I EN! 4 len NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLADfVOOR GOUDA EN OMSTREKEN No. 16358 Zaterdag 15 muari 1927 85s Jaargang 1 r ten! NIEUWERKERK, Dit blad verschijnt dagelijks behafive op Zon- en Feestdagen EERSTE BLAD. >n 1 trie Maat'. 1UDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, INHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, en*. estal loonde landeling DAT HET ELEN KAN NG’S GIST MUM AAN Zo) GIST EN ND IN DE BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SC) :naar’s ERMEEL r den anderen kant moet l06'1 den. vergeten, dat het Éven dikwyls- moeilyk en vol önaar is. Voor den arbeider Z’ FEUILLETON, 110UE GOUÜ VERBLIND. Eaa veel bewogen teven. Roman uit het Engelscn *(u«> ir io Uit nummer bestaat uit twee bladen. Het htegenzegige- ran dankbare anden tijd in 15U' 1. MODEPRAATJE, O I 3341 52 V Westzaan. P« afteteUiinu, 38 ikheid herkcua*1 V V 4 lakte kunnen volkomen De ervaring die ons niet verbetert, maakt onze verantwoording zwaarder. DEN HAAG jgisten. N NEEMT L ÏEVOELT b Igende 5 Minuten het jq te vpoden hebben er 38 50 15 15 ur MHtlO MUI FVUTJB» MU>DZI«KW* ook niet wor- nu eenmaal ngenaamheder. w niet alleen. lie moeilijkheden wijzen, kan nut- e zich voor over rate mensch gaat wanneer hij dag riten en onaange- Zoo zijn er nog tal van zeer voorname punten, die veel meer de welvaart van de stad aangeven dan een tentoonstelling voor gjemeente-adnunastratie en de vraag of de dames minder ondergoed plegen te dragen. Voor onze gemeente is het vreemdelingen verkeer één van de voornaamste punten, omdat daardoor eens geld wordt binnenge dragen dat van elders komt en met onmid- dellyk weer bij de gemeentekas aangeklopt wordt om steun. Ten slotte is het beeld dat het gemeente- beheer geeft secundair, omdat het slechts een gevolg is van dien algemeenen toestand, maar niet die toestand aelf is. Het lijkt ons wel een® dat men de beteekems van het ge- meentebeheer overschat en meent dat daar van op zichzelf welvaart over onze stad' uit gaat. Dat is niet juist meer. De welvaart van onze gemeente wordt bepaald door den bloei van het geestelijk leven en door de plaats die zij inneemt te midden van het we- ïeMvericeer. Er i» cm tijd geweest dat men hoopte dat den Haag een belangrijk inter nationaal centrum zou worden, maar die tijd is al voorbij. De trek naar den Haag is verminderd en vandaar dat de aandacht naar minder belangrijk» zaken uitgaat De economische toestand in den Haag moge „niet ongunstig” zijn, er is heel veel in dien toestand dat stellig niet gunstig is. HAGENAAR. punt met verder ingaan; het is bekend dat deze groep op steun van de overheid geen hoop behoeft «te vestigen en dat zy zelfs du eer niet waard wordt geacht om met een enkel woord te worden herdacht. Voor be waarscholen heeft men zjelfs meer aandacht en meer geld over dan voor hen. Het is ons ook opgevallen dat in de nieuw jaarsrede met geen woord wordt gesproken over het vreemdelingenverkeer in onze stad, een punt van groot stoffelijk belang voor onze gemeente, waaromtrent zeker gege vens waren te verkrijgen. Het hotel-bedryf bijvoorbeeld hangt daarmede ten nauwste samen en het is voor iedereen duidelijk dat dit voor den Haag van overwegend gewicht ker welvaartape dien arbeid ia e en geestdoodeq^d duur zyn. Dit zou wellicht ook mogelyk zjjn, «wanneer zij, die minder zwaren en minder geestdoodenden arbeid te verrichten hadden, langer werkten, b.v. 10 uur. Hiertegen ver zet zich echter het streven naar uniform!- fiOlDSCHE COURANT. