99'1.
Nieuws- en advertentieblad voor gouda en omstreken
bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle,
JEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, en*
4
N
dagen
No. IB 8i fl—?
Dinsdag 22 November 1927
86» Jaargang
I-
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
ekbank
FEUILLETON.
I
■reus
Mexico, het land van rijkdom en revolutie.
Wat een oud-stadgenoot daarvan vertelt.
SR is zeer zeker
l. HOORWEG.
T KRUISKADE
daar-
2948 28
I
H
band der
ndife
.merika.
n 103 en 68 uuiy
wat
uit-
gen'
«ie 1
deiooe op het blik.
ite spjjsverte-
lusteloosheid
oor 't gebruik
het eerste dan val het laatste. Op een
was,
f100. -
eer de juffrouw ge
le verbranden,
iiOiiNHE courant.
ZONNEWEELDE.
Romen van OLGA WOHLBRüCK.
Met autorisatie vertaald) door
Mevr I P. WESSELINK—Van Roesum
(Nadruk verboden)
LIA THEATER,
n worden.
deeding der films.
bekende groote
teer dan men in Mexi-
Jvordt gemuilband en
aten van El Sol, een
iiBht van de vroegere
.Heel wel mogelijk,
'keer zeker de bedoe-
niet noodeloos te
zyn tendenz-
r 3B gezegd.
den journalist, die
izjjn meening durft
.daarmede beoogt de
«en en zoo misstan-
i, maar dit oog'
jkéh. Het is de groo-
die ons uit eiken
IgN’een afspiegeling
rtjtefling, die er be-
Ajfen? Elk volk
Ois.vöor een groot
■Kanndigheden.
I'aanden ’tijd, toen
i doodgeschoten is
iet omdat zij priester
•aan het hoofd ston-
lorstelling.
zant vanaf heden
lo-Cellist van het
3021 60
ECTIE.
Zien we nu naar het Zuiden. Toen Cortez
met zijn kleine schaar landde aan de kust
van de Mexicaansche golf vond hij hier
geen zwervende stammen, maar Konink
rijkjes, die alle schatplichtig waren aan den
grooten keizer Montezuma die troonde in
het dal van Anahuac waar nu de hoofdstad
ligt. Onmetelijk rijk waren die vorsten en
vooral de schatten van Montezuma lokten
onze avonturiers naar het binnenland waar
hun een hevige strijd wachtte. Hun betere
bewapening verschafte hun ten slotte de
gravin „heden tot haar leedwezen
verhimerd wap ie ontvangen.
Dezen Refer ging de gravin nog
verdicir, ziij liet „haar leedwezen
spreien, cin zond) dad|e|iijk daarup
Mondei de dames op de trap na
„De gravin laat u vriéndelijk ver
zoenen, het 'was een vergissing.
En toen de dames, een beef je bui
len adem- door het vele trapponkim -
men, de roserood verachte kamer bin
nenkwamen, sloeg de oude vrouw met
Itaar van ringen schitterende vingers
op die vergulde leuning van haar st 1.
Waarom loop, u dadelijk weg, lie
ve vorstin Mende', wordt oud. Zij
(Monde Hörselkamp aan. En toen was
ik er niet dadelijk in. Dag, lieve Klei
ne.’
,,M|evrouw.”
