i ‘I I OP NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD 1 4 VOOR GOUDA EN OMSTREKEN GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, [00NH0VEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. E 88*Jaargang Mo. IB688 Dit blad verschijnt dagelijks behrfve op Zon- en Feestdagen EERSTE BLAD. FEUILLETON. Zaterdag II Februari 1828 ZONNKWKKLDK. Hiirhniiii BERGAMBACHT, BERKENW0UDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCI Ki Den Haag. Dit nummer bestaat uit iwee bladen. I .-'1 en gesproken ’wat zegt u. mama?" vroeg graat (Wordt vervolgd). I Drink ook de kelk des tijdens uit; Het bitterst is het heilzaamst kruid. rondten rug fonkelende i Omgeving. ade, ROTTERDAM. Roman van OLGA WOHLBRüCK. Met autorisatie vertaald door Mevr. I. P. WESSELINK—Van Rossum (Nadruk verheden) i, Amerika. i 103 en i8 uur gald orit, roef» poe» lem» inic» nza. GlHIkMHE COURANT 5 getuigt; alle geval- een geschikt ter- Ifooitetellingen zijn I. men den tijd, maakte er ga- I van en thans is trein te vinden op lang zoo gelukkig n het er al weer nu wel biet goe^'e nu, juist van de linnen verwachten iiiirno bestaat voor 1 zoodanig terrein ar oplevert voor de waterleiding ge er en ras de rente van kapitaal altijd Hink leunde in haar stoel eni luider beslist noodig was, zei .,De jongen gaat vooruit.’ ,,Wói ztegt André argloos. wc- - --on verklaarbare wetten, die hij niet be i fl. 21.—. gisten. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den beiorgkring) 1—6 regels f 1.80, elke regel meer f 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 15 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bjislag op den prys. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2.05, elke regel meer f 0.50. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gereduceerden prjja. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van «oliede Boekhande laren, Advertentiebureau* en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het Bureau zjjn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn. Saniguinose aan voor i den. Dr. P. DEMADE” len van de groo- komst van bon den en vereenigingten Den Haag had joelen gereed ma- lebruik werd paren zouden plukt hebben I merken voor den export, is grootendeels uit de stad verdwenen. Van de drie vroeger bestaande suikerfa brieken i« er nog slechts een over. Het aan tal bierbrouwerijen is verminderd met twee. Opgieheven zjjn karakteristieke bedrijven als: de waskaarsenfabriek, de automobielen- fabriék „Trompenberg” en de Neder)and- sche plantenboterfabriek. Voorts zjjn som mige belangrijke bedrijven geheel of ge deeltelijk men denke b.v. aan Werkspoor naar elders verplaatst, terwijl tal van bedrijven in arbeidersaantal zijn achtertui t- gegaan, waartegenover geen winst van be teekenis staat in den vorm van uitbreiding van andere industrieën Alleen het aantal werknemers, geplaatst in de overheidsbe drijven, is belangrijk toegenomen. Onge lukkig echter, dat van den arbeid dezer werknemers, hoe nuttig op zich zelf ook, eene stad niet kan bestaan. Is dit alles zeker zeer zorgwekkend, het is dit nog meer, wanneer wij bedenken, dat onze bevolking voortdurend sterk aangroeit en deze aangroeiende bevolking voor het vinden van een bestaan zoo al niet uitslui tend! dan toch wel overwegend is aangewe zen op de uitbreiding onzer industrie en wel inzonderheid onzer exportindustrie. Zoolang de toestanden op dit gebied blijven, izooals rij thans zyn, vreeeen wij, dat de werkloosheid zal toenemen in plaats van verminderen. ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per poet per kwartaal f 8.15, met Zondagsblad 8.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zjjn dagelyks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Interc. 82; Redactie Telef. 