LOU BANDY I it Blad. *ara F [ETEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN 1 - I K- Zaterdag 19 laart 1927 Jaargang -ll Haast UI ratie Kan tooi >T NIEUWERKERK, OUDERKERK,) OUDEWATER, REEUWUK, SCHOENHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, en* 't Dit blad verschijrit dagelijks behtrive op Zon- fetrijd.. BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GPUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, en Feestdagen FEUILLETON. VLAMMENDE KATCHEN. orst jkomst” PERSTE B L Het leven ee 1 ttegrond neente Gouda. IJS f 0 75 J. J. POT, ivarisder gemeente Goud,, dat tal van interesse bevat, zoowel uit vroegetM gen tjjd en versierd Bf! 1 en buiten den tekst nJ l-KLEURENDRUK vanJ lit de beroemde St. ÜK, kost slechts >0 CENT. twee bladen. i ming 796 40 779-60 de tra- del koffietafel Eva dat X Haag ef voor het incasseert verwacht U allaa ia da Schouw bar g Bioscoop norm sucosslll vech- en en fehten i stryd is. Daartndl ^niogelykheid van) •yd beteekent uw vste repertoire. mderdag vertooninj ileVs van ont- ffiften en rede- lii tengevolge raal-deüiocrat^i- deelen zullen de ctijken uitvoeren, hoofdrollen rel Macdonald I, galgenhumor en de strijd ismjette- Wn te’ Wh nog w ^et «dBrgaan 60CTSCHE COURANT. rertTaartenschep 5.—, jgrftituur 3.90, zilver K^a'sniesje 5.75, zilre^. $.50, zilver Slalepe] tT zilver Cijfertjes 2.50. AN, Oostplein 8 OTTERDAM. 1597 u oordeelige adres. Roman door PAUL OSKAR HöCKER. Uit het Duitsch vertaald door Hernrine van G©erten. (Nadruk verboden). De waarheid wordt zelden kalm ge zegd, maar nog zeldzamer kalm aange- ho&rd. .1 de dat oen vakkundig behandelde plant achttien maanden on onderroken kon bloeien. h I I I 1 Verbalend, werkelijk verbazend. Alles wat zich bij het kweeken van; de bloem had voorgedaan interesseer de don Geheimraad. Lachend vertelde Katarina hem het nachtelijk avontuur met de kolenvuren. „En bedenk nu eens, Oom1, dat alles te moeten opgeven viel Eva plotse ling en nie. erg tactvol in haar over- groote ijver, uit. Meneer Erck fronste het voorhoofd! en deed alsof hij de woorden niet ge hoord had. Pas toen hij miet Katarina alleen was in haar kleine woonkamer, terwijl Eva voor het twaalfuurtje zorgde, be gon hij over haar financieel© moeilijk heden. Hij kon zich niet voorstellen dat een zaak, die zoo vakkundig was georgani seerd als dieze en die zulke successen wist te bereiken, niet het betrekkelijk geringe bedrag dat Katarina noodig had), hier of <jaar als crediet kon krij gen We was toch eigenlijk de Shy- (ocik die haar hartebloed begeerde Taan hij die niaam van de Bloemen- Troilo’s hoorde, herinnerde hij zich, flauw die geschiedenis van de uitge raakte verlodüg. ..Ze hebben zich allemaal tegen mij verbonden”, zed Katarina dof. De fir ma Troilo is almachtig. Er staan zoo- Hij ging aan haar schrijftafel zaden en verdiepte zich in paperassen. Op de korte, zakelijke vragen, die hij stel de, verlangdi? hij even korte, zakelijke antwoorden. Inn idriels had klaargemaakt. Ook de oude Troilo arriveerde gejelschap van Rotterdam kounn. prljeeourent gretig te koopen in den veel kleine handelaar bij hun in d© schuld, die kunnen ze commandeeren wat ze willen en die maken me nu hef werken onmogeilij'' En bij de banken hier in de ctrgeving, waar ik om1 cre- diei; heb gevraagh. heoben zij of hun vrienden ook groeten invloed. Ik heb de leening nu toch maar voor een paar weken noodig. En overat kwam ik voor gesloten deuren In Londen moet de nieuwe bloem attentie trekken. En als Mr. Gabb ook maar een derde kan maken van den prijs die hij zich voorstel dan kan. ik al mijn schulden betalen en mijn bedrijf verder uitbreiden. Want dat hoop ik eens te kunnen doen.” De Geheimraad keek haar met een onderzoekend glimlachje aan. ..Dus mijn kleine bloemendokter is tusschen de groote zakenlui verzeild geraakt. Ik wil niet zeggen dat een vrouw op di gebied niet iets bereiken kan Maar dan moet ze zich toch eerst een paar goede dingen afwennen en dat is .och eigenlijk jammer voor alles t