1
I
►eden
iar
;derland ge-
rden nemen
t
i
I
lEN
ION.
RIT
gen
jjsverte-
iloosheid
gebruik
HEID
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
bergambacht; berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWDE, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, en*.
Ro. 16452
BO*Jaargang
Zaterdag 7 Moi 1827
Dit blad verschijnt dagelijks behtfive op Zon- en Feestdagen
I
F
EERSTE BLAD.
I{
•I
tijd voor
IODELLEN
laagste
1329 20
3. BIK
eweg 52
.M
lï
ingei 91,
OTTERDAM
rijs en Rome.
FEUILLETON,
Wie was de Moordenaar
- its-wr vbmMiwiSBy;
MUIZEN
OORDEELD!
t die ziekte-
g vlug, finaal
Iet is het be-
sdelijke mid-
lizen uitroeit.
t!
B
Uit nummer bestaat uit twee bladen.
leningen*
zei
•kten.
IS
nnïwoordde de
Hen
binnen
.ar eens,
Overal
22)
Ze
het einde, het ia
richt, eigen goede
1154
25
irkomt en
OOPS, Wjjdstraat;
Fa. J C. LAN-
Bsingel.
>rmen door D. Fx.
IE KRACHTPIL-
rbare Bustes. Ook
akken. Bekroond
eere-dipioma’s. In
toeneming. Gega-
>or Artsen aanbe-
dank betuigingen,
stuks 3.50, 200
g onder rembours
wissel.
r. 21. Den Haag.
soorten Haar-
Attesten van
en wij gaarne
bezit. Inlich-
IG van 103
953 30
)OR". Sedert
ABONNEMENTSPRIJS; par kwartaal &15, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.M, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per poet per kwartaal 8.15, met EoM*agsblad 8.81.
Abonnementen worden dageljjks aangenomen aan om Bureau: MARK! 31, GOUDA,
bjj onze agenten en loopers, den boekhandel «a de postkantoren.
Onze bureaux zjjn dageljjks geopend van 5 uur. Administratie Telef. Interc. 82;
Redactie Telef. 83. Postrekening 48400.
Oud worden, wel, dat doen er tame
lijk veel menschen, maar wijs worden,
dat doen er maar weinigen.
etenscttap-
g, dat de
en de huid
acon zal U
(te oud'-lloliandsoh© dlamseaii die z.jn
uit gevoerd, het schitterende avondfeest
op den onvolprezen Hofvijver.
Tot nu/ toe plachten^ volkmeesten.
vooral voor en door de jongste kinde
ren gegeven te warden, hier was nu
eens gelegenheid alle leeftijden te doen
meevieren. Zang van de ouderen, dans
van de jongeren en jongsten, zij vul
den elkaar h er aan en maakten een
feestspel dat als geheel allerbekoor
lijkst was. Het moet een uiterst nwoei-
Fjk werk geweest zijn om deze dansen
in te studeeren met zoo gemengd pu
bliek van mede werkers en werksters,
maar des te meer was het succes te
loven. De oud-Hollandsche dansen heb
ben iets levendigs en eenvoudigs zij
zijn heel gewoontjes miaar toch iets
heel' aardigs. De; jongelui droegen
zwarte iluweelen baretten en strakke
smoking'-ach.tige jasjes die meisjes wa
ren in sobere lichte oostuifimp. De mu
ziek is even eenvoudig o.a. het be
kende PateitjeMaings^de^kaint. Me. in
oranje- en driekleurige linten werd een
grappig vroolijk effect bereikt.
s Avonds was het feest op aen Hof
vijver. Dat was inderdaad aprooKjes-
actitig. Dé zeven galjoenen met ouoo
admiraals en watergeulen, hel verlit..i
door groote schijnwerpers, voeren rus
tig op den donkeren vijver en het hoog
tepunt was natuurrijk toen dei Konink
lijke familie aan boord van één der
admiraalschepen een tochtje meeinaakto
feion en een offèren 1
een offeren van eigen
bedoeling vaak en een prijsgeven ten slotte
van het resultaat, dat njpn z
willen bereiken, enkel omdat
lijkheid van het kind haf zot
is een offeren zelfs
over wat tot stand,
hoogere voldoening
komst van het kind
toekomst der mensc
ben.