88. Postrekening 48400. Het werkloosheidsvraagstuk By besiludt van 2 Juli 1926 werd door B en W. der gemeente Amsterdam eene com missie benoemd aan welke werd opgedra gen een onderzoek in te stellen naar de werkloosheid in de hoofdstad. Deze com missie bracht onlangs haar verslag uit en het loont alleszins de moeite, van dit ver slag kennis te nemen. Het is niet zoo heel gemakkelijk, een juist overzicht van het aantal werkloozen te krygen. De bestaande statistieken zijn door verschillende oorzaken, die wy hier buiten beschouwing zullen laten, zeer onvolledig. Wy vertrouwen dan ook, dat de commissie heel wat werk heeft gehad met het vast stellen van het aantal werkloozen, dat er op een gegeven tijdstip in Amsterdam was. Dit aantal dan bedroeg volgens het inge stelde onderzoek op 15 September 1926 niet minder dan 11378 personen van 18 jaar en ouder. Telt men daarbij de huisgenootan, die aan den arbeid van deze werkloozen hun onderhoud moeten ontleenen, dan komt de commissie tot de conclusie, dat het aan tal rechtstreeksche slachtoffers van de werkloosheid bedroeg ruim 34000 personen of 4.76 der Amsterdamsche bevolking Dit is dus een aantal, geljjk staande met de bevolking van een stad als Amersfoort Naar dienzelfden maatstaf als Amsterdam beoordeeld, zouden met de werkloozen in - hët' g^eëlè lanTën-hunne gWffien 'aTzoó 1 tien steden als Amersfoort zyn te bevolken. Niemand zal durven ontkennen, dat dit inderdaad ontstellende cijfers zijn. Waarin is de oorzaak van deze groote werkloosheid te zoeken? Langen tijd heb ben wy ons in slaap laten wiegen door de verzekering, dat wy hier te doen hebben met een van voorbij gaanden aard zijnd cri- sisverachynsel. De Amsterdamsche commis sie echter ontneemt ons deze illusie. De hoofdoorzaak is, naar zij meent, gelegen in de onvoldoende ontwikkeling der industrie, die geen gelyken tred houdt met de toene ming der Amsterdamsche bevolking. In plaats van toegenomen, is het aantal arbei ders in verschillende industrieën ingekrom pen. Zoo was het aantal arbeiders, werk zaam in de diamant-industrie jaren geleden, toen Amsterdam nog slechts 500.000 inwo ners telde, 'IIjOOO. Thans heeft de stad 725.000 inwoners, terwijl de diamantnijver heid aan hoogstens 6500 arbeiders Werk geeft. De sigarenindustrie, eertijds in Amster dam gespecialiseerd op het maken van dure Dat was toch geen bruiloft. Al kon men niet pronken met die stiefdochter van vorstin Sukewitsch zoo onge merkt kon men de gebeurtenis toch ook niet voorbij laten gaan. Ten slotte zat tij zelfs aan het einde der la lei. Zij. Marie Antoinette, gravin Oberwail En zij was toch iemand graaf An dré Oberwail neeg echter maar steeds dankend het hoofd mot bet koude lachje. dat hem als een pantser be schermde. ’t Leek wel, ot bet bijzon dere van dezen avond hem geheel voorbij gang. Hem doormaken, meer wilde hij niet. Meier wilde ook Hörselkamp niet En deze beide vaders in oaberispelijken rok. met die smaille, witte, correct ge strikte das over het blauiwachtig witte overhemd, die slechts door die breed te van de feesttafel, innerlij1, dbor werelden gescheiden waren, dleze bei d° mannen, die door uiterlijke om standigheden aan elkaar waren opge drongen en beiden leden onder de egenwoordfigheidl van den andter. voel den het drukkende van dit tafel uur als dienzelfden loodien last. Zij spraken beleeft». oppervlakkig over dingen, dia in geen verband ston den met de gebeurtenis, die hen h r vereenigde hun woorden hadden geen ander doei dian te doen verge ten. wet hen hier sam^ngebra'cht had. Gierherd. dien de vurige wijn uit den kelder van zijn vader en de on afgebroken gelukzaligheid van zijn Nationalisten, die de nationale taal niet spreken. Het ia bekned, dat er door degenen, die met meer of minder zorg de ontwikkeling der gebeurtenissen in ons Indië gadeslaan, onderscheid wordt gemaakt tusschen het in elk geval af brekend werken der Communis ten en het wellicht opbouwend bedoeld wer ken der Nationalisten. Dat intusschen de scheidingslijn tusschen beide stroommgen bij vele personen, die daaraan deelnemen, nauwelyks merkbaar is, is bekend en moet tot groote voorzichtigheid aanleiding geven. Een bewys^hoe intens de nationale ge dachte by velen dezer nationalisten is door