steeds- meesprekende hart. Dat U dit laatste bezit, lieve juffrouw Lutz. dhiromzijn we, toen U bij ons was, adlemaal zoo veel van U galan houden. En toch be let het U vooruit te komen op den weg, die U nu gekozen hebt. Want daarop behoort geen hart, maar koele berekening. En dat hebt U nog niet in voldoende mate Is het eigenlijk jammer?” ,1 i j ,,Dat is nu grootvader Troilo”, zei Katarina eindelijk. Toen vond de oudei Balthazar zijn oogenblik was aangebroken. de hebben te verdedig als in Üen oertijd, l_. nrinlgableveM |Het is] d< gen lallen, die, 'Shoe od c In ddin grond .'der zal k leveij uitmaal#', Willpn we niet in hét leven, dan mop*- ten voor o^s/ behoi, dingen en ievtpwnu ten slotte ook vegen dividueele belangen bjotsen tegen die^ van andere individuen, emonze nationaid belan gen botsen tegen die lyari andere natiën, de belangen van klassen lbotsen tegen die van andere klassen. Maar de strijd, die daaruit ontstaat, is niet de eenige. Wij strijden ook togen de levensomstandigheden, die we trachten te diwji^jen naar onzen wil, en te gen welker dwang we ons trachten te ver zetten. En we wryden tegen <xns zelven, omdat onze nagingen, onze hartstochten, onze eigensahapMten ons noodlottig trachten te worden, ons maatschappelijk of zedelyk of lichamelijk of geestelijk dreigen te scha den of te vernietigen. Dit 'de ruimere beteekenis van de waarheid, dat het leven een strijd is, dat i we ons iederen dag, ieder uur hebben te samenleving, verzetten tegen krachten/dle ofis Tfedrefgen, krachten in ons en buiten ons, krachten van allerlei aard en edndelooze verscheidenheid. Onze arbeid in het maatschappelijk leven, onze arbeid aan ons zelven, het is een voortdurende strijd. En wie ouder gewor den is, weet wat het antwoord moet zijn op de vraag: „heeft niet de mensch een strijd op aarde?” Gelukkig wanneer we daarop nog glimlachend antwoorden kun ne». Er zjjn zoovelen, dien de strijd bitter maakt. 0, zoolang we strijden in de volle kracht der jeugd en met den blijden moed der verwachtingen, lijkt de levensstrijd nog vaak een heerlijke ontplooiing van krachten en is het gemakkelijk glimlachend, zelfs juichend te strijden. Maar dat wordt an ders, wanneer de strijd ons heeft afgemat en we op de overwinning, zelfs op eenig ge lukkig resultaat van den strijd geen hoop meer hebben, wanneer we enkel nog strij den niet om het voor ons uit schitterende doel te bereiken, maar enkel nog om staan de te blyvens, ons zalf te handhaven Dan na menige nederlaag en veej ontgoocheling komt zoo vaak een bittere trek den glim lach der jeugd verdringen En er zijn er Kamér we f/nen doen, 'I vragen,|of ||het leven e^l str ten nadiele ^an ïniets over délniog 'beslist zyn. Optry< welddadige strijd. En de onvei van strijd beslist dus nog niet c zakelyikheid van militaire Maar het besef, dat het leven dat de strijd levensvoorwaarde wel overtuigen, dat h«t vraagstuk der ont wapening zoo gemakkeJijk niet oplosbaar is als de voorstanders het graag willen voorstellen. Want zoo stryd nog geen ge welddadige strijd behoeft te zjjn, alle strijd roept toch de gedachte aan geweld op en ver onderstelt de mogelijkheid, zoo niet do waarschijnlijkheid, van geweldpleging. En in de praktijk van het leven blijkt het dan ook, dat we in den strjjd, die dat leven Is, nog telkens op het geweld een beroep doen. Ter handhaving van ons recht van ons be lang, ter handhaving van ons zelven grij pen we nog vaak ook fn een 1 die alle geweldpleging straft, in den uiter sten nood naar dit geweld als laatste mid del. En in de samenleving der volken is het geweld tot nu toe het gebruikelijke middel. We trachten wel ook in deze samenleving uit den strjjd, die uit de tegenstellingen on vermijdelijk onstaat, het geweld te olimd- neeren en daarvoor andere middelen, als ar bitrage, in de plaats stellen Maar tot nu toe is ons dat nog niet gelukt. En zoolang ons dat nog niet gelukt is, zullen we ons altjjd op dien strjjd blijven voorbereiden door bewapening. Miaar de bewapening lokt het beroep doen op