LOU BANDY
I
it Blad.
*ara
F
[ETEN
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
1 -
I K-
Zaterdag 19
laart 1927
Jaargang
-ll
Haast UI
ratie Kan tooi
>T
NIEUWERKERK, OUDERKERK,) OUDEWATER, REEUWUK, SCHOENHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, en*
't Dit blad verschijrit dagelijks behtrive op Zon-
fetrijd..
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GPUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
en Feestdagen
FEUILLETON.
VLAMMENDE KATCHEN.
orst
jkomst”
PERSTE B L
Het leven ee 1
ttegrond
neente Gouda.
IJS f 0 75
J. J. POT,
ivarisder gemeente Goud,,
dat tal van interesse
bevat, zoowel uit vroegetM
gen tjjd en versierd Bf!
1 en buiten den tekst nJ
l-KLEURENDRUK vanJ
lit de beroemde St.
ÜK, kost slechts
>0 CENT.
twee bladen.
i
ming
796 40
779-60
de tra-
del koffietafel
Eva
dat
X
Haag
ef voor het incasseert
verwacht U allaa ia da
Schouw bar g Bioscoop
norm sucosslll
vech-
en en
fehten
i stryd is. Daartndl
^niogelykheid van)
•yd beteekent
uw
vste repertoire.
mderdag vertooninj
ileVs van ont-
ffiften en rede-
lii tengevolge
raal-deüiocrat^i-
deelen zullen de
ctijken uitvoeren,
hoofdrollen
rel Macdonald
I, galgenhumor en
de strijd ismjette-
Wn te’
Wh nog
w ^et
«dBrgaan
60CTSCHE COURANT.
rertTaartenschep 5.—,
jgrftituur 3.90, zilver
K^a'sniesje 5.75, zilre^.
$.50, zilver Slalepe] tT
zilver Cijfertjes 2.50.
AN, Oostplein 8
OTTERDAM. 1597 u
oordeelige adres.
Roman door
PAUL OSKAR HöCKER.
Uit het Duitsch vertaald
door
Hernrine van G©erten.
(Nadruk verboden).
De waarheid wordt zelden kalm ge
zegd, maar nog zeldzamer kalm aange-
ho&rd. .1
de dat oen vakkundig behandelde plant
achttien maanden on onderroken kon
bloeien. h I I I 1
Verbalend, werkelijk verbazend.
Alles wat zich bij het kweeken van;
de bloem had voorgedaan interesseer
de don Geheimraad. Lachend vertelde
Katarina hem het nachtelijk avontuur
met de kolenvuren.
„En bedenk nu eens, Oom1, dat alles
te moeten opgeven viel Eva plotse
ling en nie. erg tactvol in haar over-
groote ijver, uit.
Meneer Erck fronste het voorhoofd!
en deed alsof hij de woorden niet ge
hoord had.
Pas toen hij miet Katarina alleen
was in haar kleine woonkamer, terwijl
Eva voor het twaalfuurtje zorgde, be
gon hij over haar financieel© moeilijk
heden.
Hij kon zich niet voorstellen dat een
zaak, die zoo vakkundig was georgani
seerd als dieze en die zulke successen
wist te bereiken, niet het betrekkelijk
geringe bedrag dat Katarina noodig
had), hier of <jaar als crediet kon krij
gen We was toch eigenlijk de Shy-
(ocik die haar hartebloed begeerde
Taan hij die niaam van de Bloemen-
Troilo’s hoorde, herinnerde hij zich,
flauw die geschiedenis van de uitge
raakte verlodüg.
..Ze hebben zich allemaal tegen mij
verbonden”, zed Katarina dof. De fir
ma Troilo is almachtig. Er staan zoo-
Hij ging aan haar schrijftafel zaden
en verdiepte zich in paperassen. Op
de korte, zakelijke vragen, die hij stel
de, verlangdi? hij even korte, zakelijke
antwoorden.
Inn idriels had
klaargemaakt.