„Beste Milly," (aj heet Millioent)
„Ik heiQi je briefje eerst gekregen
om half vijf, daar die domme bediende
van mij het niet eer najar boven heeft
gebracht. Het spijt me erg, dia; ik mar
ien niet kan komen, doch ik had
reeds een vervelende invitatie voor ale
dag, waarvan ik niet kan afkomen.'’
„Verder was ér nog iets van heel
weinig belang bijgeschreven.
- „En jij zegt, dat die brieif gepost
werd vroeg de dokter
„Ja, deze werd dienzeifdén avond
voor zes uur in een bus geworp.n van,
een bijkantoor in het West-End, aU-e-
leverd bij Lord Swinley in Mayfair met
de eerste bestelling van den volgen
den dag, den een en-twintigsten. l.ady
Swirüey opeinde de enveloppe zelf, luen
ze nog te bed lag, en gaf uen brief
door aan het meisje, d»t min of njeer
als haar secretaresse fungeert. Nauwe
lijks was zij met die verschillende an
dere brieven in haar hand de kamer
uit, of I^idy Swinleiy liet haar terug
roepen. Toen het meisje weer binnen
rad, was zij zéér opgewonden, daar
zij zoo juist in het ochtendblad het be
richt van Lord1 Henry’s dood gelezen,
had Je zult je hernneiren. dlat er toen
nog niet veel détails werdén gegeven,
doch in elk geval bleek het, dat hij
dien brief, niet lang voordat hij ver
moord werd, geschreven had. Het ©pis
tel. dat zich nog in de enveloppe be
vond, werd bewaard', déch eerst na
door
JOHN DANE.
Uit het Engelsch vertaald door
Dicky Wafelbakker.
vouuig geweest, als hij bad kunnen
zeggen, dat Lord Hemy hem dezen had
edegegeven ope naar het postkantoor
te brengen De uitnoodiiging was voor
den volgenden dag een huiselijk di-
nertje en daarna een schouwburg. Lord
Henry scheen geirr.teerd te zijn deze
invitatie niet eer te hebben gekregen,
hetgeen duidelijk bleek uit zijn ant
woord. Hij is onmiddelljk aan zijn
bureau gaan zitten om daze il.tnoodi-
ging af te schrijven, en het was heel
gewoon geweest, ails hij Jadobs ge
vraagd had dezen brief voor hernam
een bus te werpen, waarna dit inci
dent natuurlijk verklaard had kunnen
mjsvuai van) ue sianuaaru-viag uer
Fnnseg op hei ©iianaje in den vijver,
ten vijltaii kanonschoten kondigde de
ze gebeurtenis aan in het lene 1 ent
aer schijnwerpers ontplooide zich u-
Standaard en de wind was juist sterk
genoeg om de vlag lustig te doen wap
peren
Wij hebben, de, admiraals en de geu
zen van zeer nabij gezien en wat ons
vooral trof was dit op de oude pla
ten hebben de geuzen allen stoere
stralke koppen, nogal groot en grol,
types zooals men ze in den tegenwoor
dig en tijd haast nooit meet zie:. Maar
het merkwaardige was dat wij plotse
ling onder deze naiuaak-geuzen weer
dat oude type terugvonden. Het zijn
de kleederdracht, ,de hooldbedeKKing,
de wijze waarop haar en snor en.
baard gedragen warden, die hei ka
rakteristieke van den geuzen-kö» ma
ken Onder den grooten kleurigen hoed
en op den breedten kanten kraag krijgt
het hoofd op eens een geheel anderen
vorm, dikker, ronder en gevulder. Een
weinig je schmink geeft aanstond» de
kleur der verwering aan de huid en
in weinige oogen-Wikken tijds is een
gewoon-modern mannetje tot een ©enigs
zins barscih-uitzienden gtoeren geus ge
worden. j illt
Het was4 zoon typisch gezicht die
stoere munruen uit het ouoe poortje
lei zijde van de Ridderzaal te zien
komen en zich op hét Binnenhof te
yejyqmejep: gardige moment heb
ben weilliem weinigen gadegeslagen
want het we» eigenlijk achter de cou
lissen van het spel, ’t Was in den lich
ten schemer dat w<j op het Binnenhof
kwamen juist toen de „afgewerkte
geuzen uit dat poortje kwamen fan
tastisch was het en toen wij den vol
genden dag nog eens in oude prenten
bladerden, vonden wij telkens en ;el-
kens diezelfde voorstelling weer.