het geweld in den strjjd vanzelf uit en vormt daarom een ernstig beletsel voor de ontwapening. Dat is de moeilijkheid, die we hebben op te los sen. Zoolang we weten, dat het geweld, de macht ten slotte den strjjd beslist, zullen we ons uit drang tot zelfbehoud sterk trach ten te maken, te wapenen, ook al veroordee- len we het geweld. En die voorbereiding maakt het afzien van het geweld moeilyker, belemmert het bereiken van het doel, dat ons toch wel gewenscht Ijjkt <Het is de onvermijdelijkheid van den ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 125, per week 17 cent, per kwartaal f 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per Franco per post per kwartaal f 8.15, met Zow’agsblad 8.80. Abonnementen worden dagelijks aangenome» «tan ons Bureau: MARKT 81, GOUDA. bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren, t>> Onze bureaux zjjn dagelijks geopend van 6 uur. Administratie Telef. Interc. 82; Redactie Telef. 88. Postrekening 48400. Dit nummer bea^aat u ,t Wannet meh de voorst n wapening, hoort of hun geMl| voeringen lèhst, zooals w|^l |van de I bei^deiint der koe sche Ontwatwnings^oorstellen, in de ^Tweede ©H zoo jHiimschoots 1 isllmen’ onwillekeurig BRIEVEN UIT DE HOFSTAD, bcccuc. 3 eerste taak van het d&- groate en zich snel ont- genieeiil© voortdurend nel gevestigd t© houaisn dat aei% tot ïn verre toekomst geen voor haal 1 5000 LIJST en ■yermelding* Ai' sjouwen en Instellingen raaie kleuren uitgevoirte ok aangegeven hoe de - 1 do Hollandsphe IJss^i 'j tot stam! zal komen. EN VAN u mi-mui it vanaf Vrijdag t.m. vertoond, en wel ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot dea bezorgfcring) 1—5 (regels 1.80, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkrlng: 1regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in- het Zaterdagnummer 20 bjjsiag op den pry's. Liefdadigheids-Advertentiën de helft van den prfjs. 'INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2.05, elke regel meer 150. Op orpagina 50 hooger. ?one advertentiën en ingezonden mededeel ingen b|| coetract tot mol gersducesr- rijn. Groote letters en randen worden berekend naar plaataruimte. .rertentiën kunnen worden ingezonden door tuaschenkomst van soliede Boekhan delaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het Bureau zjjn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn. lei, waar en op wien ooi apotheken en Crediele 80M ekhandel verkrijgba? lust ree rde /oor Gouda bewerkt door 'e oorsprong en de ontwik ia: De Goudsche Handel M ’èrkeersverbindingeite n De bedrijven Öcmeentê iheidszorg en^ Volkshuis, a; Kunsten <4 'Wetenschap- Iet Onderwijs té Gouda; D. oeding te Goudi; Gou^jp voornaamste Motuii ..Het is me he©l aangemam. Excel lentie. Ik ben zeer verheugd eens m©t een goed en verstandig mensch over ons arme, kleine ding te kunnen spre ken. Als een peuter van zoo groot (volgt het begeleidend handgebaar), beb ik haar gekend. Met een rood jurkje aan en bruin-roodei vlechten.” En hij vertelcfei een paar kinderstre- ken van hanr. terwijl hem van het 51) Hij had op geen stukken na gedacht dat de onderneming zoo groot zou zijn. Hij had sedert zij bij hem was weg gegaan wel nauwelijks meer ’n oogen blik over den verderen, levensloop van juffra* Lutz nagedacht. Nu was hij verbansd over dien troed en het door zettingsvermogen die dit jonge me sje aan den dag had gelegd. ..Vlammende Katohen” maakte groe ten indruk op hem>. dat zei hij her- wWdelijk. Kalarina die tijdens de zen rondgang koortsachtig schitterende ®ogen on gloeiende wangen gekregen had moest hem alle details van haar werk vertellen en van haar proef- nemiingiein.. Dat d© kiem en bloeikracht ®en groot succes waarborgde, bleek voldoende uit, haar dagelijksche aan- taqkenmgen. Ook Mr Gabb die aan oen bezoeker werd voorgesteld, meen. f Het s de stuur eener wihlKelenaé oog er op l zel^s tot in verre toekomst geen be- lemureiringen aulien bestaan voor de uHpreau'ing. In dit opzaohi. kan men net natgache gemeentebestuur de lof me, onthooaen, dat hei altijd op zijn qui vive is. Het zou «en lang© lijst zijn wanneer wij alles wilden vermelden, wat in de laatste tieu, jaren door ne. gemeente bestuiur is vóórbereid om te zorgen dat voor uea «nellen aanwas der bevolking ^n ak^gevoig daarvan de enorme uitweiding der bebouwaë stad de noodige ruimte beschikbaar blijft. Behalve voor het te bebouwen uieei is noodig het terrein dat aiö „lang” dienst doet, waardoor frissche lucht wordt behouden te midden van d^ opéén gebouwde hinzeo-massa. hen moeilijkheid was daarbij de insluiting .