2B
H
h
I
B
k
ra
SF
13
NIEUWS- EN ADVEB
- H'ENTIEBLAq yOOR GOUDA EN OMSTREKEN
Ho. 18488
66*Jaargang
STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN,
Feestdagen
II
r
I
I
‘I
feuilleton.
v’.
I 1
*1
f
I
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, B<
NTEUWERKERK, OUDERKERK, OUDÉ
ZaterdagPiS Juni 1827
’1
I
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon-1
JEGRAVEN, BOSKOOP, JGQUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
ATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, en*
k
1 BRlfeVB
Ww ite
e ^4itrol*ewire
rej^elee^. hetót
over erfeiy^hekl, rassenverschil en ’pk-t dW
meei^ zijn mottb. We willen dtty geé^fwooid1
verder 'verspig^i aah bestry<,img van hen.
die bëstaan dezerqamenluWfigheid zou-
den Wachten V2»60 te spreken?) Liever gaan
we ,nji, wat die samenhoorigheid is eb hdp
het ajimenhoorigheidsgevoel, dat aan haar
Ontsproot, zich openbaart. Terecht' wordt
vaak van de maatschappelijke ^amenle?fng
gezegd, «lat z(j geen hoop zand is, waarvan
de korrels evengoed a anders kunnen liften
zonder aan de waarde Van dien zandberg
iets af of toe te doen. Neen, de menschen-
wereld is een lichaam, waarvan de men,-
schen even zoovele leden zfjn. Dat houdt in,
dat ieder lid zijn eigen plaats heeft en dat
het daar moet verrichten, wat die plaats
van hem vraagt. Gelyk de andere leden
zyn bestaan mogelyk maken, zoo moet hy
ook door nauwgezette waarneming van zyn
plichten het bestaan der anderen mogelijk
maken. -
Wie was de Moordenaar'??
ITÏÏBLAD.
—I
I
I
'-T.lrf. IntoR. 82;
Dit
lumi
i*
468
(i
HAGENAAR.
I
Markt.
1EN.
rangen.
‘veert!, dat hij Stapleton
d*
(Wordt vervolgd.)
f
mp van Borc^o en
l men nu weer^an-
lersche en Overysel-
Qelukkig de mensch, die, ais hij aan de
vergankelijkheid van zijn bestaan denkt,
zich troosten kan met de gedachte, dat hij
velen tot voorlichting is geweest.
Een dag zonder lach, is een verloren
dag. ft
Beekhan
plaatsing
riemt
otterdam
Bnakkindan
cour.nt |r*tli
2670 20
.1
velen nog
e worden,
prkt woi?-
jrigheid,
ver-
'H
imeten,
)it keu»'
i mooie
mat Zondagsblad
k looper gaachiadt
*KI 11, GOUDA.
Izaain dier
iel. inbegr.
Gouda, en
1718 60
Er kwam
hem, dm Hi
ren. Hij n*
cf hij haar
trachten uit
1 rnderdi waw door de versolt juing
e tyden. De
lisgoden ige-
Iben, wflftie
^heiligdom maak-
i gebroken, atfh-
ïs in dezen niet
jk het kind wem-
t Belegd w<$-’
familie. Jijel
|uht', int
dn woiteri;
1 onze tml
|eel slapp&r
GOlikMHE Uil IH\T.
Lu<i<>;
ident
s positi
its enljkan
Trench»
ook ‘t
e 1» otjj
model
lechts
t, wat iedereen kan
n de prijslijsten der
tfslag nagaat. Een
tteningschen afslag
in den regel nog geen twee cents. Wjj beta
len er grif een dubbeltje voor, als het geen
twaalf centen is. De bloemkool ligt in het
Westland op groote stapels te rotten omdat
zij te klein, van stuk zijn; voor twee en drie
centen is die te koop; in de residentie be
taalt de huismoeder vijftien twintig cents
voor een miniatuur kooltje. Het zyn de
kleinhandelaren, de venters die ons op deze
wjj ze villen.
