KEN OON. gen NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, boUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, %IEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, en* go. 16884 Zaterdag 8 October 1927 BB»Jaargang EERSTE BLAD. c I OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, en* Dit blad verschijnt dagelijks behaive op Zon- en Feestdagen 5 ja»r I FEUILLETON, Het geheim van de roode auto1 Spannende Detective-roman. door OSCAR VENDAL. De ontwapening en de Volkenbond. uiten Dit nummer bestaat uit twee Waden. VO1- er voor Wraak? oor ike rd. weg der ontwapening met de gedachte, dat het ge- ge. ■neesmidde- vragen aan d.e Medicjj- [TERDAM. len j binnen ar eena, Overal en den vrede te langzaam de ontwapen! g benaderen. Ter Volken bond sverg tderipg is nu op nieuw gebleken, dat mei het omtrent den te volgen weg niet geheel jens is. Het proto col van 1924 had de gi lachten: arbitrage, veiligheid en ontwapei ing te zamen ge bracht. En1 het is duidelij c, dat tusschen deze drie een nauw verban I bestaat. Maar de vrahg ook te Genève n, ar voren gekomen, is: moeten we eerst de veiligheid der ken zoo goed mogelijk irzekeren, voor we tot ontwapening overga i of moeten we den middellijk opgaan remeene ontwape ning van zelf de veilig! d verzekert? Voor beide gedachten is wat i zeggen. Wanneer men men ontwapent, houdt eerst de veiligheid il verzekeren voor en zeker rekening met de menschelyke n; uur, waar toch de mensch zich niet graaC loot geeft, zoolang hij niet weet, dat zontk 'gevaar te kunnen doen. Maar het is dui< lyk, dat deze vei ligheid niet zoo gemak (lijk te verzekeren Verplichte arbitrag *js ^natuurlijk een afdoen “middel. En boven bij voorbaat te aam middel, ontwapening, Wanneer niemand 4 geven en dat in de menschheid niet, alleen de gedachte aan, maar ook het streven naar een vaste waarborging van den vrede zoo sterk leeft, dat de Bond daardoor opnieuw op zoek naar die waarborging in beweging is geraakt. En wy, Hollanders, kunnen de verdienste laten gelden, dat het een voorstel i van onze afvaardiging ter Volkenbondsver-.1 gadering is geweest, dat daartoe den stoot l heeft gegeven. Het was in 1924, dat te Genève de poging om de mogendheden in aanvaarding van een protocol, dat arbitrage, veiligheid en ontwapening regelde, te vereenigen en zoo door de verplichte arbitrage, die het proto col voorschreef, den oorlog te voorkomen, op den tegenstand, vooral van Engeland cn Duitschland schipbreuk leed. Sindsdien heeft de Volkenbond van dit onderwerp voorzich tig de handen afgehouden, maar daarmee de taak miskent, welker volbrenging hem in de eerste plaats was opgelegd. Onze minis ter van buitenlandsche zaken heeft hem daaraan zoo dutdelyk herinnerd, dat het be wustzijn, dat allereerst naar vrede en ont wapening moet gestreefd worden, weer le vendig, is geworden en de gedachte der ont wapening feitelyk de thans beëindigde ver gadering heeft beheerseht. Dit wil nog niet zeggen, dat de Bond werkelijk spoedig iets in dit richting izal tot stand brengen. Maar de aandacht der wereld is opnieuw op dit onderwerp gevestigd. Wy hebben ons her innerd, dat dit het doel is, waarop ons in- wille1 van gemeente op den Scheve- voor dez» maar is. goed, maar geen dien zijn staten, die verongelijkt ach ten door den tegenwoc iigen toestand, niet zoo erg tuk op arl trage, die van den bestaanden toestand ah ^Van de basis de rechtspraak moet uftgaan, in elk geval aanvaarden, Het tweede ing, Ijjkt vrij af doend, eenjgtier meer kwaad L deWtnigTieid van zelf. En door de vredesverdragen is met de ont wapening al een begin gemaakt. Maar het is begrypelyk dat, wie zich niet veilig voelt, zyn wapenen niet gemakkeljjk vrijwillig uit handen geeft. Waarschynlyk zal het ’t beste zyn het langs beide kanten te probeeren. En de Vol kenbond schijnt ook wel dien weg op te wil len gaan. Het gevaar is groot, dat men, wan neer men over middelen gaat strijden, tot niets komt. En dat dient, nu de belangstel ling weer warm is, allereerst vêrmeden. K. «trérengurWMr'zttn. Elf ka'n dn ra; dfflMSt’ het is wel waarschijnlijk, dat