Dat priesters wer/ie
volkomen waar, doch
waren, doch omdat zij
den van rebellen. Ma^r, zegt onze journa
list, er gebeurt veel m*~
co zelf weet. De pers I
hij haalt aan het slui
blaadje van de kra
„Goudsche Wekker”. 1
maar dan is het toch'
ling de openbare meeigng
verontrusten, iets wat. van
artikelen niet kan wotdei
Ik heb eerbied voorfjfe
desnoods ruw en grof*zT
verkondigen als hij i da
massa wakker te schudde
den uit den weg te ruimen, maar dit oog
merk is hier ver te zq"31^ J
te antipathie tegen Me
regel tegen straalt ef
is- van de groote tegl
staat tusschen beide 1
zoo goed als elk indiv|
deel het product vai> i
Denken we even terug- aan aen vya, loeu
Amerika nog grootendeels braak lag, alleen
bewoond door jagende en visschende In
dianenstammen. Daar kwamen vanuit Ier
land, Engeland, ons land en nog zoovele
andere, de eerste kolonisten opdagen, arm,
maar met den ernstigen wil om daar in dat
nieuwe land vooruit te komen. Wat al ont
bering, wat al moeite en inspanning moet
het hun gekost hebben by het vellen van
eeuwenoude bosschen, in den stryd tegen
wilde dieren en vijandige Indianenstam
men. Doch die strijd heeft hun krachten
gestaald, hun energie verdubbeld, maar
ook, en dat is het gevaar voor elke- over
drijving, hun oog te veel gericht op het ma
terieels
Amerika, het land van den intensieven
arbeid. Daar is het niet de mensch, die de
machine dryft, de machine drijft den
mensch, teneinde in den kortst mogelijken
tyd de meest mogelyke energie productief
te maken. Alles is gerjfht op het materieele,
want geld is macht.... Kunst? Uncle Sam
laat zijn dollars Tinkelen en van heinde en
ver komen ze toegesneld. Operazangers uit
Mexico, uit Italië, kunstenaars uit Oosten
rijk, Rusland, een Urlus, een Mengelberg
uit Holland, wie neemt het hen kwaljjk?
Kunst moet ook leven! Doch wat presteert
Amerika zelf op dat gebied, behalve dat
het de wereld met zyn Jaszbands heeft ge
lukkig gemaakt? De Amerikaan werkt
zich ryk en als by ryk is werkt hy
nog. De Mexicaan abonneert zich op
dé wekelyksche loterijen en droomt zich
rijk. In dat opzicht heeft de journalist vol
komen gelijk; de Mericaan heeft groote en
grootsche plannen, maar tot voltooiing
brengt hy weinig! De nationale opera zou
het mooiste operagebouw worden van de
8 Pillen -
sijt ge binnen
te maar eens.
Icing. Overal
Van de Zuid-Amerikaansche Staten heeft
Mexico zeker wel het meest de aandacht
op zich gevestigd. En zeker niet in den
meest gunstigen zin. Wat omtrent dit land
in Nederland bekend is geworden, vooral in
de latere ty'den door de publicaties welke in
de Telegraaf zijn verschenen, is zeker niet
geschikt om eenigen goeden indruk om
trent land en volk en de zeden en gewoon
ten daar te vestigen.. Die publicaten hebben
ook hun weg gevonden over den Oceaan en
zyn in handen gekomen van een oud-stad
genoot, die thans in Mexico verblijft en die
door zijn onbevangen kyk op de toestanden
in dit woelige land, wel tot oor/leelen be
voegd is.
Deze oud-stadgenoot nu, schrijft
over uit Tacuboya het vojgende:
d.d. 17 October 1927.
Toen ik de artikelen in „De Telegraaf"
las, waarvan enkele mjj reeds door onzen
Consul waren toegezonden, dacht ik onwil
lekeurig aan den bekenden Hollandschen
journalist De Veer, vroeger Hoofdredac
teur van het N. v. d. Dag, die ook deze lan
den bezocht en een groot werk heeft ge
schreven over Mexico en het viel my op
hoeveel hoo'ger onze journalist stond boven
zyn Amerikaanschen Collega. Daar een
objectieve beschouwing over land en volk,
toestanden en ook wantoestanden hier
een opsommen van feiten, geruchten vaak,
grove aanvallen o,p regeeringspersonen, met
geen andere blijkbare bedoeling dan om
sensatie te vemekken. Prachtig materiaal
voor de Amerikaansche pers, maar waarvoor
ik meende, dat onze groote bladen te hoog
stonden. Die zyn toch, dunkt my, de tijd
ontwassen van Da Costa, die de pers van
dien dag geeselde als de groote haat en nyd-
en oproervlam-ontsteekster!