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda on omstreken (beboerende tot dea bexorgkring) 1regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgknng: 1o regels 1.56, elke regel meer 0.80. Advertentiën in-het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs. Uefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2.06, elke regel meer 0.60. Op de voorpagina 50 booger. Gewone advertentiën on ingezonden mededeeüngen bij contract tot zeer gereduceet* den prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van sóliede Boekhan delaren, Advertentiebureau! en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde ren opname verzekerd te zijn. anwijzing op kking. die niet meer, clusies. Als vo- i den getemperd- 1, het duid'elykst negatieven vorm van ontwikkeling der ge- rredlgend, de economi- ongunstig, aange- ■mgermate is ver- -----D_,ji>te bouwny verheid kwam'er tamelyk veel'Twèrkloosheid voor onder de werklieden van dit bedryf, zoodat de oorzaak daarvan wel zal liggen in een te-veel aan arbeidskrachten, dat alleen door afvloeiing zal kunnen worden hersteld. Hier wordt dus geconstateerd wat wy reeds vaker hebben betuigd, dat er een per manente werkloosheid bestaat, een blijvende schadepost die met weg te krygen is. Van de afvloeiing komt natuurlijk niets, want er is dooigiaans een tekort aan aanbiedingen. Misschien dat een tegengaan van nieuwen toevloed meer zou helpen, maar daartoe zal men wel geen middelen kunnen beramen. De werkgevers moeten zelf inzien dat zy in de eerste piaats de werkloozen in dienst moe ten nemen en dat dit ook hun eigen voordeel is. Men schynt dit nog niet .te begrijpen. De bakkers klagen dat er minder brood wordt gebruikt en de lingerie-winkeiiers klagen, dat de dames te w<euug onderklee- ren dragen* Het is ons geen van beide op gevallen. Dat de dames in 1926 nog minder kleeren droegen dan in het daaraan vooraf gaande jaar en dat de Hagenaars ondanks den aanwas met bijna tienduizend zielen minder brood eten, is haast onbegrypelyk. Maar als de statistieken het zeggen zal het wel zoo zyn. Men zal toch met wenschen dat de dames een „laagje” meer aantrekken om de winkeliers tegemoet te komen én dat Huisjaponnen. Wanneer men zich de vroegere huisklee- ding vóórstelt, denkt men onwillekeurig aan slordig zittende peignoirs, aan afzak kende altópu komt, de 'klacht van dêrTlïëer Stënhuis slechts ten deele. Het gaat niet alleen om de vraag of de arbeid zwaarder is. maar vooral ook hierom of de arbeid aan den ar beider de voldoening «schenkt, die den zwaarsten arbeid tot een lust kan maken, n.l. de «voldoening, verbonden aan het zien van de resultaten van den arbeid en aan de belangstelling in die resultaten, zooals zulks het geval is met den kleinen zelfstan digen landbouwer of handwerksman. Deze kunnen door die voldoening en die belang stelling geheel opgaan in hun arbeid, afge zien van de belooning, die hy hun geeft. Al moet de gestelde vraag o.i. A-grooten- deels ontkennend worden beantwoord, eene andere vraag is of aan den bestaanden toe stand veel is te veranderen. Hieromtrent maakte ook het reeds genoemde blad eene opmerking. Ten slotte, zoo zegt het, heeft het productieproces in de industrie toch ook plaats in het belang der arbeiders en indien de arbeidsduur onbehoorlijk werd ver kort, zouden de arbeiders en hun gezinnen in hun vrijen tyd in heel wat ongunstige! positie verkeeren. In dezelfde richting ging een betoog van den heer Smeenk i«n de Tweede Kamer. Hij BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. DOOCM. Als