deze herinne ring ons niet zal loslaten en dat het streven dat er uit volgen moet, een kracht zal wor den in ons internationaal leven. Juist daar om is het noodig, dat we ons zelf duidelijk maken, wat we willen en hoe we denken te bereiken. De vrede moet, daarover is men het wel verwachting, eens, door ontwapening gewaarborgd wor den .Die ontwapening zal in volstrekten zin eerst mogelijk worden door moaeele ont wapening. En deze moreele ontwapening is bereikbaar, wanneer we een toestand kun nen scheppen, waarmee het rechtsbewustzijn der wereld bevredigd is, zoodanig dus, dat daarin aan alle volken recht is gedaan, dus het natuurlijk evenwicht gevonden is. Maar het bereiken van dezen toestand lijkt vrywer onmogelyk. Te veel en te groote nationale belangen verzetten zich daartegen. Eerst wanneer we niet meer het belang van ons pigen land en volk het hoogste recht vin den, zullen we tot een dergelyk internatio nalisme kunnen geraken. Zeker hebben we tot plicht een dergelyken toestand voor te bereiden. Maar waar het bereiken nog in geen verre toekomst in zich is, zullen we tevens moeten trachten langs andere wegen ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal f L25, par week 17 eeat, met Zondagsblad per kwartaal 2.98, per week 22 cent, ovsral waar da tezergiag per looper geechledt Franco per post per kwartaal 8.1b, met femdagsblad 8.88. Abonnementen warden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 11, MOUDA. by onze agenten en loopers, den boekhandel «b de postkantoren Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 8—fl uur. Administratie Telef. Intern. 82; Redactie Telef. 88. Postrekening 48400. ■ekzucht Maag of jwaarten in slag, roode nz. op elke Iheuraatiek, i', leverstee- ziekten van s ver te- sloosheid gebruik GOIIDSCIIE (III KAM. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den beaorgkring): 1—5 regels 1.80, elke regel meer 0^5. Van buiten Gouda en dan bezorgkring- 16 regels 1.65, elke regel moer IJJO. Advqrtantiin in-het Zaterdagnummer 28 bijslag op den prijs. Liefdadigheida-advertentiin do helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2.86, plko regel meer 158. O* da voorpagina 58 ffc booger. Gewone advertantiia en ingezonden mededeeiingen b|j oontract tot soar geredeneer* den prijs. Grot te letters en randen worden berekend naar plaatcrulmta. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuaocbenkomet van soliede Boekhan delaren, Advertentiebureau! en onze agenten en moeten* daags vóór de plaatai**: aan bet Bureau ztfn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn. Ieder jaar in September vergadert te Ge nève de Volkenbond. We zyn er aan gewoon geraakt en letten er maar weinig op. Dat bewijst wel, hoe weinig de Bond feitelyk in het leven der wereld beteekent en hoe wei nig er is overgebleven van het blijde ent housiasme en de geestdriftige verwachtin gen, die de geboorte van den Bond verge zelden. Er is ongetwijfeld een oogertblik ge weest, waarop de wereld van dezen Volken- bond, het geschenk, dat president Wilson uit Amerika meebracht voor het verwoest en ontredderd Europa en dat hem de sympa thie van millioenen deed winnen, de berei king van het ideaal van den eeuwige vrede verwachtte. De onvermijdelijke ontgooche ling, die op deze verwachtingen volgde, was oorzaak, dat men den Bond niet als wegbe reider voor den blyvenden vrede, maar als een gevaar voor dien vrede zag. Die vree» is langzamerhand verdwenen. En de Bond werd voor verreweg de meesten een vrij nutteloos instituut, dat zyn eenige reden van bestaan nog hieraan ontleende, dat het ons herinnerde aan onze hoop op een nieuwq wereldorde en een voortdurende broederlijke samenwerking van alle volken, dat hy dus een gedenkteeken was van ons symbool van - „RH Wanneer nu in zijn laatste vergadering thans geëindigd, de Bond toch nog een dui delijk streven heeft geopenbaard om iets te verwezenlijken van het ideaal, dat tot zijn oprichting leidde, dan is het zeker goed, daarop eens de aandacht te vestigen. En dit heeft te meer zin, omdat hiermee tevens de aandacht weer eens sterker