Ook de oude Troilo arriveerde
gejelschap van
Rotterdam
kounn.
prljeeourent gretig
te koopen in den
veel kleine handelaar bij hun in d©
schuld, die kunnen ze commandeeren
wat ze willen en die maken me nu hef
werken onmogeilij'' En bij de banken
hier in de ctrgeving, waar ik om1 cre-
diei; heb gevraagh. heoben zij of hun
vrienden ook groeten invloed. Ik heb
de leening nu toch maar voor een paar
weken noodig. En overat kwam ik voor
gesloten deuren
In Londen moet de nieuwe bloem
attentie trekken. En als Mr. Gabb ook
maar een derde kan maken van den
prijs die hij zich voorstel dan kan.
ik al mijn schulden betalen en mijn
bedrijf verder uitbreiden. Want dat
hoop ik eens te kunnen doen.”
De Geheimraad keek haar met een
onderzoekend glimlachje aan. ..Dus
mijn kleine bloemendokter is tusschen
de groote zakenlui verzeild geraakt.
Ik wil niet zeggen dat een vrouw op
di gebied niet iets bereiken kan Maar
dan moet ze zich toch eerst een paar
goede dingen afwennen en dat is .och
eigenlijk jammer voor alles t steeds-
meesprekende hart. Dat U dit laatste
bezit, lieve juffrouw Lutz. dhiromzijn
we, toen U bij ons was, adlemaal zoo
veel van U galan houden. En toch be
let het U vooruit te komen op den
weg, die U nu gekozen hebt. Want
daarop behoort geen hart, maar koele
berekening. En dat hebt U nog niet
in voldoende mate Is het eigenlijk
jammer?” ,1 i j
,,Dat is nu grootvader Troilo”, zei
Katarina eindelijk.
Toen vond de oudei Balthazar
zijn oogenblik was aangebroken.
de hebben te verdedig
als in Üen oertijd, l_.
nrinlgableveM |Het is] d<
gen lallen, die, 'Shoe od c
In ddin grond .'der zal k
leveij uitmaal#', Willpn we niet
in hét leven, dan mop*-
ten voor o^s/ behoi,
dingen en ievtpwnu
ten slotte ook vegen
dividueele belangen bjotsen tegen die^ van
andere individuen, emonze nationaid belan
gen botsen tegen die lyari andere natiën, de
belangen van klassen lbotsen tegen die van
andere klassen. Maar de strijd, die daaruit
ontstaat, is niet de eenige. Wij strijden ook
togen de levensomstandigheden, die we
trachten te diwji^jen naar onzen wil, en te
gen welker dwang we ons trachten te ver
zetten. En we wryden tegen <xns zelven,
omdat onze nagingen, onze hartstochten,
onze eigensahapMten ons noodlottig trachten
te worden, ons maatschappelijk of zedelyk
of lichamelijk of geestelijk dreigen te scha
den of te vernietigen.
Dit 'de ruimere beteekenis van de
waarheid, dat het leven een strijd is, dat
i we ons iederen dag, ieder uur hebben te
samenleving, verzetten tegen krachten/dle ofis Tfedrefgen,
krachten in ons en buiten ons, krachten van
allerlei aard en edndelooze verscheidenheid.