Het Binnenhof leent zich bizonder
voor oude niiddeleeuwsche voorstellin
gen De Ridderzaal is een prachtige
achtergrond en de gevels der beide
Kamers konden geen mooier decor zijn
Misschien geeft het eerste succes met
de oud-Hollandsche dansen aanleiding
tot meer dergelijke feestspelen op de
zen historischen grond. Er zijn ai plan-
.nen in dien maak om diegenen die deel
namen aan het feestspel bijeen te hou
den en een speciale vereteniging voor
de„e folkloristische spelen ap te rich
ten
Dan zijn zij, metéén eens van die
oud-bakken spelletjes van koek-trek-
ken, mastklimmen enz. af want dat was
loch larie en bovendien zijn die door
dé groote massa' deelnemers niet meer
te houden.
Voor de artistieke leiding van den
dé piïbTièk hééft
nen zien omdat
diepte op het water geschiedde en de
kanten van den vijver hoog zijn. Maar
w dit spel wel in de eerste plaats
voor het publiek bedoeld Dat het pu
bliek niet meewerkte en in plaats van
rond te wandelen als pilaren bleven
staan, is toch heuseh die schuld van
het publiek zelf.
Eén dier Haagsche bladen komt me.
de bewering aan dragen dat men nooit
meer een spel op den Hofvijver moet
geven ómdat het publiek er niets van
te zien kreieg.
Dat is natuurlijk een onzinnige oe-
wering waar op wed niemand zal jn-
gaan. les aardigs en interessants, na
te laten omdat het niet mogelijk is
Jan Publiek, dat zich onbehoorlijk ge
draagt, te voldoen, is de zonderlingste
theorie die men verkondigen kan. Als
wij moesten wachten tot het publiek
is opgevoed gebeurde er nooit iets.
De Hofvijver leent zidh bij uitstek
voor een diergelijk water-spel in ouden
trant omdat ook hielr evenals op het
Binnenhof de omgeving volkomen in
stijl is vaat het middeleeuwsdhc karak
ter dat deze vertooning had.
Het meest treffende moment was het
er met" viéïel van kun-
het feestspel in de
uien op een oranjesayg
geweest*
ueugten behooren ton. na* veneaen. i>e
stad is te groo,., g^woruien om die ve
orgamseeren en uaiairbij 'S net zeer
veirheugend dat er naar gestreeld wordt
da er iets meer ariisüeA|ei waarde aan
het tentoonges.eidie zal worden gege
ven Inderaapd hadden de1 leesteiijk-
bedéfa, ditmaal een bizopder cachet
waaraan de artistenihand haar mede-
werking had verleend
Het leest concentreerde zich op en
om het historische Binnenhof en. had
daardoor reecs een omgeving die el
ders nauwelijks gevonden kan worden.
Met die omgev ng was het vertoonde
geheel en al in overeenstemming eyi
dit reeds waarborgt een buitengewoon
kanaster voor dé feestelijkheden. Het
Binnenhof zelf leent zich zeer voor een
beperxt feest omdat het is als een
prachtige zaal in dé oipen lucht, een
zial waarvan dé wanden een decor
Lebben van den grootsten ktünstzin ge
•uigend. Het is geheel afgesloten en
in beperkten kring, rustig te m dden
van de woelige stad kan daar iets ge
bracht worden, dat de herinnering aan
de glorie-tijdlen van Nederland’s bloei
<.e voren roept. Zoo zien wij dm ook
de feestelijkheden die gehouden zijn
(iOIDSIIIE COURANT.