Eindeljjk is nu tegen den haring-woeker
een actie begonnen. Eén der reeders is be
gonnen met zelf te laten venten en eens
klaps tuimelt de prijs tot zes, zelfs vyf
cent. Men vertelde ons dat er gezinnen op
Scheveningen zijn die ’s morgens even uit
venten gingen met haring; ieder een vijf
tig stuks verkochten en ieder met ongeveer
vier gulden winst thuis kwamen. We gun
nen graag ieder zyn voordeel maar de con
sument is er de dupe van. Het haring-wetje
dat thans is ingediend by de Tweede Ka
mer beveiligt de reputatie van onzen visch-
handel in het buitenland; de directe actie
is begonnen ter bescherming van den bin-
nenlandschen consument. Wanneer er meer
haring wordt gegeten, wordt niet alleen
een uit gezondheidsoogpunt goed werk ge
daan maar wordt ook voorkomen dat aan
het einde van den zomer enorme hoeveel
heden haring ingezouten worden en den
[aal. Dat
Vaar de G
jkhoek geholpen moet worden,
m we aanstonds bereid op eeni-
Lhier te helpen? Omdat we ons
^en met de slachtoffers der ge-
fbiedeiu $)mdrtt de band van ^a-
>M}vas| verbindt. Juist,’^ie
1;Wélke dikwy ls zoo "los
weet Op de n\omenten, dat
uikonjik groote dat
te de wereld te verl
i.-ïftwr’
vezei
juwe
L—Jl
sn
j
ABONNEMENTSPRÜBj per kwart*», 835, per week H <4
per kwartaal 2.98, per Week 22 cent, overal waar da bezorging Ij
Franco per post per kwart**! 8.16, met Zcwdagsblad 8.88.
Abonnementen worden dagelijks eangenomea aan ons Bureau: 2
bjj Imze agenten en loopers, den boekhandel e* de postkantoren,1
Öhze bureaux zyn dagelijks geopend van 8-6 uur. Administrat
Reactie Telef. 88. ^Postrekening 48400.
j land gezien na de
a^Maas en Wt
schouwen, w
- sche Aclpft
Waarom mi
jgerlei wij A
verwant wm
jtefeterdj jSf
jmflhhoorigflte
ia‘|u' kamenhooMg
lhe£eré>||
weén twisffltt
Van huish
keert dé njs
een gunstijra
visschersjHat
allerhande soorten „zeebanket
ze 7
ste groenten-tuin zoodat zy dus vlak by de
tuinbouw-producten is.
Maar het* noodlot wii dat wy in de resi
dentie juist wat vi&h en groenten betreft,
danig worden af gezet. Voor den visch be
talen wy 100 procent én voor de groenten
misschien wel 200 procent te veen e wor
den schromelijk afgez
nagaan als hy maar ei
veilingen en van den
haring Koet aan den Si
Mansions woonde.
oen gevoel van angst over
j niet nader kon definiee-
est juffrouw Amery vragen
wellicht nog meer had
hoeren, waarin hij ver-
Jones zelf op liet terras.
Den volgenden morgen vertelde La
dy Amory hem echter, dat haar doch
ter op haar kamer bleef, daar ze een
ontzettende hoofdpijn, liajd. IJ lenze 1 Idem
middag ontving iStapleton two? br.even,
waarover hij langen tijd in gepeins
verzicnken bleef.
De eerste was van Hairy Tremaine,
gefcdhrevtiii van Cairo uit, geadresseerd
aan Stapleton’s club, en welk epistel
hem werd nagezonden. Het was een
kort briefje, waarbij hij zijn verloving,
ber chile met een zekere jiilfrouw Har
rington. Hij sprak echter geen woord
over zijn voorgenomen reis naar Soe
dan. Hij verzocht 'Stapleton echter, dit
maal niet bij zijn huwelijk getuige' te
willen zijn, hetgeai ook zeer moeilijk
was geweest, daar dit weldra te airo
zou plapts vinden.
Toen/ hij dien brief gelezen had,
maakte zich een jei^enaakdig gevoel
van hem meester. Niettegenstaande
Beatrice reeds eenigen rijd vrij was,
kwam het hem thans voor, alsof dit
nu eigenlijk eerst werkelijk het geval
was. Tremaine, met zijn oppervlakkig
karakter, scheen ai heel gauvft zijn ver
driet te boven te zijn gekomen, doch
nieftlemiini had ótapletop steeds nog
angst gehad, dat hij nog altijd op ue
een oï andere maner naar haar- zou
verlangen. Soms had hij zich zelf o o*
verbeeld, dal de somber© buien van
het jonge meisje diKw jls te wi;tem
waren aan het leit, dat ze haar vxoe-
geren verlooide miste. Nu wist hij ech
ter, dat dit allernrinet van de zijde
van Tremaine het geval was geweest.