te doen gebruikelijk is heeft de bur gemeester de eerste raadsvergadering in het jaar geopend met een overzicht van de lotgevallen der gemeente in h^t algelooper jaar. Verleden week hebben wy in onzen brief al diverse feiten 'meegedeeld en de burgemeester memoreei maar trok alleen eemge. rige jaren was zyn re optimistischer toon g* vastgelegd in den „met-ongunstig”. De meente heet zeer bevi sche toestand weer nif zien de werkloosheid ai' nünderd. Ondanks de g T aan rokken en slecht passende blouses, al kleedingstukken op wier goed lat- softh het met aankwam? „omdat ze maar jtfoor in huis te dragen” waren. Ook kleedde geen enkele huisvrouw of jonge dochter zich'vóór het middaguur. Zoolang zy eemge huiselijke bezigheid te verrichten had, bleef zy in hare afgedragen kleeding rondwaren, in voortdurenden angst echter, door onty dig bezoek verrast te worden. Hoezeer is dat alles in de laatste jaren veranderd! Hoezeer is de moderne vrouw er op uit om juist in huis, juist in hare be zigheden een keurig uiterlijk te bezitten, wy een boterham meer zullen eten om de bakkers te gerieven In elk geval zal deze vermindering niet veel verder door gaan omdat de dames moeilijk nog minder kun nen aandoen eiuRomdat wy geen aanleg voor honger-kunstenaren hebben. Over twee punten is de burgervader luch tig heengeloopen, nJ. over de badplaats Scheveningen en de visechersplaats Scheve- ningen. Wat de eerste betreft weet hy de mindier goede resultaten van het laatste seizoen aan den invloed der valuta. Het is niet duidelijk welk verschil het in 1926 met 1926 moet gemaakt hebben. Trouwer» wy gelooven niet dat het de valuta-kwestie is die Scheveningen drukt. Het is het gemis aan afwisseling dat Scheveningen minder aantrekkelijk maakt. Komt daar dan nog by dat met name de Belgische badplaatsen goedkooper zyn, dan is het te begrijpen dat de badgasten naar het zuiden trekken. Wat de vissohersplaatsen betreft is wel met veel teleurstelling gewezen op den de- solaten toestand van het bedryf, maar ove rigens is ddt punt verwezen naar een com- miisisie die ter onderzoek is ingesteLd. Mid delerwijl .gaat men voort met den aanleg van de tweede binnenhaven, die schatten geld kost en waarschijnlijk nimmer nut zal kunnen hebben, omdat naar het zich laat aanzien het vissöhersbedrijf ten doode is op- gesch.reven. Toen men plannen beraamde voor die haven is daarop al gewezen, maar men had toch nog moed en vertrouwen op beterschap. Eigenaardig is het toch, dat in een rede als deze niet de minste aandacht wordt ge wijd aan alles wat wij zouden wallen samen vatten onder den na^m van geestelijk leven. Het is alles stoffelijke bdangen die behan deld worden, omtrent de andere geen woonr. Men eu ook niet de minste moeite voor om eigens achter te komen hoe het met de duizenden personen gesteld is, die geen han denarbeid verrichten. Hoe de toestand in de kunst was, daarvan wordt niet gerept, hoe het in het algemeen met het vereenigings- leven gesteld is, evenmin. Het zou niet zoo moeilijk zyn daarover eemge gegevens te verzamelen, maar opmerkelijk is het dat al die rubrieken van burgers op het stadhuis alleen bestaan als er «belastingbiljetten zyn uit te reiken. Het gemeentebestuur toont niet veel be langstelling vaar het geestelijk leven; al leen steekt het er nu en dan zyn neus in. Wel wordt in die nieuwjaarsrede vermeld dat de tentoonstelling van Haagsche ge- meenbe-adnunastratie een uitstekenden in- di'uk heeft gemaakt, maar van alle andere tentoonstellingen geen woord. Zit misschien dat mindere brood-gebruik met juist by hen die niet de eer worden waardig gekeurd om vermeld te woj^ien? W anneer men eens de moeite nam om na te gaan hoe het met de weritgeiegenheiu staat by tan van geestelijke werkers^ dan zou men nog eens iets anders ontdenken, want neusch de toestand is by vele van hen verre van schitterend. Wij zullen óp dit taardige atoffea., 6, Afd. D.E. 86, elke ziekte, daar mj, uwaïaniu luj in t rond keen a.