Mi zoo gaarne had
d de persoon-
Boo vraagt. Het
Ie voldoening vaak
icht wend voor die
en alleen de toe-
n die toekomst de
i gediend te heb-
s
Het is een vrijlaten zonder dat we wer
keloos blijven, dat hetopvoeden van ons
vraagt. Het is een vrÖ ^*ven van het kind,
van den groei van het maar niet van
ons zelven Het is daarom het offer van
ons welven, dat de opvoeding van ons, als
opvoeders, vraagt, wanneer we de vrijheid
in de opvoeding huldigen. En dit offer is
immers altijd het zwaarat K.
LUOKVhdN Uil HUrölAUJ.
UUuU 11.
lAegumstigd uoor nai mcioistiö weer
ua< wij in aezem tijd van net jaar
u.iaar Kunnen weuiisaae®fc zon, geen re
gen en een insgcne tWnperaiuur, ism
uen naiag de venjaiaryiag van unnsea
juiiana gevierd. Ware her weer anucis
geweest aan zou een hoejveeiheid teest-
vreugaie en een hoeiveieiheiu werx zijn
vernietigd, zoo groot ajs weiucni zei-
is opgenoopi
worden. De man verzekert echter niets
van. Lord Honry gekregen te hebben,
er* er is geen reden om aan te nemen,
dlat hij om zooiets zou liegen."
De dokter keek even) nadenkend voor
Zich uit.
„U zegt, dat Lord Henr# dien
zelf gepost kan hebben?’’ vroeg nij
even later. „Doch acht u dit waar
schijnlijk
„Nee, allerminst. Dq mogelijk
heid is evenwel niet uitgesloten, dat
L’j ZJÜf nalir dé dichtst bijzijnde brie*
venbns is gedaan, die geen honderd
meter van het gebouw af Dit komt
mie echter heel vreemd vo<<,\ omdat hij
iemand op de thee verwachtte, en het
daarom te risquant was. om op dat uur
uit te gaan 1 I I I
(Wordt vervolgd).
weer naar het plafond staarde.
„Heb je gehoord van dien' brief,
die gepost werd, dokter?” vroeg hij
exen later.
„Welke brief
„Je zult,je nog wel herinneren
legde Smiaile uit, „dat Jacobs op het
theeblad) eenige brieven naar boven
bracht, dat twee dlaarvan uitnood‘.gin
gen waren, een van Lady Swinle).en
de andére van mevrouw Hazeldéan.
Deze werden namelijk op het bureau
gevonden en was Lord Henry blijk-
biar bezig dezen laatsten te beant-
woordén, toen hij doodgeschoten werd,
want boven op het briefpapier stond
reeds geschreven „Gelichte mevrouw
Hazeldéan. Het zal mij zeer aangenaam
zijn bij U te komen dineeren den...
Verdér kon hij blijklbelir niet komen,
en döar hij met zijn hoofdl op het pai-
pler is gevallen, zijn dé laatste woor
den gevlekt.”
„Ja, ja riep dé dokter uit.
„Maar die brief werd niet gepost.”
1 „Nee, deze klaarblijkelijk1 wet,
doch wél het antwoord aan LadW Swin-
ley.”
y „Wat zeg je daar? Heeft hij een
brief aan Lady Swinley geschreven?”
„Ja. voordat hij aan mevrouw
Haizeldean een antwoordi stuurde schijnt
hij Lady Swipley. die hij als kleine
iongen reeds gekend heeft, bericht te
hebben. Hij Schreef haar ongeveer het
volgendet j
- grijpt naar de revolver, die vlak
hij haar ligt, en schiet hem1 door het
hoofd. Ze doorzoekt dé kamer om
waarschijnlijk te zien, of zij compro-
®itccrendle brieven van haar kon vin-
waarbij zij een handschoen ver-
verlfllait, het vertrek, dé deur
achter zich openlatend... misschien bij
,oev.^’ doch well cht ook met de be
oeling de menschen om den tuin te
En dat is alles, dan ben je
eindigde hij eendgszins onzeker.
nDai; kun jij nu vinden, maar -k
het niet met je eens”. zei Smalle.