Maar wat zou Beatrice Amery hiervan
zeggen Sajpletoix was ervan Overtuigd
dat zij een vtrre van wuft karakter
bezat, en, hij wist, zoo goed1 als zeker,
dal ze er ontzettend' veel verdriet van,
moest hebben gehad, toen Ttremaine
van haar eischte de beschuldigingen
van julfrpuw La Traite te ontkennen.
Had zij missed en ook reeds van'Ire-
maine's verloving gehoord, en was za;
daarom met hooldpijn te bed geb.e-
ven Had hen haar pijn gedaan te oe
merken, dat hij haar reeds zoo gauw
veigeten was? Stapleton wist heel
weinig van vrouwen af, en daarom
verbeeldde hij. dan ook, dat jujfrouw
Amery de scheiding veel erger gevoeld
moest heibtben dan Tremacne zelf. Zijn
voortdurende omgang van de laatste
v eken met het jonge meisje, had een
grooteren invloed op hem gehad, dan
hij zelf wel kon vermoeden, en hij kon
zich niet verhelen, ontzettend verheugd
te zijn over den inhoud van Tremai
ne's schrijven.
ménschheid gehint hem
- kassieke, volken haddei
i! jlyk wele volkeren die I
- hét huis fl!st t ware tetp
'ten. We hebben daarin
ten dat dwaasheid, i™
raak piet het badwater
•worpen Meer Kccelpi mï»et ikel
op de1 saamhoorjdlfcim|erikar
rlyke 'huig Sgeefi Hmj^gégur.'
lelj^nt vo|r allen, dwi“
moet weeW leuwM^n,rau
don band (lei' la^iWioowee!
pakt.hMt- J S
fitzeMde slapper wordw’van|h:
san^phoorriheid trefiDpok op
gebi«l,0p AttJvan ^hflitftatioi s'
Mdu loopt JjZélfs FSvaW do y.
als Imdei
‘S’
wWieer men
hen van den
wejke de kinderen var} hetzelfde volk
binden moet. In zeer vele kringen! wordt in
onzen tyd de nhdruk gelegd op |de inter
nationale gedachte. Aanstonds geven we
toe, Üat ook deze haar goede reden van be-
«staan heeft. Maar evenals het verkeerd is
om van het gevoel van nationaliteitssamen-
g.hoorigheid te vervallen tot chauvinisme,
*even verkeerd is het om de waarde der in-
ter nationale gedachte te overschatten. Te
breed uitmeten is steeds verkeerd.
Zooals kinderen van dezelfde familie hun
-eigen trekken hebben, dezelfde of eveiCWfi-
dig loopende*eigenschappen van ziel en li
chaam, zoo nu heeft ook een volk zyn eigen
specifieke eigenschappen. Dat valt niet te
ontkennen en zelfs binnen de grenzen van
hetzelfde land vallen nog verschillen waar
te nemen. Hoeveel te meer, waar het gaat
om volken. Waarom is een Nederlander an
ders dan een Duitscher en deze weer anders
dan een Amerikaan? We zwygen nog maar
van de rasverschillen. Die verschillen te ver
kleinen heeft geen zin. Ze zijn er en ze zul
len ook altijd blijven. Maar juist die ver
schillen maken ieder volk tot een eenheid,
tot eenzelfde lichaam met vele leden. Het
kan moeilijk anders, ook al moet iemand
misschien eerst in den vreemde toeven om
die eenheid in haar hooge waarde te besef
fen. Want een hooge waarde heeft ze. Dich
ters uit een tyd, dat men van gezwollen
styl hield, mogen, althans voor ons gevoel,
die samenhoorigheid wel eens te zeer over
dreven bezongen hebben... ze bestaat en op
den bodem van ieder ziel ligt dat gevoel.
Dat heeft de groote oorlog bewezen, toen
ongeacht tot welke kerk of politieke partij
de stryders behoorden, ze als een eenig
man uittrokken om het bedreigde vaderland
te helpen verdedigen. Dat hebben we in ons
losioai/e s kamers bmacht. Het is zuo
belachelijk eu onwaarschijnlijk, dat ik+
toen ik het voor hel eerst hoorde,
eenvoudiig weigerde het te geloovcn.