■oor de aangrenzende gemeenten, die, Ojp den loer iaóen om uen Haag eer tegen dan mee t? werken. Het ste/Kst gaat- de uitbreiding in de richting van den Hoek van Hoiiani omdat nu een maal het duin-lerreiin het meest ge- 1 efue is in den Haag. Horhaaldelijk heeit het gemeentebe stuur de hand gelegd) op de terreinen die voor uitbreiding onmisbaar waren e.i thans kan het weer zijn slag slaan, door dien aankooip van het algemeen bekendle landgoed Odkenburg, bekend o.a door de vele malen dat er vlieg- demonslrates en zwndingsfeeslen zijn gehouden. Daarbij aansluitend ligt hut bosch bekend onder dien naam van Meer-en-Bosch, dat reeds in de plan nen van de gemeente als „long was genoteerd'. Deze terreinen bevinden zich ter weerszijde van den weg die dien stryd kunnen ,we niet wegdenken. Want die stryd is l«Vensv<k)rwaarde, onver- mydeltjk ter wille v^n onze zelfhandhaving. Wy rijn, hoeveel gemeenschappelijke be langen we ook hebben, toch in laatste in stantie allen |wereldën op zich zei» die het eigen bestaan tegenover het ons omringen- (Ma in. Da^ K00'1 hietlyneer ie étryd van getemperd, 1 -z. de kern 5 t •eten we strijde ixi tegen mens standighedeii, venten ons zehven. On^ in- lacheo en van outroermg iicu in de oog en kwamen. D© keDni»irak ng scheen den heer Erck iriet zoo bijster aan. te staan. De beide meisjes merkten het, maar geen van beide dwhien aij Grootpapa een wenk te geven. „We spreken stmks wel verder over de zaken” zei menepr Erck en stond op. Zijn hoofd kwam bijpa tot aan de zoldering. -t Balthazar Troilo nam eigenhandig de honneurs waar aan de koffietafel en trachtte de belangstelling van dep Ge heimraad voor een nieuwe perzik-sooct op te wekken, die in October rijpte ep dus de edelste vrucht was die aan deze zijde van de Vogezen groeide. Zoo vreemd en onbeholpen zijp ge praat ook klonk. Erck was toch psy eholoog genoeg om te begrijpen wat de oude man voor dit groepje men» schen beteekende. Bij de eerste direc te vraag bemerkte hij ook dat de o ide Trofilo in alle finesses van de jonge f nr*a thuis was. Het verwonderde hem zeer döt hij niet de partij van zijn bloedeigen kleinzoon gekozen had maar van het meisje dat deze in den steek had gelaten. Het zeer gedetailleerde verslag dat Balthazar hem1 dieed over alle vijandelijkheden en gemeen© stre ken van de Bloenuen-Troalo’s trachtte hij echter toch te bekorten. (Wordt vecvalgd). verschillende sur stellen met alles uit te zoeken. Trouwens 't wor lt altijd) min ol meer een goocheltoer waarbij de woorden gewone en bui tengewone uitgaven di© van hocus en pwtiB innemetn uit dta erminologje van de heu. ch© goochélaalre. Men begint hu ©indelijk ook eens het erfpachtstelsel los te laten. D© er varing heeft geleerd, dlat het nut daar van zoo goed als niets is, maar dat er wee groote nadeeden aan verbonden zijn. In de eerste plaats dit, dlat <ie gemeente groot© kapitalen in grond- belegging heeft te stelten, waardoor ook zeer veel administratieve romp slomp ontstaat en in de tweede plaa s dat het publiek altijd de voorkeur blijft geven- aan koopen in plaats van erfpacht zoodat deze laatste de prijzen der huizen die op erfpachtsgrond zijn gebouwd ten onguitete beïnvloedt. Het nut van den erfpacht is nog ste?d8 niet gebleken en de lange termijn waar voor men erf placht pleegt te verlee- nen maakt een mogelijk nut ten slotte ook denkbeeldig Wie een huis bezit, dat op erfpachtsgrond staat, houdt nu t-eenmaal altijd het gevoel alsof hij nog met heelemaal