Onze arbeid in het maatschappelijk leven,
onze arbeid aan ons zelven, het is een
voortdurende strijd. En wie ouder gewor
den is, weet wat het antwoord moet zijn
op de vraag: „heeft niet de mensch een
strijd op aarde?” Gelukkig wanneer we
daarop nog glimlachend antwoorden kun
ne». Er zjjn zoovelen, dien de strijd bitter
maakt. 0, zoolang we strijden in de volle
kracht der jeugd en met den blijden moed
der verwachtingen, lijkt de levensstrijd nog
vaak een heerlijke ontplooiing van krachten
en is het gemakkelijk glimlachend, zelfs
juichend te strijden. Maar dat wordt an
ders, wanneer de strijd ons heeft afgemat
en we op de overwinning, zelfs op eenig ge
lukkig resultaat van den strijd geen hoop
meer hebben, wanneer we enkel nog strij
den niet om het voor ons uit schitterende
doel te bereiken, maar enkel nog om staan
de te blyvens, ons zalf te handhaven Dan
na menige nederlaag en veej ontgoocheling
komt zoo vaak een bittere trek den glim
lach der jeugd verdringen En er zijn er
Kamér we
f/nen doen,
'I vragen,|of
||het leven e^l str
ten nadiele ^an
ïniets over délniog
'beslist zyn. Optry<
welddadige strijd. En de onvei
van strijd beslist dus nog niet c
zakelyikheid van militaire
Maar het besef, dat het leven
dat de strijd levensvoorwaarde
wel overtuigen, dat h«t vraagstuk der ont
wapening zoo gemakkeJijk niet oplosbaar
is als de voorstanders het graag willen
voorstellen. Want zoo stryd nog geen ge
welddadige strijd behoeft te zjjn, alle strijd
roept toch de gedachte aan geweld op en ver
onderstelt de mogelijkheid, zoo niet do
waarschijnlijkheid, van geweldpleging. En
in de praktijk van het leven blijkt het dan
ook, dat we in den strjjd, die dat leven Is,
nog telkens op het geweld een beroep doen.
Ter handhaving van ons recht van ons be
lang, ter handhaving van ons zelven grij
pen we nog vaak ook fn een 1
die alle geweldpleging straft, in den uiter
sten nood naar dit geweld als laatste mid
del. En in de samenleving der volken is het
geweld tot nu toe het gebruikelijke middel.
We trachten wel ook in deze samenleving
uit den strjjd, die uit de tegenstellingen on
vermijdelijk onstaat, het geweld te olimd-
neeren en daarvoor andere middelen, als ar
bitrage, in de plaats stellen Maar tot nu
toe is ons dat nog niet gelukt. En zoolang
ons dat nog niet gelukt is, zullen we ons
altjjd op dien strjjd blijven voorbereiden
door bewapening. Miaar de bewapening lokt
het beroep doen op het geweld in den
strjjd vanzelf uit en vormt daarom een
ernstig beletsel voor de ontwapening. Dat
is de moeilijkheid, die we hebben op te los
sen. Zoolang we weten, dat het geweld, de
macht ten slotte den strjjd beslist, zullen
we ons uit drang tot zelfbehoud sterk trach
ten te maken, te wapenen, ook al veroordee-
len we het geweld. En die voorbereiding
maakt het afzien van het geweld moeilyker,
belemmert het bereiken van het doel, dat
ons toch wel gewenscht Ijjkt
<Het is de onvermijdelijkheid van den
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 125, per week 17 cent,
per kwartaal f 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per
Franco per post per kwartaal f 8.15, met Zow’agsblad 8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenome» «tan ons Bureau: MARKT 81, GOUDA.
bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren, t>>
Onze bureaux zjjn dagelijks geopend van 6 uur. Administratie Telef. Interc. 82;
Redactie Telef. 88. Postrekening 48400.
Dit nummer bea^aat u ,t
Wannet meh de voorst n
wapening, hoort of hun geMl|
voeringen lèhst, zooals w|^l
|van de I bei^deiint der koe
sche Ontwatwnings^oorstellen, in de ^Tweede
©H zoo jHiimschoots 1
isllmen’ onwillekeurig
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD,
bcccuc.
3 eerste taak van het d&-
groate en zich snel ont-
genieeiil© voortdurend nel
gevestigd t© houaisn dat
aei% tot ïn verre toekomst geen
voor
haal 1 5000
LIJST en ■yermelding* Ai'
sjouwen en Instellingen
raaie kleuren uitgevoirte
ok aangegeven hoe de -
1 do Hollandsphe IJss^i 'j
tot stam! zal komen.
EN VAN
u mi-mui
it vanaf Vrijdag t.m.
vertoond, en wel
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot dea bezorgfcring)
1—5 (regels 1.80, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkrlng:
1regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in- het Zaterdagnummer 20
bjjsiag op den pry's. Liefdadigheids-Advertentiën de helft van den prfjs.
'INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2.05, elke regel meer 150. Op
orpagina 50 hooger.