Oude Lady Dashwood vertelde mij d i
en z.j is een van de grootste kwaau.-
spr«eksters van heel Londen. Ze De-
weerde, dat dit de reden was, waar
om Sir Tremaine de verloving verbrak,
en zo vroeg mij, of ik er misschien
ook meer van au wist. Natuurlijk zei
ik oniniidrilellbjk, dat ik jullie beiden
kende, en jij getuige bij het huwelijk
zou zijn gefeest, aoodat ik he, zeer
zeker gehoord zou hebben, ais dat
prathjo eenigszins waarheidl bevatte.
Bovendien vertelde ik haar, dcu Bea
trice en niet Harry Tremaine hel en
gage) ent verbroken had. Natuurlijk
slaagde ik er u et in haar te overtui
gen, doch ik was veel meer geschrok
ken, als ik een dergelijk bericht van
een andiel dan juist van haar gehoord
had. Vandaag kwam, het mij nog van
andere zijde ter oore. Sir Henry- Dau-
beney was gisteren bij mij op bezoek,
eai zooals je zelf weet, is dl e oude
men een gentlemen en in alle oplich
ten correct en betrouw bei r. Hij be
weerde, det hij hetzelfde nieuwtje °P
twee verschil lende diners had hoorau
vertellen, en dat h j vermoedt, det net
allemaal komt uit den koker van Lórd
Rollestone, Henry’s halfbroer.
jlkJdat ihln#1S
.otWfimrili» Ijleeft
[erMekken, j, <lok
Wat nu van de groote menschenwereld
geldt, dat geldt in niet mindere mate var.
dat kleine wereldje, het huisgezin, waar
ook ieder zyn eigen plaats heeft; te vervul
len heeft de plichten, welke die plaats hem
oplegt. Maar houdt de idee huisgezin ook
niet in, dat allen by elkaar behooren, juist,
omdat ze leden zyn van hetzelfde lichaam.
Dit gevoel van samenhoorigheid is de band,
die door de jaren heen feitelyk het gezin
by elkaar houdt, ook al heeft het leven de
leden van het gezin her- en derwaarts ver
strooid. Is het niet zoo? Wanneer we op
lateren tyd denken aln onze ouders, aan
onze broeders en zusters^ dan doemen in
ons geheugen beelden op uit dien tyd, dat
we allen onze böenen nog onder dezelfde
tafel staken; woonden onder hetzelfde dak,
dezelfde vader het brood voor ons verdiende
dezelfde trouwe moeder voor ons zorgde.
En is die herinnering almee niet de beste
welke we in ons leven mede dragen? De
herinnering, toen ouders en kinderen sa
men een ondeelbare eenheid vormden.
Als dat gevoel van één intieme eenheid
te zyn verslapt in het geweten der gezins
leden, wordt iets verbroken en geschonden,
wat tot het beste behoord heeft wat de
door
JOHN DANE.
Uit het Engelsch vertaald door
Dicky W afelbakker
Toen hij nogmaals dien brief van zijn
vr'eiodi overlas, werd het hem hoe lan
ger hoe d'uidtelijker, hoe ontzettend hij
xJch dien laats.-en tijd aan Beatrice ge
hecht h-id, een. gevoel, dial dagelijks
sterkelc was gewordien, niettegenstaan
de hij wist, dat zij verscdiilleime, Be
langrijke feiten voor hem verborgen
hield.
Hij werd ech er nog meer opgewon
den door hetgeen hij uit Laay Lua-
das’, brief te lezen kreeg. Deze1 begon
met een klacht, dat zij in zulk een
langen tijd niets van hem gehoord had
en daar zij niet het flauwste idee had,
waar hij op he; oogenblik was, hau
zij haar brief aan zijn club geadres
seerd.
„Ik wist, dat je in Frankrijk
was’’, begon zij, ,,en er ook over
dacht naar Italië te gaan, maar dat
lat id is zoo groot, en ik wide graag
je juiste adres h©bb?ö. Ik ken echter
je eigenaardige gewoonten- en zal aan
ook niet klagen, ofschoon ik vind, dat
het meer dan tijd wordt, dat je g uat
trouwen.
Verder sprak ze nog een weinig
over al het Lonlensche nieuws, doch
bel belangrijkste gedeelte van Ivar
br.ef kwam achteraan.