De antipathie tusschen Amerika en Mexir
co is toch al groot genoeg en dagteekent
minstens al van den tyd toen na een opge-
d rongen oorlog Amerika gelegenheid kreeg
haar de heste staten in het Noorden af te
nemen ,terwyl het nu misschien v’
gevoelt, het geheel met zyn petroleumbron-
nen, zyn goud- en zilvermijnen en nog zoo
veel meer, niet te hebben ingepalmd. Of
er dan niet veel waars is in zyn bewering?
Zeker, maar de waarheid gezien door een
Amrikaanschen bril en vanaf een geniepig
laag standpunt. Als hij van presidents Cal
les minachtend spreekt als van een half
bloed, kan hy gelijk hebben, maar waar
vindt hij 't ras van vreemde smetten vrij?
Is er dan niet één woord van waardeering
voor den man, die in 2% jaar van zijn re-
geering tal van kostbare irrigatiewerken
heeft tot stand gebracht, verscheidehe
prachtige autowegen heeft laten aanleggen
die in schoonheid en aanleg de vergelijking
met de highways door de Fransche Alpen
Tracht het noodzakelijke zoo licht mo-
gelijk te dragen.
13
Boos, otschooai Lou eiken, kreei on
derdrukte, wierp mevrouw Sina de
fecluerven weer op den grond.
gerust kunnen doorstaan, die enorm veel
heeft gedaan voor het onderwys, in het bij
zonder voor het industrie- en landbouw
onderwijs, banken heeft opgericht enz. en
dat alles zonder de staatsschuld ook maar
met één peso te verhoogen.
en stiet dichte rookwolken voor zich
Uil.
,0£ die juffrouw zich wilde aanklee-
den, mevrouw gaat een bezoek afleg-
a"i' zei de knecht nog, daiainia veeg-
hij de stukken van hel beeldje liel-
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring):
1—5 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: i
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnununer 20
bijslag op den prys. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2.05, elke regel meer f 0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone qdvertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gereduceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhande
laren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het
Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn.
kunnen worden ten .zegen van het land.
Blijkbaar was de rege ring meer overtuigd
van
oogenblik, dat de secM aresse alleen
werd een inval gedaaïj in het kantoor van
de vereeniging en nog
legenheid had de lys en
werd ze overmand en I 1 de papieren en be
scheiden vielen in ham sn van de regeering.
De straf was zeer zei tr te zwaar en werd
dan ook in zooverre .ge Vjjzigd, dat al de in
gezamelde gelden moe ten worden afgedra
gen aan den Staat.
wereld; de opzet was prachtig en een rjjke
Amerikaan heeft te vergeefs een millioen
dollars geboden voor den gevel, maar men
twijfelt of ’t wel ooit geheel klaar zal ko
men. Het doorzettingsvermogen van den
Amerikaan ontbreekt hem en zoo komt het,
dat alle groote ondernemingen onder
vreemd beheer zijn. Electrisch licht, water
leiding, trams, exploitatie van petroleum
en van mynen, alles is in handen van bui-
tenlandsche maatschappijen. Maar de erg
ste kwaal waaraan Mexico laboreert, is de
onbetrouwbaarheid van het leger .Tenge
volge van al die binnenlandsche onlusten en
de enorme uitgestrektheid van het land is
de groote wantoestand ontstaan, dat het
aantal kolonels en generaals legio is ge
worden. Die wantoestand is oorzaak van
veel wryvipg en veel corruptie.
Men zal al reeds weer hebben gelezen,
ook in de Hollandsche bladen ,met groote
vette letters: „Opstand in Mexico, het ge-
heele land in revolutie, acht en twintig ge
neraals gefusilleerd!” En na al de lieflijk
heden, die ie voren „De Telegraaf” reeds
had verspreid, zal misschien de gedachte by
U opgekomen zyn: „Wat toch een <jhao»
daar ginds, hoe kan iemand daar nog rustig
wonen. Stel U gerust, de regeering was
lang te vtJren gewaarschuwd en heeft haar
maatregelen zoo genomen, dat nu, een week
na dien coup d’état de zaak zoo goed als
bedwongen is en 't is maar te hopen, dat
nu meteen een algeheel® reorganisatie van
het leger een eind maakt aan dergelyke
wantoestanden. Het land is nog in zijn
kinderjaren* en heeft krachtige leiding noo-
dig, maar dat het doodbloedt, zooals de re
porter beweert, kan ik nigK, toegeyen.Eed
vergelijkende Statistiek* oVèr dé eerste drié
maanden van het jaar wees aan, dat in dien
tyd 60 millioen minder was uitgevoerd aan
petroleum dan in 1925 en 30 millioen min
der dan in de eerste 3 maanden van 1926
tengevolge van nieuwe petrol eumwetten.