gedrongen, geeft een klein, maar veelibetee- kenend incident op de vergadering, die door de Party Sarekat Islam, kortweg P.S.I. ge naamd, te Pekalongan werd gehouden. Het was niemand minder dan Dr. Soekiman de nationalistische „cel” in de P.S.I. - die eene uiteenzetting zou geven van het stre ven ten aanzien van de vrijheid dpr Inheem- schen van de door hem vertegenwoordigde Persarikatan Nationaal Indonesia, kortweg de P.NJ. genaamd. Deze wel bij uitstek na tionalist verzocht zulks... in het Hollandsch te mogen doen, aangezien hy de Maleische taal niet voldoende machtig was, Maar dit verzoek, dat met groote verwondering werd vernomen, werd afgewezen, en hem werd gevraagd zyn uiteenzetting dan maar in het Javaansch te geven. Hieraan voldeed Dr. Soekiman, doch zooails hem was aan te zien, niet van harte. Want het bleek al spoedig, d^t hy ook de Javaansche taal niet goed meer machtig was. Zijn weifelend voorgedragen rede maakte dan ook een zeer slechten indruk op het publiek. ioop dwr loatrtp nièh weleens heeft betiggehouden met de vraag hoe de Poolsche, de Fïnsche, de Tsjecho- Slowaakschez onafhankelijkheid, die sluime- icnd scheen, door een plotseling spontane daad werd verkregen, zal hebben ervaren, dat jaren van inderdaad nationaal streven aan die onafhankelijkheid zyn voorafge gaan. Nimmer heeft men in eenig land een nationale beweging ernstig genomen, die zich niet in de aloude taal der vaderen wist uit te drukken. Hier te Pekalongan demon streerde zich een verschijnsel, dat zich den laatsten tijd maar al te vaak voordoet. Een nationalist, sprekende voor zyn z.g. natio nale zaak, doch met een ernstig gebrek aar. nationaliteit; een nationalist, die zyn na tionale taal nauwelijks goed meer spreekt; een man dus, vervreemd van zyn eigen volk, en die toch, ondanks het gebeurde te Pekalongan, door deze beweging als een ernstig man wordt genomen. Dit verschijn sel zal meer en meer voorkomen naarmate een grooter deel der jongere Inheemschen een Westersche opleiding hebben genoten. Maar het ig een verschijnsel, dat aan het werkelijk nationaal karakter dezer zooge zegde nationalistische beweging nog meer doet twijfelen dan tevoren! Deze vreemdelingen had zijn 'fe- slacht in zich opgenomen. velé, vele jaren lang reeds., al in den tijd van zijn vader, wiens grootste geluk zijn vroeger roemrijke dood was. t Werk te als een- ontbindend Velrgif. dit vreemde bloed ’t was sterker dan Weken dat de ge nii doen dan het nt particulieren! de lem. Geen gebouw, ’.hallen zal de ge zal alleen uit de r zich schadeloos land van het ter- -*-• wie het voorstel van B. en W. leest aan uaairia nu eens het typische p&- mis a-an een kijk op de benoeiten van onze stad zien, gelijk wij dat in den aanvang hebben aangeduid. Den Haag moei s zomers miensahen trekken, lieui- duizendien, honderdlRuizeiidien en in plaiats van allerlei andere zaakjes had den Haag al jaren een wetnouder en een gemeentebedrijf van vreemdelin genverkeer moeten hebben. Dat had geld in de lade kunnen brengen en had een gemeentebedrijf kunnen zijn net eeö wtinst dlie nu eensi met uit de zak1 en van die burgers zelf werd! ge- kl pi. Het taxi-autobedrijf is in de laatste jaren enorm toegenomen. De aapjes zijn geheel en al verdwenen en over al zijn huur-auto s gedtatiauneerd. Na tuurlijk bemoeit het gemeentebestuur zie1* met dit bedrijf omdat het nu een maal op de publieke straat wordt uit geoefend. Allerlei bepalingen zijn ge maakt bevattende de voorwaarden waaronder standplaatsen verkregen kunnen worden. Nu zijn dle| chauffeurs geen al te zachtaardige menschen en j zoo te en’ verlegen z jn als haar BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. DCCC2LCVI. newn en een veell belaaigrijker plaats uad kunnen zijn indïen met ter ouza liger ure de beetuulsoevoegdheid in handen was geraakt van personen, die te beperkt in hun blik en te eenzijdig in hun beleid ais overheid walren. Er is dientengevolge veel te veel aan dacht besteed aian de ontwikkeling van bepaalde groepen eu