- „Ik moet je wat vertellen over
een heel eigenaardig gerucht, dat op
het «ogenblik de rende doet, namelijk
dat Beatrice Amery op den dag van
den moord, een bezoek aan Lord Rol-
1718
66
»id m
theid; welke dikwijls
inkomt, groote daden ke 'doen,
verbazen, omdat
j^vejj èen tijdlang pis sla-
||imdr tellens weer/ont-
BTl. DE a^FS-rkoji
POMxniT i’
k st'and|pui|t bezien verf-')
j in tWdéejrléi opzicht ini
tie. Ze j}gt vlak by een
dus ^emakkelyk aart
lébanl^et!' komen dp
ligt nabij het' Westland, Hollands mooi-
56) -
„Ik hoop, dat ik u niet s. oor de
>>O, volstrekt niet”, antwoordd©
Stapleton. „Jufirouw Ampry heeft vol
kenen gelijk', het wordt een, weinig
kil Het is nog wat te vroeg in het
jaar om den geheelen aivond buiten te
zitten.”
Toen Spleten zich dien anvond on.-
kleeddei dacht hij na over twee ge
sprekken, welke hij dien dag geluid
had, het eene met Jones ©n het ande
re met Beatrice Amiery. Waarom, had
«ones, hen beiden over elkaar uitge
hoord1? Was hij slechts eeni nieuws
gierige, onopgevoede man, of had zijn
^inweaigheid hier en de vragen, die
h»l stolde, meer te beteekenen
waarom liad hij bijvoorbeeld be-
'veeid, dat hij Stapleton meer dan
in St. James Street had ontmoett
weardoor hij te weien was gekomen,
dat hij niet daar, doch in Mahn-esbury
winter door bewaard om het volgend voor
jaar als „versdie, nieuwe” aan den man to
worden gebracht tegen een veel te hoogen
prijs.
De directe actie is door één der. reeders
ingezet en het aucties is al verzekerd. De
klrtnten zyn Ijegio en de venters zullen heel
wat harder ihoetenywerkeii om een duitje
te verdienep. De Scheveningers kan men
het ternauwernood aanrekenenj( dat zy op
die wóekei>methode voortgingert; want van
de snuggemte zijjn ze niet en ze hebben
misschien ^eelemMl niet begrepen, dat zy
zich zelf zoo’n kv|aad deden met hun eeu
wig bedrog.
Als het gelukt dén haripghandel onder
den knie te krygen 4noet de froentenhandel
eens een beurt hebben. Als ééns een West-
landsche tuinder hqt aanpakte om hieé te
laten venten, zou hy ook goede zaken kun
nen maken. Sedert den oorlog zyn hier en
daar groenten-halletjes ver|re2fén, die aan
vankelijk wel aardig de concurrentie voer
den maar die langzamerhand ook aan de
hooge pryzen zyn gaan meedoen. Voor de
huisvrouwen-vereeniging is hier nog een
flink terrein van actie. In Berlyn worden de
pryzen van de markt per radio omgeroepen
en ieder kan dus weten hoeveel hy of zy te
betalen heeft. Onze huismoeders zouden ver
standig doen met eens meer aandacht te
schenken aan de noteeringen der veilingen,
zooals die in de kranten worden gegeven
en zij zouden het dan eens moeten vertikken
om meer te betalen dan een normalen winst
boven die noteeringen. Een klein beetje di
recte actie en het gelukt wel ook dezen woe
ker den nek om te draaien. In Amsterdam
woelt al zoolang de melikoorlog; in den Haag
moet de groentenoorlog maar eens uitbre-
ken< i-
De oorlog op woninggebied dreigt inmid
dels spoedig uit te breken zoodra op 17 Juli
a.s. de huurwetten komen te vervallen. De
gemeenteraad heeft afgewezen dat er een
gemeentelijke verordening zal komen en
weldra zal men dus aan de genade van de
huiseigenaren zyn overgeleverd. Met aller
lei cyfers tracht men aan te toonen dat er
te veel woningen zyn en dat er dus verschot
is. Dat is altegader theorie, want de prak-
tykls anders. Er staan wel veel woningen
leeg, maai- de zaak is, dat die niet het ge-
wenschte type hebben en dat met name voor
den middenstand er een tekort is aan goede
en algemeen gewenschte huizen. Het goede
type dat vóór den oorlog is gebouwd, is niet
meer gevolgd en thans is daaraan een te
kort. De gevolgen daarvan zullen niet uit-
blyven.