Ook de lagere prjjaen van zilver, hennep en
katoen maakten een aanzienlijk tekert en
ondanks dit alles bedroeg de import slechts
50.5 van den totalen uitvoer. De export
van versch fruit was verdriedubbeld en^r
werd Voorspeld, dat de uitvoer van lanu-
bouwartikelen eerlang de mindere uitvoer
van petroleum zal dekken. Dit zyn spreken
de cyfers en wanneer het de regeering ge
lukt desnoods met strenge hand rust en vei
ligheid te scheppen, dai^twijfel ik volstrekt
niet aan de toekomst van het land. Het
heeft groote schatten in den grond, maar
dat maakt een land gewoonlyk niet geluk
kig. Wat van veel grooter belang is, dat is
zijn vruchtbare bodem en zyn by uitstek
gunstig klimaat. Goed gezien vind ik het
daarom van deze regeering, dat ze zich
toelegt op flinke verbindingswegen, sporen
en vooral irrigatiewerken, want de toe
komst van het land moet het zoeken op
landbouwgebied. Dat was ook de bedoeling
van de agrarische wetten en van de land-
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 3.15, met Zondagsblad 3.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Interc. 82;
Redactie Telef. 83. Postrekening 48400.
TUMiiie niet uitstaan, dan weer had
mien aicli verstout haar tegen te spro
ken weer een ander hield niet de
i'iixiste rekening niet haar eigenaardig-
hexien of oest een knecht verdwijnen
enkei 'wijl herin de violette livrei nioi
stond'. Meestal motiveerde zij hbt op
zeggen van den dienst met de woor
den ,,het menscb)' of ,,de persoon vtx-
veelt mij.-’
Zij h eld er van «steeds nieuwe ge-
zichten om haar hewn te hebben, ver
beeldde zich door nieuwe inenschen
beier bediend te worden.
Lou s vroegere kindermeid, de oude
Seraiphine, had heel waV te stellen om
hei kedkenpersoneel tenminste to be
schermen tegen de ,,veranderingkoi>rts>
van mevrouw ziij trad dan sotrs seer v
krachtig op, als de onbetamelijkheid
te ver ging. c
Met vuurrood gezicht en rinke'en
den sleutelbos zag zij nu toe op het
te).ten van de dlrie eetserviezen. Zij
kon ternauwernood staan op haar door
j cht gezwollen voeten, rukte driftig
aan de korte einden van dien zwarten
kanten doek, dien zij over hplair wide
hoofd droeg.
„Ga maar. Phientje, ik zal wel op
paKen”, zei Lou. nog eer zij zich van
hoed en mantel ontdaan bad.
j (Wordt vervolgd^.
vrouw
Lou boog zich over de
oude dame. De zware, geparfumeerde
lucht benam haar bijna den adem.
Op den terugrit viel het mevrouw
Si na plotseling in, dat «ij gasten te
dineeren had gevraagd
„Verschrikkelijk, Lou met die nieu
we meinschen die in 't geheel niet
vetert lioe ze doen moeten. Je moet er
een beetje bij toezien. Ik zend je dan
ook de kamemier om je te kleeden.