wordt gecon centreerd rond een hoop, een en een streven, waaraan de menschheid zich ondanks teleurstellingen nooit geheel ont worstelen kan. Het is met den blyvenden vrede en met de algemeene ontwapening al ongeveer als met den Bond. De menschheid gelooft er niet meer aan. In het oogenblik van onze uitputting en onze afkeer van alle geweld hebben we gedacht, dat die droom te ver wezenlijken zou zyn. Maar de feiten zelven hebben ons de oogen geopend en ons onzen nuchteren blik teruggegeven. Op de ver wachting volgde cynisch ongeloof en feite- lyk de verwachting van een nieuwe, spoedr- gen oorlog. Het is nog de tyd niet, om de verwach ting te doen herleven. Maar de laatste Vol kenbondsvergadering heeft bewezen, dat nog niet alle hoop behoeft te Wbrden opge- Wie oog en tong bedwingt, kan alles bedwingen. Lotus knikte. „Die was het. Ling Won, die Chi nees. die ’s avonds met ons mééging in Shian«gbai, toen wij uit de speelzaal naar mijn huis gingen. Kun je je hem nog herinneren?” ,.lk geloof het wei, lieve, maar wat wal- er dan met hem?” ..Wel, hij beminde mij reeds lang en zwoer qp bet feest van de groote lantaarn zijn wraak te 'zullen nemen op den Westerling die hen» Lotus ont roofde. Dat was jij. Ling Won heeft zes jaren noodig gehad om de< uitvoe ring van zijn plannen isogelijk te ma ken en ik wist dtait hij het nooit en nooit zou opgeven. Het zal nu echter niet zoo lang meer duren ntet zijn vrijjhteid, want sedert dat hii .gisletrnlachi onJyl achtte, toen de roode auto een panne kreeg, is de detective Cross op zeek naar hew met assistentie van de politie. Zij zu len er wel spoedig in slagen om lüng Won te arresteeren en dan gaat hit zonder twijfel in de cef.” Charles luisterde aandechtig en toen Lotus onverwacht zweeg., klemde hl' zich tegen haar aan. Er kwam door het groote vens er een rosse schijn naar binnen van de Ktraatlantaarnr en spookachtige scha duwen vielen op de wanden van hun kamek. I Xxxr de openstaalnde deuren van het belcon dlrong een la'uwe, bedwelmende zwoelte, die opsteeg uit dien verkeers doet veeleer aan het centrum van een plaiJ etandsgemeente denken dan aan dal van een groote stad. Het eer^ valt de ajjgjnjselijke pust aan liet slaliiuis op. <Jucu> voorvaiueren due zuike mopic gebouwen konden sdduten, konden nu en dan ook liopeloos knoejien. Hoement oo,i lieent toegidlalien dfcv. winkels logen liet aairdiige svadllinisje werden aange- bouw, is ons een raadsd. hoe men al lang niet alle krachten in het werk heed gesieldi on» dien uitbouw af te breken is ons niet minder onbegrijpe lijk. Een oogenblik heeft het den scheut gehadi alsof men van plan was er ver beteringen aan te brengen n.l. een iw.nnigtail jaren geleden toen men het aangretnzendie Sint Niooi.aae gasthuis slooptei, maar ter onzaliger ure stond men toe diait er hier op den leeggeko- n ea grond een houten hulpgebouw slichtte voor een winkel die ging ver bouwen. Toen die winkel er uit trok nam de gemeente het afschuwelijke pand in gebruik voori bevolkingsregis- ter Het heette lijdelijk te z-ulleai zijn maar dial tijdelijke duurt nu al zieptieo j-iar en het eindO van dte tijdelijkheid is nog nie: in ’t zicht. Naast dit lugubere pand staat het bekendte café Het gouden Hoofd, at in zijn soort al een halve eeuw achter is. Op een bodrenplaatsje zou het als stadsherberg misschien aardig zijn, in het dent rum van de reslidientie zouden w.5j iets andiers verlangen, Aan de an dere zijden v&n de Groenmarkt is die bebouwing iets beter maar wat ware er vee] van dit mooie punt te maken Alleen die zijgevel van Bonnetterie niuakt een groote stads'-indlruk. '1 egenover het stadhu.s naast noodgebouw staat ook een. pand, deeltei ijk een 'bakkerij geweest, -.eelteiijk een kantoor van een levens- verwekoring geweest. De gemeente heeft een paar jaar geleden dm hoekjei voor ruim twee ton gouds aangekocht r de bedoeling daarin hel bevol kingsregister te vestigen. Het heette toen dat deze aldleeiling van net Ge meentebestuur in dat hulpgebouw geen dag langer mocht blijiven vooral ook on dat <IU1 gejiouw voor brand zeer ge vaarlijk Was Na