in zijn eigen huis woont riet betalen van het jaarlijksch bedrag voor den erfpacht houdt het karakter van een soort huur en het is inder daad ook zoo dat hij alleen het huis in zijn mand) perzSken. Hij bleef glimlachend in de deur staan, om niet te storen De Geheimraad hield hem voor een ouden minman en knikte vluchtig op zijn beieefden groet. Maar hij vond het niet prettig dat vreemden bij. d)?ze zakelijke bespre kingen waren en ook de gruwelijke tabakslucht van de zwarte lijfsgaar steeg hem' in de neus. Waait daarvan had de oude heer natuurlijk niet kun nen scheiden Als de atmosfeer geladen was, was dat zijn bliksemafleider. uen* kom van het voormalige Loosdu - neml et de zee, het welbekende Wijk- verbindt. Hei is geen l$einig- heiftr deze terreinen die samen 187 "Hectare groot zijn en dus een heelen lapwJVprmen juist op punten wflfar die getnjwite zich gemakkel jk kan uit breiden. Wip wel eens van dien H^ag naar LQosuuinen is gefietst oi getramd weet uat ue weg zeer smal en siecitit is. ueluiRkig is daarin de laatste jaren neel veel verbetering gekomen maar aan jdp hoog© eiscnen van het moder ne werkeer voldoet deze weg met. At sinds’! lang is den Haag bezig den ein- uelooze Laan, van Meerder voort steeds V'jrtier dóór te trekken tot einueaj- u.eqi weg van Loosduinen naar Kijk duin] is bereikt en dus om de oude genheence heen een verbinding kan worden verkregen met de overige we gen naar het Westland. Door den aan koop van Ockanburg en Meer en Bóscn wordt dit einddoel bereikt en is dus ae kaarsrechte verbinding met Kijk duin mogelijk. Voor het oogenblik lij ken deze terreinen enorm en dring, de gedachte zich op dat het heel wat j«-w ren zal duren eer het zoover is dat <e in exploitatie kunnen, komen. Maak de ervaring der laatste jairen heeft doen zien dat het peulschilletjes zijn om- dergelijke uitgestrektheden te bebou wen. Jaarlijks rijn er drie duizend, woningen voor den Haag noodig en de oppervlakte vermeerderd met het terrein der straten is niet gering te ach.eq. Dat gaat zoo al vele jaren lang en het blijft voorshands zoo> -roortgaan; zoodat het te begrijpen is dat men naar flinke nieuwe terrein en moet om zien. Het bedrag dail nu weer met dezeu aankoop gemoeid is, blijlt maar even onaer de twee en een half millioea gulden. Natuurlijk komt een groot ueei daarvan terug door den verkoop d?r terreinen of de erfpaahto-pbrvngst. Er komt gelijk te begrijpen valt nog een aardige duit bij voor den aanleg der straten met rioleeping. zxxxii.it als alles tenslotte gereed is ©r in zoo n nieuw gedeelte weer een enorm kapitaal zit. Hoeveel, dat weet niemand, want in het financieren volgt men nog altijd een methode die het onn ©gelijk maast precies een overzicht te krijgen, be halve dan voor hen die er bij betrof ken zijn. Alle oordeul of de prijs van den l oop al dan niet hoog is, is ónmoge lijk want het hangt er alles van at hoe lang de terreinen blijven liggen voor ze in exploitatie komen. Ieder jaar word1, de rente van hot kapitaal bij het bedrag van de koopsom ge schreven en het is dus ónmogelijk dal aan het eind van hun leven strijdensjpoe he^Üioofd neerleggen. 0Je gedachte mag ons niet overheerschen. Willen we den strjjd van ons leven goed straden ,dan moéten we, fcelfs wanneer de n®ed 'dér verwachting - otó ontzonken Is, nog rustig en glimlachend verder kunnen g4an. En d^t kunnen we, wanneer we deze waarheid Wg rij pen, dat-.^et einde van allen lejrensstry4j met hoeveel succes ook gé- vóerd, toch deze erkenning; is, dat we moé ten leeren te willen, wai het leven van ons eischt. Niet wij Kunnen het leven onzen wil opleggen miaar het leven legt ons zijn wil I on. Leeren te willen, wat men moet, dat is W wysheid, waartoe het leven ons brengen -'.moet en de eenige weg naar het geluk. ^n kun-, ïeigd te' heeren vergeten nebben, dat n wil güets Jïïezego of /wipwapening nog niet ge- iuudelyk^ieid dvefc de nood- Wwapening. Wi stryd is, moet ons l i& D itwpei

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1927 | | pagina 1