&o hem eemmiapw letó te binnen scnoot „U 4011 mijn, zoontje wilien zien zoi- ne hij. flu versolieen juifr. Tringfold met j ee n wenng slapierig en uit zijn humeur was, naar hij tegen wil en dank was wakker ge- nounen, in geval Sir Aubrey mocht veriiangen hem te zien. De oude man aanschouwde hem met tcederneid. Die blik vol liefde verried niet langer geestverstomping, maar in nige genegenheid, de diepgevoelde liet de van een vader. ,,Nu ik mijn jongen heb gezien, i&\ ik beter slapen zeidie hij ik weet nu dat we ons beiden onder hetzelfde dak bevinden. Laat niemand ons eo:t weer van elkander scheiden. Na dien laa sten tocht van Hattieid keerde Edmund Standen naar zijn ho le1 terug, alwaar hij alle toebereidse len maakte om. den volgenden morgen naar 't buitenland te vertrekken. Hij wilde naar Parijs gaan en van daar naar Marseille en mogedi.k wel naar Algiers. Hij wilde vergetelheid' toeken ir een vreemde omgeving, waar geen enkele overeenkomst in de hem om ringende natuurtooneelen, geen enkel woord dat in zijtaei tegenwoordigheid werd gesproken, nem aan zi ngeboor- van koring en de werk, zoo zei 1 wat men doet, tigs te doen| groote geheel, ’dat iets nuttigs produceert. Het geluk der menschen wordt meer be vorderd, wanneer die factor naar voren wordt gebiecht dan wanneer men hen voortdurend wy’st op den ongelukkigen toe stand, waarin zy verkeeren. Ofschoon wy gaarne erkennen, dat he. veel geonukkelyker gaat den arbeider vreug de in zyn taak te doen krygen, wanneer klie taak zelf «de bron van vreugde kan zyn, zoo heeft de minister hier^och ongetwijfeld een waar woord gesproken. Wy willen niet ontkennen, dat in de klacht van den heer Stenhuis veel waarheid schuilt. Maar aan Op gepaste wyze op en onaangenaamheden tig zyn. Maar men ho drijving. Ook de geluk zich ongelukkig gevoek in q dag uit om zÜne n naamheden «wordt beklaagd. Het wil ons voorkomen, dat wy hieriinede staan voor eene der oorzaken van het verschijnsel, dat. niettegenstaande de welyaart in de laatste eeuw sterk is toegenomén, het gevoel van geluk en tevredenheid et eer op is achter- dan vooruitgegaan. leven van den modernen fabrieksarbeider. Eenige weken geleden het was by de behandelhilg van de Staatsbegrooting had in de Tjveede Kamer eene interessante ge dachtenwisseling plaats over het leven van den modernen industriearbeider. De heer Stenhuis betoogde, dat door de industrialisatie het leven van de massa der arbeiders armer is gemaakt, dat zy alleen nog leven buiten den werktijd. Wanneer zoo zeide hy de arbeiders in de industrie, in de mynen enz. konden kiezen tusschen arbeiden of gedurende de arbeidsuren dood te zijn en toch hun loon te ontvangen, dar zouden honderdduizenden den dood verkie zen. De mjjnwerkers, de textielarbeiders, de chemische arbeiders, de papierfabrieksar- beiders, enz. hebben een arbeid, die niets dan een last is. „De Nederlandsche Werkgever”, het or gaan der neutrale werkgeversorganisatie, meendte tegen de woorden van den heer Stenhuis te moeten opkomen. Het blad er kent, dat de arbeid in de moderne industrie vaak eentonig en geestdoodend