, en die huisknecht, die altijd
traag was in ’t brengen van lampen
en kaarsen, liet hen genoegeiijk in de
schemering bij elkander. Sir Aubrey
m&aikte volstrekt geen haast om de
betoovering te verbreken, die hem aan
zijn plaats gekluisterd hield. Hij zat
naast Sylvia en keek naar haar blan
ke handjes, die zich zoo luchtig en
bevallig bij ’t theeschenken bewogen.
Wharom zou hij haar, als hij verkoos,
niet altijd bij zich hebben om' thee
voor hem te pcheriken? Er was nie
mand die hem de wet kon stellen; hij
was volkomen meester over hetgeen
hij dö6h of laten wilde. Het noodlot
alleen kon hem< beletten, zijn eigen
wil door te drijven.
Met die gedachte vervuld, werd sir
Aubrey zeer afgetrokken en stil, en
geen der aanwezigen waagde het dit
stilzwijgen te verbreken. Zij waren
pet kwartaal 2.90,
Franco per post per
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Buieau: MARKT 31, GOUDA,
bjj onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zjjn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Interc. 82;
Redactie Telef. 88. Postrekening 48400.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1regels 1.80, elk^ regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in-het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prjjs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels f 2.05, elke regel meer 0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeel ingen bjj contract tot «eer gereduceer-
den prjjs. Groote letters bn randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhan
delaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zjjn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
zei sir Auuirey pioiseung
uil uiein. laingeni droom ontwakende,
t zaï niet woei licht meer zijn voor
uo urnen, maar dan moet gij nog
maar eens terugnomen om ze ueter te
zie®. Ja voegde hij er haperend Dij,
„gij moet toenomonde week eens bij
ons komen eten.,
Str Aubrey ncxxrde hoe zijn broeder
rn die diuisteimis een verschrikt gebaat
maakte het was een zeer flauwe be.
Weging een onwillekeurig gebaar,
eveaials sommige menschen maken wan
neer hun plotseling een fel licht in
de oogen schijntmaar Sir Aubrey
begreep het. Hij wist dat <t geheel
iets anders was den onderwijzer en
zijn dochter, ails een gunst, op de thee
te vragen, zooals ’t den landheer be
taamde, en hen aan het middagmaal
te noodigen alsof zij zijns gelijken wa
ren.”
„Wat zou de adel er wel van zeg
gen?” dacht Mordred in stomme vrees
Hij zelf zag weinig menschen, en in
de kalme eenaaamheidi van zijn moes-
tuin kon ’t hem' weinig deren wat de
adel van hem dacht. Maar hij was niet
van de gedachte af te brengen, dat
zijn broeder verplicht was zich naar
het oordeel van den adel te schikken,
en dat, als hij mocht trouwen, hij een
‘"t moest doen dat aan de ver
dingen van den adel beantwoord-
5ir Aubrey was verloofd geweest