overheidsbemoei ing en men heeft nagelaten datgene te doen wat den bloei van dien Haag kon bevorderen. Zoo is bijvoorbeeld de beteekenia van Scheveningen als badplaats achteruitgegaan omdht men geen begrip had van die inrichting van een mondaine badplaats en er een oude hofjes instituut van maakte. Neem al’ee»i maar dat daar s zomeiraavonds om negen uur die winkels dicht moe ten, juist op het moment dat bet er op zijn dtukst is. Allerlei vermaken heeft men aan den ketting gelegd wie Ostende kent vraagt ?.ch af wat voor een middel eeuwsdh negelrijtje Scheveningen is. Er is in dien Haag niet één gebouw o* terrein waar een congres gehouden kan worden of een tentoonstelling in- De oude gravin had! Mendel twee maal op haar hand geslagen, omdat zii haar wijn wilde wegnemen en zoo doende had de oude dame misschien van Let goede te veel genoten, want al het ganache ge»t«| rt; een vale kleur- erven zya; en het bloed iac u helpt. By .geW vermoeidheid. 1 uit de plantenwereld L Zy vermeerdert de i geeft aan uw lichaam naakte -gezondheid be- ae goede niet te na gesproken, pro- beëren ze wel eens iets te doen wat niew door den ‘oeugel kan bijv, te veel geld retKenen. Als de politie daar ach ter komt, krijgen ze ‘boete en loepen zij gevaar hun faciliteiten te verlie zen. De poLtie is dus tekens reonter en de burgemeester is het hooger be roep. Die functie is eigenlijk niet oe- schil t voor de politie en de gemeen teraad heeul tegen het advies van het uagelijksch bestuur in beslist dat er een conynóssie van advies zal worden inges-teld, die weliswaar geen hooger beroep is maar toch de zaken onder zoekt en haar oordeel uitspreekt. De ervar.ng heeft geleerd dat dit geen gelukkige vorm m de rechtspraak is. Wanneer de beslissende macht het advies niet volgt is die iritspraa1’ altijd in de oogen van den gestrafte een onbillijkheid. De burgemeester wil geen beroep bij een canmissie omdat volgens de wet het dagedijksch bestuur de verordeningen uitvoert. Het is dus nog de vraag of een ad viescommissie hier eenig nut zal heb ben behaive dan een onzichtbaar pre vention nut. Onjuist lijkt het bestaande stelael maar het lapmiddeltje zal mei veel balen. Het gemeentebestuur gaat misschien in zijn bemoeiing met dit taxi-bedrij wel wat te ver de con currentie is een veiligheidsmididel dat belet dienst doet en sedert dit bedrijf niet meer een klein zaakje is doch uitgeoeifend wordt door maatschappijen is de toestand wel iets veranderd. Het rijden in een taxi is goedkoop geworden Er te nu reeds,een maat- schftPBij dio voor, 15 nor Küame- vragen. De ervaring zal nog moeten leeren af dit bedrag van 15 cent vol doende is. Zoo ja, dan zullen de an deren ook wel afslaian Dank zij de onvoldoende tramdionsteni is er altijd nog aardig wat te verdienen. Voor een gulden rijdt men uit tiet centrum dér stad naar de buitenwijken en men kan met vijf man in een taxi, zoodat deze snelle vervoer-me:hode slechts het dubbele kost van de tram. Ook midden in den nacht, want het tarief is dan even hoog als overdag. Midden in dien nacht voor twintig cent naar huis gereden te worden in de helft vanden tijd dat onze sukkeltram er over pleegt te doen is Inderdaad een koopïe. Met !he| tatai-bedlrijf zijn wij duö zeer ingenomen en het is te hopen dat ‘et ge eentebestuur dit niet op een kwa den dag gaat ringelooren evenals het de autobussen deed, omdat de tram kunetthatig geholpen moest worden. HAGENAAR. de koelheid van haar zoon prikkelde haar heden meer dan anders. ,,Het is met liet bloed als met den wijn. Wie wijn vermengt of bloed - die weet niet, wat daaruit ontstaat. Zij vees naar haar kleinzoon lachte liaar zoon boosaardig toe. Het verheugde haar, dat het vreem de. vurige bloed, haar bloed, zich be gon te roeren bij haar kleinzoon. ..Je bent mijn jongen”, zei zij- i,o- tentatief en groette haar kleinzoon ^nef de hand. Ernstig keken de grijze oogen van den voermaligen diplomaat op de, als het ware kunstmatig in elkaar gezette van steenen flonkerende ivrouw in.den rooden