twee jaar zit het al les nog rustig op zijn plekjje en de gemeente verhuurde successievelijk1 de door haar aangekochte panden. Alles zit vast aan do oplossing van het stad huisvraagstuk en nu weer zegt men dat dCt voor 1929 zijn dlefinilieve be slissing niet zal krijgen De puist aan het slarlhuis is men van binnen druk aan het verbouwen zoodot het niet de bedoeling zal zlijn diat gelleelte spoe dig op te ruimen. Een gedeelte vain de twee jaar ge leden aangekochte panden is nu o veïhuurd voor een dansschool. Na al lwa< er in den Haag gaande is geweest 15) - Maar tegen den ouden muur van de ,.Anry en Navyclub’ lag het. rampza lig-vemdeldel product van aulo-bouw kundie, met geheel verbrijzelde radia- teur en beschal ligde oairosserie. De trot,sd»e. onhoudbare en onoverirofïeu roode auto van Ling, Won lag er ge ruineerd en slechts welinige bijzonder heden deden in dit wrak de herinne rtng opleven aan het monster dat eeos de schrik van Irnndcn-city was. Aan beide zijden van dten wagen stond, een stoere) agent, in lifdlaaine af wachting van het uur, waarop van ge ueentewege de roode auto zou wor den weggesleept ter inbeslagname, eri aan den achterkant stond1 Zwijgend een gjijze man,. Hij hiefd zijn hoed in de hand en keek aandachtig naar de verminkte autos tot hij eindelijk met een. hoofdknik die agenten groette cn langzaam, voortliep door de in den nacht verlaten straat. Het was Cross. ke voorhoofd. Charles, hou je nog van me?” Dundan sloot de oogen en drukte zijn wang op haar arm. ,.Ik heb je altijd lie* gehad. Lotus Ik h|eb zoo nameloos veel naar jou verlangdi, toen je éénmaal weg was van i maar ik vreesde te zeer om de eerste te zijn. bovendien, ik meende dat het beter was zoo, want de wereld' spreekt kwaad van ons en de wereld is een gevaarlijke vijand., kind. Maar nu ik je terug heb Lotus, nu je weer bij me bent en nog van mie lioudt, nu laat ik je niet meer gaan... de meening der wereld ten „Waaraan denk je, Charles?” vroeg zacht de lieve stem van Lotus Fah. „Aan alles, lieve. Aan het verleden en de .toekomst.’ Zij zalen samen voor het groote ven..ter van Lotus' kamer in het Gran^ Hn-el dn keken iwr 'buiten, over Trafalgar Squalre, waar het bonte ge- weiriel was van au,tpf<s, rijtuigen, en voetgangers Lord Dunilan rustte in zittende hou ding op de breede sofa en leunde zwak regen Lotus aan. Zijn schouder laatste dagen geen enkele herinnering was geheel in dik verband en 1 j schieten hem onmoglel jjk om den arm te bewegen. De jonge vrouw bij hem streek lief kozend; haar slanke handen dóór zijn haar en kuste hem zacht op het Wee spijt.” Hij opende de oogen en met een blik van innige dankbaarliefidi keek Lo tus hem aan. Dam sprak Charles lang zaam door.' ..Als ik weer beter ben, Lotus, en d'ai zal spoedig zijn, gaan wij samen naar een héél ver land, waalr liet le ven mooi kan zijn voor tweo menschen; als wij. Mafcir dan dienen wij zeker te •zijn van onze veiligheid, want ik vrees nog steeds. Het kfinkt misschien vreemd, liev^, n»aar ik heb uit mijn aaiigst-bestaan der IUV1 UUgVIl gVMU üiLIWTO ll'C-'l unit lUlg •’et i beu aard dam. die van een blinkend mes, een groot gebogen mes. vlijm scherp aan bei ie kanten en met een scherpe punt.” De iord zweeg een oogenblik Dan vroeg v,ij opeens „Wat is er eigenlijk mei mij ge beurd IjOtus Hoe komen wij hier in deze vreemde kamer Waarom zijn wij niet in ons eigen hui' op Picca dilly en hoe kom ik aan dien verwon den schouder Lotus boog haar hoofd voorzichtig over hem heen, zoodot haalr glanzende lokken langs zyn gelaat streelden. ,,Ze ’ebben je heel veel slechts ge^- dmn, jongen, vooral die duivel uit mijn land.” j,Duivel uit jou land?” vroeg Char les verrast. ..die Chinees bedoel je, die mdj ’s avonds uit de „Baiyswater club haalde?