Op dit punt is onze woning-wetgeving
zeer ten achter en wel terdege ware op dit
punt iets te bereiken by'v. door het stichten
van een rykshypotheekbank die het moge
lijk maakte, dat veel meer dan tot nu toe
het geval was, men in de gelegenheid werd
gesteld eigenaar te worden. Maar op dit
punt schynt*de wetgever geen lust te hebben
tot medewerking. Wat zy op het punt der
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboorende tot den bezorgkring)
l6 regels 1.80, elke regel meer 0^8. V*n buiten Gouda en <len bezorgkring
1regels 1.55, elke regel meer 8.80. Advertentiën inrhet Zaterdagnummer 28
bijslag op den prija Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGENi 1—4 regels f 2.05, elke regel meer f 8.60 Ov
de voorpagina 58 booger.
Gewone advertentifin en ingezondan mededoelingea bjj contract tot zeor gereduceer
den prijs. Grotfte letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede
delaren, Advertentiebureau! en onze agenten en moeten daags vóór de
j nan het Bureau zjjn ingekomen, teneinde van ópname verzekerd te zijn.
aat| uit twee
Samenéoo»ighoidsgevoel.
Iedere familie, ieder yolkJ dat wini^is k-aa
niet anders i| dan (n n groote» fhmiliff Ijieeft i ^ew
cigenschappéM
lichaamskwal
Dat te ontkol
komen met i
wetenschap dér laatste j^rej
1 ..■WL
goedkoopere woningen deed, is niet aan
stond/! een succes. Van de genieentewonin-
gen Staan er vele leeg en het gelukt niet
ze verhuurd te krygen, omdat men ze te
duur vindt. En! in werkelijkheid moesten ze
nog veel duurder zyn. Alle hooge illusies
die men by de stichting daarvan heeft ge
had, zyn vrijwel mislukt en het is thans een
hopeloos pogen oin de zaak zoo min moge
lyk te doen mislukken. Er wordt hier ter
stede nog- druk gebouwd-, maar het is de
vraag of dit zóó zal blijven, indien er niet
fpoedig verandering komt en de huren da
len zullen. Wy zien met belangstelling het
proces dat zich op dit gebied nu spoedig zal
gaan afwikkelen, tegemoet.
Dey! Haag heeft zich voor de slachtoffers
van den stormramp in het oosten van het
land weer goed gehouden. De collecte die
Zaterdag op groote schaal is gehouden,
bracht ruim zeventig mille op. Als men ziet
dpt in Utrecht waar de bevolking een vier
de deel van den Haag telt maar tien mille
is opgebracht, dan maakt de residentie een
goed figuur. Er is dan ook met volle kracht
gewerkt. Tal van vrachtauto’s met strykjes
en jazz-bands beladen trok den ganschen
middags langs de straten en om iedere auto
heen zwermden jonge meisjes die collecteer
den. Een collecte langs de huizen, verkoop
van bloempjes en dan nog muziek, op die
drie manieren moest er wel uitgeklopt wor
den wat er te kloppen viel. De organisatie
van een dergelijke klopjacht schijnt steeds
beter te worden, maar wy zouden wel wen-
schen dat het systeem alleen voor derge-
Ijjke bizondere gelegenheden werd behouden
en dat de jaarlyks weerkeerende collectes
voor blyvende instellingen verdwenen. By
een gelegenheid als voor dezen ramp geeft
ieder, omdat hy iets geven wil en meeleeft
met de ongelukkigen, maar bij die gewone
collecten geeft het overgroote deel alleen
om van het gezeur af te wezen. Trouwens
de groote moeite die men heeft om voor
deze laatste soort collectes personen bereid
te vinden om op post te staan, bewyst al
dat het geen aardigheid is om dit werk te
doen. Voor de stormramp-collecte boden
zich krachten by overgroote massa aan;
voor de andere heeft men al zyn toevlucht
moeten nemen tot betaalde krachten, die een
bepaald deel van de opbrengst van hun bus
je ontvangen, een systeem dat al bizonder
onsympathiek is.
Het loopt met die straatcollectes wel wat
de spuigaten uit en het zou daarom ge-
wenscht zyn het middel te reserveeren voor
buitengewone gevallen. Dan houdt het zyn
waarde en zyn kracht gelyk nu weer duide-
lyk is gebleken.
fhet gevoel
een a^-
atio: aliteitsge;
do >r sommi-
ieder volk||
karaktt
ilWeiteni met
t*nnlen is in fjiaj
ajlUs, wat de
uit twee bladen.
bestaal