is. Maar de voorstelling, als zou heden ten dage van dt arbeiders zwaarder, afbeulender, ongezon der arbeid worden gevorderd dan vroeger, kan niet door de beugel. Deze opmerking raakt, naar het ons voor- ;viana waaruit, iuj vrijwillig veioiuuieix was, Oi aan zijn verwoest levensgeiuK nennneirae. na net eten begaf hij zich naar aa leeszaal en anorhep met niet <ie min ste beiaugs.einng ue couranten, totua. nij op een bericht ptuiue, dat al zijn pionnen veranderde, en hem de ge dachte om den winter in Algiers door te brengen voor 't oogenblik uit zijn hootd deed zetten. Die bericht was van den volgenden inhoud) ,,De vrienden van eene dame, die nu ernstig ziek ligt in het Haven-Hotel te Newhaven, worden verzocht zich aidaar te vervoegen De dame kwam alhier aan met den namiddagtrein uit Lewes, op Donderdag 10 September, en is se dert lijdende aan ijlende koortsen. Haar linnengoed is gemerkt S. P. Zij draagt een groot diamanten kruis en neeft een marokijnen tasdhje met pa tentsloi bij zich, waarin zij waarschijn lijk haar geld bewaart.” Er vied niet aan te twijfelen wie de aldus ontschreven persoon was. Het was half acht toen, Edmund Standen do advertentie las. Om acht uur bevond h;j zich aan het station, en een kwar tier later was hij reeds op weg naar Newhaven. Te Lijwes had hij een uur oponthoud, en rt was dus reeds elf uur eer hij het doel zijner reis bereikte. Hier wa-chtte hens niets dan teleurstel ling en smart De logementhoudster had hem een wonderlijke geschiedenis meats te ueeien. z-ij uhd oen vorige» Vrijdag de ad- verieuties naar <ie ,,iimes gezonnen, op raad van den uoaier, die voouzag uat ne Koortsen uier lijueres waar- 6«xnijniij* in typhus zouuen oomaruen. ve logemenUiouuster was bij de bloo- te veronderstelling van zoo iets lievig ontsteld, en had de paueme gaarne naar net gastuuis wLien laten over brengen. De dokter had echter verklaard dat dit niet mogelijk was. Zij was te zies om zulk een reis te volbrengen, en ai wat er kon gedaan worded was haar naar eene of andere aangrenzende wo ning to vervoeren, en te wachten dat belangs-ellende vrienden of bloedver wanten. die wedlicht de advertentie in de „Times” zouden lezen van zich zou den doen hoor en. Dit werd dan ook onmidriicllijk gedaan, en opmerkelijk genoeg begon de lijderes van 't oogen- blik af zij verplaatst weird in beter schap toe. te nemen. Zij was kalmer, en de koorts Zaterdagnacht sterk ver- mindero'. Zondag was zij in staat het bed te verlaten Den volgenden dag was het herstel nog verder gevorderd, de patient was talm en bij haar volle bewustzijn zij opendö haar taschje en haalde er een beurs uit. waaruit ój den dokter twintig pond ter hand stelde voor de logementhoudpter. en tien pond ter belooning van zijn dien sten. (Wordt vervolgd). wees er op, dat ook de sociaal-democratie geen oplossing heeft weten te geven van het probleem, om by de toenemende in- dustrialiseering den mensch in den arbei der niet te doen ondergaan en dat van dit probleem alleen eene oplossing mogelyk zou zyn, wanneer men zou «willen komen to^ een veel lager levenspeil voor de groote massa der bevolking. Deze opmerking is volkomen juist. Wy zouden daaraan echter nog willen toevoe gen de vraag, of men in onzen tyd in tweeërlei opzicht dan eigenlyk niet in de verkeerde richting gaat. In de eerste plaat. door al te zeer het denkbeeld te doen post vatten, dat het menschelyk geluk paralle' loopt met t>et aantal «behoeften, hetwelk men kan bevredigen. In werkelijkheid staat dfe zaak toch meer zoo, dat hy het