leunstoel, met wie hij pas op at eren leeftijd tot een dragelijke ver houding was gekomen Mooier, vrouw en zoon zaten aaln dezQ, tafel, levend, grijpbaar, volgens alle wetten der na tuur de zijnen en toch vreemd aan het geslacht, waaruit hij was ontspro ten Zoo vreemd, diait zij er zich nooit geheel één mee gevoeld hadden; hun levens kwamen er mee samen en ken weer aif, geh.oorza’mend aan hcerschten kon Deze vreemdelingen had zijn 80 - Taiysen telegrafeerde utt New-ïOrK. De dames Roeckwitz zonden uit Wild- bad de hartelijkste wenschen voor het lieve, jonge paar”. De naaste vrienden van graaf André Oberwall telegrafeerden en eenige kennissen van Gerharck’Tiit den laats-ten tijd, ka meraden van zijn roeipartijen en schermlessen. Tot de uitgaande wereld was het bericht nog niet dóórgedron gen. Suzanne GberWall zei teükens .,0, hoe beminnelijk”en drukte stilletjes tlte hand van haar zoon ..Betn je gelukkig, lieveling?” Dei oude gravin trommelde met e vingers op de tafel, hield haar hootd scheef, vroeg naar den na&m van den de eeuwei die aan bet geslacht der Oberwalls aanzien en beteekenia had den geschonken, sterker zelfs dan alle traditie. Weer werd een telegram binnenge bracht. De heer Roeckwitz stond op, zooals hij telkens gedaan had en las luid en pathetisch, zander eerst naar de onderteekening te zien Verneem zooeven je huwelijk. Har telijkste gelukwenscheu. Als je kunt, bezoek mij aan het Gaadanueer. Ate lier voor papa gereed. Wacht hem hier- Vorstin Sukewitsch. Roeckwitz schraapte zijn keel, kuch te zou den naam graag weer ixwre- slikt hebben en zette een zeer ver bluft gezicht De stilte aan tafel werd drukkend. |Cörselkamp werd bleek tot aan zijn lippen en strekte zijn hand uit U aar lardameer. Toen hield hij het te.egraim in oe hand en staarde op de woordten. Lou was opgesprongen. ..Wat scheelt er aan. Lou?” vroeg Gerhard1. Zij silo^> geen acht op hem, tij lette op niemand. Den eenigen naam, die hier niet genoemd had mogen worden, de heer Roeckwitz had' hem in zijn onhandigen ijver als een fanfare uit gebazuind gericht. We weten fcoe men overal in dien lande er de $)Oikeur aan geeft om s zomers eena-Tijn naar den Haag te gaan voor het - g te jaajrlijksche bij C---o al twintig jaar geleden een terrein met een groot gebouw ken dat gratis geveoi. De geinéaM de vruchten van gl via die belaatmgen*1 het daarin gestoken teruggekomen. r loon elr nog eett rein waa,-Waarop t< ge' ouden, verpraat verkocht bet terrel deeltelijk een park er ailkeen nog een 4 een plaats waar hê niet is. En nu is ri| niet over eeas of d terrein is. Het heet zijdie waarvan wej dat weinig of gaen* het inr'chten van dat dit terrein géS onze wa. er vang voc Hoewel de twee deskundigen het ont kennen, houdt de wethouder van f man öiën juist hij toch vol dat dit\ gevaar bestaat. Inmiddels is al g meente niet meer terrein effenen eta rest maar moeten geen tribunes, grt meente stichtOMg| exploitatie-oph^H afzender Meestal zei zij ,JKan ik niet, trok een en keek haar zoon met oogen giftig aan. moeder het bloed hadden verhit, zoo dat hij de ijzige koelheid niet op merkte, die uitging van de beide va ders, trok den arm van Lou door de zijnen, fluisterde haar verliefde, vurl- woorden in het oor, als een jonj student, die den eersten kus van ijn meisje wacht hij ging zich zelfs i lachenden overmoed! te buiten ^an spot op de ,,oude heeretn' die, al waren zij het dan ook niet eens in de keus hunner kinderen, het toch waren in hun bewondering voor Rodin. Het verdriette hem, dat zij rughoudend bleef, en> ver!~g blik ontiweek. En hij trok haar een ongemanierde jongen aan sluier. .,Zeg eens, kleüne Pruis, zeg jij koude Mém’re, die de zacht gesproken woorden had opgevangen, lachte, zi’ lachte heel zacht en goedhartig, met eenig verwijt in de mooie, „donkere oogen. Zij fluisterde haar schoonmoe der de woorden in het oor. waarop de oude gravin behaaglijk achterover leunde in haar stoel en luider dan

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1928 | | pagina 1