?one advertentiën en ingezonden mededeel ingen b|| coetract tot mol gersducesr-
rijn. Groote letters en randen worden berekend naar plaataruimte.
.rertentiën kunnen worden ingezonden door tuaschenkomst van soliede Boekhan
delaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zjjn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
lei, waar en op wien ooi
apotheken en Crediele
80M
ekhandel verkrijgba?
lust ree rde
/oor Gouda
bewerkt door
'e oorsprong en de ontwik
ia: De Goudsche Handel M
’èrkeersverbindingeite n
De bedrijven Öcmeentê
iheidszorg en^ Volkshuis,
a; Kunsten <4 'Wetenschap-
Iet Onderwijs té Gouda; D.
oeding te Goudi; Gou^jp
voornaamste Motuii
..Het is me he©l aangemam. Excel
lentie. Ik ben zeer verheugd eens m©t
een goed en verstandig mensch over
ons arme, kleine ding te kunnen spre
ken. Als een peuter van zoo groot
(volgt het begeleidend handgebaar),
beb ik haar gekend. Met een rood
jurkje aan en bruin-roodei vlechten.”
En hij vertelcfei een paar kinderstre-
ken van hanr. terwijl hem van het
51)
Hij had op geen stukken na gedacht
dat de onderneming zoo groot zou zijn.
Hij had sedert zij bij hem was weg
gegaan wel nauwelijks meer ’n oogen
blik over den verderen, levensloop van
juffra* Lutz nagedacht. Nu was hij
verbansd over dien troed en het door
zettingsvermogen die dit jonge me sje
aan den dag had gelegd.
..Vlammende Katohen” maakte groe
ten indruk op hem>. dat zei hij her-
wWdelijk. Kalarina die tijdens de
zen rondgang koortsachtig schitterende
®ogen on gloeiende wangen gekregen
had moest hem alle details van
haar werk vertellen en van haar proef-
nemiingiein.. Dat d© kiem en bloeikracht
®en groot succes waarborgde, bleek
voldoende uit, haar dagelijksche aan-
taqkenmgen. Ook Mr Gabb die aan
oen bezoeker werd voorgesteld, meen.
f Het s de
stuur eener
wihlKelenaé
oog er op l
zel^s tot in verre toekomst geen be-
lemureiringen aulien bestaan voor de
uHpreau'ing. In dit opzaohi. kan men net
natgache gemeentebestuur de lof me,
onthooaen, dat hei altijd op zijn qui
vive is. Het zou «en lang© lijst zijn
wanneer wij alles wilden vermelden,
wat in de laatste tieu, jaren door ne.
gemeente bestuiur is vóórbereid om te
zorgen dat voor uea «nellen aanwas
der bevolking ^n ak^gevoig daarvan
de enorme uitweiding der bebouwaë
stad de noodige ruimte beschikbaar
blijft. Behalve voor het te bebouwen
uieei is noodig het terrein dat aiö
„lang” dienst doet, waardoor frissche
lucht wordt behouden te midden van
d^ opéén gebouwde hinzeo-massa. hen
moeilijkheid was daarbij de insluiting
.■oor de aangrenzende gemeenten, die,
Ojp den loer iaóen om uen Haag eer
tegen dan mee t? werken. Het ste/Kst
gaat- de uitbreiding in de richting van
den Hoek van Hoiiani omdat nu een
maal het duin-lerreiin het meest ge-
1 efue is in den Haag.
Horhaaldelijk heeit het gemeentebe
stuur de hand gelegd) op de terreinen
die voor uitbreiding onmisbaar waren
e.i thans kan het weer zijn slag slaan,
door dien aankooip van het algemeen
bekendle landgoed Odkenburg, bekend
o.a door de vele malen dat er vlieg-
demonslrates en zwndingsfeeslen zijn
gehouden. Daarbij aansluitend ligt hut
bosch bekend onder dien naam van
Meer-en-Bosch, dat reeds in de plan
nen van de gemeente als „long was
genoteerd'. Deze terreinen bevinden
zich ter weerszijde van den weg die
dien stryd kunnen ,we niet wegdenken.