De „menschen” wisten heel dikwijls
niet, hoe ze doen moesten. Mevrouw
Sina zei haar personeel elk oogenblik
zonder veel omslag den dienst op. Nu
eens kon zij „de vreeselijke phys’o-
overwinning. Montezuma viel en met hem
nondeiden van de voornaamste vorsten en
piinsen, maar de schatten waren verdwe
nen, verzonken in het diepe meer, zooals
men zei, en men kan nog aan de Fasco de
Rei'orma bewonderen het prachtige stand
beeld van Uuautemoc, den vorst, dien men
had vastgebonden boven een vuur, doch die
zich langzaam liet roosteren, liever dan het
geheim van die schatten te verraden. In-
tusschen had het gerucht zich verspreid,
van de fabelachtige rijkdommen en vanuit
het moederland Spanje kwamen ze bij
drommen opdagen, geen stoere werkers,
neen avonturiers, de verarmde adel zocht
daar zyn geluk. Onder hen werd ten slotte
het land verdeeld en onderwijl eik hunner
heerschte als een koning in zyn staatje,
moesten de Indio’s voor hen werken. Het
gros van het Spaansche leger vermengde
zich met de inboorlingen en zoo is langza
merhand ontstaan het Mexicaansche ras,
het volk waarin zich nog altijd afspiegelt
het fiere vrijheidslievende van den Kasti-
liaan en het vadzige en gebrek aan energie
van de Indio. Zij duldden geen vreemde
overheersching, dat heeft keizer Maximi-
Laan ondervonden, dat bleek in menigen
stryd tegen de Spanjaarden, de Franschen
en de Amerikanen.
Na de oorlogen tegen de buiteniandsche
mogendheden kwam de inwendige stryd.
Lang was door de ijzeren hand van Porfirio
Diaz het volk onmondig gehouden, totdat
het zich organiseerde en na een bloedige
revolutie in 1917 Voor ’t eerst een consti
tutie verkreeg, die eerst langzamerhand is
uitgevoerd en waarbij aan de geestelijkheid
een groot deel van haar macht en invloed is
ontnomen. - -
Waar dus beide volken onder zoo geheel
verschillende omstandigheden zijn opge
groeid moesten ten slotte de raseigen
schappen wel uiteenloopen.
„Ölkl zal denj kiuecht zemde©., Die kan,
Wies opirapen, a>bs je zoo onbeleefd
txnt om mHj niet te hielpen.”
ponder om te k'ijken, verliet zij het
vertrek, de gobelin driftie achter zich
toetrekkend
„Werkt, u nog, papa
,Neein.
Hörselkhinp wenddlc zich af, zijn tan
den zoo in zijn onderlip drukkend, dat
ze bloedde. Zijn handlein speelden ze
huwaiaht^ met de sleutels en geldstuk-
ken in zijn zak Zonder Lou aan te
kijken zei hij
^.^„De Heksensabbath galat naar Ame
Een lichte zucht, het klonk als evn
herademing, trilde door de stilte. Nu
ja. dat sprak van zelf, het meiisje was
er ook blij over. Die had zich natuur
Als verlamd stond Lou op haar
plaats
De uitdlrukking van haar fijn, zach.
gezicht toonde welk een marteling zij
onderging.
,,Ik kom morgen bijtijds”, fluister
de zij.
Ilörselkaimp knipperde met de oogen
terwijl zijn blik langs baat heen- yleedi
„Waarom? Voorzorgen bestel ik
Gusia Muller, die is zeer bruikbaar.”
Hij knikte Ijjaar toe, niet onvriende
lijk, iraar toch wenschto hij onmisken
baar een eind aan het onderhoud te
maken.
De aanwezigheid van den kneD t
miaakte aMe verdere vragen ónmoge
lijk.
Een half uur later zat Lou naast
haar stiefmoeder in de auto. Het was
Vrijdag en evrouw Sina moest *op
zijn minst vier jours bijwonen en een
v site maken bij gravin Oberwall.
De gravin ontving eiken dag. maar
niet eiken dag werd men toegelaten.