meeste uitzicht op geluk heeft, die bij het scheppen van behoeften de grootste matigheid heeft betracht. En in de tweede plaats door uniform verkorting van den arbeidsduur. Er Inoet nu eenmaal een zekere hoeveelheid arbeid worden verricht, om de menschheid een ze- leil te verschaffen. Onder er ,die zeer zwaar, eentonig J is en waarvoor een arbeids- van b.v. 6 uur zeer gewenscht zou ABONNEMENTSPRIJS: per kwart**, JL26, per week 17 cent, met Zondagsblad pe» kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar da bezorging par looper geschiedt. Franco per post per kwartaal 8.15, met &jM*agsblad 8.80. Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan o»s Bureau: MAREI 31, GOUDA by onze agenten en loopers, den boekhandel sa de postkantoren. Onze bureaux zjjn dagelyks geopend van 0—6 uur. Administratie Telef. Interc. 82: Redactie Telef. 83. Postrekening 48400. Ten slotte moge hier nog melding wor den gemaakt van het antwoord, dat de Mi nister aan den heer Stenhuis gaf. Hy wees er op, dat, hoe geastdoodend en eentonig in sommige modernygeoutilleerde industrieën het werk ook moge zyn, één dagelyks te- rugkeerende vreugde toch ook daarby niet behoeft te ontursken. Dat is de vreugde een nuttig volbrachte dagtaak. De be- lévensverryking van een lij, liggen niet uitsluitend ir< «naar in het besef iets nut- een schakel te zijn in het 193) - „Sir Aubrey Perriami.” „Ja”, antwoordde Mr. Baan, Sir Au brey Perriam. Ik dacht wel dat zulk» trouwe bedienden niet in gebreke zou den bijv en hun meester, dien zij zoo lang gediend hebben, te herkennen, üudlanjcs Lady Perriam’p vermeenden weduwstaat, ondanks het grafschrift in de kerk van Perriam, ondanks de be grafenis en het testament dat ik hier in huis heb voorgelegen, is Sir Aubrey Perriam in leven en keert hij in uw midden lefrug. De k st die hier uit huis werd gedragen, bevatte het lijk van Sir Aubre».’» broeder, Mordred. Gedurende die laatste acht maanden is Sir Aubrey het slachtoffers) geweest van een laaghartge samenspanning. Maar ik heb de saamgezworenen ont dekt !k heb hun geheim aan ’t licht gebracht ik breng u uw vroegeren meester terug en herstel hem hiermee in zijne rechten.” AaindLouaende en luide vreugdekre ten en zegenwens Chen voor Sir Au brey en zijn bemjder weerkionKen. Mr. Bain gevoelde met zelfvoldoening, dat hij hier zijn intrede deed ais een held, die na een groote overwinning haar jeugdigen last, dae huiswaarts keert. -- Bleek en ontdlaan trad nu Mr. Si mp son nader en onderzocht het uiterujK van zijn gewezen patiënt. „Goede hemel hoe is ’t mogelijk dat ik me zoo vergist heb?” riep nij uit. „Ja, 't is waarlijk niemand an ders dan Sir Aubrey. Die listige vrou wen. Ze hadden de kamer donker ge maft en deden al wat ze konden om mijn aandacht af te leiden. Er had eigenlijk eene lijkschouwing moeten plaats hebben. Sir Aubrey, kunt gij m:j ooit vergeiven „Ik vergeef iedereen,” siprak de ba ron et zwakke stem., gejaagd 0m1 zien heen ziende, „en'nu zou ik gaarne naar bed gaan, Baan. Ge blij t immers bij mij niet waar Ge zult wel op mij passen. Ge zult me niet weer in mijn slaap laten wegbrecgen.” „Gij zijt hier onder uw egen dak. Sir Aubrey gij zijt hier uitsluitend heer en meester. In dit huis houden zich niet langer geheime vijanden op. Gij kunt gerust gaan slapen g j zijt omringd door trouwe bedienden.” De oude n-an keek hem met een flauwe» glimlach aan. „Ik dunk hen vriéndelijk voor hunne trouw”, zeide van Miss E. BR A DON.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1927 | | pagina 2