Want die stryd is l«Vensv<k)rwaarde, onver-
mydeltjk ter wille v^n onze zelfhandhaving.
Wy rijn, hoeveel gemeenschappelijke be
langen we ook hebben, toch in laatste in
stantie allen |wereldën op zich zei» die het
eigen bestaan tegenover het ons omringen-
(Ma in. Da^ K00'1 hietlyneer
ie étryd van
getemperd, 1
-z. de kern 5
t
•eten we strijde
ixi tegen mens
standighedeii, venten
ons zehven. On^ in-
lacheo en van outroermg
iicu in de oog en kwamen.
D© keDni»irak ng scheen den heer
Erck iriet zoo bijster aan. te staan. De
beide meisjes merkten het, maar geen
van beide dwhien aij Grootpapa een
wenk te geven.
„We spreken stmks wel verder over
de zaken” zei menepr Erck en stond
op. Zijn hoofd kwam bijpa tot aan de
zoldering. -t
Balthazar Troilo nam eigenhandig de
honneurs waar aan de koffietafel en
trachtte de belangstelling van dep Ge
heimraad voor een nieuwe perzik-sooct
op te wekken, die in October rijpte ep
dus de edelste vrucht was die aan
deze zijde van de Vogezen groeide.
Zoo vreemd en onbeholpen zijp ge
praat ook klonk. Erck was toch psy
eholoog genoeg om te begrijpen wat
de oude man voor dit groepje men»
schen beteekende. Bij de eerste direc
te vraag bemerkte hij ook dat de o ide
Trofilo in alle finesses van de jonge
f nr*a thuis was. Het verwonderde hem
zeer döt hij niet de partij van zijn
bloedeigen kleinzoon gekozen had maar
van het meisje dat deze in den steek
had gelaten. Het zeer gedetailleerde
verslag dat Balthazar hem1 dieed over
alle vijandelijkheden en gemeen© stre
ken van de Bloenuen-Troalo’s trachtte
hij echter toch te bekorten.
(Wordt vecvalgd).
verschillende
sur stellen met
alles uit te zoeken. Trouwens 't wor lt
altijd) min ol meer een goocheltoer
waarbij de woorden gewone en bui
tengewone uitgaven di© van hocus en
pwtiB innemetn uit dta erminologje van
de heu. ch© goochélaalre.
Men begint hu ©indelijk ook eens
het erfpachtstelsel los te laten. D© er
varing heeft geleerd, dlat het nut daar
van zoo goed als niets is, maar dat er
wee groote nadeeden aan verbonden
zijn. In de eerste plaats dit, dlat <ie
gemeente groot© kapitalen in grond-
belegging heeft te stelten, waardoor
ook zeer veel administratieve romp
slomp ontstaat en in de tweede plaa s
dat het publiek altijd de voorkeur
blijft geven- aan koopen in plaats van
erfpacht zoodat deze laatste de prijzen
der huizen die op erfpachtsgrond zijn
gebouwd ten onguitete beïnvloedt. Het
nut van den erfpacht is nog ste?d8 niet
gebleken en de lange termijn waar
voor men erf placht pleegt te verlee-
nen maakt een mogelijk nut ten slotte
ook denkbeeldig Wie een huis bezit,
dat op erfpachtsgrond staat, houdt nu
t-eenmaal altijd het gevoel alsof hij nog
met heelemaal in zijn eigen huis woont
riet betalen van het jaarlijksch bedrag
voor den erfpacht houdt het karakter
van een soort huur en het is inder
daad ook zoo dat hij alleen het huis
in
zijn mand) perzSken. Hij
bleef glimlachend in de deur staan,
om niet te storen De Geheimraad
hield hem voor een ouden minman en
knikte vluchtig op zijn beieefden groet.
Maar hij vond het niet prettig dat
vreemden bij. d)?ze zakelijke bespre
kingen waren en ook de gruwelijke
tabakslucht van de zwarte lijfsgaar
steeg hem' in de neus. Waait daarvan
had de oude heer natuurlijk niet kun
nen scheiden
Als de atmosfeer geladen was, was
dat zijn bliksemafleider.
uen* kom van het voormalige Loosdu -
neml et de zee, het welbekende Wijk-
verbindt. Hei is geen l$einig-
heiftr deze terreinen die samen 187
"Hectare groot zijn en dus een heelen
lapwJVprmen juist op punten wflfar die
getnjwite zich gemakkel jk kan uit
breiden.