Ook dat behoorde tot de emotie® der
oude vrouw achter do op een kier
staande deur er naar te luikeren, als
haar kamenier te Rennen gaf, dat de
En dan generaal Cruz, hoofd van den
veiligheids- en gezondheidsdienst in de
hoofdstad. Geen woorden zyn erg genoeg
om zijn haat en afschuw lucht te geven en
hij eindigt met de bedreiging, dat spoedig
het uur der wrake voor hem zal slaan! Dat
niet allen er zoo over denken, blijkt wel uit
het feest, dat onlangs werd georganiseerd
te zjjner eere en uit een artikel in de Uni
versal, het grootste dagblad van Mexico,
waarin werd gememoreerd onder welke
moeilijke omstandigheden hy ruim 2 jaren
geleden zijn taak waè begonnen. De jaren
lange revolutie had vele gegoede bewoners
van het platteland naar de hoofdstad ge
bracht, maar meteen ook een massa schuim
naar hier gelokt, zoodat aanrandingen en
misdaden aan de orde van den dag waren.
Daar was noodig ’n krachtige hand en ’n on-
bejperkte macht om te kunnen ingrijpen. En
met groote voldoening constateerde het
blad, dat de criminaliteit thans in de hoofd
stad niet grooter was dan in welke andere
stadi van die grootte. De ergste misdadigers
zond hjj naar Islas Maria’s, door oni&en
journalist ironisch „Duivelseiland” ge
naamd, waar ze volgens hem in zoutmijnen
onder een ondragelijke hitte moeten wer
ken, twee ideeën, die mijns inziens moeilijk
vereenigbaar zyn. Intusschen de „rateros”
zooals ze hier genoemd worden zjjn er als
de dood voor en blijkbaar heeft de schrik
wel wat uitgewerkt.
Ik zal op die persoonlijke aanvallen niet
verder ingaan, ik laat ze voor rekening van
onzen Amerikaanschen reporter. Dat nu
ruim een jaar geleden ook aanzienlijke ka
tholieken naar Islas Maria gezonden zyn,
is waar, evenzeer alsdat ze na enkele da-
wel spijt gen weer zyn ontslagn. Toentertijd waren
-t- gemOederen opgewonden doordat een ar
tikel der constitutie in werking werd ge
bracht waarbij alle kerkgoederen moesten
worden geïnventariseerd en dus de kerken
tydelyk werden gesloten. De priesters wei
gerden mee te werken en gingen over tot
staking en om het algemeen verzet aan te
wakkeren werd de boycott geproclameerd
van alle weelde-artikelen en amusementen,
zoodat heel de katholieke bevolking in rep
en roer was. Onder hen was het vooral de
„Liga de la defensa religiosa”, een andere
naam voor Jezuitenorde, die in het geheim
de noodige middelen trachtte byeen te krij
gen, met het kennelijk doel de regeering
omver te werpen. Onze journalist zegt, dat
deze vereeniging een groote kracht had
lijk door haar nïoédler~iiïerTei moois-
hl verband met de huwaijKögift laten
wijanake©. Misschien werd het uitzet
al besteld. Dait ging bij de vrouwen
immiers ajlieauoiai zioo gauw ia iijn
werK Hij allee© wist niets. Hij be-
htoieidle! ook mets te weten Maar dan
zou izij ook niet meer ji aijn ate ’er
kowien, en geen kritiek meer uitoele-
nen op wat hij schiep.
Hij lachte plotseling kort en bitser
en strekte de hand uit naar den F as-
sisGlien juchtleeren zak met de najr
honing riekende tabak.
„Wat sta je daar nog. ik beloo. je
honderdduizend mark) krabbel ik
bij elkaar. Daar kan men toch een
man voor 'Tijgen wat zeg jij er
van Hé im als liet een 'laitsoenhj|<
man is, zat hij mij toeistaan in termij
nen te betalen. Vij tigduizend dit jaar
en vijftigduizend het volgend), ^en
deurwaarder zal hij mij niet zenden,
of denk je van wel?’
„Wie? Van wien spreekt u?”
Lou keek haar vader, die zijn eigen
handig gedraaide sigarette aanstak,
me. haar groote, g|rijze oogen Verbaasd'
aan. Een vurige blos steeg langzaam
tot aan haar voorhoofd, verborg zich
in ue krulletjes van haar vlasblond
haar. De knecht kx^am met schuier en
blik.
„De vorstin heeft getzegd, dat ik op
moest vegen.”
„Veeg dan op zei Hörselkamp hard