*’ over het dansen, is dit wel curieus. Groote kapitalen zijn in de laatste jaren uitgegeven om dwars door de oude stad' breede verkeerswegen te bre' en. Honderden woningen zijn daar voor opgeofferd, en het is de vraag of op den duur deze wegen wel de ge- wenschte oplossing geven. Veel liever luidden wij verbetering van de Groen markt gewenscht, een breedere verbin ding -met het ruim© Buitenhof en een flinkei ingang voor het Postkantoor nr.ar die Prinsestraat. De Groenmarkt is een restantje uit dien aartsvader lij ken tijdi en hel heeft van het mooie uit diieni tijd niete. Tal van punten zijn in den loop der jaren gemoderniseerd1 maar dit voor naamste punt is oudbakken gebleven, waarbij vooral het gemeentebestuur heeft ineegewdrkt om tiet zoo leelijK luogelijk te houden en zoo mogenjk nog leelijker te maken. Uit den boe ker van den gemeengcraadi is aandrang gek or en om het bevolkingsregister nu eindelijk in die dure gebouwen over le brengen opdat het leielijke hulpge bouw na twintig jaar kan verdwijnen. Het zal wel niet baten wij moeten minS|tens nog twee jaar wachten voor over het stadhuis is beslist en dan za het nog ettelijke jaren duren eer deze rommel verdwenen is. Zijn zuveren jubilé viert dit tijdelijk dat was in dertijd voor drie jaar hulpgebouw zeker wed. i Wie in den Haag kiount en de Groen nuuiriu eens in oogeusebouwr neemt, zal geen verheffediden indiruk krijgen maar hij moge dan weten diat in den Haag ziell velen er ook niet mee ingenomen zijn. Er werken echter tal van omsta a dogheden mede om hier geen verbeu ring te brengen. Het is zonderling zoioals het gemeen tebestuur zelf herhanldjeinjk' dingen doet die het particulieren vemiedt. w e ueu ben hier een Sciuxxniheidscommissie die ov'iet" allen en nog wat haar a|estue- tisch oordeel zegt. Men mag hier geen reclame bord aan zijn huis hangen ol dieze fajneuse commissie moet t goed vinden Maar de gemeente Zelf doet anders Toen om de wdlo van de smeer de ningscheji boulevard muurvlak te reclame wilde verhuren, was Schoonheidscommissie er tegen de gemeenteraad) keurde het plan toch goed. Een particulier op Scheveningevi die aan zijn hufe een reclamebord had bevestigd, kreeg geen permissie om dat te doen. Hei is grappig een wet houder te hoeren praten die dit sys teem W|il verdedigen Zulk genoegjk\ gedraai als dat wordt. In usschen ve*a geef men dat het publiek er nie. door gesterkt wordt in zijh eerbied voor de lipog-verheven bedoelingen van het geachte gemeentebestuur dat van zijn cltaos van het groote plein beneden. Lord Dundan klemde zich nog vas ter tegen Lo.us aan en fluisterde met beving m zijn stem ,,Ik voel dal er nog iets naleeft yap zijn invloed, *Lotus. He, is of ik Ling Won nog achter mij voel. Hij stond immers altijd met dat mes nietwaar?’ De jonge vrouw knikte ernstig. ,,Zou ik dan droomen Lotus P’ heb een gevoel of dat mes nu. op het oogenblik, naur mij wijst, of het vlak achter mij Is. Kijk eens om, lieve, ik durf het ntet.” Lotus Fah glimlachte zaldh’ „Mnil e jongen, je’ dlroomt Ling Won is gisteravond spoorloos verdwenen, toen jij door liet ongeluk met de roo- 'de auto op toevallige wijze gered' werd' Vanmiddag, toen de portier van het hoted infornreerde bij dien commissar's was er nog niets omtrent Ling Won be’ epri! 'J alleen Cross meende een spoor te hebben gevonden en hoopte zelfs hem nog heden aan te houden- Zij zwegen een wijle en hun lippen vondlen elkaar Benedten op Trafalgar Square raas den en dreunden de motoren en schei teirden de auto signalen. In Lotus’ kamer was nu een gewi de rust en alleen het geregelde flitsen >van de lichtstrepen deed in Charles ae at.gsl voorn’even voor de herinnerina aan dien gelen man, met zijn doorbo rende, vlammende oogen. (Slot vólgt). BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. DCCCLXXXVI1I. Wij hebben zoo dikwijls in onze brjehjen de mooiste plekjes van de e- sidentie besproken, wij willen thans eens op één der leefifiksje wijzen. He laas ligt dat plekje in het hart,© van de statl en geen' vreemdeling komt on ze stad bezoeken of hij passeert het. !We bedoelen de Groenmarkt, het stum- perig|e pleintje achter het stadhuis, kruispun van tal van wegen, brand punt van verkeer. Niet alleen de situ atie van dit plekje is ongelukkig, de wijze waarop het is inges'.oten door geb©(uiweD is al ev|e|nim|ni| fraai. Het •e gevallen,

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1927 | | pagina 1