Wip wel eens van dien H^ag naar
LQosuuinen is gefietst oi getramd weet
uat ue weg zeer smal en siecitit is.
ueluiRkig is daarin de laatste jaren
neel veel verbetering gekomen maar
aan jdp hoog© eiscnen van het moder
ne werkeer voldoet deze weg met. At
sinds’! lang is den Haag bezig den ein-
uelooze Laan, van Meerder voort steeds
V'jrtier dóór te trekken tot einueaj-
u.eqi weg van Loosduinen naar Kijk
duin] is bereikt en dus om de oude
genheence heen een verbinding kan
worden verkregen met de overige we
gen naar het Westland. Door den aan
koop van Ockanburg en Meer en Bóscn
wordt dit einddoel bereikt en is dus
ae kaarsrechte verbinding met Kijk
duin mogelijk. Voor het oogenblik lij
ken deze terreinen enorm en dring, de
gedachte zich op dat het heel wat j«-w
ren zal duren eer het zoover is dat <e
in exploitatie kunnen, komen. Maak de
ervaring der laatste jairen heeft doen
zien dat het peulschilletjes zijn om-
dergelijke uitgestrektheden te bebou
wen. Jaarlijks rijn er drie duizend,
woningen voor den Haag noodig en
de oppervlakte vermeerderd met het
terrein der straten is niet gering te
ach.eq. Dat gaat zoo al vele jaren lang
en het blijft voorshands zoo> -roortgaan;
zoodat het te begrijpen is dat men
naar flinke nieuwe terrein en moet om
zien.
Het bedrag dail nu weer met dezeu
aankoop gemoeid is, blijlt maar even
onaer de twee en een half millioea
gulden. Natuurlijk komt een groot ueei
daarvan terug door den verkoop d?r
terreinen of de erfpaahto-pbrvngst. Er
komt gelijk te begrijpen valt nog een
aardige duit bij voor den aanleg der
straten met rioleeping. zxxxii.it als alles
tenslotte gereed is ©r in zoo n nieuw
gedeelte weer een enorm kapitaal zit.
Hoeveel, dat weet niemand, want in
het financieren volgt men nog altijd
een methode die het onn ©gelijk maast
precies een overzicht te krijgen, be
halve dan voor hen die er bij betrof
ken zijn.
Alle oordeul of de prijs van den
l oop al dan niet hoog is, is ónmoge
lijk want het hangt er alles van at
hoe lang de terreinen blijven liggen
voor ze in exploitatie komen. Ieder
jaar word1, de rente van hot kapitaal
bij het bedrag van de koopsom ge
schreven en het is dus ónmogelijk dal
aan het eind van hun leven strijdensjpoe
he^Üioofd neerleggen.
0Je gedachte mag ons niet overheerschen.
Willen we den strjjd van ons leven goed
straden ,dan moéten we, fcelfs wanneer de
n®ed 'dér verwachting - otó ontzonken Is,
nog rustig en glimlachend verder kunnen
g4an. En d^t kunnen we, wanneer we deze
waarheid Wg rij pen, dat-.^et einde van allen
lejrensstry4j met hoeveel succes ook gé-
vóerd, toch deze erkenning; is, dat we moé
ten leeren te willen, wai het leven van ons
eischt. Niet wij Kunnen het leven onzen wil
opleggen miaar het leven legt ons zijn wil
I on. Leeren te willen, wat men moet, dat is
W wysheid, waartoe het leven ons brengen
-'.moet en de eenige weg naar het geluk.
^n kun-,
ïeigd te'
heeren vergeten nebben, dat
n wil güets
Jïïezego of
/wipwapening
nog niet ge-
iuudelyk^ieid
dvefc de nood-
Wwapening.
Wi stryd is,
moet ons
l i& D
itwpei