.-Wat bedOel je daarmede?”
wil zeggen, dat ik absoluut
geloot, dat dte dame dé misdaad
ftepleegd heeft.”
d»an?”M^ar Wie heieft het dan '2e'
,dat ’s ewn andere kwestte”.
detective, terwijl hij
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda «n omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1—5 regels 1.80, alke regel meer D.25. Van buiten Gouda en den bazorgkrin*:
1—5 regels 1.55, elke regel meer 8.80. Advertentüfn in-het Zaterdagnummer 28
bjjslag op den prijs. Liefdadigheids^advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDERUNGEN: 1—4 regels 2.05, elke regel meer 1.50. Qp
de voorpagina H tt booger.
Gewone advertentifci en ingezonden mededeelingen Ml contract tot xear gereduoeer-
den prjjs. Groote letten en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van aoliede Boekhan
delaren, Advertentiebureaus en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zjjn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zjjn.
bei gerechteilijk ojudierzoek kwam hei
belangrijke feit, dat er na haft vijf een
brie* van hem gepost was, meer op
den voorgrond. Volg je me
„Natuur! jk, natuurlijk”, riep dé
dokter vol enthousiasme uit. „De brie!
moet dus gepost zijn precies in die
paar minuten, die er veldiepen tus-
schm het weggaan xnan Jacobs en het
binnenkomen van den moordenaar.”
„Niet zoo vlug’ zeide Smalle.
„Blijkbaar zijn er drie personen, nié
den brief gepost kunnen hebben.
„Drie?”
„Ja, drie. Het kan geschied zijn
door Jacobs....”
„Door Jacobs?”
,,Vai me nou alsjeblieft niet in
de reide, dokter. Ik zei dus door Ja
cobs, door Lord Henry zelf of*." hier
wachtte de detective even.
„Ja, ja, ja.”
„Door dén noordenaar
Smaile op rustigen toon.
„Goede hemel”, riep Shea opge
wonden uit. ..Waarom zou de moorde
naar zooiets gedaan hebben?”
De detective haalde zijn schouders
op. „Wie kan het zeggen? Menschen
onder diergelijk© omstandigheden dtoen
dikwijls vreemde dingen.”
Maar Jacobs vertélde er niets
van, dat hij een brief gepost had.
het wel
„Nee. en zelfs tot op heden ont
kent hij het nog. Alles was heel een-
Da vrijhild In dl opvoeding.
>Wy zijn gelukkig den rijd ontworsteld,
toen het desnoods met dwang fatsoeneeren
van de kinderen naar een vastgesteld model,
dat wel met de wenschen en inzichten der
opvoeders, maar zoo goed als niet met
begeerten den aanleg, de persoonlijkheid
der kinderen rekening hield voor de beste
paedagogische methode en de opvoedkundi
ge beginselen, waarvan deze methode de
uitdrukking was, voor de hoogste paedago
gische wijsheid golden. Wij weten nu, dat
elk kind anders is dan zijn vriendje en an
ders is dan de onze en anders dan welke
persoonlijkheid ook, al kan ze' natuurlijk
met andere persoonlijkheden meer of min
der overeenkomst ver to onen, deze geheel
eigene persoonlijkheid, die als 't ware haar
eigen wetten heeft, de gelegenheid te geven,
te helpen zoo noodig zich te ontwikkelen
overeenkomstig die wetten, ’t Is waar, er
zjjn er nog genoeg, die dat niet weten, niet
weten willen wellicht, en nog meer, die hun
opvoeding niet overeenkomstig die weten
schap inrichten. Maar in beginsel heeft de
paedagogiek en hebben de opvoeders en on
derwijzers, die zich rekenschap geven, toch
deze waarheid aanvaard en trachten Ze det
opvoeding en het onderwijs althans eenigs-f
zins met .die aanvaarding in overeenstem-
ming te brengen. Dat laats.t^ g^,t. i>QZ<on-^,
volkomen. V
De inrichting, de school, het klasseonder-
Ws, de examens, de eisohen van het prak
tische leven, die allerlei van het opgroei
ende kind vragen, waaraan het vaa|k naar
zjjn aard niet zou kunnen voldoen, maken
het moeiljjk, zoo niet vaak onmogelijk.
Maar ook onze eigene begeerten, onze ei
gene geaardheid, ons gebrek aan zelfbe-
heersching verzetten er zich veelal tegen.
We kunnen zoo moeiljjk den wensch van
ons afzetten onze kinderen of ook andere
kinderen te vormen naar het model, dat ons
zoo mooi en goed, zoo volkomen lijkt. En
die wensch dwingt vaak ons streven by de
opvoeding in een' richting, die bij Aanleg
en geaardheid van het kind niet past. Of,
zoo we al in staat zijn, ons van een actief
streven in dergeljjke richting te onthou
den, missen we toch vaak de kracht het
kind de vrijheid te laten zich te ontwikke
len in een richting en naar een vorm, die
wjj niet den mooisten, den besten, den vol
komensten achtten, die met onzen smaak
en onze persoonlijke voorliefde vaak zoo
weinig overeenstemt. We zjjn niet in staat
en vooral niet wanneer het eigen kinderen
betreft, niet altjjd in staat tenminste, tot
en waar van
uitaten van
alt nooit en
ast of moeite.
i»an 45 en 90 ct.
PT 'RODENT*.
Icrama, Des Haai.
Pwtli (Schötlaa^
de zelfopoffering, die eigen inzicht volledig
ten offe»*weet te brengen aan de noodzake
lijkheid om de persoonlijkheid van het kind
den vrijen uitgroei te verzekeren, die alleen
de mogelijkheid voor het vóórtbrengen van
de schoonste bloesems en de heerljjkste
vruchten, voor het zuiver en natuurlijk vol
groeien en den veiligsten wasdom opent,
om het opgroeiend individu de beste kansen
te geven om in de soort en naar de hoeda
nigheid, waartoe aanleg en aard hem be
stemmen, de beste mensch te woiden En
dat maakt wel in de eerste plaats de op-
voeding zoo moeiljjk.
Het is niej de voortdurende opoffering,
het zichzelf weggeven, het onvermoeid zor
gen e» strijden en tastend begrjjpen, dat
elke opvoeding eischt, waardoor we als
ware overmatig 'belast worden. Maar het
is het kunnen opgeven van den eigen
wensch, dien we niet ten behoeve van ons
zelven, maar ten behoeve van het kind koes
terden, het vrijlaten van de ontwikkeling,
ofschoon die vrije ontwikkeling tot een re
sultaat voert, dat we, jn het afgetrokkene
beschouwd, niet als het mooiste, het beste
zien, van het kind iets anders doen wor
den dan wat wjj als het mooiste en het
beste leeren waardeeren, omdat we over
tuigd zjjn, dat alleen die vrjje ontwikkeling
tot een goed resultaat ban voeren en hét
dwingen in een anderen weg tot een mis
lukking moet voeren.
Tegenstanders van de vrijheid jn de op-'
-vnwiiwj, «,-» Mg ««MW,
zjjn zoo licht geneigd, het anders te zien
en anders voor te stellen. Zij meenen, dat
het vrjj laten zoo gemakkelijk is, en dat
het vaak gemakshalve is, dat het 'gedaan
wordt. Maar zulk vrjjla^n sluit elke ge
dachte aan opvoeding uit. 'De vrjjheid, die
geëischt wordt, mag nooit een vrjjheid zjjn,
die elke bemoeienis uitsluit. Zjj beteekent
alleen het vrjj laten van de richting, den
aard van den natuurlijken groei, het aan
de geaardheid en den aanleg van het
overlaten den natuurljjken weg der ontwik
keling te volgen, zooals men een rivier, een
beek zijn natuurljjken loop volgen laat, een
niet in een andere bedding dwingt. Maar
in dien groei, dien niet bij heeft uitgekozen,
maar die de persoonlijkheid van het kind
zelve kiest, moet de opvoeder met nooit
aflatende liefde en onvermoeide zorg, ter
zijde staan, leiding geven waar het noodig
is, hardhandig ingrijpen misschien ook we'.,
om misgroei te verhinderen, om den na
tuurlijken groei tot zjjn schoonste volko
menheid te helpen brengen En hjj moet dat
doen, ofschoon hem een andere groei wel
licht bever ware geweest, beter had gesche
nen, enkel uit liefde voor het opgroeiende
kind. Zjjn opvoeden is een voortdurend of-